เรื่องเด่น เรื่องเล่า "นักขุดกรุ"มือขลัง ขมังเวทย์ที่สุดในแผ่นดิน

ได้รับแล้วครับ.....สวัสดีคุณอาและสมาชิกทุกท่านครับ

 

เหรียญหล่อเสมาเนื้อทองระฆัง
ลพ.เปิ่น-หลังพระปฐมเจดีย์ปี37
===============
***ประเวช ทันตา
***ส่งร่วมบุญ
-------------------

พระเครื่องหลวงพ่อเปิ่น ชุดนี้ ศิษย์สร้างถวายเข้าพิธีพร้อมพระร่วงโรจนฤทธิ์กับพระพิมพ์ปฐมเจดีย์ ในปี 37 ครบวาระ 80 ปีวิหารพระร่วงโรจนฤทธิ์ ซึ่งนำทองคำปิดองค์พระร่วงฯบางส่วน ก้านชนวนมวลสารที่เคยสร้างพระทุกรุ่นของวัดพระปฐมเจดีย์ กับเนื้อทองระฆังโบราณเป็นส่วนผสม

คณาจารย์ 108 รูป ทั่วประเทศร่วมพิธีพุทธาภิเษกและทุกท่านได้มอบแผ่นจารร่วมสร้างพระชุดนี้ด้วย...

--หลวงพ่อเปิ่น วัดบางพระ
--หลวงพ่อคูณ วัดบ้านไร่
--หลวงพ่อพูล วัดไผ่ล้อม
--หลวงพ่อผูก วัดพระปฐมเจดีย์
--หลวงพ่อเทพ วัดพระปฐมฯ
--หลวงพ่อลำใย วัดทุ่งลาดหญ้า
--หลวงพ่ออั๊บ วัดท้องไทร
--หลวงพ่อหยอด วัดแก้วเจริญ
--หลวงปู่หลิว วัดไร่แตงทอง
--หลวงปู่แย้ม วัดสามง่าม
--หลวงพ่อพุฒิ วัดกลางฯ
--หลวงพ่อชุณห์ วัดวังตะกู
--หลวงพ่อยะ วัดท่าข้าม
--หลวงพ่อพา วัดสองห้อง
--หลวงพ่อรอด วัดวังน้ำเขียว
=======ฯลฯ=======

สุดยอดเหรียญหล่อล้ำค่า จากอริยสงฆ์ล้ำเลิศ และพิธีศักดิ์สิทธิ์ครบถ้วนในวัดที่เป็นฐานที่มั่นแห่งแรกของพระพุทธศาสนาเมื่อกว่าพันปีที่ผ่านมา

=======500=======

เหรียญหล่อเสมาเนื้อทองระฆัง หลวงพ่อเปิ่น ใต้หลวงพ่อประดับด้วย เสือ ครุฑ หมูป่า แปลกตากว่าทุกรุ่นกระแสโลหะการฉีดเหวี่ยงยอดเยี่ยมสวยงาม ไม่ผ่านการใช้

องค์พระปฐมเจดีย์ หลักชัยแห่งพระพุทธศาสนาเมื่อเริ่มปักหลักบนดินแดนสุวรรณภูมิ

ระหว่าง พระปฐมเจดีย์ กับเจดีย์วัดอรุณฯหลังเหรียญ10 บาทเทียบขนาดเหรียญแล้ว ถือโอกาสประชันความงามกันเล่นๆ

 

ไม่ว่าสถานการณ์ไหน
ไปรษณีย์ไทยก็ว่องไว
ไม่ขัดข้อง เข้าทำนอง
***ไทยทำ ไทยใช้ -
ไทยบริการ -ไทยเจริญ**
ขอบคุณและโมทนา
คุณเทพที่แจ้งครับ

 

ราตรียังเยาว์ ส่งหลวงพ่อเปิ่นให้ทำบุญแล้ว ก็แบกเป้เข้า"ตะนาวศรี"กันต่อสักท่อนสองท่อนพอเพลิดเพลินอารมณ์

รอการจิ้ม-การแก้ผ้า...เอ้ย แก้ตัวผิดชั่วครู่ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'!!!
==============

ขบวนทรหดของเราผ่านป่าผลัดใบ ได้รื่นรมย์กับดอกกล้วยไม้ป่าแสนงาม ต่อด้วยป่าพรุน้ำจืดชวนตื่นเต้นตื่นตากับตะเข้สยาม หนึ่งในสามพันธุ์จระเข้เมืองไทยในบึงใหญ่...

เราล่องทัพสู่เขาพรานในทัศนวิสัยแจ่มกระจ่าง เมื่อปราศจากหลุมพรางความโลภเรื่องเหล็กไหลมาบดบัง...ดวงตาก็เปิดรับความงามธรรมชาติรายทางที่เรามักละเลยไม่สนใจมอง

ความอุดมสมบูรณ์ของป่าดิบแม่ตะนาวฯ ทำให้ยากที่จะย่ำเท้าซ้ำรอยเดิม ป่ารกไพรกว้างไม่มีถนนหรือป้ายบอกทาง แต่สมองเรดาร์เก่าแก่เครื่องไม่เคยรวนของจอมพรานเฒ่าก็หาอีนังขังขอบ แกอาจพาเดินอ้อมนิด เดินตรงหน่อย แต่สุดท้ายหมายข้างหน้าไม่เคยพลาด!

อย่างเช่นตอนนี้ อุปสรรครกรุงรังของต้นไม้ที่มีรากมาก กับหมู่เถาวัลย์พันเลื้อยแข้งขาน่ารำคาญ ลุงพรานตัดสินใจเบนเข็มเข้าหาป่าดิบมากต้นไม้ใหญ่ มันครึ้มวังเวงก็จริง แต่ทางเดินใต้ร่มเงาไม้ยักษ์ปักหลั่น ที่พุ่งชะลูดทั้งสยายกิ่งก้านมหึมากางกั้นแสงจากเทพสุริยา กลับเดินสบายฝ่าเท้า สะดวกคนหิ้วเปล ไม่มีหญ้ายาวเหนี่ยวรั้งพัลวัน...

ย่ำเท้าคล่องก็ได้ระยะทางมาก อีกอึดใจก็พบลำธารน้ำไหลใสแหน็ว กว้างขนาด 4 - 5 ก้าวเดินข้าม ธารไหลรินเซาะผ่านโขดหินน้อยใหญ่ พื้นธารก้อนกรวดปนทราย บางตอนเป็นแอ่งกว้างเหมาะลงแช่น้ำที่ลึกเทียมเอวได้หลายคน แถมในแอ่งสวยยังเต็มด้วยมัจฉารูปร่างราวกับปลาตะเพียนแหวกว่ายเป็นฝูง

บักสมร้อง อู้ฮู ตาโต...เหยื่อตรงหน้าถ้าไม่ติดว่าในกระเพาะยังมีพุงปลาช่อนย่อยไม่หมด ต้องกระโดดลงน้ำ จับปลาตัวเขื่องด้วยมือเปล่า ขอดเกล็ดสวย เสียบไม้ ปิ้งย่างสำราญลิ้น!

เจ้าน้องชี้ให้ดวงดาวดูแต่ละตัวที่โตเท่าแขนก็ยังมี มันเป็นปลาเกล็ดตัวสีน้ำตาลเหลือบเขียวระเรื่อ เมื่อพลิกตัว เกล็ดสะท้อนแสงแดดรำไรที่ลอดยอดไม้ลงมา ทำประกายวิบวับเตะตาชวนน้ำลายสอ

"หญาเปอลา"!

เอาอีกแล้ว พรานกะหร่างเล่นภาษากระเหรี่ยงบ้านเกิดอีกคำ ผมต้องบอกย้ำดังๆ...ช่วยแปลเป็นภาษาคนบ้านป่าไทย ๆ หน่อยเหอะลุง

"ปลาพลวงหิน...ปลาเจ้า ห้ามกิน"!!!

คราวนี้ทั้งคณะเข้ามาล้อมเต็มฟากฝั่งธารที่พวกเรายืนเหนือแอ่งใหญ่ ชม 'ปลาเจ้า' ของลุงพรานที่ดูยังไงก็เหมือนปลาตะเพียน ผิดกันที่ขนาด 'ปลาเจ้า' บางตัวใหญ่ยาวเกือบเมตร ตัวย่อมหน่อยก็ยังปาเข้าไป 40 - 50 เซ็นฯ...

เกล็ดด้านข้างลำตัวที่แวววาวช่างเย้ายวนนักล่า กระโดงหลังสูงเป็นก้านแข็งแรง ครีบส่วนหางเว้าแฉก หนวด 2 คู่อยู่มุมปากกับด้านบน ความที่ตัวมันใหญ่ในน้ำใส ทำให้บรรยายกายภาพมันได้ชัดเจน

"ไม่น่าเชื่อ...ตะเพียนยักษ์ขนาดนี้ห้ามกิน ก้างเยอะเนื้อน้อยหรือลุง ?"

จอมตื๊อบันลือโลกหัวหน้าทีม นอกจากเป็นนักตื๊อแล้ว ยังเป็นนักเดินป่าที่อยากรู้อยากเห็น เก็บเกี่ยวความรู้แปลกใหม่ใส่ในความทรงจำ เพื่อนำไปถ่ายทอดต่อในสมุดบันทึกแทบทุกเรื่อง

ผมช่วยอธิบายลุงเฒ่าตามคำถามช้า ๆ ให้ช่วยไขความข้องใจหนุ่มใหญ่

"มันมีพิษ กินแล้วเมา แพ้ถึงตาย"!!!

อย่างนี้นี่เอง มันอาจมีต่อมพิษอันร้ายกาจพอกับปลาปักเป้า ชาวป่าชาวดงคงรำคาญ ก็เลยยกมันเป็น 'ปลาเจ้า' สิ้นเรื่องสิ้นราว เพราะสังคมยุคไหนก็ตาม ถ้าขึ้นชื่อเกี่ยวข้องกับเจ้าที่เจ้าทางเฮี้ยน ผีสางนางไม้ดุ มีแต่คนหน้ามืดเพราะบ้าหวยเท่านั้นที่อยากยุ่ง คนดี ๆ ทั่วไปส่วนใหญ่มักจรลีเลี่ยงหนีก่อน

"เอ...ปลาพวกนี้กินอะไร ตัวถึงโตขนาดนี้?"

ปุจฉาจากหัวหน้าทีมยิงไม่เลิก ไหน ๆ ก็พักแข้งขาพอคลายเมื่อยแถวน้ำเย็นอากาศสบาย เหงื่อสะเด็ดกันแล้ว ก็ใช้เวลากับความแปลกตรงนี้อีกสักพัก

"มันกินสาหร่ายน้ำ เมล็ดพืช กับเศษซากไม้เน่าผุบางชนิดเป็นอาหาร"...ผมเรียบเรียงคำพูดแทนพรานเฒ่า

"หนอยแน่...เป็นปลามังสวิรัติ มัจฉาถือศีลอีกต่างหาก"...คราวนี้คุณชาติเล่นสำบัดสำนวนเสริมขึ้นบ้าง ส่วนคุณนงก็วินิจฉัยตามตำราพิษวิทยาที่ร่ำเรียนเข้าท่าที่สุดว่า...

"พวกเมล็ดพืชบางอย่างอาจมีพิษมึนเมาสะสมในตัวมัน กลายเป็นท็อกซิก เนื้อพิษ มีความเป็นพิษในตัวเอง"

เราถกกันพอสนุกคลุกเคล้าความรู้ชาวบ้านป่าดงดอย เข้ากับภูมิรู้ตามตำราของผู้ผ่านโลกศิวิไลซ์ มองพฤติกรรมปลาเจ้าตัวน่ากิน แต่กลับแสลงลิ้นคน ว่ายซอกซอนไปตามหินใต้น้ำ ฮุบพืชน้ำ บ้างก็มุดซ่อนตัวนิ่งในซอกหิน เหมาะสมดีกับนาม...ปลาพลวงหิน!

กำลังเพลินตากะว่าอีกพักเดียวก็เคลื่อนทัพ...ฉับพลันทันใดนั้น แนวลำธารด้านขวามือก็ปรากฏ ร่างยาวใหญ่ปล้องดำสลับเหลืองแหวกน้ำมาเป็นทาง จากกลางลำธารมันพุ่งลงแอ่งนัำใหญ่ ไม่สนใจพวกเราที่ยืนอยู่อีกฟาก จอมเลื้อยผู้โจมตีทางน้ำตัวนี้น่ายาวสัก 2 เมตร มันมุดแอ่งกัดหมับจับเข้าลำตัวปลาพลวงตัวย่อม โผขึ้นจากน้ำมีปลาติดปากพุ่งลับไปในป่าอีกฟาก ไวราวกับกายปิศาจ!

"งูสามเหลี่ยม"...ลุงพรานร้องบอกพวกเรา

1 ใน 7 อสรพิษร้ายป่าเมืองไทย ความร้ายแรงของพิษสยองเป็นรองงูเห่ากับงูจงอาง ราชันย์แห่งอสรพิษเท่านั้น!

ลุงเฒ่าเจ้าไพรขานชื่อมันไม่ผิดเพี้ยน จากลำตัวของมันที่เป็นสันสามเหลี่ยมชัดเจน เจ้างูพิษชนิดนี้ปกติหากินกลางคืน แต่ป่าดิบครึ้มแสงสว่างน้อยแถบนี้ บรรยากาศก้ำกึ่งระหว่างทิวากับราตรี ทำให้เจ้าสามเหลี่ยมไม่เกี่ยงเวลาหาเหยื่อ มันเชื่องช้าบนบก แต่เป็นเพชฌฆาตทางน้ำอันรวดเร็วฉับไวร้ายกาจ!

"พิษฆ่าพิษ ปลาเจ้าเสร็จงู"!

คุณชาติว่าให้เห็นขำ ก่อนพวกเราผละแหล่งน้ำใส ปลาแสนสวยแต่อุดมด้วยสารพัดพิษ หากไร้ความรอบรู้ติดตัว มีสิทธิ์ตกเป็นเหยื่อของป่า พาลพาโลไปว่า โดนอาถรรพ์ป่าลงโทษ!!!

-------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอนมีลิขสิทธ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

วันที่ ๑๐ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันพฤหัสบดี ขึ้น ๙ ค่ำ เดือน ๓ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล


ภาพเก็บตกเมื่อวานครับ

 

คนสมัยนี้ ยังขาดความเข้าใจเบื้องต้น ในการจูงจิต จิตสุดท้ายก่อนเปลี่ยนภพ
ญาติบางคนก็บอกว่า กลับไปบ้านนะ อีเหมียวรออยู่ (แมวที่บ้าน)
บางคนบอกว่า กลับไปเลี้ยงไก่กันนะ
ชวนให้คิดถึงแต่สัตว์เลี้ยง

เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ได้มีโอกาสไปเยี่ยมคุณยาย(ของแฟน)
ที่รพ.พระมงกุฏ ซึ่งปกติในช่วงโควิดแบบนี้ จะห้ามเยี่ยมทุกกรณี
แต่ในวันนั้น หมอบอกว่า ย้ายไปอยู่อีกห้องและให้เรียกญาติมาเยี่ยมได้แล้ว
คุณยายจะไม่ไหวแล้ว
ญาติๆ ก็ชวนยายคุยในเรื่องสัตว์เลี้ยง
(เราก็คิดว่าไม่ได้การแล้ว ต้องตั้งจิตใหม่ให้คุณยาย)

เรารีบไปพร้อมกับชุดสังฆทาน
ขณะที่คนอื่นทยอยออกไปแล้ว
ก็วางสังฆทานบนตัวท่าน ประคองมือให้จับสังฆทาน
กล่าวนำถวายสังฆทาน พร้อมทั้งเงินอีก100บาท
บอกข้างหูว่า ชำระหนี้สงฆ์นะยาย
สังฆทานนี้ เดี๋ยวจะรีบไปถวายพระ
รวมทั้งเงินชำระหนี้สงฆ์นี้

ขอให้ยายอนุโมทนาด้วยนะ
ถ้ายายเจ็บก็พุทโธๆๆๆ ไปเรื่อยๆนะ ไม่ต้องคิดอะไร
ลูกทั้งหมดของยายก็หน้าที่การงานดี เป็นคนกตัญญู
ย่อมมีแต่ความเจริญ เพราะความกตัญญูเป็นบุญใหญ่
หลานของยายก็กตัญญู มีแต่คนรักเอ็นดูไม่ต้องเป็นห่วง

ถ้าเจ็บถ้าปวดสวดมนต์ไปเรื่อยๆนะ
ใต้หมอนยาย หนูใส่หลวงปู่ทวดไว้ ยายนึกถึงหลวงปู่ทวดด้วยนะ
แล้วก็สวดอิติปิโส ฯ ให้ยายฟัง

คืนนั้นยายก็จากไป

เมื่อวานเผาเรียบร้อยแล้วค่ะ

ก่อนเผามีผู้หญิงที่เหมือนสติไม่ปกติ เดินมาที่ศาลา
มาบอกว่า ยายไปดีแล้ว ยายไปอยู่ที่ดีๆแล้ว

การได้ไปอยู่ในช่วงเวลาสุดท้ายในชีวิต
ที่ครูบาอาจารย์เรียก ศึกชิงภพ
หรือที่บอกว่า ฝึกมาแทบตายก็เพื่อวันสุดท้ายนี่เอง
นับเป็นบุญสัมพันธ์

นำมาเล่าสู่กันฟังค่ะ

 

ธรรมะข้อง่ายๆที่ทำยาก และมีให้เห็นหลากหลายทุกเพจทุกกระทู้ธรรม ข้ออย่างนี้ถ้าเอามาออกซ้ำๆก็น่าเบื่อหน่าย หาเรื่องเล่าดีๆที่ไม่ใช่ปรัชญวยห่วยแตกมาลง จะได้เหมาะสมกับกระทู้ "เรื่องเล่าฯ"ตัวจริง อิงธรรมะบ้าง แต่ไม่เฝือ

 

ภาพบุญคึกคักวันพุธ
มาฉายซ้ำในวันพฤหัสฯ
ชมแล้วก็ยังครึกครื้นใจ

 

เรื่องเล่าผ่านจอตัวจริง โมทนากับการ ช่วยคุณยายสร้างกุศลครั้งสุดท้าย "ตั้งจิต" เดินทางไกลอย่างถูกทาง ถูกวิธี

 

เหรียญนี้มีเรื่องเล่า
~~~~~~~~~~~~

เหรียญหลวงพ่อดำ วัดตุยง ปัตตานี พิมพ์เล็ก ปี 20 ถ้านับรุ่นก็เป็นรุ่น 3 เพราะเหรียญรุ่นแรกสร้างปี 16 (ใบจิก)...รุ่น 2 สร้างปี 19 (ใบจิก)...รุ่น 3 ปีถัดมา วัดเปลี่ยนทรงเป็นเหรียญไข่แต่ค่อนข้างอ้วน มีพิมพ์เล็กดังที่เห็นกับพิมพ์ใหญ่ที่แยกบล็อคเลข๕ แตกกับไม่แตก

นี่เป็นเหรียญไข่รุ่นแรกแต่เป็นวัตถุมงคลทางการรุ่น 3 ที่เกิดประสบการณ์มากไม่แพ้รุ่นไหนๆ หรืออันที่จริง วัตถุมงคล อริยเจ้า หลวงปู่ดำ วัดตุยง ประสบการณ์ท่วมท้นทุกรุ่นที่ทันท่านอธิษฐานจิต

เหรียญนี้มีเรื่องเล่า เพราะได้รับจากยอดดาวตลกมีชื่อเสียงแถวหน้าของเมืองไทย คุณดี๋ ดอกมะดัน ซึ่งเสียชีวิตแล้ว คุณดี๋มอบให้พร้อมเลี่ยมทองอย่างนี้ราวปี 30 เล็กน้อย พร้อมกับบอกว่า เป็นพระอาจารย์ที่เคารพรักนับถือมากที่สุด ช่วยให้รอดพ้นอันตรายถึงแก่ชีวิตและอันตรายอื่นๆนับไม่ถ้วน!

เรื่องปาฏิหาริย์เกี่ยวกับตัวเองเผชิญนั้น คุณดี๋ก็เล่าไว้ 2-3 เรื่อง แต่ผมขอข้ามไป เพราะอาจเป็นการล่วงเกินเรื่องราวส่วนตัวผู้วายชนม์โดยไม่ได้รับอนุญาต

นำเหรียญน่ารักให้ชม พร้อมกับเรื่องเล่าเล็กๆประดับไว้พอเหมาะสมงดงามแก่ท้องเรื่องเท่านี้ก็พอ

เจอะเจอวัตถุมงคลของท่านซึ่งหลายอย่างยังพอแสวงหามาคุ้มครองตัวเองกับผู้รักใคร่ในราคาไม่แพงนัก ก็ควรมีท่านติดคอกับติดบ้านไว้บ้าง

(((ยกเว้นเหรียญรุ่น1-2 กับปรกมะขามอันดับ1 ภาคใต้ และรูปหล่อกับองค์บูชา 5 นิ้วที่แพงมาก อยู่แถวหน้าเมืองใต้)))

พระอริยสงฆ์ที่องค์พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ลันเกล้า ร.9 นับถือมากรูปหนึ่ง เถราจารย์ที่ไม่ต้องมีนิยายนิทานน้ำเน่าปรุงแต่ง เพราะเรื่องจริงของจริงดีเด็ดกว่านิยายลวงโลกหลายเท่า

เล่นพระ สะสมพระ บูชาพระ ละเลยพระระดับนี้ ก็อย่าเล่นให้เสียเวลา!!!



เหรียญไข่เล็ก เนื้อทองแดงรมมันปู หลวงปู่ดำ วัดตุยง ปัตตานี แดนมิคสัญญี ปี 20

ด้านหลังกับความเล็กดี รสโต ครบเครื่องไม่ต้องพกใหญ่ๆเกะกะ

เทียบเหรียญ ๑ บาท

 

รูปหล่อ"พระอานนท์"วัดชลอ
อรหันต์เอตทัคคะ 5 ประการ
=============

เมืองไทยยกย่อง เอกอรหันต์
--พระโมคคัลลาห์ ผู้เรืองฤทธิ์
--พระสารีบุตร ผู้เลิศล้ำสติปัญญา
--พระสิวลี ผู้ทรงด้วยโชคลาภเหลือคณา
--พระมหากัจจายน์ เถราผู้อุดมด้วยโภคทรัพย์สมบูรณ์พูนผล

เหล่าเอกองค์อรหันต์ที่เอ่ยพระนามทุกรูป อยู่ในความเคารพนับถือของคนไทยมากที่สุด

แต่ถ้าเป็น "มหายาน" ทั้งทางจีน กับ ทิเบต เชื่อไหมว่า "พระอานนท์เถระเจ้า" คือเอกอรหันต์อันดับ 1

เพราะพระอานนท์เถระเจ้า ได้รับการยกย่องจากพระพุทธองค์ให้ทรงความเป็นเลิศ (เอตทัคคะ)ถึง 5 ประการ ในขณะที่ทุกอรหันต์เจ้า มีความเป็นเลิศเพียงท่านละหนึ่งเดียวเท่านั้น!

--มีสติ รอบคอบ
--มีคติ คือความทรงจำแม่นยำ
--มีความเพียรดี
--เป็นพหูสูตร
--เป็นยอดของพระภิกษุผู้อุปัฏฐากพระพุทธเจ้า

ศาสนาพุทธยืนยงด้วยความสามารถพระอานนท์เมื่อกระทำการรวบรวมคำสอนพระพุทธองค์ 84,000 พระธรรมขันธ์ เกิดการสังคายนาพระไตรปิฏกครั้งแรก ไม่มีพระอานนท์ไม่มีทางกระทำสำเร็จ เพราะท่านจดจำพระธรรมคำสอนพระพุทธองค์ทุกสถานที่ ทุกเวลา ได้มากเกินกว่าครึ่ง ถึง 60,000 พระธรรมขันธ์ และพระคาถา 15,000 บท โดยไม่ผิดพลาดตกหล่น!!!

สมความเป็นผู้มีความจำเลิศ และ พหูสูตร ใกล้เคียงพระพุทธองค์ที่พระพุทธองค์ทรงยกย่อง!

ท่านทรงมีชนมายุยืนยาวถึง 120 ปี และกระทำการละสังขาร ณ ริมฝั่งแม่น้ำโรหิณี โดยการอธิษฐานจิต กระทำปาฏิหาริย์บันลือลั่นพลเมืองนับหมื่นเห็นกันถ้วนหน้า เนรมิต'เตโชธาตุ' เผาไหม้ร่างระเบิดกลางอากาศ "เถ้าพระธาตุ" แยกตก 2 ฝั่งแม่น้ำให้บรรดาพระญาติ 2 เมืองนำไปบูชา สร้างเจดีย์บรรจุไว้ริมฝั่งน้ำโดยไม่ต้องแย่งกัน

การสร้าง "พระอานนท์" ในรูปเคารพบูชา สำหรับวัดในเมืองไทยมีให้เห็นน้อย ยกเว้นวัดเดียวคือ วัดชลอ บางกรวย นนทบุรี โดยท่านพระครูสุเทพ ฐิตปุญโญ เจ้าอาวาสผู้พลิกฟื้นวัดนี้สู่ความเจริญรุ่งเรือง สมเป็นศิษย์เอก พ่อท่านเขียว วัดหรงบน

ท่านสร้างรูปหล่อพระอานนท์ขนาดบูชา กับขนาดขึ้นคอไว้รุ่นแรก ได้รับความนิยมมาก จนต้องสร้างรุ่นสองต่อมาโดยต่างกับรุ่นแรกที่เป็นรูปหล่อก้นตัน แต่รุ่น 2 คว้านก้นบรรจุกริ่งฝาปิดเป็นชื่อวัดชลอชัดเจน สร้างปี 2กว่าเกือบ 30 เนื้อทองแดงแต่ชนวนโลหะมงคลผสมหลากหลายเกือบเป็นเนื้อนวะ

มีให้บูชาเป็นศิริมงคลเพื่อการบุญองค์เดียว รูปหล่องดงามทรงพลังความขลังล้ำเลิศ เปิดโลกสติปัญญาไม่ผ่านการใช้...

=======600=======

รูปหล่อพระอานนท์ งดงามในปางวันทาพระพุทธองค์ที่เห็นเจนตาตามภาพวาดผนังวัด รูปหล่องดงามมากสมกับท่านเป็นมหาบุรุษรูปงามที่สุดท่านหนึ่งในพุทธประวัติ

ความงามไม่ผ่านมือใครด้านหลัง

หันข้างขวา-ซ้าย
ชมความสมบูรณ์

ครบทุกมุมทั้งขนาด
กับฝาอุดกริ่งใต้ฐาน

 

ร่วมบุญครับ

 

ภาพวาดพระอานนท์เถระเจ้า หากเป็นภาพวาดทางทิเบตที่เรียกกันว่า 'ทังกา" การวาดภาพลงบนผ้าฝ้ายหรือผ้าไหม โดยการใช้ผงสีที่ป่นมาจากทองคำ ,ไพลิน,ไข่มุก หรือ ปะการัง ผสานกับแร่อินทรีย์ธาตุหายาก ในราวคริสต์ศตวรรษที่ 10 ราคามูลค่าประมาณไม่ได้ในตลาดศิลป ซึ่งศิลปทังกานี้ ไทยเราเรียกกันว่า "ผ้าพระบฏ"

หนึ่งศิลปพุทธศาสนา "มหายาน" ที่นิยมวาดผ่านผ้าพระบฏ ก็คือ ภาพพระอานนท์มหาเถระเจ้า กระทำ 'อิทธิปาฏิหาริย์' นั่งสมาธิร่างลอยขึ้นสู่ท้องฟ้า ให้ผู้คนแน่นขนัดริมฝั่งแม่น้ำโรหิณีกราบคารวะครั้งสุดท้าย จากนั้นก็บังเกิดพระเพลิงเผาไหม้ร่างเป็นจุลกลางอากาศ เหลือเพียง 'เถ้าพระธาตุ' ลอยตก 2 ฟากฝั่งแม่น้ำอันเป็นเมืองกบิลพัสดุ์กับเมืองโกลิยะ(เทวทหนคร)ให้นำไปสักการะ

นี่คือสิ่งที่บันทึกไว้ใน ตำราทุกเล่มที่ "มหายาน" ต้องร่ำเรียนและนับถือที่สุด ไม่ใช่นิยายปรัมปราเล่าสืบต่อกันมา เป็น "เรื่องจริง"ต่อหน้าสายตาหลายหมื่นคู่

โมทนาน้องณัฐวุฒิ พระอรหันต์เจ้าหนึ่งเดียวที่วัดชลอกับหลวงพ่อสุเทพสร้างไว้ได้ศักดิ์สิทธิ์ ถูกต้องตามตำราที่สุด อธิษฐานบารมีด้านความจำเป็นเลิศ เพิ่มพูนสติปัญญาได้เลย...จัดส่งท่านวันจันทร์ครับ

 

วันนี้เข้าเว็บเร็ว นั่งได้นาน มาถึงขั้นนี้แล้ว ก็เข้า'ตะนาวศรี" ที่มีแต่ความสนุกครบรสชาติไม่รู้เบื่อกันต่อ รอการจิ้มชั่วครู่ครับ

 

(ต่อ)...อาถรรพ์"เหล็กไหล"-ประจันหน้า'เจ้าถ้ำ'
==============

แนวไพรไพศาลอาณาบริเวณนี้ เป็นป่าดิบชื้นที่สมควรใช้ประโยคหยาบ ๆ กล่าวขานว่า...อุดมสมบูรณ์โคตร ๆ!

ความครึ้มอึมครึมด้วยไม้มหึมา ที่แดดส่องลอดรำไรระหว่างช่องว่างกิ่งใบเป็นระยะ ลำแสงสุริยะยามย่างบ่ายแรก บางแห่งเจิดจ้าโชติช่วง ให้ความรู้สึกประดุจกำลังเดินผ่านสป็อตไลท์บนเวทีการแสดงอันตระการตา

ช่วงวันเดียว ลุงพรานนำชาวคณะผ่านป่าสวยงาม 3 แบบคือ ป่าผลัดใบ ป่าพรุน้ำจืด และป่าดงดิบชื้นที่เรากำลังตะกุยฝีตีนไม่หยุดพัก อีกไม่นานก็พบลำธารอีกสาย แต่มันเป็นธารกว้างขนาดสิบเมตร น้ำตื้นเทียมข้อเท้า แรงน้ำกระแทกก้อนหินเล็ก ๆ พลิกกลิ้งขลุกขลิก มีหลายแห่งป็นตาน้ำผุดพรั่งขึ้นมากลางธารส่งน้ำออกมาปุด ๆ เติมเต็มไม่มีวันแห้งเหือดเป็นอัศจรรย์...

ภาพบริสุทธิ์ธรรมชาติพิศวง ทำให้นึกถึงต้นน้ำสายแร่ทองคำ ที่เกือบทำผมกับบักสมพ่วงเพื่อนเกียรติและลุงพราน กลายเป็นมหาเศรษฐี ถ้าไม่เกิดเหตุ 'บุญมีแต่กรรมบัง' แผ่นดินไหวจากรอยเลื่อนตะนาวศรีมาดับฝัน!

"ตะเพินคี่...ต้นน้ำ"

คราวนี้ลุงเฒ่าพูดภาษาถิ่นตัวเองแล้วแปลเสร็จสรรพ ไม่ต้องถาม ทั้งนำเราเดินตัดข้ามต้นธารกว้างแต่ตื้น น้ำเย็นยะเยียบราวแช่แข็ง มันน่าเป็นน้ำแร่ธรรมชาติมีคุณค่าสูงในตัว ผมบอกทุกคนเทน้ำเก่าในกระติกทิ้ง เติมธาราสวรรค์ของต้นน้ำป่าดิบให้เต็ม

สาวงามก้มวักน้ำล้างหน้า ลูบไล้ถูแขนอย่างมีความสุข ท่าทางอยากเปลื้องผ้าสรงวารีเป็นนางไม้เต็มแก่ แต่ก็หักใจเดินตามหมู่คณะไปขึ้นอีกฝั่งที่ท้องฟ้าเริ่มโปร่ง ต้นไม้ใหญ่แยกถี่ห่างทิ้งระยะออกจากกันไม่ทึบถี่ยิบเช่นฝั่งที่เราผละมา

"แกว๊ก แกว๊ก แก็ก แก็กๆๆๆ"...

เสียงสนั่นผสมพลังกระพือปีกลั่นเหนือหัว อื้ออึงราวกับขบวนนกยักษ์กำลังเคลื่อนพลสกลโยธานับร้อยนับพันตัว เราแหงนคอตั้งบ่ามองตามเสียงอึกทึก ก็เห็นนกเงือกมากกว่า 20 ตัวกำลังสะบัดปีกร่อนเป็นวงกลม สวยงามชวนตื่นตะลึง

ปีกใหญ่ที่กางแผ่กระพือฟาดอากาศพร้อมกัน ไม่มีขนซับเก็บเสียงใต้ปีกเหมือนนกพันธุ์อื่นของมันนี่เอง ส่งคลื่นเสียงสะเทือนท้องนภา หมู่นกเงือกชวนกันร่อนลงต่ำเหนือยอดไม้ ก่อนกระจายเป็นคู่ใครคู่มัน โผลงจับกิ่งก้านไม้ยาง บางต้นเป็นไม้ใหญ่กว่า 2 - 3 คนโอบ ไม้ป่าดิบเหล่านั้นอายุมาก ทุกต้นล้วนมีโพรงที่นกเงือกอาศัยเป็นรวงรัง

ต้นไม้ข้างตัวพวกเราก็มีถลาลงมาหนึ่งคู่ เมื่อเราใช้ความสังเกตก็เห็นปากโพรงเล็ก สูงจากพื้นไม่ถึง 10 เมตร นกเงือกคู่นี้กำลังใช้จงอยปากป้อนอาหารใส่เข้าในปากที่เป็นจงอยยื่นออกมารับ บางทีก็มีเสียงร้องให้สัญญาณเล็ดลอดได้ยินชัด

ที่แท้ป่านี้คือดงนกเงือกใหญ่ ป่าดิบต้นน้ำแสนอุดมสมบูรณ์ เป็นแหล่งอาศัยแพร่เผ่าพันธุ์นกเงือก วิหคล้านปีที่สืบชีวิตมาจากยุคใกล้เคียงไดโนเสาร์ วิวัฒนาการหลุดรอดมาให้พวกเราชื่นชม สมควรรักษามันเคียงคู่กับป่าสมดั่งวลี...

ตราบนกเงือกอยู่...ก็สะท้อนสัญลักษณ์ ป่ายังอยู่!

ลุงพรานบอกว่า แปลกจัง..นกเงือกเป็นนกผัวเดียว-เมียเดียว ตัวแทนของ "รักแท้" ทำไมนกคู่นี้หาอาหารให้ตัวเมียกับลูกในโพรง?!

มันเป็น 3 ตัวผัวเมีย แหกคอกแหกตำราชาวป่าหรือไร?

ผมแปลถ้อยความลุงพรานให้ปะติดปะต่อ ไม่ตะกุกตะกักอย่างตะแกพูดให้ชาวคณะฟัง ตอนเผลอพูดถึง 3 ตัวผัวเมียยั้งปากไม่ทัน แทบจะเอ่ยอ้อมแอ้ม มีตาบางคู่ดูเชือดเฉือนคมกริบ

"นกพี่เลี้ยง เคยอ่านเจอว่า นกเงือกตัวผู้ยังไม่มีคู่บางตัว ช่วยหาอาหารเลี้ยงดูครอบครัวนกเพื่อนบ้าน"...!

ความรู้เพิ่มเติมอย่างนี้ จะมาจากใครเสียอีก ถ้าไม่ใช่หัวหน้าทีมจอมซอกแซก ผจญภัยเยอะ เที่ยวมาก อ่านตำราสัตว์ป่า รู้ทฤษฏีมากกว่าใคร แต่นกเงือกเบื้องหน้าเรา ลุงพรานบอกแยกพันธุ์ไม่ถูก เพราะป่านี้มีหลากหลายสายพันธุ์ ขี้เกียจจดจำ

เจ้าคู่นี้ปากมันสีเหลืองอ่อน ลุงพรานว่าบางทีเรียกมัน "นกแก๊ก" ตามเสียงร้องเหมือนคนโวยวายน่ารำคาญ

มีอาหารดีอุดม ก็ต้องมี 'นักล่า' แม้อยู่บนฟ้ามีปีกบินก็ใช่ว่าจะปลอดภัย...!

ต่อหน้าต่อตาเห็น ๆ บนกิ่งไม้ใหญ่ที่ระเกะระกะไขว้ไปมา ร่างคล้ายอีเห็นกับพังพอน แต่ขาสั้นตัวยาวใหญ่กว่าสัก 2 เท่า ไต่จากอีกต้นมาอย่างว่องไว ถึงหน้ารังที่พ่อนกกำลังป้อนอาหารผ่านโพรงอย่างเผลอตัว...

ผู้บุกรุกกระโจนแยกเขี้ยวขู่คำรามใส่ นกเงือกคู่ผงะหงายหวิดตกต้นไม้ กระพือปีกตั้งหลักสู้ แต่ผู้ไม่รับเชิญไม่หวั่นเกรง มันยกขาคู่หน้าสั้นที่แข็งแรงมีเล็บยาวยื่นเห็นชัดตวัดฟาดรุนแรง พร้อมกรรโชกไล่ด้วยเสียงคำราม ยึดชัยภูมิหน้าโพรงสำเร็จ

นกเงือกคู่กระพือปีกพยุงตัว ร้อง "แก๊ก แก๊ก" เตือนคู่ในโพรงกึกก้อง แต่จอมบุกรุกหายี่หระสะทกสะท้านเสียงขู่ไร้พิษสง มันยกขาคู่หน้าตะกุยปากโพรงทันที...

"หมา...หมามันจะกินลูกนก ช่วยเร็ว"...!

สาวงามร้องเอ็ดอึงแข่งกับนกเงือก หน้าตาแดงก่ำมีน้ำโห เธอคงนึกถึงหมาหมู่ที่ผจญกับผม เจอตัวอะไรคล้ายหมา พาลโมโหเข้าไส้

"หมาไม้"....ลุงพรานเสริมคำพูดให้

เป็นครั้งแรกที่เราได้เห็นพบเจอและรู้จักสัตว์หายาก หากินบนต้นไม้เก่งกว่าพื้นดิน กระโดดจากยอดไม้สูงลิบไปอีกยอดได้เหลือเชื่อคล้ายกระรอกบิน เสียงสวบสาบสั่นไหวบนยอดไม้ยามรัตติกาล สามารถเขย่าขวัญสั่นคลอนสตินักเดินป่าสมัครเล่นประสาทไม่แข็งได้ดีนัก

นกเงือกคู่ดูเข้าตาจนในการป้องกันผู้บุกรุก ซึ่งตอนนี้ใช้ขาคู่หน้าตะกุยเปลือกโพรงที่นกเงือกสร้างให้ตัวเมียอยู่กับลูก เหลือแต่ช่องส่งอาหารรวมทั้งขับถ่าย เปลือกไม้กับดินโดนกรงเล็บแข็งแกร่งฉีกกระจุยร่วงพรู...

ดูท่า 2 หรือ 3 ชีวิตในโพรงไม้ร่อแร่ ยากจะเอาชีวิตรอด!?

"ปัง!...ปัง!"

.38 ในมือสาวงามจับด้วยสองมือทะมัดทะแมง ฝ่ามือซ้ายประกบประคองมือขวาที่ใช้เหนี่ยวไกตามตำราเผง คำรามของมันทำพวกเราสะดุ้งเฮือก เอามืออุดหูไม่ทัน

เธอดึงปืนจากเอว ยิงนัดแรกเฉียดผ่านตัวหมาไม้ นัดที่สองซัดเข้าใต้กิ่งใหญ่ใกล้ตัวมัน กระสุนระเบิดเนื้อไม้กระจุย หากเธอเล็งสูงขึ้นอีกสัก 2 นิ้ว เจ้าหมาไม้ผู้บุกรุก คงปลิวไปตามลูกกระสุนดังปุยนุ่น ไม่ใช่ตกใจจนร้องโหยหวนตัวหล่นพลั่กตกจากกิ่งไม้ลงมาแค่จุกแอ้กที่พื้น ก่อนลุกขึ้นกระย่องกระแย่งหนีลับตา

"แหม...อยากลองยิงมาหลายวันแล้ว ไกปืนนุ่มดีจัง"!

ใบหน้างามยิ้มแย้มขณะยกปากกระบอกปืนทำท่าเป่าอย่างเท่เหมือนคาวบอยสาวเผด็จศึกคู่ดวลปืน เป็นการยิงช่วยชีวิตนกเงือกที่ควรปรบมือให้ แม้จะแหกกฏของป่า ผู้ล่ากับผู้ถูกล่าเพื่อยังชีพเป็นปกติสามัญของห่วงโซ่อาหาร แต่การช่วยหนนี้ทำได้ถูกต้องน่าประทับใจ...

นักล่าไม่เสียเลือดเนื้อ นกเงือกในโพรงแม่-ลูกที่หมดทางสู้ ยังอยู่รอด เลี้ยงลูกน้อยเติบโตประดับผืนป่าต่อไป!
-------------------
*** เรื่องเล่า-นักขุดกรุฯ ทุกตอน มีลิขสิทธิ์ตาม พรบ.ลิขสิทธิ์ ห้ามนำเผยแพร่ ก็อปปี้ ลอกเลียน ดัดแปลง ทำซ้ำทุกกรณีโดยไม่ได้รับอนุญาต มิฉะนั้นจะถูกดำเนินคดีตามกฏหมายสูงสุด ***

 

วันที่ ๑๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ. ๒๕๖๕ ตรงกับวันศุกร์ ขึ้นน ๑๐ ค่ำ เดือน ๓ ปีฉลู
ใส่บาตรในเช้าวันนี้
โมทนาบุญร่วมกันครับ
สุทินนัง วะตะเม ทานัง อาสะวักขะยาวะหัง
นิพพานะ ปัจจะโย โหตุ อนาคะเตกาเล

 

โอนเงินร่วมทำบุญให้แล้วครับ ส่วนเกินร่วมบุญกับคุณอาครับ

 

คุณลุงคะ มุขอนิมนต์องค์นี้นะคะ ไม่เกินพรุ่งนี้นะคะ มุจะมาแจ้งหลักฐานการโอนเงินให้อีกทีค่ะ