วิธีการเก็บศิษย์ของ หลวงพ่อฤาษีลิงดำ เท่าที่ทราบมีอยู่ ๗ วิธีคือ

ชมพูมีคนรอบข้าง พี่สาวหรือพี่กี๋ กับพี่ก้อง ที่เป็นลูกศิษย์หลวงพ่อมาแนะนำค่ะ หลวงพ่อจะมาหาพี่กี๋บ่อยๆ แล้วก็จะบอกให้ช่วยเมตตาชมพู
แล้วพออ่านประวัติหลวงปู่ปาน (พี่ก้องนำมาให้) ก็ชอบมากค่ะ อ่านคำที่หลวงพ่อเขียนถึงลูกหลานที่ไร ร้องไห้ทุกที แล้วก็ชอบฟังหลวงพ่อเทศก์มากๆค่ะ

แต่ตอนนีชมพูเป็นลูกไม่ค่อยดีค่ะ พี่กี๋บอกว่าหลวงพ่อไม่ให้คบกับพี่ก้อง เฮ้ออออ

 

ขอบคุณค่ะคุณtamsak
ดิฉันเชื่อว่าทุกท่านที่มาพบคำสอนหลวงพ่อก็เช่นกันค่ะ (ไม่ว่าจะเรียนโดยตรงกับท่านหรือเรียนจากตำราของท่าน) แล้วได้ลงมือปฏิบัติตามคำสอนนั้นย่อมเป็นผู้โชคดีเสมอนะคะ
เพราะมีโอกาสได้พบครูอย่างหลวงพ่อที่สอนให้เข้าใจง่าย และหลวงพ่อท่านก็เป็นผู้ที่พ้นทางแห่งกิเลสจริง

ดังนั้นดิฉันจึงเตือนตนเองและกระตุ้นคุณแม่ว่า เราต้องรีบปฏิบัติในชาตินี้อย่างไม่รีรอ เพราะถ้าเราเกิดอีกในชาติอื่นๆ เราอาจจะไม่พบพระดีๆ ที่เราเรียนแล้วเข้าใจง่าย ตรงทางเช่นนี้ก็ได้นะคะ
การพบครูดีนั้นเป็นวาสนาอย่างยิ่ง

ดิฉันเล่าข้ามคำสอนสำคัญในวันที่ได้พบท่านไปนิดนึงค่ะ
หลวงพ่อสอนด้วยว่า "ให้เป็นเด็กดีนะลูก รักษาศีลให้ครบ โตขึ้นให้เป็นคนดีไปตลอดชีวิต รักษาความดีให้เหมือนเกลือรักษาความเค็ม"
(ดิฉันอาจจะจำประโยคของท่านไม่ครบถ้วนร้อยเปอร์เซ็นต์ดีนะคะ)
ดิฉันตอนนั้นก็นึกในใจว่าการเป็นเด็กดีนั้นไม่ยาก และอยากจะโตขึ้นเป็นคนดีอยู่แล้ว จึงตอบหลวงพ่อไปว่า "ค่ะ"
หลวงพ่อก็บอกว่า "ดีลูก"

ช่วงสิบขวบต้นๆ ดิฉันจำได้ว่ารักนิพพานจับจิตจับใจทั้งที่ยังไม่รู้ว่านิพพานสูญหรือไม่สูญ
คือรักและปรารถนามาก ตั้งแต่นั้นก็ฝึกตัวเองว่าจะไม่เผลอตบยุง จะแค่ปัดๆ ไป จะพยายามรักษาศีลให้ครบห้าข้อ
พอฝึกที่จะไม่เผลอตบยุงตั้งแต่เด็กๆ ได้แล้ว ศีลข้ออื่นก็เหลือก็นับว่าไม่ยากเลยนะคะ

 

เกี่ยวกะตัวผมเอง

อาจจะเป็นเรื่องที่เหลือเชื่อหน่อยนะครับ..แต่ผมเป็นแบบที่จะว่าต่อไปจริงๆ

........ ตอนนั้นก็คงเป็นช่วง ปิดเทอม หลังจาก จบ ม.3 เทอม 2 ผมไป ร.ร.ประถมกับพ่อ(พ่อผมเป็นครูน้อย ร.ร.ประถมแห่งนั้น) ผมก็ไปกับพ่อ พอถึง ร.ร.แล้ว พ่อผมก็ไปทำงานของพ่อ หาเอกสาร และพิมพ์งานบางอย่าง ส่วนตัวผมก็ไปห้องสมุดของ ร.ร. .... ไปเจอหนังสือพระเครื่อง ถ้าจำไม่ผิด หนังสือโลกทิพย์ และก็มีอีกหลายเล่ม ..... ในหนังสือเล่มนั้น จะมีเรื่องของหลวงพ่อท่าน(คิดว่าคัดลอกมาจากหนังสือธัมมวิโมกข์) ตรงส่วนเนื้อหาของหลวงพ่อเป็นพิมพ์ขาว-ดำ เห็นหน้าหลวงพ่อใหญ่ๆ ดำๆ ทีแรกก็นึกอยู่ หลวงพ่ออะไรว่ะเนี่ย หน้าดำจัง(พิมพ์ขาว-ดำ มันคงจะเป็น color ให้สักวัน) แต่ปากท่านยิ้มแล้วยาวดี อิอิ(เป็นเด็กว่าไปเรื่อยหล่ะ เหอ เหอ).....

....... มีหลายตอน จากหลายเล่ม ผมก็ไปขุดมาจากกองหนังสือ ... หนังสือประมาณ 30 % ของหนังสือทั้งหมด มีปลวกเจาะ และมีรอยกรรไกรตัด หรือมีดตัดบางส่วนออกไป ... ผมอ่านเรื่องแรกคือ เรื่อง พระเจ้าพรหมมหาราช .. รู้สึกว่า ท่านพูดได้โดนใจจริงๆ ผมไม่เกิดความสงสัยเลย.. อ่านแล้วสนุกมากๆ วางไม่ลง ....

....บทพระเจ้าพรหมมหาราชไม่เท่าไหร่ .. พอไปเจอบทที่เล่าถึง พระองค์เจ้าวิภาวดี รังสิต ที่ท่านโดนยิงแล้วก่อนตายท่านจิตจับนิพพานได้... ส่วนนั้นหล่ะ อ่านสนุกมาก และที่สำคัญ .. มีคนตัดส่วนที่กำลังจะ climax เรื่องไป...ผมนี่ เซ็ง สุด สุด.. ที่อื่นมีหลายหน้า ดันมาตัดหน้าที่จะอ่าน ... บางเล่มก็ปลวกเจาะ ... (หนังสือสวยๆไม่ชอบ ชอบซะแบบนั้น เหอๆ นั่นแหละที่แปลกใจ) ... ผมสนใจแทบทุกอย่างในส่วนที่หลวงพ่อท่านเล่า ... ตอนนั้นอ่านติดขนาดต้องหอบหนังสือสองกองไปไว้บนรถพ่อแล้วก็เอามาอ่านที่บ้านต่อ

... ปลวกหล่นกันระนาว เหอะๆ จ๊อดด

... พอผมเข้าปีหนึ่ง มข. ผมถึงมาเอะใจคำว่า "หลวงพ่อพระราชพรหมญาณ" อีกที... ที่ชมรมพุทธศาสตร์และประเพณี มข.(มข = มหาวิทยาลัยขอนแก่น) .. ก็เลยขุดคุ้ยหนังสือแทบทุกเรื่องของท่านมาอ่าน สมใจมากตอนนั้น .. แต่ตอนนั้นชีวิตผมก็มีหลายอย่างเปลี่ยนแปลงไป แต่สิ่งที่โชคดีคือ ได้อ่านหนังสือหลวงพ่อเป็นเล่มๆ โดยเฉพาะเลย ...

.... เอาเป็นว่า ผมเจอบางส่วนคำสอนของหลวงพ่อในหนังสือพระเครื่อง อ่านแล้วติดใจอย่างหนัก วางไม่ลง อ่านแบบ ปลวกเจาะเลย .. [b-wai]

 

โมทนาครับ เมื่อมีโอกาส ผมจะไปที่ซอยวายลม...ว่าแต่..ช่วยนำทางเด็กบ้านนอกหน่อยสิครับ ผมอยู่นครศรีธรรมราช

 

ผมข้อ 1 ล้วน ๆเลยครับ เพิ่งไปบ้านสายลม ก็ครั้งแรกเองครับ คงต้องฝึกต่อไป นะครับ

 

ผมก็คนใต้ครับ ถ้ามาจากสายใต้ง่ายสุดเลยครับ สาย 28 ทีเดียวถึงครับ ลงตรงที่คุณ tamsak บอกนันละครับ ถูกต้องเลย แล้วนั่งมอไซค์เข้าไป 7 บาทครับ บอกไปบ้านหลวงพ่อ คนแถวนั้นรู้คับ

 

ไม่รู้จัก ไม่รู้น่า แต่รู้สึกคุ้นเคย

 

ของผมถ้าเป็นคงเป็นข้อ1อะครับ แต่เปลี่ยนจากหนังสือเป็นเวบไซต์เมื่อประมาณ4-5ปีที่แล้ว ลองsearchในGooGleดู ใช้คำว่าอะไรsearchจำไม่ได้แล้วก็ไปเจอเวบไซต์นึงของหลวงพ่อเข้า ก็ศรัทธาท่านนับตั้งแต่นั้นมาครับ


[b-wai] [b-wai] [b-wai]

 

ประทับใจ

ของเรานี่ ถ้าครั้งแรกที่ได้ยินคำว่าหลวงพ่อฤาษีลิงดำ นานมากแล้วนะ ตั้งแต่เด็กๆเลย ตามคุณย่าไปทำบุญ ก้อไปวัดหลายแห่ง แต่ก้อติดใจกับพระที่อยู่ในโบสถ์ ที่แปะแผ่นทอง ในวัดท่าซุง พอเดินออกจากโบสถ์ก้อได้ยินเสียงที่คนเค้าไม่ดียินกัน เห็นในสิ่งที่ไม่มีคนเห็น ติดมาตั้งนั้นนะ ของเราน่าจะมาทางอภิญานะ ต่อมาก้อพี่ชายก้อชวนฝึกมโนมยิททธิ ก้อตุ่มๆต่อมๆไปเรื่อย จนมีคนๆนึง ที่รู้จักใจ ก้อมาเคยแนะนำน่ะ หนทางอีกยาวไกล...
(bb-flower

 

.....สำหรับเรื่องของผม เริ่มตั้งแต่ผมยังเด็กๆเลยครับ เพราะว่าบ้านของผมอยู่ใกล้ๆกับวัดโพธิ์สุธาวาส ซึ่งเป็นวัดสาขาของวัดท่าซุง และทางวัดก็จะเปิดเทปธรรมะของหลวงพ่ออยู่เสมอ ผมก็พลอยได้ฟังไปด้วยแต่ตอนนั้นมันไม่คิดอะไร เอาแต่เล่นอย่างเดียว แต่ชอบฟังมากเวลาหลวงพ่อเทศน์เรื่องนรกสวรรค์ครับ รู้สึกสนุกมากครับ พอวันไหนไม่ได้ไปโรงเรียนถ้ารู้สึกเซ็งๆผมจะขี่จักรยานไปที่วัดแล้วไปนอนเล่นในวิหารหลวงปู่ปาน เพราะว่าเย็นสบายดีครับ ในวิหารจะมีรูปหล่อหลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษีลิงดำ และหลวงพ่อเขียนครับ ตอนนั้นไม่รู้จักหรอกครับว่าท่านเป็นใคร บางทีเห็นแว่นของหลวงพ่อฤาษีลิงดำดูเลอะๆผมก็จะเอาเสื้อตัวเองเช็ดแว่นให้หลวงพ่อแล้วจึงเอากลับไปสวมที่รูปหล่อของหลวงพ่อ บางทีก็เอาทองคำเปลวที่มีคนซื้อมาวางไว้ในพาน มาปิดทองรูปหล่อหลวงปู่ปาน หลวงพ่อฤาษีฯ และหลวงพ่อเขียน ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไปทำไมคงเป็นอารมณ์นึกสนุกแบบเด็กๆอ่ะครับ
.....ตอนเด็กๆผมได้เรียนคาถาอาคมจากตาของผมเองซึ่งท่านเป็นหมอรักษาโรคด้วยน้ำมนต์ ต่อกระดูก และดับพิษสัตว์มีพิษ แต่ไม่ค่อยจริงจังเท่าไหร่เพราะห่วงเล่นมากกว่า ที่โรงเรียนก็จะเปิดเทปธรรมะของหลวงพ่อสด และให้เด็กนักเรียนนั่งสมาธิก่อนเข้าเรียน ตอนนั้นชอบเสียงหลวงพ่อสดมากๆครับ รู้สึกสบายใจดี ก็ได้หัดจับกสินลูกแก้วจากตอนนั้นแหล่ะครับแต่ก็ไม่จริงจัง(ตามฟอร์ม)
.....พอเรียนมัธยมได้เจออาจารย์สอนวิชาพระพุทธศาสนาที่ดีมากครับ คือท่านจะให้เด็กได้นั่งสมาธิ สวดมนต์ รักษาศีล และมีการจัดธุดงค์ด้วยครับ ช่วงนั้นเลยได้ไปธุดงค์กับอาจารย์ เป็นวัดป่าสายหลวงพ่อชาครับ ได้ฝึกเกี่ยวกับอิริยาบท และสติ จากที่นี่แหล่ะครับ ผมเลยชอบการธุดงค์ตั้งแต่นั้นมา
.....พอเข้าเรียนมหาวิทยาลัย ได้อยู่ห้องพักเดียวกับเพื่อนที่เป็นศิษย์เก่าโรงเรียนพระสุธรรมยานครับแต่ก็ยังไม่มีอะไรสะดุดใจ จนกระทั่งมีรุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งเป็นศิษย์ของหลวงพ่อมาคุยกับเพื่อนในห้องพัก ตอนแรกไม่ได้สนใจอะไร แต่พอได้ยินเขาคุยกันเรื่องนรกสวรรค์ อภิญาสมาบัติ ผมหูผึ่งเลยครับ รีบมาร่วมวงสนทนา แต่ตอนนั้นอีโก้มันสูงเพราะถือว่าเราเองก็ศึกษามาไม่น้อย ฝึกสมาธิมาก็มาก จึงยังไม่เชื่อ พี่เขาเลยส่งหนังสือคู่มือการปฏิบัติพระกรรมฐานมาให้อ่าน ผมอ่านรวดเดียวจบในคืนนั้นเลย อ่านจบน้ำตาไหลรู้สึกเหมือนได้เจอสิ่งที่ตามหามาแสนนาน(จะเวอร์ไปไหมครับ) แต่ก็ลังเลใจว่าจะขอฝึกมโนฯกับพี่เขาดีไหม เลยออกไปหาก๋วยเตี๋ยวผัดไทยกิน ร้านนี้เขาตั้งอยู่ริมถนนครับ ตอนนั้นดึกมากแล้ว คนกินก็เหลือไม่กี่คน ระหว่างที่ผมนั่งกินก๋วยเตี๋ยวผัดไทยใส่กากหมูอยู่นั้น มีรถสามล้อวิ่งมาแล้วเสียหลักพุ่งเข้ามาในร้าน รถพุ่งตรงมาหาผม ระหว่างนั้นผมนึกอะไรไม่ออก รู้สึกแต่ว่าเราจะตายแล้วจริงๆเหรอ ทำไมความตายมันง่ายดายแค่นี้เองเหรอ เราอยู่กับความตายตลอดเวลาจริงๆ พอรถจะมาถึงตัวผมก็ไถลไปข้างๆทันที คนในร้านกระเจิงไปหมด เหลือผมนั่งนิ่งอยู่ตรงนั้นคนเดียว ก็เลยตัดสินใจที่จะฝึกมโนฯทันที(กลัวว่าจะตายก่อนได้ฝึก)
.....จากนั้นจึงได้ฝึกมโนฯกับพี่คนนั้น และก็ไปฝึกที่วัดท่าซุงต่อ ตอนมาที่วัดนี่แหล่ะที่ทำให้ผมเข้าใจอะไรหลายอย่าง เพราะมาได้ยินเทปหลวงพ่อที่วัด ทำให้เรานึกได้ว่าน้ำเสียงนี้คือเสียงที่เราคุ้นเคยตั้งแต่เด็ก เราจำได้ ตอนนั้นน้ำตาพาลจะไหล(อีกแล้ว) รู้สึกเหมือนตัวเองโง่มากๆที่อยู่ใกล้ๆหลวงพ่อแต่ไม่เคยไขว่คว้าอะไรเลย จากวันนั้นผมจึงได้เข้าสู่เส้นทางนี้อย่างเต็มตัว ได้พบได้เจอครูบาอาจารย์ และเพื่อนนักปฏิบัติอีกมากมาย รู้สึกว่าโชคดีเหลือเกินที่ได้เป็นลูกหลาน(ที่ไม่ค่อยดี)ของหลวงพ่อ และหลวงปู่ปานครับ

 

ผม รัก หลวงพ่อ ครับ

 

ของผม 5+1เท่าที่แสวงหามาที่เจอทั้งหมดไม่ถูกใจท่านอื่นๆที่เป็นพระสุปฏิปันโนนั้นถ้าเทียบความรู้สึกคือเหมือนกับท่านเหล่านั้นเป็นเหมือนปู่เหมือนเป็นตาเป็นลุงเป็นอาเท่านั้นความเคารพนั้นมีแต่ก็ไม่ได้เคารพแบบพ่อ ขณะที่หาพระดีอยู่นั้นก็ไปเจอหนังสือประวัติหลวงปู่ปานอ่านแล้วทนอยู่ไม่ได้เลยใจมันบอกเลยให้รีบไปหา เมื่อเจอหลวงพ่อใจมันบอกเลยว่านี่คือพ่อของเราพ่อที่ผูกพันพ่อที่ใจมันใฝ่ฝันหานิสัยใจคอของเรานี่ที่มันมีความรู้สึกมาตั้งแต่เด็กแล้วว่าเราจำใครมานะ เราลอกเรียนแบบใครมานะ มันมีความรู้สึกเห็นภาพในใจเสมอมา พอมาพบหลวงพ่อทุกอย่างได้คำตอบอย่างแจ้งกระจ่างแก่ใจ ในตอนนี้จึงไม่แปลกอะไรที่ผมปารถนาพระโพธิญาณแบบวิริยาธิกะพิเศษตั้งใจไว้ว่าจะรักษาสมบัติที่พ่อให้ไว้นี้คือพระโพธิญาณนั้นยิ่งกว่าชีวิตและจะนำสมบัติอันสุดล้ำค่านี้ไปถวายพ่อท่านที่พระนิพพานเมืองแก้วในอนาคตกาลให้จงได้ ก็ดีใจและขอโมทนากับทุกๆคนที่ติดตามหลวงพ่อกันมานานและพากันติดตามเข้าพระนิพพานกันในชาตินี้ขอโมทนาครับ 8 มีนาคม 2549

 

ของผมเป็นแบบที่8ครับ จากwebครับ รู้จักหลวงพ่อจากที่นี่ครับ ได้อ่านประวัติท่านแล้วศรัทธาเลยอธิษฐานจิตขอเป็นศิษย์ท่าน

 

เคยอ่านประวัติพระเกจิต่างๆจากเวป เพื่อศึกษาประกอบกับพระเครื่องของเกจิต่างๆครับ เคยได้ยินชื่อหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ลิงขาว ไม่ทราบว่าหลวงพ่อฤาษีลิงดำ ท่านอยู่วัดท่าซุง คิดว่าทำอย่างไรจะมีโอกาสไปกราบท่าน หรือได้เหรียญท่านมาไว้บูชา วันหนึงไปที่โลตัสครับ เห็นเขามีกล้องส่องพระมาวางขายเลยซื้อมาอันหนึง วันแรกก็เอามาหัดส่องดูพระ ว่าเขาดูยัง ดูอะไร อยากรู้ วันแรกก็เอามานั่งส่องดูจตุคาม ต่างๆที่ตัวเองมี วันที่2 ไปทำงานขับรถไประหว่างรอเพื่อนที่จะนั่งรถไปทำงานด้วยอยู่นั้น นึกได้ว่าในเก๊ะหน้ารถ มีถุงใส่พระ เหรียญต่างที่ได้มาใส่ไว้อยู่ถูงหนึง ก็ยิบออกมาดูเหรียญหนึง ส่องดูเป็นเหรียญ ที่ระลึกสร้างวิหารหลวงปู่ไข่ วัดบพิตพิมุข ด้านหน้าเป็นรูป ร 5 ชุดทหารเรือ เพื่อนมาพอดี เลยยังดูไม่หมดทุกเหรียญ ตอนเย็นกลับถึงบ้านก็เลยไปเอาซองใส่พระมาดูต่อครับ กำลังหัดส่องพระ กำลังขยันส่อง สุดท้ายมาดูเหรียญสีเหลี่ยม เป็นพระผง ส่องไปก็เป็นพระใส่แว่นตา อยากรู้ว่าพระอะไรนะ ชื่ออะไร เจ้าพระคุณเอ๋ย อ่านแล้ว อ่านอีก เอ้ย เป็นไปได้ไง เป็นหลวงพ่อฤาษีลิงดำ วัดท่าซุง ด้านหลังเป็นพระพุทธชินราช ใต้ฐานพระอ่าไม่ออกว่าเขียนว่ายังงัย กำลังแกะอยู่ อัศจรรย์จริงๆครับ สำหรับผม คาดไม่ถึงจริง อยูในรถเป็นปีมาแล้ว ไม่เคยทราบ เห็นว่าเป็นพระเก่าก็เก็บไว้เท่านั้นเอง..แปลกใจจริงๆ นึกถึตอนได้มา ไปออกค่ายที่สารคาม ไปขอข้อมูลเกี่ยวกับหมู่บ้านแวะไปที่วัดในหมู่บ้านไปหาหลวงตาท่านหนึงเป็นเจ้าอาวาส อายุประมาณ 80 ปี ท่านเล่าให้ฟังว่าสมัยท่านเป็นหนุ่มเคยอยู่แถวภาคกลาง ไปทำบุญ บิณฑบาตร ญาติโยมเขาคงให้มามั้งนะ ท่านก็จำไม่ได้ ท่านเก็บใส่ขันไว้ที่โตะหมู่ กุฏิท่าน วันนั้นไปกันหลายคน ท่านยกขันมาแล้วให้พวกเราหยิบเอาเอง ผมเองก็หยิบมา 4-5 เหรียญ ยังไม่ทราบว่าเป็นพระอะไรบ้าง กำลังหัดส่องดูครับ สาธุ อัศจรรย์จริงๆ สำหรับผมครับ ได้มาโดยไม่คาดคิดมาก่อน ขอบารมีหลวงปู่ด้วยครับ