ใครเคยได้พบแม่ชี ทศพร ไม๊...

อยากไปบ้างจังคับ ลองชวนเพื่อน ๆ แล้วไม่มีใครกล้าไปกันสักคน

 

ท่านแม่ชี เมตตา ลูกสาว เราด้วย น่ารักที่สุด

เมื่อวันที่ 15-11 -2552 เวลา บ่าย โมงนิดๆ

เราไปไหว้พระ แล้วแวะไป กราบนมัสการท่านแม่ชี จะลงมาเมตตาวันอาทิตย์ คนเยอะคะ ต้อง ยกมือรอถามท่าน แล้วรอท่านเรียก พอดีเราไปกับเพื่อน และก็ลูกสาว วัย 5 เดือน ก็นั่งฟังนาน ลูก เริ่มตื่นเลยฝ่าฝูงชน (ซึ่งทุกท่านก็เปิดทางให้น่ารักทุกท่านเลย) อุ้มไปขอพร พอเห็นลูกสาวเราท่านดึงมาแนบที่แก้ม ท่านแล้วบอกว่าเหมือนแม่ชีไหม(พอดีลูกสาวเราแก้มเป็นพวง ศีรษะเพิ่งโกนผมไฟมา)ท่านเมตตา ให้พรลูกสาว ว่า "ขอให้เลี้ยงง่ายๆ สุขภาพแข็งแรง " แล้วส่งคืนเรา บอกว่าโต ขึ้นจะเป็นทันตแพทย์ นะโยม!! โอโห ดีใจ เลย สุขใจแบบปลื้มสุดๆ พอเสร็จ ถามท่านต่อ "ท่านแม่ คะลูก มีอาการปวดหลัง แหละ หัวเข่า ต้องตื่นมานั่ง ตี4-เช้า ลูกทรมานมากเลยคะ ท่านบอกว่า กลับไปเถอะ วันนี้ หายแล้ว โอโห สุขล้นเลย กลับมาพร้อมรอยยิ้ม พอกลับมา พักผ่อน ตื่นขึ้นมาอีกวัน..อุ่ย!! อาการดี ขึ้นมากเลย เราซึ้งใจที่ท่านเมตตาโปรด เรามาก
ยังไงเพื่อนว่างๆแวะไปกราบท่านบ้างนะคะ

พวกเราก็หมั่น สวดมนต์ ภาวนา นะคะ ยังไงเราก็ต้องช่วยตัวเราเองด้วย อย่าหวังให้ท่านช่วยฝ่ายเดียวนะจ๊ะ เหมือนจะสบายไปแหละ เนาะคนสมัยนี้>>รวมตัวเราด้วย
เราแล้วตั่งจิตขออโหสิกรรมจากเจ้ากรรมนายเวร แล้วชวนมาทำบุญกับเราไม่ว่าเราจะสวดมนต์ ตักบาตร ให้ทาน นั่งสมาธิ เราชวนหมดแหละ หวังว่าเจ้ากรรมนายเวรจะได้มีโอกาสปฏิบัติธรรม สร้างกุศลบ้าง โดยผ่านร่างกายเรา เพราะเค้าเหล่านั้นมีแค่ "จิต " จะสร้างบารมี ก็ลำบาก เราก็ช่วยกันไป หนักจะได้เป็นเบาบ้าง!!!
สาธุ คะ

 

อนุโมทนา สาธุ......
เราเคยไป แต่ขอเกริ่นไว้ก่อนว่าเรื่องค่อนข้างจะยาวสักหน่อย คือ ก่อนหน้านี้เมื่อยังเป็นวัยรุ่นอยู่ ช่วงนั้นอายุ 18-19 เห็นจะได้ เคยคิดจะบวชพราห์มหลายครั้งแล้ว ประเด็นหลักคือ อยากรู้ว่าความสุขจากความสงบเป็นอย่างไร อยากสัมผัสตรงนั้นเสียเหลือเกิน แต่จนแล้วจนรอดก็ไม่ได้ไปบวช ด้วยว่ายังไม่ถึงเวลา ขนาดลาพักร้อนเตรียมตัวเต็มที่ถึงสองครั้งที่ตั้งใจจะบวชที่วัดอัมพวัน สิงห์บุรี ก็ยังไม่มีโอกาส ครั้งแรกคุณตาไม่สบายก็พลาดไป ครั้งที่สองเคลียร์ทุกอย่างพร้อมแล้วในทุกเรื่อง สรุปคนจะนำไปกลับไม่สามารถพาไปได้ ก็ได้แต่หวังว่าสักวันจะได้สัมผัสความรู้สึกที่อยากสัมผัสนั้นสักที จนกระทั่ง......
เมื่อกลางปี 51 ที่ผ่านมา ชีวิตของเราปั่นป่วนที่สุด คนในบ้านทะเลาะกันเอง ประมาณว่าศึกนอกยังไม่เท่าไหร่ แต่ศึกในนี้ไหญ่หลวงนัก ซึ่งเราก็อดทนกับหลายๆ เรื่องมามาก จนเหมือนทุกอย่างจะระเบิดแล้ว ไม่ไหวแล้ว ตอนนั้นนึกยังไงก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าอยากไปวัด อยากไปให้ไกลจากที่บ้าน ไปไกลเท่าไหร่ยิ่งดี ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว วันนั้นเป็นเย็นวันศุกร์ เราไม่ได้เตรียมตัวอะไรเลย พยายามหาวัดที่เขามีการปฏิบัติธรรม และใกล้ที่ทำงานมากที่สุด ก็ได้เจอวัดพิชัยญาติ รู้แต่ว่าแม่ชีใหญ่อยู่วัดนี้ แต่ตอนนั้นในใจไม่ได้คิดถึงแม่ชีใหญ่เลย คิดแต่ว่าอยากบวช (เป็นครั้งแรกเลยที่ทุกข์แล้วเข้าวัด เพราะก่อนหน้านี้ไม่ได้คิดแบบนี้ ใจที่อยากบวชไม่ได้บวชเพราะทุกข์) จอดรถไว้ที่ทำงาน ตอนนั้นมีแต่ตัวกับเงินในกระเป๋าประมาณ 800 กว่าบาท พอไปถึงวัดในขณะที่เราเดินเข้าวัด ตัวเราเหมือนอึ่งอ่างตัวใหญ่ๆ ที่เต็มไปด้วยทุกข์แบบแสนสาหัสเลย ความรู้สึกเหมือนตัวใหญ่คับวัดเลย พอไปถึงเขากำลังทำวัตรเย็นกัน ก็ได้ไปสวดมนต์กับเขา เมื่อเสร็จก็ออกมาลงทะเบียน รับที่นอน รับชุด แต่ใจนะ ทุกข์มากกกกกก พออาบน้ำเสร็จได้ส่งเสด็จพระบรมสาริกธาติขึ้นสู่พระปรางค์ เดินกลับลงมาก็ได้พบน้องที่เป็นกัลยาณมิตรท่านหนึ่ง อยู่ๆ น้องก็เข้ามาคุยด้วย และเราเหมือนต้องการระบายความอึดอัดของเรา เป็นเรื่องที่แปลกมาก เรากับน้องเหมือนเคยรู้จักกันมา ได้คุยในทุกเรื่อง แต่พอเราได้ยินเรื่องของคนในกลุ่มน้อง เชื่อมั๊ย!!!! ทุกข์ที่เราว่าแสนสาหัสหนักหนานั้น กลับค่อยๆ เล็กลง เล็กลง จนเกือบจะเป็นขี้เล็บได้มั๊ง คนอื่นๆ เขาทุกข์กว่าเราเป็นร้อยเท่าพันทวี แล้วเรื่องเล็กๆ ของเราแทบจะไม่เศร้าเท่าของเขาเลย น้องก็ถามว่า ที่มาวัดนี้เพราะต้องการพบการแม่ชีใหญ่หรือเปล่า เราก็ตอบน้องไม่ว่า พบก็ได้ ไม่พบก็ได้ เฉยๆ เพราะก่อนหน้านี้ เราไม่เคยสัมผัส เราจึงไม่เชื่อทั้งหมดในสิ่งที่คนอื่นพูดเกี่ยวกับแม่ชีใหญ่ น้องจึงบอกว่า คืนนี้ให้พี่อธิษฐานจิตนะ ขอให้แม่ชีท่านชี้ทางสว่างให้ แล้วพี่จะเห็นปาฏิหาริย์ เราก็ “เหรอ!!”

 

คิดในใจว่า “แล้วยังไงล่ะ ตั้งแต่มานี่ยังไม่เห็นแม่ชีเลยแม้แต่น้อย แล้วท่านจะช่วยเราได้อย่างไร เอ้า..เอาก็เอา อธิษฐานก็อธิษฐาน” คืนนั้นช่วงเข้านอนก็อธิษฐานบอกว่า “แม่ชีเจ้าขา..ถ้าหนูพอจะมีบุญอยู่บ้าง ขอให้แม่ชีเห็นหนู และสงเคราะห์หนูด้วยนะเจ้าคะ” อธิฐานอยู่อย่างนั้น จนหลับ ตื่นมาทำวัตรเช้า ก็ยังไม่เห็นแม่ชี จนกระทั่งถึงวันอาทิตย์ก็ยังไม่เห็นแม่ชี นึกในใจตอนนั้น “สงสัยเราจะไม่มีบุญ ไหนน้องบอกว่า แม่ชีท่านเห็นทุกคนไงล่ะ” บอกตรงๆ ว่าบวชตอนนั้น ใจไม่สงบเลย เหมือนท่านต้องการให้เห็นทุกข์คนอื่นซะมากกว่า ประมาณสอนไปในตัว “อย่าคิดว่าทุกข์ของตัวเองนั้นใหญ่หลวงนักเลย ทุกข์ที่คนอื่นมีนั้นใหญ่หลวงยิ่งกว่า” ก็ถึงเวลาที่ต้องลาสิกขากับบ้าน เงินที่มีก็ทำบุญในวัดไปจนเกือบหมด เหลือไว้แต่ค่ารถ ในใจตอนนั้น หนังสือของแม่ชีที่บ้านก็มีตั้งหลายเล่ม ที่หน้าศาลาปฏิบัติธรรมจะมีตู้สำหรับจำหน่าย ไม่ว่าจะเป็นซีดีเกี่ยวกับการบรรยายกรรม หรือ หนังสือ หรือ วัตถุมงคลต่างๆ แต่เรากลับไม่คิดจะซื้ออะไรกลับมาเลยทั้งๆ ที่ซีดีตรงนั้นมีทุกแบบทุกรุ่นทุกภาค ขอย้ำ มีหมดทุกชุดที่เกี่ยวกับแม่ชีใหญ่ แต่.........
เรื่องไม่ได้จบแค่นี้..... เราเรียกแท็กซี่มาที่บริษัทด้วยเงินที่พอสำหรับนั่งรถ ในใจก็ยังทุกข์อยู่ ก็เลยพลันนึกขึ้นมาได้ว่า มีพี่ท่านหนึ่ง แนะนำหนังสือของหลวงพ่อจรัญ เกี่ยวกับเรื่องของกรรม เราก็บอกแท็กซี่ให้พาเราไปห้างฯใกล้ๆ พอไปถึงเราก็ตรงดิ่งไปที่ร้านหนังสือ เราได้เห็นหนังสือเล่มนั้นสมใจ แต่....เราไม่ซื้อกลับมา เราเดินวนอยู่ประมาณ 3 รอบ ได้ซีดีของหลวงพ่อจรัญ มา 3 แผ่น เกี่ยวกับกรรมของท่านที่ท่านเล่าให้ฟัง แล้วพลันสายตาเราก็ได้เห็น ซีดีของแม่ชีใหญ่ อยู่หนึ่งแผ่น แผ่นเดียว เรื่องเดียว เพราะเหลือแค่แผ่นเดียวจริงๆ เรานึกอย่างไรก็ไม่ทราบทั้งๆ ที่ก็รูดบัตรจ่ายค่าหนังสือเล่มอื่นกับซีดีหลวงพ่อฯ ไปแล้วถึง 2 หน พอหนที่ 3 เราก็หยิบซีดีของแม่ชีใหญ่ติดมาด้วย เข้าใจว่าเป็น audio คือใช้ฟังอย่างเดียว กลับมาถึงบ้านใจก็ห่อเหี่ยวยิ่งกว่าเดิมอีก เพราะศึกที่บ้านนั้นเกือบจะทำให้บ้านแตก ในขณะที่เราไม่อยู่ วันจันทร์ก็ไปทำงานตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติก็คือ เรานำซีดีนั้นมาเปิด แต่......ซีดีนั้น เป็นวิดีโอ แม่ชีให้เห็นภาพของกรรม และการชดใช้กรรม ที่ตรงกับปัญหาที่เราประสบอยู่ เราปล่อยโหเลย ร้องไห้เหมือนโลกกำลังจะแตกเลย ปาฏิหาริย์เกิดขึ้นกับเราแล้ว คำอธิษฐานเกิดขึ้นกับเราแล้ว และในซีดีแผ่นนั้นก็บอกวิธีแก้ไขให้กับเรา เมื่อกลับมาบ้านเราก็ทำตาม และเปิดซีดีแผ่นนั้นให้กับคนที่บ้านดู ทุกวันนี้ชีวิตพลิกผันเลย คนในบ้านรักและเอื้ออาทรซึ่งกันและกัน เข้าอกเข้าใจซึ่งกันและกัน ตั้งแต่นั้นมา เราศรัทธาในหลวงพ่อสมปรารถนาที่ทำให้เราได้เห็นถึงผลที่เราได้ตั้งใจบวชในอีกหลายๆ ครั้งถัดมา และบวชแบบขอเข้าถึงจริงๆ ไม่ได้บวชเพราะทุกข์อีก และศรัทธาในแม่ชีใหญ่อย่างมาก ..... เดี๋ยวมีต่อ

 

เพราะช่วงที่เราไปครั้งแรกนั้น แม่ชีใหญ่ท่านอยู่ที่เขาใหญ่ ดำเนินการเรื่องสถานปฏิบัติธรรมที่เขาใหญ่อยู่ แต่สิ่งที่ทำให้เราอึ้งคือ .... ทำไมเราต้องซื้อซีดีที่อื่น ในขณะที่ ที่วัดมีสารพัดที่จะให้เลือก ทำไมต้องมีแผ่นเดียวที่ร้านนั้น แล้วทำไมเรื่องกรรมที่บรรยาย ตรงกับปัญหาของเราเหลือเกิน จากนั้นเราก็ไปอีกเป็นครั้งที่สอง ซึ่งกำลังจะถึงวันเกิดท่านพอดี (ตอนแรกไม่ทราบเลย เพราะไม่เคยศึกษาประวัติของท่าน มาทราบเอาวันที่ไปวัดนั่นแหละ) ก็มีพี่ท่านหนึ่งบอกกับผู้ปฏิบัติว่า เมื่อคืนเขาได้นั่งกรรมฐานและอธิษฐานจิตขอให้แม่ชีใหญ่มาในวันนี้ เพราะมีพระรูปหนึ่งท่านฝากพระบรมสารีริกธาตุไว้ให้ท่าน อยากให้ท่านมารับด้วยตัวเอง ก็มีเสียงอื้ออึงในห้องปฏิบัติธรรมทันทีว่า แล้วท่านจะมาหรือเปล่า พี่เขาก็บอกว่า เขาเชื่อว่าท่านมา เพราะท่านรับรู้ได้ เวลาประมาณเกือบ 10 โมงเห็นจะได้ แม่ชีมาค่ะ มาจากเขาใหญ่ มาถึงก็มาที่ศาลาปฏิบัติธรรมเลย มานำถวายมหาสังฆทาน ในใจตอนนั้น อยากกล่าวขอบคุณท่านเหลือเกิน ที่บอกการแก้ไขปัญหาให้กับเรา แต่ดูจากรอบๆ ตัวแล้ว นึกในใจว่า คงเข้าหายากแน่ๆ เลย คนรุมล้อมท่านซะขนาดนี้ จนท่านเหมือนไข่ดาวที่ไข่ขาวแผ่รัศมีกว้างเหลือเกิน แล้วเราคนที่มีบุญเพียงน้อยนิดหรืออาจจะยังไม่มีบุญ จะเข้าไปถึงท่านได้อย่างไร พลันก็นั่งน้ำตาซึม นึกในใจว่า คงไม่มีโอกาสได้กล่าวคำว่า “ขอบคุณ” แน่ๆ เวลานั้นเกือบจะเที่ยงแล้วค่ะ ก็มีเสียงของลูกศิษย์ท่านบอกว่า ขอทางให้แม่ชีท่านได้ฉันเพลก่อนเถอะ เดี๋ยวจะเกินเวลา แล้วก็กันคนอื่นๆ ออกจากตัวท่าน ยิ่งเห็นแบบนั้น ยิ่งไม่มีสิทธิ์เลยสำหรับเรา .... แต่คุณเชื่อมั๊ย ... อยู่ๆ ท่านก็มายืนตรงหน้าเรา เราก็ขอกอดท่าน แล้วก็บอกท่านข้างๆ หนูว่า “แม่ หนูขอบพระคุณมากๆ ค่ะ” แล้วเราก็ร้องไห้ ท่านมองเราด้วยสายตาที่บอกกับเราว่า ดีแล้วลูก แม่รู้แล้ว เท่านั้นแหละ เราก็เชื่อในทุกอย่างที่เราเห็นและเกิดขึ้นกับเรา .... สาธุ ใครที่ยังไม่เคยไปก็ลองไปเถอะ ถึงแม้วันนี้เราจะยังไม่เคยเปิดกรรมกับแม่ชีใหญ่ แต่เราเป็นสุข ได้ไปปฏิบัติธรรม ได้อยู่กับตัวเอง เฝ้าดูจิตตัวเอง พร้อมๆ กับได้เห็นแม่ชีเปิดกรรมให้กับผู้อื่น แค่นี้ก็เป็นสุขสำหรับเราแล้ว .... เพราะกรรมเหล่านั้นจะเป็นเหมือนตัวอย่างที่เราจะไม่กระทำตาม หรือ ระวังตัวให้มากขึ้น เพื่อที่จะไม่เกิดกรรมใหม่ต่อไป...

 

ล่าสุดตั้งใจว่าจะบวชสัก 10 วัน บวชกันข้ามปีเลย 51-52 ก็ได้อะไรดีๆ กลับมา นั่นคือความสุขแบบที่ใฝ่หา และมีของแถมที่เป็นความภาคภูมิใจสำหรับเรา ด้วยว่า ไปถึงก็อยากถวายโตกน้ำแด่พระพุทธเจ้า อยากทำให้แม่ แต่คนจองโตกไปหมดแล้วทั้งสองวัน คือ 31 ธ.ค. และ 1 ม.ค. เราก็คิดในใจว่าไม่เป็นไร ก็ถวายผ้าไตรไป แต่อะไรก็ไม่รู้ ทำให้เราไม่ละความพยายามที่จะถวายโตกให้ได้ เราก็บอกกับเจ้าหน้าที่ว่า ให้จดชื่อเราไว้ก่อนได้หรือเปล่า เผื่อจะมีคนสละสิทธิ์ และขอสิทธิ์นั้นให้กับเรา จากนั้นช่วงที่พักจากการปฏิบัติ เราก็เพียรไปถามเขาว่ามีคนสละสิทธิ์หรือยัง ถามอยู่อย่างนั้น 5 วันเต็มๆ จนวันที่ 30 ช่วงเย็นเห็นจะได้ พี่เขาก็บอกว่า มีคนหนึ่งเขาไม่ confirm เลยว่าจะยังไง แต่เป็นเย็นวันที่ 31 นะ ได้แค่วันนี้ เราก็ลิงโลดเลย ดีใจ อยากทำให้แม่ อยากให้แม่กล่าวอนุโมทนากับเรามากๆ เราก็โทรกลับมาที่บ้านเล่าถึงอานิสงค์ของการถวายโตกพระพุทธเจ้าว่าอานิสงค์เป็นอย่างไร เมื่อถึงเวลาที่จะถวายเราจะโทรมาหาแม่อีกครั้งให้แม่กล่าวอนุโมทนากับเราตอนนั้น พอช่วงวันนั้นจริงๆ เราก็เห็นโตกที่เขาทำเพิ่มขึ้นมาอีก 1 ชุด เราก็นึกในใจว่า ปรกติเห็นเขาทำแค่เวลาล่ะ 2 ชุด แต่ทำไมวันนี้ถึงมี 3 ชุด หรือ เขาทำเพิ่มเพื่อเรา แล้วก็ไม่ได้คิดอะไรต่อ เย็นวันนั้นคนเยอะมาก เยอะแบบที่เราไม่เคยเห็นมาก่อน คนล้นออกจากลานปฏิบัติธรรมไปจนถึงหน้าโบสถ์ คนแน่นไปหมด พอถึงเวลาเขาก็ยกไปทีละโตก ทีละโตก จนเหลือโตกสุดท้าย เราก็เฝ้ารอว่า เมื่อไหร่ พี่เขาจะเรียกว่า พอเขาหันมา เขาก็บอกว่าไปไหนมา เขาหาอยู่ตั้งนาน รีบยกแล้วไปที่แถวเลย เราก็โทรหาแม่เลยบอกให้แม่อนุโมทนากับเรา ขอบุญนั้นให้ถึงแม่ด้วย เมื่อเรารับโตกมาก็งุดๆๆๆ ก้มหน้าหาทางเดินเพราะคนนั่งเต็มลานปฏิบัติธรรมเลย กลัวจะไปเหยียบใครเขาเข้า แต่พอไปถึงแถว...........
ตอนนั้น.....อยากจะเป็นลม....ขนลุกซู่เลย...เหมือนจะหายใจไม่ออก....อยากจะร้องไห้.....อารมณ์ประมาณดีใจและตื่นเต้นปนกันไปหมด....โตกของเราได้ยืนข้างแม่ชีใหญ่ทางด้านซ้าย วันนั้นแม่ชีเป็นผู้นำโตกถวายพระพุทธเจ้า ด้านขวาก็มีคู่พี่น้องนำโตกถวายเช่นกัน .... นั่นคือความภูมิใจสำหรับเรา เพราะพอถวายเสร็จ สวดมนต์ข้ามปีเสร็จ ประมาณตีสองกว่าๆ ได้ แม่ชีก็เดินทางไปพิจิตรเลย แล้วแบบนี้จะไม่ให้ดีใจได้อย่างไร .... ขนาดเล่าไปยังน้ำตาซึมไป .... อ่ะจ๊ะ ใครที่ยังไม่เคยไปก็ลองไปดูนะ ไปปฏิบัติธรรมจริงๆ อย่าเพิ่งเอาแม่ชีเป็นที่ตั้ง เอาพระพุทธเจ้าเป็นที่ตั้ง เมื่อบุญสัมพันธ์กันก็จะได้พบแม่ชีใหญ่สมความตั้งใจ และอีกอย่างแม่ชีใหญ่จะดูจากกรรมว่าตอนนั้น ใครสาหัส ก็จะเปิดให้กับคนที่สาหัสก่อน ส่วนที่กรรมเล็กๆ น้อยๆ นั้น ก็ลดหลั่นกันไป สาธุ

 

สำหรับผู้ที่ยังไม่เคยไป...ก็ขอแนะนำดังนี้ค่ะ
1. เตรียมของใช้ส่วนตัวให้ครบค่ะ ถ้ามีโรคประจำตัวก็นำยาไปด้วย
2. ชุดชีถ้ามีและสะดวกในนำไปก็นำไปค่ะ แต่ถ้าไม่มีทางวัดก็มีชุดให้ค่ะ แต่เราต้องช่วยสำหรับค่าซักชุดให้กับทางวัดค่ะ
3. **********สำคัญอย่างยิ่ง*********ถุงที่ใช้ใส่ของต่างๆ ที่นำไปนั้นขอให้เป็น “ถุงผ้า” ห้ามๆๆๆๆ ใช้หรือนำถุงพลาสติกก๊อบแก๊บไปเป็นอันขาด เพราะจะทำให้เกิดเสียงเวลาที่คนอื่นต้องการความเป็นส่วนตัวในเวลากลางคืน เพราะบางท่านอาจจะนอน บางท่านอาจจะยังทำสมาธิ ปฏิบัติต่อ
เพียงเท่านี้ และเตรียมพร้อมทั้งกายและใจ ก็ไปได้เลย จะไปเย็นศุกร์ก็ได้ ได้ทำวัตรเย็นร่วมกัน หลวงตาท่านจะพาบวชตอนเช้าวันเสาร์ และ วันอาทิตย์ก็จะให้ลาสิกขากันได้ แล้วแต่ว่าใครสะดวกเวลาไหนค่ะ อนุโมทนา สำหรับท่านผู้ที่จะบวชด้วยจ๊ะ

 

สวัสดีครับ นี้เป็นเว็ปไซต์ของ ดร.แม่ชีทศพรครับ
www.thossaporn.com

ใครมีปัญหาอะไร สามารถเขียนจดหมายถึงแม่ชีทศพรได้ครับ
ใครได้ไปพบแม่ชีทศพร ได้สนทนาธรรมกับท่าน หรือใครที่เป็นลูกศิษย์แม่ชีท่าน
ช่วยนำมาเล่าให้ฟังด้วยนะครับ

ขอให้ทุกคนมีความสุข และทำแต่ความดีนะครับ

 

ใครจะว่ายังไง แต่ที่บ้านนับถือ แม่ชีทศพรค่ะ (ที่บ้านหลุดกรรม มา เพราะแม่ชีค่ะ)

 

ยินดีด้วยจ๊ะ แต่สำหรับเรายังไม่เคยได้เปิดกรรมกับแม่เลย คงยังไม่ถึงเวลามั๊ง T T

 

เคยโทรไปแต่ไม่ติดค่ะ

 

เมื่อก่อนไปฟังแม่ชีท่านปะจำครับ แม่ชีท่านใจดีมากครับ แม่ชีเป็นแรงบันดาลใจท่านแรกที่ทำให้ผมสนใจธรรมมะต้องกราบขอบพระคุณท่านมากๆครับ

 

คำสอนของ ดร.แม่ชีทศพร

คำสอนของแม่ชีทศพรที่ผมเอามาลงนี้
ผมเอามาจากหนังสือเกิดแต่กรรมของแม่ชีทศพรท่านครับ

พ่อแม่ คือพระในบ้าน

คำสอนของแม่ชีทศพร ที่ท่านมักจะกล่าวเสมอ
คือให้ลูก ปฎิบัติดีต่อพ่อแม่ ให้มีความกตัญญูต่อพ่อแม่
ท่านพูดเอาไว้ว่า ลูกที่ปฎิบัติดีต่อพ่อแม่ ถือว่าได้ทำ
กุศลที่ยิ่งใหญ่ ท่านเปรียบพ่อแม่ว่า เป็นพระในบ้าน
ที่ลูกทุกคน ควรเคารพครับ

หากเราทำให้พ่อแม่ทุกข์ใจ ผลกรรมนั้นจะทำให้เรา
ทุกข์ใจยิ่งกว่าหลายเท่า เพราะกรรมที่ทำกับพ่อแม่นั้น
เป็นกรรมหนัก แม้ว่าจะมีลูกบางคน ไม่ชอบหรือไม่รักพ่อแม่
แต่พ่อแม่นั้น ก็มีพระคุณต่อลูกทุกคน ในฐานะผู้ให้กำเนิด

ผมขอเสริมครับว่า การตอบแทนพระคุณของพ่อแม่ที่ดีที่สุดนั้น
คือการชักชวนให้พ่อแม่ เข้าหาทางธรรมะ ให้พ่อแม่มีความศรัทธาใน
พระพุทธศาสนา และถ้าลูกคนใด สามารถทำให้พ่อแม่ มีจิตยินดีในพระนิพพาน
เบื่อหน่ายในสังสารวัฎ จนก้าวเข้าสู่การปฎิบัติธรรมได้ในที่สุด จะถือว่า
เป็นการตอบแทนพระคุณของพ่อแม่ที่ยิ่งใหญ่ที่สุด ประเสริฐที่สุดครับ


ศีล 5 เป็นพื้นฐานที่สำคัญ

แม่ชีทศพร ท่านกล่าวว่า ศีลนั้นเป็นพื้นฐานที่สำคัญของมนุษย์
ศีลเป็นพื้นฐานของความดีทั้งปวง ท่านว่าให้ทุกคนพยายามรักษา
ศีลให้ดี

ท่านยังกล่าวอีกว่า ก่อนสวดมนต์ทุกครั้ง ให้สมาทานศีล 5
ท่านกล่าวว่า หากเราเป็นคนไม่มีศีล แล้วสวดมนต์พุทธคุณไป
จะเหมือนว่าเราพูดโกหก

ฉะนั้นในการสวดมนต์ทุกครั้งควรสมาทานศีล 5 ทุกครั้งครับ
และพยายามรักษาศีลให้บริสุทธิ์ครับ

 

คำสอนของ ดร.แม่ชีทศพร

ปฎิบัติเอง รู้เอง

แม่ชีทศพรท่าน กล่าวว่า หากคนใดยังมีความ
สังสัยในเรื่องกฏแห่งกรรม บุญ-บาป ว่ามีจริงหรือไม่
อย่าเก็บความสงสัยเอาไว้ ให้ลงมือปฎิบัติ แล้วจะรู้เองครับ

นักวิทยาศาสตร์ เขาก็ไม่เชื่ออะไรง่ายๆ
ต้องทดลอง พิสูจน์ แล้วจึงยอมรับความจริง
ฉะนั้น คนที่สงสัยในเรื่องกฎแห่งกรรม บุญ-บาป ว่ามีจริงหรือไม่
ให้ลงมือปฎิบัติครับ

ตอนที่ คุณหม่อม มณฑล สายทัศน์ ไปหาแม่ชีทศพร เพื่อให้แม่ชีท่านตรวจกรรมให้
แม่ชีทศพรท่านได้ กล่าวกับคุณหม่อมว่า " ผู้ปฎิบัติย่อมรู้ได้ด้วยตนเอง "
จึงทำให้คุณหม่อมลงมือปฎิบัติธรรม จนได้กลายเป็นคนเห็นกรรม ของคนอื่นได้ในที่สุด
และมามีชื่อเสียงจนถึงทุกวันนี้ครับ

 

แม่ชีตัดกรรมได้หรือครับ โปรดให้ความกระจ่างด้วยนะครับ

 

มีแต่ผู้หญิงสนใจเรื่องพวกนี้ เพราะมัวแต่หลอกตัวเอง หัด ฝึกเองทำเองซะบ้าง มัวแต่ถามแต่ถาม หรืออยากรู้มากๆไปเปิดดู youtube เอาก็ได้

 

คุณขุนศรีหายไปไหนแล้วค่ะ ..ขอขอบคุณทุกท่านและคุณศรีมากค่ะที่นำเอาการสนทนา ระหว่างแม่ชี และผู้มาหาสาเหตุแห่งทุกข์ของตน บางตอนก็ไม่ได้บันทึกไว้ตามที่ต่างๆค่ะ ก็ได้มาอ่านเอาในนี้แหละ ขอบคุณนะคะ ดิฉันเชื่อสนิทใจ ขนาดไม่เคยพบท่าน แค่สวดมนต์ตามที่ท่านพิมแจก ยังทำให้ได้ประจักษ์เลยค่ะว่า ที่ท่านบอกนี่ได้ผล ท่านเคยบอกว่า หากสมาทานศีลแล้วสวดมนต์ จะดีกว่าการไม่สมาทานศีล แต่ก่อนสวดมนต์นี่ไม่เคยสมาทานศีลเลยค่ะ ดังนั้นก่อนจะสวดบทใดก็แล้วแต่ ลองสมาทานศีลกันนะคะ เรื่องกรรมเป็นเรื่องละเอียดมาก การรับผลของกรรม ก็จะตั้งอยู่บนเหตุผล เช่น มีคนสงสัยว่า ทำไมพ่อทำบาปแล้วกรรมมาตกอยู่ที่ลูก อันนี้เคยคิดเหมือนกัน แต่ ก็ได้คำตอบ แม่ชีท่านบอกว่า เพราะลูกเป็นดวงใจพ่อแม่ กรรมมาตกกับลูก พ่อแม่ก็จะทุกข์(มีตอนนึงในยูทูป ลองหาดูนะคะ) นี่แหละค่ะกรรม มีกรรมเป็นเผ่าพันธ์ มีกรรมเป็นแดนเกิด มันพ้องกันไปหมดค่ะ แต่ก่อนนี้เป็นคนช่างสงสัยมากกกกกกก แต่หลังจากได้ธรรมะจากหลวงพ่อพระราชพรหมยาน ประจวบกับมาเจอแม่ชี เหมือนท่านตอกหลักคำสอนที่หลวงพ่อสอนบ่อยๆๆให้มั่นคงขึ้น คือเชื่อหมดหัวใจเลยค่ะว่า กรรมมีจริง หากเรายอมรับเรื่องกรรมแล้ว ใจเราก็เบาค่ะ เพราะเราทำดีก็ได้ดี ทำชั่วก็ได้ชั่ว แต่บางทีสิ่งที่เราคิดว่าดี แต่ทำไมผลที่ได้รับกลับตรงกันข้าม ถ้าเราคิดดี เราอาจจะรู้ว่า เพราะความดีที่ทำ บางทีอาจจะยังดีไม่จริง หรือ ความดียังมาไม่ถึงเพราะต้องทำสม่ำเสมอติดต่อกันไป แม่ชี ท่านชี้นำเรื่องแนวคิดบวกค่ะ อันนี้ได้สิ่งนี้จาำกแม่ชีนี่แหละคะ อันนี้ก็อยากแสดงความคิดเห็น ถูกผิดประการใดก็ขออภัยนะคะ

 

สวัสดีครับคุณขุนศรี ถ้าเราไปพบท่านแล้ว เราจะมีโอกาศเปิดกรรมกับท่านมั้ยครับ เพราะเห็นว่าคนเยอะมากเลย

ขอบคุณครับ

 

น่าทึ่งค่ะ เรื่องเวรเรื่องกรรม มีจริงๆ ค่ะ

 

ถ้าบุญนำพา ขอให้ได้ไปบวชชีพรามณ์ และ ได้ฟังธรรมกับเปิดกรรมกับแม่ชี ทศพรด้วยค่ะ

หนูอยู่ตั้งเชียงใหม่ ตอนนี้ก็คงอ่านหนังสือของแม่ชีและปฎิบัติตามที่แม่ชีท่านสอนค่ะ


อนุโมทนากับคุณขุนศรีด้วยค่ะ ชอบมากๆเลย อ่านแล้วรู้สึกขนลุกและปิติมากค่ะ