ทำผิดรึป่าวคับ

ถามอีกหน่อยครับ เมื่อคืน ผมนั่งดูแล้ว พอหลับตาแล้วก็เพิ่งรู้สึกว่ามีอะรัยไม่รู้ แต่ลายตามากขณะหลับตาอยู่เป็นอะรัยมั่วๆ ลายๆ เปนวงๆแต่ผมก็ยังเพ่งไปต่อ แล้วก็หนักหัวเหมือนบีบในหัวอะครับ
มันเกิดอะรัยขึ้นเหรอครับ
หรือว่าผมทำผิด
<!-- / message -->

 

?? ทำอะไรอ่ะคับ สมาธิ หรือ กสิน ถ้าสมาธิ ทำแบบไหน แล้วถ้ากสิน เพ่งอะไรคับ
แต่ก็อนุโมทนาคับ^_^

 

ทำสมาธิอ่ะครับ ลมหายจัยเข้าออก ภาวนาแบบ นะมะพะทะ ทำได้ประมาณ เดือนกว่าแล้วครับ นั่งจะไม่เกิน 30 นาที แต่ช่วงนี้จะเป็นอย่างที่กล่าวมาข้างต้นอ่ะครับ ผมก็เลยสงสัยว่ามันผิดรึป่าว

 

ผมว่าการภาวนาจะใช้คำภาวนาแบบไหนก็ได้นะครับ พุทโธ หรือ นะมะพะทะตามถนัด สาเหตุอาจมีความกังวลใจในเรื่องอื่น ๆ ในระหว่างนั่งก็เป็นได้ ผมเคยเรียนถามแม่ชีณัฐทิพย์ เกี่ยวกับนั่งสมาธิ ดังนี้

เวลานั่งสมาธิ โดยการกำหนดลมหายใจ ใช้คำว่า พุธ-โธ นั่งไปสักพักนึง พอจิตเริ่มนิ่ง มักจะเริ่มปรากฏเป็นเหมือนลักษณะควันสีขาว ม้วนไปม้วนมา บางครั้งก็มีลักษณะเหมือนก้อนสำลี ขยายจากเล็กไปใหญ่ อยู่ตลอด แต่จะเกิดขึ้นเฉพาะเวลาที่จิตนิ่งสงบ แต่บางวันถ้ามีเรื่องให้คิดมากจิตไม่ค่อยนิ่งสงบ ก็จะไม่เห็นครับ ไม่ทราบว่าเราควรกำหนด หรือมีวิธีการอย่างไรให้มีความก้าวหน้ามากกว่านี้ครับ

ท่านเรียนตอบมาดังนี้ ลองอ่านแล้วพิจารณาดูนะครับ
เจริญธรรม...

จิตที่เริ่มสงบมักขาดความควบคุม เรียกว่า จิตไร้สำนึก พูดง่ายๆคือ ไม่รู้ตัวนั่นแหละ

ควันที่มองเห็นนั้น คือจิตของตัวเองที่วิตกกังวลอยู่เป็นประจำ จิตที่คลายกังวลจึงมีลักษณะขาว หรือสว่าง

ทำสมาธิไปเรื่อยๆอย่าเพิ่งท้อหรือเบื่อหน่าย ไม่มีใครสามารถกำจัดพิษร้ายหรือขยะในใจได้หมดภายในเวลาอันรวดเร็ว ต้องใช้เวลา อย่ารีบร้อน แต่ให้ทำไวๆ และต้องทำเป็นประจำอย่างสม่ำเสมอด้วย

เมื่อถึงเวลาที่จิตปลอดขยะ จิตจะใสสว่าง เหมือนมีแสงส่องลงมาในกายและใจ จิตตอนนั้นจะเบิกบาน ไม่ขุ่นมัว นั่นหมายความว่า จิตของเราสงบขึ้นแล้ว ทำบ่อยๆจิตจึงจะสงบและนิ่งเอง

อย่ามัวไปบังคับให้มันนิ่งเลย ยากกว่าเข็นครกขึ้นเขาอีก...

ทำจิตของเราให้ว่างก่อนดีไหม? ในความว่างจะมีความสงบและนิ่งจ้า...

บุญรักษา/ธรรมสวัสดี<!-- / message --><!-- sig -->

____________________________________________________________
ผู้ที่ทำหน้าที่ของตนอย่างสมบูรณ์ครบถ้วนนั่นแหละ คือ ผู้ประเสริฐโดยแท้...

 

เลิกให้ความสนใจมันเสีย เพราะตรงนี้เป็นของเก่า ของไม่ดีที่ติดตามมาบางส่วน ไปให้ความสนใจมันมากๆ อาจจะทำให้เครียด เส้นตึง เส้นเก๊ก ถ้าเลวร้ายมากๆ อาจจะประสาทเสีย

แนะนำให้ทำกรรมฐานอยู่กับกาย ใจ แบบที่สบายๆ ไม่ต้องเพ่งกาย เพ่งใจ จะเหมาะกับคุณมากกว่า หรือไปดาวน์โหลดหนังสือหรือไฟล์เสียงตามลิงค์ด้านล่างมาศึกษาจะเหมาะกว่าครับ

 

อาจจะบริกรรมเร็วไปหรือเปล่า หากเริ่มหนักก็ลองผ่อนให้ช้าลงดูบ้างจ๊ะ แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นอย่าเพิ่งไปสนใจ ต่อยอดความคิด ความสงสัยเลยจ๊ะ สมาธิให้อยู่ที่ลมหายใจก็พอ ทำไปเรื่อยๆถึงเวลาอาการต่างๆก็จะหายไปเอง เหลือแต่ความนิ่งสงบ

 

ลองเปลี่ยนจาก พุทโธ มาลองเป็น สัมมาอะระหัง ดูมั่งสิครับ อ่านเจอในโลกทิพย์ หลวงพ่อวัดปากน้ำ บอกว่าเข้าสู่ความสงบเร็วมาก ก็แล้วแต่ความคิดน๊ะ

อนุโมทนาครับผม

 

คำบริกรรมมีผลต่อการทำสมาธิด้วยเหรอคะ??

 

ตอนเริ่มต้นก็มีจ๊ะ อยู่ที่ว่าเราถูกจริตกับแบบไหน อย่างนะมะพะทะส่วนใหญ่จะบริกรรมกันแบบเร็วๆ แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งคำบริกรรมก็จะหายไปเอง และหากเชี่ยวชาญขึ้นไปอีกก็ไม่ต้องใช้คำบริกรรมแล้วจ๊ะ

 

ก็ใช้นะมะพะทะ นะครับ คำภานาก็หายไปจิงๆแล้วนิ่งมาก แต่วันนั้นเป็นอารัยไม่ทราบ เกิดเหตุการณ์ที่บอกมาแล้ว
คราวนี้มีอีกแล้วครับ นั่งไปอยู่ปรากฎวาเหมือนมีอะรัยคลายๆแสงเลเซอร์ พุ่งเป็นสายขึ้นมาจากข้างล่างครับ หลังจากนั้นเหมือนตัวเราเฉียงไป ภาพที่รู้สึกได้คือตัวเราเฉียงไปจิงๆ เหมือนนั่งไปตรงไปข้างหน้าแต่เหมือนนั่งแบบเฉียงกับห้อง

ช่วยทีนะครับ เพราะเพิ่งลองนั่งมาได้ เดดือน สองเดือนเอง

ขอบคุณครับ

 

อีกนิดนะครับ ไม่มอาการปวดหัว หรือขมับโดนบีบ แต่รู้สึกตึงๆตรงหน้าผาก

 

มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ ยิ้มเพิ่งไปฝึก มโนฯ มาค่ะ ท่านบอกว่าให้ นะมะ พะ ธะ ค่ะ

แต่โดยส่วนตัวเวลาภาวนา พุทโธ จิตจะสงบนิ่ง เยือกเย็น แต่ถ้าฝึก มโนฯ ใช้ภาวนา นะมะ พะธะ ก็ลิงโลดอ่ะค่ะ

ถ้าจิตเหนือย ๆ เครียด กับงานก็พุทโธดีกว่ามั้งค่ะ พักผ่อน ๆ ถ้ารักจะฝึกจริงจังต้อง ((((((((((( สู้ตาย )))))))))) สู้ตายอย่าไปกลัว อย่าไปสนใจกับสิ่งที่จะลวง แต่อย่าฝืนสังขารเพราะยังต้องใช้งานจนกว่าจะถึงจุดหมายปลายทางนะค่ะ

 

สนใจกับกรรมฐานที่ตนกำหนดไปเรื่อยๆครับ..........

 

ไม่ว่าแสงหรือ นิมิต หรือ อาการอะไร ก็ให่รู้อยู่เฉยๆ แล้วละไป แค่นั้นเองครับ อย่าไปคิดตาม สงสัย ดีใจ ฯลฯ มันเป็นการต่อยอดความคิดออกไปโดยที่ยังไม่ถึงเวลาครับ แล้วจะไปไม่ถึงไหน ส่วนที่ตัวเราเฉียงไป คอเอียงบ้าง มือพองบ้าง ฯลฯ มันเป็นอาการอย่างหนึ่งเมื่อมีสมาธิในระดับหนึ่ง ก็อย่าไปสนใจอีกนั้นแหละครับ ให้อยู่กับลมหายใจเท่านั้น
ส่วนที่เหมือนตึงๆ คล้ายกับเป็นตะคริวที่กลางหน้าผาก ก็อย่าไปสนใจใส่ใจอีกเช่นกันครับ อยู่กับลมหายใจภวนาไปเรื่อยๆ แล้วก็จะหายไปเอง รู้สึกตัวอีกที อาการดังกล่าวก็หายไปแล้วครับ
ทำไปเรื่อยๆ ให้สม่ำเสมอ แล้วจะก้าวหน้าเห็นผลเองครับ เมื่อเข้าสู่"สมาธิ"แล้วก็จะรู้เองครับ สุขเกิดแต่ความสงบเป็นเช่นนี้เองครับ

 

ในระหว่างวันก็ลองเจริญสติควบคู่ไปด้วยซิ แล้วตอนเย็นเรานั่งสมาธิแล้วจิตจะเป็นสมาธิได้เร็วครับ
วิธีก็ลองกำหนดลมหายใจที่ปลายจมูกบริเวณริมฝีปากด้านบนดูจะรู้สึกถึงลมหายใจออกนั้นแหละ ให้จับรู้สึกที่ตรงนั้น เผลอไปก็ไม่เป็นไรเริ่มต้นใหม่นะครับ