ผู้ปฏิบัติท่านใดยังไม่เคยเห็นสิ่งลี้ลับบ้าง

อยากทราบว่าผู้ที่ปฏิบัติต้องเห็นสิ่งลี้ลับหรือวิญญาณกันทั้งหมดเลยเหรอ

แล้วก่อนหน้านั้นเคยเป็นคนกลัวผีกันรึป่าว แล้วมีวิธีการแก้อย่างไร

แล้วตอนได้เห็นหรือได้สัมผัสครั้งแรกไม่ว่าทางใดก็ตามมีอาการตกใจบ้างมั๊ยคะ

(โดยส่วนตัว เชื่อว่าวิญญาณมีจริง เพราะเคยเห็นตอนเด็กๆ)


ขอให้ทุกท่านเจริญในธรรมยิ่งๆ ขึ้นไป
อนุโมทนา

 

เรายังไม่เคยเห็นอะไรที่เป็นสิ่งลี้ลับเลย
มีแต่ตอนเด็กที่ ทวดเสียไป แล้วเราได้กลิ่นเหมือนทวด ครั้งหนึ่ง
ก็คิดว่าอาจจะอุปทานไปเอง เพราะใกล้ชิดกับทวดมาก จนจำกลิ่นได้ติดจมูก
เพราะคิดถึง ก็เลยเหมือนจะได้กลิ่นด้วย เหมือนเรานึกสร้างกลิ่นนั้นขึ้นมาเอง
เหมือนเราเห็นน้ำตาล ก็เหมือนจะได้รสหวานติดลิ้นขึ้นมาแบบนั้น
ไม่รู้ว่าถูกหรือผิดนะ แต่เราเข้าใจเอาเองว่าเป็นแบบนี้

เรื่องผี ก็เหมือนกันเราคิดว่าถ้าเราเคยเห็นและจำอะไรๆไว้เยอะ
พอจิตสงบลงมันก็มีกำลัง มันก็สร้างภาพนั้นขึ้นมาจากความทรงจำของเราเอง
ถ้าเราไม่สนใจ ไม่จดจำ เราก็ไม่มีวัตถุดิบจะสร้างภาพ สร้างรูปนาม มาหลอนใจตัวเราเอง
ถ้าเรารู้ทันสิ่งเหล่านี้ บางทีเมื่อเราสงบ ก็ไม่มีอะไรมากวนใจเราได้
หรือถ้ามีอะไรมากวน เราก็จะมีสติ พอจะเอาตัวรอดออกมาได้

 

ถ้าให้เห็นตรงๆเลยด้วยตาเนื้อ...มะเคยคับ แต่ถ้านั่งสมาธิหรือฝันเห็นก็มีบ้าง บางที่ก็น่ากลัวมาก...หน้าตาน่ากัวมากเลย แต่ก็ไม่กัวหรอกครับแค่ดูเฉยๆแล้วก็ผ่านไป...ก้อคิดนะครับว่าเขาน่าสงสารต้องมาขอส่วนกุศลนะครับ

 

ผมไม่เคยเห็นสิ่งลี้ลับครับเพราะไม่ได้กำหนดด้วยคามอยากหรือไม่อยากครับ ใจสงบก็พอครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

คนที่เห็นผีเป็นคนมีบุญนะครับ......อย่างน้อยก็รู้ว่าตายแล้วไม่สูญ......มั่นคงในพระธรรมอย่างจริงใจ....

 

สิ่งลี้ลับที่น่ากลัวมากที่สุดคือ
มีอะไรๆไม่รู้พาให้เราทุกข์ให้เราสุขอยู่เรื่อยมาๆ
ความสูญเสีย พลัดพรากจากสิ่งของหรือบุคคล ความโศรกเศร้าเสียใจ นั่นหมายถึงทุกข์
ความสำเร็จในทางโลกยิ่งๆขึ้น ก็ยังเป็นทุกข์อยู่เพราะกลัวจะสูญเสียนามธรรมที่เรียกกันว่าสุข
ตามนิยาม ตามความพอใจ ในตัวบุคคลนั้นๆ..
ยังจะมีลึกลับกว่านี้อีกไม่รู้จบ หากเรายังไม่หยุดความคิดปรุงแต่งไปต่างๆนานาไม่รู้จักจบ

นี่แหละสิ่งลี้ลับของข้าพเจ้า น่ากลัวเหลือเกิน

 

ยังไม่เคยเห็นเลยค่ะ เพราะคิดว่าที่นั่งสมาธิยังไม่สงบพอ
คงต้องฝึกอีกนานค่ะ

 

เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

 

อย่าไปสนใจเลยครับ ผมเองก็ไม่เคยเห็นอะไรเลย แต่สิ่งที่ดีที่เกิดขึ้นคือ รู้จักควบคุมตนเองได้ดีขึ้น ใจเย็นขึ้น มีความเห็นอกเห็นใจเพื่อนร่วมโลกมากขึ้น ผลพลอยโดยที่ไม่รู้ตัวก็คือ ยามเราเดือดร้อนเป็นทุกข์ เราก็ทุกข์อย่างมีสติ และหาหนทางคลี่คลายได้ไม่ยาก ผมขอเป็นกำลังใจให้ทุกท่านที่มุ่งมั่นปฏิบัติธรรมครับ

 

ก็เคยสัมผัสมาบ้างค่ะ
ส่วนใหญ่จะมาเพียงแค่เสียงให้ได้ยิน
ครั้งแรก ก็กลัวเหมือนกัน
แต่หลังๆได้ยินบ่อย จนชินและ

ปูขู่ไว้ก่อนนั่งสมาธิว่า ถ้ามาให้เห็นแล้วปูตกใจจนสมาธิกระเจิงล่ะก็ อดบุญนะจะบอกให้
เดี๋ยวนั่งสมาธิเสร็จ จะอุทิศให้เอง อาศัยขู่ผีไว้ก่อน อิอิ

ถ้าเขามาให้เห็นอีก ก็ไม่ต้องกลัวหรอกค่ะ ถือซะว่าเป็นโอกาศที่ดี ที่ท่านจะได้สร้างบุญสร้างกุศลเพิ่มขึ้น เพิ่มบารมี จะได้ปฏิบัติได้ก้าวหน้าขึ้นไงล่ะจ๊ะ

 

โดยทั่วไป จะเป็นรูปนิมิตที่ใจเราสร้างขึ้นมาเอง
ถ้าเป็นรูปจริง จะเห็นได้ต่อเมื่อจิตถึงระดับฌาณ 4 คือต้องไม่เห็นภาพหรือนิมิตใดๆ อีก หลังจากนั้นพักหนึ่ง ถึงจะเห็นได้ (ถ้าจิตไม่เข้าภวังค์ไปซะก่อน)
การเห็นก็คือการเห็น เหมือนเราเห็นคนนั่นแหล่ะ จะไม่มีเรื่องราวใดๆ มาประกอบ ถ้ามีแสดงว่าเป็นความฝัน... อิอิ

ในฌาณ 4 จิตจะเป็นอุเบกขา เรียกง่ายๆ ว่า ไม่มีอารมณ์ใดๆ เพราะงั้นเมื่อได้เห็น ก็จะไม่ตกใจหรือกลัวหรือดีใจแต่อย่างใดทั้งสิ้น ถ้ากลัวก็แสดงว่า เป็นความฝันอีก อิอิ
แต่ก็ใช่ว่า จะเห็นได้ตลอดเวลา ถ้าอยู่ในบ้านก็มักไม่เห็นหรอก... อุอุ


เพิ่มเติม: ถ้าฟุ้งซ่านน้อยหน่อย รูปนิมิตก็เกิดน้อย จริงๆ เราไม่เคยเห็นนิมิตอะไรเลยนะ

 

ผมนี่เจอมาร้อยแปดอย่าง

สรุปให้ฟัง ว่า ถ้าเจออะไรประหลาด ให้แผ่เมตตาอย่างเดียว อย่าไปสู้ อย่าไปคิดโกรธ

อย่าไปเอา เวทมนต์อะไรไปไล่ ทำจิตให้ถึงฌาณ เท่านั้นวิญญาณ สัมภเวสีต่างๆ จะเข้าไม่ถึง

 

ตามที่คุณขันบอกแปะเลยครับทุกอย่างด้วย อย่าไปสู้อย่า โกรธ และอย่ากลัวด้วย
มันก้เป็นอีกภพภูมิหนึ่งเท่านั้น เห็นจริงไม่ต้องหลับตา ตาเนื้อก้เห็นได้ ตาในอยากจะเห็นก้เห็นได้ที่ไม่อยากเห็นมาไห้เห็นเองก้เยอะ ตรงนี้เป็นเรื่องปรกติ เหนบ่อยๆๆจะชินเอง
แรกๆๆก้เคยทำอะไรผิดๆๆไปบ้างเหมือนกัน ตอนยังไม่ค่อยรู้ไม่ได้ไปกำหนดดูมันเห็นเอง
หลังๆเมื่อเข้าใจในธรรมจะปารศจากความกังวลและความกลัวเอง แต่จะเป้นความรู้ หรือความเข้าใจมาแทน

 

เมย์เคยค่ะ นั่งสมาธิแล้วยุงชอบกัด ตอนไม่นั่งยุงก็ไม่กัดอ่ะค่ะ



.
.
.

 

สิ่งลี้ลับที่สุดอ่านดูท่าจะไม่ใช่ โอปาติกะ สัมภเวสีซะแล้ว คงเป็นใจเรามากกว่า กลัวก็ได้ กล้าก็ได้ มีตัวรู้ความกล้า ความกลัวอีก โอ๊ยงง เนาะ

 

ผมเคยเห็นครับ ตอนเจอไม่ได้รู้สึกอะไร แต่ว่ามันจำได้ดีอยู่เลยครับ

ผมสงสัยว่าทำไมเพื่อนผมคนนึงไม่เคยเจอเลยทั้งๆที่เขาก็ชอบออกไปนอกบ้านตอนกลาง

คืน เช่นไปหากบในทุ่งนา แล้วเวลาเล่าเรื่องพวกนี้เขาก็จะบอกว่ามันไม่มีหรอก ผมว่าเค้าคงจะมีสิ่งสักสิทธิ์คุ้มครองละมั้ง

ที่ผมเขียนเพราะผมรู้สึกว่าเพื่อนของผมไม่ค่อยมีใครสนใจธรรมะกันเลยครับ หาใครไม่ได้

เลยที่จะรักษาศีล5ครับ เลยต้องมาระบายในเวปนี้อะนะ

 

^^; แล้วมันเกี่ยวกะผีตรงไหนคับน้องกะละมัง ^^

 

สิ่งที่เห็นนั้นไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัว สิ่งที่น่ากลัวนั้นคือเราหลอกตัวเองรึเปล่า ความกลัวนั้นไม่เกิดจากสิ่งภายนอกหากเกิดแต่ใจของเราเอง
เห็นก้ดีนะจะได้รู้ว่าสิ่งเหล่านี้มีจริง