เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เป็นวิธีคิดบวกที่เยี่ยมยอดครับน้องณัธฯ
มาช้าได้อ่านเยอะ จุใจ มาไวได้อ่านสม่ำเสมอ อิ่มใจ
เออ...คิดบวกแล้ว มุมไหนก็ดีโม้ด เช่นนี้แล

แวะเข้ามาทักทายโพสท์ก่อน
ไปออกกำลังตามคิว
แล้วกลับมาต่อมันส์ๆอีกยก
สายัณห์สวัสดิ์ทุกท่านครับ

 

5555 เป็นหยั่งคุณอาว่า
ยังมีคนหลงทาง กลับบ้านไม่ถูกอีกหลายท่าน
คงทยอยๆกันมาหละครับ

 

ตามอ่านมาจนทัน
ขอขอบคุณที่นำบันทึก เรื่องราวอัศจรรย์ ระดับตำนาน
ให้คนธรรมดาได้รับรู้ พร้อมแง่คิด

ผมขอพิมพ์เก็บไว้อ่านได้หรือไม่ครับ

 

หนูอ่านจบในรวดเดียวเลยค่ะ ขอบพระคุณคุณWanwi เป็นอย่างสูงที่กรุณาถ่ายทอดเรื่องราวอันหาผู้เล่าแทบมิได้แล้วในยุคสมัยนี้แก่ชนรุ่นหลังอย่างหนูค่ะ

ตอนที่จำฝังใจที่สุดคือตอนที่คุณเอ็กซ์ในวัยหนุ่มต้องยิงเจ้าควายป่าเขางามให้มันไปสบาย หนูรู้สึกว่ามนุษย์เราเบียดเบียนธรรมชาติอย่างเกินพอดีในทุกๆ ทางเพื่อสนองกิเลสของเราเอง มิได้พิจารณาต่อไปยาวๆ เลยว่า ธรรมชาติจะลงโทษเราหรือลูกหลานของเราไม่วันใดก็วันหนึ่ง

 

ถ้าไล่รายชื่อก็คงเหลือไม่กี่ท่าน ขาประจำ
แต่ถ้าเข้าหน้าเว็ปเดิม ก็มีแจ้งแล้วด้านบน
เข้าจริงไม่ยากแล้วครับ คงยังไม่ว่างมากกว่า

 

ยินดีครับที่ตามอ่านจนทัน
ถ้าพิมพ์เก็บไว้อ่านก็ไม่เป็นไรครับ
แต่กรุณาอย่าเผยแพร่หรือพิมพ์ซ้ำ
เพราะทนายบริษัทกำลังจดลิขสิทธิ์อยู่ครับ
ผมขี้เกียจทะเลาะกับลูกน้อง โปรดเข้าใจนะท่าน

ยังไงก็ขอบคุณที่เห็นคุณค่าของเนื้องาน

 

ธรรมชาติเอาคืนเราตลอดเวลาแหละหนูมิ้นฯ
นี่ปักษ์ใต้ก็กำลังอ่วมอรทัยเป็นประวัติการณ์
ท่วมยังกับภาคกลางปี54...พระพิรุณไม่ยอมยั้งมือ
เห็นน้ำแล้วสยอง เกิดจากตัดไม้ทำลายป่ามากกว่า50เปอร์เซ็นต์
อีกส่วนก็การก่อสร้างขวางทางน้ำมากเกิน ไหลลงทะเลไม่ทัน
เฮ้อ...บ่นไปก็เท่านั้น ช่วยกันได้ก็ต้องช่วยตามอัตภาพครับ
คนไทยด้วยกันทั้งนั้น!

 

มีโอกาสออกเป็นหนังสือหรืออีบุ๊คเพื่อจำหน่ายไหมครับ ชอบเรื่องราวแบบนี้ อ่านแบบไม่อยากวางเลยครับ ขอบพระคุณครับกับเรื่องราวที่สนุกมากครับ

 

ภาพชุดน้องต้อดฯเที่ยวนี้ มาดุดันพิลึก
ต้องนึกกวีภาคหิมพานต์แทบแย่ พอกัดฟันได้ว่า...

ปู่นารอด............ยอดมุนี
ครูฤาษี..............ตรีสวรรค์
เทพเทวี.............ศรีคนธรรพ์
หิมพานต์บรร......พตพิมาน !

ขอบคุณการเฟ้นหาภาพที่ค่อนข้างยากชุดนี้ครับ

ลำดับต่อไป ก็ขอนำเข้าเรื่องยาวๆสักตอน ก่อนนิทรา
รอจิ้มสักครู่นะครับ

 

วันนี้ได้รับพระปิดตาหลวงปู่โต๊ะเรียบร้อยแล้วครับขอบพระคุณในเมตตาจิตของท่านwanwiเป็นอย่างสูงครับผมและขอน้อมจิตอนุโมทนาบุญกับท่านและทีมงานและสมาชิกทุกท่านที่ร่วมบุญด้วยครับขอให้ทุกท่านสมปรารถนาในสิ่งที่หวังทุกประการครับ..
สาธุ..สาธุ..สาธุ...อนุโมทามิ

 

สวัสดีครับพี่วันและทุกๆท่าน ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม....."ไปทางนี้กันเถอะครับ"...ผมจูงแขนคุณนง เดินไปข้างหน้า อย่างมั่นใจว่า กำลังตรงไปหา บูรพาทิศ(ตะวันออก) แม่นมั่น!!!
___________________________________________________________

(10).....เรื่องราวต่อไปนี้ เจ้าดวงหรือดวงดาว เพื่อนรักบักสม เป็นผู้เล่า!

4ชีวิตในถ้ำภูนมโต คุณเทพ,อจ.เลิศ,เจ้าดวง,เจ้ามะ อยู่กันอย่างอิสระกลางขุนเขาไพรกว้างก็จริง แต่เหมือนติดคุก เพราะต้องนั่งรอ นอนรอ ไปไหน ทำอะไรไม่ได้...

อาจารย์เลิศ จอมขมังเวทย์แก่ไปถนัดตาในช่วง2วัน ผมเผ้าขาว กับเคราขาว ไม่สดใสเช่นขามา ใบหน้าเหี่ยวย่น ซูบซีด ขอบุหรี่คุณเทพสูบบ่อยและถี่ขึ้น จากที่ไม่เคยสูบเลย...เจ้าอาคมกลัดกลุ้ม ทุกข์ใจ ที่เห็นของล้ำค่าสุดในชีวิต ปลิดปลิวหลุดมือ สองครั้ง สองครา หยิบมาได้เป็นเจ้าของแน่ๆ แต่ครอบครองรักษาไว้ไม่ได้ เจ็บปวดแทบกระอักเลือด

คุณเทพนั้นเล่า ทุกข์ใจไม่แพ้กัน จะระบายก็ไม่มีคุณชาติ จะพูดคุยก็ไม่มีน้องพราน(คือผม) มีแต่เจ้าดวงกับเจ้ามะ คนละชั้นวรรณะ ต่ำศักดิ์ ทั้งวัย ฐานะ ความรู้ ความคิด ดังฟ้ากับเหว ไม่อยากคุยแม้แต่คำเดียว

แต่คนลงเรือลำเดียวกันแล้ว เรือกำลังต้องมรสุม ไม่ช้าทุกชั้นตระกูลในเรือก็ต้องหันมาสุมหัวกัน เป็นธรรมชาติของมนุษย์!

ชั่วโมงเศษๆ...หลังจากลุงพราน บักสม คุณชาติ หายไปทางดงทึบทิศตะวันตก คุณเทพก็เรียกเจ้าดวงเข้ามาหา...

"เคยเข้าป่าแถวนี้ กี่หน"?...คุณเทพถามง่ายๆ เจ้าดวงส่ายหัว
"ไม่เคยสักที ครับนาย"...ตานี้คุณเทพส่ายหัวมั่ง...ชี้มือไปทางเจ้ามะ
"เรียกมันมาด้วย อยากถามอะไรหน่อย" เจ้าดวงหนุ่มน้อยที่ราบสูง
สั่นหัวมากขึ้น

"มันเป็นมอญ พูดไม่ค่อยรู้เรื่องครับนาย"
"งั้นแกเป็นล่ามสิวะ" คุณเทพชักอารมณ์ บ่จอย ไอ้ดวงยิ่งงงหนักข้อ
"ล่ามมันได้ไง เดี๋ยวมันเตะเอา ตัวมันใหญ่กว่าผมเยอะ"?!

คุณเทพฉุนจนหัวเราะ ยิ่งคุย ยิ่งเข้าตำรา ไปไหนมา สามวาสองศอก
"โธ่เว้ย ล่ามคือ ช่วยแปลคำพูดฉันหน่อย ให้มันพอเข้าใจ ได้ไหม"?
"อ้อ...ล่ามอย่างนี้ ผมลองดูก่อนนะนาย"
ไอ้ดวงทำท่าถึงบางอ้อ ก็คนไม่ได้ร่ำเรียนหนังสือ จะเอาไงกะมัน

หนุ่มดวงกวักมือเรียกเจ้ามะ เข้ามาสมทบ...เจ้ากนุ่มมอญ หน้าเหลือง เข้ามานั่งยอง

"นายอยากถามบางอย่าง รู้แล้วตอบด้วย" ดวงพูดกับมะช้าๆ ฝ่ายหลังพอฟังความออกก็พยักหน้า

"เคยเที่ยวป่าแถวนี้บ้างมั้ย"?...คุณเทพให้เจ้าดวงถามประโยคเดิม...
เจ้ามะที่อายุมากกว่าดวงสักปีหรือสองปี ส่ายหน้าชี้มืออีกทิศ ตรงกันข้ามลิบโลก

"ผมมาทางนั้น เดินหลายวันกว่าจะถึงเหมือง" มะบอกตะกุกตะกัก แต่ดวงก็พูดซ้ำย้ำให้คุณเทพเข้าใจ แกตีหน้าปูเลี่ยน ปูเลี่ยน จนปัญญา ไม่มีใครรู้จักป่าแถวนี้สักคน

แต่อยู่ๆ มะก็โพล่งขึ้นมา...
"นายชอบถ้ำ มะพาหาได้...แถวบ้านมะเยอะหาไม่ยาก"
พอดวงพากษ์จบ คุณเทพโบกมืออย่างหัวเสีย

"โอ้ย...ไปถึงบ้านแก ข้าไม่ไปหรอก" เจ้าดวงแปลช้าๆ เจ้ามะอมยิ้ม สั่นหัว

"มะหาถ้ำเป็น แถวนี้ก็หาได้"...คราวนี้เป็นทีคุณเทพปล่อยไก่โต้งตัวเบ้อเร่อบ้าง พอเจ้าดวงขยายความใหม่ แกหัวร่อก๊าก หายหัวเสีย หายขุ่นมัว

"เออ เออโทษทีว่ะ อั๊วเข้าใจผิด ดวงถามที จะหาแถวไหน?"...คุณเทพรุกซักไซร้ เจ้ามะพอฟังออก ไม่รอเจ้าดวงแปล ชี้มือไปทางที่เดินขึ้นภูนมโต บอกว่า...

"ย้อนไปทางเดิม แต่แยกทางนี้ มีเขาเล็กๆ ตรงนั้นมีถ้ำแน่"... มะทำท่า แยกแขนขวา ฉีกออกให้ดู

"เดินนานมั้ยว่ะ"? เจ้าดวงถามแทนนายจ้าง มะ สั่นหัวเอามือจิ้มหน้าปัดนาฬิกาข้อมือคุณเทพ...

เจ้าหนุ่มมอญชู 2แล้ว3นิ้วเป็นเครื่องหมายชั่วโมงตามนั้น!!!

 

สามท่อนยาวพอควรสำหรับวันนี้
ต้องราตรีสวัสดิ์ พบกันพรุ่งนี้นะครับ
ขอบคุณการติดตามอ่านของทุกท่าน
ขอความสวัสดีมีชัย ลาภผลพูนทวี
บังเกิดแด่ทุกท่าน ตลอดเวลาเทอญ.

 

ตอบตามตรง คงมีโอกาสครับ
แต่เป็นช่วงไหน ค่อยว่าอีกที
ถ้าทำเป็นการกุศล ก็โอเค

ขอบคุณการติดตาม และติดใจ
ในเรื่องราว-ข้อเขียน

 

สาธุครับท่านพาวฯ ได้ทำบุญกับเว็ปร่วมกัน
ธรรมทาน คือยอดทานเหนือสิ่งอื่นใดครับ!

 

หวีดัด-หวัดดีเช่นกันน้องเมษฯ
สุขภาพแข็งแรง โอเคแล้วนะ?

 

กว่าจะคลำทางเข้ามาเจอ คุณอาก็ล่วงหน้าไปเกือบ 20 หน้าแล้ว

ยังเป็นแฟนคลับเหนียวแน่นเหมือนเดิมครับผม

 

ครับ แข็งแรงเต็มร้อยแล้วครับ