พยายมพิพากษาผิดอุทรณ์ใคร

เรื่องราวที่เราจะเล่าให้ฟังนี้เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับเรา เราพยายามยื่นอุทรณ์หลายครั้งแล้ว แต่เรื่องเงียบ รวมทั้งไม่ทราบว่าจะฟ้องใคร

สืบเนื่องไปเมื่อปีพศ.2553 เราเคยเล่าให้ฟังแล้วว่าเราถูกโยนภาพหลุมดำให้ ทำให้เราเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในชีวิต ตกงาน เลิกกับแฟน ท้ายสุดเกิดอาการป่วยโดยไม่ทราบสาเหตุ มีอาการ มึน งง โดนความร้อนแสงแดดไม่ได้ ไม่มีแรง ลุกจากเตียงไม่ได้ อันเป็นอาการที่ทรมานมาก

 

เราขับรถชนกับด่านทางด่วน รถชนยับไปครึ่งคัน เราถูกส่งเข้ารพ.แห่งหนึ่งเพื่อตรวจสอบสภาพทางจิต เพราะเราขับรถโดยประมาท เมื่อเราฟื้นขึ้นมา เราเห็นห้องที่เราพักมีชื่อผู้บริจาคเขียนว่า

...นาย จุด จุด และคุณหญิง จุด จุด ...,ลงนามสกุล

เราแทบตกใจ เพราะคนที่โยนภาพหลุมดำให้เรานั้น เป็นลูกชายหัวแก้วหัวแหวนของตระกูลนี้ และเรา กำลังนอนพักรักษาอาการมึนงงจากรถชนในห้องที่พ่อแม่ของเขาเป็นผู้บริจาค

 

เรารักษาอาการนาน 3 เดือน และถูกสั่งห้ามขับรถอีก โชคดีที่เราไม่ตาย

จากนั้น เมื่อเราหายสนิท เราเจอเจ้าพ่อคนหนึ่ง ในวงการจัดสรรที่ดินย่านชลบุรีผ่านทางหนังสือที่เขาแต่ง เราไปหาเขาเพื่อให้เขาช่วยบอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับเราทำไมเราป่วยหนักและมีแต่ความซรวยเช่นนี้ เรารู้จักเขาเพราะเขากว้างขวาง เขาส่งเราไปกัมพูชา จากนั้นสติสัมปชัญญะของเราก็หายไปทันที

เราตื่นขึ้นมาครั้งที่สอง ที่รพ.เดิม ห้องเดิม แต่ระยะเวลาห่างกันสามปี

 

คุณแม่เล่าว่า...

เราอยู่ในกลุ่มผู้ชุมนุมของลุงกำนัน บินไปภูเก็ต มีหน้าที่บันทึกจดรายชื่อผู้ชุมนุม เราหายไปเกือบเดือน ตำรวจบอกว่าออกไปทางกัมพูชา แล้วกลับมาชุมนุมที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตย เป็นมือขวาในการจดรายชื่อผู้ชุมนุม

เรามีหางตั๋วเครื่องบินไปกัมพูชาและภูเก็ต เสียบไว้ในสมุดบันทึกด้วย ตัวเรากลับบ้านมาในสภาพที่สูญเสียความทรงจำ เราระลึกไม่ได้ว่าไปชุมนุมและไปกัมพูชา กลับมาพร้อมกับทรัพย์สินที่แบกไปพร้อม ไม่หายไปเลยสักชิ้น !!!

 

หมอบอกว่า เราสูญเสียความทรงจำระยะสั้น
และไม่สามารถกู้ความทรงจำนี้กลับคืนมาได้
เราว่าอาการของเรานี้แปลก เพราะจำได้นิดหน่อยว่า

...ตอนไปกัมพูชา หนูเห็นตัวเอง 2 คน นั่งในรถสองแถว และที่นั่นมืดมาก หนูตกใจ รีบโทรหาคุณแม่ ว่ามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วหนูก็จำอะไรไม่ได้เลย...

พอฟื้นมาจากรพ.เดิม ห้องเดิม ที่ติดป้ายสปอนเซอร์ผู้เอื้อปราณี หนูก็ถูกกักบริเวณ ไปไหนไม่ได้ มีแต่มือถือ และเครื่องออกกำลังกาย หนูไปไหนไม่ได้ ต้องมี พลขับ และมีผู้ติดตาม ยกเว้น สนามกีฬาใกล้ๆ หรือ 7-11

 

เรื่องราวเป็นเช่นนี้

ปัจจุบัน หนูสูญเสียทุกอย่างแม้กระทั่งอิสรภาพ เพื่อนก็ห่างหายเพราะหาว่า เข้ารพ.โรคประสาทไปสองรอบ รอบละสามเดือน คงไม่ปกติ จึงเลิกคบ

แฟนก็เลิกด้วยเหตุผลเดียวกัน

ส่วนการงาน เคยทำอยู่ที่กพร. สำนักนายกฯ เพราะจบปริญญาโท ก็ตกงาน ต้องลาออกมา

คำถามคือ เมื่อสูญเสียทุกอย่าง การงานดีๆ ครอบครัว โอกาสทางสังคม เช่นหนู โดยถูกตราหน้าว่า วิกลจริต ทั้งที่โดนแกล้งจากตระกูลนี้ แล้วไม่สามารถกลับไปเอาภาพหลุมดำที่โดน มาอ้างอิงให้พยายมพิจารณาคดีได้ ขาดหลักฐาน และความทรงจำหายไป มีแต่ภาพถ่ายหลักฐานยืนยันว่าก่อนไปกัมพูชา ไปพบท่านเจ้าพ่อที่ไหนมา สามารถอุทรณ์ขอความเป็นธรรมได้มั้ยคะ

มีใครพอจะทราบว่า หากไม่ได้รับความเป็นธรรมจากการพิพากษา ควรยื่นอุทรณ์ที่ไหน ก่อนหนูจะไม่สามารถยื่นร้องขอความเป็นธรรมได้ เพราะหมดอายุความค่ะ

นี่คือภาพสุดท้ายที่ถ่ายก่อนไปกัมพูชาค่ะ

 

ปัจจุบัน กรรมฐานติดหล่ม ไม่สามารถนั่งสมาธิหรือทำกสิณกองใดๆที่เคยทำได้เลย เหตุเพราะ เจ็บดั้งจมูก และเกิดกสิณโทษ ที่ไปผิดทางต่างๆ โดยสอบถามจากท่านผู้รู้ต่างๆ เช่น ท่านนภ ท่านว่า ผิดหมดค่ะ

นี่คือสาเหตุหลักที่ออกมาโวยค่ะ

ส่วนท่านใดที่อ่านแล้วพบว่า ข้อความเดิมๆ ต้องขออภัย เพราะต้องการเล่าเรื่องนี้ให้ผู้ที่ผ่านมาทราบ เผื่อว่าทราบว่าต้องร้องขอความเป็นธรรมจากใคร ส่วนเรื่องวิกลจริตนั้นไม่มีเพราะ หนูไปสถาบันกัลยาฯไปตรวจสภาพจิตด้วยการทำ psychotic test ไซโคติคเทสต์ แล้วผ่านฉลุย ค่ะ

ส่วนที่รพ. บ้านสมเด็จนั้น หนูก็ทำไซโคติกเทสต์ผ่านอันมีหลักฐานตอนรับทุนรัฐบาลไปเรียนต่างประเทศค่ะ จึงมีหลักฐานอ้างอิงได้ว่า สภาพจิตใจปกติทุกอย่าง

 

อ้อ...หนูลืมบอกไปว่า เห็นตัวเอง 2 คนนั้น ได้สอบถามผู้รู้ เขาว่า วิญญาณออกจากร่างค่ะ รวมทั้งความจำหายไป นั่นคือตาย

ไม่ทราบจริงมั้ยคะ

สอบถามท่านผู้รู้ทั้งหลายด้วยค่ะ

รวมทั้ง สามารถวัดระดับกรรมฐานได้มั้ยคะว่า สมควรอยู่ภพภูมิใด ที่เคยปฏิบัติสั่งสมพระกรรมฐานมา หากถูกกลั่นแกล้งให้ไม่สามารถนั่งกรรมฐานได้แล้วในขณะนี้

ปล.นี่คือกระทู้ครั้งสุดท้ายที่หนูเล่าเรื่องที่ถูกภาพหลุมดำเพราะเริ่มไม่เห็นประโยชน์ เพียงแต่ต้องการบอกเล่าประสบการณ์และสอบถามว่า ใครพอมีรายละเอียดมั้ย หากเจอแบบหนู เท่านั้นค่ะ

 

อ่านๆ ดูแล้วเหมือนเป็นผลของวิบากเลยค่ะ มีเหตุมีปัจจัยต้องไปข้องแวะข้องเกี่ยวกับผู้คนเหล่าใดเหล่าหนึ่ง ดูอะไรๆ มันช่างลงตัวพอเหมาะพอเจาะไปเสียหมด..
..
แต่พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า ไม่มีเหตุบังเอิญในโลกนี้
..
ดังนั้น เมื่อมีผล ก็ย่อมต้องมีเหตุและปัจจัย
เป็นกำลังใจให้นะตัวเทอ แล้วไปรักษาอาการเป็นยังไงบ้าง ดีขึ้นบ้างมั้ยเอ่ย
..
สู้ๆ น้า ทาเคชิ!!
..
ลองแผ่เมตตาไปยังสามแดนโลกธาตุ อนันต์จักรวาล ทำบ่อยๆ ทำเรื่อยๆ เวลาเราคิดอะไรไม่ออก เราก็แผ่เมตตา เด๋วพอใจเย็น ใจสบายแล้ว ทุกปัญหาย่อมต้องมีทางออก เจอหนทางคลี่คลายของมันได้เอง
..
ปอลิง..
ผิด-ถูกยังไง อภัยด้วยน้าา ข้าน้อยด้อยปัญญาช่วยอะไรไม่ได้มาก ได้แต่อัดฉีดกำลังใจ ฮึบๆ

 

แค่กำลังใจ และการที่ท่านเสียเวลาอ่าน ข้าน้อยก็ตื้นตันใจแล้วค่ะ

ได้เปลี่ยนมือผู้พิพากษาแล้วค่ะ คาดว่าอะไรๆ จะดีขึ้นนะคะ

ขอบพระคุณท่านนะคะ

 

เรียนท่านพยายม

หนูขอกราบขอบพระคุณท่านเป็นอย่างสูงที่ช่วยส่งต่อเคสนี้ให้นะคะ

และขอกราบขอบพระคุณที่ท่านดูแลหนูเป็นอย่างดี

หนูจะเป็นเด็กดีนะคะ

_/|\_

 

คุณไม่ได้บ้าหรอก แค่วิตกจริต คือ พยายามหาคำตอบที่ตัวเราเองเชื่อว่ามันต้องเป็นอย่างนั้นแต่หาทางพิสูจน์ไม่ได้มากเกินไปแค่นั้นเองครับ

มีหลายอย่างที่ผมไม่เข้าใจ ในชีวิตที่ผ่านมาของผม
ผมขบคิดแสวงหาคำตอบมาทั้งชีวิต
แล้วผมก็พบว่า เราไม่มีทางเข้าใจสิ่งที่ใครต่อใครมากระทำกับเราให้เกิดความทุกข์ได้หมดหรอกครับ
เพราะใจเขาซับซอน ใจเราก็ซับซ้อน
บางครั้งเราคิดว่าสิ่งที่เราทำถูกต้อง แค่คนอื่นอาจไม่พอใจในสิ่งที่เราทำ
บางครั้ง เขาคิดว่าสิ่งที่เขาทำถูกต้อง แต่เราอาจไม่พอใจกับสิ่งที่เขาทำ
เกิดการก่อกรรมแก่กันไปมา ตอบโต้กันไม่รู้จบ บางครั้งลุกลามไปถึงขั้นจองเวร

ชีวิตแบบนี้มันโคตรเป็นทุกข์เลย
ความคิดนี้เป็นสาเหตุที่ทำให้ผมไม่ชอบข้องเกี่ยวกับใคร
ที่จริงก็อยากทำตัวให้พ้นจากโลกนี้ไปเลยเหมือนกันนะครับ หมายถึงอยากนิพพานไปให้รู้แล้วรู้รอดน่ะนะ ติดตรงที่ว่าปรารถณาพุทธภูมิ เลยมีความสงสัยนอนเนื่องในสันดานมากไป ปฏิบัติธรรมเลยไม่ไปไหน น่าจะต้องสะสมบารมีอีกยาวจนกว่าความสงสัยจะเบาบางลงกว่านี้ซะก่อน เลยต้องอยู่บนโลกนี้ต่อ แสวงหาคำตอบให้กับชีวิตของตัวเอง
ต่อไป

ไม่ลองศึกษาศาสนาพุทธจริง ๆ จัง ๆ ดูล่ะครับ เผื่อช่วยได้

การวิ่งไล่ตามอะไรบางอย่างเพียงแก้ไขสิ่งที่ทำให้เราทุกข์ใจไปวัน ๆ โดยที่เรายังมีความเข้าใจชีวิตนี้ไม่มากพอ ไม่ได้ช่วยให้เราพ้นจากความทุกข์ได้อย่างยั่งยืนหรอก

ก็ว่าไป
ผมเองก็ยังต้องทุกข์ต่อไปเช่นกันน่ะนะ เพื่อแสวงหาคำตอบให้กับชีวิตของตัวเอง

 

เพื่อนสนิทโดนรถชนค่ะ โดนสอยค่ะ
ขอบคุณค่ะที่สอนชี้แนะ

 

อย่าคิดว่าสอนเลย ผมไม่บังอาจหรอก เรียก แลกเปลี่ยนทัศนคติดีกว่าครับ

 

โลกนี้ไม่มีความยุติธรรมหรอกครับ อย่ากล่าวถึงท่านพญายมราช เลยท่านไม่เกี่ยว
เหมือนนักรบ ฆ่ากันแย้งประเทศ ทั้งที่เป็นคนเช่นกัน ศาลอัยการเขาตัดสินได้ไหมว่าใครผิดใครถุูก แต่ผลกรรมในนรกท่านพญายมราช บันทึกกรรมดีและชั่วไว้ทั้งหมด โกหกมิได้