เป็นนักกฏิบัติแต่ทำไมจิตคิดอกุศล

ผมก็เป็นครับ จะเป็นหนักๆตอนที่ทราบว่าพระท่านไหนอ่านใจได้ อยู่ๆก็มีคำด่ามาเป็นชุดในหัวเลยครับ ต้องไปกล่าวคำขอขมาตลอดเลย เห็นหลวงพี่เล็กว่าเป็นกิเลสมารนะ เค้าจะมาดึงเราให้ลงต่ำ ให้เราไม่ต้องไปสนใจ ค่อยๆข่มมันให้ได้

 

อันนี้หลวงพ่อฤาษีท่านบอกว่าท่านก็เป็นเหมือนกัน

 

ภัทเทกรัตตคาถา
(หันทะ มะยัง ภัทเทกะรัตตะคาถาโย ภะณามะ เส)
เชิญเถิด เราทั้งหลาย จงกล่าวคาถาแสดงผู้มีราตรีเดียวเจริญเถิด<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-comfficeffice" /><o></o>​

อะตีตัง นาน๎วาคะเมยยะ นัปปะฏิกังเข อะนาคะตัง
บุคคลไม่ควรตามคิดถึงสิ่งที่ล่วงไปแล้วด้วยอาลัย, และไม่พึงพะวงถึงสิ่งที่ยังไม่มาถึง
ยะทะตีตัมปะหีนันตัง อัปปัตตัญจะ อะนาคะตัง
สิ่งเป็นอดีตก็ละไปแล้ว, สิ่งเป็นอนาคตก็ยังไม่มา
ปัจจุปปันนัญจะ โย ธัมมัง ตัตถะ ตัตถะ วิปัสสะติ,
อะสังหิรัง อะสังกุปปัง ตัง วิทธา มะนุพ๎รูหะเย
ผู้ใดเห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้าที่นั้นๆ อย่างแจ่มแจ้ง,
ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน, เขาควรพอกพูนอาการเช่นนั้นไว้
อัชเชวะ กิจจะมาตัปปัง โก ชัญญา มะระณัง สุเว
ความเพียรเป็นกิจที่ต้องทำวันนี้, ใครจะรู้ความตายแม้พรุ่งนี้
นะ หิ โน สังคะรันเตนะ มะหาเสเนนะ มัจจุนา
เพราะการผัดเพี้ยนต่อมัจจุราชซึ่งมีเสนามากย่อมไม่มีสำหรับเรา
เอวัง วิหาริมาตาปิง อะโหรัตตะมะตันทิตัง,
ตัง เว ภัทเทกะรัตโตติ สันโต อาจิกขะเต มุนิ
มุนีผู้สงบย่อมกล่าวเรียกผู้มีความเพียรอยู่เช่นนั้น,
ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันกลางคืนว่า, "ผู้เป็นอยู่แม้เพียงราตรีเดียว ก็น่าชม"

...บทสวดแปลนี้ ได้กำลังใจดีครับ ...

 

ชอบอันนี้ ง่ายๆสั้นๆเข้าใจง่ายยยยยยยยยยยยยยยยยย


จิตมันคิดให้รู้ทันนะคับ ว่า จิตมันคิด


>>>ธรรมชาติ ไม่เคยเป็นของๆใคร<<<

 

เคยเป็นเหมือนกัน แต่ถ้าฝึกไปอีกสิ่งที่เป็นจะหายไป มันเข้าใจมันเอง
แล้วจิตจะสงบครับ

 

ปกติ ใจ ของเรามีกิเลส ซึ่งปะปนอยู่ในความคิดอยู่แล้ว เพียงแต่เราไม่ได้ไปกำหนดรู้เท่านั้นเอง

ครั้นพอเราไปกำหนดรู้ โดยมี พระธรรมคำสั่งสอนของสมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า เป็นหลักในการคิด หรือ กำหนดรู้ เลยตัดสินแบ่งแยกได้ อันไหนเราว่าดี อันไหนเราว่าไม่ดี
ตามแต่ปัญญา หรือ สัญญา ของเราจะคิดเห็นเป็นอย่างนั้น

จริงๆ เหล่านั้นทั้งหมดคือ ธรรม ที่ให้เราพิจารณา อย่างรอบคอบว่า เหล่านี้เป็นทุกข์

เหล่านี้เป็นสมุทัย หรืออะไรๆ โดยใช้ สติ และอารมณ์ภาวนา เป็นตัวกำกับ

ทั้งหมดทั้งมวล จะเกิดขึ้นได้เมื่อ เรามี ทาน ศีล และภาวนา บริสุทธิ์ครบถ้วนสมบูรณ์

และประกอบด้วยความเพียรไม่ลดละ จึงจะเกิดปัญญาได้ครับ

ขออนุโมทนาทุกๆคนครับ

 

ขออนุโมทนากับท่านที่ตั้งกระทู้นี้ครับ
ผมก็เป็นเหมือนกันครับ และก็พยายามหาทางแก้อยู่ พอมาได้อยู่ข้อคิดเห็นจากท่านผู้รู้หลายท่านแล้วทำให้ทราบทางแก้ได้ และทำให้ได้รู้ว่าไม่ไช่จะมีแต่ผมอย่างเดีวที่เป็นแบบนี้ สิ่งที่ผมทำตอนนี้นี้คือใช้สติเข้าไปรู้ให้ทัน พอรู้แล้วมันจะหยุดและระงับไปเองแต่อย่าไปคิดต่อนะครับคิดว่านั้นมันไม่ไช่เรา และให้ทำการขอขมาพระรัตนไตรเป็นประจำครับ เพราะบางครั้งเราอาจล่วงเกินโดยไม่รู้ตัว

 

สาธุ
อนุโมทนาที่แสดงบทนี้ ซึ่งเป็นบทที่อาตมา ใช้พิจารณาอยู่ประจำ

 

ขออนุโทนากับทุกท่านค่ะ ...
บางอย่างก็ใช้โยนิโส ไม่ได้จริง ๆ คือต้องปล่อยวาง
นึกว่าเป็นแต่เรา จะพยายามปล่อยมันไปให้ได้ ค่ะ คือปล่อยวาง

 

มารเข้าแทรก

 

อนุโมทนาครับ...


ปัจจุปปันนัญจะ โย ธัมมัง ตัตถะ ตัตถะ วิปัสสะติ,
อะสังหิรัง อะสังกุปปัง ตัง วิทธา มะนุพ๎รูหะเย
ผู้ใดเห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้าที่นั้นๆ อย่างแจ่มแจ้ง,
ไม่ง่อนแง่นคลอนแคลน, เขาควรพอกพูนอาการเช่นนั้นไว้....
ประโยคนี้ ยิ่งแจ่มแจ้ง พึงให้รู้ว่า การปฎิบัติ ทำอย่างไร ...สาธุ....ธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้า คือ อาการ อายตนะ ที่กระทบผัสสะ รวมลงที่ความรู้สึก แล้วรู้ทันที่ใจ
การหวนนึกย้อนกลับ หากสังเกตุระลึกดูอารมณ์ ที่เกิดตามมาขณะย้อนกลับ ว่า หดหู่ ยินดี ยินร้ายอย่างไร จึงเรียกว่า เห็นธรรมอันเกิดขึ้นเฉพาะหน้า...

 

ขอบคุณที่นำคาถามาลง

 

เป็นค่ะ
ขอบคุณสำหรับข้อแนะนำ

 

สาธุกับโยมนะ ประเด็นใจความสำคัญ อยู่ตรงนี้
เจริญพร

 

นี่แหละครับ โยนิโสฯ โยนิโสเป็นเรื่องของการวางมุมมองในการพิจารณา

ปรกติคนเรา จะเคยชินกับความเป็นมนุษย์ ที่จะต้องทำ ต้องสู้ โดยสู้แบบ
เห็นผลข้างหน้า ตะลุยเข้าไป

แต่ หากพิจารณากันจริงๆ นักสู้ที่ชนะได้จริงนั้น เขาจะสู้ด้วยการถอยเป็น
ด้วย การถอยทัพเป็นการสู้ที่ยากที่สุด ใครถอยทัพได้เก่งก็ทำให้ชนะศึกได้

เวลาเราถอย ข้าศึกจะออกจากที่ตั้ง มันจะโง่เผยตัวให้เราเห็น ก็เหมือน
คุณเห็นกิเลสที่มันผลุนผลันผุดออกมาให้คุณเห็น คราวนี้มันเปิดเผยตัวแล้ว
หากคุณรีบตีหยุดถอย แล้วกลับออกไปตี ก็จะอดเห็นของดี

ปรกติเวลาข้าศึกมันได้ใจ ตัวหัวหน้ามันจะออกมาด้วย ดังนั้น หากเราอดทน
อดกลั้น มีขันติธรรม มีทะมะข่มใจวางเฉยๆอยู่ ไม่นานหรอก คุณจะเห็นหัว
หน้าโจรอย่างอวิชชา หรือเบาะๆก็ สักกายทิฏฐิ

คิดจะขุดรากถอนโคน ก็ต้อง จับหัวหน้าโจร อย่าไปต่อตีกับปลาซิวปลาสร้อย
เธอจะได้ชื่อว่าเป็นผู้ห่างจากข้าศึก เมื่อห่างพอ แม่ทัพมันก็ยาตราออกมา
ก็เอาปืนยิงข้ามแม่น้ำสะโตงไปเลย ! จิตใตที่ตั้งมั่นคอยรู้ตรงนั้นคือกำลัง
ของสมถะสมาธิอินทรีย์ หากเราผลุนผลันออกไปตีปลาซิวปลาสร้อย ให้
รู้ไปว่า ผู้รู้ ผู้ดู ไม่ตั้งมั่น ฝุ้งพุ่งไปข้างหน้า ( Offsize กรรมการต้องโยนธง )

มาเถิด มาลองดู เรากวักมือเรียก ให้เธอมาลองดู ลองปฏิบัติดู พิสูจน์ดู
ด้วยตัวเอง เพื่อพิสูจน์ทิฏฐินี้ ใช่หรือไม่ใช่อย่างไร สัมมา หรือ มิจฉาอย่างไร

ก็แค่นั่งดู ไม่เสียหายอะไร

 

อนุโมทนาบุญกุศลที่บังเกิดมีกับทุกท่านด้วยครับ สาธุ

 

อนุโมทนา สาธุ เป็นอยู่พอดี เลย นึกว่าเมื่อไหร่จะพบทางออก ลามก สกปรก อกุศล ทุกเวลา แรกก็กลัวบาป แต่มันไม่ยอมหยุดคิด ไม่ยอมหยุดเห็น เลยให้มันคิดจนสุดโต่ง ดูจนสุดทาง เพราะกรรมมันเกิดกับจิตเราไม่ไปทำให้เดือดร้อนใคร ยุมันส่งเลย แต่มันกลับหยุดแฮะ ให้คิดอีก ดูอีก มันก็งั้น ๆ ล่ะ อ้อ...แค่นี้หรือ.ๆๆๆ

 

ยุส่งนี่ก็ใช้ได้นะ แต่ต้องเข้าใจนะ ว่า มันแค่ตกใจ กิเลส มันตกใจเป็น

โดยเฉพาะพวกกลุ่มอนุสัย พวกอนุสัยนี่หากเรายุ มันก็จะแกล้งหยุด

มันแกล้งหยุดนะ มันจะหลอกให้เราดีใจคิดว่าชนะ

กิเลสมันก็รบด้วยการถอย เป็น !

 

อนุโมทนา่กับพระคุณเจ้าSujinno โยมขอน้อมรับในแนวทางปฏิบัติ
อย่างที่คุณนิวรณ์กล่าว เป็นประโยชน์มากจริงเมื้อกี้ก็ลองหยุดดูจิต เป็นแบบนั้นจริงๆค่ะ
พอวางเฉยออกมากันใหญ่ เพราะในขณะที่จิตนั่ง ก็เพิ่งทราบว่า ไม่นิ่งจริง
ยังมีจิตทั้งบวกทั้งลบ อยู่อัดแน่นเต็มไปหมด ก็เลยดูอย่างสงบค่ะ ว่าเราจิตจะไหลลงสู่ที่ต่ำได้แค่ไหน ปรากฏว่าไหลไปลึก ๆ มาก จนกระทั้งเหมือนกับมันจางไปเอง โดยที่เราไม่ต้องไปข่มจิต ปฏิบัติแบบนี้ถูกต้องไหมคะ