99.เก็บเรื่องมาเล่า : กาญจนบุรี ภาพนี้เป็นที่สุด(ท้าย)

​

 

​

 

​

 

​

วันนี้ก็คงได้ที่เดียวนั่นแหล่ะ หลังจากถ่ายรูปเสาโทริอิจนแสงบนท้องฟ้าเริ่มอ่อนลง มองเวลาหกโมงเย็นแล้วจ้า...

​

 

​

รูปสุดท้าย พระพิฆเนศ
วัดภูสูงแจ่มฟ้า​

 

ออกจากวัด ไปหาของกินเสบียงตอนเย็นที่ตลาดนัด ซื้อของเสร็จก็กลับมาที่พัก ปรากฏว่าไม่มีที่จอดรถแล้ว และก็ไม่รู้จะไปจอดที่ไหนได้ เพื่อนเลยเดินเข้าที่พักไปขอความช่วยเหลือจากผู้ดูแล ก็ออกมาหาที่จอดให้ โดยไปขอศาลเจ้าฝั่งตรงข้ามถนน ซึ่งเขาล็อคประตูไว้ไม่ให้ใครเข้าไปจอด คนดูแลศาลเจ้าเป็นคุณตาสูงอายุ ออกมาเปิดรั้วให้แล้วบอกว่า จอดได้เลยไม่ต้องห่วง จอดเสร็จก็ล็อครั้วไว้อย่างเดิม ก็เลยช่วยค่าสถานที่ไป สบายใจเราด้วย เดินกลับเข้ามาที่พัก ก็ขนเสบียงไปหลังแพ ไม่มีใครมานั่งเลย หาโต๊ะนั่งได้ตามใจชอบ สักพักมีอีกคณะมากันแค่ 2 คนมานั่งคนละมุมกับพวกเรา ร้านอาหารฝั่งตรงข้ามก็เปิดเพลงเสียงลอยตามลมข้ามฝั่งมาให้ได้ยิน นานๆ ทีจะมีแพเทคเปิดเพลงเสียงดังแล่นผ่านไป

​

 

​

 

นั่งกินข้าวไปเพลินๆ นึกอะไรไปเรื่อยเปื่อยก็สงสัยว่า ที่โล่งๆ กว้างๆ ฝั่งตรงข้ามที่เป็นรถขายอาหาร ทำไมถึงไม่ทำเป็นร้านอาหาร แล้วที่โล่งๆ บรรยากาศดีๆ แบบนี้ ก็เป็นที่กางเต็นท์ได้เลยนะ พออิ่มแล้วก็ไปถ่ายรูปรอบๆ แม่น้ำ แล้วเข้าห้องพักปล่อยให้เพื่อนอีก 2 คนนั่งเล่นคุยกันไป เข้าห้องนอนดูหนังไปเรื่อย แล้วก็หลับบบบบบ......

​

​

 

วันที่ 11 ธันวาคม

ตื่นเช้ามา เก็บภาพธรรมชาติที่เงียบสงบ

​

 

ด้วยความที่เพิ่งปลดล็อคโควิด ที่พักจึงยังไม่เปิดในส่วนของการบริการอาหารเช้า เช้านี้ก็เลยต้องออกไปหาอะไรกินข้างนอก แต่ว่าออกไปแล้วก็กออกไปเลย ไม่เข้ามาอีก จึงเก็บข้าวของแล้วเช็คเอาท์ เลยได้โอกาสคุยกับคนที่นี่ว่าทำไมฝั่งตรงข้ามเป็นที่โล่งๆ ไม่เห็นมีอะไร ได้ความว่า...

...เมื่อหลายปีที่แล้ว ที่ตรงนั้นเป็นที่กางเต็นท์ แล้ววันหนึ่ง ตอนกลางคืนมีน้ำหลากมาเร็วและแรงมาก พัดท่วมขึ้นไปแล้วซัดเต็นท์ที่กางอยู่ลงแม่น้ำไป มีคนตายหลายคน ก็เลยไม่ได้ทำเป็นลานกางเต็นท์อีก ส่วนรถขายอาหารก็มาขายตรงนั้นแล้วดึกๆ ก็เก็บร้านขับกลับออกไป ไม่ได้ให้อยู่ค้างคืนกันอีก...

​

เป็นเรื่องอันตรายที่เราก็คิดและคาดไม่ถึง คณะของเราเก็บของขึ้นรถ คุณตาคนดูแลศาลเจ้าออกมาเปิดประตูให้แล้วบอกว่า เที่ยวให้สนุกโชคดีนะ... ขอบคุณจ่ะ... โอกาสหน้าจะมาพักที่นี่ใหม่ ผู้คนอัธยาศัยดี

 

ที่ต่อไปที่พวกเราจะไปก็คือ ต้นจามจุรียักษ์ แต่กูเกิลแมพพาอ้อม ให้ขับรถอ้อมเขาวิ่งผ่านสุสานจีนไกลมาก แต่ก็มาถึงจนได้ มาถึงหาที่จอดรถได้ พวกเราก็เดินผ่านตลาดและร้านขายของที่ระลึกต่างๆ ก่อนจะเจอกับต้นจามจุรียักษ์

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

​

 

เดินวนๆ อยู่เจอร้านขายกาแฟ ทำเป็นเต็นท์ขายชั่วคราว มีม้านั่งอยู่ใต้ต้นจามจุรีอีกต้น ก็เลยแวะเข้าไปชิมและถือโอกาสนั่งเล่น ตรงนี้มีลานฝึกม้าด้วย ของกองการสัตว์และเกษตรกรรมที่ 1 กรมการสัตว์ทหารบก

​

 

​

 

​

 

​