ชีวิตที่พังไปแล้ว จะทำอย่างไร

ทุกข์ จนรู้สึกแขนขาหมดแรง
รู้สิกเหมือนจะจมน้ำ
รู้สึกเหมือนถูกบีบ เหลือเพียงจุดเล็ก..
ใครหนอเคยรู้สึก แบบนี้บ้าง

 

เคยรู้สึกเหมือนกัน...
ปล่อยวางค่ะ..แล้วจะดีเอง.

 

รู้สึกอยู่ค่ะตอนนี้...
หันซ้านหันขวาก็ไม่มีใครเลย
พยายามปล่อยวางก็ไม่ได้
ยังไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรต่อไป..กับชีวิตตอนนี้ดีเลยค่ะ

 

ถ้าเราผ่านตรงนี้ไปได้เราก้อจะมีประสบการณ์ไปให้คำปรึกษากับผู้อื่น ใครไม่เคยก้อคงไม่รู้ว่าทุกข์นั้นแค่ไหน ทุกสิ่งทุกอย่างคือครู เคยคิดว่าทุกข์ที่สุดแล้วไม่มีใครแม้แต่พี่น้อง ลองดูน่ะค่ะหาคนไว้ใจสักคนเล่าเรื่องที่ทุกข์ให้เขาฟัง เขาจะช่วยได้หรือไม่นั้นไม่สำคัญเพียงแต่การที่เราได้พูดอะไรออกไปบ้าง ก้อจะทำให้เรารู้สึกดีขึ้น เชื่อว่าทุกปัญหามีหนทางแก้จริงๆ

 

อันที่จริง..การล้มของเราในครั้งนี้..อาจลุกขึ้นมาง่ายกว่าที่เราคิด..เพราะบางครั้ง..สิ่งที่ทำให้เราทุกข์..อาจไม่ใช่เพราะสถานการณ์..แต่เราอาจทุกข์เพราะ.."ความคิด" ของเราเอง..

พอดีอ่านเจอข้อความดีๆ จากคุณธรรมะติดสวน

 

กำลังเป็นอยู่คะ.........แต่กำลังพยาม..... ถ้าแก้ไม่ได้ในชาตินี้....ชาติหน้าก็เป็นแบบนี้อีก....

 

เมื่อไหร่ที่ความพยายามไม่หมดไป ความเพียรที่จะทำยังมีอยู่ เรื่องที่ยากแค่ไหนก็ต้องสำเร็จ

ข้อความดีๆ จากคุณมอมแมมค่ะ

 

พลังใจ009กับคุณทิภาภรณ์ คนเดียวกันหรือเปล่าค่ะ ฟังแล้วรู้สึกเศร้าจัง

 

ผู้ปฎิบัติธรรม เป็นผู้มีบุญสูงสุด (สมเด็จพระญาณสังวรฯ)

 

ชีวิตที่ว่าพังเนี่ย มัน ขันต์5 รึเปล่า
กายหรือใจที่พัง
กายพังใจไม่ัพังก็ไม่เห็นเป็นไร หรือใจพังกายไม่พังก็ยิ่งดียังแก้ไขได้
แต่ถ้าไม่ใช่ทั้งสองอย่าง ก็ไม่มีปัญหา


ถ้าทุกอย่างต้องได้ดังใจคิด
ชั่วชีวิตจะเอาของกองที่ไหน
จะได้บ้างเสียบ้างช่างปะไร
นี้แหละไซร้ชีวิตมนุษย์ปุถุชน

 

ชีวิตที่พัง ก็คือชีวิตที่ได้รับแต่ความผิดหวังโดยสิ้นเชิง

ทั้งนี้เพราะ ชีวิตนั้น ยังยึดติดกับ โลกธรรมทั้ง 8 อยู่อย่างไม่ลดละ

แต่ถ้าพูดถึง ชีวิตที่พรั่งพร้อมไปกับ โลกธรรมทั้ง 8 จะมีความสุขยั่งยืนก็หาได้ไม่

สุดท้ายก็ไม่พ้นวัฏอันน่าสงสาร และกรรม ที่เราต้องรับในรูปแบบต่างๆ

ไม่ว่าจะเป็นความเจ็บป่วย พลัดพราก หรือ แม้แต่การตาย..

พระพุทธองค์ ท่านทรงบอกถึงทางดับทุกข์ ไว้เป็นธรรมให้ได้ ปฏิบัติมากมาย

ที่บัญญัติใว้เป็นทางการก็มากถึง 84000 พระธรรมขรรค์

ความสุขอันเป็นนิรันด์ที่ทั้ง สามโลก ควรน้อมนำมาเป็นสรณะนั้นมีมากว่า 2500 ปี

นับเฉพาะพระพุทธเจ้าพระองค์ของเรานี้

ทาน ศีล ภาวนา หรือ มรรคมึองค์แปด และอื่นๆ เป็นทางออกที่เรามักมองไม่เห็นเสมอมาครับ

ขออนุโมทนาทุกๆคนครับ

 

หลายๆคน เกิดมาก็ ต้องพบเจอเรื่อง ทุกข์ๆ ด้วยกันทุกคนอยู่แล้ว ไม่มีใครที่เกิดมาแล้วไม่ทุกข์ บางทีเรามองว่าตัวเราเองนั้นทุกข์มากๆ บางคน อกหัก บางคน ป่วยหนัก
สุดท้ายเรื่องทึ่หลายน่ากลัวที่สุด คงหนีไม่พ้น ความตาย เพราะทุกๆสิ่งที่อยู่บนโลกติดตัวเราไปไม่ได้เลยสักอย่าง ไม่ว่าจะเป็น ของรัก คนรัก หรือแม้แต่ร่างกายเราเองที่ เรารัก
ทุกๆอย่างมันก็เป็นไปตามธรรมดาของมันอย่างนั้นเอง
ยังไงขอให้คุณมีกำลังใจและ มีสติ ครับ

 

ขอขอบคุณ สำหรับทุก ๆ ข้อคิด เตือนสติ และกำลังใจ

 

ไม่มีอะไรจะรักษาใจได้เท่ากาลเวลา อดทนดูใจไปเรื่อยๆถ้าจะตายก็ให้มันตายไปเดี๋ยวมันก็สงบแล้วจะดีเอง

 

อย่างไรก็ไม่ได้หมายความว่าแก้ไขไม่ได้ ถ้ามียังมีชีวิต อย่างไรก็ต้องสู้กันต่อไป

 

เข้าใจนะครับถึงความรู้สึกเมื่อมีทุกข์-ปัญหา รบเร้าเข้ามา แต่อย่างไรหากคุณพอมีเวลาอ่านข่าว นสพ. เมื่อ 2-3 วันที่ผ่านมา ของคุณปานจิต- กันต์กนิษฐ์ อังกินันท์ แล้ว คุณลองเทียบดูว่าปัญหา-ทุกข์ ระหว่างของคุณกับของเขา (แล้วกับคุณพ่อของเขา เมื่อรู้ว่าลูกสาวของตัวเอง ไม่ตาย แต่โดนจับ ) คุณคงจะให้คำตอบสำหรับกำลังใจที่คุณต้องสร้างได้เองบ้างนะครับ

 

ชีวิตที่พังไปแล้ว จะทำอย่างไร

ที่พังไปแล้ว.. ก็ต้องยอมรับความจริง.. ในสิ่งที่เกิดขึ้น.. ไว้เป็นบทเรียนสอนใจ..
ที่พังไปแล้ว.. เป็นเพียงสมมุติทางโลก.. เป็นสัจจธรรม.. เกิดขึ้น ตั้งอยู่ และดับไป..
ที่พังไปแล้ว.. ก็จะเกิดสิ่งใหม่.. ขึ้นมาทดแทน.. ให้เรียนรู้.. และก้าวเดินต่อไปข้างหน้า..

คนเราเกิดมาล้วนต้องพบเจอกับ.. สุข ทุกข์ สมหวัง ผิดหวัง สำเร็จ ล้มเหลว ด้วยกันทุกคน
เป็นไปตามกฎแห่งกรรม วิบากกรรม จากอดีตชาติ และปัจจุบันชาติ..หมั่นทำบุญ รักษาศีล
สวดมนต์ภาวนา.. เยียวยารักษาจิตใจ.. ให้พ้นจากทุกข์เถิด.. สาธุ..

ขออย่ายอมแพ้.. อย่าอ่อนแอ.. แม้จะร้องไห้..
จงลุกขึ้นสู้ใหม่.. จุดหมายไม่ไกลเกินจริง..

..เป็นกำลังใจให้ครับ.. สู้สู้..

 

คงมีคนไม่น้อยที่เจอแบบคุณครับ และผมก็เป็นคนหนึ่งที่เจอเหมือนกัน สิ่งที่ผมจะแนะนำก็คืออยากให้คุณหันเผชิญกับความทุกข์ มองตัวเองว่าที่เป็นอย่างนี้เพราะอะไร มองไปที่ตัวเราเอง มองอย่างเป็นกลาง ไม่เข้าข้างตัวเอง คุณก็จะเจอทางออกครับ ส่วนที่ทุกข์จนไม่อยากทำอะไร
นั้นมันเป็นเพราะ คุณยอมให้ความทุกข์มันพรากความศรัทธาในตัวคุณเองออกไปจากตัวคุณ
จงเอามันคืนมาเมื่อความศรัทธาในตัวเองของคุณกลับมาคุณก็จะเผชิญปัญหานั้นออกไปได้ และที่สุดคุณก็จะเป็นคนเดิมที่เข้มแข้งกว่าเดิม

 

ความทุกข์เป็นเรื่องสมมุติ...ทุกข์ก็ตาย...สุขก็ตาย...อย่าคิดมากค่ะ...พรุ่งนี้ก็เช้าแล้ว

 

ตามตำนานหนึ่ง...
ปรมาจารย์ ผู้บัญญัติมวยไท้เก็ก จางซันฟง


ก่อนเป็น จางซันฟง ผู้เยี่ยมยอด

ท่านเป็นบ้า เสียคน จากการสูญเสียทุกอย่างในชีวิต
ต่อมา เรียกสติ กลับคืนได้

ด้วยการอยู่กับธรรมชาติ และ เริ่มเจริญสติด้วยการรำมวยไปเรื่อยๆ


จนสำเร็จ ธรรมขั้นสูงขึ้น และ บัญญัติสุดยอดมวย ที่ผสมผสานศาสนา ปรัชญาไว้ในตัว

ท่านเป็นผู้หนึ่ง ที่ผมนับถือเป็นปรมาจารย์




ทุกคน มีทุกข์ มีปัญหาต่างกันไป

.เราจะเลือกเป็นเหล็กชั้นเลว ที่โดนไฟ แล้วต้องทิ้ง ใช้ประโยชน์ไม่ได้ หรือเป็นเหล็กชั้นดีที่สามารถหลอมเป็นสิ่งที่วิเศษ มีประโยชน์สูง



...............................เราเท่านั้น (จริงๆ) ที่จะกำหนดทางให้ตน...............................