ไปเจอมาจากPantip[ฆาตกร-ฆาตกรรม 2]

คำเตือน:: มันไม่ใช่เรื่องจริง อย่าคิดมากจ้า


ฉันชื่อ เอม อายุก็ 25 เเล้ว ฉันเรียนมาทางเเพทย์ ตอนนี้ฉันเปิดคลินิกทำฟัน อยู่ที่บ้าน ฉันไม่ชอบ อยู่ในที่คนเยอะๆ ฉันชอบอยู่คนเดียวมากกว่า เพราะงั้น ฉันจึง เปิดคลินิก เองดีกว่า... จริงๆฉันไม่จำเป็นต้องทำงานมากเท่าไหร่ เพราะ พ่อเเม่ฉัน มีเงินมากพอที่จะใช้ทั้งชีวิตอยู่เเล้ว เเต่ฉันเบื่อจึงหาอะไรทำ.... ฉันเคยไปหาหมอจิตเเพทย์ เพราะรุ้สึกเครียด
ฉันก็ไม่รุ้เหมือนกันว่า ฉันเครียดเพราะอะไร สงสัยจะเป็นเพราะเรียนหนัก

ฉันเป็นผู้หญิงที่ถือว่า เก็บตัวหน่อย เพราะฉันมักจะเครียดตลอดเวลา ฉันจึงไม่ค่อยอยากเข้าสังคมเท่าไหร่
วิธี ระบายความเครียด ของฉันคือ การหั่นเนื้อหมูเล่น เพื่อระบายความเครียด
จะเป็นเนื้ออะไรก้อได้ เเต่ขอให้เป็นเนื้อสีเเดงๆ ดิบๆ เถอะ ฉันจะหายเครียดทันที... ฉันไม่รู้เป็นโรคอะไร เเต่ฉันชอบมากเวลาได้หั่นเนื้อ

ฉันทำจนกลายเป็นนิสัยไปเเล้วสิ ฉันไปศึกษาร่างกายมนุษย์ในมหาวิทลัย ดูบ้าง ฉันรุ้สึกอยากเห็นของจริง มากกว่า หุ่นโชว์ซะเเล้วสิ

ฉันขับรถกลับมาที่บ้านของฉัน เเละรอ ว่าจะมีใครมาคลินิกฉันบ้าง
ฉันนั่งอ่านหนังสือ เกี่ยวกับ ร่างกายเเละส่วนประกอบมนุษย์ ดู
รุ้สึกว่า มันซับซ้อน ดีนะ ทั้งหัวใจ ปอด เส้นเลือด ฉันชอบการผ่าตัดนะ
มันรุ้สึกดี กว่า นั่งอ่านหนังสือ หรือฟังเพลงซะอีก
เวลาเอามีด กรีดลงบนร่างกายคนนี่มันรุ้สึก มีความสุขจริงๆ

จนมืดค่ำ มีเด็กคนนึง อายุประมาณ 13 เข้ามาในคลินิกฉัน เเละบอกว่า
''พี่ ผมปวดฟันอะ ช่วยด้วย''
ฉัน เห็นเขาร้องโอดโอย เข้ามาหาฉัน ก็อดช่วยไม่ได้ เพราะฉันเป็นคนใจอ่อนฉันถามเขาว่า บอกพ่อเเม่รึยังว่ามาที่นี่ เขาบอกว่า''ยัง''

ฉันก็คิดว่า คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง ฉันบอกให้เขานอนลงบนเตียงทำฟัน
เเละ ฉันก็เปิดไฟส่องเข้าให้เห็นชัดๆ อืมม ฉันรุ้สึกเเปลกๆเเฮะ
คนไข้ของฉัน ฉันเห็นเป็นเนื้อหมูที่ฉันเเต่ หั่นซะเเล้วสิ
ตอนนี้ฉันก็กำลังเครียด ฉันคิดว่าได้โอกาศที่จะคลายเครียดซักหน่อย

ฉันหยิบเชือกมา มัดเเขนมัดขาเขาทั้ง2ข้าง เขาทำท่าตกใจมาก เเต่ฉันไม่สนหรอก เพราะว่าฉันกำลังจะคลายเครียดซักหน่อย
''พี่ จะทำอะไรน่ะ! ไม่เอาเเล้วผมจะกลับบ้าน''
ฉัน ไม่สนใจหรอกว่า จะกลับบ้าน ฉันตอบไปเเบบเย็นชา
''ปวดฟันมันก็ทรมานสินะ งั้นพี่จะรักษาให้เอง''

ฉัน หยิบถุงมือยางสีขาวที่หมอฟันทั่วไปใช้กัน มาจากโต๊ะ ฉันสวมใส่มันให้กระชับเเน่นๆ
รุ้สึกมันจะคับไปนะ เเต่ไม่เป็นไร หรอก
ใช่ฉันชอบถุงมือยางนะ เห็นเวลาฆาตกรเขาใช้กันรุ้สึกมันสุขจริงๆ

ฉันนั่งลงบนเก้าอี้ ที่อยู่ใกล้ๆกับเตียงทำฟัน ที่หมอส่วนใหญ่เขาก็ทำฟันกันตรงนี้

ฉันอ้อมเอามือไปจับที่คางของเขาเเน่นๆ เขามีท่าทีขัดขืนนะ เเต่เขาถูกมัดทั้งเเขนเเละขา ต่อต้านฉันไม่ได้หรอก...

ฉันถามเขาว่า ปวดซี่ไหน เขาบอกว่า ซี่บนขวาที่2
ฉันก็ลองเอานิ้วเเตะดูว่าซี่ไหน พอไปโดนซี่ที่เขาปวด เขาก็ร้องโอยออกมา
รุ้เเล้วว่าซี่ไหน ฉันลุกไปนั่งข้างๆ เเละ หยิบคีม มาอันนึง หนีบเข้าที่ฟันซี่นั้น เเละกระชากออกมา เขาร้องโอยออกมา ฉันรุ้สึกสนุกซะเเล้วสิ
เขาร้องลั่น จนฉันเริ่มรำคาญ ฉันจึง หยิบมีดผ่าตัดมา เเล้ว ใช้มือดึงลิ้นเขาออกมา เเละก็ ใช้มีดค่อยๆหั่นลิ้น ให้ค่อยๆขาด ค่อยๆขาด
เลือดไหลออกมาจากลิ้นเรื่อยๆๆ ฉันรุ้สึกสนุกมากยิ่งขึ้น

ฉันใช้มือจับปากของเขาให้อ้าขึ้น เเละ ใช้นิ้วล้วงลงไปจับที่ลิ้นไก่ของเขา
ฉันรุ้สึก เหมือนเขาจะสำลักนะ ช่างเถอะ ถุงมือมันอาจจะมีรสขม ก็ไม่เเปลก
เเละฉันก็ค่อยๆ บีบปากเขาให้อ้า เขาขัดขืนไม่ยอมอ้าปากนิ ก็ต้องรุนเเรง
ฉันค่อยๆ เอามืออีกข้างเข้าไปในปากเขา เเละใช้มีด ตัดลิ้นไก่ซะ
เขาร้อง อุก! ออกมา น้ำตาไหลออกมาด้วย ฉันไม่สนใจหรอก

ฉัน ชักสนุกเเฮะ จึงไปเปิดเครื่องทำน้ำร้อน ที่ไว้ใส่กาเเฟอะ
ระหว่างรอให้น้ำเดือด ฉันใช้มีดเฉือน เนื้อส่วนนอก ตรงคอของเขาออก
ค่อยๆเฉือน ออกทีละนิดๆ เขาทำท่าเหมือนจะร้องด้วยความเจ็บปวด เเต่ก็ร้องไม่ออก เพราะฉันตัดลิ้นเเละลิ้นไก่ออกไปเเล้ว
ฉันเริ่ม เฉียนเนื้อให้เยอะขึ้น จะได้เห็น ผิวหนังข้างใน
อืม น้ำคงจะเดือดเเล้วล่ะ ฉันลุกไปหยิบเเก้วน้ำมาเเก้วนึง จากที่ล้างอุปกรณ์
ฉันกดน้ำร้อนเดือดๆใส่มาเต็มเเก้ว เเละเดินกลับไปที่เตียงทำฟันอีกที

ฉันบีบปากของเขาให้อ้า ฉันบอกว่า''ตะโกนบ่อยๆไม่ดีนะ ต้องกินน้ำซะบ้าง''
เเละฉันก็ป้อนน้ำร้อนเดือดๆ เข้าไปในปากของเขา เขาดิ้นอย่างรุนเเรง
เเต่ฉันมัดเชือกไว้เเน่น คงไม่รอดหรอก
ฉันเห็นเป็นไอน้ำออกมาจากปากของเขาเลยล่ะ เเค่ฉันใช้มือจับไว้ที่ปาก
ก็รุ้สึกว่าร้อนเเล้ว เเล้วนี่ฉันบังคับให้เขากิน...มันคงจะทรมานมาก
เเต่ฉันรุ้สึกว่าสนุกดี นะ หุหุ เขาตาเหลือกขึ้น พยายามหุบปากเเต่ก็ไม่ไหวหรอก ฉันบีบไว้อยุ่ เขาเหมือนทนไม่ไหว สำลักน้ำร้อนออกมา โดนมือฉัน

โอย มันร้อนจริงๆ ดีนะที่ใส่ถุงมืออยู่เเละน้ำคงหายเดือด มาโดนมือฉันพอดี
ฉันลุกไปเปลี่ยนถุงมือยางใหม่ เเละ กลับมาอีกที พบว่าเขาหอบเเห้งๆ
ฉัน บีบปากเขาให้อ้าอีกครั้ง ฉันเห็นว่า ทั้งลิ้นที่เหลือ เเละ ในปากของเขา
พองไปหมด ฉันรุ้สึกสนุกจริงๆ เเค่เขากินน้ำเดือดๆที่ฉันอุตส่าต้มไว้ ฉันก็ดีใจเเล้ว...ฉันเริ่มใช้มืด ค่อยๆเฉือนๆ เลาะเส้นเอ็น เเละตัดหลอดลมเขา

เขาทำตาเหลือก เเละดิ้นทุรนทุราย เเละอยู่ๆก็นิ่งไปเลย

ว้า..ฉันรุ้สึกเสียดาย เขาตายซะเเละ ยังไม่ทันได้สนุกเต็มที่เลย

เเต่ฉันชักชอบซะเเล้วสิ เเล้วจะเอาศพไปไว้ไหนดีล่ะ
อ่อใช่สิ ฉันลืมไปว่าฉันมีห้องใต้ดิน
ฉันจึงยกศพเขา เเละเดินไปหลังสวน เปิดห้องใต้ดิน เเละโยนศพเขาลงไป
เเละปิดประตูห้องใต้ดินซะ จบละ

ฉันเดินกลับคลินิก มองดูรอยเลือด เเล้วรุ้สึกมีความสุขจัง
ฉัน จัดการกับร่องรอยทั้งหมดจนไม่เหลือ เเละก็ถอดถุงมือ ทิ้งซะ

เห้อ วันพรุ่งนี้ฉันจะทำอะไรต่อดีนะ...ฉันเริ่มเครียดอีกเเล้วสิ...
_______________________________________________________

จบนะจ๊ะ อิอิ ไว้ต่อภาค2นะ เราง่วงละ

พอดี เเต่งๆไป ระบายอารมณ์ !!




ผมวิจารณ์นะ --> รู้สึกคนเเต่ง เเฟนทิ้ง ไม่ก็ ทะเลาะกะน้อง -*-

ไรจะขนาดน้านนนนน

 

อะนะ เหอๆ (คนแต่ง)หมกมุ่น

 

สงใสดู Hannibal เยอะไปหน่อยนะ เลยคิดว่าตัวเองเป็น ดร.แฮลนิบอล เล็คเตอร์

 

คนเเต่ง เเฟนทิ้งชัวร์ -*- อาการหนักโคตร