ปิดรับบริจาค สำเร็จแล้ว... เชิญชมภาพรูปหล่อ ลป.ญาท่านสวน (ขนาดเท่าองค์จริง) วัดนาอุดม อุบลฯ

เงียบกริบ เข็มหล่นยังได้ยิน / คืนไหน ล.ป.ทวด ล.ป.ญา มาโปรดเมื่อไหร่ จะยึดกระทู้เล่าคนเดียวเลย

 

ประสบการณ์เกี่ยวกับหลวงปู่อยากจะเล่าเหมือนกัน
คุณโต้ง Intro ซะ... เล่นหนูลุ้นตัวโก่งเลย... นึกกว่าจะมีเพื่อนร่วมแจมซะแล้ว... แต่พออ่านจนจบ... ตกลงต้องนั่งเล่าคนเดียวอีกตามเคย :z16

คุณโต้งจะให้หนูช่วยนิมนต์หลวงปู่อีกแรง... แต่หนูยังไม่รู้ข้อมูลอะไรเกี่ยวกับคุณโต้งเลยอ่ะ... แล้วหนูจะบอกกับหลวงปู่ถูกมั้ยเนี่ย... คุณโต้งต้องบอกรายละเอียดบางอย่างเกี่ยวกับตัวคุณโต้งเองให้หนููรู้ก่อนสิคะเช่นชื่อจริง-นามสกุลจริง... ที่อยู่จริง... มีบ้านกี่หลัง... มีรถกี่คัน... มีเงินฝากธนาคารกี่ล้าน (หมายเลขบัญชีพร้อมรหัสเบิกถอน)... มีปืนกี่กระบอก... มีหมามีแมวกี่ตัว... ชอบอะไร... ไม่ชอบอะไร... มันเกี่ยวกับเรื่องที่จะให้ช่วยนิมนต์หลวงปู่อีกแรงมั้ยเนี่ย... คุณโต้งจะฟังออกหรือเปล่าหนอ... ว่าโดนหนูหลอกถามเป็นชุดเลย... จะได้จดข้อมูลไว้ค่ะ rat_wting
ที่ว่ามีประสบการณ์เข้ามาหลายสวนแล้ว... หมายถึงเข้าสวนที่มีแผงพระเยอะๆหรือเข้าสวนที่มีสาวชาวสวนเยอะๆคะ catt3

 

ยินดีค่ะพี่หนึ่ง... ยังงัยก็นับถือหลวงปู่องค์เดียวกัน... ใครกราบก่อน ใครกราบทีหลัง... มีค่าเท่ากันค่ะ... หลวงปู่รักและเอ็นดูเหมือนกัน :VO

พี่หนึ่งเจอประสบการณ์ด้วยตัวเองเกี่ยวกับหลวงปู่เมื่อไหร่... อย่าลืมมาร่วมแจมเล่าสู่กันฟังนะคะ... ถ้าลืม... หนูทวงจริงๆนะ...จะบอกให้... ไม่ใช่แค่ขู่

ข้อห้ามทวงไม่ใช่กฏ 1 ใน 5 ข้อที่เราคุยกันเมื่อวานนี้... แปลว่าหนูใช้สิทธิ์นี้ได้เต็มที่เลย... ใช่มั้ยคะ ;ปรบมือ

 

กระทู้นี้เงียบจริงๆค่ะคุณโต้ง...

อย่าว่าแต่เข็มหล่นแล้วได้ยินเลย... ปุยนุ่นหล่นยังได้ยินเลยค่ะ... มีแต่คนเข้ามาอ่านแต่ไม่ค่อยมีคนเม้น... คนอยากเม้นอยากเล่าก็ยังไม่มีประสบการณ์... เลยไม่รู้จะเล่าอะไร... ส่วนคนที่เคยมีประสบการณ์ก็ไม่รู้ไปอยู่ไหนกันหมดเลยไม่ได้มาเม้นมาเล่าให้ฟัง... ไม่รู้จะทำยังงัยเหมือนกันค่ะ... หนูก็คงต้องเล่าอยู่คนเดียวต่อไป...

ว่าไปแล้ว... หนูก็ไม่ได้ฝันเห็นหลวงปู่ทั้ง 2 มาได้สักระยะนึงแล้ว... สงสัยต้องขอความเมตตาให้ท่านมาโปรดบ้างแล้วล่ะค่ะ... คิดถึงท่านเหมือนกัน... ตอนนี้ก็ได้แต่มองและกราบรูปหล่อของท่านที่บ้านไปก่อน... ท่านมาโปรดเมื่อไหร่แล้วค่อยกราบองค์จริงของท่านอีกที... แล้วหนูจะช่วยแจ้งขอความเมตตาให้ท่านไปโปรดคุณโต้งด้วยนะคะ ^__^<!-- google_ad_section_end -->

 

หลวงปู่ทวดของคุณโต้งรุ่นนี้... เห็นแล้วสะดุดตาเลยค่ะ... ดูเข้มขลัง สวยคมและเหมือนองค์จริงมากเลย... หนูเองก็เก็บรูปหล่อลอยองค์ของหลวงปู่ทวดไว้หลายองค์เหมือนกัน...นำมาแบ่งกันชมค่ะ<!-- google_ad_section_end -->


<FIELDSET class=fieldset><LEGEND>รูปขนาดเล็ก</LEGEND>


</FIELDSET>

 

ขอนำประสบการณ์แห่งความเมตตาของหลวงปู่มาเล่าสู่กันฟังนะคะ

"ความผูกพันที่สื่อได้ด้วยจิต"

วันนี้หนูขอนำเรื่องราวของคุณปัญญา มาเล่าสู่กันฟังต่อเป็นเรื่องที่ 2 ค่ะ... คำพูดข้างล่างทั้งหมดนี้เป็นคำพูดของคุณปัญญาเองค่ะ

หวลวงปู่ญาท่านสวนมาโปรด... มีอยู่ครั้งหนึ่งผมนิมนต์หลวงปู่มานอนที่บ้านเพื่อเป็นสิริมงคลและท่านก็เมตตาผมเป็นอย่างมาก หลวงปู่ท่านไม่รังเกียจผมเลยทั้งๆที่ครอบครัวของผมเป็นครอบครัวที่จนๆครอบครัวหนึ่ง ผมมีอาชีพขับรถตุ๊กๆหาเช้ากินค่ำพออยู่รอดไปวันๆ บ้านผมก็เป็นบ้านเช่า หลวงปู่ท่านไม่เลือกชั้นวรรณะจริงๆ

การที่หลวงปู่ญาท่านสวนมานอนที่บ้านผม ผมเชื่อว่าเป็นมงคลสูงสุดสำหรับผม ผมถือว่าหลวงปู่มาโปรดผม ฉะนั้นผมจึงต้องปรนนิบัติต่อท่านอย่างดีที่สุด ตั้งแต่การจัดแจงที่นอนและการอุปฐากพัดวี ต้มน้ำอุ่นใส่กาบพลับพลึงเพื่อให้ท่านสรงน้ำเพื่อผ่อนคลายกล้ามเนื้อ ผมถวายการสรงน้ำขัดถูขี้ไคลให้ท่าน ท่านก็ปล่อยให้ผมปรนนิบัติอย่างเต็มที่ ยิ่งอยู่ใกล้ชิดกับท่านผมยิ่งเคารพศรัทธาท่านมากถึงขนาดเอามือรองน้ำปัสสาวะของท่านและเอามาพรมศรีษะแทนน้ำมนต์เพื่อสิริมงคล ตกกลางคืนผมก็ยังคอยบีบนวดให้ท่านและผมก็ได้สนทนาธรรมกับท่านจนได้เวลาพอสมควรผมจึงนิมนต์ให้ท่านจำวัด

พอรุ่งเช้าหลวงปู่ตื่นขึ้นมาตั้งแต่ตี 4 กว่า ขณะเดียวกันผมก็ตื่นขึ้นมาเพราะเป็นเวลาที่ผมจะต้องออกรถไปรับพ่อค้าแม่ค้าที่ตลาด เมื่อผมได้จัดแจงเตรียมน้ำร้อนน้ำชาไว้ให้ท่านแล้ว ผมจึงได้กราบเรียนท่านว่า "หลวงปู่... ผมจะไปอกรถก่อนนะหลวงปู่... และผมจะรีบกลับมาและซื้อโจ๊กปาท่องโก๋มาถวายหลวงปู่" หลวงปู่ท่านบอกว่า "ไปเถอะ... ไปทำมาหากินไม่ต้องเป็นห่วงท่านหรอก" แล้วท่านก็ให้พร "ให้โชคดีๆ" ด้วยบุญบารมีของท่านผมออกรถไปไม่ถึงชั่วโมงผมได้เงินประมาณ 400 กว่าบาท ผมดีใจมากเพราะไม่เคยได้อย่างนี้มาก่อนจึงได้รีบไปซื้อโจ๊กปาท่องโก๋ที่ตลาดกลับไปถวายท่าน

เมื่อผมขับรถไปถึงวัดนาอุดมเห็นกุฏิของท่านยังปิดประตูอยู่ ผมจึงไปกราบเรียนถามพระลูกวัดว่าหลวงปู่ท่านไม่อยู่เหรอ พระลูกวัดบอกว่าท่านอยู่ ท่านไม่ได้ไปไหน ผมจึงกราบเรียนพระลูกวัดว่าหลวงปู่ท่านไปบอกผมว่าท่านไม่สบาย พระลูกวัดท่านหัวเราะและบอกว่าอาตมาอยู่ที่นี่ทำไมอาตมาไม่รู้ โยมอยู่ที่ในเมืองโยมจะรู้ได้อย่างไร ผมจึงขอให้พระลูกวัดเข้าไปดูท่านในกุฏิเพื่อให้แน่ใจว่าท่านสบายดีอยู่หรือเปล่า

เมื่อเข้าไปในกุฏิท่านปรากฏว่าหลวงปู่ท่านยังนอนอยู่ ผมจึงผิดสังเกตุว่านี่ก็สายมากแล้วทำไมหลวงปู่ท่านยังไม่ลุก ผมจึงรีบเข้าไปจับตัวท่าน ปรากฏว่าท่านไม่สบายจริงๆ ผมจึงรีบจัดแจงพาท่านไปหาหมอที่โรงพยาบาล ทำเอาพระลูกวัดถึงกับงวยงง... ว่าเป็นไปได้อย่างไร

การสื่อด้วยจิตของพระอริยสงฆ์ไม่ใช่เรื่องยาก... แต่ใครจะสามารถรับสื่อนั้นได้ก็เป็นอีกเรื่องนึง... ผู้ใดสามารถรับสื่อนั้นได้แปลว่าจิตถึงพระอริยสงฆ์ท่านนั้นๆค่ะ...

 

เรื่องนี้อ่านแล้วซาบซึ้งถึงความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับศิษย์คู่นี้จริงๆอยากเจอพี่ปัญญาจริงๆเลย หลวงปู่ครับผมรอหลวงปู่มาหาผมอยู่นะครับpig_cryy

 

แหะๆลืมไปเลย ขอบคุณคนนำมาเผยแพร่ด้วยคร๊าบ คุณ หนู นอร์เวย์ ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ;ปรบมือ คราวนี้มากันเยอะกว่าครั้งที่แล้ว เสียงปรบมือดังจนแสบแก้วหู

 

ยังมีเรื่องเล่าเกี่ยวกับความสัมพันธ์ระหว่างอาจารย์กับศิษย์คู่นี้อีกค่ะ... ถ้าคุณโต้งอ่านแล้วจะยิ่งซาบซึ้งมากกว่านี้ค่ะ... ขอบอก

หนูขอเอาใจช่วยอีกแรงนะคะ... สำหรับการรอหลวงปู่มาโปรด... ถ้ามีความศรัทธาอย่างมั่นคงในองค์หลวงปู่แล้ว... หนูเชื่อมั่นว่าวันนึงคุณโต้งจะได้รับความเมตตาจากหลวงปู่แน่นอนค่ะ... แต่จะเป็นในรูปแบบไหน... ก็ขึ้นอยู่กับหลวงปู่ค่ะ

 

ขอบคุณอีกครั้งค่ะคุณโต้งที่ไปชวนเพื่อนพ้องมาร่วมปรบมือให้หนู... คราวนี้แสบแก้วหูจริงๆค่ะ ^_______^

 

ขอนำประสบการณ์แห่งความเมตตาของหลวงปู่มาเล่าสู่กันฟังนะคะ

"ความผูกพันที่สื่อได้ด้วยจิต"

วันนี้หนูขอนำเรื่องราวของคุณปัญญา มาเล่าสู่กันฟังต่อเป็นเรื่องที่ 3 ค่ะ... คำพูดข้างล่างทั้งหมดนี้เป็นคำพูดของคุณปัญญาเองค่ะ

อีกครั้งหนึ่ง... ครั้งนี้เป็นตอนกลางวัน... เนื่องจากในวันนั้นรถผมเสียและเอาไปซ่อม ผมจึงหยุดอยู่บ้าน วันนั้นจู่ๆผมก็เกิดอาการง่วงนอนขึ้นมาอย่างปัจจุบันทันด่วนและงีบหลับไปโดยไม่รู้ตัวและมาสะดุ้งตื่นอีกครั้ง... จำได้ว่าตอนที่ผมงีบหลับไปนั้น... ผมได้ฝันเห็นหลวงปู่ญาท่านสวนท่านมาหาและบอกกับผมว่า "ท่านไม่สบายและให้ผมพาไปหาหมอด้วย" จากประสบการณ์ที่ผ่านมาทำให้ผมมั่นใจว่าหลวงปู่ท่านคงไม่สบายจริงๆ ทำให้ผมรู้สึกเป็นห่วงท่านมากและผมก็อยากไปดูท่านแต่ก็ไม่รู้จะไปอย่างไร เพราะว่ารถตุ๊กๆผมก็เอาไปซ่อมอยู่

ผมจึงไปขอความช่วยเหลือจากเพื่อนบ้านที่เขามีรถ บอกเขาว่าขอให้พาผมไปวัดนาอุดมหน่อย เพื่อนบ้านผมถามว่าจะไปทำไม ผมจึงบอกกับเขาตรงๆว่าผมจะไปดูหลวงปู่ญาท่านสวน ท่านมาเข้าฝันผมเมื่อตะกี้นี้เอง บอกว่าท่านไม่สบายให้ผมพาท่านไปหาหมอหน่อย เพื่อนบ้านเขาหัวเราะและบอกว่าเชื่ออะไรกับความฝัน เขาทำท่าไม่เชื่อและไม่อยากพาผมไป ผมจึงตัดสินใจเสนอเขาไปว่าเอาอย่างนี้... ผมจะออกค่าน้ำมันและจะจ่ายค่าเสียเวลาให้... เท่าไหร่ก็ให้คิดมา... ผมยินดีพร้อมที่จะจ่ายให้... ขอให้ช่วยพาผมไปหน่อยเถอะ... เพื่อนบ้านจึงตอบตกลงให้ผมออกค่าน้ำมันและค่าเสียเวลาให้

เมื่อผมเดินทางมาถึงวัดนาอุดม... ปรากฏว่าประตูกุฏิของหลวงปู่ยังปิดอยู่ ผมจึงรีบไปกราบเรียนพระลูกวัดว่าหลวงปู่ท่านไปบอกผมว่าท่านไม่สบายให้ผมพาท่านไปหาหมอหน่อย พระลูกวัดท่านหัวเราะและย้อนถามมาว่า "หลวงปู่ท่านไปหาโยมเมื่อไหร่" ผมจึงกราบเรียนพระลูกวัดไปว่า "หลวงปู่ท่านไปเข้าฝันผมเมื่อตอนกลางวันที่ผ่านมาประมาณชั่วโมงเศษๆนี้เอง" ผมกราบเรียนท่านด้วยความมั่นใจ

เมื่อพระลูกวัดและผมได้เปิดประตูกุฏิเข้าไป... ปรากฏว่าหลวงปู่ท่านนั่งรออยู่และแถมท่านครองผ้าเตรียมพร้อมอย่างเสร็จสรรพเรียบร้อย... คำแรกที่ท่านพูด... ท่านถามว่า "มาแล้วเหรอ" ผมจึงนั่งก้มลงกราบท่านและกราบเรียนถามท่านว่า "หลวงปู่ไม่สบาย... เรียกให้ผมพาไปหาหมอเหรอ... หลวงปู่" ท่านพยักหน้าพร้อมกับโยนถุงหมากให้ผมใส่ไว้ในย่ามของท่านและให้ผมสะพายย่ามให้ท่าน สร้างความงวยงงให้ผมและพระลูกวัดเป็นอย่างมาก

ผมจึงได้พาท่่านไปหาหมอและกลับมาส่งท่านที่วัด... เสร็จแล้วผมจึงได้ลาท่านกลับบ้านและได้ยินเสียงเพื่อนบ้านที่ขับรถไปให้ผมอุทานออกมาหลายครั้งว่า "แปลก... ไม่น่าเชื่อ มันเป็นไปได้อย่างไร"

คำว่าจิตนั้นเร็วกว่าสิ่งใดๆในโลกนี้... ยิ่งเป็นจิตของพระอริยสงฆ์หรืออริยบุคคลด้วยแล้ว ไม่ต้องพูดถึง... เราจะได้ยินกันบ่อยๆจนชินหูว่าหลวงปู่ หลวงพ่อท่านนั้นๆมีเจโตที่แจ่มใสมาก... นั่นคือมีจิตที่ละเอียดมากสามารถรับรู้ได้ในทันทีในขณะที่อีกคนแค่คิดในใจเท่านั้น เพราะฉะนั้นการจะคิดอะไรที่เกี่ยวกับพระอริยสงฆ์หรืออริยบุคคลนั้นควรระวังให้มาก... ไม่ควรคิดไปในทางลบ... เพราะจะเป็นการปรามาสท่านทางมโนกรรมโดยไม่รู้ตัวค่ะ

 

อนุโมทนาครับ ทั้งเจ้าของเรื่อง และ ผู้เล่าครับ (y)(y)(y)(y)(y)(y)(y)(y)(y)(y)

 

ขอบคุณค่ะคุณโต้ง... ยังมีเรื่องราวของคุณปัญญาอีก 2 เรื่องที่จะนำมาเล่าสู่กันฟังค่ะ... อย่าเพิ่งเบื่อนะคะ... กระทู้นี้เหลือคุณโต้งคนเดียวแล้วล่ะค่ะที่เกาะติดทุกวัน... มีคนเดียวดีกว่าไม่มีเลย... ปลื้มค่ะที่ไม่ทิ้งกัน

 

เยี่ยมยุทธครับ..ฟังแล้วซาบซึ้งกินใจมาก..อนุโมทนาด้วยครับ

 

ขอบคุณค่ะคุณเรวัติที่แวะมาเยี่ยมอ่าน... ยังมีอีกนะคะ... แต่ต้องเล่าวันละนิด... ไม่งั้นเดี๋ยวจะหมดเรื่องเล่าเร็วค่ะ ^^"

 

หนูขออนุญาตแนะนำสำหรับท่านที่ต้องการให้หลวงปู่ญาท่านสวนมาโปรดนะคะ

ขอให้ท่านจุดธูปบอกกล่าวกับหลวงปู่ท่านว่า "ขอถวายตัวเป็นลูก... เป็นหลาน... เป็นลูกศิษย์ของท่านตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปและขอให้หลวงปู่เมตตามาโปรดในความฝันด้วยเถิด"

แต่ท่านจะต้องมีความเคารพเลื่อมใส ศรัทธาในองค์หลวงปู่จริงๆนะคะ... ไม่ใช่แค่เพราะอยากลองเฉยๆว่าหลวงปู่จะมาโปรดจริงหรือเปล่า... หลวงปู่ท่านเป็นพระที่มีเมตตาสูงมากๆ... ท่านรักและเป็นห่วงลูกหลานและลูกศิษย์ของท่านเสมอ... ฉะนั้นท่านใดที่มีจิตเชื่อมั่นในองค์หลวงปู่จริงๆ... หลวงปู่ท่านย่อมเมตตามาโปรดสักวันแน่นอนค่ะ... ลองดูนะคะ...

 

มีเรื่องเล่าให้ฟังค่ะ... สดๆร้อนๆ...

เมื่อคืนหนูฝันว่ามีผู้ชายคนหนึ่งเอาพระกริ่งสายรกพระพุทธเจ้าของหลวงปู่ญาท่านสวนมาแลกกับพระของหนูองค์นึง... ซึ่งพระของหนูนั้นแค่องค์ละ 300 บาทเท่านั้น...

หนูก็บอกกับผู้ชายคนนั้นตรงๆ... ไม่อยากให้เขาเสียเปรียบและเสียรู้หนู เพราะพระกริ่งสายรกพระพุทธเจ้านั้นราคาอยู่ที่องค์ละหลายหมื่น ถ้าอย่างสวยกริบก็หลักแสน... แต่เขาก็บอกว่า "เอามาเถอะน่า" แล้วเขาก็เอาพระกริ่งสายรกพระพุทธเจ้ามายัดใส่มือหนู... หนูก็เลยหยิบพระของหนูให้เขาไป... ดูท่าทางเขาจะพอใจกับพระที่ได้ไปจากหนูมาก... แต่คงไม่เท่ากับที่หนูพอใจที่ได้พระกริ่งสายรกพระพุทธเจ้าจากเขาหรอกค่ะ

หนูเองมีวัตถุมงคลของหลวงปู่อยู่หลายอย่างเหมือนกันแต่พระกริ่งสายรกพระพุทธเจ้าเป็น 1 ในหลายๆรายการที่ยังไม่มี... เมื่อยังไม่มีก็อยากจะมีเป็นธรรมดา และหนูได้เคยขอกับหลวงปู่ไว้ได้สักระยะแล้ว... เคยมีคนจะหามาปล่อยให้หนูแต่หนูไม่อยากได้ในลักษณะนั้น... มันเหมือนกับเป็นการซื้อขายสินค้าอย่างหนึ่ง... หนูอยากได้มาในลักษณะที่เคยๆได้มาในครั้งก่อนๆ คือหลวงปู่ท่านมอบให้เป็นของขวัญ... หรือไม่ก็ได้มาจากศิษย์พี่ที่รักและเคารพทั้งหลาย... หรือไม่ก็จากผู้หลักผู้ใหญ่ที่เมตตาเอ็นดูหนู

ไม่ใช่ว่าหนูขี้เหนียว ไม่อยากเสียตังค์นะ... เพียงแต่ว่าคุณค่าทางใจและความประทับใจมันต่างกันลิบหรี่ค่ะ... ทุกท่านคงเข้าใจ...

หนูคิดว่าความฝันในครั้งนี้เป็นสื่อความเมตตาจากหลวงปู่ว่าท่านจะมอบให้หนูในเร็วๆนี้ (เป็นความรู้สึกส่วนตัวนะคะ) อาจจะเป็นของขวัญวันปีใหม่สำหรับปีนี้ก็ได้ เพราะปีก่อนๆท่านก็เคยมอบให้เหมือนกัน... ดีใจมากค่ะ... เลยอยากเล่าสู่กันฟังตามประสาคนขี้คุยค่ะ ^__^

ขอนำข้อความอ้างอิงเดิมจากความเมตตาที่หลวงปู่มีต่อหนูมาฉายซ้ำอีกรอบเป็นการประกอบเนื้อเรื่องค่ะ

 

ขอนำประสบการณ์แห่งความเมตตาของหลวงปู่มาเล่าสู่กันฟังนะคะ

"ความผูกพันที่สื่อได้ด้วยจิต"

วันนี้หนูขอนำเรื่องราวของคุณปัญญา มาเล่าสู่กันฟังต่อเป็นเรื่องที่ 4 ค่ะ... ยังคงเป็นเรื่องความฝันเหมือนเดิมแต่ว่ามีอะไรที่เกี่ยวกับจริยวัตรอันงดงามของหลวงปู่อยู่ด้วย... คำพูดข้างล่างทั้งหมดนี้เป็นคำพูดของคุณปัญญาเองค่ะ

เรื่องความฝันในครั้งนี้เกิดขึ้นตอนกลางวันแต่มันเหมือนครึ่งหลับครึ่งตื่น... มันชัดเจนมาก... ครั้งนี้ท่านก็มาบอกว่าท่านไม่สบาย... นอนอยู่ที่โรงพยาบาล "พยาบาลไม่รู้เรื่อง... ปฏิบัติไม่ถูก" ไม่ถูกอย่างไรท่านก็ไม่ได้อธิบายและผมเองก็ไม่ได้กราบเรียนถามท่านและท่านก็ไม่ได้บอกว่าอยู่โรงพยาบาลไหน

เมื่อผมสะดุ้งตื่นขึ้นมานั่งตั้งสติลำดับความฝันมันเหมือนหลวงปู่ท่านมาหาผมจริงๆและผมก็มั่นใจว่าท่านไม่สบายจริงๆ และผมก็คิดในใจว่าท่านนอนอยู่ที่โรงพยาบาล... อาจจะไม่มีลูกศิษย์คอยเฝ้าปรนนิบัติดูแลท่าน... ผมจึงรีบลุกขึ้นขับรถไปวัดนาอุดมทันทีเพื่อที่จะไปสอบถามทางวัด

เมื่อผมไปถึงวัดก็เห็นประตูกุฏิของหลวงปู่ปิดอยู่จึงได้กราบรียนถามพระลูกวัดว่า "หลวงปู่ท่านนอนอยู่โรงพยาบาลไหน" พระลูกวัดจึงถามผมว่า "โยมรู้ได้อย่างไรว่าหลวงปู่นอนอยู่โรงพยาบาล" ผมจึงกราบเรียนท่านว่าหลวงปู่ไปเข้าฝันบอกผม... พระลูกวัดบอกว่าเห็นอาการของท่านไม่ค่อยจะดี... เพิ่งจะพาท่านไปโรงพยาบาลเมื่อเช้านี้... ตอนนี้ท่านนอนพักอยู่ที่โรงพยาบาลตาลสุม ผมจึงกราบเรียนท่านว่าแล้วตอนนี้มีใครเฝ้าหลวงปู่ พระลูกวัดบอกว่ายังไม่มี ด้วยความเป็นห่วงผมจึงรีบบึ่งรถไปที่โรงพยาบาลตาลสุมทันที

เมื่อไปถึงโรงพยาบาลตาลสุม... ผมจึงรีบไปถามเจ้าหน้าที่ว่าหลวงปู่ญาท่านสวนท่านพักอยู่ห้องไหน... เมื่อเจ้าหน้าที่บอกแล้วผมจึงรีบเข้าไปกราบท่านที่บนเตียง ท่านเห็นหน้าผม... ท่านพยักหน้ายิ้ม ผมจึงพนมมือขึ้นเพื่อขออนุญาตจับตัวท่าน... ปรากฏว่าตัวท่านเย็นเจี๊ยบเลย ตอนนั้นผมนึกตำหนิโรงพยาบาลว่าทำไมไม่มีเจ้าหน้าที่พยาบาลมาดูแลหลวงปู่เลยและทำไมถึงปล่อยให้ท่านอยู่ตามลำพังอย่างนี้หรือว่าท่านคงไม่อยาำกทำตัวให้เป็นภาระแก่ลูกศิษย์ลูกหา แต่สำหรับผมแล้วผมมีความยินดีอย่างเต็มเปี่ยมสุดหัวใจที่จะถวายการปรนนิบัติรับใช้ท่าน... จะด้วยเหตุที่ผมเปิดจิตเปิดใจยินดีพร้อมที่จะปรนนิบัติท่านด้วยความศรัทธา... ท่านจึงได้สื่อให้ผมได้ทราบเกือบทุกครั้งที่ท่านอาพาธ...

ในขณะที่ผมกำลังคิดอยู่นั้นผมก็เหลือบไปเห็นผ้าห่มของทางโรงพยาบาลที่จัดไว้ให้ท่านกองอยู่แค่หน้าแข้งของท่าน... โดยที่ผมยังไม่ได้คิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนผมจึงดึงเอาผ้าห่มขึ้นมาเพื่อจะห่มให้่ท่าน... ปรากฏว่าหลวงปู่ท่านยกมือห้ามและบอกว่า "ห่มไม่ได้" ผมจึงสงสัยว่าทำไมถึงห่มไม่ได้ จึงกราบเรียนถามท่านว่า "ทำไมหลวงปู่ห่มผ้าไม่ได้ครับ" ท่านตอบว่า "ผ้าไม่ได้พิจารณา... เอามาห่มไม่ได้มันผิดธรรมวิัยนัย" และแล้วผมก็ถึงบางอ้อ... ที่ท่านไปเข้าฝันบอกผม... คงจะด้วยเหตุนี้เอง... เท่านั้นแหละ... ผมจึงได้กราบเรียนท่านว่า "เดี๋ยวผมจะขับรถกลับไปเอาผ้าห่มของหลวงปู่ที่วัดมาห่มให้หลวงปู่นะครับ... หลวงปู่รอผมแป๊บเดียวนะครับ... เดี๋ยวผมมา" หลวงปู่ท่านยิ้มและพยักหน้าเบาๆ

ผมจึงรีบบึ่งรถไปยังวัดนาอุดมซึ่งอยู่ห่างจากโรงพยาบาลประมาณ 16-17 กิโลเมตรและกลับมาพร้อมผ้าห่มและผมก็กราบเรียนขออนุญาตนำเอาผ้าห่มมาห่มให้ท่าน... ท่านไม่ได้พูดอะไรได้แต่ยิ้มนอนหลับตาและหลับไปในที่สุด

จึงนับว่าหลวงปู่ญาท่านสวนมีความละเอียดละออเคร่งครัดต่อธรมวินัยเป็นอย่างมากและสิ่งที่สำคัญก็คือท่านเป็นพะที่มีอำนาจพลังจิตที่สูงมากที่สามารถส่งพลังจิตสื่อไปบอกคุณปัญญาด้วยวิธีไปเข้าฝันอย่างปัจจุบันทันด่วน

กราบหลวงปู่ญาท่านสวนด้วยความคิดถึงอย่างสุดซึ้งค่ะ

 

เรื่องต่อไปของคุณปัญญา... ถ้าคุณโต้งอ่านจบแล้ว... จะรักหลวงปู่มากขึ้นกว่าเดิมค่ะ... ความเมตตาของหลวงปู่หาคำพูดมาบรรยายไม่ได้จริงๆค่ะ... มีแต่ความซาบซึ้งในใจ... รออ่านนะคะ

 

อ่านแล้วทราบซึ้งอีกแล้วครับ