ห้องแมวยิ้ม สัพเพ เหระ อะไรก็เอามาลงกระทู้นี้ได้ครับ

กักๆๆๆ

ปัจจุบันธรรม ลวกเพ่ ลวกจิ้มด้วย ยุค แบบนี้ นี่เอง

ฮิวววววส์

ตอนข้ามฝากโน้น ฝากนี้ มี ยุค เฮียไร ปรากฏ
มั่งฮับ ไหน บอกมาจิ

 

ฝึกวิชานี่เขาฝึกกันยังไง พุธโธ ภาวนา เดินจงกลม ลดอวิชชา วิชารู้ไปหมดแล้วนี่แต่จำไม่ได้ ส่วนใหญ่ที่หลงอวิชชาเพราะมันง่าย อย่างผมบอกฝึกหมัดต่อยโลกสะเทือนใครจะเชื่อมั่ง ตอนนี้ได้แต่อาศัยกำลังกายแรกเศษเงิน ชีวิตลำเค็ญ เมื่อไหร่จะเป็นใหญ่เป็นโตกะเขามั่งซะทีนะ เรียนมาก็สูง จบกันง่ายๆ เลย บุญไม่ถึงกะเขารึไง

 

อ่านแล้วทำความเข้าใจก่อนนะ....เรากล่าวว่า...คนบางจำพวกหลงติดอยู่....หลงติดในสุขจึงทำให้เข้าสู่เอกัคคตาจิตไม่ได้....ย้ำว่าคนบางจำพวก

 

พอแล้ว...เราดูหนังตี๋เหรินเจี๋ย..สนุกกว่าคุยกับท่าน

 

เราพูดถึงการปฏิบัติของฤาษีนะท่านเล่าปังปัญญาน้อย...แถมหนอนหนังสืออีก

 

และคนบางจำพวกอย่างแม่ชีนี้แหละ..



ฮิ้ววววว

 

ยัง จะเอา คน เข้ามาอีก

ปิติ เกิดได้ มันพ้นขันธ์5 แล้วฮับ

สัตว์ หมดอำนาจในการปราฏแล้ว

ปิติ เฮียไรฮับ มีสัตว์แทรกเข้ามา

ตกลง เคยรู้เรื่อง ธรรมวินัย อริยสัจจ
สติปัฏฐาน โพชฌงค์ พุทธ ไหมฮับ

สัตว์แทรกมาไม่ได้

หลวงปู่มั่นเล่า มี สัตว์หนาเฮีย มาอนุโมทนา
หลวงปู่มั่นกล่าว "โลกุตร พ้นขันธ์5 ไม่มีเรื่อง
เฮีย!โพล่เข้ามา อนุโมทนา"

สัตว์หนาเฮีย ก้ยังหน้าด้าน เล่านั่นเล่านี้

ลป.ท่าน ก้อุเบกขา อนุโลมไป ด้วยอำนาจ
อริยสัจจญาน ลวง ลับ พราง นาน่วม

แต่พวกเฮีย อ่านไม่รู้เรื่อง ไปลอกส่วนมี
เฮีย มาอนุโมทนา

พุทธแท้ ทราบทันที อาจารย์ไหน เฮีย!ส่งมาเกอะ

 

วิชาเรียนไปก็ต้องมีสถานที่ทดลอง จบมายังสู้วิชาขับรถแท๊กซี่ในคนเมืองกรุงยังไม่ได้เลย มันต้องมีโอกาสด้วยจึงจะประสบความสำเร็จ เราตอนนี้อาจทำได้แต่เป็นตัวดันให้ผู้ดีกว่าเราขึ้นที่สูง สูงแล้วอย่าลืมคนเบื้องหลังด้วยล่ะ เราเหล่าตัวประกอบทั้งหลาย

 

ฝึกวิชามีฝึกทางโลกกับฝึกทางธรรม ทางโลกเราแป้กแล้ว ทางธรรมก็ยากใช่เล่นมีสอบกะเขาอีก ผมเน้นฝึกพลังจิตอย่างเดียวแล้วตอนนี้

 

วิชาเอาตัวรอดเฮือกสุดท้ายในยุคภัยพิบัติคือวิชาใด

 

กั๊กๆๆๆๆ

กาโม กะ กะ บา

 

เทิดไว้เหนือเศียรเกล้า

 

เทิดไว้เหนือเศียรเกล้า

 

อยากสุขเราต้องดับที่ตัวคิดเพราะบางทีเราคิดเจอความคิดมารอาจพัฒนาเป็นจิตมารได้ต้องมานั่งหาทางแก้อีกคิดไม่ตกก็เป็นข่าวเยอะแยะ

 

ดับ แม้นนี้ด้วย..

แต่ ไม่ใข่ ว่างๆ คิดว่างๆ คิดจับตรงกลาง
แล้วไปนั่งดู หนังผู้ใหญ่ตี๋ลิ้นเฉียง

แค่เวลามันคิด ตั้งมั่น ไม่เอามาโพส
เร็วเกินไป พิจารณา คุณของการคิด
และ ความดับไปไวของความคิด ทำให้
ต้องคอย ดิ้นรนความคิดใหม่ที่ต่างไป

นะ

ไม่ได้ให้หยุดคิด

ไม่ได้ให้คิดไม่หยุด

พิจารณาเหนความคิด ตามที่มันเปน รู้ซื่อๆ

 

เทิดไว้เหนือเศียรเกล้า

 

กั๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ



ฮิ้ววววววว

 

ฮั่นแน่ มันแล้วแต่ ความต้องการของผู้ปฏิบัติอะป่าวฮับ

หากไม่อยากเกิดขณะตายต้องไม่มีมัน แต่สำหรับรู้ซื่อๆนี่เอาไว้วิปัสสนาว่ามันทำอะไรได้ มันใช่เราไหม แต่ถ้ามันไม่ใช่เราแต่ทำไมทุกครั้งที่มันโผล่จิตเราจะกระเตื้อง

ไปสอนเขารู้ซื่อๆเลยโดยไม่บอกอะไรเลยระวังจะบื๊อแทนนาฮับ

 

ถ้าดูความคิดเกิดดับไม่เป็น...ก็ให้ดูความนิ่งว่างเมื่อหยุดคิด...ให้สังเกตุความแตกต่างตอนเราคิดกับตอนไม่คิด...อันไหนมันสุขกว่ากัน...ฝึกสังเกตุอย่างนี้ไปเรื่อยๆ...ถ้าเห็นชัดแล้ว...ให้ฝึกใช้คำภาวนาหยุดความคิดที่มันฟุ้งไปเรื่อยเปื่อย...ฝึกอย่างนี้ให้ชินและชำนาญ...ต่อไปเมื่อเผลอไปคิด...สติจะรู้แล้วดึงกลับมาเองอัตโนมัติ

 

ปัญญามันก็เหมือนไฟฉายส่องทางเวลากลางคืน....นี้เป็นปัญญาขั้นแรก...คนที่ฝึกสมาธิจิตอาจจะเห็นนิมิตว่าตนเองเดินในที่มืด...นั่นหมายถึงท่านได้มีปัญญาส่องทางแล้ว...ท่านเอาตัวรอดได้แล้ว