เอานามไม่อยู่

สรุป

ธรรมะ ปฏิบัติ ง่ายๆ

ตื่นเช้าตักบาตร แม้นภิกษุ
ทุสีล แต่ ใจเราตั้งที่ความ
"สมัครสมานสามัคคี(สงฆ์)"

แค่นี้ ก้ รู้ชัด อกุสล ไม่สิงอยู่
กั้นอยู่ ขวางอยู่

เหนอย่างนี้ ก้ ไม่ต้องวิ่งโล่
ไปเกาะขา อาจารย์

ภิกษุที่ พาดกระแส กุสล
ธรรม ตามเหนความดับ
สลัดคืน สุข(อย่าลืมนะ
หมายถึง ประกอบสุข
ให้มันเกิดจาก ปัจจัย
คือ ทาน แบบ อ้อมๆ
สุข มันก้จะ เกิดเอง
ตามอำนาจ ปัจจัย
ก้จะ ใข้ สุขนั้นๆ มา
ตามเหนว่า ไม่เที่ยง
ได้ ชัดแจ๋วแหวว เปน
อิสระ ไม่มีภาระ ทำ
โยคะกรรม อยู่ ย้ายเวร
ตาลาย )

ก้จะชื่อว่า ไม่มีอาจารย์

อยู่สุข สำราญ อิสระ สันติ


ปล.ลิง ไม่ใช่ คักบาตร จน
ข้าวล้น ตัก เมล็ดเดียว
ก้ได้ เอาพอ สุข เกิดได้
ตามปัจจัย พอเหนว่า
ดับ ก้จะติด คอมโบ้
สุขพรั่งพรูมหาศาล
(บางคนตัวลอย)

 

เจอคอบมาแล้ว รู้ซึ่งในรสชาติอิสระดีเลยละคับ เหนแล้วว่าฉันทะไม่เกิด

 

เห็นสุขดับ สุขไม่เที่ยง ดับๆๆ
มันจะสุขพรุ่งพรูได้ไง..มันไม่ยิ่งมีแต่ทุกข์หรอ

 

สมัย พุทธกาล มี ตาเฒ่าท่านนึง
อายุเกือยร้อยปี แล้ว ทำสมถะใน
สำนักพราหมณ์ ก้ ยัวต้องมีภาระ
ตื่นม่แบกหาม การ อยู่ ย้าย

เหน ภิกษุหัวโล้น เดินผ่านมา
ตนวันนี้ก้ได้ ข้าวฝ้างมาเมล็ดเดียว
เพราะ ภัยพิบัติเกิดทุกหย่อมหญ้า

ก้ เลย เออะ เอาให้ คนหนุ่ม ภิกษุ
หัวโล้นไปละกัน

เจ็ดวันผ่านไป เหนคนเอาข้าว
ปลาอาห่าร เดินไปยังที่แห่ง
หนึ่ง ก้ เลยตามไปมั่งเผื่อ
ว่า จะมี ตั้งตู้ปันสุข

ที่ไหนได้มีแต่ การฟังธรรม
ก้เลยขอโอกาสบ้าง

ประธาน(พระศาสดา)ก็ตรัส
ปรกติจะฟังธรรมได้ ต้อง
เคยอุ้มชูภิกษุในธรรมวินัย
นี้มาก่อน

ก้เลย เปล่งพระสุรเสียงถาม
สาวก ใครเคยได้การอุ้มชู
จาก ผู้เฒ่ารายนี้บ้าง

พระส่รีบุตร ลุกขึ้นตอบ
ทันใด ว่าเรานั้นไซร้เคย
ได้ข้าวฝ้างธรรมดา มาเมล็ดนึง

ติ๊ง จบ


ปล. พระศาสดาเรียกพระสารีบุตร
มาแสดงธรรมตอยแทน ผู้เฒ่ามี
จิตพาดกระแส ติดคอมโบ้ สุขเกิดดับ
มีปฐมฌาณเปนของเล่น ในวันนั้น
และ อีก7วัน ก้สำเร็จธรรม ไม่ต้อง
หันซ้ายหันขวา หาศิษย์ตามกด
ไลค์กดแชร์

 

สุข ต้องดับ จึงจะเหน อุเบกขา

ถ้า สุข ค้างเติ่ง ก้ได้แค่ โยคาวจร
จิตฌาณฉาม ไม่ ฉี่

พอตามเหนไปอีก อุเบกขามี
ปรกติดับ

ก็จะเหน สิ่งใดสิ่งหนึ่งเกิดขึ้น
ดับไปเปนธรรมดา

เพราะ อุเบกขาย่อมไม่เกิด
วิตก วิจาร ว่า อะไรเกิด
อะไรดับ รายตัว รายบัญญัติ

จิตทรงฌาณ(จิตไม่ห่างจากฌาณ)
ของพุทธ จึงเกิดจาก การสมาทาน
สัมมาทิฏฐิบ้าง สัมมาสังกัปบ้าง
สัมมา....บ้าง มี 8 อย่าง ไม่ใข่
ไปนั่งอยู่ย้าย อัตตกลิมัถ เวรตาลาย
กามสุขขัลสิทธิเสรีภาพ

 

อุปมา เอา กระดูกแห้ง ตั้งบนมือ
จุดไฟเผา ไฟ ดับ ดับ ดับ

ไม่มี ค้างเติ่ง

เปลวไฟดับ เกิดเขม่า ตามมา

เหมือน สุข ดับ อุเบกขา ย่อมเกิด
ตามมา ห้ามไม่ได้

จึงเหนชัด อุเบกขา เปนสิ่งเกิด
จากปัจจัย ไม่ใช่ ดลบันดาล
ตั้งใจให้เปน

พอตามเหนไฟในมือดับ

เอาไปถามใคร ใครก้ตอบว่า ดับ
ลงปัจจุบันนี้

พออาสัยระลึก จาก สุขบ้าง
อุเบกขาบ้าง ก้จะเกิดความ
จางคลายของ ตัณหา อุปาทาน

จิตเปนอิสระ จึง ติดคอมโบ้

หรือ ปราโมช ปัสสัทธิ นิรามิส
ไปตามลำดับ ลำดา ของ เหตุดับ

 

ทำไมดูสุขเกิดดับ แล้วกลับมีผลในชีวิตจริงคับ

 

พอผมสุข แต่มีบางอย่างไม่สุขนิแหละคับ

 

ยังกะมังกรพ่นไฟเลย

 

ถ้ายัง มุ่งอามิส จาก สุข

ทำทาน หวังสุข ก้จะ ติดทวง
บุญคุณ

ทำจาคะ หวังสุข ตั้งตู้ปันสุข
ติดเปนเปรต ว่าขนมีถุง

ทำโยคะ หวังสุข กิเลส
มันแอบนอนตีพุง รอจังหวะ
หาผัสสะเด็ดๆ กรรมก้เผล็ดผล

แต่ถ้า สุขปรากฏ ต่อยอด เอามา
ระลึกเหนความไม่เที่ยง เนืองๆ

จะทวนกระแสโลก หน่อยๆ

ถ้า รู้รส สัมผัสรส นิรามิส
ได้บ่อยๆ

ก้จะสามารถ อาสัย วิเวก

อาสัยสิราคะ

อาสัยริโรธน

น้อมไปเพื่อการ สลัดคืน ไม่เหลือ
( จะ ยากสุดๆ ก้ ตรงนี้ พอผ่าน
ได้ ก้จะเริ่ม พาดกระแส รับรอง
7 ชาติ ไม่มีอาจารย์ )

เอา อาการสลัดคืน ไม่เหลือ
มายก ต่อยอด เหนความดับ
อีก

คราวนี้ ก้ไม่ต้อง กังวล ฝุ้งซ่าน
ใน คาถา บริกรรม ใดๆ

( ใช้อะไรก้ได้ ..ไม่ใช่ ไม่ทำ
หรือ เปลี่ยน กรรมฐาน ไปเรื่อย
หน่าฮับ ....คือ ถ้า ภาวนาเปน
ก้ อยู่ โยก ย้าย เวร ตาลาย
ไปตามสมัย โอกาส กาลเทศะ)

 

ใส่บาตให้อลัชชี ลงนรกทั้งคนรับ
คนใส่ ฐานส่งเสริมนักบวชที่ไม่เคารพพระ
ธรรมวินัย เดินคุยกันลั่นถนน
นั่น... ไม่ใช่เพราะหลงผิดเล็กๆน้อยๆ
แต่ไม่ตั้งใจเปลี่ยนแปลงเพศตนเอง
ให้สอดคล้องกับผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ
เเต่เหมือนเข้าไปบ่อนทำลาย
โดยไม่ใส่ใจ
ฟังคำตักเตือนจากพระอุปัชฌาย์
เลยไม่กลับตัวกลับใจ
พอครบพรรษา
ก็ลาสึก เหมือนไม่ได้ทำอะไร
ผิด
แต่ก็ยังมีคนเชียร์ให้ใส่บาต
พระทุศีล
แต่สำหรับพระบวชใหม่ๆ ยังสงบสำรวมกายวาจาใจ
มีโอกาสก็รีบๆใส่ก็พอมีอานิสงค์คับ

 

คุง จขกท เคยดู การรบ เป่า

สมมติว่า มีทหาร นายธง
เดินนำหน้าอยู่

จขกท สำคัญเปนไฉน เดิน
ไปอีกทาง ขอแยกทาง กับ
พล ธง ที่เดินนำหน้า

ทีนี้ ปัง

พลธง คลี่ เยี่ยว เล็ด โกย
อ้าวอย่างผู้แพ้ ประหนึ่ง
ภิกษุทุสีล อยู่ตรงหน้า

จขกท ทำไง ทิ้ข้าวปลา
อาหาร หรือ รอไก่โห่ รอเอา
จนกว่าจะมีภิกษุรูปอื่น จับธง
วิ่งสวนเข้าสนามรบ มาอีกองค์

หรือ

ตักบาตร ไปนั่นแหละ แล้ว
มั่นใจว่า ประกอบอยู่ซึ่งมรรค
ปฏิปทา อาจหาญ ร่าเริง
ที่ตน แล้ว.....แลอยู่ ไม่ครั้นคร้าม
ถอยหลัง ทำเปนตามไปด่า
พลธงที่วิ่งไปปู้น กะระรูไปด้วววยยยย

 

พอจะเข้าใจนิดหน่อยที่ต้องผ่านเศร้าให้ได้ก่อน

 

จขกท ลองดู ฮับ

ใครจะไปรู้ อยู่ เตี๋ยวหยุนจูล่ง
ก้สลัดชุด ชาวนา กระโดด
เข้ามาเปน นายพลห้าเสือ

จขกท หากภาวนาดี มีสีล
มีวัตรงาม ก้ เข้าสนามรบ
เยี่ยงนายพล ภิกษุหนุ่ม

พระทุสีล ท่านก้รอ การ
ปลงอาบัติ หนักเบา มีครบ อาวุธทุก
ชนิด แม้นแต่การ สามารถ
ครองผ้าก้สามารถ ลดภาระ
กรรมที่อาจพล่ดพลั้งตกนารก
ได้ ร้อยเท่า

ขอเพียง.มีนายพล รับปลง
อาบัติ พระทุสีลก้ไม่แน่
ผลิกกลับมาเปน เพชรน้ำหนึ่ง

เว้นแต่ เผลอทำ คุรุกรรม
อวดอุตริ ปาราชิกอัตโนมัติ
ไม่ต้องจับสึก การครองผ้า
ก้ไร้ผล เท่านั้น ที่จะหมด
โอกาสผลิก( เฉพาะชาตินั้น )

 

ไม่ใช่ ผ่าน

แต่ กล้าหาญ พอ จะ ยกขึ้นมา

อาสัยเหนการเกิดดับ เสมอ
กันกับ อาสัย สุข เพื่อระลึก
เหนความเกิดดับ

นอกจาก อกุสล กุสล แล้ว
ยังมีพวก อัพย่กฤติ( แขน
ขา จมูก ตุ ..ที่ได้มา ปัจจุบัน)
ก้ ใช้ได้ ไม่ต้องเลือก

แต่ ธรรมดาอยู่เอง ที่ อาสัย
กุสล มาเปนทาง ย่อมประเสริฐ
กว่า ไม่มอมแมม แลเหนได้
ยากว่า ภาวนาเปน หรือ ไม่เปน

 

องคุลีมาน ใช้ นิ้ว ในการยกการภาวนา

พอบวชแล้ว ก้ใช้ ศรีษะ ที่จะมี
เลิอดอาบ ทุกวัน เพราะว่า ใคร
โยนของใดขึ้นอากาส มันจะ
บังเอิญ มาตกใส่ ศรีษะท่าน
จนแตก ตลอดเจ็ดวัน หลัง
บวช.....

จน เออะ บรรลุธรรม

กรรมจึงตามไม่ทัน บางส่วน
แต่สุดท้าย ก้ ต้องมรณะภาพ

แต่ทว่า ไม่เวียนกลับมา เศร้า อีกแล้ว


อย่า ประมาท แม้นภิกษุ(เคย)ทุสีล

 

ไหนๆ ก้ ไหนๆ ขอ สุดใจ บ้างเนาะ

จขกท เคยได้ยินวลี

ระหว่างที่ไฟไหม้บนหัว กับ
การได้สดับอริยสัจจ

อันไหน ควรทำก่อน

นะ

ถ้า จขกท เหนความเศร้าเปนไฟ
กับ การได้สดับอริยสัจจ

หาก จขกท เปนบุคคลผู้มีชื่อ

สู้ สุดใจ

ก้จะทราบว่า การสดับอริยสัจจ
ต้องทำก่อน

เพราะ ถ้าสำเร็จ ก้ จะไม่เวียน
กลับมาเศร้า อีกเลย

ถ้าไปดับไฟก่อน จับเงินจับทอง
ดูภายนอก เขาก้หาว่า ทุสีล
คนมีกล้วยเปนหวี ไม่มีหละจะไป
ตักบาตร

นะ หากไม่สดับอริยสัจก่อน
ไม่รู้ธรรมหลอก ลำบาก กลับ
มาเกิดเวียนวน เศร้า ไม่มีจบสิ้น

 

+++ ไม่ใช่แค่ "ไม่เคารพ" เท่านั้นหรอก
+++ มัน "ปรารถนาทำลาย พระธรรมวินัย ของพระพุทธเจ้า" มากกว่า

+++ มันเป็น เพศเดียวกัน มันก็ต้องเชียร์กัน เป็นธรรมดา
+++ ไอ้ปัง "เป่าปี่บ้าง ดูดปี่บ้าง" มันก็ยังงี้แหละ

+++ การ "ใส่บาตร/สนับสนุน พระผู้ปฏิบัติดีปฏิบัติชอบ"
+++ ถือเป็นการ "ให้กำลัง กับ พระพุทธศาสนา"

+++ ส่วนการ "ใส่บาตร/สนับสนุน พระผู้ปฏิบัติเลว/ชั่ว ทุศีล"
+++ ถือเป็นการ "ให้กำลัง กับ ผู้ทำลายพระพุทธศาสนา"

+++ ดังนั้น ท่านสาธุชนทั้งหลาย
+++ คงทราบ "วิธีการทำลายพระพุทธศาสนา ของ ไอ้ปังเป่า/ดูดปี่" แล้วนะ
+++ นั่นแล...
=================================================
https://sites.google.com/site/watluangpreechakul/prohibit-to-monk
http://plcthinktank.com/e-Book/Resource/0000005303.pdf
http://84000.org/tipitaka/pitaka1/v.php?B=04&A=3481&Z=3608

พระผู้มีพระภาคเจ้าทรงตรัสไว้อย่างไร ?
เนสํ หิ น ภิกฺขเว ปณฺฑโก ปพฺพาเชตพฺโพ โย ปพฺพาเชยฺย อาปตฺติ ทุกฺกฏสฺสาติ อาทินา ปพฺพชฺชา อุปสมฺปทา จ ปฏิกฺขิตฺตาฯ
แปลใจความว่า ก็พระผู้มีพระภาคเจ้า ตรัสห้ามการบรรพชาและอุปสมบท แก่บุคคลเหล่านั้น ด้วยคำเป็นต้นว่า "ดูกรภิกษุทั้งหลาย กะเทยอันภิกษุไม่พึงให้บวช ภิกษุใดให้บวช ภิกษุนั้นพึงทำไม่ดี" ฯลฯ

ตสฺมา เตปิ ปาราชิกาฯ ความว่า เพราะกะเทยแม้เหล่านั้น เป็นผู้พ่ายแพ้แล้ว คือเปรียบเหมือนเป็นปาราชิกตั้งแต่เขาเป็นคฤหัสถ์ (คือบวชไม่ได้ตลอดชีวิต)

ปพฺพชฺชาปิ เนสํ ปฏิกฺขิตฺตา ฯ แม้การบรรพชาของคนพวกนั้นก็ทรงห้ามแล้ว

ปณฺฑโก ภิกฺขเว อนุปสมฺปนฺโน น อุปสมฺปาเทตพฺโพ อุปสมฺปนฺโน นาเสตพฺโพ ฯ "ดูกรภิกษุทั้งหลาย อนุปสัมบันที่เป็นกะเทย ภิกษุไม่พึงให้บวช ที่บวชแล้วพึงให้สึกเสีย" ฯ
=================================================
+++ นี่แล.... "ไอ้ปัง ดูด/เป่า ปี่" เป็นบุคคล "จำพวกใด" (ยุทธจักรฝ่ายอธรรม)
+++ ท่านสาธุชน (ยุทธจักรฝ่ายธรรมะ) ทั้งหลาย จงช่วยกัน "ระแวดระวัง" ให้ดี ๆ นะ

+++ เอ้า... น้าปราบ... ศึกตอนต่อไป น่าจะใช้ชื่อว่า
+++ "ยุทธจักร ตอน ศึกชิงปี่" พอไหวม่ะ...

 

ถ้าลังเลสงสัยกะไม่ต้องทำนะดีแล้วครับ
ถ้าไม่ลังเลสงสัยกะควรทำ
แยกผู้ให้กะผู้รับ
ถ้าเจอที่ดีๆมั่นใจกะได้อานิสงส์เต็ม

 

เพราะกิเลสเกิดใช่ใหมคับ จึงไม่เศร้า ช่วงนี้หัดดูกิเลสตัวเอง55