เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ควายป่าในเมืองไทย ยังมีอยู่ครับ ช่วงปี 41-42 ผมไปสำรวจป่าที่ห้วยขาแข้งทางด้านอำเภอบ้านไร่ ยังไปพบซากควายป่าตัวนึง แถวๆริมห้วยแม่ดี วัดความยาวจากปลายเขาข้างนึงถึงปลายอีกข้างได้สองเมตรกว่า ถึงปัจจุบันนี้ทางกรมอุทยาน ก็ยังสามารถติดตามถ่ายภาพได้อยู่ครับ

 

ในกระทู้นี้มีมากมายหลากหลายสาขาวิชาชีพทั้งนักเขียน นักอนุรักษ์ เจ้าหน้าที่ป่าไม้ แพทย์ก็ยังมี ชั่งเป็นกระทู้ที่ร้อนแรงจริงๆครับ ผมนี่มองตาปริบๆไม่กล้าคอมเม้นมากได้แต่ขอบคุณและให้กำลังใจคุณอาwanwi ให้รังสรรค์ผลงานคุณภาพต่อไปครับ

 

ขอบคุณมากครับคุณอา
เล่าเรื่องราวเผยแพร่
พร้อมได้จัดเก็บบันทึกครับ

 

เดินทางปลอดภัยนะครับคุณอา ขอให้มีความสุขนะครับ..

 

ไม่ได้ไปครับน้องคม..ทีมสว.เปื่อยเพราะอากาศเปลี่ยนไปคน
ไปแค่ยุดยา-บางไทรกอล์ฟแค่นี้เอง...แถวนั้นมีร้านเล็กกุ้งแม่น้ำอร่อย
เลยมานัดทานข้าวเที่ยวกัน ประสาเพื่อนเก่าคบเกิน30ปีอาทิตย์หน
คุยกับแควนๆก่อนแล้ว เดี๋ยวค่อยออกบ้าน มีเวลาจะเขียนสักตอน
ถ้าไม่ทันเจอะกันบ่ายแก่ละกัน ขอบคุณคำพรครับ

 

ยินดีน้องบานชื่น แต่จำไว้นิด
เวลาเปลี่ยน เรื่องราวเปลี่ยน
บางเรื่องไม่เสถียรนะ เอาไว้คุยเป็นความหลังได้
แต่อย่าจริงจังมาก ขอบคุณครับ

 

เม้นท์เต็มที่เลยน้องสอยดาว...
ยิ่งหลากหลายอาชีพ หลากผู้ทรงภูมิยิ่งดี
เพราะที่มาชุมนุมตรงนี้ คือการดื่มด่ำวรรณศิลป์
ภาษาท่วงทำนองงดงาม เปรียบประดุจบัวหลุดจากโคลนตม
ในวัน เวลาที่โลกส่วนใหญ่โง่งม และสังคมภาษาวิบัติในโลกโซเชี่ยล
การหาเสพน้ำอมฤติทางใจและภาษาที่นำ จิตวิญญาณ
พวกเรากลับคืนสู่ความสวยสะอาดงดงามของวันวาน
หายากยิ่งนัก...!

กระทู้นี้จึงเป็นเหมือน สิ่งที่คนดีดีถวิลหา
นี่ไงเล่าที่บอกว่า เขียนที่อื่น ได้กล่อง-ได้เงิน แต่ไม่เขียน
ขอเขียนตรงนี้อันเป็นจุดเริ่มต้น จนกว่าเบื่อเขียน หรือคนเบื่ออ่าน

อย่ากลัวสิ่งใดที่ถูกที่ควร น้องสอยดาว
จงรู้จักกล้าสาวเดือนลงมา
แล้วจะรู้ว่า...เออ ตูทำได้ !
แค่นี้จิ๊บ จิ๊บครับ

 

อนุโมทนากับข่าวดีจริงๆ
แต่ดียิ่งกว่านี้ถ้า กรมฯรู้จักตีฆ้องร้องป่าว
ให้ผู้คนทั่วไปรับรู้มากขึ้น วันนี้้มืองไทย
มีคนที่จิตสาธารณะ นักอนุรักษ์ที่ไม่กินเงินเดือนหลวงมากมาย
ความรู้อย่าเก็บไว้ในแฟ้มรายงานครับท่าน เอาเผยแพร่ทั่วถึง
คนรักสัตว์ รักป่า จะได้ชื่นใจ ช่วยกันบอกต่อ ทำต่อให้อนุรักษ์กันต่อไป
ขอบคุณข้อมูล หวังว่าการพร่ำบ่นของผู้สว.
ไม่ทำท่านรำคาญ และขอบคุณที่ติดตามอ่าน
ขอให้สนุกและมีความสุขครับ

 

ยอดเยี่ยมในวิธีบริหารเวลาครับท่านธงชาติ
รวบรวมไว้อ่านหลายวันครั้ง
ได้เนื้อหา สะใจ เต็มทรวงมากนะ
หากผมเป็นนักอ่านก็จะทำเช่นท่านแหละ
แต่กลัวคนเขียนจะเบื่อ เพราะตามอ่านกันน้อย-ฮ่า
ล้อเล่นนะครับ...ขอบคุณคำชมเชยอันมีีค่าทางใจนัก
จะตั้งใจให้ดียิ่งขึ้น เท่าที่คนเลยกิโลหกมีพลังครับ

 

ขอบคุณน้องเมษ แค่ไปตีกอล์ฟ แต่ไม่ได้ไปครับ
มาเจอะกันก่อนมื้อเที่ยงดีกว่า

 

ตอบจมมอด่วนจี๋รี่ไปต่อ
ผู้อ่านล้วนลอยคอรอกันขรม
อย่ารอคอยเชื่องช้าท่านผู้ชม
มาครับพ้ม...รายงานตัว จั่วไพ่เลย

คงได้สักตอนสำหรับเวลาช่วงนี้

 

(ต่อ)..อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

ก้อนหินใหญที่ขนาบกันเป็นซอก เหลือช่องตรงกลางราว2เมตร เป็นเสมือน
ปราการชั้นดีที่ซุกหัวนอนคืนนี้ของผม ห่างเต้นท์ ที่อาจารย์เลิศกับคุณเทพ
นอนไม่เกิน7-8ก้าว ...ห่างถุงนอนทันสทัยที่คุณนงขอนอนตรงนั้นกับคุณชาติ
ไม่เกินห้าก้าว...คุณนงบอกว่านอนเต้นท์กับคุณชาติไม่ไหวเพราะเหม็นเหล้า
ที่ต้องจัดนอนแบบนี้ เพราะผมขอร้องให้ทิ้งเต้นท์ไปหลัง ก่อนเดินทาง ไม่งั้น
ทุกอย่างจะพอดี เต้นท์สองหลังสี่คน

แต่ถุงนอนทันสมัยก็เยี่ยมมาก เป็นถุงชั้นยอดคลุมหัวคลุมตีน หนาอุ่น ขาดเพียง
ผ้าใบกั้นกันลมสี่ด้าน กับหลังคา

กลางแสงตะเกียงเจ้าพายุ กลางแสงกองไฟโชติช่วง และแสงจันทร์รุบหรู่ครึ่งดวง
ทุกความเคลื่อนไหวอยู่ในระยะสายตาผมครอบคลุมถึงทั้งหมด

"อย่าดึกนักนะครับ พรุ่งนี้ต้องเดินอีกไกล"...ผมเตือนสติทุกคนเบาๆ โดยเฉพาะ
คุณชาติที่ดื่มยังกับ กลัวว่าบริษัทผลิตเหล้าขาดทุนหรือเหล้าจะหมดโลกคืนนี้...
ผมก่อกองไฟกองเล็กที่ปลายเท้าให้ไออุ่นของพระเพลิงส่งเข้าซอกเหมือนอยู่ใน
ตู้อบซาวน่าน้อยๆ...ปูพื้นด้วยผ้าบางเตรียมผ้าขาวม้าคลุมหัว เอาไม้ปักขึงด้านบน
ระหว่างก้อนหินแล้วคลี่ผ้าขาวม้าอีกผืนเป็นหลังคา นักเดินป่าที่ดี ต้องมีผ้าขาวม้า
สองผืนเสมอ มันเอนกประสงค์ใช้สอย สำคัญกว่ากางเกงตัวใน...(ตอนนั้น ไม่มีกาง
เกงในครับ)

ผมนอนฟังเสียงคุณชาติกระดกแก้วยินดีกับคุณเทพไม่หยุด จนฝ่ายหลังต้องร้องพอ
แต่การคุยอย่างตื่นเต้น ชื่นบานในอารมณ์ไม่จบง่าย... อนาคตคุณนงแต่งงานไปต้อง
ได้สามีขี้เหล้าเอาการ ไม่น่าไปกันรอด..ผมคิดแล้วรีบสั่งสมองหยุดความีคิดชั่วร้ายที่
เสมือนสาปแช่งคนที่เราพึงใจ ไม่ให้มีความสุข

อย่าลืม...การคิดดี ทำดี ช่วยเหลือผู้อื่นตามกำลัง คำสอนง่ายๆ สูงสุดสู่สามัญของ
หลวงปู่ฤาษีลอยล่องเข้าสมองในความมืด เปลี่ยวเหงา บนภูผา ริมขอบตะนาวศรี
ที่ยังไม่เดินกันเข้าไปลึกมากนัก ช่วงรอยต่อเขตแดนกาญจนบุรี!

ผมขยับเป้หนุนหัวเข้าที่ เสียงคุณนงบอกราตรีสวัสดิ์ทุกคน เธอมุดถุงนอนก่อนใคร
ข้างกองไฟ เป้ผมใบนี้เป็นของขวัญจากผู้การครั้งล่าเสือสมิง บอกให้ใส่ข้าวของเดิน
ดง กลางคืนหนุนหัวได้ กลางวันสวมเข้าหลังไม่เกะกะเป็นอุปสรรคการสะพายปืน

คืนนี้ ทุกอย่างค่อนข้างลงตัว หลังจากเหนื่อยสลับฉากโรม้านซ์ทางใจตัวเองเป็น
จังหวะร็อคเล็กๆให้หัวจิตระส่ำ หัวใจระรัวด้วยวัยคะนอง...ผมหลับง่ายๆ ด้วยมือ
ที่ยังกุมหลวงปู่ตรงคอ!

เสียงนกกลางคืน หวีดร้องสนั่นไพรเหมือนผู้หญิงถูกล่วงล้ำรังแก ทำผมสะดุ้งเฮือก
ฉวยมือคว้าปืน ลุกนั่ง กองไฟปลายเท้ามอดแล้ว มืด เงียบสงัด อึดอัด ลมไม่พัด...
จันทร์ครึ่งดวงย้อยต่ำใก้ลับเทือกผา อากาศหนักกดทับ บรรยากาศที่ผมไม่ชอบ!

ผมคลานออกจากซอกหิน ได้ยินเสียงกรนคุณชาตินในถุงนอน มองไปถุงคุณนง
เธอปิดซุกหัวถึงเท้าเงียบกริบ ในเต้นท์ก็เงียบ ไฟกลางลานกองใหญ่ไม่ดับแต่เริ่ม
มอดเหลือเพียงถ่านแดงๆ ผมเดินสี่ขาเงียบเชียบรักษาการทรงตัวอย่าให้ล้ม เอาไม้
ที่กองข้างไฟสุมรุมใส่เข้าไป เป่าลมเบาๆ แสงแห่งเพลิงก็สว่างโร่ขับไล่รัตติกาลดำมืด
ออกห่างพวกเราได้หน่อย ความสว่างส่งผมมองเห็นรอบด้าน ตะเกียงเจ้าพายุสองดวง
ดับสนิท...

การไม่มีเวรยามถือเป็นความสะเพร่าอย่างยิ่ง แต่ทุกคนบอกบนนี้สูงน่าปลอดภัย
คืนแรกพักให้เต็มที่เหนื่อยทั้งวัน ศึกกับมหิงสาไม่บันเบา คืนอื่นค่อยว่ากัน...เป็น
อย่างนี้ ไม่มีใครค้านคุณเทพกับอาจารย์ที่ยืนยันว่าดูฤกษ์ผานาทีแล้ว ยามอุบากอง
บอกว่า ฤกษ์ดี มีชัยปลอดภัยทั้งคืน!!

ผมเขย่งเท้าเดินเหมือนแมวเบาที่สุด ตรงไปปากทางขึ้น-ลง มองต่ำไปด้านล่าง ที่ลุง
พรานนอนกับบักสมและลูกหาบ ตระพักล่างไฟยังสว่าง มีลุงพรานนั่งยามตะคุ่มข้าง
กลงไฟ ผมเตรียมเดินลงไปหาเพื่อนคุยยามดึก...

แก็ก...เสียงบางอย่างกระทบก้อนหินกรวด ผมสะดุ้งหันขวับ...ยกปืน

 

ยาวๆหนึ่งตอนชื่นใจ ไปล่ะเดี๋ยวพวกสว.รุมด่า
พักนี้ผิดนัดเป็นอาชีพแล้ว บ่ายแก่เจอกัน

 

ตรวจทานแล้วมีคำผิด อักษรเกินไม่ประสงค์เยอะหลายช่วง
ต้องขออภัยเพราะรีบร้อนเขียน ก่อนจบตอนมือไปกดลบ!!!
เหลือเชื่อ..ต้องรีบรีไรท์ใหม่ ไม่งั้นมีให้ท่านอ่านได้สองช่วงใหญ่
ไปละครับจริงๆ ขอบคุณทุกท่านครับ

 

กลับมาก่อนมื้อเย็น เข็นครกขึ้นภูตะนาวฯต่อ
ถ้าไม่ผิดพลาดอาจได้ยาวๆสักสองสามท่อน
รอพิมพ์แป็บครับ

 

(ต่อ)..อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
===================================

นางไพรยืนอยู่ตรงนั้น กลางแสงกองเพลิงฉายฉาน ร่างอรชรเธอยืน
อาบแสงเแดงแห่งไฟดังนางพญาชีบา เทวีอมตะในมหานิยายสมบัติ
พระศุลี สาวสองพันปีผู้เลอโฉม แต่นางไม้จำแลงนางนี้ถือปืนลูกซอง
ยาว5นัดเป็นอาวุธ ไม่รู้ชอบกินสิ่งใดเป็นภักษาหาร...ผมรีบเดินไปใกล้
ก้มพูดเบาที่สุดเท่าที่จะเบาได้...

"คุณนงตื่นมาทำไม ดึกป่านนี้?"

นางไพรบิดตัวเอียงอาย ยื่นหน้าเอาปากจ่อกระซิบถึงใบหูผม ลมหายใจ
เธอร้อนผ่าว กลิ่นปากหอมสมุนไพรอ่อนๆ ชะเอมหรือกานพลู?

"ปวดฉิ้งฉ่อง พาไปหน่อย"

เข้าใจตื่นดีนักกูนี่ ผมด่าตัวเองพยักหน้าคว้ามือเธอเดินไปทางซอกหินอีกด้าน
ขอปืนมาถือ เอาวางข้างหินเพราะตัวเองก็มีหนึ่งกระบอกแล้ว ชี้บอกเธอ...

"ผมทำที่ไว้ให้แล้ว ตั้งแต่เย็น"

เธอทุบแขนผมเบาๆ..."พ่อยอดพรานแสนดี" เดินหายเข้าซอกหินไปทำธุระ

ผมนึกไม่ออกเลยว่า ในนิยายสารพัดเดินป่าที่ชอบอ่าน ถ้าไม่มีผู้หญิงก็แล้วไป
แต่มีผู้หญิงอยู่ด้วย ทำไมผู้เขียนละเลยความจำเป็นของการปลดทุกข์

เราผู้ชายปลดปล่อยตรงไหนก็ได้ ยิงกระต่าย ยืนทุ่งหลังต้นไม้ แต่ผู้หญิงไม่ง่าย
เช่นนั้น การเก็บดอกไม้ ของพวกเธอยุ่งยาก วิธีร่ายรำอักษร แล้วปล่อยตัวละคร
ไม่ต้องขี้-เยี่ยว ผมเลิกอ่านหนังสือพวกนั้นนานแล้ว

"กิน ขี้ ปี้ นอน"... หากไม่สำคัญ ใยอยู่ในห่วงโซ่สูงสุด ที่มนุษย์จัดเอาไว้ทั้งโลก

คิดเรื่อง ไม่เป็นเรื่อง เรื่อยเปื่อย ตามองกราดเงาตะคุ่มรอบทิศเท่าจะมองถึง
เงายอดไม้ใหญ่ไหวเอนใต้เงาจันทร์ด้วยแรงลม เหมือนเงาปีศาจ ที่เคยทำผม
ขลาดแทบตายช่วงออกเดินป่าหนแรกๆ แต่ตอนนี้ผมมองเงาไหวระริกพวกนั้น
เป็นเงาปีศาจที่กำลังเต้นระบำไพรให้ดู อย่างหฤหรรษ์

ผมควักกระเป๋าหยิบบุหรี่สูบ ผู้หญิงนี่ช้าจัง ทั้งแต่งหน้า แต่งตัว ธุระส่วนตัว กำลัง
ก้มหัวเอามือป้องไฟเพื่อต่อบุหรี่...

แซ็ก...ซ่า...แกร็ก...เสียงดิน หินกรวดเม็ดเล็กๆ ไหลพรูลงมาจากชะง่อนสูงเหนือหัว
เยื้องไปทางขวามือ ทางที่คุณนงกำลังมีความสุขกับธุระส่วนตัว

ผมใจหายวูบไปอยู่ตาตุ่ม ลนลานควานหาไฟฉาย...ฉิบห่...ไม่ได้หยิบมา รีบถลาพุ่ง
คว้าไม้ฟืนติดไฟท่อนใหญ่จากกองเพลิง กวัดแกว่งเหนือหัว เปลวไฟวูบไป-วาบมา
ความแรงของแสง สะท้อนดวงตาบนชะง่อนผา แว่บเดียว!

 

เป็นแว่บแห่งวินาทีมรณะ ผมกระดกปากกระบอกปืนลูกซอง5นัด ซัดตูมใส่จุดแดง
ที่เห็นวิบตาเดียว...เป็นจุดที่เล็กยิ่งกว่าจุดดับบนดวงอาทิตย์!!!

ไม่มีเป้าหมายให้เล็ง ไม่มีเป้าให้ยิง เพราะมันซุ่มเหนือคุณนง!

เสียงคุณนงหวีดร้อง มือผมสะท้านจากท่ายิงเหมือนพระเอกหนัง เพราะอีกมือ
ถือฟืนติดไฟแกว่งไกว ผมถือปืนยาวลูกซอง5นัดมือเดียว ไม่แนบลำตัว แต่ยก
ยิงส่งโดยสัญชาติญาณ เสียงลูกปืนกระทบหน้าผาหินแฉลบเฟี้ยวได้ยินชัด แต่
ก็ได้ผล อะไรก็ตามที่อยู่บนนั้น มันชะงัก!!

"เร็ว คุณนง"...ผมตะโกนลั่น โยนไม้ฟืนทิ้ง อัดกระสุนให้เลยจุดเดิมไปอีกสองนัด
มันแหวกอากาศสนั่นสะเทือนป่าหูดับ ไม่มีเสียงกระทบเป้า มันพุ่งเฟี้ยวหายไปใน
ความมืด ป่าแตกยามดึก สัตว์กลางคืนคร่ำครวญโหยหวน ป่าแทบถล่มด้วย เสียงปืน
เสียงผม และการตะโกนโหวกเหวก อลหม่าน จากที่พักแรม ทั้งชะง่อนล่างกับบน
กู่ร้อง เซ็งแซร่ ฟังไม่ได้ศัพท์

นั่นยังไม่เท่า เสียง "โฮก"! กระหึ่มสะท้านทั้งป่า มันส่งคลื่นแห่งความยะเยือกเข้าสู่
หัวใจ หนาวยิ่งกว่าอากาศที่กำลังหนาว รูขุมขนทุกรูเปิดรับขนทิ่มแทงออกมาตั้งชัน
ด้วยความขนพองสยองเกล้า มันแผด หลังเสียงปืนนัดที่สามของผมคำราม แล้วผม
ก็ได้ยิน การกระโจน ลำตัวแหวกอากาศ การไถลตัวกับพื้นตอนมันถลาลง...

มันจากไป...ผมช่วงชิงวินาทีมรณะกลับมาได้!!

 

เจ้าป่าจ้องเล่นงานพวกเราอยู่เหนือกบาลนี่เอง มันไม่ตายด้วยเขามหิงสา
แต่คงเจ็บไม่น้อย เพราะไม่กล้าย้อนรอยกลับไปจุดประคมเขี้ยว คมเขาใน
ยกแรก...มันจึงไม่เห็นรางวัลที่พวกเราทิ้งไว้ให้

หากมันดันได้กลิ่นเนื้อมหิงสา ปิ้ง ย่างที่พวกเราปาร์ตี้ย่อยๆบนภูนี้ ผสม
กลิ่นคน เสียงเฮฮา อาหารหอมทวนลมไปไกลทั่วไพร...เจ้าป่าจึงมาเป็น
แขกไม่ได้รับเชิญ

ผมไม่อยากคิดว่า ถ้าไม่สะดุ้งตื่นกลางดึกเหมือนผีพรายกระซิบปลุก คุณนง
ตื่นคนเดียว แล้วเดินไปหาที่ทำธุระลำพัง...อะไรจะเกิดขึ้น?...ผมมองภาพที่
ไม่เกิดขึ้นจริงแล้วหยุดไว้แค่นั้น เพราะขนในตัวมันซ่านสยองออกมาอีกหน

 

พักละครับ ดินเนอร์เล็กน้อย
ไปออกกำลังนิดหน่อย
อาจมีต่อยกสาม ให้ชุ่มฉ่ำใจ
ขอบคุณนักอ่านชั้นเยี่ยมทุกท่านครับ

 

คุณนงท่าจะถูกใจพรานเอ็กน่าดู สมัยหนุ่มๆ ลุงเอ็กคงมีรูปร่างดีไม่เบา จากข้อมูลแกเป็นพลทหารและทำงานเหมืองคงมีกล้ามมีเนื้อโดยไม่ต้องเพาะ หน้าตาเข้มดูเป็นผู้ใหญ่ ส่วนแฟนแกคงจืดๆแบบหนุ่มเกาลีแถมขี้เก็กชอบเที่ยวชอบเล่นแบบวัยรุ่นสมัยนี้ หรือไม่ก็คุณนงก็อาจมีนิสัยชอบอ่อยชอบเช็คเรทติ้้งเหมือนวัยรุ่นชอบทำกัน เนื้อเรื่องช่วงนี้กำลังสนุกเลยครับมีศึกนอกศึกใน อันตรายภายนอกคงไม่เท่าไหร่ อันตรายจากคนกันเองน่าจะแรงน่าดู โดยเฉพาะด่านหญิงงาม เป็นกำลังใจให้เสมอครับ คอยติดตาม