เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ข้อเจ็ดแค่การละเล่นร้องรำทำเพลงเครื่องหอมของจรุงจิต
เรื่องราวดีๆในหนังสือไม่น่าจะเป็นไร...หาไม่หนังสือสวด
มนต์เราก็ท่องบ่นไม่ได้สิครับ ถือศีล8ถือว่ายอดเยี่ยม แต่
อย่าลืมพิจารณา "กาลามสูตร"เล็กน้อยนะครับ จะทำให้
แตกฉานในการไตร่ตรอง ขอบคุณมากที่ตามอ่าน คงได้
ประสบการณ์ที่ดีไปพอควรที่หาอ่านจากที่อ่านไม่ได้แน่

 

ครับ น้องโรตารี่ ตัวละครเต็มจอเลยหนนี้...ในบันทึกว่า
ไว้แค่ พวกเรา9คน มีฯลฯ...แล้วก็ผจญโน่นนั่นนี่ อย่าง
ละบรรทัด สองบรรทัด ยาวหน่อยก็เรื่องหญิงสอดแทรก
เป็นระยะ บางทีเป็นหน้าแต่ถ้าซัดไปตามนั้นคนอ่านหนีหมด
เอา...สู้ตาย ไหนๆก็บ้ากันแล้ว คอยเป็นกำลังใจเรื่อยๆ
ละกัน-ฮ่า

 

แบบนี้ ท่านหมื่นฯต้องเสียเวลาติดตามครับ
วันนี้วันพระใหญ่ จะตามติดพรุ่งนี้ก็ได้ ได้อ่าน
ยาวสาแก่ใจ รสกาแฟละมุนละไมมากเจียวละ

 

ท่านอัคฯหายไปหลายเพลา แต่เห็นชื่อติดตามอยู่ตลอด
ต้องขอบพระคุณ และอนุโมทนาบุญกฐินด้วย เรื่องหลวงปู่
ฤาษีความจริงคนไทยคุ้นเคยกับการเอามาล้อเล่น จากหนังสือ
อ่านเล่น และยี่เก มากเกินไป...พอจะจริงจัง ไปเจอพวกทรงเจ้าเข้า
ผี เอาท่านไปหลอกลวงหากิน ต้มตุ๋นอีก...ภาพพจน์ปู่ฤาษีจึงถด
ถอยในสายตาคนถือศีล กินเจ ปฏิบัติธรรม...ผมดีใจที่เป็นส่วนหนึ่ง
ในการกู้ภาพจริงของผู้คุ้มครองพระศาสนากลับคืนมาได้บ้าง...

ท่านอัคฯร่ายมาเรื่องสภากาแฟ ศาลาโกหก ทำให้หวนคิดถึงวันวาน
อย่างนั้นจริงๆ สมัยนี้ไม่มีเด็กรุ่นหลังรู้จักแล้วครับ มันต้องแถวศูนย์
การค้าหรูเท่ห์ กาแฟแก้วละเป็นร้อย เห็นราคาแล้วสงสารพ่อ-แม่คน
หาตังค์ แต่โลกก็เป็นอนิจจังเช่นนี้แล มันหมุนเวียนเปลี่ยนกาลไม่ยอม
นิ่ง คนรุ่นเราก็รอให้คนรุ่นหลัง เป็นความหลังเหมือนเรา...ฮ่า
เขียนแล้วชักงงเอง อย่าถือกันนะครับ นานครั้งจะได้สนทนากับผู้พึงใจ

เดินหน้าไปครับท่านอัคฯ กรุงโรมไม่ได้สร้างในวันเดียว
สิ่งที่ทำมา จงทำต่อไป ไม่ช้าก็สำเร็จ (เอ..พุดเรื่องไรหว่า?)
ขอบคุณอีกครั้งครับ ก่อนเพี้ยน..อ้อ แล้วที่กดผิดเป็น"อันไล้ค์"
ไม่ต้องเขินดอกครับ บางทีหนังสือมันซ้อนขึ้นมาไว คนชำนาญ
นิ้วไวไปก่อน ผมเกือบไปหลายหนเช่นกัน

 

ความกตัญญูหาภาพเปรียบได้ยากครับ มันนึกขึ้นมาได้งั้นจริง
แสดงว่าน้องสอยดาวรักบุพการีหรือไม่ก็คิดถึงมาก...เพราะคำพูด
เหล่านั้นคนที่อิน ต้องเป็นคนที่ปฏิบัติ รักษาความดีเหมือนเกลือ
ต่อไปนะ

 

คงกระชุ่มกระชวยไม่ให้บรรยากาศแห้งแล้ง
เพราะเดินทางเที่ยวนี้ ปีนเขากันแห้งเหี่ยวหัวโต
มีน้ำอมฤติทางใจราดรดบ้าง...น้องบานชื่นจะได้
ชื่นบานไง

 

โพสท์เยอะมาก แต่ก็ตอบได้ว่องไวไม่ติดขัด
แสดงว่า คุณภาพนิ้วและสมองยังยอดเยี่ยม
ไม่ต้องเตี้ยม ไม่ต้องขัดเกลา แก้แค่ตัวผิดนิดๆ
โม้กันน้ำลายเริ่มแห้ง ไปเข้าเรื่องดีกว่าครับ
รอพิมพ์แป็ป

 

รอติดตามตอนต่อไปเลยครับ ผมบางทีไม่ได้เข้ามาอ่าน วัน หรือสองวัน เข้ามาอีกทีได้อ่านรวดเดียวอิ่มเอมเลย สำนวนพี่ยังเยี่ยมยอดเหมือนเดิม กับการบรรยายถึงตัวละครที่เพิ่มใหม่

กับสำนวนที่บรรยาย
โฉมสคราญที่จู่ๆเผยโฉมมาท่ามกลางฝุ่นแดงแห้งแล้งของถนนลูกรังเหมือง เหมือน
นางไม้ที่โผล่พรวดออกมาจากพงไพรที่เต็มไปด้วยสัตว์ป่ากักขละ เธอหน้าคมเข้ม
แต่งกายทะมัดทะแมง รูปร่างไม่เล็กนัก ส่วนสูงกำลังพอดี น่าจะเกิน160เซ็นฯหน่อย
แต่พอใส่รองเท้าบู้ตสีดำสวยเด็ดเป็นรองเท้าเดินป่า มีส้นราวๆหนึ่งนิ้วก็ส่งให้เธอมีเรือน
ร่างสง่างามเกินตัว

นี่เป็นนักเขียนรุ่นลายครามตัวจริงแน่ๆ
ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวดีๆครับ

 

ชวนน่าติดตามยิ่งกว่าเดิม ขอบคุณครับคุณอาwanwi

 

(ต่อ)..อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
----------------------------------------------
----------------------------------------------
"เพื่อนๆอยากเที่ยวป่าสักอาทิตย์ ต้องการคนนำทาง ไปกับเขาหน่อย" ผู้การสรุป
ง่ายๆตามวิธีการพูดน้อยต่อยหนักของตนเอง

"ไปแถวถ้ำเยอะยิ่งดี"...อจ.เลิศเสริมเบาๆ หน้าตาเฉยเมยไม่ออกอาการใด

ผมเริ่มสำรวจอาคันตุกะแปลกหน้าทั้งสี่ คุณเทพกับชาติถือไรเฟิ้ลราคาแพง ปืนระดับเดียวกันกับในตู้โชว์นายเหมือง แต่จะยี่ห้อเดียวกันรึเปล่าไม่ทราบ..อจ.เลิศไม่มีอาวุธ แต่เหน็บพุงด้วยมีดด้ามสวยเป็นงา เหมือนมีดควาญช้างแต่เล้กกว่าหน่อย...คุณนงคราญโฉมสะคราญนี่สิเอาเรื่อง เพราะถือปืนลูกซองยาวห้านัด ทะมัดทะแมงยังกับ
แม่เสือสาว การเตรียมพร้อมของคนชุดนี้ไม่ขี้ไก่ ไก่เขี่ย จะมาเที่ยวถ้ำ ชมวิวทิวทัศน์เที่ยวป่าอย่างเดียว ไม่น่าเชื่อ คงมาล่าสัตว์ด้วย และไม่รู้เคยล่ากันมาขนาดไหน ถ้าเที่ยวยิงสัตว์เล่นดังเห็นเป็นลูกไก่ในกำมือ ยิงทิ้ง ยิงขว้าง ผมคงไม่เอาด้วย แต่จะรีบออกอาการไปก็เสียหน้านายเหมือง ลองดูท่าทีสักยกดีกว่า

"ถ้ำ ผมไม่ชำนาญครับผู้การต้องเอาลุงพรานกับบักสมไปด้วย"...ผมออกอาวุธ
หมัดแรก บ่ายเบี่ยง เกี่ยงลูกเล่นเล็กๆ ใจนั้นไม่อยากเดินป่ากับคนแปลกหน้า
คนไม่รู้ใจ ภัยมาวิ่งกันป่าราบ ไม่มีใครช่วยใครได้

ผู้การยักไหล่ ผายมือมาทางเพื่อนคือคุณเทพ ทำนอง..."มึงว่าไง?"

คุณเทพพยักหน้า..."ให้ค่าแรงวันละ100 เอาไปแบ่งกันเอง" แกก็ไม่ยืดเยื้อ
คิดไว ทำเร็วแบบคนมีสตังค์ ผมขอไปตามเพื่อนๆ เตรียมตัวไม่กี่ชั่วโมง ถ้าจะ
เดินทางก็เอาเลย แต่ผู้การค้านว่า ช้าก่อน นี่บ่ายคล้อยแล้ว ไม่ต้องรีบร้อนคืนนี้
ชาวคณะจะนอนพักที่บ้านพักของผู้การในเหมือง จะมีอาหารค่ำต้อนรับกันหน่อย
ประสาเกลอเก่าไม่เจอะกันนานพ่อจอมพรานจำเป็นคืนนี้ มากินด้วย ได้ทำความรู้
จักกับทีมให้ดียิ่งขึ้น ก่อนเดินป่าด้วยกันหลายวัน เป็นคำอธิบายยาวยืดที่สุดจาก
ผู้การตั้งแต่ผมรู้จัก...ผมจะทำไงได้นอกจากตอบว่า "ครับ"

เล่าถึงเรือนพักผู้การสักนิด เป็นบังกะโลขนาดย่อมปลูกอยู่บนเนินเดี่ยวๆ มองวิว
ได้รอบด้าน เป็นเรือนพักค่อนข้างงามกลางป่า แต่หลังแค่นั้น ถ้ามีคนพักห้า-หก
ชีวิตอัดเข้าไป คงอึดอัดหน่อย แต่แค่คืนเดียวพอทนกันไหว

แต่ยังมีอีกเรื่อง คุณเทพสั่งผมจัดหาลูกหาบอีกสองคน อ้าว...หยั่งงี้ก็สวยเลย ไอ้ดวงดาวเพื่อนบักสมเว้าวอนขอเดินป่าด้วยหลายหน คราวนี้สมใจมันล่ะ อีกคนให้ลุงพรานเอาจากคนกะเหรี่ยงหรือคนมอญ

สาระตะแล้ว คณะนี้มีถึง 9คน ชาวกรุง4(ผู้การไม่ไป) พวกผม3 ลูกหาบ2 ลง
ล็อคเลขเก้ามงคลอีกแหล่ว เป็นคณะค่อนข้างใหญ่ หรือใหญ่สุดตั้งแต่ผมออก
ป่ามา จะก้าวหน้าหรือก้าวหลัง? เคยเล่าแบบนี้ไว้ในถ้ำอาถรรพ์ เดี๋ยวรู้ หมู่รึจ่า!!!

เมื่อมีเวลาเตรียยมตัวไม่หูตาแหกเคาะเกราะ เคาะไม้เรียกทีมประชุม ผมก็ไม่
เร่งร้อน กลับไปห้องพัก ก็พบลุงพรานนั่งยิ้มแก้มตอบฟันหลออยู่หน้าห้องกับ
บักสมแล้ว ทั้งคู่คงอยากรู้ผู้การเรียกผมไปเรื่องไร? พอทราบเรื่องบักสมแทบ
กระโดดโห่ฮิ้วตัวปลิว เงินค่าแรงที่ผมแบ่ง30บาทต่อวัน ได้แบ่งปาเข้าไป210
บาท มากกว่าค่าแรงปกติในเหมืองเท่าตัว ข้างลุงพรานพยักหน้าหงึกหงักท่า
น่ารักประจำตัวไม่พูดมาก บอกแต่ว่า"มีเสือเขี้่ยวคมมาด้วย นายทหารระวังหน่อยเน้อ"...แกพูดทีเล่น ทีจริง ผมงง แต่พอรู้ความหมายก็เป็นทำขำใส่แกแก้เก้อ...
"โอ้ย ลุงเขามากับคู่หมั้น คู่หมาย จะแต่งงานกันอีกไม่กี่วัน" ผมบุ้ยส่งไปโน่น ลุง
พรานหัวเราะหน้าแดง

ว่ากันตามจริง หากคณะเพื่อนนายเหมืองมาท่องป่า ชมวิวทิวเถื่อนถ้ำธรรมดา
ผมหาแปลกใจไม่ เพราะยุคพ.ศ.นั้น ป่าดิบ ไพรเถื่อนยังมีเกลื่อนกล่นประเทศ
เหนือ อิสาน ใต้ ออก ตก ภาคกลาง มีเทือกเขาสวย ป่างามๆไม่ถูกรุกล้ำ มีป่า
ไม้มากเกินห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของประเทศ เป็นที่ปรารถนาของนักล่องไพร นักล่า
สัตว์ ผู้มีอันจะกินที่ได้เสพนิยายซาฟารีการล่าด้วยอาวุธสังหารชั้นดีจากต่างประ
เทศ รสนิยมวิไลของมหาเศรษฐียุโรป และฝรั่งหัวแดง หัวทองผู้ปกครองอินเดีย
พม่า ผู้พิสมัยการล่าแทบจะเป็นอาหารมื้อกลางวัน

เทรดดิชั่นการล่าจึงแพร่เชื้อราวกับตัวอะมีบ้า แตกตัวกระจายลุกลามไปในหมู่เศรษฐี
ขี้คร่อกที่บังเอิญถีบตัวขึ้นมารวย เหล่าเศรษฐีรุ่นใหม่ที่อยากเดินตามก้นฝรั่งในเอเซีย
รวมทั้งเศรษฐีไทยที่รับและเสพกากเดนเหล่านี้ว่องไว นักล่าชาวกรุงแต่งตัวนายพรานไพร ยังกับหลุดออกมาจากหนังทาร์ซานเดินกันเกลื่อนป่าทั่วหัวระแหง ตั้งแต่ป่าภาคเหนืออันอุดมไม้สัก เสือ ช้างฯลฯ... ป่าเพชรบุรีที่ดิบสวยเหมือนสาวพรหมจารี่ย์รอ
การค้นพบจากเจ้าชายหนุ่มรูปหล่อ ป่าทุ่งนเรศวรที่กินแดนไพศาลไปหลายจังหวัด
เป็นที่ชุมนุมของเสน่ห์แห่งไพรกว้างครบครัน ท่องป่านี้แล้วไม่ต้องไปท่องที่ไหน มันสนุกครบจบกระบวนยุทธ ทุกรสชาติพรานไพรทั้งอาชีพและสมัครเล่น...แบบที่เดียวจบ!!!

ไหนยังจะป่าตะนาวศรี ป่าแม่สอด-ตาก...และป่าที่นักล่าพากันล่าเงียบๆเพราะ
อุดมสมบูรณ์ไม่แพ้กัน คือเทือกภูพานอันลึกลับ สงบสงัดราวกับหลุดไปสู่หิม
พานต์ อีกแห่งคือป่าชายแดนเขมรแถวบุรีรัมย์-สุรินทร์ ชายขอบป่าที่ไร้พรมแดน
ยุคนั้น ทั้งป่าดิบ วัตถุโบราณ...พรานจริง พรานปลอมแทบเดินชนกันตาย นำทาง
ฝรั่งหัวแดง ฝรั่งขี้นกหนังหมู ที่อ้างตัวว่าเป็นนักโบราณคดี เป็นนักวิชาการ เป็นนักสำรวจมือถือสาก ปากถุือศีล เป็นโปรเฟสเซอร์ทรงคุณวุฒิ แต่มันถือปืนล้มช้าง ปืนลูกซองเก้านัด ซัดไปตรงไหน สัตว์น้อย-ใหญ่ไปเกิดใหม่เรียบวุธ!

 

เขียนช้ามากครับ คอมพ์ลูกน้องมันรวน
ที่สำนักงานเขียนแล้วลบหายเอง2รอบ
แทบคลั่ง ถ้าไม่หาย พิมพ์ได้อย่างน้อย
4หรือ5ตอน พักกลับบ้าน ไปพิมพ์ที่บ้าน
เจอกันหลังอาหารค่ำครับ

 

แวะตอบท่านวิชุ นักเขียนลายครามก็คงเข้ากรุไปแล้ว
เพราะผมไม่เคยเขียน มันจึงสดใหม่อัดเป็นปลากระป๋อง
อยู่ในคลังสมอง ยิ่งเขียน ยิ่งไหลครับ ไม่น่าเชื่อว่า
ผมไปอยู่ไหนมา ไม่คิดเขียนหนังสือหากิน

ตอบท่านวิชุได้แค่นี้แหละ เขียนมากเดี๋ยวท่านก็ทาย
มาก ปวดหัวมาก อ่านแล้วจะไม่สนุกครบรสเอานะครับ
ขอบคุณการติดตามตลอดมา ถึงไม่ตลอดเวลาเพราะ
ทุกคนต่างภาระล้น ก็ถือว่า เยี่ยมครับท่าน

 

ขอบคุณมากครับ

 

ครับ ยินดีคุณคม คอมพ์มันรวนสองยก
ขอโทษทีนะครับ ตอบหมดพักล่ะ

 

จ้า ขอบคุณกลับคืนนะน้องบานชื่น

 

....อีกแห่งคือป่าชายแดนเขมรแถวบุรีรัมย์-สุรินทร์ ชายขอบป่าที่ไร้พรมแดน
ยุคนั้น ทั้งป่าดิบ วัตถุโบราณ...พรานจริง พรานปลอมแทบเดินชนกันตาย นำทางฝรั่งหัวแดง ฝรั่งขี้นกหนังหมู ที่อ้างตัวว่าเป็นนักโบราณคดี เป็นนักวิชาการ เป็นนักสำรวจมือถือสาก ปากถือศีล เป็นโปรเฟสเซอร์ทรงคุณวุฒิ แต่มันถือปืนล้มช้าง ปืนลูกซองเก้านัด ซัดไปตรงไหน สัตว์น้อย-ใหญ่ไปเกิดใหม่เรียบวุธ!...
บ้านผมเลยนะนั่น..เป็นไปตามที่ท่านพี่wanwi ว่าไว้เป๊ะ

 

เป็นการบอกเล่าจากเจ้าของบันทึกครับ ไม่มีในบันทึก
เพราะนานหลายสิบปี เพียงแต่เขียนถึงตอนนี้มันผุดขึ้น
มาเอง เพราะเขาคือหนึ่งในผู้แสวงหาขุมทรัพย์ส่งพวก
หัวแดงด้วยมือตัวเอง...ได้พบเห็นสันดานฝรั่งหนังหมู
ปลอมตัวมาหลอกคนไทยมากมาย คนไทยสมัยนั้นพอ
เห็นเป็นฝรั่งใส่สูทก็เชื่ิอก่อนแล้วครับ กว่าจะรู้ตัวหมด
ตูดแล้ว มีคำบอกเล่าปากเปล่าอีกมาก หากไม่ผิดพลาด
มันโผล่มาเรื่อยๆก็คงได้รู้เรื่องดีๆน่าเหลือเชื่อมากขึ้น

 

คืนลอยกระทง ซูเปอร์ฟูลมูน วันพระใหญ่...เขียนทิ้งไว้หน่อย
เพราะคงต้องหาวิเวกทางใจเฉกเช่นพุทธศาสนิกทุกท่าน
หมดตอนสั้นๆก็ต่อพรุ่งนี้ละกันครับ

 

นั่นนะสิ ฝรั่งหน้าหมูถึงเอาวัตถุโบราณไทย เขมร ไปขายพิพิธภัณฑ์ต่างประเทศเยอะไปหมด รวมเครื่องทองของกษัตริย์ไทยกรุโบราณ ตอนหลังเพี้ยน ฝรั่งตำรามั่วบอกศิลาจารึกไม่มีจริง เป็นของทำเทียมแม้เราจะมีจารึกโบราณในวัดต่างๆมากมายมายืนยัน

 

คุณลุงครับ ผมขออนุญาตบังอาจแนะนำว่า ให้คุณลุงพิมพ์เก็บไว้ในโปรแกรมเวิร์ดครับ แล้วเซฟไว้เป็นช่วงๆ ทำอย่างนี้จะได้ไม่ต้องพิมพ์ใหม่หากเครื่องรวน จากนั้นกอปปี้มาวางในกระทู้ครับ คิดเห็นเป็นเช่นไร แล้วแต่คุณลุงจะพิจารณาครับ