บทความ ตำนาน พระกินเณร

ได้ยินมานานแล้วครับ

 

ทำให้มีความรู้ดีคะ

แต่ปรอทเป็นยังไงคะ

เป็นน้ำหรือเปล่า

ผู้รู้ช่วยอธิบายทีคะ

 

พระกินเณร
ประสงค์ ลี้สุวรรณ เล่าเรื่องขนหัวลุกจากวัดในอำเภอวิเศษชัยชาญ

วันนี้ผมมีเรื่องสยองขวัญที่มีหลักฐานแน่นหนา ปรากฏชัดเจนมาเล่าสู่กันฟังครับ

ที่อำเภอวิเศษชัยชาญจะมีถนนสายสุพรรณบุรี - อ่างทอง ตัดผ่าน และตรงบริเวณฝั่งตะวันตกของแม่น้ำน้อย จะมีถนนสายวิเศษฯ-ผักไห่ ตัดผ่านกันตรงสี่แยกไฟแดงนั้นเอง

ถ้าท่านมองไปทางโรงพยาบาลวิเศษชัยชาญ จะเห็นอุโบสถวัดสุนทราราม เด่นตระหง่านปะทะสายตาอยู่นั้น และถ้าท่านก้าวย่างเข้าไปในบริเวณวัด เดินผ่านอุโบสถหลังใหม่จะพบอุโบสถหลังเก่าที่มีรูปร่างแปลกประหลาดสุดๆ

จะแปลกอย่างไร โปรดพิจารณา...

ตัวพระอุโบสถเป็นรูปทรงโค้งสำเภา หน้าต่างโค้งมน หลังคาเป็นกระเบื้องกามู!

ที่แปลกกว่านั้นคือ หลังคาไม่มีช่อฟ้า ใบระกา แต่กลับมีรูปคนประนมมือ ส่วนพระประธานนั้นหันพระพักตร์ไปทางทิศตะวันตก

ใครๆ ที่พบเห็นต่างวิพากษ์วิจารณ์กันว่าเป็นเพราะฝีมือพม่าสร้าง และตรงนี้เองเป็นที่ก่อเหตุการณ์เขย่าขวัญชาวบ้านร้านช่องถึง 2 เหตุการณ์ด้วยกัน

กล่าวคือ ภายในมีพระทรมานกายรูปปั้นอยู่ บรรยากาศมืดสลัว ดูอึมครึม ทั้งน่าอึดอัดและน่าสะพรึงกล้ว น่าสยดสยองอย่างบอกไม่ถูก เชื่อได้ว่า ถ้าท่านเดินเข้าไปคนเดียวแล้วเห็นเข้าจังๆ มีหวังต้องถอยหลังมาตั้งหลักใหม่เป็นแน่แท้ หลายๆ คนบอกว่าพอก้าวเข้าไปก็ขนลุกซู่ซ่าทันที

....และยิ่งเมื่อได้รับฟังเรื่องราว "พระกินเณร" มาก่อนด้วยแล้ว ท่านอาจจะต้องถอยหลังหลายก้าวทีเดียวเชียว!

มีตำนานเล่าขานสืบต่อกันมาดังนี้...

เมื่อประมาณ 50 กว่าปีมาแล้ว มีสามเณรผู้หนึ่งชื่อ "เสมือน" ผู้มีอุปนิสัยซุกซนหาตัวจับยาก หลังจากฉันเพลแล้ว มีผู้พบเห็นว่า ได้แอบออกจากกุฏิเข้าไปในดงกระถินข้างวัดแต่ไม่มีใครทราบชัดเจนว่าเข้าไปทำอะไรแน่

จนกระทั่งบ่ายก็แล้ว เย็นค่ำก็แล้ว ยังไม่กลับกุฏิเสียที ...พระภิกษุทุกรูปต่างใช้วิจารณญาณตัดสินว่า ถ้าโดยนิสัยของสามเณรเสมือนแล้ว น่ากลัวจะแอบสึก แล้วแล่นหนีไปไหนต่อไหนเป็นแน่นอน เพราะรูปการณ์มันเข้ากับอุปนิสัยมาก จึงได้พร้อมใจกับฟันธงเช่นนั้น

จากวันนั้นเป็นต้นมา ไม่มีผู้ใดทราบข่าวคราวอีกเลยว่าสามเณรเสมือนหายสาบสูญไปไหนกันแน่?

ต่อมา ท่านสมภารให้พระภิกษุและลูกศิษย์วัด ไปช่วยกันถากถางกระถินและพงไม้ที่รกเรื้อต่างๆ ให้เตียน เพื่อสะดวกแก่นัยน์ตาญาติโยมที่จะไป-มา ผ่านแถวนั้น...และแล้วก็เกิดเอะอะโวยวายกันขึ้น

เรื่องของเรื่องก็เพราะลูกศิษย์วัดคนหนึ่ง ได้พบเศษจีวรฉีกขาดตกอยู่ในดงกระถินจึงเรียกเพื่อนๆ ดู พระเณรที่อยู่ใกล้ๆ ก็เลยมามุงดูพร้อมกัน...ทุกคนต่างหันเหตีความว่า คงจะเป็นจีวรของสามเณรเสมือนแน่นอน!

ต่างก็เอะอะระความว่า....แล้วร่างกายหายไปไหนเสียเล่า?

เมื่อเป็นเช่นนั้น จึงได้มีการแยกย้ายกันตรวจตราบริเวณรอบๆ พื้นที่ เด็กวัดกลุ่มหนึ่งได้ชักชวนกันเข้าไปในโบสถ์ (หลังเก่า) และเปิดประตูหน้าต่างดูว่าจะมีร่องรอยของสามเณรเสมือนเข้ามาหรือหาไม่...

พระกลุ่มหนึ่งก็เดินตามเข้าไปสมทบด้วย!

เมื่อแสงสว่างสาดส่องเข้าไป มองเห็นสภาพภายในโบสถ์ได้ถนัด เด็กวัดกลุ่มนั้นก็ต้องตกตะลึงพรึงเพริดในบัดดล

นั่นคือ...มีรอยเลือดแห้งกรังติดอยู่กับพื้นบ้าง กับกองไม้ใกล้ๆ นั้นบ้าง...รอยเลือดหยดเป็นทาง ตรงดิ่งไปยังฐานพระในรูปทรงทรมานกายน่าสยอง

ครั้นเกาะกลุ่มกันเข้าไปดูใกล้ๆ ก็พบว่า...ที่ปากของพระทรมานกายมีเลือดสีแดงติดอยู่ เล่นเอาทั้งพระทั้งศิษย์วัดตกอกตกใจจนผงะหน้าไปตามๆ ต่างก็คิดเห็นเป็นอย่างเดียวกันว่า

"พระทรมานกายกินสามเณรเสมือนไปแล้ว!!"

จากปากสู่ปาก จากชุมชนสู่ชุมชน ข่าวลือแพร่หลาย...กระจายเป็นไฟลามทุ่ง ไม่ช้าก็มีผู้คนแห่แหนมาดูรอยเลือดที่ปากพระทรมานกาย แล้วก็เล่าลือกันตั้งแต่นั้นมาจนถึงปัจจุบัน

เรื่องราวน่าสยองพลันกระหน่ำซ้ำเติม ทำให้ชาวบ้านล้วนหวาดกลัวจนขนหัวลุกไปตามๆ กัน

นั่นคือ...ไม่ทราบว่ามีมือดีที่ไหน หรือใครกันแน่ที่อุตริดอดเข้าไปในโบสถ์ คงจะมีเจตนาต้องการล้างอาถรรพณ์พระกินเณร จึงเอาตะปูตัวใหญ่ไปตอกปิดปากพระทรมานกาย...ปรากฏหลักฐานเห็นชัดมาจนทุกวันนี้!

ปัจจุบันก็ยังไม่มีใครเฉลยได้ว่า สามเณรเสมือนหายไปไหน เพราะสาบสูญโดยไร้ร่องรอยราวกับจากโลกนี้ไปโดยสิ้นเชิง

...และก็ยังไม่มีใครพิสูจน์ได้ว่า พระทรมานกายกินสามเณรจริงๆ แหละหรือว่าเป็นแต่เพียงคำร่ำลือเท่านั้นเอง...แม้ว่าจะเป็นคำร่ำลืออันน่าหวาดสยอง และชวนให้ขนหัวลุกก็ตามที!

 

น่าสนใจดี

 

เพิ่งเคยได้ยินครั้งแรกค่ะ

ขอบคุณที่เอามาแบ่งปันนะคะ

 

ปรอทมีจริงครับ ไม่ใช่สารปรอทแบบปัจุบัน ตามตำราโบราณบอกว่าต้องเอาไก่ไปล่อโดยเอาไก่ตายใส่หม้อดินเผา และฝังดินไว้ ก็จะเกิดปรอท เนื่องจากปรอทเป็นธาตุกายสิทธ์พอสัมผัสกับอากาศจะหายไป จึงจำเป็นต้องเอาโลหะมาล่อไว้ เช่นทอง ทองแดง ตะกั่ว ถึงจะอยู่ ในด้านแพทย์แผนโบราณ ปรอท ใช้เป็นยารักษาโรค กินได้ ทำให้หายเข้าไปในตัวของคนป่วยได้ เรียกออกมาได้ ด้วยอำนาจจิต แต่ปรอทจะต้องผ่านการฆ่าพิษของมันเสียก่อนตามกรรมวิธีของแพทย์แผนโบราณ ว่ากันว่าสามารถรักษา โรคมะเร็ง เรื้อน แผลเน่าเปื่อย และเป็นยาอายุวัฒนะ นอกจากนี้มักนิยมใช้ในการทำเครื่องรางของขลังอีกด้วยนะครับ...

 

นิทานเรื่องพระกินเณร ที่นครปฐมก็มี พระนอนที่นครปฐมนี้ เป็นพระนอนที่สวยมาก อยู่บนบริเวณองค์พระปฐมเจดีย์ มีเรื่องเล่ากันมาตั้งแต่เราเป็นเด็กๆ แต่ก็แปลกที่พระนอนองค์นี้มีหัวตะปูตอกที่มุมปากพระ มองเห็นชัดเจน และมีเหมือนกรงเหล็กกั้นปิดองค์พระนอนไว้ด้วย ไม่เชื่อลองไปเที่ยวและชมได้ นครปฐมห่างจากกรุงเทะแค่ ๕๓ กิโลเมตรเท่านั้น ขึ้นไปเดินข้างบนรอบๆองค์พระปฐมเจดีย์นะ จะพบ ขอให้ท่านเดินทางโดยสวัสดิภาพและเที่ยวเมืองนครปฐมให้สนุกนะคะ

 

ขอบคุณสำหรับความรู้ครับแต่อยากรู้เรื่องปรอท

 

ไม่น่าเชื่อเลยครับ พระพุทธรูปเป็นสิ่งที่น่ากราบไหว้ไม่น่าจะทำเช่นนั้น

 

ตำนานแบบนี้ ทำไมมีหลายจังหวัดเลยแฮะ

 

พระมีแต่เมตตา นะ คิดดูให้ดี จงฟังไว้ แต่อย่าเพิ่งเชื่อ เราเองเป็นคนนครสวรรค์ ยังไม่เคยได้ยินและเห็นเลย อยู่อำเภอไหนหรือค่ะ เรื่องตำนาน ไพฑูรย์ พอจะรับได้ แต่ ถึง พระท่านกินเณร คง ไม่ใช่แล้วล่ะ ถ้าเป็นพระจริงๆ ไม่ทำบาปเช่นนี้หรอก คงแต่มีใครอยากทำลายศาสนาพุทธ เป็นแน่ ถึงปั้นเรื่องได้ขนาดนี้

 

"ปรอท" อยู่ในป่า มีลักษณะล้ายตะกั่ว มีพุทธคุณด้อยกว่าเหล็กไหล เกิดจากวิญญาณเทพชั้นหนึ่ง ถ้าคนไม่มีบุญก็ไม่ได้มา

ถ้าพระเดินธุดงค์ในป่าเผลอไปดื่มน้ำที่มีปรอทปนอยู่ จะเป็นไข้เหมือนโรคมาลาเรีย
อาเจียรเป็นเลือด เพราะปรอทเป็นพิษ ต้องทำพิธีหุงให้ปรอทตายก่อน ให้วิญญาณที่อยู่ออกไป

พระเก่า ๆ มีพิธีการหุง แต่วิชชานี้เป็นอวิชชา ไม่ได้เรียนมานะ

รักษาโรคได้จริง

อนุโมทนา
ขอขอบพระคุณอาจารย์เสริมศิลป์ ขอนวงค์

 

นครสวรรค์วัดเขากบนะ เขาเล่าไว้หลอกเด็กๆมั่ง เราไปแแอบไปเล่นแถวนั้นพระจะออกมาไล่ให้ไปเล่นทีอื่นทีไม่ใช่บริเวณศาลาพระนอนนะ ความซนสมัยเด็กๆนะ แอบไปมองมาเหมือนกันแบบอยากรู้นะ ก็อย่างที่บอกนะศาลาไว้พระนอนนี้สร้างไว้ค่อนข้างลับตาคน แต่สร้าางไว้แปลกนะเหหมือนขังพระนอนไว้จริงๆ ไม่มีเครื่องบูชาใดๆเลย ถ้าเดินเข้าไปทางศาลาหลวงปู่ทองถามพระแถวนั้น ท่านก็จะบอกพระนอนที่เล่ากันอยู่ตรงไหน

 

น่าสนใจ แล้วใช่อันเดียวกับที่เขาฝังไว้ในตัวหรือเปล่า

 

อยากรู้จังว่าพระกินเณร มีอยู่จริงๆไหม

 

ข้อความดีจังครับ