กว่าจะเจอคู่บุญ

หนูได้อ่านกระทู้คนนึงเรื่องคู่เวรคู่กรรม
อยู่ๆก็สงสัยขึ้นมาว่า

การที่เราจะเจอคู่บุญหรือคู่ที่ใช่ได้นั้น
ส่วนใหญ่เท่าที่เห็น เขามักจะเจอคู่เวรคู่กรรมเพื่อชดใช้กันก่อน แล้วถึงจะเจอคู่บุญใช่ไหมคะ
เช่น มีแฟนคนแรก คบ 4 ปี ก็เลิก
คนต่อมาคบ 2 ปี ก็เลิก
คนที่สามสี่ห้า... คบไม่กี่ปีก็เลิก
จนคนสุดท้ายเกือบครึ่งชีวิตละ ถึงจะเจอว่าคนนี้แหล่ะแม่จ๋า ใช่เลยจ้า อยู่ด้วยแล้วมีแต่ความสุขกายสบายใจ นี่แหล่ะคู่บุญ แต่งโลดดดด

ถ้าเป็นแบบนี้จริงๆ หนูก็ไม่อยากเจอคู่แล้วล่ะค่ะ
เพราะไม่รู้ว่าต้องเจอคู่เวรคู่กรรมกี่คน จนจะถึงคู่บุญ

ถ้าหนูทำบุญเพื่อไม่ให้เจอคู่เวรจะได้ไหมคะ

 

หากเรารักผู้อื่นมากกว่าตัวเราเอง คนรักคนสุดท้ายของเราก็คือตัวเราเอง
หากเรารักตัวเราเองมากกว่าผู้อื่น คนรักคนสุดท้ายของเราก็คือคนที่เรามองข้ามเขามาตลอด
หากเรารักผู้อื่นเสมอด้วยตัวเราเอง คนรักคนสุดท้ายนั้นก็เป็นความเหมาะสม

รักเขามากกว่ารักตัวเราเองก็เป็น ความหลงได้ เพราะยอมให้เขามาเบียดเบียนเราได้
ในขณะที่เราไม่ได้เบียดเบียนเขาแต่ก็ทนอยู่อย่างนั้นยอมให้เขามาเบียดเบียน
ลักษณะแบบนี้เป็นไปได้ว่า เขาจะเป็นส่วนของเวร ทำให้เรานั้นต้องอยู่ในภาวะจำยอมเขาตลอด

รักตัวเราเองมากกว่ารักเขาก็เป็น ความหลงได้ เพราะเราสามารถเบียดเบียนเขาได้
คือให้เขานั้นตามใจเรา แต่เรานั้นจะไม่ตามใจเขาเป็นความหลงตัวเองและเข้าข้างตัวเราเอง
ลักษณะแบบนี้เป็นไปได้ว่า เรานั้นจะเป็นเวรของเขา เพราะทำให้เขานั้นต้องอยู่ภาวะจำยอมเรา

รักตัวเราเองเสมอด้วยรักเขา จะเป็นลักษณะกลางๆ ต่างฝ่ายต่างไม่เบียดเบียนกัน
ทั้งตัวเขาและตัวเราอยู่ด้วยความไม่เอนเอียงจนเกินไป อยู่ในภาวะที่คล้ายๆกันจึงไม่ต้อง
ให้ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งเอนเอียงเพื่อให้มาเข้าหาอีกฝ่ายหนึ่งมากนัก และถึงแม้อาจจะมีนิสัย
ที่แตกต่างในความชอบใจกันอยู่บ้าง แต่ก็สลับกันตามใจไม่ได้เข้าข้างฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งจนเกินไป
อยู่แบบถ้อยทีถ้อยอาศัย ซึ่งกันและกัน

กำลังใจกลางๆจะทำให้เรามีโอกาสพบคู่เวรที่น้อยลง เพราะเรานั้นไม่ได้เบียดเบียนทั้งเขาและเรา

ขอให้มีความสุขละกันครับ

 

...ไม่ว่าสิ่งใดใดในโลกที่เกิดขึ้น ล้วนเป็นไปตามกฏแห่งกรรม พระพุทธองคทรงตรัสไว้ว่า " กัมมุนา วัตตะติ โลโก " สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม ไม่มีเหตุบังเอิญอย่างแน่นอน...

...อนุโมทนาบุญ...

 

สวัสดีน้องนกสาวน้อยของเจ้

พี่จะขอแสดงความเห็นของพี่นะ อิอิ

จริงๆแล้วคนเราไม่มีความสุขกับคู่ชนิดไหนทั้งนั้นล่ะ ไม่งั้น พระพุทธองค์ท่านไม่ตรัสว่า
"การเกิดเป็นทุกข์ การอยู่ก็เป็นทุกข์ การรักใคร การเกลียดใคร ก็ล้วนเป้นทุกข์"

อยากให้นกลาบ ดูหนังเรื่อง พระพุทธเจ้ามหาศาสดาโลกที่ดังๆเมื่อสองปีก่อน

เอางี้ นกลาบ รุ้จักพระนางพิมพายโสธารา คู่บุญบารมีของพระสมณโคดมพระพุทธองค์

เห็นอะไรไหม นั้นขนาดคู่บุญบารมี นางแก้วเลยนั้นน่ะ ยังมีน้ำตา
"ข้าทนต่อความพลัดพรากจากท่านได้ แต่ข้าทนเห็นท่านอยู่อย่างไม่มีความสุขไม่ได้
ทำไมข้าเตรียมรอท่านจะกลับมา ก่อนท่านจะเอ่ยคำลาจากข้าไป ทำไมข้ารู้ว่าท่านต้องไป "

ขนาดนางแก้วชายา คุ่บุญบารมี ยังร้องไห้ กี่ชาติแล้ว นั้นน่ะ
ติดตามกันมาเป็นแสนๆปี น้ำตา ความทุกข์มีไม่น้อยกว่าคู่กรรมหรอกนะ

รักมากจนสละได้ พระนาง เสียสละมาก เจ็บปวดแค่ไหนถามใจเธอดู

เอาว่า ไม่ต้องไปเครียดหรอกจ้ะ ถึงเวลา เราก็จะรู้เองนั้นล่ะ ตราบใดที่ยังเวียนว่ายตายเกิด
น้ำตาเพราะความสุข หรือน้ำตาเพราะความเสียใจ