93.เก็บเรื่องมาเล่า : ภูเขาทอง ในวันฝนโปรย

​

 

​

 

​

พอเดินเวียนประทักษิณเสร็จแล้ว กำลังจะกล่าวถวายผ้าไตร อืมมม เอาอีกแล้ว แข่งกันพูดดังกันใหญ่ จนอ่านคำถวายแทบไม่รู้เรื่องเลย ... จ่ะ เก่ง จ่ะ แข่งกันคุยกับฝรั่งได้ ในแง่ดี ก็ดีนะ ให้เด็กกล้าพูดกล้าคุย แต่อยากให้ดูสถานที่และเกรงใจผู้คนรอบข้างด้วย... บ่นมากบุญด่างหมดแล้ว เดินลงดีกว่า

 

​

 

​

 

​

 

​

ตอนเดินลงก็ไม่ได้เดินสวนกับทางขึ้นนะ ระหว่างทางเดินลง ก็จะพบอะไรหลายๆ อย่าง ตุ๊กตาปูนปั้นต่างๆ มีหุ่นจำลองแร้งวัดสระเกศ ที่มารุมศพคนตายสมัยก่อน

 

​

ตำนานแร้งวัดสระเกศ จากแผ่นป้ายคำอธิบายของวัด

ปี 2363 ตรงกับสมัยรัชกาลที่ 2 อหิวาตกโรค หรือ “โรคห่า” หรือ “ไข้ป่วงใหญ่” ระบาดจากปีนังสู่สยามคร่าชีวิตชาวพระนครรวมมากกว่า 30,000 คน สังคมสยามสมัยนั้นห้ามเผาศพในเขตกำแพงเมือง ทุกวันศพของชาวเมืองจึงถูกลำเลียงออกทาง “ประตูผี” ซึ่งเป็นประตูเมืองเพียงประตูเดียวที่อนุญาตให้นำศพออกมาได้ วัดสระเกศอยู่ใกล้ประตูผีมากที่สุดจึงต้องรองรับศพจำนวนมาก ตายทุกวันเผาทุกวัน เผาไม่ทันก็ฝัง ฝังไม่ทันต้องขุดหลุมขนาดใหญ่โยนศพลงไปกอง ดึงดูดนกแร้งจากที่ต่างๆ ให้มารวมกันเพื่อกินซาก

โรคห่าเวียนมาระบาดในพระนครทุกฤดูแล้งจนถึงต้นรัชกาลที่ 5 วัดสระเกศจึงเป็นที่ชุมนุมของแร้งมาอย่างต่อเนื่องเพราะมีอาหารตลอด โดยเฉพาะในรัชกาลที่ 3 ปี 2392 เกิดเหตุการณ์ที่เรียกว่า “ห่าลงปีระกา” ที่ทำให้ชาวพระนครและหัวเมืองอื่นกว่า 1 ใน 10 ต้องตายลง โรคห่าระบาดครั้งสุดท้ายในปี 2424 คนตายวันละหลายร้อยคน กองศพจำนวนมากมหาศาลทำให้วัดสระเกศกลายเป็นแดนแห่งอสุภกรรมฐาน พระปฏิบัติชื่อดังจำนวนมากแห่งกรุงรัตนโกสินทร์ รวมทั้งสมเด็จพระพุฒาจารย์(โต พรหมรังสี) ต่างมานั่งพิจารณาอสุภกันที่นี่

ตลอดระยะเวลากว่า 60 ปี ที่โรคห่าระบาดในสยาม วัดสระเกศเต็มไปด้วยนกแร้งที่เกาะอยู่ทั่วไปทุกที่ บนเนินดิน ต้นไม้ ขอบกำแพง ไม่เว้นแม้แต่หลังคากุฏิ เมื่อมีศพใหม่ถูกนำมาทิ้งก็จะพากันกระพือปีกเสียงเซ็งแซ่กรันลงมารุมกินหลายครั้งที่มันจิกตีกันเองเพื่อแย่งซากศพกัน ความน่าสยดสยองในการรุมทึ้งซากศพของแร้งวัดสระเกศเป็นที่กล่าวขวัญไปทั่ว กลายเป็นตำนาน “แร้งวัดสระเกศ” ที่เล่าขานจนถึงปัจจุบัน

 

​

 

​

เดินมาถึงด้านล่าง เจอวิหารหลวงพ่อโต ก็เดินเข้าไปทำบุญ ไหว้หลวงพ่อ

หลวงพ่อโตเป็นพระพุทธรูปหล่อปิดทองปางมารวิชัย หน้าตักกว้าง 7 ศอก 1 คืบ ส่วนสูง 10 ศอก พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 3 ได้มีพระราชศรัทธาให้สร้างหลวงพ่อโตไว้ ต่อมาพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 5 ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าให้นำมาประดิษฐานไว้ที่วัดสระเกศ เป็นพระพุทธรูปหล่อด้วยโลหะที่ใหญ่มากองค์หนึ่ง ชาวบ้านจึงเรียกกันว่า “หลวงพ่อโต”

 

​

จากนั้นเดินออกมานอกวัด เห็นร้านครัวภูเขาทอง มีเมนูข้าวซอย ดูเวลา 11 โมงกว่า ก็จัดสักหน่อย แล้วต่อด้วยเกี้ยวทอดอีก 1 จาน แนะนำเลยนะ อร่อย

 

​

 

อิ่มแล้วเดินเลาะออกมาตามกำแพงรั้ววัด เดินไปคิดไป สมัยก่อนตรงไหนที่เขาปลงศพกันนะ ที่มีแร้งมาลงกันเยอะๆ เดินๆ ไปเจอประตูทางเข้าวัด เดินเข้าไปเจอ ต้นพระศรีมหาโพธิ์

พระบาทสมเด็จพระพุทธเลิศหล้านภาลัย รัชกาลที่ 2 โปรดให้คณะสมณทูตโดยมีพระอาจารย์ดี พระอาจารย์เทพ จากวัดสระเกศ เป็นหัวหน้าสมณทูต ไปสืบต่อพระพุทธศาสนาในลังกา กษัตริย์ลังกา ได้พระราชทานหน่อพระศรีมหาโพธิ์ถวายรัชกาลที่ 2 จำนวน 3 หน่อ ทรงโปรดเกล้าฯ ให้ปลูกที่หน้าพระอุโบสถ วัดสระเกศ วัดสุทัศน์ และวัดมหาธาตุ โดยพระองค์เสด็จพระราชดำเนินทรงปลูกโดยพระองค์เอง ซึ่งตรงกับ พ.ศ.2357 และได้พระราชทานน้ำสรงต้นพระศรีมหาโพธิ์ในวันสงกรานต์ จึงนับเป็นโบราณราชประเพณีสืบเนื่องมาเป็นประจำทุกปี หน่อพระศรีมหาโพธิ์ 3 ต้นนี้ เป็นหน่อจากต้นที่พระพุทธเจ้าตรัสรู้ นับเป็นรุ่นที่ 3 ตรงพระศรีมหาโพธิ์

ไม่ได้ถ่ายรูปมา มือถือเก็บภาพไม่หมด

 

​

เดินเข้ามาอีกจะเจอ พระวิหาร ภายในประดิษฐาน “พระอัฏฐารสศรีสุคตทศพลญาณบพิตร” เป็นพระพุทธรูปยืนปางห้ามญาติศิลปะสมัยสุโขทัยตอนต้น อายุกว่า 700 ปี และเป็นพระพุทธรูปยืนที่มีความสูงที่สุดในกรุงเทพมหานคร มีความสูงถึง 10.75 เมตร ประดิษฐานอยู่บนฐานชุกชี พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัว โปรดเกล้าฯ ให้อัญเชิญมาจาก วัดวิหารทอง เป็นวัดประจำพระราชวังจันทน์ จังหวัดพิษณุโลก

 

​

 

​

หลังห้องพระอัฐารส เป็นที่ประดิษฐาน หลวงพ่อดุสิต พระพุทธรูปปางมารวิชัย ศิลปะสกุลช่างรัตนโกสินทร์ พระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ อัญเชิญมา

 

​

จากนั้นเดินต่อมา ไหว้พระที่พระอุโบสถ ภายในประดิษฐาน หลวงพ่อพระประธาน พระพุทธรูปปางสมาธิ สร้างสมัยอยุธยา แต่ได้รับการบูรณะใหม่พร้อมกับการสร้างพระอุโบสถหลังใหม่ ในสมัยรัชกาลที่ 1 ด้วยการพอกทับและลงรักปิดทองทับองค์เดิม จากการที่พระประธานมีมาแต่ก่อน รัชกาลที่ 1 จึงไม่ทรงพระราชทานชื่อ คนทั่วไปจึงเรียกพระประธานประจำพระอุโบสถว่า “หลวงพ่อพระประธาน”

 

​

 

​

 

​

จากนั้นไม่ได้เดินไปไหนต่อ ขึ้นรถลับบ้าน

แต่ว่า ยังมีพระพุทธรูป และสถานที่สำคัญอีกหลายที่ภายในวัดสระเกศ ซึ่งไม่รู้ ก็เลยไม่ได้เดินไป ติดค้างไว้ก่อน อาจจะได้มาอีก....เนอะ

​