ไม่รู้จักกัน

อยู่กับคนที่ไปด้วยกันง่าย...
เข้าใจกันด้วยคำไม่กี่คำ
อยู่คนเดียวบ้างเป็นบางครั้ง
เผื่อจะได้กลับมามอง และคิดอะไรได้บ้าง...

โลกไม่ได้อยู่ยาก...
แต่การอยู่ร่วมกับหมู่คนต่างหากที่ยาก
บางคนมองกันแค่เปลือกนอก
บางคนคบกันแค่ผลประโยชน์
บางคนรักกันแค่ฉาบฉวย
และบางคนเกลียดกันเพราะ...

"แ ค่ ฟั ง เ ข า ม า"

 

อย่าเปลืองเวลา อย่าเสียพลังงาน
ไปในการ "พยายาม"ที่จะอธิบาย
ว่าเรา ดี แ ค่ ไ ห น
คนที่เป็นเพื่อนเรา คนที่รักเรา
เขาไม่สนใจหรอกว่าเราจะดีหรือไม่
ส่วนคนที่ "เกลียดเรา"
เค้าก็ไม่สนใจฟังหรอก
ว่าเราจะดีขนาดไหน?

ปล.จากเฟสบุค

 

บางครั้งไม่ใช่ไม่รู้ แต่ เพราะไม่อยากพูด
บางครั้งไม่ใช่ไม่เข้าใจ เพราะ ต่อให้เข้าใจก็ทำอะไรไม่ได้ จึงต้องเลือกที่จะเงียบ
คำพูดบางอย่าง เหมาะในการเก็บไว้ในใจ
ความทุกข์บางอย่าง เหมาะ ที่จะลืมอย่าไปฟื้นฝอย
เรื่องบางเรื่อง เมื่อมันผ่านไปแล้ว รู้แค่คนเดียวก็เพียงพอ
การเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น บางครั้งไม่จำเป็นต้องพูดออกมา แค่รู้ แค่เข้าใจ ...

" เงียบนี่ดีจริงๆ "

 

ไม่ถาม~ ไม่พูด ~ไม่อธิบาย
คือความไม่ยุติธรรมและไม่รับผิดชอบต่อตนเองและผู้อื่น

ฉันไม่ถาม + คุณไม่พูด = ห่างเหิน
ฉันถามแล้ว + คุณไม่พูด = ช่องว่าง
ฉันถามแล้ว + คุณพูด = เคารพ
ฉันอยากพูด + คุณอยากถาม = รู้ใจ
ฉันไม่ถาม + แต่คุณพูด = ไว้ใจ

 

"เงียบ ไม่ได้แปลว่า”โง่” !!

อย่าเห็นความใจดีของคนอื่นเป็น”ความอ่อนแอ” อย่าเห็นความใจกว้างของคนอื่นเป็น”ความขี้ขลาด” คนที่นิสัยดี ไม่บันดาลโทสะโดยง่าย

เปรียบเสมือนฟืนที่ติดไฟยาก แต่ไม่ได้หมายความว่ามันจะไม่ติดไฟ! จำไว้นะ เงียบ ไม่ได้แปลว่าโง่

～～～

ชีวิต
เหมือนรสชาติของกาแฟ

มากก็ดี น้อยก็ดี ต่างมีรสขม

เข้มก็ดี จืดก็ดี ต่างมีรสชาติ

ร้อนก็ดี เย็นก็ดี ต่างมีคนชอบ

ชีวิต
เพราะใส่ใจมากไปจึงทุกข์ เพราะสงสัยมากไปจึงทรมาน

เพราะเข้าใจจึงเป็นสุข เพราะปล่อยวางจึงเป็นอิสระ

เรามาสู่โลกนี้เสมือนนักเดินทาง เรื่องราวมากมายใช่เราเป็นผู้ตัดสิน ปล่อยไปบ้าง

ช่างมัน!
～～～
เรื่องที่ใหญ่ที่สุดในวันนี้ พอถึงวันพรุ่งนี้ก็กลายเป็นเรื่องเล็ก

เรื่องที่ใหญ่ที่สุดในปีนี้ พอปีหน้าก็กลายเป็นเรื่องเล่า

เรื่องที่ใหญ่ที่สุดในชีวิตนี้ พอตายไปก็กลายเป็นตำนาน

เราทุกคนเป็นได้ก็แค่คนในตำนาน

หากชีวิตมันถึงทางตัน

จงบอกกับตัวเองว่า

“วันนี้หมดทาง พรุ่งนี้มีทาง วันพรุ่งนี้จะดีกว่าวันนี้”

ที่มา...นุสนธิ์บุค

 

คิดถึงเวปนี้มากเลย.

 

ใกล้สงกรานต์แล้วนะ ผ่านหนาวผ่านร้อนมาเท่าไร วนๆ เวียนๆ กาลเปลี่ยน กายเปลี่ยน ใจเปลี่ยน สิ่งที่ไม่เปลี่ยน คือ....คิดถึงเธอ....คนไม่รู้จักกัน

 

เอามาฝากกระทู้นี้แล้วกันนะ

นอกจากภูเขาและสายน้ำแล้ว ต้นไม้ก็เป็นสัญลักษณ์ส่วนสำคัญของชั้นภูมิเหมือนกัน(ตามความเชื่อพื้นเมือง ตำนาน และ คัมภีร์ทางศาสนา)

แม้ต้นไม้ชนิดเดียวกันแต่เมื่ออยู่ต่างชั้นภูมิก็ย่อมจะพิสดารต่างกันไป กล่าวกันว่าต้นไม้สำคัญนอกเหนือจากต้นไม้ที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้แล้ว ในจักรวาลนี้มีต้นไม้สำคัญประจำชั้นภูมิหรือที่เรียกว่าพญาไม้อยู่ ๗ ต้น คือ

๑.ปาริฉัตตโก ไม้ปาริฉัตร หรือไม้ปาริชาติ ประจําตาวติงสพิภพ หรือ ดาวดึงส์
๒.กัปปรุกโข ไม้กัลปพฤกษ์ ประจําอุตตรกุรุทวีป
๓.สิริสกรุกโข ไม้ สิรีสะ หรือ ไม้ซึก ประจําปุพพวิเทหทวีป
๔.กทัมโพ ไม้กทัมพะ หรือ ไม้กระทุ่ม ประจําอปรโคยานทวีป
๕.สิมพลี ไม้งิ้ว ประจําพิภพครุฑ
๖.จิตรปาฏลี ไม้แคฝอย ประจําอสุรพิภพ
๗.ชมพู ต้นชมพู หรือ ต้นหว้า ประจำชมพูทวีป หรือ โลกมนุษย์ที่เราอยู่ทุกวันนี้

ผู้คนในลุ่มน้ำโขงก็มีเรื่องเล่าขานและให้ความสำคัญกับต้นไม้โบราณหลายชนิด คือ

ต้นคะจาว
ต้นคะจาว มีประวัติว่ามหาเถรจากพม่าได้นำ “สถรา” (บัดถาจารึกซึ่งเป็นตำนานมาจากลังกา) มาเพื่อนมัสการพระบรมสารีริกธาตุที่ “ดอนโผยง” ซึ่งชาวบ้านเรียก “ดอนโพง” ได้พบต้นคะจาวมีกิ่งใหญ่ ๒ กิ่ง มีเทพบุตรรักษาองค์ละกิ่งและมีกิ่งคะจาวเป็นปุ๋ย ๔๐ พวง ถ้าลมมาก็กวัดแกว่งกวาดพื้นให้เกลี้ยงราบเรียบงดงามยิ่งนัก ดุจมียามคอยกวาดรักษาอยู่เสมอ แม้แต่หญ้าเส้นหนึ่งก็ไม่มี เป็นสถานที่บริสุทธิ์สะอาดงดงามดีและต่อมามีการสร้าง “พระธาตุเสด็จ"

ต้นมณีโคตร
ต้นมณีโคตร ในตำนานที่คนสองฝั่งโขงเชื่อว่ามีอยู่นั้นคือต้นไทรที่มีลักษณะของ “ไทรกร่าง” ซึ่งรากและลำต้นแข็งแรงยืนหยัดคงทนสูงใหญ่ใบแข็งหนาแผ่กิ่งก้านมณฑลสาขาได้เป็นอาณาบริเวณกว้างมาก
ต้นไม้ที่ว่านี้ “พระอินทร์” นำมาจากสวรรค์เอามาปลูกไว้ที่กลางน้ำตก “หลี่ผีสีทันดร” ลำน้ำโขงแห่งนี้ ตำนาน “ขุนทึง ขุนเทือง” ก็เล่าไว้ว่าเดิมนั้นเป็นไม้ศักดิ์สิทธิ์แห่งสรวงสวรรค์ที่ขึ้นอยู่ริมสระอโนดาตในป่าหิมพานต์เท่านั้น มิใช่สมบัติของชาวดินที่จะเชยชมกันได้ง่ายๆ ไม้นี้มีเพียง ๓ กิ่งใหญ่และมีความศักดิ์สิทธิ์ คือ
กิ่ง ๑ ทอดเอนชี้ไปก้ำ(ทาง)ตะวันออก แม้นใครกินผลมณีโครธจากกิ่งนี้เข้าไปจะกลายเป็น ลิง
กิ่ง ๒ ทอดเอนไปก้ำ(ทาง)ตะวันตก แม้นใครกินผลมณีโครธจากกิ่งนี้เข้าไปจะกลายเป็นนกกระเจาหรือ นกกระยางขาว
กิ่ง ๓ ชี้ตรงขึ้นเมืองฟ้า(บนฟ้า) แม้นใครกินผลมณีโครธจากกิ่งนี้เข้าไป จะกลายเป็นคนวัยหนุ่มสาวงามนัก เป็นผู้ดี และมีศักดิ์สูง อายุนั้นจะยืนยาวมั่นแข็งแรงไม่แก่ไม่เฒ่า
เชื่อกันว่าผู้ที่ได้ไปถึงก็มีแต่ “สมเด็จลุน” เพียงผู้เดียวเท่านั้น ส่วนในมิติโลกมนุษย์เราที่นักท่องเที่ยวไปชมและกราบไหว้กันก็มีอยู่จริง
ทุกวันนี้ มีคนไปเที่ยว คอนพะเพ็ง ใน สปป.ลาว และได้เห็น ต้นมณีโคตร ซึ่งถือเป็นสิ่งมหัศจรรย์อย่างหนึ่ง มีคำกล่าวเล่าขานกันว่า
ในวันธรรมดาทั่วๆ ไปนั้น นกที่บินมาจับต้นมณีโคตรจะเป็นนกสีดำ(หรืออาจจะมีสีอื่นๆ บ้างผู้เขียนก็ฟังไม่แน่ชัด) แต่ในวันศีลวันพระ(วันโกณวันพระ) นั้น นกที่บินมาจับจะเป็นนกสีขาว

ต้นจำปาป่า
ต้นจำปาป่า เกี่ยวเนื่องกับความเชื่อดั้งเดิมของผู้คนทางตอนเหนือของพม่าและไทยใหญ่ซึ่งผนวกกับนิทานตำนานพื้นเมืองดั้งเดิมที่กล่าวเล่าว่า นาคเลื้อยออกมาจากปลายเสาพระราชมณเฑียร เสานั้นทำมาจากต้น สะคะวา หรือ จัมปัก หรือ จำปาป่า ซึ่งภายในกลวงเป็นโพรงโดยตลอด
นิทานเล่าว่า มานพหนุ่มชื่อ สอกตะเรียต เป็นคนยากจน ไปเรียนวิชากับอาจารย์ ตอกกะโส ได้จดจำคำสอนที่อาจารย์ให้ไว้ซึ่งแม้เพียงเล็กน้อยก็ถือว่ามีค่ามาก ต่อมาได้เสี่ยงชีวิตอาสาเป็นพระราชา เมืองตะโก้งจา ซึ่งมีคนอาสามาก่อนนั้นตายไปมากแล้วหลังอภิเษกกับพระราชธิดาคือ พระนางภูคำ ได้ ๗ วัน ต่อมาจึงสืบรู้ว่ามีพญานาคเลื้อยออกมาจากเสาในห้องบรรทมมาสมสู่กับพระราชธิดาจึงประหารเสีย พระราชธิดาอาลัยนักจึงเอาศพพญานาคไปจ้างให้เขาฟอกหนังทำเป็นพระยี่ภู่และพระเขนย ส่วนกระดูกก็ทำปิ่นปักผม จนเอามาเป็นปริศนาทายเดิมพันชีวิตว่า “อะไรเอ่ย พันหนึ่งค่าเขาซัก ร้อยหนึ่งค่าเขาถัก กระดูกเจ้าปักซ้องผมน้องรัก เสมอใจ” พระเจ้าสอกตะเรียต ก็แก้ปริศนาได้ด้วยบุญบารมีและจัดการบ้านเมืองเรียบร้อย ส่วนพระราชธิดาภูคำก็สิ้นพระชนม์ในเวลาต่อมา

ต้นหมัน
ต้นหมัน หรือที่ทางเขมรเรียก ต้นทลอก หรือ คำว่า โคทลอก ที่มาจากคำว่า โคกทลอก นั้น ตำนานพงศาวดารกัมพูชาเล่าไว้ว่า แต่ครั้งปฐมกัลป์ประเทศนี้ยังเป็นมหาสมุทรอยู่ พญานาคชื่อว่า ท้าวชมพูปาปะกาศ ได้รับอาสา พระอิศวร เอาขนดตัวพันเข้ากับเขาพระสุเมรุมิให้เอนเอียง ฝ่าย พระพาย ขัดใจจึงพัดให้เอนเอียงไปได้ พระพายจึงเอาพระขรรค์ตัดเศียรพญานาคขว้างมาตกลง ณ ที่นั้น พระอิศวรทรงเมตตาจึงเอายาทิ้งลงมาแล้วสาปว่าถ้าศีรษะท้าวชมพูปาปะกาศตกลงในที่ใดก็ให้เกิดเป็นโคกและต้นไม้อยู่ในที่นั้น จึงเกิดเป็นโคกมีต้นทลอกใหญ่ต้นหนึ่งจึงได้เรียกว่า โคกทลอก
ใน ราชพงศาวดารกัมพูชา กล่าวถึงว่า พระพุทธองค์ เสด็จมาถึงเกาะใหญ่เกาะหนึ่งทางสวรรณภูมิพร้อมด้วย พระอานนท์ ตรงกลางเกาะมีต้นหมันใหญ่โตมีโพรงในลำต้นเป็นโพรงของพญานาคซึ่งนำบริวารมาเล่นบริเวณนี้

ต้นชะโนด
ต้นชะโนด มีลักษณะของ ต้นมะพร้าว ต้นหมาก และต้นตาล ผสมกัน เกี่ยวเนื่องกับ พญาศรีสุทโธนาค ซึ่งได้กราบทูลขอต่อ พระอินทร์ว่า
“อันตัวข้าน้อยเป็นชาติเชื้อพญานาค หากจะอยู่บนโลกมนุษย์นานเกินไปก็ไม่ได้ จึงขอทางขึ้นลงระหว่างเมืองบาดาลกับโลกมนุษย์เอาไว้ด้วย แล้วจะให้ข้าน้อยอยู่ครอบครองที่ตรงไหนก็ได้”
พระอินทร์จึงให้มีทางขึ้นลงระหว่างเมืองบาดาลกับโลกมนุษย์ไว้ ๓ ทางคือ
๑.ที่ใต้พระธาตุหลวง เวียงจันทน์
๒.ที่หนองคันแทเสื้อน้ำ
๓.ที่พรหมประกายโลก
“พรหมประกายโลก” เป็นที่ๆเหล่าพรหมลงมากินง้วนดินตั้งแต่ต้นกัปแล้วมีกายเสื่อมลงจนกลายเป็นคนในยุคต่อๆมา บริเวณนี้เป็นป่าต้นชะโนดเนื้อที่ราว ๒๐ ไร่ ไม่มีไม้อื่นขึ้นแซม มีคูน้ำล้อมรอบโดยตลอด อยู่ในเขตจังหวัดอุดรธานี
ต้นงิ้วดำ
ตามคำเล่าขานบอกไว้ว่าลักษณะไม้งิ้วดำนั้น โดยทั่วไปเหมือนไม้งิ้วธรรมดาทุกอย่าง จะแปลกแต่สี คือ ทั้งลำต้น เปลือก และกิ่ง จะมีสีดำหมด โบราณว่า เป็นยาอายุวัฒนะ ไม่ว่าเจ็บป่วยเป็นโรคอะไรก็หายได้

ต้นงิ้วขาว(งิ้วด่อน)
เป็นไม้มงคลอย่างหนึ่งที่นำมาใช้ในการสร้าง “พระพุทธบาทบัวบก” เช่นเดียวกับไม้มงคลที่เอามาจากสี่ทิศจาก “ภูเขาน้อย” ซึ่งมี ต้นงิ้วขาว ต้นงิ้วดำ ต้นมะตูมนกแขก และต้นมะม่วงหัวแมลง
ต้นงิ้วแดง

มีประวัติเชื่อมโยงกับนิทานตำนาน “จำปาป่า” คือ เมื่อศพของ “พระราชธิดาภูคำ” ถูกนำไปฝังไว้ที่ทางสามแพร่งก็ได้เกิดต้นงิ้วแดงงอกขึ้นมาจากหลุมนั้น
.
.
คัดลอกมาจากเฟสบุค

 

อะไรเอ่ย...?

 

เมื่อคืนฝันว่าไปทำบุญที่วัด ใส่ชุดไทยสวย เสื้อผ้าลูกไม้สีขาว คาดเข็มขัดเงินขาวอร่าม

กลางวันคงฟุ้งหลายเรื่อง กลางคืนก็เลยเก็บไปฝัน

 

นำภาพสวยๆ มาฝากค่ะ

ปล.จากเพจพระธาตุภูเพ็ก สกลนคร

 

จาก story log



Twinflame คู่แท้ของกันและกัน

ใครหลายคนคงอธิษฐานขอให้ได้เจอคู่แท้ ไม่เอาคู่เวรคู่กรรม

แต่ใครจะรู้ว่าคู่แท้ หรือที่ฝรั่งเรียกว่าทวินเฟลมนั้นไม่ได้เจอกันได้ง่ายอย่างใจอยาก

เรามีโอกาสได้พบกับเนื้อคู่ที่เป็นSoulmateมากมาย แต่เนื้อคู่เหล่านี้ไม่ได้การันตีว่าความรักเราจะยืนยาวนานเสมอไป หลายๆคู่เมื่อต้องเลิกรากันไปก็มักทิ้งรอยแผลให้แก่กันชนิดที่ลบยังไงก็ลบไม่หมด

ดังนั้นผู้เขียนจะมาแนะนำว่าTwinflame หรืออีกครึ่งหนึ่งของจิตวิญญาณเรานั้นมันให้ความรู้สึกแตกต่างจากSoulmateยังไงกันบ้าง

ยามเมื่อเราเจอSoulmate ความรู้สึกจะเหมือนรักแรกพบที่เพียงสบตาก็เหมือนถูกกระแสไฟดูดเข้าให้ พยายามจะลืมยังไงก็ลืมไม่ได้ซักที เหมือนเค้ามาสิงสู่อยู่ในจิตใจ

ก่อกำเนิดPassion ความสเน่หาต้องการ เหมือนกับมีผีเสื้อนับร้อยพันบินวนเวียนในท้อง เราจะอยากสร้างภาพทำตัวให้ดูดีที่สุดในสายตาเค้า ถึงขั้นไปสืบเสาะว่าสเป๊คเค้าเป็นแบบไหนแล้วเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ใกล้เคียงเพื่อให้อีกฝ่ายพอใจ อยากให้เค้าหันมารักมาชอบหรือมีใจตรงกัน
ความรู้สึกของคนที่เป็นTwinFlameกันนั้น จะต่างออกไปตรงที่เราจะรู้สึกเป็นตัวของตัวเอง ไม่สร้างภาพ อยู่ใกล้แล้วรู้สึกอบอุ่นเหมือนได้กลับบ้านเก่า เป็นความรู้สึกสบายๆไม่กดดัน ไม่เร่งรีบ แม้ต้องอยู่ไกลกัน ก็ไม่ได้รู้สึกทุกข์ทรมานเหมือนความรู้สึกที่มีต่อSoulmateที่มักจะอยากครอบครองอีกฝ่ายจนทำให้ใจร้อนรนสั่นคลอน

 

TF จะเข้าใจกันและกันได้ดี ไม่เรียกร้องต้องการ ความรู้สึกรักนั้นเป็นเสมือนยามที่เรารักตัวเอง สบายๆ ไม่สวมหน้ากากเข้าหากันเพื่อให้อีกฝ่ายพอใจ เป็นตัวของตัวเองได้ถึงขนาดที่ว่าสามารถทำอะไรบ้าๆบอๆให้อีกฝ่ายเห็นได้โดยไร้กังวลว่าจะโดนอีกฝ่ายเกลียด(ก็มันจิตวิญญาณอีกครึ่งของตัวเองนี่นะ)

ก่อนจะได้รับรู้ว่าใครเป็นTFจำต้องผ่านประสบการณ์ความรักอันเจ็บปวดก่อน เช่นบางคนอาจได้เจอคู่กรรมมาก่อน(Karma Soulmate) หรือFalse Twinflame(คนที่มีสัญญาณTwinflameชัดเจนจนเราคิดว่าเค้าคือTwinflameของเราแต่จริงๆแล้วไม่ใช่)

หากเราสามารถดึงตัวเองให้ออกจากวังวนความสัมพันธ์ที่เป็นทุกข์นี้ได้ จนสามารถเกิดการเรียนรู้พัฒนาในระดับจิตวิญญาณ(สามารถมองเห็นข้อดีที่ได้จากประสบการณ์ในครั้งนี้ ทำความเข้าใจ และกลับมารักดูแลตัวเองอย่างดีที่สุด รวมถึงมอบความรักให้กับคนรอบข้าง)ก็จะสามารถดึงดูดTwinflameที่แท้จริงเข้ามาในชีวิตได้
(บางกรณีเรากับเค้าอาจอยู่คนละประเทศแต่สามารถสื่อสารกันผ่านทางความคิด เห็นภาพปรากฏในห้วงสมาธิหรือสื่อสารผ่านทางความฝันได้)

สำหรับผู้ที่เป็นTwinflameนั้น ทั้งคู่จะมีก้านขั้วลักษณะนิสัยบางอย่างที่เหมือนกันมาก แต่ก็มีหลายๆอย่างที่แตกต่างกันอย่างสุดขั้วเหมือนหยินหยาง และสามารถรับรู้อารมณ์ความรู้สึกของกันได้อย่างลึกซึ้ง

เสริมอีกนิดค่ะ ก่อนจะเจอTF ในระยะเวลาประมาณ1-2ปี เราอาจเริ่มหันมาชอบมาสนใจงานอดิเรกหรือสิ่งแปลกๆที่เมื่อก่อนเราเคยแอนตี้หรือไม่ใส่ใจไม่คิดจะทำมันเลย และสำหรับบางคนTFอาจเป็นบุคคลที่เราเคยเห็นหน้าผ่านๆมานับครั้งไม่ถ้วน แต่เราไม่รู้สึกสนใจเค้ามาก่อนเลยก็เป็นได้(เพราะระดับจิตวิญญาณยังไม่พัฒนาถึงขั้นที่สามารถดึงดูดกันได้)

สัญญาณของTwinflameที่พบได้บ่อยๆ คือคุณจะเห็นตัวเลข 11:11 บ่อยมาก แต่มันก็ไม่เสมอไปที่สัญญาณเหล่านี้จะถูกต้องแม่นยำ ดังนั้นก่อนจะรักใคร เราควรรักตัวเองให้ได้ก่อน และควรใช้สติกำกับด้วยทุกครั้ง แล้วจงฟังเสียงภายในของตัวเอง(บางครั้งคำตอบอาจจะไม่ได้เป็นไปตามที่เราคาดหวัง แต่จิตใต้สำนึกเราก็ไม่เคยหลอกเรา มีแต่เราต่างหากที่ชอบหลอกตัวเองอยู่ร่ำไป)

 

ขอฝากแบบทดสอบง่ายๆที่เป็นการกลั่นกรองในขั้นแรกว่าคนที่เรากำลังสงสัยอยู่นี้เป็นSoulmateหรือTwinflameของเรา

ก่อนอื่นให้นั่งนิ่งๆผ่อนคลายสงบสติอารมณ์ของตัวเองซักพักนะคะ เอามือประสานแนบกับหัวใจเรา หายใจเข้าออกช้าๆลึกๆ แล้วเรียกชื่อของตัวเอง แล้วจับความรู้สึกว่าเรารู้สึกอย่างไร

จากนั้นทำแบบเดิมให้เรียกชื่อของอีกฝ่ายแทนนะคะแล้วจับความรู้สึกว่าเรารู้สึกเช่นไร นี่เป็นวิธีฟังเสียงความรู้สึกจากภายในของเราค่ะ (ต้องยอมรับในความรู้สึกแรกที่เกิดขึ้นนะคะ อย่าไปบังคับควบคุม ไม่อย่างนั้นคำตอบจะคลาดเคลื่อนค่ะ)

จากนั้นเรามาพิจารณาคร่าวๆกันนะคะว่าเรามักปฏิบัติและมองเห็นความรักที่มีต่อคนคนนี้ในรูปแบบไหน

Soulmate เราทุ่มเทความรักให้อีกฝ่าย โดยละเลยเสียงจากภายในตัวเอง ในหัวคิดแต่เรื่องของเค้ามากกว่าเรื่องของตัวเองเสียอีก และรู้สึกอยากแต่งงานผูกมัดคนคนนี้

Twinflame เราจะให้ความสำคัญกับตัวเองเป็นอันดับแรก โดยมองเข้ามาที่ใจตนเอง แล้วก็มอบความรักความศรัทธาไว้วางใจให้อีกฝ่ายราวกับว่าเค้าคือตัวเรา เค้าจะเป็นเหมือนแรงบันดาลใจให้เราก้าวออกมาทำชีวิตตัวเองให้เจริญเติบโตงอกงาม และคุณก็ไม่ได้คิดว่าจะต้องเอาอีกฝ่ายมาครอบครอง

***ทั้งหมดทั้งมวลเราเขียนจากประสบการณ์ตัวเองที่ได้ประสบมานะคะ

ขอให้พวกคุณได้เจอรักแท้ที่เริ่มต้นจากตัวเอง หยุดเสียน้ำตารอคอยรักที่จากไปได้แล้วค่ะ

 

เจอรูปน่ารัก...น่ารัก ก็เลยอยากร้องเพลง ผิวปากตามด้วยนะ (ยิ้ม)

"ปลายฟ้า(ปลายฟ้า...) แค่หลับตาลงคงพบกัน โอบกอดดวงใจสายสัมพันธ์ ท่ามกลางความฝันของเรา

ดาวน้อย(ดาวน้อย...) โปรดลอยมาลงตรงหัวใจเก็บเกี่ยวความคิดถึงฉันไป ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล

*คิดถึงเพียงเธอ(คิดถึงเพียงเธอ...) ในใจฉันคิดถึงเพียงเธอ ไม่มีคำใดจะแทนจิตใจมากมายเท่าคำนี้เลย

ดาวน้อย(ดาวน้อย...)โปรดลอยมาลงตรงหัวใจ เก็บเกี่ยวความคิดถึงฉันไป...ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล

คิดถึงเพียงเธอในใจฉันคิดถึงเพียงเธอ ไม่มีคำใดจะแทนจิตใจมากมายเท่าคำนี้เลย

ดาวน้อย(ดาวน้อย...) โปรดลอยมาลงตรงหัวใจเก็บเกี่ยวความคิดถึงฉันไป... ให้เธอที่ปลายฟ้าไกล...ปลายฟ้าาาาาาา"

 

"Love is composed of a single soul inhabiting two bodies."

ความรักคือ การรวมจิตวิญญาณของคนสองคนให้เป็นหนึ่ง
.
.
ปล. ก๊อปมาค่ะ

 

มีน้ำใจที่หลั่งไหลเหมือนน้ำริน
มีความจริงจากใจให้คิดถึง
มีถ้อยคำประโลมใจให้คำนึง
มีน้ำหนึ่งน้ำใจแท้แม้คนพาล

 

โพสต์ไม่ค่อยจะเป็นแระ

 

คุยคนเดียวหรอจ้ะ5555+

 

ว่างๆไปเยี่ยมเฟซบ้างสิจ้ะ
เปลี่ยนบรรยากาศ(ยิ้มม)