ทำอย่างไร ให้มนุษย์โลกเป็นหนึ่งเดียว?

เชื่อว่าเป็นไปได้ ถ้าชาวโลกร่วมมือกัน
แล้วผลดีจากการรวมกันได้จะมีมากมาย
...คำว่ารวมๆนั้น รวมยังไง รวมแค่ใหนหรือ
..อืมมม น่าคิด

 

หากในแง่ของการ์ตูน ก็ฟิวชั่น กันเลยทีเดียว อิอิ

หากมองในแง่ของธาตุ ความฉลาดในเรื่องของธาตุว่าอันไหนส่งเสริมกันอันไหนหักล้างกัน
ก็คงต้องมีวิชาความรู้ ในเรื่องของวิชาเคมีมาไม่น้อยและมีพื้นฐานของความจำที่ดี
ก็จะไม่เกิดผลกระทบขึ้นมาตามหลังมาก
คือส่งเสริมในส่วนน้อยแต่ผลกระทบไปหักล้างกับส่วนใหญ่
แต่จะรู้วิธีการ ส่งเสริมในส่วนใหญ่หากจะเกิดการหักล้างก็หักล้างในส่วนน้อย
ในแง่ทางธรรม ก็ย่อธรรมแล้วเกิดความลงตัว
เมื่อจะขยายธรรมก็ไม่เกิดการไปหักล้างกับธรรมในข้ออื่นๆ

ในแง่ปัญญาก็ สัมมัปปธาน 4 โดยรวม ก็หักล้างความชั่วส่งเสริมความดี
กดข่มบุคคลผู้สมควรกดข่ม ส่งเสริมบุคคลผู้สมควรแก่การส่งเสริม
การสอบถาม พระสิ่งใดเป็นกุศล สิ่งใดเป็นอกุศล ก็เป็นเหตุแห่งปัญญา
โดยธรรมชาติของผู้มีปัญญา คงจะไม่ส่งเสริมคนชั่วไปเป็นผู้นำอยู่แล้ว
เพราะมันจะเกิดแนวทางที่จะไปหักล้างต่อคนดีในภายหลัง
เมื่อคนดีไม่มีที่ไป คนดีก็จะเริ่มอยู่ยาก

ในแง่บุญบารมี ก็มีกำลังใจสังขารุเปกขาญาณ ซึ่งก็ต้องอยู่ในกลุ่มปรมัตถบารมีไปแล้ว
หากมีคนมาฆ่า พ่อ แม่ ลูก เมีย ก็มีทานบารมี เมตตาบารมี
ที่มีเมตตาต่อผู้ที่ฆ่า ราบเรียบเสมอ กับ พ่อ แม่ ลูก เมีย ตัวเอง



ในแง่รวมศาสนาให้เป็นหนึ่งเดียวนั้นส่วนตัวผมมองว่ารวมไม่ได้
ใน สัปปุริสธรรม 7 1/7 นั้นก็จะมี รู้จักกาล รู้จักเวลา
ทีนี้ยุคนี้เป็นยุคของพระพุทธเจ้าปัญญาธิกะ แต่ก็จะมีบางกลุ่มชนที่มัก
จะนำไปพ่วงกับเรื่องพระพุทธเจ้าวิริยะธิกะ เมื่อมีการกล่าวอะไรๆที่จะให้รวมเป็นหนึ่งเดียว
ในแง่ของศาสนาก็มักจะนำเรื่อง พระศรีอริยเมตไตรย เข้ามาพ่วง
หรือกล่าวอ้างถึงอะไรๆที่ทำให้ดูยิ่งใหญ่ๆ เพื่อพยายามโน้มน้าวต่อการรวมตัว
ซึ่งหลวงปู่ หลวงตา ก็กล่าวไว้แล้ว ยุคปัญญาธิกะ ก็จะมีศาสนาพุทธ และ ศาสนาอื่นๆด้วย

การไม่สร้างความแตกแยกนั้นโดยส่วนตัวผมมองว่าจะไม่ใช่การไปช้วยคนดีซักเท่าไหร่
แต่ควรไปช้วยคนชั่วแนวหัวรุนแรงเพราะในหมู่คนดีเขาก็ไม่ได้มาตีกับคนดีอยู่แล้ว
จะคุยกันเรื่องทางโลกหรือทางธรรม ก็คุยกันแบบ ปู่ ย่า ตา ยาย พ่อ แม่ พี่ น้อง อยู่แล้ว

ในศาสนาพุทธที่เห็นได้ชัดๆก็คงจะเป็น ลุงคึก นี้หละ
สร้างพุทธวจนแล้วมีปัญหากับการหักล้างกับพระไตรปิฏก และ คำกล่าวของพระสงฆ์

ผมแจมเท่านี้ละกันครับ อิอิ

 

ในด้านความเชื่อถือเลื่อมใสศรัทธาศาสนาใดๆนั้น
ผมเองคิดว่า ไม่เป็นอุปสรรคของการสมัครสมานกลมเกลียวในมวลมนุษย์ชาติ แต่สิ่งที่จำเป็นคือการอัพเดตใจ ให้มีเมตตา เอื้อเฟื้อ กรุณา ไม่แบ่งฝักแบ่งฝ่าย ไม่เห็นแก่ตัวและะพวกพ้อง ซึ่งหัวใจสำคัญคือ ลบความเป็นชาตินิยม ภูมิภาคนิยมออกไปจากใจ จากหลักสูตรการเรียนการสอน และเลิกปลูกฝัง ไม่ให้ความสำคัญกับการเป็นประเทศนั้นทวีปนี้ มากไปกว่าความเป็นเพื่อนพ้องพี่น้องร่วมโลก..

 

ผมเชื่อว่าท่านทำได้ สังเกตจากลายเซ็นหนะครับ O_O

รักล้นปริมาณ สงสารไร้ขอบเขต กันเลยทีเดียว อิอิ

 

ใครอยากมาร่วมมือกันกับฉันบ้าง ฉันแค่มองหาพรรคพวก

 

ความจริงหน่วยงานที่พร้อมจะเป็นหัวหอกในการรวมก็มีอยู่แล้ว เช่น ยูเอ็น,องกรค์ระดับสหประชาชาติอื่นๆ เพียงแต่ยังขาดแรงหนุนและแรงผลักดันจากประชากรโลก

 

และผู้นำ ซึ่งท่านในฐานะตัวแทนของประชากรแต่ละประเทศ

 

โดยเฉพาะผู้นำของประเทศมหาอำนาจ กระผมขอส่งเสียง น้อยๆจากมุมหนี่งในไทยแลนด์ วอนพวกท่านเกาะกลุ่มเปิดอกเจรจาเดินหน้าสู่ความเป็นเอกภาพโลก ท่านทรัมป์, ปูติน, สีจิ้นผิง ,อาเบะฯ. เริ่มเถอะครับเพื่อมวลมนุษย์ชาติ

 

ถ้าภพมนุษย์เป็นเอกภาพหนึ่งเดียวจะเป็นจุดเริ่มยุคศิวิไล ผมเชื่อเช่นนั้น

 

เหตุมีมาถูก ผลย่อมออกมาถูก และ ตรงกัน

 

ผมคิดว่าต้องใช้เวลาเป็นหลายร้อยปีครับ

ทุกวันนี้ ยังมีกลุ่มคนที่อยู่ในยุค 1000 ปีก่อนอยู่เลยครับ

https://pantip.com/topic/38293734

 

เอาหละ เดี๋ยวค่อยไปถกวิธีและแนวทางผนึกรวม
ตอนนี้ขอกล่าวถึงผลดีจากการผนึกรวมกันได้ของชาวโลก 1,สงครามและการเข่นฆ่ายกกลุ่มจะแทบไม่มีโอกาศเกิดขึ้น

 

2, ความอดอยากหิวโหยจะลดน้อยถอยลง ความอุดมสมบูรณ์จะเข้ามาแทนที่

 

พอจะเข้าใจความหมายท่านเลิฟทูดีไซน์ แต่เริ่มแรกเราคงหวังผลไม่ได้ทุกพื้นที่ เป๊ะๆหรอกครับ

 

ดคล้ายออกแนวเพ้อฝันโลกสวย แต่มีสิทํิ์เกิดขึ้นได้จริงถ้าคนที่ได้อ่านได้รับรู้แล้วตอบรับ จากหนึ่งเป็นสอง จากสองเป็นสามสี่ห้าฯลฯ. แล้วสิ่งดีๆจะเกิดขึ้น สิ่งเลวร้ายจะลดน้อยถอยลง

 

หากมีเหรียญที่เป็น หน้า A หน้า B

พบเจอคนซื่อตรงเจตนาสื่อสาร หน้า A ก็กล่าวถึงหน้า A เจตนากล่าวถึงหน้า B ก็กล่าวหน้า B

พบเจอคนนิสัยย้อนแย้งชอบทำตัวตรงกันข้ามกับเรา
หากเจตนาสื่อสารถึงหน้า A ต้องแสดงหน้า B ถึงจะคุยกันรู้เรื่อง
แล้วเขาจะย้อนแย้งมาเข้าทาง A เอง โดยที่แสดงหน้า B นั้นก็เป็นแต่เพียงตัวล่อ
เพื่อรอการให้เขาย้อนแย้งออกมาเข้าทางที่จะสื่อ

คนชอบการย้อนแย้งก็เป็นลักษณะ ไม่ชอบไปคิดตามใคร เห็นการแสดงความแตกต่าง
เป็นของที่ดูเท่ดี หากเหมือนกันแล้วจะดูไม่เท่ดูไม่มีเอกลักษณ์เป็นของตัวเอง

ดีกว่าของคนชอบย้อนแย้ง ก็คือการหาทางที่จะหลุดจากสิ่งที่สนใจอยู่
สิ่งที่สนใจอยู่ก็จะหาทางที่จะทำให้ไม่ได้สนใจ ส่วนสิ่งที่ปกติก็ไม่ค่อยจะได้สนใจอะไรเท่าไหร่
กลับที่จะเริ่มมีความ ดำริ ที่จะสนใจที่มากขึ้น

ส่วนผู้ที่มีความซื่อตรงหากจะเจาะลึกย่อมจะเจาะลึกถึงสิ่งที่ตัวเองนั้นได้สนใจอยู่แล้ว
ซื่อตรงย่อมมีตนเป็นที่พึ่งแห่งตน รู้จักตน ไม่ต้องอาศัยแรงจูงใจก็สนใจอยู่แล้ว

ย้อนแย้ง ย่อมมีตนอยู่ในการกำเนิดตนใหม่ๆไปเรื่อยๆ สามารถล่อหลอกตนเองได้ว่าสนใจ
แม้จะไม่ได้สนใจอะไรๆเท่าไหร่มาก่อน อาศัยแรงจูงใจ เพื่อเพิ่มพลังที่จะขวนขวาย

ในทางโลกว่ามีความหลงไหลในสิ่งนั้น อย่างเช่น เคยโดนคนดูถูกมามาก ก็เลยมีแรงผลักดัน
โดยอาศัยแรงจูงใจจากการโดนดูถูกนั้น เป็นแรงผลักดันไห้ตัวเองไปได้สูงๆ เพื่อที่จะได้
ย้อนแย้งกับสิ่งที่เคยได้รับการดูถูกออกมาได้ มีแรงจูงใจมาจากภายนอก มีการแข่งขัน
ทั้งในที่ลับและในที่แจ้ง ในทางโลกหากไปทำอะไรที่ซ้ำๆนั้นย่อมรอดยากอยู่แล้ว
การจะมาเปิดปมเด่น ก็เลยต้องอาศัยการย้อนแย้งและการแข่งขันเพื่อความอยู่รอด

ในทางธรรม ไม่ได้อาศัย คำสรรเสริญ คำนินทา เพื่อความอยู่รอด ไม่ได้เป็นไปเพื่อ
การย้อนแย้งและการแข่งขันกันเอง แต่จะหาทางสามัคคีที่จะลงลอยกันเสียมากกว่า

ด้วยเหตุนี้ การที่มีผู้ที่สนใจธรรมเพิ่มขึ้น นั้นย่อมเป็นเรื่องที่ดีมาก

เพราะจะช้วยลดทอนปัญหาในการ
ย้อนแย้งกันเอง แก่งแย้งกันเอง และ แข่งขันกันเองจนเหนื่อย

 

ค่อนข้างจะงง ไม่เข้าใจว่าท่านจะสื่อถึงสิ่งใด
จับใจความได้แค่ย้อนแย้ง ไม่ย้อนแย้ง แหะๆ

 

ก่อนจะยินดีในสิ่งหนึ่ง พอถอยกลับไปสังเกตก่อนหน้าที่จะไปยินดีในสิ่งหนึ่ง จะมีความไม่ยินดี
จากสิ่งหนึ่งมาก่อน ก่อนที่จะเกิดข้อ ดำริ ที่จะเข้าไปยินดีในอีกสิ่งหนึ่ง

ไม่ยินดี ยินร้าย จะไม่ไปติดใจในเรื่องที่จะไป เอาถูก เอาผิด

1 ในโยนิโสมนสิการ สาวจากผลไปหาเหตุ ขณะที่เรายินดีในเรื่องสามัคคี เหตุที่มีมาก่อนหน้า
คือความไม่ยินดีในเรื่องความแตกสามัคคี สามัคคี = ถูก แตกสามัคคี = ผิด

ข้อย้อนแย้ง ก็คือการที่เรามุ่งหมายไปในทางที่ถูก ในขณะที่เรานั้นก็จะมีติดอกติดใจจาก
เรื่องที่ผิดอยู่ แต่ฉนวนก็มีเหตุมาจากตัวยินดี ยินร้าย

จับใจความได้แค่ย้อนแย้ง ไม่ย้อนแย้ง แหะๆ

ใช่ครับ เพราะหลักๆที่ผมสื่อหลักๆก็มีเพียงแค่นี้หละครับ

มียินดี มียินร้าย = มีย้อนแย้ง เป็นทางโลกที่จะไม่ให้มีก็ไม่ได้

ไม่มียินดี ยินร้าย = ไม่ย้อนแย้ง ไปแบบกลางๆ ทางธรรม

 

ในโลกธรรม 8

ในทางโลก เราจะอาศัยความยินดีในทางที่สุข เพื่อที่จะหาทางให้หลุดออกจากทุกข์

ในทางธรรม เมื่อเรามีความไม่ยินดีอยู่ในทุกข์ จะเกิดข้อดำริ เข้าไปหาความยินดีในความสุข
ผู้ที่มีจิตเป็นกลางเท่านั้น ถึงจะสังเกตได้ว่า สุขนั้นก็มีเหตุมาจากความทุกข์
หากเรานั้นจะละทุกข์นั้นไปได้ เราก็จำต้องละวางสุขไปด้วย สุขที่มีเหตุมาจากความยินดี