มีใครเคยมีอาการเหมือนฟ้าแล็บในหัวมั้ยคะ

เฮฮาไปตามประสาของประจำโลก
ไม่มีใครใหญ่กว่ากรรม
ได้แต่ปฎิบัติธรรมไปชีวิต

 

ใครอยากให้ไปก็กรวดน้ำคว่ำขันด้วยนะครับ ลองดูครับ ผมสายบูมเมอแรง ไม่ได้หน้าด้านนะ มันเป็นธรรมชาติของบูมเมอแรง

 

ผมเข้าใจผิดไหมครับ ขอขมาคือขอโทษ แผ่เมตตา คือ แผ่บุญกุศล อุทิศส่วนบุญส่วนกุศลให้ โดยระบุก็ได้ไม่ระบุก็ได้ แต่ผู้อุทิศต้องมีกุศล ทานกุศล ศีลกุศล สมาธิกุศล ผลบุญอันเกิดจากการกระทำทั้งหลายที่กล่าวอันมีผลเป็นบุญเป็นกุศล สำเร็จโดยเจตนา ขอแผ่ขอเผื่อให้ท่านผู้มีทุกข์ทั้งหลาย หากมีสุขก็ขอให้สุขยิ่งๆขึ้นไป หากมีทุกข์ขอให้พ้นทุกข์ แต่การขอโทษคือ หากข้าพระเจ้ากระทำผิดอันใดด้วยความขาดสติในชั่วขณะ ขอข้าพเจ้าเองได้รับรู้และท่านทั้งหลายที่ข้าพเจ้าก้าวล่วงได้รับรู้ ทั้งหลายทั้งปวงอันมีพระรัตนตรัย พระขีณาสพ พระอริยะสงฆ์สาวก มนุษย์ อมนุษย์ทั้งหลายอันก่อให้เกิดเป็นกรรม ขอจงยกโทษอดโทษให้แก่ข้าพเจ้าพร้อมอำนวยอวยชัยให้ข้าพเจ้าเจริญด้วย อายุ วรรณะ สุขะ พละ เทอญ สาธุ ผมเข้าใจผิดไหมครับที่ผมประพฤติแบบนี้

 

ส่วนมากแผ่เมตาไม่ค่อยมีปัญหานะผมว่า
ที่ผมเจอส่วนมากเป็นอุทิศบุญกุศล
แต่กะเฉยๆบ่นไปวันๆเจ้ากรรนายเวร
ให้รู้จักลูกหนี้ด้วย
โมโหมากนอนเล่นเกมส์
เลยสะบายไปอีก55

 

ส่วนตัวคือปกติก็แผ่เมตตาเป็นปกติ หากรู้สึกว่ามีอะไรที่ไม่อาจหยั่งรู้ก่อให้เกิดความกังวลใจก็ทำทั้งสองอย่างเลย ไม่รู้เหมือนกัน ไม่ค่อยว่างไปยุ่งกับใครยุ่งกับตัวเองงานตัวเองและครอบครัว คนอื่นๆ นานๆจะมีอะไรที่ไปยุ่งย่ามกับเขา เลยไม่รู้

 

ของทุกอย่างมีเหตุหมดละครับ
ต่องลองสังเกตุส่วนมากจากกุศลละอกุศลในเจ้าละครับเป็นเชื้อนำมา

 

เคยลองนอนเล่นในบุญกุศลดูดะสะบายเกิน
เลยช่างมันดีกว่าชีวิตมีรสชาติสุขทุกข์หมุนเวียน
กะพอได้หัวร้อน55

 

ผมก็คนปกติครับ ถ้ารู้จบทุกเรื่องก็ไม่มีทุกข์และเรื่องกังวลใจ แต่ปัจจุบันนี้ไม่มี

 

ไม่มีมานานเท่าไรแล้วครับ กี่พรรษาละครับ

 

คืออะไร ผมไม่ใช่พระครับ แต่ไม่มีหมายถึง ณ ปัจจุบันนี้ไม่มี ที่ผ่านมาก็ไม่มี ก่อนหน้านั้นมี และอีกไม่นานก็น่าจะมี เลยไม่อาจระบุได้แบบคงที่ เพราะอันนี้เป็นเรื่องจริงที่ปกติครับ ถ้าไม่มีเลย ก็ไม่ต้องมานั่งดูความเป็นไปของอะไรก็ได้ครับ เพราะรู้ทุกสิ่งเพราะมีจึงเรียนรู้และค้นหากันไป หน้าตาก็ไม่หล่อ รวยก็ไม่รวย แต่ก็ไม่ถือว่า ขี้แหล่และลำบากมากเท่าไหร่ ทุกข์เป็นอะไรที่ถ้าไม่มีถ้าไม่เห็น ในระดับคนปกตินี่ถือว่า น่าจะไม่ได้อะไร แต่คนเราจะทุกข์ตลอดเวลาคงแปลกมาก บางครั้งที่ไม่ทุกข์เพราะอาจมีอย่างอื่นมาทำให้มันลบเลือนหนือลืมมันไป แต่มันยังไม่หายไปไหน ส่วนที่ผ่านไปได้ เมื่อรู้ว่าอะไรเป็นอะไร ถ้ายังทุกข์อีกแบบนั้นเรียกว่ายังไม่รู้ หมายถึง อยากรู้อะไรแบบนี้ใช่ไหมครับ

 

ไม่ได้อยากรู้มากกรอครับลองถามดู ไม่ได้คาดหวังหรอกครับว่าจะได้คำตอบตรงกับสิ่งที่อยากจะรู้ มีหลายเรื่องครับทึ่อยากรู้กว่านี้แต่ไม่ถามอะทเพราะรู้ว่าถามไปก็เท่านั้น ถึงเวลาต้องรู้ก็รู้เอง

 

ก็รู้นี่ว่าบางสิ่งจะไม่ตอบ แต่จะตอบเพียงบางสิ่งที่เป็นจริงและนำไปใช้ได้ ปกติคนบางชนิดต้องเห็นเองกระทำเองจึงเข้าใจ และคนบางชนิดต้องอาศัยแหล่งอ้างอิงทั้งที่เป็นเรื่องราว บุคคล และอื่นๆ จึงเดินต่อไปได้ บุคคลสองประเภทต่างกันโดยทัศนคติ แต่ไม่ได้ต่างกันโดยความาเป็นจริง แต่ถ้าวัดหนึ่งวันเท่ากับ 100 % มีอกุศลที่เกิดขึ้นได้ไม่เกิน 10% ต่อวัน แบบนี้น่าสนใจกว่าไหมครับ

 

ตรวจสอบยากนะครับ

 

ติ่งส้มกดเศร้าทำไมครับ มือไปโดนหรอ

 

มือไปโดนครับ

 

มือไปโดนเหมือนกัน แต่มีเจตนา

 

ถ้าแบบนี้ผมจึงใช้คำว่าปัจจัตตังละ พอแค่นได้ไหม หรือพอเทียบได้ไหม แต่มันชัดเจนนะถ้า วันหนึ่งๆ ทั้งตื่นและหลับ เรายังไม่รู้ว่า 100 % คืออะไร เพราะถ้าเราคิดว่า 50% ของเราที่รับรู้ได้ อีก 50 หายไปไหน แม้ฝันก็รู้ว่าฝัน มันจะออกรูปไหนก็รับรู้ ถ้าเราเป็นเจ้าของจิตเจ้าของใจ อยู่ตอนนี้ แต่ว่าพอพูดแบบนี้ก็จะคิดว่ากลับคำเรื่องไม่ใช่เราอีก ที่จริงระหว่างที่เราดำเนินไปคือเราล้วนๆเลย ทั้งตื่นทั้งหลับ แต่มันมีเพียงบางเวลาที่เห็นว่านั่นไม่ใช่เรา ไม่ใช่ทุกเวลา และไม่ใช่ปกติทั้งด้วยสถานะอัตภาพและปัจจัย ที่จริงตรวจสอบได้ และตรวจสอบได้จริงอย่างแน่นอน

 

พระศาสดาตรัสว่า หากต้องการจะพ้นทุกข์จริงและแน่ใจแล้วว่า ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน จงปลงผมและถือครองเพศบรรพชิตเสีย ถ้าแบบนี้เป็นไปได้ แต่นั่นแหละมันตอบยากว่าเพราะอะไร พระหมื่นรูปจะมีพระอรหันต์สักห้าหรือสิบองค์แต่มีพระอริยะบุคคลอีกมากและมีพระทุศีลมากเหลือประมาณในหมื่นรูป อันนี้แหละเรียกว่า ความพร้อม ไม่ใช่พร้อมแค่กายหรือแค่เงินถึงเพียงพอรึเรียกว่าพร้อม ท่านคิดเห็นเป็นเช่นไรครับ

 

ช่วยพิสูจน์หน่อยครับว่าผมเข้าใจผิดไหม ใครก็ได้ โดยเฉพาะท่านที่มีอะไรบางอย่างรบกวนจิตใจ

 

ผมว่ากิเลสมันอยู่กะเรามานานมันคงดักทางเราถูกหมด
55