เรียนอภิญญา 6

คือผมคิดว่าตัวผมมีพลังจิตแต่คิดว่ายังใช้ไม่เป็นก็เลยอยากหาจะอาจารย์สอนครับ
ท่านใดจะอาสาก็เชิญได้นะครับ ขอบคุณครับ

 

สอนตัวเองได้ไหม? เอาศีลห้าก่อนเลย ไม่ผิดศีลเลยสักหนึ่งเดือนทำได้ไหม? คุมตัวเองได้ไหม? ถ้าทำได้ก็มีแนวโน้มเห็นแสงสว่างที่ปลายอุโมงค์นะ

 

ทำได้ครับ

 

จขกท ปรารภว่า จิตตอนนี้มี ศีลบริบูรณ์

จขกท พอจะทราบไหมครับว่า
จิตที่มี ศีล บริบูรณ์ เนี่ยะ

ควร ส่งผลให้ เกิดสิ่งใดต่อไปนี้

ก.จิตปราโมทย์
ข.จิตมีปิติ
ค.จิตมีความตั้งมั่น
ง.จิตเห็นตรงตามความเป็นจริง
จ. งง เรือหาย!! อยากได้ อาจารย์ สักคน

 

พูดง่ายกว่าทำเด้อ มารที่คอยขัดขวางคนทำความดีมันมีเยอะนะ

ผมเอาใจช่วยนะ ขอให้ธรรมรักษาครับ

 

แนะนำ ให้ไปกราบ หลวงปู่ เรียนกรรมฐานกะหลวงปู่อว้าน เขมโก

http://luangpumun.org/wara/namon.html

 

ขอบคุณครับ

 

ฆ.ปล่อยวาง ครับ

 

อภิญญามีหกอย่าง
ต้องการเรียนทั้งหมดหรือบางอย่างคับ

 

จาก ศีลบริบูรณ์ เป็น ปัจจัยให้เกิด ปล่อยวาง

การเห็นตรงนี้ ต้องมี ผู้แสดง(อาจารย์) ไหมฮับ

หรือว่า ตรงจุดๆนั้น ไม่ปรากฏผู้แสดง
มีการ "ก้าวข้าม" ไปอีกฝาก ไปแล้ว

" ชื่อว่าไม่มีอาจารย์ ย่อมสุขสำราญ "

 

ถ้าทั้งหมดได้ก็ดีครับ

 

ขอบคุณครับ

 

อยู่ที่ความปราถนาของแต่ละคนคับ
ปราถนาเรียนสิ่งใดก็ต้องเรียนกับคนที่มีสิ่งนั้น
ปราถนาความสามารถด้านใดก็ไปเรียนกับผู้ที่มีความสามรถด้านจริงๆคับ

 

ผมยังหาไม่เจอเลย

 

มีอยู่ในยูทูปคับ ฝึกแบบฆราวาส
คือฝึกที่บ้าน ชอบแบบไหนก็ฝึกแบบนั้น
แต่หากต้องการฝึกแบบจริงจัง
ก็ต้องบวชคับเพราะจะได้มีเวลาฝึกเต็มที่
จะเรียนกับท่านใดก็ดูให้แน่ใจก่อนคับ
จะได้ไม่เสียเวลามาก
หรือไม่ก็ฝึกไปเรื่อยๆจนกว่าจะเจอคับ

 

กรรมฐาน ๔๐
http://www.thasungmedia.com/wat/puy/ebook/
http://www.thasungmedia.com/wat/puy/ebook/2555/Kammatharn/#/158/

 

กรรมฐาน ๔๐ โดย พระครูธรรมธรเล็ก สุธมฺมปญฺโญ
https://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=176

 

+++ เห็นข้าวฟ่างครับ เริ่มโพสท์ถาม จนคล้ายเพ่นพ่านไปหมด โดยเฉพาะ ห้องประสพการณ์
+++ ถามจริง ๆ ว่า "เคยอ่านโพสท์ ของคนที่ต้องการจะถาม มาก่อนหรือเปล่า"
+++ ถ้าไม่เคย แล้วถามดะไปหมด หรือ "อ่านไม่รู้เรื่อง" ว่าใครเป็นคนปกติ หรือ ใครไม่ปกติทางจิต
+++ ระวังจะ "ซวย" เพราะ "อยากมี ริด จนตัวสั่น" แล้ว "แถมหลับหูหลับตาถาม" รวมทั้ง PM ด้วย

+++ ถ้าอยากจะได้ "ฤทธิ์" จริง ๆ ก็ให้ "ศึกษาเอาจาก ในพระไตรปิฏก" รวมทั้งทำความเข้าใจให้ชัดเจน นะ
================================================
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๓๑ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๒๓ [ฉบับมหาจุฬาฯ] ขุททกนิกาย ปฏิสัมภิทามรรค
https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=31&siri=48
๕๐. อิทธิวิธญาณนิทเทส แสดงอิทธิวิธญาณ
[๑๐๑] ปัญญาในสภาวะที่สำเร็จด้วยการกำหนดกาย (ของตน) และจิต (มีฌานเป็นบาท) เข้าด้วยกัน ด้วยอำนาจการตั้งไว้ซึ่งสุขสัญญาและลหุสัญญา ชื่อว่าอิทธิวิธญาณ เป็นอย่างไร

+++ เรื่องแรก รู้จักคำว่า "กายตน และ จิตฌาน" มาก่อนหรือเปล่า ถ้าไม่รู้ ทุกอย่างจะ "มั่วสุด ๆ"
+++ ต่อจากนั้น รู้จัก "สุขสัญญาและลหุสัญญา" หรือเปล่า ไม่งั้น ก็ "มั่วเละ"

คือ ภิกษุในธรรมวินัยนี้ เจริญอิทธิบาทที่ประกอบด้วยฉันทสมาธิปธานสังขาร (สมาธิที่เกิดจากฉันทะและความเพียรสร้างสรรค์) เจริญอิทธิบาทที่ประกอบด้วย วิริยสมาธิปธานสังขาร(สมาธิที่เกิดจากวิริยะและความเพียรสร้างสรรค์)เจริญอิทธิบาท ที่ประกอบด้วยจิตตสมาธิปธานสังขาร (สมาธิที่เกิดจากจิตตะและความเพียรสร้างสรรค์) เจริญอิทธิบาทที่ประกอบด้วยวิมังสาสมาธิปธานสังขาร (สมาธิที่เกิดจากวิมังสาและความเพียรสร้างสรรค์) ภิกษุนั้นย่อมอบรมข่มจิตทำให้เป็นจิตอ่อน ควรแก่การงาน

+++ ในท่อนนี้ รู้จัก "ฉันทสมาธิปธานสังขาร" "วิริยสมาธิปธานสังขาร" "จิตตสมาธิปธานสังขาร" "วิมังสาสมาธิปธานสังขาร"
+++ พูดภาษาที่เข้าใจได้ คือ รู้จัก "กำหนดสมาธิ เป็น ลักษณะเด่น" "ดำรงค์ สมาธิสังขาร นั้น" "ดำรงค์ ในเจตนาสังขาร" "รู้อาการ สังขาร นั้น"

ในอิทธิบาท ๔ ประการนี้ ครั้นแล้วย่อมตั้งกายไว้ในจิตบ้าง ตั้งจิตไว้ในกายบ้าง น้อมจิต ไปด้วยอำนาจกายบ้าง น้อมกายไปด้วยอำนาจจิตบ้าง อธิษฐานจิตด้วยอำนาจกาย
บ้าง อธิษฐานกายด้วยอำนาจจิตบ้าง ครั้นน้อมจิตไปด้วยอำนาจกาย น้อมกายไป ด้วยอำนาจจิต อธิษฐานจิตด้วยอำนาจกาย อธิษฐานกายด้วยอำนาจจิตแล้ว ย่อมให้
สุขสัญญาและลหุสัญญาหยั่งลงในกายอยู่ เธอมีจิตอบรมแล้วอย่างนั้น บริสุทธิ์ ผ่องแผ้ว ย่อมน้อมนำจิตไปเพื่ออิทธิวิธญาณ เธอย่อมแสดงฤทธิ์ได้หลายอย่าง

+++ ในท่อนนี้ รู้จักว่า "อะไรคือกาย อะไรคือจิต" หรือป่าว ไม่งั้น "วิปลาส" ได้ง่าย ๆ
+++ รู้จัก "โอปนยิโก" หรือป่าว... ท่อนนี้เป็นอาการ "โอปนยิโก" ล้วน ๆ
+++ คือ "น้อมตน ตั้งตน กำหนดตน" "ใช้ความเป็นตน (อำนาจกาย อำนาจจิต) ต่าง ๆ"
+++ "สุขสัญญาและลหุสัญญา" กำหนด "ความเป็นตน" ให้เป็น "สุขและเบา"
+++ ถ้าเรื่องพวกนี้ "ยังไม่รู้ ยังไม่เป็น" แล้ว "ฝึกมั่ว ๆ" จะเข้า "โรงพยาบาลโรคจิต" ได้ง่าย ๆ

[๑๐๒] คือ คนเดียวแสดงเป็นหลายคนก็ได้ หลายคนแสดงเป็นคนเดียวก็ได้ แสดงให้ปรากฏก็ได้ หรือให้หายไปก็ได้ ทะลุฝา กำแพง ภูเขา ไปได้ไม่ติดขัด เหมือนไปในที่ว่างก็ได้ ผุดขึ้นหรือดำลงในแผ่นดินเหมือนไปในน้ำก็ได้ เดินบนน้ำโดย ที่น้ำไม่แยกเหมือนเดินบนแผ่นดินก็ได้ นั่งขัดสมาธิเหาะไปในอากาศเหมือนนกบินไปก็ได้ ใช้ฝ่ามือลูบคลำดวงจันทร์ดวงอาทิตย์ซึ่งมีฤทธิ์มากมีอานุภาพมากก็ได้ ใช้อำนาจทางกายไปจนถึงพรหมโลกก็ได้

+++ ท่อนนี้ เป็นการ "ใช้ตน" แบบเต็ม ๆ
+++ ถ้ายังไม่รู้จัก "ตน" ก็จะ "มโนมั่ว" เป็นธรรมดา

ชื่อว่าญาณ เพราะมีสภาวะรู้ธรรมนั้น ชื่อว่าปัญญา เพราะมีสภาวะรู้ชัด เพราะเหตุนั้น ท่านจึงกล่าวว่า ปัญญาในสภาวะที่สำเร็จด้วยการกำหนดกาย (ของตน)
และจิต (มีฌานเป็นบาท) เข้าด้วยกันด้วยอำนาจการตั้งไว้ซึ่งสุขสัญญาและลหุสัญญา ชื่อว่าอิทธิวิธญาณ

+++ รู้จัก อาการของ "ญาณ" หรือป่าว...
+++ "ญาณ" เป็นสิ่งตรงกันข้ามกับ "เพ่ง" ให้ระวังด้วย
+++ ในท่อนนี้ ระบุไว้ชัดเจนว่า ต้องได้ "สติครองฌาน" เท่านั้น
+++ ไป "ทำสติ" ให้ได้ก่อน ไม่งั้น "อย่าหวัง" มันจะเป็น "มโนหลอน" ได้ง่าย ๆ
================================================
================================================
================================================
พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๙ พระสุตตันตปิฎกเล่มที่ ๑๑ [ฉบับมหาจุฬาฯ] สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค
https://84000.org/tipitaka/read/m_siri.php?B=19&siri=276
๒. อโยคุฬสูตร ว่าด้วยอุปมาด้วยก้อนเหล็กที่ถูกไฟเผา

[๘๓๔] เรื่องเกิดขึ้นที่กรุงสาวัตถี

ครั้งนั้น ท่านพระอานนท์เข้าไปเฝ้าพระผู้มีพระภาคถึงที่ประทับ ถวายอภิวาทแล้ว นั่ง ณ ที่สมควร

ได้ทูลถามพระผู้มีพระภาคดังนี้ว่า “ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญพระผู้มีพระภาคทรงทราบอยู่หรือว่า พระองค์มีพระวรกายเป็นมโนมัย ทรงเข้าถึงพรหมโลกด้วยฤทธิ์”
พระผู้มีพระภาคตรัสตอบว่า “อานนท์ เราทราบอยู่ว่า เรามีกายเป็นมโนมัยเข้าถึงพรหมโลกด้วยฤทธิ์”

+++ ให้ชัดเจนในเรื่อง "มโนมัยกาย" ไว้ด้วย ตรงนี้เป็นเรื่องของ "การถอดกาย ถอดจิต" ตรง ๆ
+++ ไม่ใช่เรื่อง "มโน" ที่ฝึกกันจน "หลอน" เต็มบ้านเต็มเมือง อย่างทุกวันนี้

+++ ระบุตรง ๆ คือ ตรงนี้ "พระองค์มีพระวรกายเป็นมโนมัย ทรงเข้าถึงพรหมโลกด้วยฤทธิ์"
+++ ตรงนี้เป็น "กายจิต" หากฝึกถึง "จิตตานุปัสสนา" แล้ว โอปนยิโก เข้าไปเป็น เจตสิกนั้น
+++ ถือครอง "รูปกาย" นั้น ใช้เจตสิกนั้นเป็นกาย ก็จะได้ "มโนมัยกาย" ตรงนี้

“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ พระผู้มีพระภาคทรงทราบหรือว่า พระองค์มีพระวรกายที่ประกอบด้วยมหาภูตรูป ๔ นี้ ทรงเข้าถึงพรหมโลกด้วยฤทธิ์”
“อานนท์ เราทราบอยู่ว่า เรามีกายที่ประกอบด้วยมหาภูตรูป ๔ นี้ เข้าถึงพรหมโลกด้วยฤทธิ์”

+++ ระบุตรง ๆ คือ ตรงนี้ "พระองค์มีพระวรกายเป็นมหาภูตรูป 4 นี้ ทรงเข้าถึงพรหมโลกด้วยฤทธิ์"
+++ ตรงนี้เป็น "กายเวทนา" หากฝึกถึง "เวทนานุปัสสนา" แล้ว โอปนยิโก เข้าไปเป็น เวทนากายนั้น
+++ ถือครอง "นามกาย" นั้น ใช้และควบคุม นามกาย ก็จะได้ "มหาภูตรูป นามกาย" ตรงนี้

“ข้าแต่พระองค์ผู้เจริญ น่าอัศจรรย์จริง ไม่เคยปรากฏที่พระผู้มีพระภาคทรงทราบว่า พระองค์มีพระวรกายเป็นมโนมัย ทรงเข้าถึงพรหมโลกด้วยฤทธิ์ และทรง
ทราบว่า มีพระวรกายที่ประกอบด้วยมหาภูตรูป ๔ นี้ ทรงเข้าถึงพรหมโลกด้วยฤทธิ์”

“อานนท์ พระตถาคตทั้งหลายเป็นผู้อัศจรรย์และประกอบด้วยธรรมที่น่าอัศจรรย์เป็นผู้ไม่เคยมีและประกอบด้วยธรรมที่ไม่เคยมี

สมัยใด ตถาคตตั้งกายไว้ในจิตหรือตั้งจิตไว้ในกาย ก้าวลงสู่สุขสัญญา (ความหมายรู้ว่าสบาย) และลหุสัญญา (ความหมายรู้ว่าเบา) ในกายอยู่ สมัยนั้น กาย
ของตถาคตย่อมเบากว่า อ่อนกว่า ควรแก่การงานกว่า และผุดผ่องกว่าก้อนเหล็กที่ไฟเผาตลอดทั้งวันย่อมเบากว่า อ่อนกว่า ควรแก่การงานกว่าและผุดผ่องกว่า แม้ฉันใด

+++ ท่อนนี้ รู้จัก "ตั้งกาย ไว้ในจิต" หรือป่าว... กายนั้นเป็น "กายอะไร"
+++ ใช่กายที่ได้แต่ "กิน ขี้ ปี้ นอน" แน่เหรอ...

สมัยใด ตถาคตตั้งกายไว้ในจิตหรือตั้งจิตไว้ในกาย ก้าวลงสู่สุขสัญญาและลหุสัญญาในกายอยู่ สมัยนั้น กายของตถาคตย่อมเบากว่า อ่อนกว่า ควรแก่การงานกว่า และผุดผ่องกว่า ก็ฉันนั้นเหมือนกัน

สมัยใด ตถาคตตั้งกายไว้ในจิตหรือตั้งจิตไว้ในกาย ก้าวลงสู่สุขสัญญาและลหุสัญญาในกายอยู่ สมัยนั้น กายของตถาคตย่อมลอยจากพื้นดินขึ้นสู่อากาศได้โดยไม่ยากเลย ตถาคตย่อมแสดงฤทธิ์ได้หลายอย่าง คือ คนเดียวเป็นหลายคนก็ได้ หลายคนเป็นคนเดียวก็ได้ ฯลฯ ใช้อำนาจทางกายไปจนถึงพรหมโลกก็ได้ปุยนุ่นหรือปุยฝ้ายซึ่งเบาถูกลมพัดก็ลอยจากพื้นดินขึ้นสู่อากาศโดยไม่ยากเลย

แม้ฉันใด สมัยใด ตถาคตตั้งกายไว้ในจิตหรือตั้งจิตไว้ในกาย ก้าวลงสู่สุขสัญญาและลหุสัญญาในกายอยู่ สมัยนั้น กายของตถาคตย่อมลอยจากพื้นดินขึ้นสู่อากาศได้
โดยไม่ยากเลย ตถาคตย่อมแสดงฤทธิ์ได้หลายอย่าง คือ คนเดียวแสดงเป็นหลายคนก็ได้ หลายคนแสดงเป็นคนเดียวก็ได้ ฯลฯ ใช้อำนาจทางกายไปจนถึงพรหมโลก
ก็ได้ ก็ฉันนั้นเหมือนกัน”
อโยคุฬสูตรที่ ๒ จบ
================================================
+++ ถ้ายังไม่รู้จักว่า
+++ 1. "อะไรคือกาย อะไรคือจิต"
+++ 2. ทำโอปนยิโก ไปมา ระหว่าง กายกับจิต
+++ 3. "อะไรคือสติ อะไรคือสัมปชัญญะ"
+++ 4. นามกายคือ สัมปชัญญะ/มหาภูติรูป กาย
+++ 5. รูปกายคือ สติครอง/รูป กาย
+++ 6. ตั้งกายไว้ในจิต คือ สติคลุมสัมปชัญญะ (มหาภูตรูปอยู่ข้างใน มโนมัยกายอยู่ข้างนอก)
+++ 7. ตั้งจิตไว้ในกาย คือ สัมปชัญญะคลุมสติ (มหาภูตรูปอยู่ข้างนอก มโนมัยกายอยู่ข้างใน)

+++ ถ้ายังไม่รู้จัก "อาการตามความเป็นจริงของ สิ่งที่กล่าวมานี้"
+++ ก็จะไม่มีทางที่จะรู้จัก "สุขสัญญาและลหุสัญญา"
+++ ที่ต้องทำ ทั้งใน/นอก มโนมัย/มหาภูติรูป ทั้งหมด
+++ รวมทั้งต้อง "ดำรงค์มั่น อยู่กับตน (ตัวกู/ใช้ตัวกู)" ด้วย

+++ ไม่ต้องมาถามอะไรนะ "อยากจนเพ่นพ่นไปหมด"
+++ ระวังจะ "โดนหลอก" จนไม่เหลือ
+++ "ไม่มีเวลา" ที่จะต้องมา "ชี้ทีละอาการ"
+++ ให้หา "วิธีทำ ในพระไตรปิฏก" เอาเอง

+++ หากต้องการตรวจสอบ ก็ให้ใช้ "บทสวดศพ" เป็นคำตอบ
+++ วิธีทำ ต้องได้ผลลัพธ์ออกมาตรงกับ "อภิธรรม 7 คำภีร์"
+++ วิธี โอปนยิโก ต้องตรงกับ "มหาปัฏฐานสูตร (เหตุปัจจัยโย)"

+++ ใช้เวลาอธิบาย นานโข และก็คง "เสียเวลาเปล่า" ตามเคย
+++ ต้อง ประหยัดเวลาเอาไว้ แค่นี้นะ

 

เอาเป็นว่าขั้นตอนแรกเข้าฌาน 4 ให้ได้ก่อนครับ เมื่อเข้าได้แล้วค่อยมาตั้งกระทู้ถามใหม่อีก เพราะฌาน 4 คือกำลังสมาธิที่มากพอจะฝึกได้ครับ แต่จริงๆยังต้องฝึกอะไรต่ออีกนิดหน่อย แต่เอาฌาน 4 ได้ก่อนค่อยไปต่อครับ เอาทีละขั้นตอนครับ

 

จรณะ ๑๕

๑. สีลสัมปทา ถึงพร้อมด้วยศีล.
๒. อินทริยสังวร สำรวมอินทรีย์.
๓. โภชนมัตตัญญุตา รู้ความพอดีในการกินอาหาร.
๔. ชาคริยานุโยค ประกอบความเพียรของผู้ตื่นอยู่.
๕. สัทธา ความเชื่อ.

๖. หิริ ความละอายแก่ใจ.
๗. โอตตัปปะ ความเกรงกลัวผิด.
๘. พาหุสัจจะ ความเป็นผู้ได้ฟังมาก. คือได้รับศึกษา
๙. วิริยะ ความเพียร.
๑๐. สติ ความระลึกได้.

๑๑. ปัญญา ความรอบรู้.
๑๒. ปฐมฌาน ฌานที่หนึ่ง.
๑๓. ทุติยฌาน ฌานที่สอง.
๑๔. ตติยฌาน ฌานที่สาม.
๑๕. จตุตถฌาน ฌานที่สี่.