พ่อแม่....ผู้สร้างมงคลให้ชีวิต

ผมอยากให้ข้อเขียนเรื่องนี้ "พ่อแม่....ผู้สร้างมงคลให้ชีวิต" เป็นประโยชน์กับผู้อ่านทุกท่าน
เพราะถ้าอ่านด้วยการพิจารณาอย่างถ่องแท้แล้ว จะเห็นได้ว่าเป็นการสร้างสิ่งที่ดีๆ สิ่งที่เป็นมงคลกับ
ชีวิตคุณๆ จริงๆ
เดี๋ยวนี้ความผูกพันระหว่างพ่อแม่และลูก ดูเหมือนจะห่างกันมากขึ้น
อาจจะเป็นเพราะในโลกยุคปัจจุบันนี้ มีกิจกรรมที่น่าตื่นเต้นมากขึ้น มีสิ่งที่น่าสนใจ น่าศึกษา
น่าหาความรู้ และน่าเข้าไปร่วมในกิจกรรมมากมาย
มีโลกของอินเตอร์เน็ต มีเพื่อนมีหนังมีรูปมีเกมส์ให้ดูให้เล่นมากมาย
เวลาที่ควรจะอยู่ด้วยกันกับพ่อแม่หรือญาติพี่น้องจึงน้อยลงไปด้วย
เดี๋ยวนี้เราจะเห็นเด็กๆ นั่งเล่นเกมส์ตามร้านคอมฯ ทั่วไป เย็นค่ำจนดึกดื่น แทนที่จะกลับไปที่บ้าน
นั่งคุยหรือเล่นเกมส์ที่บ้าน เพื่อเป็นการสังสรรค์กับพ่อแม่พี่น้องที่บ้าน
เรื่องนี้ถ้าจะมาพูดถึงต้นเหตุและปัญหา ก็คงจะเป็นเรื่องที่ยืดยาว และหาที่จบไม่ได้
เอาเป็นว่า มาพูดถึงเรื่องบางเรื่องที่เราคาดไม่ถึง แต่เป็นเรื่อง "หญ้าปากคอก" กันดีกว่า
มีหลายรายที่มาปรึกษาผม และพอพูดคุยกันแล้ว สาเหตุหนึ่งก็คือ "การไม่ได้ทำตัวเป็นลูกที่ดี"
ของพ่อแม่
การไม่ทำตัวเป็นลูกที่ดีของพ่อแม่ นั้น เท่าที่ผมได้รับฟังปัญหา ก็มีอย่างนี้
1.ชอบเถียงพ่อเถียงแม่
2.ชอบทำให้พ่อแม่เสียใจ บางรายถึงกับทำให้พ่อแม่ร้องไห้
3.ไม่เลี้ยงดู ไม่ปรนนิบัติพ่อแม่ตามสมควร
4.สร้างแต่ปัญหาให้พ่อแม่
5.ขโมยของที่เป็นสมบัติของพ่อแม่
6.ด่าว่า กล่าวคำที่เป็นการล่วงเกินพ่อแม่
7.ทำร้ายร่างกาย และจิตใจต่อพ่อแม่

บุคคลใดก็ตามที่กระทำอย่างนี้ จะต้องได้รับ "กรรม" หนัก ยิ่งข้อที่ 6 และ 7 คือด่าว่าและ
ทำร้ายพ่อแม่ "กรรม" จะยิ่งหนักมากมายมหาศาล โอกาสได้ไปภพภูมิต่ำถึงนรกอเวจีมีมาก
ชีวิตของผู้กระทำการตามนี้ จะไม่มีความสุขเลยชั่วชีวิต จะไม่มีความสบายใจ มักจะมีเรื่อง
หงุดหงิด เรื่องทุกข์ ทั้งทุกข์กายและทุกข์ใจเกิดขึ้นบ่อยๆ
อะไรที่คิดว่าน่าจะได้มา น่าจะสร้างความสุข น่าจะประสบผลสำเร็จ ก็มักจะไม่ได้ มีการเลื่อน
คลาดเคลื่อน จนสุดท้ายก็ไม่ได้เลย
ผมเคยรู้จักคนๆ หนึ่ง ก็พอจะรู้เรื่องราวในอดีตของเขา ต่อหน้าสาธารณชนนั้น จะดูเหมือนเป็น
คนดี เอื้ออนาทร และเป็นคนที่รักพ่อแม่รักครอบครัว
แต่ในความเป็นจริงแล้ว คนนี้ไม่เคยสร้างความสบายใจให้กับพ่อแม่เลย หนำซ้ำยังพูดจาไม่ดี
ไม่ไพเราะกับพ่อแม่ พูดคำเถียงคำ มีบางครั้งถึงขนาดด่าว่าบุพการีด้วย
บ่อยครั้งที่ผมรู้ว่าพ่อแม่ของคนๆ นี้ต้องร้องไห้ เสียใจจากการกระทำของคนนี้
คนนี้ได้รับความก้าวหน้าจากการทำงาน มีสังคมที่กว้างไกล มีคนนับถือ มีลูกน้องที่รักเคารพ
มากมาย มีทั้งเงิน มีทั้งเกียรติยศ
คุณๆ อาจจะสงสัยว่า ก็ไหนว่าคนที่ทำร้ายพ่อแม่ เถียงพ่อเพียงแม่ ทำให้พ่อแม่เสียใจจะต้อง
ได้รับ "กรรม" แต่ทำไมคนที่ผมเล่าถึงคนนี้ จึงมีแต่ดีวันดีคืน
คืออย่างนี้นะครับ การรับกรรมนั้น ไม่ได้รับกรรมตามวันเวลาเป็นสำคัญ
แต่การรับกรรม จะรับตามความหนักเบาของกรรม
คือทำกรรมหนัก (ไม่ว่าจะเป็นกรรมดีหรือกรรมชั่ว) ก็ต้องรับกรรมหนักนั้นก่อน เมื่อหมดกรรม
หนักที่สุดแล้ว ก็รับกรรมที่รองๆ ลงมา
คนนี้คงจะทำกรรมหนักที่ดีๆ มาในอดีต จึงรับกรรมที่ดีนั้นก่อน พอกรรมหนักที่ดีนั้นหมดลง
กรรมที่ทำให้พ่อแม่เสียใจจึงเริ่มส่งผล
จากนั้นเป็นต้นมา คนนี้ก็เริ่ม "ทรุด" ลงอย่างเห็นได้ชัด จากงานที่เคยทำแล้วประสบผลสำเร็จ
เป็นที่น่าชื่นชม ก็ล้มเหลวอย่างไม่เป็นท่า งานที่ไปเสนอลูกค้าก็ถูกปฏิเสธ
จากสิ่งที่ดีๆ เดิมๆ ทั้งหมดเลวลงอย่างหน้ามือเป็นหลังมือ พินาศลงในเวลาไม่นาน
คนนี้โทรศัพท์มาปรึกษาผม คุยกันนานครับ กว่าจะรู้ว่าเขาเองไม่ได้ดูแลปฏิบัติพ่อแม่เท่าที่ควร
คือไม่ดูแลก็แย่พออยู่แล้ว แต่นี่ยังทำร้ายจิตใจพ่อแม่อีก พูดจากระทบกระเทียบ พูดแดกดัน
ตะคอกใส่ ทำให้พ่อแม่เสียใจ แอบไปนั่งร้องไห้บ่อยครั้ง
ผมฟังแล้วแทบจะไม่เชื่อ เพราะมันคนละบุคลิกกับเบื้องหน้าที่ผมและหลายคนเห็น
ผมเลยแนะนำให้เขาทำแบบง่ายๆ ก็คือให้ไปกราบขอขมาพ่อแม่ แล้วให้พ่อแม่ "อภัย" ในทุก
สิ่งทุกอย่างให้เขา
แต่เงื่อนไขมันอยู่ที่ ทั้งตัวเขาเองและพ่อแม่ ต้องทำจาก "ใจ" จริง ไม่ใช่แกล้งทำ สักแต่ว่า
ทำ หรือทำแบบขอไปที
ต้องมาจากความจริงใจ และความตั้งใจจริงที่จะทำ
ฝ่ายลูกต้องตั้งใจที่จะขอขมาและยอมรับผิด สำนึกผิดจริงๆ มันต้องมาจากใจจริง
ส่วนพ่อแม่ก็ต้อง "อภัย" ให้ลูกจริงๆ ไม่ใช่อภัยแต่เพียงปาก ต้องมีการ "อภัย" ที่มาจากใจจริง
มีความรู้สึกที่อยาก "อโหสิกรรม" ให้ลูกจริงๆ
เดี๋ยวนี้คนนี้ดีขึ้นแล้วครับ เจริญอย่างไม่น่าเชื่อ
และ.."ดีขึ้น" อย่างน่าอัศจรรย์ใจ

สำหรับคนที่ได้กระทำในสิ่งที่เลวร้าย หรือไม่สวยงามไม่น่ารักกับพ่อกับแม่แล้วนั้น บางทีอาจ
จะไม่รู้ตัวหรอกครับว่า กำลังรับกรรมในส่วนนี้อยู่
บางทีการกระทำที่เราทำกับพ่อแม่นั้น อาจจะทำไปโดยไม่ตั้งใจ ไม่ได้คิดด้วยซ้ำว่าพ่อแม่จะ
เสียใจ ในสิ่งที่เราทำ เพราะเรา "คาดไม่ถึง"
อย่างเช่น ถ้าพ่อแม่ทำกับข้าวมาให้กิน เพราะเห็นว่าเราทำงานมาเหนื่อยเราหิว เรากลับพูด
สวนกลับไปว่า ไม่ต้องมาสนใจหรอกน่า เดี๋ยวหากินเองได้ โตแล้วนะ ไม่ต้องมายุ่งเรื่องแบบนี้หรอก
ซึ่งเราเองก็ไม่ได้คิดอะไร ไม่ได้คิดว่าพ่อแม่ยุ่งอะไรนักหนาหรอก เพียงแต่อยากทำอาหารกิน
หรือหากินเอง จะได้ไม่ต้องรบกวนใคร
แต่