ท่านมีความเห็นเป็นประการใด

เมื่อก่อนเราชอบฤทธิ์ มุ่งหวังเพื่อฤทธิ์ แต่ยิ่งทำมากปฏิบัติมาก ยิ่งเฉยต่อฤทธิ์ ไม่สนใจไมอาลัยเหมือนที่เคยมา

มองเห็นฤทธิ์เป็นเพียงเครื่องมือสำหรับใช้งานเพื่อสร้างธรรมในบางโอกาสเท่านั้น
และเห็นว่า ฤทธิ์ใดๆหรือจะเท่าฤทธิ์แห่งกรรม

ท่านคิดว่าความรู้สึกดังกล่าวนั้นเป็นสัมมาทิฐิ หรือ มิจฉาทิฐิ กันแน่หนอ
..........................................................................................


สาธุ ขอรบกวนหน่อยนะ อย่าได้ถือสาหาความเลยนะ นึกว่าช่วยกันเผยแผ่ธรรมนะ
ไปสมัครสมาชิกบอร์ดธรรมะ แล้วก็โพสท์ข้อมูลข่าวสาร ธรรมะ ตามที่ท่านถนัดให้อาตมาหน่อยนะ สาธุ
ใครสมัครแล้วเมื่อคืนต้องสมัครใหม่นะ เพราะบอร์ดถูกเปลี่ยนใหม่

http://www.watpasirisombon.com/

ยังไม่ร้อย% เต็มนะต้องขออภัย ใครมีข้อเสนอให้ทำอะไรเพิ่มเติมเสนอได้นะ สาธุ
ขอท่านจงได้ชัยชนะต่อพญามารเถิด

 

เป็นสัมมาทิฐิค่ะ ถ้าเราไม่ติดในฤทธิ์แสดงว่าการปฏิบัติธรรมก้าวหน้าไปมากแล้ว
เพราะในสังโยชน์10 ก็มีรูปราคะ (ความหลงใหลในรูปฌาน) และอรูปราคะ(ความหลงใหลในอรูปฌาน) ถ้าละได้ก็เข้าใกล้ความดับทุกข์มากขึ้นค่ะ แต่บางทีการฝึกกรรมฐาน ด้วยอำนาจของสมาธิ สมาธิก็สามารถกดกิเลสทั้งหลายให้สงบลงได้ค่ะ

 

....จิต มีสภาพเกาะ.....

...จิต เกาะดี.....ดี....เป็น สุข ใน ทุกข์..

...จิต เกาะไม่ดี....ไม่ดี....เป็น ทุกข์ ใน ทุกข์...

...เมื่อฝึกจิต เพื่อปลดปล่อย จากการเกาะ...จิต เป็นอิสระ จากการเกาะทั้งปวง..จึงเป็นสุข ใน สุข...

 

สาธุฯ

....จิต มีสภาพชอบเกาะเกี่ยวอารมณ์

...จิต เกาะอารมณ์ดี.....ดี....เป็น สุข ใน ทุกข์..

...จิต เกาะอารมณ์ไม่ดี....ไม่ดี....เป็น ทุกข์ ใน ทุกข์...

...เมื่อฝึกจิต เพื่อปลดปล่อย จากการเกาะเกี่ยวอารมณ์...จิต เป็นอิสระ จากการเกาะเกี่ยวอารมณ์ทั้งปวง..จึงเป็นสุข ใน สุข...

(smile)

 

คนมีเงินมีทองแพ้คนมีอำนาจ คนมีอำนาจแพ้คนมีฤทธิ์ มีฤทธิ์มีแค่ไหนก็แพ้กรรม (เช่นพระโมคลาที่โดยที่กระดูกแตกทั้งตัว) แต่กรรมก็แพ้บุญ บุญขั้นสูงเท่านั้น ถึงจะชนะกรรมได้ ถ้าเราปฎิบัติแล้วไปติดกับฤทธิ์ก็เป็นมิจฉาทิฐิ ถ้าไม่ยึดติดกับฤทธิ์ก็เป็นสัมมาทิฐิ แต่ฤทธิ์สามารถใช้เป็นบางครั้งบางคราวได้เพื่อใช้โปรดคนบางคนได้ ใช้เสร็จก็วางมันไว้ ก็ไม่เป็นไร ฤทธิ์จึงเป็นเครื่องเล่นของพระอริยะ หยิบมาเล่นเมื่อถึงคราวจำเป็นเท่านั้น

 

วิสัชชนา......เป็นสัมมาทิฐิ ครับ

ถ้าการจะมุ่งไปสู่พระนิพพานเสมือนว่าตั้งใจไปเชียงใหม่

ฤทธิ์อภิญญาทั้งหลายก็เปรียบเสมือนแวะซื้อของฝากแถวกำแพงเพชร น่ะครับ
หากมัวแต่เพลิดเพลินกับการช้อบปิ้ง แวะซื้อกันอยู่นั่นแหละ เผลอๆ เปิดร้านขายซะเอง

ก็ไม่ถึงพระนิพพาน น่ะ ครับ..........สาธุ


ปล. ถึงจะมีฤทธิ์มหิทธานุภาพขนาดไหน ก็ไม่พ้นกฏแห่งกรรมไปได้หรอกครับ ให้ดูพระโมคัลลานะเป็นตัวอย่างก็แล้วกัน

 

อนุโลม เรียกว่าสัมมาทิฐิก็ได้ครับท่าน เพราะไม่รู้จะใช้คำไหนเหมาะเหมือนกัน

แต่จริงๆแล้ว สัมมาทิฐิ จะมีได้ตั้งแต่ในพระโสดาบันขึ้นไป

 

ถ้ายังอยากได้ฤทธิ์จะไม่ได้ธรรม ให้พิจารณาดูดีๆ ถ้ายังตัดกิเลสไม่หมดจะไม่มีประโยชน์ครับ ในการปฎิบัติท่านไม่ได้ให้สอนการมีฤทธิ์ครับ แต่สอนให้ตัดกิเลสตัณหาครับแล้วท่านจะได้ธรรมครับ เข้าอนิมิตรสมาบัติครับอย่าให้มีนิมิต นั้นแลคือหนทางการบรรลุธรรม เพราะนิพพานคือว่าง ว่างจากใดๆทั้งปวง ท่านปรารถณาจะบรรลุธรรม จงสมปรารถณาเถิด

 

เคยเป็นเหมือนกัน บ้าอยากได้ฤทธิ์ อยากอวดเก่ง อยากอวดว่าดี เกิดความถือตัวถือตน
ไปๆมาๆ ได้แล้วไง ไม่ได้แล้วไง ไม่เห็นเป็นสาระสำคัญเลย อย่าติดเลย
ผมเองก็โง่มาซะตั้งนานสองนาน
ตอนนี้ก็เลยทำใจสบายๆ ค่อยๆทำไปตามอัธยาศัย
อนุโมทนาสาธุ