เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

เทพแห่งกรีกปกรณัม
มาเข้าบรรยากาศ...

เห็นเทพซูส.........ต้องสูดปาก
เกรงท่านฝาก......สายฟ้าฟาด
ยามฝนแรง..........กระหน่ำสาด
อย่าบังอาจ..........พลาดสาบาน-ฮ่า!

 

อีก4 โพสท์น้องไพเรท
เอามารวมตอบตรงนี้ ว่า
มากโพสท์ ขี้เกียจตอบ

 

กรมอุตุฯแจ้งเตือน
เข้าช่วงฝนมาก-น้ำมา
น่าจะไม่ต่ำกว่า50จว.
ก็ขอให้ระวังกันทุกท่าน
อย่าให้เป็นเหมือนปี54-เพี้ยง!

 

ชมเทพฝรั่งแล้ว มาดู
เทพไทยปนแขกมั่ง...

งามองค์อินทร์.......อมรินทรา
เทพวชิราฯ............น่าเกรงขาม
ปราบแห้งแล้ง.......ระแหงยาม
ฟื้นดินงาม............ความมั่งมี!

 

รูปถ่ายหลังนาคปรกกับ
ตะกรุดทองคำท้องแขน
น้องนัตฯช่างจัดได้เยี่ยม
ต้องเขียนให้ท่านว่า...

คิดฮอดท่าน.......วัดบ้านไร่
พระผู้ให้.............ทุกสถาน
หลวงพ่อคูณ.......พูลพ้นกาล
ทิ้งบุญทาน.........แนบตราตรึง!

กราบอริยสงฆ์ผู้คงสนิทแนบ
ในความทรงจำคนไทยเสมอ
บารมีคุ้มครอง...สาธุ สาธุ สาธุ!

 

น้องช้างน้อยมาด้วยกวี
ระดับศรีรัตนโกสินทร์
เป็นบทกลอนยอดเยี่ยม
ไม่มีคำใด เอ่ยเติมเสริมได้
นอกจาก-บราโว!

 

สวัสดียามสายๆครับพี่วันและทุกๆท่าน วันนี้ฟ้าครึ้ม มีเมฆมาก ไม่มีฝน อากาศกำลังเย็นสบายครับ

 

ภาพน่ารักที่ทำให้ฟ้าหม่น สดใส
ใครหนอช่างสะแน็ป เก็บภาพเจ๋ง
ฟังคุณพัฒน์ว่าเมืองชุมพรแดดดี
แม่บ้านแถวนี้ ส่ายหน้าอิจฉาบ่นพึม
3 วันแล้ว ผ้าไม่แห้ง-ฮ่า

 

สวยมากเลยครับพี่sepultura

 

นานๆเม้นทีไม่ว่ากันน้อ..สวัสดีทุกๆท่านขอโมทนาบุญกับทุกท่านด้วยครับ...ช่วงนี้ยุ่งๆๆนิดหน่อย..หลายวันก่อน โอนเงินร่วมบุญกฐินแสนกอง 100 บาท กฐินหลวงปู่โต๊ะวัดประดู่ 100 บาท...และอีก2-3วัด (ลิสวางไว้ไหนไม่รู้จำไม่ได้แล้ว)..นำบุญมาฝากทุกๆท่านครับ ขออานิสงส์แห่งผลบุญ บันดาลให้ทุกท่านมีความสุขความเจริญทั้งทางโลก และทางธรรมยิ่งๆขึ้นไป.....และที่สำคัญขอให้หัวเรือใหญ่เจ้าของกระทู้ มีสุขภาพสมบูรณ์จะได้มีเรี่ยวแรง เขียนต่อไปเรื่อยๆและเป็นสะพานบุญให้ทุกท่านด้วยเช่นกัน...กราบโมทนาสาธุ

 

คุณนำทาง นานๆ มาที ขอเลขเด็ดๆ เหมือนตอนเลขรถลพ.รวย ด้วยยิ่งดีนะครับ

 

ร่วมกันยินดี หน้าที่รับผิดชอบ
งานอันมีเกียรติยิ่งของท่านบก.

 

ข้ามโพสท์น้องน้อตไป ต้องกลับมาควาน
ยินดีกับท่านบก.ด้วยความรู้สึกเดียวกัน

 

ภาพเช้าจากฝั่งตะวันตก
เปลี่ยนทะเลเป็นภูเขา...

เหนือขุนเขา.......มากเงาเมฆ
อยากจักเสก.......เฉดเลือนหาย
ฝนจ๋าฝน............ปรนผ่อนคลาย
ลดรำร่าย...........กระหน่ำชล!

 

มากับสายฝนและพลังบุญให้ร่วม
โมทนาหลาย สำหรับท่านนำทาง
นานๆมาทีไม่เป็นไร เพราะเห็นว่า
ติดตามอยู่สม่ำเสมอ แต่อย่าลืม
แวะเวียนส่ง"เลขเด็ด"เผื่อเพื่อน
สมาชิกนักลุ้นทั้งหลายมั่งเด้อ-ฮ่า

 

อ้าว ใจตรงกันกับน้องณัฐ
แสดงว่างวดนั้นมีโชคหลายคน

ว่าแล้ว อย่ารอช้ามีเวลาสักชม.
ฝ่าฝนไปลุย"ตะนาวศรี"กัน
รอจิ้มสักชั่วประด๋าวครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า"เจ้าถ้ำ"!!!
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
ความเดิม...ดวงยืนยัน รหัสป่าง่ายๆ ไม่ต้องเป็นยอดพรานก็มองรู้!!!
________________________________________

คุณเทพยืนเม้มปาก ครุ่นคิดหนัก ช้างฝูงหรือโขลงเพิ่งผ่านตรงนี้ รอยหักกิ่งไม้ กับยอดไม้เตี้ยบางต้นที่มันเอางวงกระชากลากมากิน ยังเห็นเป็นสักขี!

"ช้างตัวใหญ่ แต่บางทีเราเดินแทบชนกับมันซึ่งหน้าได้แบบไม่รู้ตัว แถมพวกมันยังจับสัญญาณสิ่งแปลกปลอมได้ไกล"

ช้างแสนรู้ขนาด ชาวป่าดงดอยส่วนใหญ่ คิดว่ามันมีหูทิพย์ ตาทิพย์ จมูกเวทย์มนต์ ปานพ่อมด-หมอผี ไปโน่น

หนุ่มใหญ่ใจสู้ เล็กเชอร์ให้พระอาจารย์กับดวงฟัง ด้วยความรู้ที่รับจากท่องซาฟารี ไกด์พื้นเมืองถ่ายทอด ยามนี้ไร้พรานเฒ่ากับน้องพรานหนุ่มฉกรรจ์ เขาผู้เป็นหนุ่มใหญ่ ต้องสวมวิญญาณพรานป่าเชี่ยวไพรเสียเอง ความรู้ที่เคยผ่านมา สิ่งที่เคยผนึกในความทรงจำ ต้องรีบขุดมันขึ้นมาชนิดเปิดกรุ เปิดคลังสมอง หาทางนำผองคณะกับตัวเองรอด...

อาจารย์เลิศได้แต่รับฟังไม่ว่ากระไร แกเป็นผู้ใหญ่เจนโลก ผ่านชีวิตเลว-ดีหลายสิบขุม ยอมรับการแบ่งหน้าที่เพื่อเอาชีวิตรอด ผิดกับเจ้าดวงดาว เคยเห็นอิทธิฤทธิ์เจ้าภูเขาเคลื่อนที่รุมกระทืบเต็นท์พร้อมกับเจ้ามะ ชนิดคาตามาแล้ว

เจอะการบรรยายจากคุณเทพอีกดอก หนุ่มน้อยดวงจากที่ราบสูงท้องทุ่งนา ก็ตาเหลือก ได้แต่กรอกตา พูดไม่ออก กลืนน้ำลายเหนียวลงคอเอื๊อก ลูกกระเดือกวิ่งพล่าน แบบคนกำลังสยองขนหัวลุก

"ทำอีหยัง บ่ให้มันสากลิ่นเราขอรับนาย?"...ในที่สุดดวงก็รวบรวมความฝืดคอ เปล่งเสียงหวาดหวั่นถาม

หัวหน้าพรานจำเป็น หัวเราะ หึ หึ เอานิ้วจิ้มหน้าอก จับเสื้อดวงเขย่าเบาๆ...

"ใส่ตัวนี้อย่าเปลี่ยน 5 วัน กลิ่นตัวเรากลืนเป็นกลิ่นป่า หลอกมันได้"

"ฮ่วย...เหม็นปานขี้"...ดวงย่นจมูก ส่ายหัวทำนองไม่เอาด้วย ถึงคอเป็นกลากเกลื้อน ก็ใช่จะสกปรกขนาดนั้น

"ต้องแวะดูท่าทีอีกหน ไปฟากขะโน้นกัน"...

หนุ่มใหญ่ ตัดสินใจเลือกหนทางปลอดภัยไว้ก่อน แหงนดูฟ้า มองนาฬิกาข้อมือ ตะวันยังไม่ตรงหัว มั่นใจพักหลบคชสารสักครู่ ก็ยังเหลือเวลาพอถึงภูฯ ทันก่อนค่ำ...

3 ชีวิตมุดป่ารก เลี่ยงเข้าทางซ้าย แหวกป่ากระปรกกระเปรี้ยไม่ช้า ก็เห็นกอไผ่ใหญ่ คุณเทพนำทางลุยสำรวจก่อน ชัยภูมิแถวนี้ร่มรื่นดี เหมาะเอ้อระเหยชั่วคราว

กอไผ่จัดเป็นปราการชั้นดี หนามไผ่ช่วยกางกั้นบรรดาสัตว์เขี้ยวคม จตุบาทอันตรายเช่น เสือ ช้าง หมี ฯ

แต่คุณเทพลืมไป ไอ้พวกไร้กระดูกสันหลัง ลำตัวขนานพื้นพสุธามีเขี้ยวพิษก็ชอบแถบพื้นที่นี้เหมือนกัน...

ร่างสีน้ำตาล ลำตัวอวบอ้วนโตขนาดน่องผู้ใหญ่ ผงาดร่าง ผงกหัว รับเสียงย่ำฝ่าเท้ากรอบแกรบ เมื่อมันยืดขึ้นทุกคนได้ประจักษ์ความยาวใหญ่ที่พบเจอเมื่อใดก็สยองขวัญ ชนิดกระชากวิญญาณปลิดปลิว ขวัญหนีดีฝ่อทุกครั้ง...

คนกับจงอางตัวเบ้ง ราชันย์อสรพิษประจันหน้ากันแบบ ไม่ทันตั้งตัวทั้ง 2 ฝ่าย!!!

 

(ต่อ)...เหล็กไหลฯ
~~~~~~~~~~~
~~~~~~~~~~~

คุณเทพร้อง..."เฮ้ย ระวัง"... ลั่นกอไผ่ ยกไอ้ปืนโต

ดวงผวาเข้าหาพระอาจารย์ กะหิ้วปีกพาหนีเท่าที่เรี่ยวแรงทำไหว

ผิดคาด อาจารย์รีบร้อง...

"ยอ ยอไว้เทพ ดวง นิ่ง"

จอมขมังเวทย์รีบทรุดตัวลงนั่งพื้นดินที่เกลื่อนกล่นด้วยใบไผ่ ทั้งที่สังขารยังไม่อำนวย ฝืนดึงมีดหมอบรมครูขึ้นมา ปักฉึกลงบนพื้นนุ่ม ลากเส้นยาวกั้นหน้าระหว่างจอมอสรพิษ ที่อยู่ห่างชาวคณะเพียงแค่กว่า10หลาไม่มาก มันพุ่งสัก 2 ทีก็น่าจะถึงตัว...!

วินาทีเป็น-ตาย ใกล้ตัวที่สุดเท่าที่เคยเผชิญกันมาอีกหน...อาจารย์เลิศลากเส้นด้วยมีดหมอมหาเวทย์ ปากขมุบขมิบท่องคาถาลิ้นระรัว เร็วจับใจความไม่ออก จบ 1 คาบ เป่าพ้วง!

จบคาบสองก็เป่าอีกหนึ่งพ้วง...จบคาบสาม เป่าอีกหนึ่งพ้วง แล้วก็ฟุบตัวยวบ เอามือกุมมีด ก้มหน้านิ่ง หายใจหอบถี่ เหนื่อยแทบขาดใจตาย

ปาฏิหาริย์บังเกิดต่อหน้าเพื่อนร่วมชะตากรรม เห็นซ้ำซ้อนในช่วงวันเดียว...

ราชันย์อสรพิษที่ไม่คิดทำร้ายใครก่อนถ้าไม่หวงไข่ หรือถูกทำร้าย ค่อยๆละลดหัวลงจากท่าแผ่แม่เบี้ย แลบลิ้นแผลบ2-3 ที ก่อนส่ายหัวร่อนหมุนไปทิศทางตรงข้ามกับมนุษย์ เลื้อยปราดหายไปในดงรก

คุณเทพลดปืนโตที่ประทับบ่าเตรียมยิง แต่ไม่ได้ยิง ทุกวินาทีเกิดเร็วมาก จงอางขนาดเขื่องก็จริง แต่ไม่ใช่เป้าเล็งง่าย หัวใหญ่มันส่ายไป-มา ลั่นไกนัดแรกไม่เข้าเป้า มีหวังตายสถานเดียว ไม่มีโอกาสรอด จากการถูกชาร์จฉก!

ทั้งหนุ่มใหญ่ หนุ่มน้อย รีบทรุดตัวนั่ง ประคองอาจารย์ซึ่งคู้หัวก้มหน้าเงยขึ้นมา คุณเทพจับร่างปวกเปียกพิงอก จอมขมังเวทย์หลับตา หายใจระรวย เจ้าดวงช่วยดึงมีดหมอจากพื้นเช็ดดินที่เปื้อน แล้วเสียบเอวไว้ก่อน หนนี้ไม่กล้าถาม อาจารย์ใช้มนตราบทใด เพราะสภาพจอมขมังเวทย์ป้อแป้ผิดตาที่สุดในรอบวัน

"นอนลง อาจารย์นอน"...ดวงตัดสินใจ จับร่างอาจารย์นอนแคร่ บอกกับคุณเทพที่นั่งเคียงใกล้

"ไม่ดีเลยครับนาย ต้องรีบเดินทางให้ถึงถ้ำก่อนมืด ให้ได้พักจริงๆ"

ดวง-เด็กวัดเก่านานเป็นสิบปี...เห็นคนตายเป็นผี คนเจียนตายวายชีวีผ่านตามากกว่าคุณเทพคนเมืองไม่เคยทุกข์ยาก สภาพอาจารย์ทำมันใจหาย...

นี่เป็นอาการคนใกล้ขึ้นเชิงตะกอนชัดๆ!!!

 

ขอบคุณครับอาจารย์wanwi

ขอให้อาจารย์สุขภาพแข็งแรง

 

เจอแต่ละอย่างนี่ โหดๆทั้งนั้น เอาใจช่วยให้ปลอดภัยทั้งในลุยตะนาวศรี และ ทุกท่านที่เป็นแฟนคลับคร้าบ อ้อ เจ้าบ้านด้วย ช่วงนี้ฝนชุกภูมิแพ้น่าจะบ่อนทำลายสุขภาพเล็กน้อย รักษาสุขภาพด้วยนะครับพี่