อยากทราบการนั่งสมาธิได้อะไร

การนั่งสมาธิได้อะไรบ้างการนั่งสมาธิทำให้เราสงบ ทำให้เรารู้ทำให้เรา ดีขึ้นทำให้เราได้พบเพื่อนใหม่จากที่ต่างๆ ที่เขาได้นั่งสมาธิกันและบำเพ็ญภาวนากัน ทำให้เราสงบเหมือนน้ำนิ่งไหลใสจนเป็นน้ำใสใสใส และทำให้จิตเราพ่องเต็มไปด้วยแสงสีขาวทำให้เราสงบขึ้นทำให้เราได้พบสิ่งใหม่ๆทางจิตวิญญาณทางลูกกะตาทางตา ทำตาทำให้เรา มีความสุขกับสายน้ำที่ไหลนิ่งและทำให้เราได้พบ เพื่อนทางจิตวิญญาณและพบพระ ทั้งจิตวิญญาณวันละ 30 นาที 30 นาทีทำให้เราสบายใจสบายใจขึ้น และได้รับได้รู้เกี่ยวกับเรื่องอภิญญา อีกด้วย

 

เปรียบอารมณ์เหมือนน้ำ ดื่มน้ำขุ่นๆ มันก็รู้สึกไม่ค่อยนะครับ แต่เมื่อปฎิบัติสมาธิภาวนามีสติมากเราก็ดื่มน้ำใสมากยิ่งจิตสะอาดมากเราก็ดื่มน้ำบริสุทธิ์มากขึ้นฉันใดก็ฉันนั้น เมื่อแรกเคยดื่มแต่น้ำขุ่นๆคืออารมณ์มันไม่ปกติมันขุ่นมัวแต่เมื่อเราหันมาดื่มน้ำสะอาดบริสุทธิ์สักหนเราจะทราบว่ามันดีกับเราเช่นไรอย่างไร สดชื่นแบบไหน ดื่มเองรู้รสเอง เช่นรสพระธรรม ถามเรื่องการปฎิบัติได้ครับ ยินดี

 

จะเข้าในการปฏิบัติธรรมต้องทำอย่างไรบ้างครับ ส่วนใหญ่ผมนั่งสมาธิอยู่ที่บ้าน ไม่ได้เข้าวัดบ้างเลยครับ ขอคำแนะนำหน่อยครับ

 

สมาธิในการปฎิบัติ ข้ามจิตไปอีก คือส่วนบุคคลท่านอื่นอาจแตกต่างไปบ้างน้ะ ข้ามจิตไปอีกคือเหนือความนึกคิดของท่านเองอยู่เสมอ อย่างนั้น อธิบายได้ง่ายๆคือ ความนึกคิดปรุงแต่งทั้งหลายเนี่ยท่านควรข้ามมัน มันจะไปถึงจุดความว่าง ว่างแล้วใช่มั้ย นั่นล่ะ คือที่ๆ เอาสมมุติทั้งหลายวางลงที่นั้น สมาธิคือตั้งใจมั่นให้เห็นอยู่ตรงนั้นก่อน คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ มันเหวี่ยงอะไรๆ มาให้ที่จิตบ้าง อย่างนั้น ถึงจะเดินญาณไปได้ก่อน เท่านี้ ใช้สมาธิ สติให้มากขึ้น ให้ถึงจุดนี้ก่อนน้ะ

 

แล้วการปฏิบัติธรรมของท่านเป็นเช่นไรบ้างครับ อยากทราบครับ การปฏิบัติธรรมของผมก็แค่นั่งอยู่ที่บ้านวันละ 2 3 นาทีหรือวันละครึ่งชั่วโมง อยู่กับการนั่งสมาธิ แล้วก็ อยู่แต่บ้านไม่ได้ทำอะไรเลยวัดบ้านอย่างเดียวครับเย็น นั่งมาตั้งนานแล้วยังไม่ได้อะไรเลยบ้างเลยครับ

 

ขอบคุณครับ อยากถามอีกเรื่องหนึ่งว่าการถอดจิตเป็นยังไงครับอยากทราบครับ พอทราบมารู้มาบ้างนิดๆแต่ก็อยากดูครับว่ามันเป็นเช่นไรผมก็เหมือนเคยถอดจิตได้มาครั้งหนึ่งแล้วครับแต่ก็ถอดจิตอยู่ใกล้ๆตัวไม่ได้ไปไหนเช่นถอดจิตอยู่ใกล้ๆตัวเหมือนไปดึงใบไม้สักใบหนึ่งกลับเข้าหาตัวครับอยากทราบว่าถอดจิต บั่นทอนจิตยังไงเป็นยังไงบ้างครับ ถ้าจิตมีจริงแต่นั่งใกล้ๆตัวไว้จะดีกว่าผมว่านะครับ

 

มันไม่มีอะไร แค่ทำเหตุ คือว่า เราจะเดินมรรค แต่เราไม่ได้แต่งผลมัน ตั้งสติไว้ชอบเท่านั้นล่ะ มันไม่มีอะไรหรอก การปฎิบัติส่วนตัวของผมเองมีแค่นั้น

 

เรื่องของการถอดจิตเนี่ย คือต้องเข้าใจผู้รู้ซะก่อน คือยังไม่ทิ้งผู้รู้ คือใช้ประโยชน์จากความรู้ความเห็นในทางที่ มีสติชอบ อย่างนั้น พื้นฐานมาจากญาณผู้รู้นี่ล่ะ จะว่าจับต้องไม่ได้น้ะ มันเป็นนามธรรม ก็จะเรียกได้ว่าเป็น ธรรมะ หรือ สภาวะธรรมนึง เท่านั้นก่อน ญาณ นี่คือผู้รู้ คือทำให้มีซะก่อน มีแล้วก็จะเห็นเองล่ะ คือเห็นอารมณ์ก่อนอันดับแรก ผู้รู้ที่เห็นอารมณ์นั้นล่ะ ทำให้เป็นสัมมาสติ สัมมาสมาธิได้ อย่างเราเดินไปเนี่ยน้ะ ไม่รู้จุดหมายปลายทาง เราก็เดินได้น้ะ มีกายมีใจเนี่ย แต่ถ้าเรามีสมาธิ คือตั้งใจมั่น มี สติ ซึ่ง ระวังอยู่ไม่ให้เดินไปตกเหวตกบ่ออย่างนั้นน้ะ เราก็รอดไปอย่าง แต่ถ้าเดินทางโดยตั้งสติไว้ชอบ เราก็จะเดินไม่ผิดทาง อย่างนั้นน้ะ เท่ากับ เราระวังเดินทางไปในหนทางที่ถูกต้อง แล้วเราก็จะเดินทางไปถึงจุดหมายได้ ฉันใดก็ฉันนั้น การปฎิบัติสมาธิภาวนามันก็ต้องเริ่มโดยรวมๆอย่างนี้ก่อน เราจะไม่เขวน้ะ

 

ผมก็ก้อเดินมาสาย มรรค ผล นี้และคับ ก็แค่เก็บบุญบารมีไป เรื่อยๆ แล้วนอกจาก
มรรค มีอะไรเพิ่มอีกมั้ยคับผมเด็กใหม่ฝึกหัดไม่ค่อยรู้สักเท่าไร...

 

พอเข้าใจแล้วบคับแล้วมรรค มี กี่องค์คับอยากทราบ และ
มีคำคําบริกรรมมีอ่ะไรบ้าง

 

สิ่งใดที่โยมจะทําที่มันไม่ถูกไม่ควร สติตัวนี้มันจะเหนี่ยวรั้งห้ามปรามไว้ ได้ ก็จะทําให้โยมนั้นมีทุกข์มีภัยน้อยลง เวรกรรมโยมก็จะน้อยลง เพราะ "สติ" แท้ๆ ที่เป็นตัวห้าม เป็นตัวบอก เป็นตัวช่วยให้โยมนั้นรอดพ้นจากภัยทั้งปวง นั้นตื่นขึ้นมาแล้วยังไม่ต้องพิจารณาอะไรทั้งสิ้น ให้มีสติอยู่กับกาย อยู่กับลม หายใจก็ดี อยู่กับจิตของตัวเอง อยู่ในสภาวะความนิ่งอย่างนั้น สภาวะความนิ่ง คืออะไร กายมันนิ่งก็คือ นิ่งอย่างนั้น เหมือนเรานอนอยู่ สงบอยู่อย่างนั้น ไม่ ต้องไปสนใจอะไร ประคองให้มันนั่งอยู่อย่างนั้น คือประคองจิตให้มันนิ่งนั่นเอง มันจะหลับใหลมันจะโงกเงกก็ตั้งขึ้นมาใหม่ คือ ทรงขึ้นมาใหม่ เริ่มต้นใหม่ นั้น เรียกว่าเดิน..เดินอยู่ย่ําอยู่ เมื่อโยมเดินอยู่บ่อย ๆ นั่นแล จิตมันก็จะตื่นเอง เมื่อตื่นแล้วมันก็จะไม่หลับลงไปใหม่ เพราะว่าถ้ามันตื่นแล้วก็ตื่นเลย พอมันตื่นนี่แหล่ะจ้ะ โยมถึงจะพิจารณาธรรมได้ คือเมื่อจิตมันตื่น จิตมี กําลัง ถึงเอาจิตไปกําหนดรู้ต่าง ๆ ได้ กําหนดรู้อะไรล่ะจ๊ะ สุสานของเน่าเหม็น.. ดูสิจ๊ะว่ามันมีอะไรที่น่าภิรมย์ชมชอบน่าเพลินใจหรือไม่..ในกลิ่นปากก็ดี สูดลม ยิงฟันเข้าไป..สูดไปให้สุดขี้มาอีกแล้ว ไม่พ้นขี้เหมือนเดิม นั่นแหล่ะจ้ะนี่เรียกว่า การพิจารณาปรารภธรรม แต่ในขณะที่โยมนั้นทรงจิตทรงสมาธิอย่างนี้เรียกว่า ปรารภความเพียร ทําความเพียร เอาตัวสตินี่เป็นที่ตั้งคือ ตัวระลึกได้ ก็ขอให้ โยมนั้นจงทําอยู่บ่อย ๆ เนือง ๆ นั่นแลคือการประหัตประหารกิเลสตัณหา อุปาทาน ประหัตประหารทําให้มันบั่นทอน ทําให้มันสั้นลงสั้นลง คือตัดภพตัด ชาติ ตัดเวรตัดกรรม ตัดอาฆาตพยาบาท ก็คือ ตัดที่ใจของเราเอง เอวังก็มีด้วย ประการฉะนี้แล... ธรรมะมหัศจรรย์ วันที่ ๒๖ สิงหาคม ๒๕๕๙ สถานปฏิบัติธรรมพรหมรังสี บ้านโปร่งวิเชียร จ.เพชรบุรี โทร ๐๙๕ ๕๖๙๕๑๙๙, ๐๙๗ ๑๙๕๕๕๔๕ (เพชรบุรี) ๐๘๔ ๘๙๓๖๙๖๑ , ๐๘๑ ๙๒๙๓๒๒๒ (กรุงเทพ)



ได้เข้าไปอ่านในเว็ปหนึ่งดู รู้อ่ะไรมากขึ้นเยอะเลย

 

กล่าวโดยรวมสำหรับผู้เริ่มปฎิบัติกันง่ายๆก่อน มรรค ก็อาจแปลหมายได้ว่าก็คือ ศีล สมาธิ ปัญญา ศีลคือระวังรักษา กายใจ สมาธิ ตั้งใจมั่น ปัญญา รอบรู้อยู่ อย่างนั้นก็เป็นปัญญา นั้นคือ มรรค ครับ แต่ปฎิปทาของท่านต้องมั่นคงก่อน คือ ถึงพระรัตนตรัย จากนั้นเดิน ต่อด้วย สมถะ และ วิปัสนาได้เลย

 

ขอบคุณคับที่นำความรู้และเค้าใจ ....

 

คำสอนแค่ไม่กี่บรรทัดนี้
ถ้าเข้าใจและปฏิบัติได้ แค่ทรงได้้ทั้งวัน
เรื่องสติก็ไปได้ไกล
โขแล้วงับ

 

ขอบคุณคับทึ่ยังให่กำลัฃใจ

 

นัยยะทางด้านปัญญา
''สมาธิจริงๆแล้วนั่งมันไม่ได้อะไร''

นัยยะทางด้านปฏิบัติ
''สมาธิได้แล้วมันจบ''

ลองพิจารณาดูครับ

 

คับ

 

ขอบคุณคับ

 

ความปกติ มันมีสมาธิอยู่

ที่มันไม่มี เพราะมันมีเหตุ

เหมือนเราดูหนัง แล้วจิตเราก็ระลึกถึงเรื่องราว มาโม้
โดยแท้จริง เป็นอาการ

แต่ถ้าเราเจริญตามลำดับ เหตุค่อยๆละเจริญขึ้นตามลำดับ เราก็จะเริ่มชัดในสมาธิ

จึง ต้องมี สัมมาทิฏฐิ เป็นตอนแรกก่อน
คือ รู้ทุกข์อริยสัจ รู้ตามความเป็น

จึงมี อธิปัญญา

 

สติปัฏฐานเบื้องต้นยังไม่บริบูรณ์ยังขาดความรู้สึกตัว แต่อาศัยปัจจัย ในการรู้สภาวะธรรม ไปตามเรื่องตามราวของตนของตน

เมื่อเจริญมรรคไปตามลำดับ นะครับบบบ
ตอนแรกมีสัมมาทิฏฐิ รู้กายรู้ใจ เดี๋ยวเผลอ เดี๋ยวหลง เห็นตามเป็นจริง

อริยสัจ 4

เจริญมรรคไปตามลำดับ


อานาปานสติ สติเป็นอันภิกษุเข้าไปตั้งไว้แล้วไม่เผลอเรอ