การช่วย..ด้วยการ..."ให้โอกาส"...

;aa10








<object width="1" height="1"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/HInNFWrFYMs?version=3&amp;hl=th_TH&amp;rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/HInNFWrFYMs?version=3&autoplay=&amp;hl=th_TH&amp;rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="1" height="1" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>



<object width="1" height="1"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/G36CLNo39k8?hl=th_TH&amp;version=3&amp;rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/G36CLNo39k8?hl=th_TH&amp;version=3&autoplay=1&amp;rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="1" height="1" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

 

เมื่อมองเห็นศักยภาพ ที่มีมาแต่ดั้งเดิม ในทุกชีวิต

และ เห็นว่าทุกสรรพสิ่งในวัฏฏะนี้ เกิดมาแต่เหตุ ตั้งอยู่ตามเหตุ แล้วดับไปเมื่อเหตุดับ



ผู้มีปัญญา จะสามารถอดทนรอได้

เป็นอุเบกขาธรรม ที่มีเมตตา กรุณา มุฑิตา รวมอยู่ด้วย
หล่อเลี้ยงให้เป็นการรออย่างชุ่มเย็น


เพื่อจะเกื้อกูล ในเวลาที่ สิ่งอันเป็นอุปสรรคได้ดับไปแล้วตามเหตุ

เพื่อจะเกื้อกูล เมื่อเหตุดี พร้อมจะส่งผลให้ชีวิตนั้นๆเค้าได้รับผลที่ดี

 

..........ขณะ ที่ชีวิตหนึ่ง กำลังรวบรวมกำลัง และความพยายามทั้งปวง เพื่อทำร้ายคุณ

โดยที่คุณไม่ได้กระทำผิด ด้วยกาย วาจา ใจ ต่อเค้าเลย




....การอดทน ไม่โต้ตอบ คือ การให้โอกาสแก่ตน และ ให้โอกาสแก่เค้า


....การปล่อยวางได้ คือ การให้โอกาสแก่ตน และให้โอกาสแก่เค้า


....การวางใจไว้ในกระแสเมตตา ให้วาระจิตอยู่ในกระแสเมตตา แผ่กลับออกไป

อภัย ไม่จองเวร คือ การให้โอกาสแก่ตนเอง และ เป็นการให้โอกาสแก่เค้า

 

หากพวกเรา สร้างวัด สร้างสถานปฏิบัติธรรม

ก็จะไม่ได้ทำเพื่อความหลง หรือความที่ชาวโลกเรียกว่า"โลภบุญ" แต่ ชัดในใจว่า...เพื่อให้โอกาสแก่ชีวิตอื่น ในวันข้างหน้า


วันที่ แม้เราได้ตายไปแล้ว ในชาตินี้


สถานที่แห่งนี้ ได้มีพระผู้ปฏิบัติดี มาใช้สถานที่นี้ นำทางชีวิตอื่นๆไปสู่ทางพ้นทุกข์ได้


เพื่อ ให้โอกาสแก่เหล่าผู้แสวงหาสถานที่วิเวกต่อการปฏิบัติธรรมอย่างต่อเนื่อง ได้มาอาศัยประกอบการกุศล

เพื่อ ให้โอกาสแก่ผู้ไม่มีทรัพย์มากที่จะให้ทาน แต่มีความจริงใจที่จะให้แรงกายแรงใจเป็นทาน ด้วยการดูแล อุปัฎฐาก แก่เหล่าพระสงฆ์ แก่เหล่าผู้ปฏิบัติ


เพื่อให้โอกาส แก่จิตวิญญาณ รูปนามใดๆ เทพ เทวา ฯลฯ มาอภิบาลรักษาเนื้อนาบุญ
อีกทั้งผู้ปฏิบัติดี อีกทั้งมาร่วมอนุโมทนาในกุศลทั้งหลาย


เพื่อให้โอกาส.........ฯลฯ

 

ขอทานคนหนึ่งข้างถนน นั่งมองคุณใส่บาตรพระ


เพียงคุณ ยื่นอาหารส่วนหนึ่งให้เขาได้ทานรองท้อง บรรเทาความหิว

ให้เงินเล็กน้อย ให้เค้ามีปิติ

ไม่มีทุกขเวทนาทางกายมาดึงจิตใจเค้าให้ตกต่ำ ออกจาก การเห็นสิ่งดีๆ


แล้วให้เค้ากล่าวโมทนาสาธุ ในผลบุญที่เราได้ทำ อย่างน้อยก็คือการใส่บาตรพระที่เค้าได้มองเห็น


คุณได้ให้โอกาส แก่เค้าแล้ว โดยไม่ได้หวังอะไร เพื่อตัวคุณเองเลย

 

การหาเวลาว่าง

ทำสื่อธรรมะ ไม่ว่าบทเพลง บันทึกเสียงอ่านพระไตรปิฎก หนังสือคำสอนพระผู้ปฏิบัติดี

บทสวดมนต์ ฯลฯ

แล้วนำไปให้โรงเรียนคนตาบอด

นำไปแจกตามห้องสมุด

นำไปแจกตามสถานที่ต่างๆที่เหมาะสม

และเผยแผ่ แก่สาธารณะ โดยไม่โจมตี ว่าร้าย ให้ร้ายใคร สำรวมระวังตน


เป็นการให้โอกาส แก่ ผู้ด้อยโอกาส ที่ไม่มีเวลาไปหาพระในที่ต่างๆ
เป็นการให้โอกาส แก่คนพิการ
เป็นการให้โอกาส แก่ผู้มีทรัพย์ แต่ไม่รู้จักวิธีใช้ทรัพย์ให้เกิดประโยชน์สูงสุด เพื่อประโยชน์ในโลกนี้ และ โลกหน้า

 

...ยามที่เจ็บป่วย

ก็รักษาตามสมควร ให้ร่างกายนี้ได้เป็นที่อาศัยสร้างสมบุญกุศลต่อ


ให้โอกาสกับตนเอง ด้วยการ เรียนรู้จากทุกข์ที่เกิดจากขันธมาร

ตอกย้ำธรรมสังเวชให้ชัดในจิตใจ

 

เมื่อจะทำบุญใหญ่ จะทำการกุศลใหญ่


ไม่ได้ตั้งความคาดหวัง ว่าจะต้องได้ทรัพย์สินเงินทอง ลาภยศสักการะ จากใครๆ

...ไม่ได้คาดหวังที่จะผูกมัดให้ใคร มาเป็นหมู่เหล่าบริวารพวกพ้อง

แล้วป่าวประกาศการบุญออกไป


ตั้งเจตนา เพียงเพื่อ ให้โอกาส ผู้ที่จะมีจิตศรัทธาในการบุญการกุศลในเขตบุญพระศาสนา ได้เติมบุญบารมีในส่วนที่ขาด ได้โอกาสเปลียนแปลงชีวิตไปสู่ทางดี
ได้สร้างสะพานบุญกุศลไว้ทั้งในโลกนี้และโลกหน้า

 

• เราจะบีบแตรใส่คนที่ยืนยึกยักเกะกะอยู่ริมถนนไหม – ถ้าเรารู้ว่าเค้าใส่ขาเทียม

• เราจะเบียดดันคนข้างหน้าที่เดินอย่างเชื่องช้าไหม – ถ้าเรารู้ว่าเค้าเพิ่งตกงาน

• เราจะขำคนที่แต่งตัวเชยไหม – ถ้าเรารู้ว่าเค้ามีชุดเก่งแค่ชุดเดียว

• เราจะรำคาญสาวโรงงานที่มาเดินพารากอนไหม – ถ้าเรารู้ว่านั่นคือการฉลองวันเกิดของเธอ

• เราจะหมั่นไส้ลุงที่หัวเราะเสียงดังลั่นคนนั้นไหม – ถ้ารู้ว่าแกเป็นมะเร็งขั้นสุดท้าย

• เราอาจรู้แจ่มชัด…ว่าชีวิตเรากำลังเจออะไร แต่เราไม่มีวันรู้ ว่าคนที่เราเจอ – กำลังเจอกับอะไร



................เปิดหัวใจให้กว้าง เพื่อให้โอกาสแก่ชีวิตอื่น และ ตัวเอง.............

 

พระสงฆ์ท่านบวช เพื่อจะได้ใช้เวลาที่อยู่ในพระธรรมวินัย ปฏิบัติได้อย่างต่อเนื่อง และเต็มที่ ตัดกังวลเรื่องทำมาหากิน และเรื่องสารพัดทางโลก ที่เป็นอุปสรรคต่อการบำเพ็ญจิตใจ



.....การช่วยเหลือ โดยให้โอกาสท่าน

อาจทำโดย รู้วิธีเข้าหาท่าน โดยไม่เป็นอุปสรรคต่อพระธรรมวินัย และ การบำเพ็ญจิต

อาจทำโดย ช่วยดูแลห่างๆ จัดหาสิ่งที่เป็นประโยชน์เกื้อกูลโดยไม่ขัดพระธรรมวินัย
เช่นอัฏฐบริขาร ยา สื่อธรรมะ

และ ให้โอกาสทุกอย่าง ที่จะเอื้อต่อการปฏิบัติเพื่อความพ้นทุกข์แก่ท่าน

 

การให้โอกาสแก่บุพการี บิดา มารดา

สิ่งที่สมเด็จโต ท่านกล่าวฝากไว้ในบันทึกด้วยลายมือของท่าน


ผมนำมาโพสฝากสำหรับท่านที่ยังมีพ่อแม่ให้ตอบแทนคุณ

++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++







(สมเด็จโต พรหมรังสี)


ลูกเอ๋ย...ยามที่พ่อแม่ของเจ้ามีอายุมากขึ้น ย่อมมีโรคภัยไข้เจ็บมาเบียดเบียน ความแข็งแรงของร่างกายที่เคยมีก็ลดลง ใจน้อยง่าย ความจำก็เสื่อม ขี้หลงขี้ลืม จิตใจก็หมดความสุขสดชื่น ถึงแม้พวกเจ้าจะคอยเอาใจใส่ดูแลใกล้ชิดสักเพียงใดก็ตาม ก็ไม่อาจช่วยให้พ่อแม่ของเจ้ามีความสุขได้เต็มที่ เพราะพวกเจ้าทุกคนต่างก็มีภาระหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบ เจ้าช่วยท่านให้ได้รับความสุขเพียงการให้กินอยู่หลับนอน อันเป็นความสุขทางกายเท่านั้น แต่จิตใจของท่าน หาได้ร่าเริงสดชื่นผ่องใสไม่

เจ้าจงจำไว้ว่า การให้ความสุขแก่พ่อแม่อย่างแท้จริงก็คือ การให้ธรรมะ ด้วยการสอนหลักธรรมง่ายๆให้พ่อแม่ของเจ้า พาท่านไปทำบุญทำทาน สอนท่านให้รู้จักการปฏิบัติบูชา สวดมนต์ ภาวนา แผ่เมตตา

ธรรมะจะอยู่ในจิตใจของพ่อแม่เจ้าทุกภพทุกชาติ

ถือว่าเป็นการทดแทนพระคุณที่สูงสุด


เจ้าจงจำไว้นะลูกเอ๋ย !...<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

กำลังใจของแต่ละชีวิตนั้นต่างกัน เป็นเรื่องที่ธรรมดามาก

ขออนุโมทนา ทุกท่านที่มุ่งทำดี


ตามอัธยาศัย ตามกำลัง

ขอให้เป็นสิ่งที่ดี


สิ่งที่ตนคิดว่า ตนเองทำไม่ได้ ไม่ได้หมายความว่า ในโลกนี้ ชีวิตอื่นไม่มีทางทำได้


การส่งเสริม ให้กำลังใจผู้อื่นทำดี ย่อมได้อานิสงส์ที่คาดไม่ถึง แม้ไม่หวังเพื่อตนเอง

ยิ่งเป็นการส่งเสริมที่ไม่ใช่การกล่าวเลื่อนลอย ไร้หลักการ ไร้เหตุผล ไร้แนวทาง ยิ่งจะมีคุณเพิ่ม

...แต่

การตัดกำลังใจคนอื่นในการทำดี เพียงเพื่อเอาทิฐิมานะเป็นที่ตั้ง จะเป็นเหตุเป็นปัจจัยให้กำลังใจ

กำลังบารมีของตนพร่องได้ง่าย มีความลำบากเพิ่มพูน


---------------------------------------------


โดยเฉพาะ ห้องนี้ หมวดนี้ เป็นหมวดพุทธภูมิ โพธิสัตว์ ควรมีการตรึกตรอง พิจารณา แบ่งปัน
วิธีการ แนวทาง เพื่อเพิ่มพูนกำลังใจ ที่จะนำไปปฏิบัติได้ในชีวิตประจำวัน ในโลกทุกวันนี้ ในการสร้างสมบุญบารมี ในช่วงชีวิตน้อยๆนี้

 

ทรรศนะต่างกัน


การมาอยู่ด้วยกัน ปฏิบัติด้วยกันมากเข้าย่อมมีเรื่องกระทบกระทั่งกันเป็นธรรมดา ตราบใดที่ยังเป็นปุถุชนคนธรรมดาอยู่ ทิฐิความเห็นย่อมต่างกัน

ขอให้เอาแต่ส่วนดีมาสนับสนุนกัน อย่าเอาเลวมาอวดกัน

การปรามาสพระก็ดี การพูดจาจ้วงจาบในพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์หรือท่านที่มีศีลมีธรรมก็ดี จะเป็นกรรมติดตัวเราและขัดขวางการปฏิบัติธรรมในภายหน้า

ดังนั้น หากใครทำความดี ก็ควรอนุโมทนายินดีด้วย แม้ต่างวัดต่างสำนักหรือแบบปฏิบัติต่างกันก็ตาม

ไม่มีใครผิดหรอก เพราะจุดมุ่งหมายต่างก็เป็นไปเพื่อความพ้นทุกข์เช่นกัน

เพียงแต่เราจะทำให้ดี ดียิ่ง ดีที่สุด เท่านั้น

ขอให้ถามตัวเราเองเสียก่อนว่า แล้วเราล่ะถึงที่สุดแล้วหรือยัง



.......จากบันทึกคำสอนง่ายๆแต่เป็นสัจจธรรมลึกถึงแก่นใจ ของหลวงปู่ดู่.....

 

http://palungjit.org/threads/@@-แม้ใจมีแต่ให้-แต่อยู่ในโลก-ต้องกระทบทั้งรักและชัง-@@.543806/

 

......การเปิดใจกว้างรับฟัง เป็นการเปิดโอกาสให้กับตน และชีวิตอื่นที่เค้าได้ผ่านเหตุการณ์ต่างๆมาจนเชื่อมั่นในความคิดนั้น


เมื่อสามารถรู้เหตุแห่งการยึดในเหตุที่ไม่ทำให้เกิดผลก้าวหน้าต่อไป ได้แล้ว ผู้มีปัญญา ย่อมสามารถแก้ไขที่เหตุได้ หรือ เพิ่มปัจจัยใหม่
เหตุใหม่ เพื่อเปลี่ยนแปลงผลได้ ไม่มากก็น้อย........



<object width="1" height="1"><param name="movie" value="//www.youtube.com/v/YQHUSuzEAmM?hl=th_TH&amp;version=3&amp;rel=0"></param><param name="allowFullScreen" value="true"></param><param name="allowscriptaccess" value="always"></param><embed src="//www.youtube.com/v/YQHUSuzEAmM?hl=th_TH&amp;version=3&autoplay=&amp;rel=0" type="application/x-shockwave-flash" width="1" height="1" allowscriptaccess="always" allowfullscreen="true"></embed></object>

 

หลายวาระ เห็นชีวิตที่กำลังจะก่ออกุศลเวรสืบเนื่อง ที่แท้ เคยเป็นคนที่รักกันมาก่อน เพียงแต่ วาระเวลา ภพชาติ สภาพแวดล้อมเปลียนไป ทำให้จำกันไม่ได้ และถูกสิ่งต่างๆครอบงำให้ก่ออกุศลต่อกัน เสียเวลาไปโดยใช่เหตุ

...ขอให้ โอกาสเปิดแก่เค้า ให้สะสางสิ่งกีดขวาง ออกจากชีวิต...