คนที่ด่าหยาบคายเพราะไม่ทานเนื้อสัตว์ ติดกรรมมั้ยคะ

กินเนื้อสัตว์ที่ถูกฆ่า ได้บุญ ถ้าปิดเสียนี้ ทางเดินของเขาที่จะได้บุญได้กุศล ไม่มี
​

แชร์คำสอนของพ่อแม่ครูอาจารย์สายวัดป่า

หลวงตามหาบัวเล่าเรื่องความรู้พิสดารของแม่ชีแก้วหยั่งรู้สัตว์ที่ตายไป...

....องค์หลวงตาเล่าความรู้แปลกพิสดารของคุณแม่ชีแก้วไว้ ดังนี้

"...สัตว์บางประเภทๆ นี้ รายไหนตายไปเนื้อหนังของเขา เขาหวังประโยชน์จากเนื้อหนังของเขาตลอด เวลาได้นี้ไปทำบุญให้ทานเขามีหวังได้รับ ถ้าปิดเสียนี้ทางเดินของเขาที่จะได้บุญได้กุศล ไม่มี
..คุณแม่แก้วก็เป็นลูกศิษย์หลวงตาบัว ลูกศิษย์หลวงปู่มั่นนั้นแหละ แกนั่งภาวนาอยู่...ตอนเช้า ที่ห้วยทรายนะ มีบุรุษคนหนึ่งมาเข้านิมิตแม่ชีแก้ว เข้ามาขอว่า

"..คุณแม่ นี้ผมเป็นลูกหมูถูกนายบินยิงอยู่ที่ภูเขาลูกนั้น ไปเผลอตัวถูกเขายิงตาย เวลาผมตายแล้วนี้เขาเอาเนื้อเอาหนังมาถวายมาทานที่นี้ เมตตาให้ฉัน(กิน) ฉลองศรัทธาให้ผมด้วย ผมจะได้มีส่วนบุญส่วนกุศลจากเนื้อนี้ ผม ตายด้วยความผลั้งเผลอ คือหิวน้ำไปกินน้ำ เขาฆ่าตาย เขายิง ผมสุดวิสัยตายไปแล้ว บุญกุศลจะเป็นเครื่องหนุนผม เวลาเขาเอามาถวายขอให้คุณแม่ช่วยฉลองให้หน่อย"

นี้เห็นไหมละ พอตื่นเช้ามาก็เรียกหมู่เพื่อนมา แล้วแกก็เล่าให้เขาฟัง "ทำไมแปลกๆอย่างนี้ มันจะจริงไหม มันเป็นอย่างนั้นเมื่อคืนนี้"

ไม่นานพวกลูกเมียของนายบินที่ฆ่าหมูตายแล้ว เอาเนื้อมาถวายสำนักแม่ชี "นี้เนื้ออะไร" โดยเนื้อหมูนี่ไอ้บินมันไปฆ่า ได้หมูมาจากภูเขานั้นๆ เลยเอามาทำบุญให้ทาน

เป็นไงเข้ากันได้มั้ยละ ตรงเป้งเลย ชื่อไอ้บินจริงๆ ยิงหมูตายแล้ว ทางหมูได้มาบอกไว้ก่อน ..พอพระออกบิณบาตกลับมานี้ เขาก็เอาเนื้อหมูมา เราชักใหญ่เลยที่นี้ เพราะเรื่องมันเกิดขึ้นซักครู่ พูดกันยังไม่จบ มาก็เรื่องเข้ากันร้อยเปอร์เซ็นต์เลย อย่างนี้เป็นต้น เข้าใจไหม มันลึกลับ

"..สัตว์ทั้งหลายที่ตายไปนั้นจะห้ามกันได้อย่างไง เมื่อห้ามอันนี้ความมุ่งหมายของสัตว์ที่ตายไปแล้วจะไม่มีทางก้าวเดิน ไม่มีทางออก เข้าใจไหม ต้องอาศัยบุญกุศลจากเนื้อหนังของเขาที่ตายไปแล้วนั้น มาหนุนตัวเองไปอีก..."

คัดลอก...จากหนังสือญาณสัมปันนธัมมานุสรณ์

โดย สายลม พเนจร

ttps://www.facebook.com/permalink.php?story_fbid=270040719797358&id=241613022569390

ตัดกำลังใจได้แค่นี้จะไม่มีโทษอะไร


ฉันเนื้อสัตว์

--------------------------------------------------------------------------------

เรื่องของพระนางอุบลวรรณาเถรีมีอยู่ตอนหนึ่งที่ยืนยันได้เลย ปรากฏในพระไตรปิฎก ก็คือ ที่เขาสงสัยกันว่าพระพุทธเจ้าฉันเจหรือว่าฉันเนื้อสัตว์ ก็คือพระนางอุบลวรรณาเถรีท่านจำพรรษาในป่าสีตวัน (สีตวันก็คือ ป่าเย็น แสดงว่าเป็นป่าดงดิบลึกมาก)

พระนางอุบลวรรณาเถรีก็คิดจะไปเฝ้าพระศาสดา จึงเหาะมาด้วยกำลังฤทธิ์ ปรากฏว่าในช่วงที่ผ่านป่าใหญ่ มันมีลานอยู่แห่งหนึ่ง เห็นมีชิ้นเนื้ออยู่ อันนี้ก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าสัตว์มันฆ่าหรือพรานมันฆ่าไว้ ท่านก็ลงไป มองซ้ายมองขวา หาเจ้าของไม่เห็น จะเป็นคนเป็นสัตว์ก็ไม่เห็นมี กระแอมดูว่าจะมีใครตอบรับก็ไม่มี บาลีบอกว่ากระแอมถึงสามครั้งแล้วมั่นใจว่าไม่มีเจ้าของแน่ ก็ถือเอาชิ้นเนื้อนั้นไปเฝ้าพระพุทธเจ้า เพื่อจะถวายให้พระองค์ท่าน เหมือนกับลูกศิษย์ไปหาอาจารย์ หาของฝากไปให้อาจารย์

ลักษณะอย่างนั้นยืนยันได้ว่าพระพุทธเจ้าท่านฉันเนื้อแน่นอน ไม่อย่างนั้น จะเอาไปฝากทำไม ส่วนใหญ่แล้วคนเขาจะให้พระพุทธเจ้าบริสุทธิ์ไร้ที่ติ ความจริงก็ไม่มีที่ให้ติ เพราะท่านบอกว่าถ้าไม่ได้ฆ่าเอง ไม่ได้สั่งคนอื่นฆ่า ไม่ยินดีเมื่อรู้ว่าเขาฆ่า จะกินก็กินไปเพราะไม่มีส่วนในกรรม แต่ถ้าเราสั่งเขาฆ่าอันนี้ผิดตรง ๆ เลย ลงมือฆ่าเองก็ใช่ หรือว่าเขาทำมาให้เราแล้วดีใจก็ใช่อีก ถ้าหากว่าบริสุทธิ์โดยสามส่วนท่านบอกว่าไม่เป็นไร ฉันได้ไม่มีส่วนร่วมในกรรม

จริง ๆ พระพุทธเจ้าท่านตั้งใจที่จะไม่ให้พระรบกวนโยม แบบเดียวกับเวลาที่อาตมาไปพม่า ครูบาน้อยฉันเจ อาตมาก็ฉันเจด้วย โยมเขาจะได้ทำมาชุดเดียว ไม่อย่างนั้นแล้วลำบาก ทำสองชุดแบ่งกัน เสียเวลามาก เสียของมาก

เทศน์ช่วงเช้า ณ บ้านอนุสาวรีย์
วันเสาร์ที่ ๑๐ ตุลาคม ๒๕๕๒



ถาม : ...................................
ตอบ : เรื่่องอาหารพระ พระพุทธเจ้าท่านบอกว่า อาหารที่เป็นเนื้อสัตว์มี ๒ อย่างคือ
๑. ปะวัตตะมังสะ อาหารที่ เขาขายอยู่ทั่วไปอยู่แล้ว เราจะสั่งหรือไม่สั่งเขาก็ฆ่าขายกันอยู่ อันนั้นสั่งมากินได้ไม่เป็นไร ซื้อได้อะไรได้ อย่างเช่น หมูที่เขาชำแหละอยู่ ไก่ที่เขาฆ่าขายอยู่
๒. อุทิสสะมังสะ เขาเจาะจงให้เฉพาะคน ถ้าเป็นอุทิสสะมังสะเจาะจงให้นี่ เรา"เห็นว่า เขาฆ่าเพื่อเรา รู้ว่าเขาฆ่าเพื่อเรา รังเกียจว่าเขาฆ่าเพื่อเรา" เรากินไม่ได้เลย กินนี่เขาปรับทุกคำที่กลืน อันนี้ของพระนะ ของโยมเอาแค่ว่าเราไม่ได้สั่งก็พอ
ตัวอย่างต้องหลวงพี่วิชชา หลวงพี่วิชชา ตอนนี้คงเป็นหลวงตาแก่ ๆ ไปแล้วล่ะ สมัยโน้นท่านอยู่วัดศรีมณีวรรณ เป็นพระอภิญญา มีลูกศิษย์ลูกหาเยอะ ท่านเลื่อมใสหลวงพ่อ เพราะว่าพระระดับนั้นก็ต้องรู้ว่าหลวงพ่อเป็นอย่างไร ไปร่วมงานกันบ่อย คราวนั้นเดินทางเข้ากรุงเทพฯ ด้วยกัน ก็ใกล้เพล เฮ้ย...แวะแม่ลาปลาเผา แต่ตอนนั้นแม่ลาปลาเผางานยังน้อยอยู่ ก็ยังไม่ได้เผาปลารอแล้วมาอุ่นทีหลัง เหมือนสมัยนี้ ปลาจะเป็น ๆ เลย พอเข้าไปในร้าน เจ้าของร้านเข้ามาถาม "จะรับอะไรดีครับ ?" ตอบว่า "อะไรที่อร่อย ๆ ก็เอามาเถอะ" เขาก็เข้าไปหลังร้าน เสียงทุบป้าบ ๆ ดิ้นพลาด ๆ เลย ได้ยินชัดเลย หลวงพี่วิชชาหน้าเหลือ ๒ นิ้วเลย (หัวเราะ) ตกลงวันนั้นได้นั่งดูปลาเผา ไม่มีใครแตะเลยสักคน (หัวเราะ) ยังดียังมีอย่างอื่นด้วย ไม่อย่างนั้นอดตาย นั่นน่ะรู้เลยว่าเขาฆ่าเพื่อเรา ถึงไม่เห็นก็ได้ยินเต็มสองหู
ถาม : ถ้าพระไม่ฉันนี่ผิดหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : เขาปรับตอนฉัน
ถาม : ไม่ได้ฉันก็ไม่เป็นไรหรือคะ ?
ตอบ : ไม่เป็นไรจ้ะ นั่นจริง ๆ ก็ไม่ได้สั่ง ใครจะไปรู้ว่ามันเป็น ๆ ก็บอกเขาว่า "มีอะไรอร่อย ๆ ก็เอามา" แหม...ของเขาก็อุตส่าห์ขึ้นชื่อแม่ลาปลาเผา เขาก็ต้องเอาเมนูเด็ดของเขาออกมา ที่ไหนได้มันไปทุบเลย เสียงคงจะตีด้วยไม้ เสียงดังป้าบ ดิ้นพลาด ๆ แต่ว่าสมัยหลังใช้วิธีเผารอเอาไว้แล้ วพอถึงเวลาเอาเข้าไมโครเวฟแล้วก็เอาออกมา อย่างนี้เรียบร้อยไปนานแล้ว
มีเหมือนกันแหละประเภทให้นัย ประเภทที่เรียกว่าให้ แม่ชีเดินจ่ายตลาด แม่ค้าก็ถาม "แม่ชีไม่ซื้อปลาหรือคะ ?" แม่ชีบอกว่า "ยังไม่ตายนี่" พอกลับมาตายเรียบร้อยแล้ว อย่างนี้ให้นัยเขา มีโทษเหมือนกันนะ

ถาม : อย่างเช่นเราสั่งกับข้าว เช่น ผัดหอยลายอย่างนี้ คนทำเขาก็ไปทำมาให้ เขาทำมาขายแล้วอย่างนี้ คนสั่งกับคนทำโดนด้วยกันไหมคะ ?
ตอบ : คนทำโดนแน่ ๆ อยู่แล้วล่ะ เพราะถ้าหากว่าเป็นอยู่ คนทำต้องทำให้มันตาย คราวนี้คนสั่งถ้าตั้งใจสั่งก็โดนด้วยกัน อย่างของพระเขามี "สาณัตถิกะ" โดนอาบัติศีลขาดเพราะสั่งเขาทำ เขาปรับนะ ไม่ใช่สั่งคนอื่นทำแล้วเราจะปลอดภัย โดนด้วยกันนะ จะมี "สาณัตถิกะ" ศีลขาดเพราะสั่งคนอื่นเขาทำ "อนาณัตถิกะ ทำเองก็ขาด (หัวเราะ) ของพระเขาปรับละเอียด ไม่มีซอกไม่มีมุมให้หลบเลย สมัยหนึ่งเขาว่า "บาปคนทำ กรรมคนกิน" ความจริงโดนทั้งคู่แหละ (หัวเราะ)
ถาม : อย่างนี้ต้องแผ่เมตตาให้เขาหรือเปล่าคะ ?
ตอบ : จริง ๆ คือว่า ถ้าสามารถทำบุญให้เขาได้ก็ดี อย่างน้อย ๆ ถ้าเขายังจองเวรอยู่ ก็เอาเป็นว่าได้รับความดีไปเรื่อย ๆ จะได้ใจอ่อนบ้าง
ถาม : วันนั้นไปปล่ยอปลากับเขาที่ตลาดพงษ์เพชร ก็ไปเอาปลาดุกที่เราจะเอาไปปล่อย เขาก็กำลังเลือกให้เราอยู่ แล้วเขาก็กำลังปิ้งปลาดุกขายด้วยแล้วก็มีคนมาบอก "นี่ปิ้งแล้วก็มี" ก็บอก "ไม่เอา ๆ เอาเป็น ๆ สิ" เราหาเป็น ๆ ไปปล่อย นี่เขาเอาเป็น ๆ ไปย่าง...!
ตอบ : พูดง่าย ๆ คือว่า ทำกรรมเสียจนชิน ชินเสียจนไม่รู้ เขาเรียกว่า "อาจิณกรรม" อาจิณกรรมที่ทำจนชิน อย่างเรื่องฆ่าสัตว์นี่ลงอเวจีมหานรกแน่อนเลย อเวจีมหาจริง ๆ ลงยาก แต่แหม...มันลงกันจัง ถาม : ถ้าเราทำเป็นอาชีพล่ะคะ ?
ตอบ : นั่นแหละ พระพุทธเจ้าท่านกำหนดไว้ว่า "มิจฉาวณิชชา"อาชีพในทางไม่ชอบมี ๕ อย่าง ๑. ขายสุรา ๒. ขายยาพิษ ๓. ขายอาวุธ ๔. ขายมนุษย์ ๕. ขายสัตว์ที่ยังมีชีวิต ห้ามเด็ดขาด...! ท่านบอกว่า "ผู้ที่เป็นพุทธมามะกะ มิสมควรจะกระทำ"คือว่าพวกสุรายาพิษ จริง ๆ เราไม่ได้ไปบังคับให้ใครเขากินหรอก แต่ว่าถ้าหากว่าตัดกำลังใจไม่ได้ จะพลอยไปยินดีกับเขา อย่างเช่น ขายได้มากก็ไปดีใจอะไรอย่างนี้ เท่ากับไปโมทนาบาปกับเขา

สนทนากับพระเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
เดือนพฤษภาคม ๒๕๔๖(ต่อ)
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ

ttp://www.grathonbook.net/book/98.html

ลองอ่านดู

ส่วนตัวผมนี่ แล้วแต่โอกาสครับ กินหมด จะผัก หรือจะเนื้อ แล้วก็อุทิศบุญกุศลกรรม ^^

.

 

ทานได้ครับถ้าไม่เดือนร้อนใคร แต่จะหาทานยากหน่อยตามร้านอาหารและกับกลุ่มเพื่อน ดีที่สุดทำรับประทานเอง ถ้าทานเพื่อสุขภาพเห็นด้วยครับก้อนเนื้อร้ายสายสุขภาพงดเว้นเนื้อสัตว์ แต่ถ้าทานเพื่อเคร่งครัดก็ทางสายกลางก็ดีกว่าไหมครับ

 

หลวงพ่อปานสอนไว้ว่า ใครเขาจะว่าอะไรเป็นเรื่องของเขา เรื่องของท่านผู้นั้น ใครจะดีจะชั่วอย่าสนใจ สนใจอยู่อย่างเดียวก็คือ ใจของตนเอง มาดูใจของตัวว่าใจของตัวดีหรือชั่ว

จากหนังสือ พ่อสอนลูก

 

ผมก็เหมือนคุณ จขกท.นะครับ ทั้งบ้านผมทานมังสวิรัต์อยู่คนเดี่ยว ทำกับข้าวเองจะเป๊ะเลย แต่ไปกินนอกบ้านก็เปลี่ยนเนื้อเป็นเห็ดเหมือนกัน ทุกร้านจะมีเมนูที่สั่งซ้ำๆ ตลอด แต่จะต่างกันตรงที่เพื่อนๆจะชอบทานก๋วยเตี๋ยวกับผมนะ เพราะไปด้วยกันที่ไรผมจะสั่งแห้งแล้วก็เททุกอย่างที่เป็นเนื้อให้มันหมดเลย มันบอกแฮ็ปปี้

 

ต่างกับดิฉันค่ะ ตั้งแต่เป็นมังสะ ดิฉันกลับยิ่งไม่ค่อยคบใคร แยกตัวทานข้าว ซึ่งนิสัยเดิมก็แยกตัวอยู่แล้ว เพราะกลัวปัญหาพวกนี้ล่ะ เห็นเวลาทะเลาะกันในบอร์ดแล้วตกใจมาก

พอเจอะของจริง ยิ่งเข้าใจเลยว่า ไม่ใช่การทะเลาะแค่นักเลงคีบอร์ดแต่เป็นทัศนคติที่แปลความหมายผิดๆ

อย่างดิฉัน เริ่มจาก ไม่กินเพราะเรื่องสุขภาพเป็นหลัก ไม่เกี่ยวกับศาสนาเลย ไม่รู้จักว่า เจ/มัง ต่างกันอย่างไร

 

ถ้าเป็นเหตุผลด้านสุขภาพเห็นด้วย ถ้าคิดว่าเป็นบุญบาป แสดงว่าเราจะยิ่งใหญ่กว่าพระพุทธเจ้า ส่วนการจะติดยึดหรือแยบคายในใจแค่ใหนเป็นสิทธิส่วนตัว แต่ที่แน่ๆ เราจะเป็นคนง่ายๆผู้คนรายล้อม คบแล้วสบายใจ หรือจะเป็นคนเรื่องมาก นั่นก็ไม่ได้ นี่ก็ไม่ดี จนคนรอบข้างหมางเมิน ตัดสินใจเอง เคยได้ยินเบื้องหลังครัวร้านอาหารหนึ่ง พนักงาน พยักพะเยิดใส่กันกล่าวว่า " ยัยเรื่องมากมาอีกแล้ว"..

 

การเงียบนี่เราใช้แก้ไขได้บางเรื่อง แล้วการที่เราเงียบนี้ก็ใช่ว่าบางทีเราจะเงียบได้จริงๆ
ความพยายามที่จะอธิบายและเรียบเรียงเรื่องที่จะอธิบายกับคนที่ไม่เข้าใจเรา
ก็ช้วยแก้ปัญหาได้ ความเคยชินนี้มันเป็นเรื่องแก้ยาก เมื่อมันไม่ตรงกับความเคยชิน
ในแบบของเขามันก็ต้องดูขัดหูขัดตาดูเป็นเรื่องที่ยุ่งยากในรายละเอียดของเรา
ก็ต้องขยันในการอธิบายด้วยและเปิดใจตัวเองในการรับคำติชมของคนอื่น
ก่อนที่จะให้คนอื่นนั้นมารับฟังความเห็นตัวเอง

 

มังสวิรัตน์ต่างกับเจตรง งด กระเทียมหัวหอมกุ๋ยช่ายใบยาสูบ,หลักเกียว,นม,เนย,ไม่ทานรสจัด(ถามอากู๋มา) สาเหตุที่ผมทานเพราะอยากละเว้นชีวิตอื่นๆบ้างสักเรื่องก็ดี ผมก็คล้าย จขกท.นะครับ ชอบสันโดดชอบอยู่บ้าน ไม่ชอบที่คนเยอะโว่เว่กโวยวาย ไม่อยากสนิทสนมใครเพิ่ม ปลีกตัว จนทำให้คนอื่นมองว่าผมแปลก ผมว่าเราก็แปลกกันทั้นนั้นแหล่ะครับไม่จำเป็นต้องเข้าใจผมหรอกแค่ผมเข้าใจคุณก็พอแล้ว

 

ดิฉันเองมองว่า ทุกคนมีสิทธิ์ ไม่ควรก้าวก่ายกัน อย่างเช่นคนที่ด่าว่าดิฉัน ทานเหล้าดิฉันก็ไม่เคยไปตำหนิ หรือออกความเห็น (เหม็นบุหรี่มากก็ได้แต่คิดในใจ)

ถ้าย้อนเวลาไป จะเคยได้ยินเรื่อง "ชีวจิต"ไม่ทานเนื้อสัตว์แต่ทานปลา ซึ่งดิฉันชอบแนวนี้มานานแล้ว แต่พอดีปลาเป็นสัตว์ที่ดิฉันไม่ทานเพราะเห็นเขาฆ่ากันแล้วเลือดกระเด็นมาใส่เลยรู้สึกกลัวตัั้งแต่เล็ก

 

อย่างที่บอกนะค่ะ ดิฉันพยายามปฎิเสธว่า อิ่มแล้ว ฯลฯ
ส่วนแม่ค้าร้านนั้น ดิฉันเพียงแค่บอกว่า เปลี่ยนเนื้อสัตว์เป็นเห็ด โดนเขาด่าว่า "ที่นี่ไม่ทำเจ"
ดิฉันต้องบอก "ไม่ได้กินเจ ใส่น้ำปลา/กระเทียมได้"

จากประสบการณ์ดิฉันที่ผ่านมานะคะ หากใครที่ซักคนเปิดใจ หรือไม่อคติ การพูดจาจะเชิงซักถามว่า เพราะอะไร ทำไม และห่วงใยว่าเดวไม่ครบ 5 หมู่ มีด่าว่า ก็เป็นเชิงห่วงใยมากกว่า
แต่คำพูดเชิงแดกดัน อวดรู้ สายตาไม่เป็นมิตร อันนี้ ไม่ต้องไปพยายามอธิบายอย่างที่ดิฉันอดทนให้เขาว่ามาหรอกค่ะ (ได้ประสบการณ์ตรงๆแล้ว)
เพราะไม่เรื่องกินก็มีเรื่องอื่นจนได้

 

อ่านๆดูแล้วปัญหาหลักๆนี่คงไม่ใช่เรื่องทาน เจ/มัง ใช่ใหม
แต่คือมีกลุ่มคนที่ไม่ค่อยจะถูกกับคุณอยู่แล้ว ซึ่งสร้างความน้อยใจให้กับ
คุณทางสายตาทางคำพูดหรือทางกริยา และพร้อมที่จะพูดเรื่องราวต่างๆ
เพื่อเข้ามาทิ่มแทงคุณ
หากเราเจริญกำลังใจดีๆ ศัตรูก็กลายมาเป็นมิตรได้
หากเขาหน้าเครียดมา เราก็ยิ้มให้
หากเขาแดกดัน มาก็ยิ้มให้
หากเขา อวดรู้ อวดเก่งมา ก็ยิ้มให้
หากเขาทำตาจิกใส่มา หรือมองมาแบบเล่นแง่ ก็ยิ้มให้
แล้วเขาก็จะค่อยๆจดจำความเป็นมิตรของคุณและค่อยๆละวาง
ความเป็นศัตรูไปทีละเล็กทีละน้อยเองครับ *-*

 

ใช่ค่ะ ปัญหามีได้ทุกเรื่อง ทำให้ดิฉันต้องย้อนตัวเองว่า ไปทำอะไรให้ (แต่เรื่องเริ่มมาจากมังอันนี้จริงค่ะ ที่ได้รับคำหยาบแต่แรก)

ดิฉันยอมรับว่า ผิด /ผิดที่เข้มแข็งไม่พอกับคำยุแยงให้เราโกรธ (ทางไลน์กลุ่ม) ท้าทาย ทำให้ระเบิดออกมา และโกรธหนักที่คนพยายามบอกว่า "ทนคนเมา ทนทอมหน่อย" ซึ่งดิฉันเห็นว่า ไม่เกี่ยวกัน จะเมาหรือทอมก็ก้าวก่ายกันไม่ได้
ที่สำคัญคือ ลามปามไปด่าลูกดิฉันไม่ได้เด็ดขาดเพราะเด็กไม่รู้เรื่องด้วย

แต่ถ้ามองอีกแง่นึง(ไม่รู้เข้าข้างตัวเองหรือเปล่า) เราเองก็จริตต่างกับเขาเยอะมาก ทำให้ถูกเขาเขม่นเอาหรือเปล่า นอกจากเนื้อสัตว์ไม่กินแล้ว เหล้าก็ไม่แตะ ไปสวดมนต์ข้ามปี
ในคนกลุ่มนั้นเคยมีคนหัวเราะว่า "สวดมนต์ข้ามปีเพื่ออะไรหรือ"
"ขำคนที่ใกล้จะตายแล้วเข้าหาธรรมมะ" (เป็นคำที่เสียดสีดิฉันด้วยเพราะดิฉันก็เข้าหาธรรมเพราะป่วยหนักและเชื่อว่าเป็นโรคเวรโรคกรรม)

 

อ่านแล้วบอกตรงขำอย่างแรง คือคุณจะเป็นชาวมังสวิรัติ แบบฝรั่งหรือแขกที่ไม่เกี่ยวศาสนาแต่คนอื่นไม่เข้าใจ๋ คุณเกรงจะเป็นมะเร็ง แต่ก็อีกคือพอกินมังแล้วมันได้ กินได้กินดีไม่ลำบาก แต่ต้องต่อล้อต่อเถียงอธิบายเวลาสั่งอาหาร ก็ทนๆหน่อยก็สั่งเห็ดผักเต้าหู้สั่งไป ปรับๆไปนะ เขาแค่ห่วงเรา

 

เท่าที่อ่านนะคับ
ผมคิดว่า จิง ๆ แล้วเขาไม่เข้าใจคุณมากกว่า
คุณก็ไม่จำเป็นต้องทำให้เขามาเข้าใจคุณหรอก
เราไม่จำเป็นต้องอธิบาย ชีวประวัติของเรา เพื่อให้ทุกคนมาเข้าใจเราอยู่แล้ว
เราเข้าใจตัวเราเองพอแล้ว
ใครจะว่าอะไร ก็ฉันจะเป็นแบบเนี้ย
เราสบายใจในตัวเราเอง คนอื่นจะว่าอย่างไรก็ช่างเถอะ

แต่ก็น่าจะมีคนสักนิดหน่อย ที่พอจะเข้าใจเรานะ ผมว่า
ก็ใช้เวลาส่วนใหญ่อยู่กับคนกลุ่มนี้ดีกว่า

 

วันหลังถ้าเขาถามว่าทำไมไม่กิน?
ก็ตอบสั้น ๆ ว่า "ไม่ชอบ"

ถ้าเขาถามว่าทำไมถึงกินแบบนี้?
ก็ตอบสั้น ๆ ว่า "ก็ชอบแบบนี้"

ผมคิดว่าตอบแค่นี้ก็คงพอแล้ว
ไม่มีความจำเป็นต้องอธิบาย ชีวประวัติของเราให้มากมาย วุ่นวาย
จนกว่าเขาจะอยากรู้ ถามเราก่อน เราถึงค่อยตอบ

 

การไม่ทานเนื้อสัตว์ ไม่ผิดหรอกคับ

เราอยากทานอะไร ก็ทานได้ทั้งนั้นแหละ

 

เนื้อไม่กิน เหล้าไม่แตะ สวดมนต์ ก็เป็นเรื่องที่ดีทั้งนั้น อยู่ไปเรื่อยๆ
เดี๋ยววิบากก็หมดไปเองหละมั้งครับ หากไม่มีคนมาด่ามาว่า
เราก็ไม่ได้ขันติบารมี *-*

 

ดื่มนมหรือผลิตภัณฑ์จากนมมั๊ยครับ

 

ถ้านมแบบน้ำเลยไม่ค่ะ แต่ถ้าเนย/ชีสทานได้ค่ะ กินขนมปังได้ปกติค่ะ

ดิฉันตอบมาหมดแล้วค่ะ แต่เพราะเขาอยากรู้เลยต้องตอบนะค่ะ
แม้กระทั่งเมื่อก่อน(เพราะดิฉันเขี่ยออกนานแล้ว) เคยตอบคนอื่นว่า "ขี้เกียจเคี้ยว"โดนแซวว่า แก่แล้วหรือ