มีใครเคยมีอาการเหมือนฟ้าแล็บในหัวมั้ยคะ

ครับผมยอมรับความจริงนั้นได้ครับ ผมไม่ใช่พวกมือถือสากปากถือศีล ผมก็ดำรงตามสภาพครับ เบื่อเมื่อไหร่ก็หยุดครับ ง่ายๆครับ ไม่มีอะไรครับ บังเอิญต้องอยู่กับสิ่งที่เป็นให้ได้ครับ ไม่จำเป็นต้องทำอะไรกลบเกลื่อนครับ ขอบพระคุณพระที่แนะนำครับ สาธุ สาธุ สาธุ อนุโมทามิ

 

อาตมาจาริกต่อไปละโยมๆทั้งหลาย..

เดี๋ยวอีกสักครู่จะพักผ่อนแล้ว..

 

ฝากเป็นสะพานบุญไว้อีกสักรอบ นะ โยม นะ..

 

แต่จิตพอถึงตอนนี้มันก็ลอยๆเคว้งๆเหมือนมันหาที่ยึดไม่เจอค่ะ จิตมันก็ว่างไปตามลมหายใจ ความนึกคิดไม่ค่อยมีเข้ามาให้กำหนดตาม คำภาวนาก็หาย ลมหายใจก็หาย มันหายไปหมด จนยืนงงในดงสมถะ เหมือนมันรอที่ยึดสักอันอยู่ค่ะ สักพักนึงเหมือนมันก็มาวนลูปเริ่มใหม่เข้ามาใหม่อยู่ซ้ำๆ ไม่เข้าใจเลยจริงๆค่ะ ว่ามันมีทางไปได้มากกว่านี้ได้ทางไหนอีก

 

บริจาคให้เรียบร้อยค่ะ สาธุ

 

+++ นั่นแล... สภาวะในขณะนั้น "มันรู้ แต่ นึกคิดไม่ได้"

+++ ตรงนี้ "ไม่ใช่" ดงสมถะ
+++ ตรงนี้ เป็นการตกอยู่ใน "ภูมิ" ชนิดหนึ่ง

+++ ตรงนี้เป็น "อจินไตย" ชนิดหนึ่ง
+++ ไม่สามารถ "พูดให้เข้าใจได้"
+++ มีแต่ "ผู้ที่ โดนประสพการณ์ ตรงนี้" มาแล้ว เท่านั้น
+++ จึงรู้อยู่ว่า "มันมีอยู่จริง จิตตกอยู่ในนี้ ได้จริง"

+++ อาการ "วนลูป" มีได้ในหลาย ๆ ภูมิ
+++ เหมือน "วนกลับมาที่เดิม" ไม่พ้น
+++ อาการแบบนี้ "มีอยู่จริง" ควรตระหนักใจไว้นะ
+++ เป็นการ "เวียนว่ายตายเกิด วนอยู่ในสภาวะเดิม"
+++ คงเข้าใจคำว่า "เกิดในภูมินี้ 500 ชาติ" ได้ไม่ยาก

+++ ตรงนี้แล "สติปัฏฐาน" เท่านั้น จึงเป็นทางออก
+++ โดยสภาวะที่ "มันรู้ แต่ นึกคิดไม่ได้" ตรงนั้นแหละ

+++ หากฝึก "สติปัฏฐาน" จนพอเป็นนิสัย
+++ มันจะ "รู้" สภาวะ "ของตน VS นอกตน"

+++ แต่... ต้องถึงสภาวะที่สามารถ "ปรับตน" ได้
+++ หากฝึกถึงตรงนี้ ให้ "ปรับตน ให้เบากว่า สภาวะนอกตน"

+++ แล้วจะ "พ้น" ออกมาจาก "ภูมิ" นั้น
+++ รวมทั้งการ "วนลูป" ในวงจรนั้น พร้อมกัน

+++ หัวใจของการฝึกตรงนี้คือ "ความรู้สึกตัวทั่วถึง ทั้งตัว"
+++ ควรฝึกจนถึง "ปรับระดับ ความรู้สึกตัวได้"
+++ หากยังทำไม่ได้ ก็ให้อยู่กับ "ความรู้สึกตัว" อย่างเดียว

+++ ตรงนี้ "อย่าเอาไปปน" กับ อาการแค่ "รู้ตัว" นะ
+++ เพราะในสภาวะนั้น "ตัวหาย ตัวไม่มี" มัน รู้ตัว "ไม่ได้"
+++ แต่สามารถ "รู้สึกถึง ความเป็น ตัวกู/ของกู ได้"
+++ ทั้ง ๆ ที่ "กายไม่มี กายไม่ปรากฏ"

+++ ตรงนี้แล... "ภพไม่มี มีแต่ ภูมิ"
+++ มีแต่ "นามกรรมฐาน รู้สึกตัว" เท่านั้น
+++ จึงสามารถ "ปรับตน" ให้พ้นภัยได้ นะครับ

 

คือตอนที่เป็นแบบนี้ไม่ได้นั่งกรรมฐานเลยค่ะ คือหลังจากจิตตกก็ฝันเห็นแต่ผีมา4เดือน จนกลัวมากๆๆๆๆๆ แล้วมันเหมือนมีคนคุยกันในหัวหัวเรางี้ผญ.ผช.เด็ก คือเราไม่รุ้อะไรเลย ก็เลยเปิดธรรมะฟัง ก็เข้าใจเรื่องสังขารไม่ใช่ขอเรา ก็เลยพูดไปเรื่อยกับอะไรไม่รุ้ในหัว ว่าถ้าเป็นเจ้ากรรมนายเวรจะเอาชีวิตก็ได้ ฉันเป็นลูกพระพุทธเจ้า ถ้าฉันตายเอาไปเลยร่างนี้อ่ะ พอพูดจบรุ้สึกมีความสุขมากเหมือนสละร่างแล้ว แล้วมันก็ลอยออกนั่นแหละค่ะ (คือตอนนั้นไม่ไหวแล้ว กลัวผีมากๆๆๆๆ ตอนเด็กสัมผัสได้ยังไม่กลัวเลย งงมาก) แต่ใจนึงก็จะไปหาหมออยุนะคะ / แต่เราไม่ได้เป็นตอนนั่งกรรมฐานอ่ะค่ะ สวดมนต์ก็ไม่ได้สวด ทำบุญก็ไม่ทำ อยู่ดีๆเป็นแบบนี้เลยมาสวดมนต์ แต่ไม่ได้นั่งกรรมฐานนะคะ ทำไม่เป็นค่ะ

 

ผมก็บอกเจ้ากรรมทำนองนี้แหละครับ เขาก็มาไวจริงๆครับ แต่ มันไม่้เอาตายไงมันเอาทรมาน...นึกเสียใจ ไม่น่าเลยเรา

 

+++ อาการที่กล่าวมา "เป็นธรรมชาติทางจิต"
+++ ส่วนการ ฝึกกรรมฐาน ก็เพื่อให้ "รู้จัก" ธรรมชาติทางจิต
+++ ที่เกิดขึ้นตามความเป็นจริง เท่านั้นเอง นะครับ

 

+++ เรื่องพวกนี้ "แล้วแต่จริต"
+++ เคยมีคนที่รู้จัก ไปให้ "ความช่วยเหลือ คนที่รู้จักกัน" อีกคน
+++ ด้วยการ "แผ่เมตตา" ให้เจ้ากรรมนายเวร ของคนนั้น
+++ แต่มันกลับ "ย้อนกลับมา เอาคนนั้นตาย"

+++ คนที่รู้จักกันเลย "เสียกำลังใจ" เลิกฝึกไปเลย
+++ ทั้ง ๆ ที่ผมเคยบอกไปว่า "ให้คุยกันให้รู้เรื่องก่อน"
+++ ไม่ใช่ไป "แผ่เมตตาลูกเดียว"
+++ หากคุยกัน "ไม่รู้เรื่อง" ก็ให้ "ทรมานทิฐิ" ไปเลย
+++ ตัวอย่างก็มีใน พระไตรปิฏก
+++ แต่คนนี้ "เชื่อ" เรื่องแผ่เมตตาเกินไป
+++ ผลลัพธ์ที่ออกมา กลายเป็น "หมดกำลังใจ"
+++ เรื่องพวกนี้ "แล้วแต่จริต" นะครับ

 

ไม่น่าเชื่อนะครับแผ่เมตตาเอาตายเนี่ย...
ไม่โกรธนะครับ

 

เป็นมาครบปีพอดีเลยค่ะ เป็นเดือนกรกฎา ดีขึ้นเดือนกรกฎา แต่มันก็ดีนะทำให้เราศึกษาธรรมะมากขึ้น การใช้ชีวิตดีขึ้นแบบที่ไม่เคยเป็นมากก่อน พอมีอะไรเกิดขึ้นในชีวิตทำให้พิจารณาได้ว่ามันเป็นธรรมดา

 

ถ้าเรานั่งเองที่บ้านมีคำแนะนำไหมคะ หรือต้องไปวัด หรือต้องมีคนสอนไหม บางคนว่าต้องมี บางคนว่านั่งเองได้

 

+++ ไม่ต้องเชื่อหรอกครับ
+++ แบบเดียวกับ "ไม่ต้องเชื่อ" ว่า
+++ ขอขมากับ คนธรรมดา แต่มันไม่รับขมา
+++ แบบเดียวกันนั่นแหละ

 

+++ ความรู้สึกตัว มีอยู่กับตัว ตลอดเวลา
+++ ความรู้สึกตัว ไม่ได้มีอยู่ เฉพาะในวัด
+++ ความรู้สึกตัว ทำเองได้ ตลอดเวลา
+++ ความรู้สึกตัว ไม่จำเป็น ต้องนั่งเสมอไป
+++ ความรู้สึกตัว อยู่ที่ เราทำของเราเอง
+++ ความรู้สึกตัว คือ "สติสัมโภชฌงค์"
+++ สติสัมโภชฌงค์ คือ "สติครองฌาน"

+++ เอาแค่ "สอนตนเอง ให้ทำความรู้สึกตัว" ก่อน
+++ เมื่อทำได้แล้ว ก็ค่อย ๆ ควบคุม ความเร็ว
+++ จากนั้นจึงฝึก "ควบคุม ความรู้สึกตน" ให้เป็น
+++ ฝึกจนเป็นนิสัย ทุกอย่างจะ เป็นไปเอง นะครับ

 

ขอบคุณค่ะ

 

ลองหาเหตุของมันดูครับ ผมหาแล้วเจอประจำ กรรม