มาว่ากันด้วยเรื่องของ "จิต"

จิต <HR width="90%" SIZE=4>

<TABLE><TBODY><TR><TD>จิต สุภา<WBR>ไชย<WBR>กิจ*</TD></TR></TBODY></TABLE>​

<DD><TABLE width="10%" bgColor=#00ff00 border=5><TBODY><TR><TD><CENTER>เอก<WBR>สาร<WBR>อ้าง<WBR>อิง</CENTER></TD></TR></TBODY></TABLE>
<DD>กรรม<WBR>หรือ<WBR>การก<WBR>ระ<WBR>ทำ<WBR>ต่างๆ ย่อม<WBR>ต้อง<WBR>มี<WBR>ผล<WBR>ที่<WBR>เกิด<WBR>จาก<WBR>การก<WBR>ระ<WBR>ทำ<WBR>นั้นๆ ก่อน<WBR>การก<WBR>ระ<WBR>ทำ<WBR>จะ<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>คิด<WBR>เกิด<WBR>ขึ้น<WBR>ก่อน ความ<WBR>คิด<WBR>เป็น<WBR>เรื่อง<WBR>ของ "จิต" ธรรม<WBR>ชาติ<WBR>ของ<WBR>จิต<WBR>คน<WBR>เรา<WBR>จะ<WBR>ไม่<WBR>อยู่<WBR>นิ่ง แกว่ง<WBR>ไป<WBR>มา<WBR>สับ<WBR>สน<WBR>วุ่น<WBR>วาย ไป<WBR>กับ<WBR>สิ่ง<WBR>ที่<WBR>มาก<WBR>ระ<WBR>ทบ<WBR>ต่างๆ จิต<WBR>จะ<WBR>คิด<WBR>อยู่<WBR>ตลอด<WBR>เวลา ความ<WBR>คิด<WBR>มี<WBR>ผล<WBR>ต่อ<WBR>สุข<WBR>ภาพ<WBR>ทั้ง<WBR>ทาง<WBR>กาย<WBR>และ<WBR>ใจ ความ<WBR>คิด<WBR>ด้าน<WBR>ลบ<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>จิต<WBR>วุ่น<WBR>วาย หงุดหงิด สับ<WBR>สน วิตก กังวล ขุ่น<WBR>มัว ฯลฯ<WBR>เป็น<WBR>เหตุ<WBR>ให้<WBR>จิต<WBR>เศร้า<WBR>หมอง ซึม<WBR>เศร้า กลุ้ม<WBR>ใจ ฯลฯ เกิด<WBR>ความ<WBR>ทุกข์ ความ<WBR>คิด<WBR>ด้าน<WBR>บวก<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>จิต<WBR>สงบ เย็น โล่ง<WBR>โปร่ง<WBR>เบา<WBR>สบาย เป็น<WBR>เหตุ<WBR>ให้<WBR>อารมณ์<WBR>ดี ยิ้ม<WBR>แย้ม แจ่ม<WBR>ใส ฯลฯ เกิด<WBR>ความ<WBR>สุข ทุกข์<WBR>หรือ<WBR>สุข<WBR>จึง<WBR>เกิด<WBR>จาก<WBR>ความ<WBR>คิด<WBR>จาก<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>เรา ไม่<WBR>มี<WBR>ใคร<WBR>คิด<WBR>ร้าย<WBR>ต่อ<WBR>เรา<WBR>แต่<WBR>เรา<WBR>จะ<WBR>ทำ<WBR>ร้าย<WBR>ตัว<WBR>เรา<WBR>เอง<WBR>โดย<WBR>ไม่<WBR>รู้<WBR>ตัว เรา<WBR>จึง<WBR>ต้อง<WBR>รู้<WBR>จัก<WBR>ตัว<WBR>เรา รู้<WBR>จัก<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>เรา โดย<WBR>การ<WBR>พิจารณา<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>เรา ให้<WBR>รู้<WBR>สภาพ<WBR>จิต ให้<WBR>รู้<WBR>ทัน<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>เรา โดย<WBR>ให้<WBR>มี "สติ" คือ<WBR>รู้ ให้<WBR>รู้<WBR>ว่าเดี๋ยว<WBR>นี้<WBR>ขณะ<WBR>นี้<WBR>เรา<WBR>คิด<WBR>อะไร<WBR>อยู่ ทำ<WBR>อะไร<WBR>อยู่ จะ<WBR>ยืน เดิน นั่ง นอน พูด โกรธ ฯลฯ ก็<WBR>ให้<WBR>มี<WBR>สติ<WBR>รู้ ฝึก<WBR>ให้<WBR>รู้<WBR>ตัว<WBR>อยู่<WBR>ทุก<WBR>ขณะ เมื่อ<WBR>มี<WBR>สติ<WBR>ก็<WBR>จะ<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>คิด<WBR>เกิด<WBR>เป็น<WBR> ปัญญา<WBR>ขึ้น สติ<WBR>เป็น<WBR>เหตุ<WBR>ให้<WBR>ปัญญา สัมปชัญญะ<WBR>เกิด<WBR>ขึ้น จะ<WBR>กระ<WBR>ทำ<WBR>สิ่ง<WBR>ใด<WBR>ย่อม<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>ระ<WBR>มัด<WBR>ระวัง รอบคอบ ไม่<WBR>ประมาท กระ<WBR>ทำ<WBR>อย่าง<WBR>มี<WBR>สติ ไม่<WBR>กระ<WBR>ทำ<WBR>อย่าง<WBR>ขาด<WBR>สติ ย่อม<WBR>เกิด<WBR>ผล<WBR>ดี
<CENTER></CENTER>
<DD>ธรรม<WBR>ชาติ<WBR>ของ<WBR>คน<WBR>เรา<WBR>ทุก<WBR>คน<WBR>ที่<WBR>เกิด<WBR>มา<WBR>ย่อม<WBR>จะ<WBR>ต้อง<WBR>มี<WBR>โลภ โกรธ หลง (โลภะ โทษะ โมหะ) เป็น<WBR>กิเลส<WBR>ที่<WBR>ติด<WBR>ตัว<WBR>มา<WBR>ด้วย<WBR>กัน<WBR>ทุก<WBR>คน กิเลส<WBR>อยู่<WBR>ที่<WBR>จิต<WBR>หรือ<WBR>ใจ<WBR>ของ<WBR>เรา<WBR>อยู่<WBR>ที่<WBR>ตัว<WBR>เรา เรา<WBR>จะ<WBR>มี<WBR>สติ<WBR>ควบ<WBR>คุม<WBR>กิเลส<WBR>ได้<WBR>มาก<WBR>น้อย<WBR>แค่ ไหน<WBR>แล้ว<WBR>แต่<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>แต่<WBR>ละ<WBR>คน<WBR>กิเลส<WBR>มี<WBR>ทั้ง<WBR>โทษ<WBR>และ<WBR>ประ<WBR>โยชน์ กิเลส<WBR>เป็น<WBR>ต้น<WBR>เหตุ<WBR>สำคัญ<WBR>ที่<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>เกิด<WBR>ทุกข์ สำหรับ<WBR>บุคคล<WBR>ทั่ว<WBR>ไป เลิก<WBR>กิเลส<WBR>ไม่<WBR>ได้แต่<WBR>สามารถลด<WBR>ได้ ละ<WBR>ให้<WBR>น้อย<WBR>ได้ ผู้<WBR>ที่<WBR>ละ<WBR>กิเลส<WBR>ได้<WBR>มาก<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>ห่าง<WBR>จาก<WBR>ความ<WBR>ทุกข์<WBR>มาก จน<WBR>ถึง<WBR>จุดๆ หนึ่ง<WBR>หาก<WBR>จิต<WBR>ปราศ<WBR>จาก<WBR>กิเลส<WBR>ก็<WBR>หมด<WBR>ทุกข์<WBR>เปรียบ<WBR>เสมือน<WBR>จุด<WBR>ของ<WBR>ที่<WBR>เส้น<WBR>ตัด<WBR>กัน เท่า<WBR>กับ 0 (จุด<WBR>ที่<WBR>ไม่<WBR>มี<WBR>กิเลส) สภาพ<WBR>จิต<WBR>ที่<WBR>ใกล้ 0 มาก<WBR>เท่า<WBR>ใด<WBR>กิเลส<WBR>ก็<WBR>ยิ่ง<WBR>มี<WBR>น้อย<WBR>ลง<WBR>เท่า<WBR>นั้น ยิ่ง<WBR>ห่าง<WBR>มาก<WBR>เท่า<WBR>ใด<WBR>กิเลส<WBR>ก็<WBR>ยิ่ง<WBR>มี<WBR>มาก<WBR>เป็น<WBR>ทวี<WBR>คูณ โดย<WBR>ปกติ<WBR>แล้ว<WBR>คน<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>สภาพ<WBR>จิต<WBR>ใกล้ 0 มาก<WBR>และ<WBR>ห่าง 0 มาก จะ<WBR>มี<WBR>จำนวน<WBR>น้อย<WBR>มาก ทุกข์<WBR>เกิด<WBR>ขึ้น<WBR>และ<WBR>มี<WBR>อยู่<WBR>ที่<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>ทุก<WBR>คน โดย<WBR>ธรรม<WBR>ชาติ<WBR>หาก<WBR>เรา<WBR>ต้อง<WBR>การ<WBR>ดับ<WBR>ทุกข์ ก็<WBR>ต้อง<WBR>ดับ<WBR>ที่<WBR>ต้น<WBR>เหตุ คือ ที่<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>เรา เรา<WBR>ต้อง<WBR>พิจารณา<WBR>ตัว<WBR>เรา<WBR>เอง<WBR>อย่าง<WBR>ไม่<WBR>ลำ<WBR>เอียง ไม่<WBR>เข้า<WBR>ข้าง<WBR>ตัว<WBR>เอง ให้<WBR>รู้<WBR>จัก<WBR>ตัว<WBR>เรา รู้<WBR>จัก<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>เรา ยอม<WBR>รับ<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>เรา จิต<WBR>ของ<WBR>เรา<WBR>มี<WBR>กิเลส<WBR>อยู่<WBR>ใน<WBR>ระดับ<WBR>ใด ใกล้ 0 มาก<WBR>หรือ<WBR>ห่าง<WBR>จาก 0 มาก มี<WBR>ความ "พอ" หรือ<WBR>ยัง "ความ<WBR>พอ" ของ<WBR>เรา<WBR>สิ้น<WBR>สุด<WBR>แค่<WBR>ไหน มี<WBR>อีก<WBR>เท่า<WBR>ไร<WBR>จึง<WBR>จะ<WBR>พอ ถ้า<WBR>เรา<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>พอ<WBR>แล้ว จิต<WBR>เรา<WBR>จะ<WBR>ลด<WBR>กิเลส<WBR>ต่างๆ (โลภ โกรธ หลง) ลง<WBR>ได้<WBR>ส่วน<WBR>หนึ่ง จิต<WBR>ก็<WBR>จะ<WBR>สงบ<WBR>ขึ้น เย็น โล่ง โปร่ง<WBR>เบา<WBR>สบาย<WBR>ขึ้น ทำ<WBR>ให้<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>สุข
<DD>นัก<WBR>ปราชญ์<WBR>ได้<WBR>กล่าว<WBR>ไว้<WBR>ว่า "ผู้<WBR>ที่<WBR>ชนะ<WBR>ใจ<WBR>ตน<WBR>เอง ย่อม<WBR>ชนะ<WBR>สิ่ง<WBR>ทั้ง<WBR>ปวง" แต่<WBR>การ<WBR>ที่<WBR>จะ<WBR>ชนะ<WBR>ใจ<WBR>ตน<WBR>เอง<WBR>เป็น<WBR>สิ่ง<WBR>ที่<WBR>ทำ<WBR>ได้<WBR>ยาก เพราะ<WBR>ต้อง<WBR>ชนะ<WBR>กิเลส<WBR>ต่างๆ แต่<WBR>ก็<WBR>สามารถ<WBR>ทำ<WBR>ได้ โดย<WBR>รูป<WBR>แบบ<WBR>ต่างๆ กัน รูป<WBR>แบบ<WBR>หนึ่ง<WBR>คือ<WBR>การ<WBR>ฝึก<WBR> สมาธิ "สมาธิ" มี<WBR>อยู่<WBR>ที่<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>ทุก<WBR>คน มาก<WBR>หรือ<WBR>น้อย<WBR>ไม่<WBR>เท่า<WBR>กัน จิต<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>สมาธิ<WBR>เป็น<WBR>จิต<WBR>ที่<WBR>นิ่ง แน่ว<WBR>แน่ ความ<WBR>คิด<WBR>ไม่<WBR>ฟุ้ง<WBR>ซ่าน ไม่<WBR>กระ<WBR>จัด<WBR>กระจาย ใน<WBR>ช่วง<WBR>เวลา<WBR>หนึ่ง ๆ คิด<WBR>ใน<WBR>สิ่ง<WBR>เดียว เรื่อง<WBR>เดียว ไม่<WBR>สับ<WBR>สน<WBR>วุ่น<WBR>วาย ซึ่ง<WBR>เป็น<WBR>สิ่ง<WBR>ทำ<WBR>ได้<WBR>ยาก<WBR>สำหรับ<WBR>คน<WBR>ที่<WBR>ไม่<WBR>มี<WBR>สมาธิ<WBR>หรือ<WBR>มี<WBR>สมาธิ<WBR>น้อย จิต<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>สมาธิ<WBR>เป็น<WBR>จิต<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>พลัง มี<WBR>อานุภาพ มี"พลัง<WBR>จิต" หรือ "จิต<WBR>ตานุ<WBR>ภาพ"พลัง<WBR>จิต<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>อยู่<WBR>หาก<WBR>ไม่<WBR>รู้<WBR>จัก<WBR>เก็บ<WBR>รักษา<WBR>ก็<WBR>จะ<WBR>หมด<WBR>ไป<WBR>ได้<WBR>และ<WBR>เพิ่ม<WBR>ได้ เหมือน<WBR>กับ<WBR>เงิน<WBR>ทอง<WBR>ที่<WBR>เรา<WBR>หา<WBR>มา<WBR>ใช้<WBR>จ่าย ท่าน<WBR>ลอง<WBR>ทด<WBR>สอบ<WBR>พลัง<WBR>จิต<WBR>เบื้อง<WBR>ต้น<WBR>ของ<WBR>ท่าน<WBR>ดู โดย<WBR>การ<WBR>เรียก<WBR>คน<WBR>ที่<WBR>หัน<WBR>หลัง<WBR>อยู่<WBR>ให้<WBR>หัน<WBR>มา<WBR>หา<WBR>ท่าน (ทำ<WBR>จิต<WBR>ให้<WBR>เป็น<WBR>สมาธิ<WBR>เรียก<WBR>ใน<WBR>ใจ) เช่น<WBR>บน<WBR>รถ<WBR>เมล์<WBR>หรือ<WBR>ใน<WBR>โอกาส<WBR>ต่างๆ ที่<WBR>หัน<WBR>หน้า<WBR>ไป<WBR>ทาง<WBR>เดียว<WBR>กัน ถ้า<WBR>เรา<WBR>มี<WBR>พลัง<WBR>จิต<WBR>เข้ม<WBR>แข็ง คน<WBR>ที่<WBR>ถูก<WBR>เรียก<WBR>จะ<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>รู้<WBR>สึก<WBR>เหมือน<WBR>มี คน<WBR>เรียก<WBR>อยู่<WBR>ด้าน<WBR>หลัง เขา<WBR>ก็<WBR>จะ<WBR>หัน<WBR>หน้า<WBR>มา<WBR>ตาม<WBR>เสียง<WBR>เรียก หาก<WBR>ได้<WBR>ผล<WBR>ใน<WBR>ระยะ<WBR>ใกล้<WBR>ให้<WBR>ทด<WBR>ลอง<WBR>กับ<WBR>คน<WBR>ที่<WBR>เรา<WBR>รู้<WBR>จัก<WBR>แต่<WBR>อยู่<WBR>ห่าง<WBR>ไกล<WBR>กัน คน<WBR>ละ<WBR>สถาน<WBR>ที่ ว่า<WBR>เขา<WBR>จะ<WBR>รู้<WBR>สึก<WBR>เหมือน<WBR>ที่<WBR>ท่าน<WBR>ต้อง<WBR>การ<WBR>หรือ<WBR>ไม่ (เจอ<WBR>กัน<WBR>สอบ<WBR>ถาม<WBR>ดู) หาก<WBR>ไม่<WBR>เกิด<WBR>ผล<WBR>ก็<WBR>ไม่<WBR>เป็น<WBR>ไร พลัง<WBR>จิต<WBR>ฝึก<WBR>ได้ เพิ่ม ได้ มาก<WBR>หรือ<WBR>น้อย<WBR>ขึ้น<WBR>อยู่<WBR>กับ<WBR>การ<WBR>ฝึก<WBR>สมาธิ<WBR>ของ<WBR>แต่<WBR>ละ<WBR>คน ขั้น<WBR>ต้น<WBR>ดู<WBR>ความ<WBR>ราบ<WBR>เรียบ<WBR>จิต<WBR>ของ<WBR>ท่าน<WBR>ว่า<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>ราบ<WBR>เรียบ<WBR>เพียง<WBR>ใด และ<WBR>สามารถ<WBR>ใช้<WBR>วิธี<WBR>การ<WBR>ต่อ<WBR>ไป<WBR>นี้<WBR>เพาะ<WBR>กำลัง<WBR>ของ<WBR>จิต<WBR>ให้<WBR>เพิ่ม<WBR>ขึ้น<WBR>ได้ (หลวง<WBR>วิจิตร<WBR>วาท<WBR>การ, 2531:28)
<CENTER></CENTER>
<CENTER>ภาพ<WBR>ประกอบ<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 1</CENTER>
<CENTER></CENTER>
<CENTER>ภาพ<WBR>ประกอบ<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 2</CENTER>
<DD>ขั้น<WBR>ที่ 1 เอา<WBR>น้ำ<WBR>ใส่<WBR>ถ้วย<WBR>แก้ว<WBR>ให้<WBR>เต็ม<WBR>หรือ<WBR>เกือบ<WBR>เต็ม<WBR>ถ้วย ถือ<WBR>ถ้วย<WBR>แก้ว<WBR>ด้วย<WBR>มือ<WBR>ขวา<WBR>นั่ง<WBR>ตัว<WBR>ตรง ชู<WBR>ถ้วย<WBR>แก้ว<WBR>ให้<WBR>สูง<WBR>เท่า<WBR>ระดับ<WBR>สาย<WBR>ตา เพ่ง<WBR>ตา<WBR>ดู<WBR>ถ้วย<WBR>แก้ว<WBR>จะ<WBR>เห็น<WBR>ความ<WBR>หวั่น<WBR>ไหว<WBR>ของ<WBR>น้ำ<WBR>ที่<WBR>สั่น<WBR>สะเทือน<WBR>อยู่<WBR>ตลอด<WBR>เวลา ขอ<WBR>ให้<WBR>ตั้ง<WBR>ใจ<WBR>บังคับ<WBR>น้ำ<WBR>บังคับ<WBR>ให้<WBR>นิ่ง มือ<WBR>ถือ<WBR>ถ้วย<WBR>ให้<WBR>นิ่ง ตั้ง<WBR>ใจ<WBR>บังคับ<WBR>แขน บังคับ<WBR>มือ และ<WBR>บังคับ<WBR>น้ำ<WBR>ใน<WBR>ถ้วย<WBR>ให้<WBR>นิ่ง ด้วย<WBR>การ<WBR>นึก<WBR>เป็น<WBR>คำ<WBR>พูด<WBR>ว่า นิ่ง นิ่ง นิ่ง ความ<WBR>สั่น<WBR>สะเทือน<WBR>ของ<WBR>น้ำ<WBR>จะ<WBR>ลด<WBR>น้อย<WBR>ลง ทำ<WBR>เพียง<WBR>หนึ่ง<WBR>นาที<WBR>หยุด แล้ว<WBR>ทำ ใหม่<WBR>เปลี่ยน<WBR>ทำ<WBR>ด้วย<WBR>มือ<WBR>ซ้าย<WBR>บ้าง และ<WBR>สังเกต<WBR>ว่า<WBR>มือ<WBR>ซ้าย<WBR>กับ<WBR>มือ<WBR>ขวา<WBR>ของ<WBR>เรา<WBR>ข้าง<WBR>ไหน<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>ราบ<WBR>เรียบ<WBR>ดี<WBR>กว่า
<DD>ขั้น<WBR>ที่ 2 ทำ<WBR>แบบ<WBR>เดียว<WBR>กับ<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 1 แต่<WBR>ให้<WBR>ยืน<WBR>และ<WBR>ใช้<WBR>ใบ<WBR>ไม้<WBR>แห้ง<WBR>เล็กๆ ลอย<WBR>ไว้<WBR>ใน<WBR>แก้ว<WBR>ตั้ง<WBR>ใจ<WBR>บังคับ<WBR>แขน บังคับ<WBR>มือ บังคับ<WBR>น้ำ บังคับ<WBR>ใบ<WBR>ไม้ ด้วย<WBR>การ<WBR>นึก<WBR>เป็น<WBR>คำ<WBR>พูด<WBR>ว่า นิ่ง นิ่ง นิ่ง ทำ<WBR>เพียง<WBR>หนึ่ง<WBR>นาที<WBR>แล้ว<WBR>หยุด<WBR>และ<WBR>ทำ<WBR>ใหม่ เปลี่ยน<WBR>ทำ<WBR>แขน<WBR>ซ้าย<WBR>บ้าง<WBR>แขน<WBR>ขวา<WBR>บ้าง
<CENTER><TABLE width="55%" bgColor=#bbbbbb border=2><TBODY><TR><TD><DD>ทำ<WBR>แบบ<WBR>ฝึกหัด<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 1 และ<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 2 นี้
<DD>จน<WBR>กว่า<WBR>จะ<WBR>ได้<WBR>ผล<WBR>เป็น<WBR>ที่<WBR>พอ<WBR>ใจ
<DD>คือ<WBR>น้ำ<WBR>นิ่ง<WBR>มาก<WBR>ที่<WBR>สุด<WBR>ที่<WBR>จะ<WBR>นิ่ง<WBR>ได้<WBR>แล้ว จึง<WBR>ค่อย<WBR>ทำ<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 3</DD></TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER>
<CENTER></CENTER>
<CENTER>ภาพ<WBR>ประกอบ<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 3</CENTER>
<DD>ขั้น<WBR>ที่ 3ใช้<WBR>ถ้วย<WBR>แก้ว<WBR>ใส่<WBR>น้ำ<WBR>เต็ม<WBR>ถึง<WBR>ขอบ<WBR>ปาก<WBR>ถ้วย และ<WBR>ใส่<WBR>ใบ<WBR>ไม้<WBR>แห้ง<WBR>เหมือน<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 2 แต่<WBR>แทน<WBR>ที่<WBR>จะ<WBR>ถือ<WBR>ถ้วย<WBR>แก้ว<WBR>นิ่ง<WBR>อยู่<WBR>เฉย<WBR>ให้<WBR>เคลื่อน<WBR>มือ<WBR>ที่<WBR>ถือ<WBR>ถ้วย<WBR>แก้ว<WBR>เป็น<WBR>วง<WBR>กลม ขณะ<WBR>ที่<WBR>เคลื่อน<WBR>มือ<WBR>นั้น<WBR>ต้อง<WBR>บังคับ<WBR>น้ำ<WBR>ให้<WBR>นิ่ง แม้<WBR>จะ<WBR>เคลื่อน<WBR>ไป<WBR>มา<WBR>ก็<WBR>ให้<WBR>ความ<WBR>สั่น<WBR>สะเทือน<WBR>น้ำ<WBR>น้อย<WBR>ที่<WBR>สุด ฝึกหัด<WBR>ทั้ง<WBR>สอง<WBR>มือ เมื่อ<WBR>ได้<WBR>ผล<WBR>เป็น<WBR>ที่<WBR>พอ<WBR>ใจ<WBR>แล้ว<WBR>จึง<WBR>ไป<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 4
<CENTER></CENTER>
<CENTER>ภาพ<WBR>ประกอบ<WBR>ขั้น 4</CENTER>
<DD>ขั้น<WBR>ที่ 4ใช้<WBR>ถ้วย<WBR>แก้ว<WBR>ใส่<WBR>น้ำ<WBR>และ<WBR>ใบ<WBR>ไม้<WBR>เหมือน<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 2 และ 3 มือ<WBR>ถือ<WBR>ถ้วย<WBR>แก้ว<WBR>นั่ง<WBR>ยองๆ บน<WBR>พื้น ตั้ง<WBR>ใจ<WBR>บังคับ<WBR>น้ำ<WBR>ให้<WBR>นิ่ง แล้ว<WBR>ค่อย ๆ ลุก<WBR>ขึ้น<WBR>ยืน โดย<WBR>พยายาม<WBR>ให้<WBR>น้ำ<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>สั่น<WBR>สะเทือน<WBR>น้อย<WBR>ที่<WBR>สุด ยืน<WBR>แล้ว<WBR>กลับ<WBR>ลง<WBR>นั่ง ๆ แล้ว<WBR>กลับ<WBR>ยืน<WBR>สลับ<WBR>กัน คราว<WBR>นี้<WBR>ขยาย<WBR>เวลา<WBR>จาก 1 นาที<WBR>เป็น 2 นาที<WBR>แล้ว<WBR>หยุด<WBR>เป็น<WBR>พัก ๆ ส่วน<WBR>ใจ<WBR>บังคับ<WBR>นั้น ใน<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 4 นี้<WBR>ต้อง<WBR>ตั้ง<WBR>ใจ<WBR>บังคับ<WBR>ทั่ว<WBR>ตัว<WBR>เรา<WBR>ว่า<WBR>มี<WBR>ความ<WBR>หนัก<WBR>แน่น ราบ<WBR>เรียบ ไม่<WBR>ใช่<WBR>บังคับ<WBR>แต่<WBR>มือ<WBR>และ<WBR>แขน ต้อง<WBR>นึก<WBR>บังคับ<WBR>ทั่ว<WBR>ร่าง<WBR>กาย
<DD>แบบ<WBR>ฝึกหัด<WBR>ทั้ง 4 ขั้น<WBR>นี้ เป็น<WBR>การ<WBR>ฝึกหัด<WBR>ใจ<WBR>ของ<WBR>เรา<WBR>ให้<WBR>แน่ว<WBR>แน่ เป็น<WBR>สมาธิ เป็น<WBR>การ<WBR>สร้าง<WBR>อำนาจ<WBR>ของ<WBR>จิต<WBR>ให้<WBR>จิต มี<WBR>ความ<WBR>หนัก<WBR>แน่น<WBR>มั่น<WBR>คง<WBR>และ<WBR>แข็ง<WBR>แรง<WBR>ภาพ<WBR>ประกอบ<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 4 พยายาม<WBR>ฝึกหัด<WBR>ครั้ง<WBR>ละ 7 วัน<WBR>หรือ<WBR>ใช้<WBR>เวลา 15 วัน สำหรับ<WBR>ฝึก<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 1 และ<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 2 สลับ<WBR>กัน<WBR>ไป แล้ว<WBR>จึง<WBR>ฝึก<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 3 และ<WBR>ขั้น<WBR>ที่ 4 ขั้น<WBR>ละ 7 วัน แล้ว<WBR>ท่าน<WBR>จะ<WBR>เห็น<WBR>ผล<WBR>เพียง<WBR>แค่ 7 วัน<WBR>แรก<WBR>จะ<WBR>รู้<WBR>สึก<WBR>ว่า<WBR>มี<WBR>อะไร<WBR>ดี<WBR>ขึ้น<WBR>ทั้ง<WBR>ทาง<WBR>กาย<WBR>และ<WBR>ทาง<WBR>ใจ ท่าน<WBR>ทำ<WBR>แบบ<WBR>ฝึกหัด<WBR>นี้<WBR>ครบ 4 สัปดาห์<WBR>ก็<WBR>ยิ่ง<WBR>เห็น<WBR>ผล<WBR>ดี<WBR>มาก<WBR>ขึ้น ถ้า<WBR>ท่าน<WBR>เป็น<WBR>คน<WBR>ที่<WBR>มัก<WBR>ตื่น<WBR>เต้น ตก<WBR>ใจ<WBR>ง่าย<WBR>ลักษณะ<WBR>นั้น<WBR>ก็<WBR>จะ<WBR>หาย<WBR>ไป ถ้า<WBR>ท่าน<WBR>กลัว<WBR>อะไร<WBR>โดย<WBR>ไม่<WBR>มี<WBR>เหตุ<WBR>ผล<WBR>หรือ<WBR>สะดุ้ง หวาด<WBR>กลัว<WBR>อยู่<WBR>เป็น<WBR>นิตย์ ลักษณะ<WBR>อัน<WBR>นี้<WBR>จะ<WBR>ลด<WBR>น้อย<WBR>ลง และ<WBR>ถ้า<WBR>ท่าน<WBR>ฝึกหัด<WBR>ต่อ<WBR>ไป<WBR>อีก<WBR>ก็<WBR>จะ<WBR>เห็น<WBR>ผล<WBR>ดี<WBR>มาก<WBR>ขึ้น จน<WBR>ถึง<WBR>จุด<WBR>หนึ่ง<WBR>จิต<WBR>จะ<WBR>ไม่<WBR>สะดุ้ง<WBR>สะเทือน ไม่<WBR>หวั่น<WBR>ไหว<WBR>เมื่อ<WBR>มี<WBR>อะไร<WBR>เกิด<WBR>ขึ้น<WBR>ไม่<WBR>ว่า<WBR>ทาง<WBR>ดี<WBR>หรือ<WBR>ทาง<WBR>ร้าย ไม่<WBR>เศร้า<WBR>โศก ไม่<WBR>ขุ่น<WBR>หมอง ปลอด<WBR>โปร่ง<WBR>อยู่<WBR>เสมอ เป็น<WBR>มงคล<WBR>อัน<WBR>สูง<WBR>สุด ดัง<WBR>ที่<WBR>ปรากฏ<WBR>ใน<WBR>มงคล<WBR>สูตร<WBR>ว่า
<CENTER><TABLE width="50%" bgColor=#bbbbbb border=2><TBODY><TR><TD><CENTER>"ผุฏฐสฺส โลกธมฺเมหิ จิตฺตํ ยสฺส น กมฺปฏิ
อโสกํ วิรชํ เขมํ เอตมฺมงฺคล<WBR>มุตฺตมํ"</CENTER></TD></TR></TBODY></TABLE></CENTER>
<DD>พลัง<WBR>จิต<WBR>ที่<WBR>มี<WBR>อยู่<WBR>หาก<WBR>ไม่<WBR>รู้<WBR>จัก<WBR>เก็บ<WBR>รักษา<WBR>จะ<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>ลด<WBR>น้อย<WBR>หรือ<WBR>หมด<WBR>ไป<WBR>ได้<WBR>การก<WBR>ระ<WBR>ทำ<WBR>ต่อ<WBR>ไป<WBR>นี้ เป็น<WBR>ต้น<WBR>เหตุ<WBR>ส่วน<WBR>หนึ่ง<WBR>ที่<WBR>ทำ<WBR>ให้<WBR>สูญ<WBR>เสีย<WBR>พลัง<WBR>จิต ตัว<WBR>อย่าง<WBR>เช่น <DD><TABLE><TBODY><TR><TD><LO><DD>ความ<WBR>โกรธ
<DD>การ<WBR>โต้<WBR>เถียง
<DD>การ<WBR>พูด<WBR>ซุบ<WBR>ซิบ พูด<WBR>กระซิบ<WBR>กระ<WBR>ซาบ
<DD>การ<WBR>นั่ง<WBR>กระดิก<WBR>เข่า
<DD>ฯลฯ </LO>
</DD></TD></TR></TBODY></TABLE>
<DD>เอก<WBR>สาร<WBR>อ้าง<WBR>อิง <DD>หลวง<WBR>วิจิตร<WBR>วาท<WBR>การ,พล<WBR>ตรี กำลัง<WBR>ใจ พิมพ์<WBR>ครั้ง<WBR>ที่ 8 วิค<WBR>ตอ<WBR>รี่<WBR>เพา<WBR>เวอร์<WBR>พ้อยท์ (28-36),2531 </DD>
<!-- / message --><!-- sig -->

 

ยอดเยี่ยม...

ดีมากเลยครับ...จะลองนำไปฝึกปฏิบัติดูครับ...

 

กิวๆ จิงอ่ะเปล่า มีใครเคยทำได้ยัง หรือเป็นเพียงแค่สันนิฐานอ่ะคับ
จะทำได้ไหมหนอเรา

 

จิตน้อมรับ

จะน้อมรับเอาไปปฏิบัติเพื่อสร้างจิตให้แน่วแน่ค่ะ

 

ง่ายๆเนอะ น่าเอาไปใช้ ^^v

 

น่าศึกษา