เออ!...ตามมาทำไม..ถ้าไม่รักยายผีป่า?!!

ยายครับ............ให้ยายได้แค่นี้ครับ กำลังใจ

 

ขอบคุณค่ะ คุณยายที่เป็นห่วงน้องรัตนาพร ชีวิตที่เหลือต่อจากนี้ไปไม่รู้จะได้ทำงานรึป่าว (แฟนไม่ให้ทำงานค่ะ...สงสัยกลัวเจอหนุ่ม ๆ อ่ะค่ะ...) ปัจจัยช่วยเหลือคุณยาย เป็นเงินส่วนตัวของน้องรัตนาพร เองค่ะ ไม่ต้องห่วงค่ะ...ครอบครัวของน้องรัตนาพร จะเก็บเงิน 3 บัญชีค่ะ บัญชีฉุกเฉิน บัญชีลูกสาว บัญชีส่วนตัวของใครของมัน ปัจจัยทำบุญต่าง ๆ จะเป็นเงินเก็บของน้องรัตนาพรค่ะ ไม่ให้แฟนยุ่ง ไม่ให้รู้ แบบว่าฝรั่งเค้าไม่ค่อยจะเข้าใจเรื่องการบริจาค ทำบุญ ทำทานลึกซึ้งเหมือนเราคนไทย แต่เค้าเป็นคนดีมากนะคะ ถ้าเค้ารู้เค้าก็ไม่ว่าคะ แต่แบบว่าถ้าบ่อย ๆ ก็เกรงใจเค้านะคะ สู้เอาเงินของเรา และทำเองโดยไม่ผ่านเค้าไม่ได้ สบายใจกว่ากันเยอะเลยค่ะ...ขอคุณยายอย่าเป็นห่วงเลยนะคะ ปัจจัยเล็กน้อยค่ะ พอเพื่อเป็นค่้าขนมแก่น้่อง ๆ ทั้ง สามคนค่ะ มีลูกสาวเหมือนกัน วัยก็ใกล้เคียงกัน ทราบค่ะ ว่าชอบทานขนม พวก sweet ทั้งหลาย ต้องมีติดบ้านไว้ตลอดเวลา่ค่ะ ข้าวปลาก็ไม่ค่อยจะชอบกินเท่าไหร่ แต่ขนมขอบอกว่าไม่อั่นค่ะ ....
รับไว้เถิดนะคะ ถือว่าเป็นน้ำใจอันบริสุทธิ์ไม่มีอะไรแอบแฝง ก็เหมือนอย่างที่น้องชมพูกล่าวไว้นั่นแหล่ะคะ ....คนดี ๆ และคนดีที่ทำเพื่อพระศาสนาเราน่าจะช่วยกันช่วยเหลือดูแล ให้อยู่ได้ และเป็นพื้นฐานในการสร้างกำลังใจให้คนอื่น ๆ ได้เห็น และ เอาเป็นเยี่ยงอย่าง ดำเนินรอยตามทางที่รุ่นพี่ ได้เคยสร้างผลงานให้เราได้ชม ได้เห็นกัน ...
สุดท้ายนี้.....ขอที่อยู่ด้วยนะคะ...

 

Quote มาซะยาวเยียด อิอิ .... พี่มาตามผิดคนป่าวไม่เห็นรู้เรื่อง 555 เพิ่งมาตะหงิดๆ ว่าควรเข้าพลังจิตบ้างเมื่อสามสี่วันมานี้เองค่ะยาย หรือว่าพี่ตาดุเพิ่งมาตาม อู้งานๆ 555 ... เดย์ก็มีแผนการกลับไทยปีหน้า ถ้าหากว่ามีเงินพอน่ะค่ะ เพราะจะไม่ขอคุณพ่อคุณแม่แล้ว (แถมยังต้องขนกลับไปให้ท่านด้วย อิิอิ) ถ้ากลับก็คงไปบ้านยายอีกแล้วก็อยากให้หลายๆ คนไปด้วยหนุกดี ถ้าเจอผึ้งก็คงเม้าท์แตกแหละยาย สามคนแย่งกันคุย ถ้ามีชมพูอีกก็ยิ่งแย่งกันคุยไปใหญ่ พี่แป้งคงได้แต่ฟัง ขนาดอยู่กะยายสองคนยังแย่งกันคุยเลย จนพี่บู้บูกะพี่อีกคนได้แต่ฟัง 555+ พี่เต๋ายังคุยไม่ทันเลย ... แต่ เซเว่นร้อยเมตรนี่ยังแค้นอยู่น่ะค่ะคุณพี่เต๋า หึหึ เรื่องทำบุญจะบอกแม่ให้ค่ะ คุณแม่ขี้ลืม ให้รายละเอียดไปแล้วชอบทำหาย พอจะให้เบอร์ยายก็ไม่เอาบอกไม่อยากโทรไปกวน เหอๆ

เดย์ยังไม่รวยหง่ะยาย รอก่อนๆ ชีวิตเดย์มันคล้ายๆลอกลายชีวิตยายน่ะ เหอๆ ช่วงนี้จนๆ แม่บอกด้วยว่าปีนี้เบญจเพศให้ระวัง มิน่ามันรู้สึกซวยๆ แต่ต้นปีแล้ว แล้วปีนี้ต้องหางานด้วย โอ้วว หายากส์มากกกส์ แต่ก็คิดกันไว้กับเพื่อนอีกคนว่าถ้ามีเงินเก็บอีกซักสองปีจะเปิดร้าน ไม่ก็บริษัทไรซักอย่าง 555+ ถ้าร้านคงเป็นร้านก๋วยเตี๋ยว ไม่ก็อาหารอีสาน เด๋วถ้าเดย์รวยจะไปช่วยยกยายน่ะ (เป็นแม่ยก 555)

ยายถ้าตัวเล็กให้หวยน่ะ 3 คือ 8 8 คือ 3 4 คือ 7 7 คือ 4 ส่วนตัวอื่นเท่าที่สังเกตมาคือตรงๆ มีสี่ตัวเนียะ ชอบสับกันให้ งง อยู่เรื่อย ซื้อเลยเฉียดถูกตลอดเลย ดวงไม่มีเลยด้วยมั้ง ได้เลขมาทีไรลืมสับทุกทีเลย คราวก่อนเขียนให้เดย์ เดย์เห็นเป็น 253 โอ้วไปซื้อเลย อีกวันหวยออก 852 กำ กำ กำ ลืมสับ สังเกตมาแล้วแต่ไหง๋ซื้อไม่เคยถูกเลย ไปบอกคนอื่นถูกตลอด T-T

เรื่องร้านอาหารไทยที่ออสน่ะค่ะ ... เดย์ฝากยายบอกเจ้าของร้านด้วยว่าให้จุดธูปบอกปู่เองค่ะ 21 ดอกของพ่อปู่นาคราชน่ะค่ะ ไปจุดและอธิษฐานกลางแจ้งน่ะค่ะ แต่เมี้ยวซ่านจะไปดูๆ ให้ก่อนค่ะ พ่อปู่มาตอนเดย์อ่าน เดย์จับความได้ว่าปู่บอกประมาณให้บอกปู่เองค่ะ เพราะง้านให้เจ้าของร้านจุดธูปโลดค่า

ส่วนเรื่องเข้าฝันน่ะยาย เดย์เข้าฝันใครไม่เป็นนนนนน แต่มีแต่คิดถึงยายแล้วก็ลองส่งจิตเผื่อติดบ้าง 555+ ไหง๋กลายเป็นเดย์ไปเข้าฝันได้ ซะงั้นอ่ะ อิอิ ตอบยาวกว่าที่ลอกยายมาอีกอ่ะ ไปล่ะค่ะไว้จะหาเวลาตื่นตอนเช้าๆ มาคุย มาปั่นกระทู้ด้วย บุญรักษาน่ะค่ะทุกคน

 

จิตเป็นธรรมชาติที่หากควบคุมได้ จะเป็นพลังงานที่ไวมาก สื่อกันได้เป็นเหมือนคลื่นส่ง วิทยุ โทรศัพท์ โทรทัสน์นั่นล่ะ ขึ้นอยู่กับว่าจะส่งไปแบบสะกิดใจเหมือนมีใครตอสายเข้ามา หรือส่งแบบโทรทัศน์ ฤทธิ์ทางจิต แค่คิดก็พอสัมผัสกันได้ แต่ไม่ค่อยเป็นสมจริง เพราะสภาวะแวดล้อม และความพร้อมต่างกัน

 

ซึ้งในน้ำใจจริงๆจ๊ะ ยายกำลังรวบรวมมงคลวัตถุที่จะให้น้องรัตนาพร เพราะส่งทีเดียวเลย ว่าจะส่งไปให้ครบทุกคนที่อยู่เมืองนอก ไม่เกี่ยวกับการโอนเงินเข้ามา แต่เพื่อให้เป็นพุทธานุสสติ และตอบแทนในน้ำใจที่มีให้ทั้งยายและเป็นพุทธศาสนิกชนที่ดี

ตอนนี้ยายจะขายวัว แต่สงสารมันกลัวเขาเอาไปฆ่า (คือตัวผู้ถ้าไม่สวยเขาเอาไปขุนเพื่อฆ่า) และตัวแม่เอาไปเพาะพันธุ์ต่อ เอาเป็นว่าถ้าขายวัวได้ ยายจะเอามาใช้หนี้กองทุนหมู่บ้านที่กู้มา แล้วกู้ใหม่ เพื่อเอามาลงทุนทำข้าวหลามส่งทั่วกรุงเทพ มีคนที่เขามาดูดวงกับยายแล้วยายบอกให้เขากับแฟนไปทำงานเขตชายแดนเขมร(คือชี้ทิศไป) แล้วจะรุ่ง(ไม่เอาค่าครู) เขาไปสี่เดือน งานดีมาก เรียกเมียที่ทำโรงงานข้าวหลามส่งพ่อค้าคนกลางให้เลิกกิจการ แล้วไปช่วยเขาที่ที่เปิดกิจการใหม่ เขาอยากยกลูกค้าให้ยายทำต่อ แม่ของแฟนยายจะได้ลาออกจากงานแม่บ้านที่กรุงเทพมาช่วยงานครอบครัว แล้วยายจะได้เดินทางไปทำงานที่มีรายได้มากกว่าช่วงที่ยังไม่มีเงินมากพอ (ความพออยู่ที่ไหนเนี่ย) ขณะเดียวกันที่ปากทางพุน้ำร้อน เขาให้ตั้งร้านค้าชุมชน ยายจะขายต้นไม้ ซึ่งไปเอาจากสวนนายพลท่านหนึ่งมาก่อน ท่านไม่เอาเงินจนกว่าจะขายได้ เน้นไม้ตกแต่งอย่างลั่นทม ไม้เมืองร้อนต่างๆ เพราะพวกนี้ขายทีขายเหมาสวน รายได้ดีกว่า แต่จะขายอาหารจานเดียวด้วย เพราะพวกผ่านทาง หรือสิบล้อ จะได้แวะมากิน เขาไม่อยากเข้ากินที่โรงแรม หรือร้านในพุน้ำร้อน มันเลี้ยวยาก แต่ทีนี้เราต้องแข่งขันกับคนอื่นๆ อยู่ที่ทำเลและฝีมือคนขายน่ะ

ตอนนี้ก็ต้องการแค่เงินทำซุ้ม หลวงพี่ให้เอาไม้เก่ามาจากวัดไม่พอหรอกค่ะเพราะมันผุและสั้น (แฟนยายจ้างคนไปตัดต้นไม้ ถากไผ่เพื่อชำระหนี้สงฆ์) คงใช้งบไม่เกินหมื่น อันนี้น้องสาวยายบอกให้ยายจำนำทองของแม่ยายสองบาทไปก่อน แล้วน้องสาวจะส่งเงินมาหากมีลูกค้ามาให้ว่าความ

ที่บอกหมด นี่เพื่อให้ทุกคนที่มีอุปสรรครู้จักการทำงานเป็นขั้นตอน และแก้ปัญหาเป็น เราไม่ต้องกลัวเสียหน้าที่จะต้องขายวัว จำนำทอง เพื่อเอามาต่อทุน

การกู้เงินนี่อย่างกู้กองทุนหมู่บ้านของรัฐบาล ชาวบ้านไม่มีปัญญาหาทันหรอกค่ะ ต้องหมุนเงินกัน เพราะกู้สามหมื่น ต้องเก็บให้ได้เดือนล่ะ 3000 บาทขึ้นเพื่อใช้หนี้ แล้วเงินสามหมื่นที่ไหน ที่จะลงทุนแล้วได้รายได้เหลือเก็บขนาดนี้ในชนบท ซื้อวัว เลี้ยงอย่างดี ได้แค่เเดอนล่ะ 500-1000 บาทที่เป็นกำไรต่อตัว วัวตัวล่ะ 15000 ได้มาสองตัว เลี้ยงไปเอากำไรคืนกองทุนหมด แล้วที่จะกินจะเก็บล่ะ รัฐบาลไม่มองให้ออก อ้างว่าเอาไปให้ชาวบ้านซื้อวัวมาเลี้ยง วัวบางตัวสามสี่หมื่น เพิ่งหย่านม เลี้ยงเป็นแม่พันธุ์พ่อพันธุ์(อย่างถูกที่สุดแล้ว) กว่าจะได้เพาะพันธุ์ก็สองปีขึ้น ดังนั้นชาวบ้านตาดำๆ ไม่มีเงินสำรอง เป็นหนี้หัวหมุนจ๊ะ

 

น้ำใจที่ใสซื่อ ดีกว่าน้ำคำที่ไม่กลั่นออกมาจากความจริงใจ

ขอบคุณมากจ้าน้องดร แค่นี้ยายผีป่าก็ปลื้มอกปลื้มใจจนน้ำตาคลอแล้วที่พี่ๆน้องๆ ให้กำลังใจ

มีอีกหลายคนนะคะที่ลำบากและต้องการความช่วยเหลือกว่ายาย

อย่างน้อยยายผีป่าก็มีบ้านอยู่ ไม่พิการทั้งกายและใจ

เรามาให้กำลังใจซึ่งกันและกัน เราเป็นญาติกันทั้งยามสุข และทุกข์นะจ๊ะ

 

โอ้วววว เจ๋ง

ชีวิตนี่มันไม่ง่ายเลยเจงๆ

 

เอ้า...ใครอกหักรักสลาย เหมือนสายน้ำที่ไหลเลย ยายผีป่าค้นหาคาถาใช้เสกแป้งทาหน้า ตำราโบราณ มาให้ภาวนาและใช้เรียกคนรักกลับมาให้รักตนยิ่งๆขึ้น หรือเรียกลูกค้า ให้อุดหนุนมากๆ (อันที่จริงหัวใจขุนแผนที่เคยลงไว้เมื่อไม่นาน น่าจะใช้ได้ครอบเลยค่ะ เพราะมนต์ที่จะบอกเนี่ย ย้าว ยาว

เออ...แต่จะเรียกคนที่ไม่เห็นค่าเรา ให้มาหาเรา มันเรียกได้แต่ไม่ถาวรนะคะ เราจะไปใส่ใจทำไมกับคนที่เห็นเราเป็นแค่ดอกไม้ริมทาง ในโลกใบนี้ยังมีคนที่เหมาะสมกับเราอีกตั้งแยะ เรายิ้มเข้าไว้ เปิดรับมิตรภาพใหม่ๆดีกว่านะจ๊ะ

...............................................................................

ตั้งนะโม 3 จบ ด้วยจิตที่นิ่ง สงบ

โอม! ด้วยอานุภาพแห่งพระพุทธเจ้าพระนามย่อว่า นะ บันดาลให้ หน้า ของข้าฯ งาม ปรากฏแก่สายตาของไอ้....เหมือนดังหน้าของนางสีดา นางวิสาขา นางเทพอัปสร ขอให้ดวงจิตของไอ้....คิดถึงข้าฯ รักข้าฯ หลงข้าฯ มาเสพสุขกับข้าฯ ฉันท์ผัวเมียแด่ข้าตลอดไป...

อะ สัง วิ สุ โล ปุ สะ ภุ พะ อิ ธะ คะ มะ จิ เจ รู นิ เพี๊ยง!

 

อ่านจบอยากแวะไปนอนแช่ตัวนิ่ง ๆที่บ่อน้ำพุร้อนจังค่ะยาย
ช่วงนี้จิตใจสับสน หงุดหงิดง่ายมากเลย
เพื่อนๆ บอกคนพูดน้อยจะคิดมาก
สงสัยจะจริง
แต่อ่านที่เดย์เขียนมาก็นึกขึ้นได้เหมือนกัน
เราก็เข้าเบญจเพศพอดี อาจจะพระศุกร์เข้า
พระเสาร์แทรกกับเค้าบ้างก็เป็นได้
ต้องพยายามควบคุมจิตตัวเองมากขึ้น

คิดถึงยายกับน้อง ๆ และพี่เก๋นะคะ

 

สวัสดีค่ะ คุณยาย นาน ๆ จะเจอคุณยายในเว็บสักที รอคำตอบอยู่นะคะ ที่อยู่ค่ะ ที่อยู่... อยากรู้ว่าบ้านคุณยายอยู่ที่ไหนค่ะ....

 

ว้า...ส่งคาถาที่เหลือไม่ผ่าน เน็ตหลุดค่ะ โทษที แต่ต้องไปรับคณะญาติธรรมที่จะมานอนในถ้ำแล้วค่ะ กำลังจะมาถึง มีน้องยิ่งยง น้องก้อย น้องเฟริส คุณ บ.ใบไม้(สองหนุ่มหลังนี่ติดใจเจ้านางขอม กะเจ้านางนาคีที่ถ้ำจ๊ะ นี่วันโกน วันพระ ท่านชอบปรากฏ ช่างสองผัวเมีย เตลิดไปแระ คงขวัญหนีล่ะจ้า

ที่อยู่ยายผีป่า ตรงด้านหลังซองพัสดุที่ส่งไปให้คุณแม่น้องรัตนา นั่นล่ะค่ะ

เอาตรงหน้าบอร์ดเลยเหรอ เอ้า...งั้นเจ้ากรรมนายเวรที่ยายพยายามหนี รู้ที่อยู่หมดสิจ๊ะ

เอื้อมเดือน ยิ่งยง ๒๙/๙ หมู่ ๖ พุน้ำร้อนหินดาด ตำบล หินดาด อำเภอ ทองผาภูมิ จังหวัด กาญจนบุรีย์ ๗๑๑๘๐ ประเทศไทย จ้า...

 

ขอบคุณค่ะ เย้...ได้แล้ว...เอ้แต่ว่ายังขาดอะไรไปนิดหนึ่งค่ะ ...ไม่เป็นไรค่ะ เดี๋ยวไปพลิกหา post ต้น ๆ ดีกว่า กลัวว่าคุณยายจะหาว่าเซ้าซี้อยากได้โน้นอยากได้นี่ ไปหาเองดีกว่าค่ะ ....


อ่านกระทู้ของคุณยายแล้วเพลินดีจังเลยค่ะ สนุก เครียด และก็ปนเสียงหัวเราะ post ตอบของคุณยาย ยิ่งอ่านก็ยิ่งสนุกค่ะ คุณยายน่าจะเขียนเป็นหนังสือเลยนะคะ คารม สุดยอดเลยค่ะ อ่านแล้วติดใจ อยากตามต่อนต่อไป (น่าจะทำเป็นพ็อตเก็ตบุ๊คเลยนะคะ เพื่อน ๆ ในกระทู้เห็นเป็นอย่างไรบ้างค่ะ...)

 

OH ....!!! พระเจ้าจอร์จ ยายกลัวเดย์มองไม่เห็นหรือกลัวเดย์ตาไม่บอดเนียะ อิอิ ตอบซะสีแดงตัวบะเร่อ กะว่าให้เมี้ยวซ่านอ่านด้วยซิเนียะ มาซะสีแดง 555

เอาเป็นว่า 3 คือ 8 8 คือ 3 ต้องท่องๆ เหอๆ ไม่งั้นลืมตลอดเลย รัฐบาลกินเงินเราตลอด เหอๆ

คนใหม่ๆ มาตามยายกันเยอะเลยน่ะค่ะ งั้นเดย์ขอแนะนำตัวนิดนึง อิอิ
.... ชื่อเดย์น่ะค่ะ ตอนนี้อยู่ที่แคนาดา งานอดิเรกคือพยายามส่งจิตไปกวนยาย (แต่ไม่เคยสำเร็จค่ะ) โดยรวมแล้วเป็นคนง่ายๆ พูดมาก ลุยๆ (ก๊อบนิสัยคุณเอื้อมเดือนมาค่ะ) ส่วนเรื่องการปฏิบัตินั้น ... หุหุ ไม่บอก อิอิ ยินดีที่ได้รู้จักทุกๆ คนค่า

ไหนๆ ยายก็เล่นบ่อยขึ้นแล้ว บอกหน่อยได้ไม๊ยายว่าเล่นเวลาไหนของไทย เดย์จะได้กะเวลามาปั่นถูก ช่วงนี้ยิ่งว่างๆ (ว่างงาน)

ปล.. ยินดีด้วยกับชมพูที่ได้งานแล้วจ้า !!
ปล..ที่สอง..ยายรู้ใช่ไม๊ค่ะว่าช่วงนี้กำลังจิตเดย์ตก หุหุ อีกอย่างกำลังบารมีไม่มากพอหง่ะ ... ดูๆ ให้แล้วขนลุกซู่เลย ร้านที่ออสอ่ะ ไม่เห็นไรเลยน่ะยาย มืดๆ แต่ขนลุก แล้วก็อึดอัด ยังไงก็ให้เจ้าของร้านจุดธูปบอกปู่น่ะค่ะ เพราะถ้าผ่านเดย์คงไม่ช่วยไรมาก ก็มันเล่นเป็นซะอย่างนั้น

 

สวัสดีค่ะ คุณเดย์ ยินดีที่ได้รู้จักคุณเดย์ด้วยนะคะ ชื่อรัตนาพรค่ะ เป็นน้องใหม่ แกะกล่อง ประมาณ 2-3 เดือนเองค่ะ ชื่อเล่นว่า "นาย" ค่ะ เรียกยังไงก็ได้ค่ะ..... อยู่อเมริกาค่ะ (อยากกลับเมืองไทยมาก ๆ ....)

 

ขออนุญาติครับ
ขอสวัสดีคุณ Des และคุณรัตนพรด้วย ผมคิดว่าหากผมแนะนำตัวไปก็อยากจะได้คำแนะนำตัวกลับ ก็ต้องขออนุญาติมาสวัสดีด้วยคนน่ะครับ และก็ยินดีที่ได้รู้จัก (ทางเว็ปบอร์ด) ผมก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ เรื่องการปฏิบัติไม่ได้ทำเลย แต่ว่าอยากทำมากครับ แต่กำลังใจมันไม่มี มันยังไม่ถึงน่ะครับ กิเลส ตัณหา ความเลว ความขี้เกียจ มันยังมีอยู่มาก มากแบบไม่ธรรมดาด้วยครับ ขอบอก แฮ่ะๆ ถือสาเอาอะไรไม่ได้เลยครับ ความดีของผมไม่มีพอจะเอามาเล่าสู่กันฟังได้ ขอเป็นแค่คนรับฟังด้านเดียวน่ะครับ ไว้เป็นแนวทาง ถึงเวลาของผมเมื่อไหร่ ผมไปถึงไหน อีกนานแค่ไหนก็ไม่ทราบ หากมีวันนั้นผมจะนำมาเล่าสู่กันฟังบ้างครับ สวัสดีครับ
เพิ่มเติม คุณแป้ง ขอสวัสดีด้วยคนครับ เห็นว่าคุณแป้งเหนื่อยๆ ล้าๆ (อ่านเจอนะครับ แฮ่ะๆ) เหนื่อยล้าอะไรก็หยุดพักบ้างน่ะครับ ยินดีด้วยที่ได้เข้าสู่วัยเบญจเพศ ผมก็เคยครับ แฮ่ะๆ (ล้อเล่นน่ะครับอย่าได้ถือสา) มีโอกาสอยากพบคุณแป้งสักครั้ง ขอบคุณทุกๆ คำแนะนำและความช่วยเหลือที่มีต่อผมน่ะครับ กลับไปเมื่อไหร่ผมมีโครงการอยู่ถ้ายังไงผมจะแจ้งให้ทราบเผื่อจะได้ร่วมทำด้วยกันครับ (ถือวิสาสะก็อย่าได้ถือสาน่ะครับ)

 

สวัสดีจ้าหนุ่มสาวที่น่ารักของยายผีป่า

ขอแนะนำน้องเดนะจ๊ะ ถ้าอยากทราบว่าน้องเดเป็นคนน่ารักน่าหยิกแค่ไหน เดี๋ยวจะลงภาพให้ชม ตอนที่เราไปเที่ยวกระบี่กัน แล้วเล่นพิเรน เราเรียกโต๊ะนางนาคี ที่อ่าวพระนาง (มิติของคนแถวๆนี้ล่ะ) เดเป็นคนถือกล้อง ยายผีป่าจับพ่อบูบู้แต่งกายล้อเลียนเจ้านางนาคี

จ๊าก..เจ้าเดกระโดเหยงเข้าหายายผีป่าที่นั่งยองๆข้างๆ ขำพ่อบูบู้ กล้องในมือเจ้าเดเกือบหลุดมือแตก

อันนี้ต้องไปหาชมภาพที่ห้อง เอารูปมาฝาก ตามที่ยายลิ้งไว้หน้าก่อนงัยคะ ภาพงานบวงสรวงน่ะค่ะ

ยายกะเดและบูบู้เคยตั้งใจจะเขียนเรื่องเป็นบทนิยายอะไรทำนองนี้ค่ะ แต่เหลวเพราะเวลาเจอกันสุมหัวกันไม่อำนวยงัยคะ เราจะเอามิติลึกลับที่เราสามคนสัมผัสได้มาเขียน เห็นบูบู้ขึ้นกระทู้ไว้ตั้งแต่สิงหาคม ไปคุ้ยหาอ่านดีไหมเรา

น้องรัตนาพรชอบอ่านที่ยายผีป่าเขียนเหรอจ๊ะ อิอิ...เดเอ๊ย...เราได้แฟนคลับนิยายเพี้ยนของเราแล้วโว้ย เผื่อเขียนแล้วดัง เอางัยดี มาสุมไอเดียกันเร้ว แหะๆ (ใส้แห้งทั้งโขยง)

ที่ยายออนไลน์ ส่วนมากเน็ตจะไม่อืดตอนสี่ทุ่ม หลังจากนั้นยายหลับ

มาทักทายกันนะคะ ไม่ต้องรอยาย แก๊งค์ตามยายรุ่นแรกน่ะ คุยน้ำไหลไฟดับท้างน้าน

 

ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ คุณ Jdin_buddhism เห็นรูปคุณหน้าบอร์ดมาตั้งนานแล้ว สงสัยจังเลยหน้าเหมือนพี่เขย( ที่แล้ว...)ของดิฉันมากเลยค่ะ คือว่าสะดุดตามาก ๆ คะ คนที่ดิฉันเจอหน้าบอร์ดทุก ๆ คน ต้องเป็นคนใจบุญมาก แน่ ๆ คะ อยากคบ อยากรู้จักแต่คนประเภทนี้เท่านั้นในชีวิต ดิฉันไม่ค่อยมีเพื่อนมากมายหรอกค่ะ เพราะไม่ค่อยได้คบใครมากมายนัก ที่สมัยยังเป็นเด็กนักเรียนด้วยกันก็สร้างแต่ปัญหา... คุณก็คงพอจะทราบนะคะปัญหาแบบเด็กนักเรียนแนะค่ะ...ก็เลยมีแต่คุณแม่ และพี่สาวเป็นเพื่อนมาตลอด...สบายใจดีค่ะ...

คุณยายค่ะ เริ่มเขียนนิยายหรือ หนังสือพ๊อกเก็ตบุ๊คเมื่อไหร่บอกสมาชิกเว็บพลังจิตด้วยนะคะ รับรองขายดีเทน้ำเทท่าแน่ ๆ ค่ะ...ดิฉันคนหนึ่งหล่ะค่ะ ชอบอ่านหนังสือมาก ๆ อ่านแล้วเหมือนได้ท่องโลกกว้าง...ทั้งที่จริงนั่งอยู่ที่เดิม...แฟนของดิฉันก็ชอบอ่านหนังสือค่ะ (ชนิดที่ไม่ลืมหูลืมตาเลยนะคะ...) อ่านแล้วไม่ยอมทิ้งนะคะ ทะนุทนอมยิ่งกว่าใข่ในหินคะ ตอนนี้ก็มีมากมายเป็นหมื่น ๆ เล่มเลยค่ะ เลยต้องยกห้องให้เก็บหนังสือให้ห้องหนึ่งไปเลย

ถ้าคุณยายไปทำงานต่างประเทศเดือนเมษายน น้องรัตนาพรก็คงไม่ได้เจอคุณยาย...ว้า บุญไม่ถึง วาสนาบารมียังอ่อนอยู่แน่ ๆ เลยคะ ... แล้วคุณยายมีโครงการจะกลับมาอีกเมื่อไหร่ค่ะ....ยังมีความหวังว่าจะได้เจอกันในวันข้างหน้าหน่ะค่ะ...

 

คุย..ด้วย

ขอบใจที่ถามถึง..

หวัดดีครับ..น้องผีป่า พี่ได้เข้ามาห้องนี้ก็เพราะความบังเอิญที่ติดตามตะกรุดโสฬสและตะกรุดเม..แต่ว่าอย่างไรก็ตามถือว่าเรามีวาสนาต่อกันคณะนาคา-นาคีคณะนี้มีแต่น้องๆสวยๆๆทั้งนั้นเลยโดยเฉพาะน้องชมพู..นั้นน่ารักมากถ้าพี่เป็นอย่างเมื่อก่อนนี้พี่คงจะ ..จีบแล้ว..พี่ขอเป็นประธานผ้าป่านี้ด้วยแล้วได้บอกระหัสโอนเงินให้เรียบร้อยแล้วเป็นเงินไทยก็ 3000 กว่าบาท หักค่าบริการ ค่าส่ง ค่ากรอบพระ ค่านำมัน ค่าเหนื่อย ค่าเมื่อย แล้วคิคคงจะเหลือเกิน 2000 บาท ยังอยู่ในข่ายที่จะเป็นประธานได้เพื่อช่วยกันสร้างบันไดนาคให้สำเร็จ เพื่อเป็นพุทธบูชา และเพื่อเป็นการตอบแทนพระคุณของเหล่า นาคา-นาคี ที่เคยร่วมชาติกันนับไม่ถ้วนมาในอดีต..พี่ไม่ได้ระลึกชาติได้หรอกแต่เลยเห็นในนิมิตอย่างแจ่มชัดว่าเคยเป็นนาคมาก่อนไม่รู้ว่านิมิตนั้นมันหรอกเราหรือเปล่าแต่ช่างเถอะเป็นนาคนั้นไม่เห็นจะเสียหายตรงไหนเลย..ความจริงแล้วอยากจะช่วยมากกว่านี้แต่ตอนนี้การเงินแย่มากๆเลย เปิดร้านอาหารไว้ก็ขายอาหารไม่ได้ต้องปิดร้านไว้..ต้องเอาเงินเดือนจากงานประจำ(วิศวกร สร้างเครื่องบิน Boeing )มาจ่ายค่าเช่าร้าน ค่าไฟ ค่านำ แล้วค่าใช้จ่ายอื่นๆอีก..เจ็บกระดองใจอยู่นี้..เขาว่าอยู่ดีๆไม่ชอบ ชอบคัน..มันเลยคันยิ่งกว่าตำแยเสียอีก..ประกาศขายก็ยังขายไม่ออก..เปลี่ยนมาป็น Night Club เปิดเฉพาะคืนวันศุกร์กับวันเสาร์ก็ไม่มีคนเข้าเพราะวันธรรมดาเปิดไม่ได้..เพราะมีงานประจำอยู่..ยังมีอีกขั้นหนึ่งคือเปิดเป็นโรงระบำ.TOPLESS..ให้หายบ้าไปเลยไม่รู้ว่าภรร-เมียจะว่าอย่างไร..จำไม่ได้ว่าอ่านมาจากห้องไหนว่ายายผีป่าจะมาเมืองนอกในเดือนเมษานี้..น้องเอย..อยู่เมืองไทยนั้นแหละดีแล้วพวกที่อยู่ที่นี้นะส่วนลึกของหัวใจแล้วไม่มีความอบอุ่นเหมื่อนอยู่ที่ไทยหรอกจริงอยู่..เมืองนอกสบายแต่ยุโรปพี่ไม่เคยอยู่นะ..เคยแต่เที่ยวมันรู้สึกเล็กๆและคับแคบอย่างไม่รู้..ผู้คนหน้าตาไม่คล้ายพ่อ..คล้ายแม่ของเรา..ภาษา..อาหารการกินอีก..แล้วครอบครัวของยายผีป่าเป็นครอบคร้วตั้ง 5 คน ลูก 3 ตัวเอง อีกทั้งสามี คิคให้รอบครอบถ้าจะมาคนเดียวก็ยังต้องห่วงหลัง..ขอให้เป็นทางออกสุดท้าย..พี่มาอเมริกาตั้งแต่อายุ 20 ปี พอจบปริญญาตรีแล้วมาเรียนต่อเลยจวบจนบัดนี้กำลังมองหาทางกลับชาตินี้เป็นชาติสุดท้ายแล้วต้องรีบเร่งแล้วเวลาเหลือน้อยแล้วตอนนี้จะพยายามสะสางงานต่างๆให้เสร็จสิ้นโดยเร็วไม่รู้ว่า 5 ปีนี้จะเสร็จไหม..แล้วค่อยคุยกันใหม่..

 

เจริญธรรมวันศรีจ๊ะ

เมื่อคืนหลังจากขับไสไล่ส่งสามหนุ่มพลังจิต.คอมจอมตะลุย(แบบกล้าๆกลัวๆ) ไปนอนที่บนถ้ำทะลุท่ามกลางสายฝนโปรยปรายยายผีป่าได้พยายามตอบกระทู้ ตอบเสียยาว ไม่ผ่านจ๊ะ

ขออนุโมทนากุศลซึ่งกันและกัน ตั้งแต่ที่เข้ามาเวปพลังจิต เพื่อนผีดลให้มารอพบพวกเผ่าพันธุ์เยวกัน น้องตองพีเปิดห้องตามหาคุณยายที่รัก เราเริ่มคุยเรื่องนาคา นาคีเลย คือยิงตรงประเด็น ตอนนั้นไม่กล้าคุยเปิดเผยมาก เพราะเกรงคนจะหาว่าติดกับเรื่องปรำปรา

บอกพวกที่มาคุยกันส่วนตั้วส่วนตัวนี้น่ะ เคยพบเจอกันมาหลายภพ หลายชาติ แต่ชาติที่มีพลังให้ดูดกันมาเจอกัน มาร่วมบุญกัน คือภพที่เป็นนาคา นาคี มิติมันยังแรงมาก เราเกิดอีกกี่ภพ มิติของนาคา นาคียังคลุมได้หมด ตราบเข้าพระนิพพานค่ะ

ตอนแรกเจ้าเDesยังไม่ค่อยเชื่อในฝันของตนเองนัก เราทุกคนเชื่อมโยงกัน ความพิศวงที่แฝงจะเริ่มๆสัมผัสได้ เอาล่ะทีนี้พอสัมผัสได้ กลายเป็นเรื่องที่ไม่อยากให้คนอื่นมองว่าบ้านะ

เออ...แล้วพวกเราบ้ามั้ยเนี่ยอีนางเดเอ้ย

วันนี้จะไปวัดท่าขนุน จะให้น้องเฟริสถ่ายภาพมาให้ชมนะจ๊ะ

ขอตัวไปล้างหน้าแปรงฟัน เตรียมถวายเช้าหลวงพี่ก่อน

ยินดีที่ได้เปิดห้องนี้เป็นที่ต้อนรับญาติทุกท่านจ้า

 

คิดว่ายายก็คงซึ้งมากอยู่แล้วว่าอยู่เมืองนอกมันเป็นไง ไม่น้อยไปกว่าคุณ เคนนู แน่ ๆ ขอให้ทุกคนเจริญในธรรมในวันมาฆะบูชานี้นครับ วันพระใหญ่ปีหนึ่งแค่สี่วัน ควรทำสิ่งที่เป็นบุญ พร้อมระรึกถึงคุณพระพุทธเจ้าให้มาก ๆ ครับ