เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

บอกไป ก็ดูไม่เป็น เดี๋ยวถ่ายรูป
แล้วลงให้ชม รุ่นนี้เก๊สุดยอดฝีมือ
ผมยังเคยโดน เก็บไว้เป็นที่ระลึก
จนบัดนี้ ทำให้แม่นยำ ต้องวาน
น้องต้อดฯจัดรูปอีกแรง

บอกปากเปล่าไป
เหมือนโยนหินลงน้ำ
จมหายไม่ได้ประโยชน์

แต่คร่าวๆได้ว่า พลิกดู
"รอยตัดก้นเหรียญ"...
ตรงมุมขวามือเรา ดูตรง
นั้นแหละ จุดจ่ายตังค์
เห็นมั้ยว่าจะอธิบาย
ลักษณะของ"รอยตัด"
ให้เข้าใจได้อย่างไร?
นอกจากต้องดูภาพ
ประกอบสถานเดียว

 

หนูชุว่ากับคุณพัฒน์ตามสบาย
แหลงใต้ด้วยกันยังได้-ฮ่า

 

โมทนาคุณชัย กับข่าวมงคล
ที่แบ่งปันสมาชิกทราบ

 

สวัสดียามสายๆครับพี่วันและทุกๆท่าน วันนี้อากาศแจ่มใส่ ท้องฟ้าปลอดโปร่ง

 

ปิดตอบโพสท์ช่วงเช้า
ด้วยธรรมะดีประจำวัน...

หลวงปู่ขาว อนาลโย
แห่งวัดถ้ำกลองเพล...

สมาธิ..........รักษาจิต
"สติ"ชิด.......บิดขวา-ซ้าย
พลังจิต........แก่กล้ากลาย
จิตแพ้พ่าย....."สงบ-รู้"!

ปิดด้วยลป.สิม พุทจาโร
ท่านไม่มาบ่อย เขียน...

เชิญท่านมา......ภาวนา
อย่ารอท่า.........หาอาศรม
ทุกสถาน...........กาย-ใจข่ม
ล้วนเหมาะสม....บ่มอินทรีย์!

เจอกันอีกที
บ่ายแก่ครับ

 

ตำนาน
เรื่องเล่า
คลุกเคล้า
จานเด็ด
ให้ โหยหา
แล หิวโหย
หน้ากระทู้
เติม อยาก ตลอด

 

เจอชุดอาหารระดับเนื้อหนังมังสา ถึงเนื้อ
ถึงกระดูกชุดนี้ของคุณพัฒน์ ต้องรีบเขียน
ให้ด้วยความสะพรึง...

โอ๊ะ...ศุกร์13.....สยองขวัญ
ซี่โครงหั่น..........สะบั้นก้าง
ไส้กรอกทอด.....ตาบอดข้าง
ผีบ้านร้าง...........อย่าง"เจสัน"-ฮ่า

เอาละ...ทุกท่านบุฟเฟ่ต์พร้อม
เชิญหั่นรับทานกันได้-เอื้อก!

 

อย่าลืมกลเม็ด เด็ดพรายเรื่องพระเรื่องเจ้า
เคล้าเครื่องรางสุดเด็ด หาอ่านที่ใดไม่ได้แน่
กับสารพันความรู้จากประสบการณ์ผ่านจอ
ทั้งสมาชิกที่ร่วมถ่ายทอดไม่รู้เหน็ดหน่าย
รับประกัน ไม่มีตรงไหน ให้มากเท่านี้ ไม่นับ
เรื่องจัดพระดี มีสกุลมาร่วมบุญกันตลอด

 

โมทนาผลบุญครับ ขอบารมีหลวงปู่โต๊ะคุ้มครอง
ปกป้องผองภัย ให้ลาภผลโชคดีตลอดไปเทอญ

 

หวัดดียามบ่าย น้องปราย
ช่วงพักที-ไทม์พอดี

 

เปลี่ยนบรรยากาศภาพมั่งก็ดีน้องไพเรท
แต่อย่าเอาน้องเหมียว ทำจานร้อนซ่ะล่ะ-ฮ่า

 

ส่งธรรมะ ใจร่มๆอีก 2 ท่อน
ก่อนทำงานต่อ-แขกรอตรึม...

หลวงตาพร่ำ ย้ำเตือน
สอน"ธรรม"ไม่เบื่อเลย

ภาวนา............อย่าได้ขาด
ชีวาพาด..........เหนือหุบเหว
ล้วนดับดิ้น.......แม้นดี-เลว
มัวไหลเหลว.....ตายเปลวเอย

หมายเหตุ...เปลว แปลว่า ป่าช้า เมรุ ก็ได้

มาที่สุดยอดคติธรรม จาก
องค์สมเด็จพระสังฆราชฯ

พอ...หายาก.......จากคนโลภ
นิ่ง...ไม่โฉบ........โอบผู้โกรธ
หยุด..ยิ่งยาก.......จาก"หลง"โทษ
สามสิ่ง..โปรด.......พิเคราะห์ควร!

 

แถมอีกโพสท์ ให้แขกรอหน่อย
ปล่อยอารมณ์กวีอีกสักนิด...

ฟากฟ้าโปร่ง.......โล่งไร้ฝน
กวาดทุกข์ทน......พ้นเวหา
ฟ้าหลังฝน...........ยลพราวตา
แม้นเมฆา.............ร่าเริงลม!

พบกันช่วงหัวค่ำ หลังออกกำลัง
ช่วงนั้น ไปย่ำ"ตะนาวศรี"กันครับ

 

ต่อสู้กับโพสท์มหาโหด2-3วันเต็ม
กว่าจะเก็บกวาดได้หมด มาตั้งต้น
เข้าสู่"ตะนาวศรี"ป่าหฤโหดยิ่งกว่า
รอการจิ้มตามธรรมเนียมชั่วครู่ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...คุณพระช่วย...คุณเทพสมองโล่งดังโดนทะลวงด้วยบางสิ่ง การรับรู้พุ่งพรวดกระแทกทุกต่อมรับความรู้สึก จุกแน่นหน้าอก หน้ามืดตาลาย ขาสั่นดิก!
________________________________________

หากเป็นนักปฏิบัติธรรม สภาวะตื่นรู้คุณเทพยามนี้คือ เกิด"พุทธิปัญญา" ดวงตาเห็นธรรม

บังเอิญนี่เป็นโลกโลกีย์ ชีวีล่อแหลมกับพญายมแค่ก้าวเดียว การตื่นรู้คือ ต้องรีบเอาตัวรอดให้เร็วที่สุด!

พวกเขา รอดชีวิตกันมาหนึ่งวันกับหนึ่งคืน ไอ้ยักษ์หลงโลกถ้ำเบื้องบนนั้นสาละวนกับการลอกคราบ ปกติงูผลัดเปลี่ยนเสื้อผ้ากินเวลา2-3 ชั่วโมง บางตัวครึ่งวัน แล้วแต่ขนาด

เจ้ายักษ์ใหญ่เลื้อยคลานที่ไม่ควรมีอยู่จริงบนผืนพิภพที่เห็น อาจผลาญเวลาถึง 2 วัน ช่วงเปลี่ยนถ่ายเซลล์ผิวหนัง มันใช้พลังงานมาก อ่อนแอที่สุด แต่หลังจากนั้น ก็จะกระหายหิวสุดขั้ว..

หิวชนิดฟาดดะ ไม่สนว่าเป็นอะไร ขอให้มีเลือดเนื้อเขมือบได้!!!

แมงมุมยักษ์ กับตะขาบไฟยักษ์ คงเป็นพวกรั้งรอให้งูยักษ์ออกหากินก่อน พวกมันถึงตามหลังไป งูยักษ์ลอกคราบ จึงรักษา 3 ชีวิตไว้หวุดหวิด เส้นยาแดงผ่าแปด...

คิดตามนี้...ยังมีเวลาให้หายใจโล่งจมูกอีกหนึ่งวันกับคืนนี้ แต่ใครจะไปรู้ละเอียดเกี่ยวกับสัตว์เลื้อยคลานพันธุ์พิลึกจำพวกนั้น เอาทฤษฏีที่รู้ทั่วๆไป ใช้กับเหล่ามันไม่ได้แน่

ทุกวินาทีมีค่ากว่าทองคำ เป็นวินาทีชีวิตขนานแท้ การเอาตัวรอดจากป่าโหดผืนนี้ ต้องใช้มากกว่าไหวพริบ เทพีแห่งโชคเป็นสิ่งที่พวกเขาปรารถนาให้ท่านมายืนเคียงข้างมากกว่าทุกครั้ง เหล็กไหลชิ้นงามๆ จะรออยู่ช่องใด ในถ้ำส่วนไหน ไม่สนแล้ว...

คุณเทพกระโจนช่วยดวงดาวเก็บข้าวของด่วนจี๋ เอาเพียงยา กระสุน อาหาร อุปกรณ์ตัดเหล็กไหลที่ไม่เกะกะชิ้นใหญ่ เสื้อผ้าส่วนเกินยังไม่สน ไปกันชุดเดียวที่ติดตัว

จับของมัดใส่หลังดวงดาว ห่อโตท่ายังกับเตี้ยอุ้มค่อม แต่เจ้าหนุ่มน้อยยอดอึดร้องบอก สบายครับนาย

ไม่ลืมอีกของสำคัญ ความเป็น-ความตายอาจารย์เลิศ แคร่หามที่ดวงดาวกับเจ้ามะทำกันไว้ก่อนนั่นปะไร!

"อาจารย์นอนแคร่ ถึงที่ราบเดินง่าย ค่อยเดิน"...คุณเทพว่าอย่างไม่สนใจว่าตัวเองต้อง หอบหิ้วแบกหามปานกรรมกร

ไม่มีการคัดค้านให้เปลืองเวลาแม้นาที 3 ชีวิตนักล่าเหล็กไหลเดนตาย เผ่นแน่บจากบริเวณถ้ำยมทูตร้อนรนยิ่งกว่าไฟจี้ก้น หนีเลื้อยสยองล้านปีทุกเผ่าพันธุ์ ไร้อาลัยอาวรณ์

อาจารย์นอนแคร่หาม คุณเทพจัดปืนโตท่าสะพายแล่ง หิ้วแคร่นำหน้าสร้างสมดุล ดวงดาวเตี้ยกว่าอยู่หลัง ให้หัวอาจารย์เชิดขึ้น นอนพอสบาย

ขบวนทัพสภาพเยินเล็กน้อย ก้าวเท้ายังไม่ทันหลุดปากถ้ำเหล็กไหลน้อย...

ท้องฟ้าเบื้องบนอันแจ่มใสตลอดเช้า พยับแดดล้อเงาต้นไม้ใบหญ้าเจิดจ้า พลันเกิดปรากฏการณ์พิสดาร...

เมฆดำก้อนมหึมา หามีใครทันสังเกตไม่ว่าล่องลอยมาจากทิศใด เคลื่อนตัวเข้าปกคลุมยอดเขา บดบังแสงสุริยันมืดมัวประหนึ่งบังเกิดสุริยุปราคากระทันหัน ลมแรงพัดอู้กระหน่ำมาจากทุกทิศทุกทาง

คุณเทพคนเดินหน้าถึงกับผงะ...ร้อง โอ๊ะ!...เผลอปล่อยมือขวาข้างถนัด ยกขึ้นบังลมที่หอบเศษกิ่งไม้กรูเกรียวใส่...

เปลที่หิ้วตะแคง อาจารย์เลิศหล่นพลั่กลงพื้น...อาจารย์ไม่เจ็บ ค่อยๆ คลานสี่ขาต้วมเตี้ยม ร้องลั่น...

"ถอยก่อน เทพ ถอยเข้าถ้ำเร็ว มันอาละวาดแล้ว"!

 

สงสัยพญางูจะออกหากินหลังลอกคราบเสร็จแน่ แล้วทุกคนเอาตัวรอดมาได้ยังไงเนี่ย?

 

ท่าทางจะเจอของใหญ่ล่ะครานี้ รอท่านผู้ใหญ่มาเล่าต่อครับ

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~

ฝนไล่ช้างตามมากับลมและเมฆดำ มันสาดโครมเข้าหน้าปากถ้ำ ฟ้าแจ้งจางปางมืดมัวสลัว ประกายสายฟ้าวิ่งแฉลบแปลบปลาบ หงิกงอเป็นดั่งรูปงูยักษ์ในเมฆทะมื่น ทั้ง 3 ชีวิตเปียกปอนพอแรง ถอยกลับเข้าถ้ำทุลักทุเล...

ม่านฝนถล่มปิดปากถ้ำราวฟ้ารั่ว ฝนหลงฤดูหรือพิรุณผิดกาล เกิดด้วยสิ่งเหนือธรรมชาติ เป็นปราการสะกัดกั้นทางหนี คู่กับลม พายุ ฟ้าคะนองเห็นชัด

"เอาไงดี...จารย์?"...คุณเทพจอมตื๊อ หมดปัญญาอีกหน เจ้าดวงดาวไม่ต้องพูดถึง ชีวิตอยู่ในกำมือจอมอาคมเป็ดง่อย ทั้งคุณเทพกับเจ้าดวง ภาวนา...

อาจารย์อย่าเพิ่งล้มรอบสอง สำแดงฝีมืออีกสักยกเถิดน่า!

เหมือนรู้ใจผู้วาดหวังฝากชะตากรรมขั้นเป็น-ตายไว้ อาจารย์เลิศไม่ตอบคุณเทพ แต่ยืนนิ่ง ปักหลักมั่น หลับตาไม่พะวงผมเผ้าปลิวไสว สารรูปไม่เหลือร่องรอยจอมอาคมผู้น่าเกรงขาม เหลือเพียงจิตใจที่ไม่ยอมป่วย

จอมไสยเวทย์หลับตารวมพลังอึดใจเดียว ก็ลืมตาดึงมีดหมออาวุธสุดยอดหนึ่งเดียวคู่กายที่ไม่เคยแพ้พ่ายอาถรรพ์... มีดพระเวทย์ที่ฝากผีฝากไข้ได้ในภาวะคับขัน นำพาชีวิตเล็ดรอดผ่านรูเข็ม เงื้อมหัตถ์มัจจุราชหลายครั้ง ครานี้ก็ยังต้องฝ่าฟัน ด้วยชีวิตทีเดียว 3 คน!

อาจารย์กวักมือเรียกดวงดาวมายืนตรงหน้า ให้หันหลัง ตะแกเอามือจับบ่า คุณเทพรีบเข้าประกบข้างเผื่ออาจารย์ล้มเพราะความอ่อนเพลีย แต่จารย์เลิศสั่งคุณเทพยืนข้างหลังถัดไป แล้วเอ่ยเสียงแผ่วเบาแต่แข็งกร้าว เคร่งขรึม...

"ดวง ตั้งสติให้มั่น รวบรวมความรู้สึกทั้งหมดเป็นหนึ่งเดียว ไปที่ตรงกลางหว่างคิ้ว..นึกถึงคุณพระ คุณเจ้า ท่องพระคาถาตามข้าทีละคำ จำไว้นะ..."!

" ครับ อาจารย์สั่งมาเลย"

ดวงดาวเล่าว่า มันตอบพระอาจารย์ด้วยหัวใจพองโต ความกลัวระดับขี้ขึ้นขมองดังจะปลิดปลิวหายไปกับลมฝน ด้านนอกถ้ำพายุฟ้าคะนองลมแรงขนาดโลกถล่ม ก็ไม่สนแล้ว สนแต่ว่าอาจารย์จะสั่งให้ท่องพระเวทย์บทใด?

มือขวาชูมีดหมอขึ้นเหนือหัวมั่นคง แม้กายยังสั่นเทาเพราะลมแรง ฝนสาดซัด แต่อาจารย์เลิศ ก็ดันร่างดวงออกนอกถ้ำ...

"ไปวัดดวงกับมันกลางแจ้ง เทพตามมา"...พระอาจารย์สั่งด้วยน้ำเสียงฟังแล้ว ขนหัวลุก เป็นเสียงของคนที่ยอมตาย แลกชีวิต!!!

 

ขออนุญาตคุณอา Wanwi ถ้าใครท้อแท้ลองอ่านบทความนี้สักหน่อยนะครับ เพราะเป็นเพื่อนผมตอนสมัยเรียน ม.ต้นห้องเดียวกัน

คมความคิดของ ดร. ปัญญา แช่ลิ้ม

ตั้งแต่เด็กจนโตผมไม่ค่อยมีทุนทรัพย์ในการเรียนสักเท่าไหร่ ที่จะเขียนโพสเพียงเพื่ออยากให้กำลังใจแก่ใครก็ตามที่แวะเข้ามาอ่านและกำลังเผชิญกับความยากลำบากในการศึกษา

สมัยอนุบาลผมเป็นเด็กที่หัวช้า เรียนไม่เก่งที่สุดในห้อง จำได้ว่าขนาดเลขบวกกันธรรมดาข้อเดียว ใครทำเสร็จไปวิ่งเล่นได้ ผ่านไป 15 นาทีเด็กคนอื่นๆในห้องออกไปวิ่งเล่นหมดแล้ว เหลือแต่เด็กชายปัญญาเพียงคนเดียวที่นั่งจ๋อยอยู่บนโต๊ะจนหมดชั่วโมง สมัย ป 2 พ่อเคยถูกรรเชิญไปพบเพราะจะบอกว่าลูกชายเรียนภาษาอังกฤษห่วยเพียงใด และยังตีมือเราต่อหน้าพ่ออีกด้วย ตอนเดินกลับบ้าน นอกจากพ่อจะจูงมือกลับบ้านตามปกติแล้ว พ่อไม่โกรธเราหรือมีท่าทีผิดหวังในตัวเราแม้แต่น้อย
.
1) ผมเคยเกือบจะไม่ได้เรียนต่อ ม 1 เพราะไม่มีเงินค่าเทอม เงินค่าเทอมสมัยนั้น 800 บาท แต่ในกระป๋องที่ขายขนมได้วันนั้นคือ 300 บาท ผมคอตกเลยครับ สุดท้ายแม่ผมเป็นฮีโร่ วิ่งเข้าไปยืมเงินในตลาดจนได้มา 800 บาทจริงๆ ใส่ในมือผมให้รีบไปจ่ายค่าเทอมที่โรงเรียน
.
2) สมัย ม 1 จน ม 6 ปกตินอนเกือบเที่ยงคืนและตื่นราวตีสี่ทุกวัน เนื่องจากครอบครัวเลี้ยงปากท้องด้วยการขายขนมข้างถนน ที่นอนน้อยเพราะต้องช่วยที่บ้านทำขนมขาย เลิกเรียนต้องไปรีบกลับบ้าน ไปรับแม่ที่ตลาด ช่วยหิ้วของกลับบ้านเพราะแม่มือไม่ดี โดนรถสิบล้อชนจนเส้นเอ็นขาดสมัยตัวเอง อยู่ ป 2 กลับถึงบ้านผมจะขูดมะพร้าว และทำอะไรๆอีกหลายอย่าง ตี่สี่จะเข็นรถไปตลาดกับพ่อไปตั้งร้าน เคยจำได้ว่ามีวันนึง แม่ตะโกนเรียกไม่ตื่น โดนแม่เอาน้ำสาดหน้า ตั้งแต่วันนั้น ได้ยินเสียงแม่เรียกจะสะดุ้ง ลงมาแทบไม่ทัน แต่แม่นึกเสียใจถึงทุกวันนี้ที่สาดน้ำใส่หน้า ในขณะที่ลูกชายหัวเราะ ขำอดีตสมัยก่อน
.
3) สมัยเรียนวิทยาศาสตร์ ม 2 ผมสอบ pretest ได้ที่โหล่ของห้อง ได้คะแนน 3 คะแนนจาก 30...ครูเดินมาบอกว่าไม่เป็นไร แค่ pretest เอง ผมจึงตั้งใจอ่านหนังสือ ตั้งใจชนิดที่เรียกว่าอ่านไปเลยสิบรอบ อ่านเข้าไป สอบกลางภาคอีกครั้ง ได้คะแนนสูงสุดในห้อง 29.5 เต็ม 30 และนั่นคือบทเรียนครั้งที่สองในชีวิตที่ว่า ความพยายามอยู่ที่ไหน ความสำเร็จอยู่ที่นั่น โดยที่คุณพ่อคุณแม่ไม่ต้องมาพร่ำสอน (ครั้งแรกคือเพลงชาติ)
.
4) คนเราจะเข้มแข็งขึ้นเมื่อมีแรงบันดาลใจและมีความตั้งใจที่จะทำอะไรเพื่อใครสักคน ผมในวัย ม 3 คิดว่าจะตั้งใจเรียนเพื่อพ่อแม่ เพราะเห็นแก่ความลำบากของพ่อแม่ที่ทำงานหนักส่งเสียเลี้ยงดูตัวเอง จึงตั้งใจเรียนถึงขึ้นที่ว่าอดหลับอดนอนหลายคืน เพื่อจะได้อ่านหนังสือเพราะอยากสอบได้ที่ 1 ของห้องเพียงแค่สักครั้งก็ยังดี ผลคือเทอมแรก ได้ที่ 2 และ เทอมสอง ได้ที่ 1 .....
.
5) ผมได้รับความอนุเคราะห์จากรพจุฬาลงกรณ์ และโบสถ์พระมหาไถ่ ในการศึกษาเล่าเรียนจน จบ ม.6 นอกจากนี้ยังมีผู้มีพระคุณอีกมากมายที่ไม่อาจจะเอ่ยชื่อได้ครบในโรงเรียน @พระโขนงพิทยาลัย คุณคิดดูครับ ในช่วงหนึ่งที่ตรงถนนที่เราไปขายขนมซ่อมแซม ไม่มีใครผ่านไปมาแถวนั้น ผมขายขนมไม่ได้เลย สุดท้ายผมเอาขนมเป็นร้อยๆห่อไปขายที่ โรงเรียน อาจารย์หมวดภาษาไทย อ พิกุล ภพพินิจและหลายท่านสงสาร จึงเอาไปข่วยขายในห้องเรียนที่อาจารย์แต่ละท่านสอนโดยบอกเด็กว่าถ้าซื้อขนมที่เอามาขายจะอนุญาตให้กินในห้องเรียนได้ ตอนเย็นจึงไปรับเงินกลับบ้านไปให้แม่ ทำแบบนี้เป็นอาทิตย์จนถนนซ่อมเสร็จ ครอบครัวผมจึงเอาชีวิตรอดไปได้
.
6) ผมเอ็นติดคณะประมง แต่ไม่มีเงินเล่าเรียน จึงเดินทางไปคณะประมง มก บอกกับคณะว่า สวัสดีผมชื่อปัญญาครับ ผมเอ็นติดคณะครับ แต่ผมไม่มีเงินเรียน จะให้ผมเรียนได้ไหมครับ ในตอนนั้นพี่เค้างง จึงไปตาม รศ ประไพสิริ สิริกาญจน มา อาจารย์ถามว่าเธอเป็นใคร มาจากไหน ทำไมไม่มีเงินเรียน จนคุยเสร็จอาจารย์ประไพสิริ บอกว่าเราจะช่วยเธอแต่รับปากอาจารย์สามข้อได้ไหมว่าเธอจะขยันตั้งใจเรียน จะซื่อสัตย์ และกตัญญู ผมรับปาก อาจารย์ประไพสิริจึงบอกว่าให้เธอกลับบ้านไปก่อน พรุ่งนี้ค่อยมาใหม่ วันรุ่งขึ้นผมมามีชุดนิสิต รองเท้า ปากกา สมุด กระเป๋า ถุงเท้าวางรออยู่ อาจารย์ให้ไปสมัครกองทุนกู้ยืม และที่สำคัญคือน้าเล็ก บาร์ใหม่ ผู้ใจบุญที่สุดในสามโลก น้าเล็กให้ผมทานอาหารฟรีที่ร้านสามมื้อตลอด 4 ปี.....
.
7) ผมเป็นคนเรียนหนังสือไม่เก่งแต่ผมมีความตั้งใจ ตั้งใจที่จะทำเพื่อพ่อแม่ ยิ่งตอนนั้นคุณพ่อเสีย ความตั้งใจยิ่งเพิ่มพูนเพราะไม่อยากให้พ่อเป็นห่วง ผมนอน 6 โมงเย็น ตื่นเที่ยงคืนทุกวัน ไป ศร 3 ไปอ่านหนังสือตั้งแต่วันแรกๆที่เริ่มเปิดภาคเรียนจนถึงเช้า ไปอ่านจนยุงกัดเป็นไข้เลือดออก ไปจนหมา ศร 3 จำหน้าได้ จำได้ว่าเคยอ่านเคมีทั่วไป อ่านจนเหนื่อยไปนอนที่พื้น บางวันตื่นขึ้นมามียากันยุงวางไว้ ไม่รู้ใคร สงสัยจะสงสาร บางวันนอนตื่นมา มีหมามานอนด้วยหลายตัว หายเหงาเลย
.
8 )หลังจากเรียนจบด้วยเกียรตินิยมอันดับหนึ่ง ได้รับพระราชทานทุนมูลนิธิอานันทมหิดลไปเรียนต่อด้านการปรับปรุงพันธุ์สัตว์น้ำที่ต่างประเทศแล้ว ความรู้ที่ต่างประเทศไปไกลกว่าบ้านเรามาก พื้นฐานที่เรามีขนาดว่าที่ไทยก็ตั้งใจเรียนมากแล้วยังไม่เพียงพอเลย ต้องเรียนและใช้เวลากับการอ่านหนังสือหนักมากจนแทบแย่ สุดท้ายก็สามารถจบโทเอกได้ตามกำหนดเวลาของหลักสูตรด้วยเปเปอร์ 5 เปเปอร์ และวิทยานิพนธ์อีกสามเล่ม อาจารย์ที่ปรึกษาบอกว่าคุณเปลี่ยนไปมากจากวันแรกที่มายังดูเหมือนเป็นเด็กน้อย ภาษาก็ไม่ดีพอ ดูคุณวันนี้สิพัฒนาการของคุณยอดเยี่ยมมาก
.
9) เรียกได้ว่าเป็นคนไทยคนเดียวที่เขียน proposal postdoc ด้วยตัวเองเพื่อชิงทุนจากรัฐบาลนอร์เวย์ และชนะได้สองทุน ทั้งทุนวิจัยและทุนเดินทางไปทำงานวิจัยต่างประเทศ ในช่วงpostdoc ผมมีงานวิจัยทั้งที่อยู่ในรูปแบบ full publication และบทคัดย่อ มากกว่า 20 ชิ้น ผมทำงานวิจัยหนักมากจนก่อนกลับแม้นจะมีตำแหน่งประจำรออยู่ที่นอร์เวย์ และเงินทุนวิจัยอีก 36 ล้านบาทไทยรออยู่ผมเลือกที่จะกลับประเทศไทย เพราะผมต้องการเอาความรู้ความสามารถมาพัฒนาประเทศ
.
กว่าจะมาเป็นผม ดร.ปัญญา ในวันนี้ ผมผ่านอุปสรรคมากมายแต่ที่ผ่านมาได้เพราะมีคนมากมายที่ไม่สามารถเอ่ยชื่อได้ครบช่วยเหลือเรา แต่ก่อนที่เค้าจะเข้ามาช่วยสิ่งแรกที่เราต้องทำคือ เพียรพยายามทำด้วยตัวเองโดยนึกถึงความลำบากของพ่อแม่เอาไว้ให้มาก นั่นล่ะคือพลังของผม

 

ขออนุญาตท่านเจ้าของกระทู้ครับ
ช่วงสิ้นเดือนนี้ ผมจะขอจัดรายการวัตถุมงคลจำนวน 15 ชุด ๆ ละ 4 รายการตามด้านล่าง
โดยเงินที่ได้มาทั้งหมด ขอสมทบเข้ากองกฐินแสนร่วมกับทางเวปพลังจิตโดยไม่มีการหักค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้งสิ้น
ส่วนจำนวนเงินร่วมทำบุญยังไม่ได้กำหนดและเนื่องในโอกาสอะไรนั้นผมจะแจ้งให้ทราบกันอีกครั้ง

1. เหรียญมูลนิธิพุทธยอดฟ้า


2. เหรียญสมเด็จพระสังฆราช(ปุ่น)


3. เหรียญรัชกาลที่ 5


4. ว่านพญานาคราช