ขอเชิญร่วมบริจาคหนังสือธรรมะ(สมทบโครงการห้องสมุดในโรงเรียน เพื่อน้องๆ)

เหนือฟ้า......ยังมีฟ้า
เหนือคน.......ยังมีคน
ใครจะรู้บ้างเล่า......ว่าขุนเขาใหญ่สท้านฟ้า
คือ.......ยอดหญ้าที่ถูกเหยียบ...บนพืนปฐพี





ขออนุโมทนาบุญ กับผู้ร่วมบุญ ใจบุญ ทุกท่านด้วยครับ

 

..ลับเฉพาะ อายุต่ำกว่า 18..ห้ามอ่าน.......

:z12หลวงปู่มั่น ภูริทัตตมหาเถระ องค์ บูรพาจารย์ (พระอรหันต์)

ท่านได้ละสังขาร เมื่อ พ.ศ ๒๔๙๒ ตอนนั้น ผมยังเกิดเป็นใส้เดือนหรืออะไรก็สุดวิสัยที่หยั่งทราบ

การได้เป็นศิษย์หรือร่วมปฏิบัติธรรมกับท่านนั้นถือเป็นลาภอันประเสริฐ....มีน้อยนักที่จะคิดว่า....ถือเป็นลาภอัน...เตลิด...(หมายความว่า.....ทนไม่ไหวในข้อวัตรปฎิปทา...)

...เพราะองค์ท่าน...เป็นไปในลักษณะเมตตาบางโอกาส..แต่...เฉียบขาดในบางกรณี

การได้เป็นลูกศิษย์ของท่าน....จะว่ายากก็ยาก....จะว่าง่ายก็งาย....

เพราะท่านจะลองใจ อาทิ ท่าน หลวงปู่กงมา จิรปุญโญ (พระอรหันต์) มีศรัทธาอย่างแรงกล้าที่จะขอเป็นศิษย์ องค์ท่านก็เลยบอกให้ไป ท่องพระปาฏิโมกข์ให้ได้เสียก่อนจึงจะรับเป็นศิษย์ ซึ่งท่านก็ทำได้ด้วยความวิริยะ....บวกกับไฟศรัทธาที่ลุกโชน

ท่านหลวงปู่ชอบ ฐานสโม (พระอรหันต์) ไปกราบ ขอเป็นศิษย์ หัวใจแทบหยุดเต้น เพราะองค์ท่านลองใจตวาดไล่เสียกระเจิง..... โดยความเคารพ.........ในประวัติที่เขียนใว้ว่าท่านต้องไปนอนร้องให้เพราะอาภัพในวาสนาของตัวเอง....จนรุ่งสางวันใหม่พระหนุ่มรูปงามนาม......หลวงปู่เทสก์ เทสรังสี .....จึงมาแจ้งให้ทราบว่าหลวงปู่มั่น...ให้มาตาม

ที่ง่ายสุดเห็นจะเป็น....หลวงพ่อทูล ขิปปปัญโญ (พระอรหันต์) แห่งตำบลเขือน้ำ อันนี้ท่านเป็นศิษย์หลัง หลวงปู่มั่น ท่านนิพพาน แล้ว


วรรค ( ที่เขียนว่าพระอรหันต์นั้น...ผมเขียนด้วยความเคารพในองค์ท่านผู้ปฏิบัติดีเฉยๆ.....แต่จิตท่านถึงขั้นไหนผมไม่รู้)

ไปเป็นศิษย์กันตอนไหน นิพพาน ไม่มีเชื้อ....ดับ..มหับ..มหาย ..สลายสุญมิใช่หรือ บางคนสงสัย(นิพพานจะเป็นอัตตาหรืออนัตตา....ผมก็มืดแปดด้านครับ....)

โดยความเคารพ มีท่านบัณฑิตบอกว่า นิพพาน ดับแต่กิเลส แต่ธรรมยังอยู่


ตามอัฒตโนประวัติเล่าว่า....ครั้งหนึ่งหลวงปู่ทูลติดขัดในข้อธรรม...ครั้งนั้นหลวงปู่มั่นได้มาปรากฏในนิมิต......ได้ชี้แนะแนวทาง

เพราะ...ด้วยที่เคยมีบุญวาสนาต่อกัน....หลวงปู่มั่นได้มาอบรมร่วมร้อยครั้งทางนิมิต ..(หลวงปู่มั่นไม่ได้มาเอง...แต่เป็นคุณธรรมของท่าน.....หากสงสัยก็ให้อ่านประวัติท่านพระอาจารย์ทูลเพิ่มเติม)

:z2

และแล้ว....สามโลกธาตุ....ก็สั่นสะเทือน...ผมก็ไม่นึกไม่ฝันว่าจะมีลูกศิษย์หลวงปู่มั่นปรากฏตัวขึ้นอีกในปี ๒๕๕๒

อัศจรรย์ใจจริงหนอ....อัศจรรย์ใจ....ในห้องสี่เหลี่ยม...ณ ค่ำคืนหนึ่ง.ได้มีบุรุษลึกลับ....นุ่งขาว ...ห่มขาว...ดูยังไงก็ไม่ใช่บรรพชิต....ก้มกราบภาพหลวงปู่มั่นซึ่งเขาไปหาซื้อแถวสนามหลวง

ทันใดนั้น....เหตุการณ์ทึ่ไม่คาดคิดก็อุบัติขึ้น......


เมื่อชายคนดังกล่าว.....บังอาจประกาศก้องต่อหน้าหลงปู่มั่น.....อย่างไม่สะทกสะท้าน..กลัวเกรง..ผมได้ยินชัดเต็มสองหูเลยหละ....เขา.ว่า.ตัวของเขาเองเป็นลูกศิษย์หลวงปู่มั่น.......


ขอ...หลวงปู่มั่นจงมาปรากฏในนิมิต.......จงมาปรากฏ..จงมาโปรดด้วยเถิด........จงมาโปรด..จงมาโปรด......สาธุ....สาธุ....สาธุ.ชายผู้นั้นพูดพรางกล่าวอ้อนวอน.......ตีอก.....ชกตัว.....เกลือกกลิ้งคล้ายคนบ้า.......เป็นที่น่าสมเพช...เวทนาใจยิ่งนัก(ตัวหนังสือสีแดงหมายถึง...มีการใช้ลวด....ใช้สลิง....ใช้ตัวแสดงแทน)


จากวันนั้น....จวบจนถึงวันนี้...ลุปี ๒๕๕๓......ก็ยังไร้วี่แวว...ว่า....หลวงปู่มั่น...จะเหลียวแล..(แม้แต่เสียงไอก็ไม่ได้ยิน)



ผมรู้สึกหดหู่....สงสาร..เขาอย่างจับใจ ......ในความเป็น.....ผู้อาภัพ..อัปโชค..น้อยวาสนา ของเขาเกินกว่าผู้ใด.....จะสัมผัสได้

เพราะเขาคนนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นครับ......เกล้ากระผมเอง.....อฐิษฐานจิตขอเป็นลูกศิษย์..หลวงปู่มั่น.....

ต้องกราบขอบพระคุณ ท่าน..pink pink ที่เมตตาจิตจะเอาหนังสือธรรมมะ หลวงปู่มั่นมาบริจาค.....สาธุๆ..หากบุญใดจะบังเกิดแก่เกล้ากระผม ก็ขอให้บุญนั้นจงบังเกิดแก่ผู้บริจาคและผู้ร่วมอนุโมทนาด้วยเถิดchearr



เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญาห้องหนังสือธรรมมะเพื่อชาวพุทธ

สาธุๆ..ขอแผ่บุญในการเผยแพร่ธรรมออกไปไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ

 

ขออนุโมทนาประกาศ ให้กัมปนาท ไปทั้งสามภพ

เรือนธรรม แห่ง หนองคายได้แจ้งให้ทราบว่า ได้มีมหาอุบาสกรูปงามนาม เพาะ

ทนาย กันตินันท์ การถาง


นิวาสถานของท่าน ขออนุญาตลงที่อยู่เผื่อใครจะได้ไปพึ่งบารมีผู้ใจบุญ
๑๕ / ๑ บ้านหัวหนองพัฒนา ตำบลบัวใหญ่ อำเภอบัวใหญ่ จังหวัดนครราชสีมา



ท่านมีจิตศรัทธาร่วมสร้างเรือนธรรม

โดยส่งหนังสือมาสมทบดังนี้พระไตรปิฏกฉบับพกพา ของ ท่าน ธรรมรักษาและหนังสือ ของพระอาจารย์เทพสัมมา
เป็นหนังสือดีควรค่าแก่การศึกษา ขออนุโมทนาประกาศให้กัมประนาทไปทั้งสามภพ จบจักรวาล อนันตจักวาลเหล่าเทวดาและหมู่มนุษย์ จงอนุโมทนา สาธุการเอาเองเถิดอนึ่งบุญใด จะเกิด กับผม ขอ บุญนั้นจงสำเร็จแก่ท่านด้วยเทอญ
สาธุๆ..ขอแผ่บุญในการเผยแผ่ธรรมออกไป..ไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ

 

เรือนธรรม......แห่ง.....นาคาพิภพ.....ได้แจ้งให้ทราบว่าได้มีมหาอุบสิกาผู้ใจบุญ ท่านหนึ่งได้ร่วมสร้างเรือนธรรม....ร่วมซื้อหนังสือมาบริจาคตามกำลัง......และฝากเงินช่วยเหลือจำนวนหนึ่งพันบาท.....เพื่อสร้างชั้นวางหนังสือ...และซื้อหนังสือเพื่อประชาชน
ตามรายงานพอแจ้งให้ทราบว่า...ท่านนั้น..รูปพรรณ สัณฐาน หน้าตาดี ใส่แว่น แต่ท่านไม่ประสงค์จะออกนาม

แต่ประสงค์จะแจกบุญ

ผู้ใดได้รับทราบผลแห่งบุญก็จงอนุโมทนาสาธุการเองเถิด.....ขอเหล่ามนุษย์และทวยเทพจงแซ่ซ้องสาธุการ
ปล. ผมได้ทำตามหน้าที่แล้วนะครับผมไม่ได้ประกาศชื่อเสียงเรียงนามตามคำขอแล้ว....ถ้าคุณพี่....อุทัยวรรณ...มาอ่านเจอ....ก็จะรู้ว่าผมเป็นคนที่ทำตามเจตนาของคุณพี่ได้ดี.....ขนาดไหน...และหากบุญใดจะเกิดกับผมก็ขอให้บุญนั้นจงสำเร็จแก่ผู้ร่วมสร้างทุกประการด้วยนะครับ
เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญาห้องสือธรรมมะเพื่อชาวพุทธ

เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญา

 

จอมเทวดา.......ยังยอมรับ.......หัวใจ....คนโคตรเพชร



;ปรบมือขี้นชื่อว่าความตายมีใครเล่าในโลกนี้อยากจะได้ยิน....หากมีคนมาบอกท่านว่าขณะนี้มีจอมเพชฌฆาตหน้าหยก...(เสือ)..นอน...(กระดิกหัวแม่เท้า...)....รอท่านอยู่ท่านจะกล้าไปไหม.?

ขี้นชื่อว่าเสือผมได้ยินแต่ชื่อก็เยี่ยวรดกางเกงแล้ว.....

แต่องค์ท่านหลวงปู่มั่นนั้นไม่มีคำว่ากลัว..เพราะชีวิตของการเจริญสมณธรรมของท่านนั้น...ไม่ชอบระคนคลุกคลีด้วยหมู่คณะท่านยินดีในการ..ปลีกวิเวก..ดุ่มเดินดง...ดั้นป่า..แต่เดียวดาย....เสือสางไม่เคยกลัว...เรื่องความอาจหาญ...ชาญชัย.ของท่านนั้นยากเกินผู้ใดจะเทียบเทียม.....ตอนท่านจะไปอยู่ถ้ำสาริกาชาวบ้านร้องห้ามกันเสียงหลง!......ว่าอย่าไปเลยท่าน...ที่แห่งนั้นไม่เหมาะสำหรับการวิเวกจิต...เพราะมันคือแหล่งของผู้นิยมจะไปค้าถ่าน...ก่อนหน้านี้ก็มีพระไปค้าถ่าน(ตาย..มรณะ)แล้วสี่รูป...แต่องค์หลวงปู่มั่นก็หาได้..สะทกสะท้านสะพรึงกลัวไม่....ท่านฝ่าวิกฤตชีวิตแทบวางวาย..แต่ก็รอดมาได้พร้อมภูมิจิตภูมิธรรมว่ากันว่า....ถึงขั้นอนาคามี.....ขอรวบลัดตัดมาเล่าแต่พอสังเขป

เมื่อท่านพระอาจาย์เป็นยอด. .ผู้ได้ชื่อว่าเป็นศิษย์ก็ต้องเป็นเยี่ยม.(ตามรอยธรรม.)...อันตัวของกระผมขอน้อมอัญเชิญ....เกียรติประวัติ.ขององค์หลวงปู่ชอบ.ฐานสโม แห่งวัดป่าสัมมานุสรณ์.ลูกศิษย์รุ่นใหญ่ของท่านพระอาจารย์..ตอนจาริกธุดงค์..มาให้ท่านสดับ ณ โอกาสนี้


องค์ท่านหลวงปู่ชอบ ..ได้ออกติดตามหาหลวงปู่มั่นเพื่อจะไปสดับธรรมจากท่านพระอาจารย์..ได้รับข่าวมาว่าองค์ท่านพักยั้ง....แถวเมืองทะเลหมอก..(เฉพาะหน้าหนาวนะ)..เชียงใหม่......ท่านก็รีบเดินลัดเลาะตัดตรงแนวไพร...จวบจนลุผ่าน...ด่านหน้าแนวดง.......มันคือดงสังหาร(ดงหลวง)แห่งเมืองหล่มสัก.....เขตเพชรบูรณ์

หมายเหตุ ตามประวัติท่านออกติดตามหาหลวงปู่มั่น...หรือไม่...ไม่มีกล่าวนะครับช่วงนี้..เพียงแต่เขียนว่าท่านจาริกธุดงค์ไปแถวลำปางเชียงใหม่......ผมก็เลยพิจารณาว่า...ไหนๆ...ท่านไปไกลขนาดนั้น....ก็เลยเขียนขยายให้ศิษย์และอาจารย์ได้พบกันซะเลย...จะเป็นกุศลแก่ผม..เพราะหลวงปู่มั่นตามประวัติท่านก็เคยไปอยู่ครับเชียงใหม่.....

วันนั้นดวงพระอาทิตย์ลอดเงาไม้คล้อยต่ำ..จวนอัปแสงอัสดง...มือหนึ่งท่านแบกกลดกำลังจะเดินผ่าน...แต่ถูกชาวบ้านทัดทานว่าถ้าใครผ่านดง...คืนนี้..ชีวิตของผู้นั้นจะต้องวอดวาย.....ขอท่านอย่าได้เดินผ่าน..เพราะดงนี้ชื่อว่าดงยักษ์...เต็มไปด้วยเสือ..ขอนิมนต์พักเสียก่อน..รุ่งสางวันใหม่ค่อยคิดหาหนทาง.แต่องค์หลวงปู่ชอบหาได้หวั่นเกรงไม่..คงนิ่งฟังด้วยอาการสงบ..ก่อนจะตอบชาวบ้านว่า"ถ้ากรรมมาถึงตัวแล้วก็ยอมเป็นอาหารของมันเสีย....ถ้ากรรมยังสืบต่อมันคงไม่กิน"

ว่าแล้วก็เดินเข้าป่าอย่างไม่ใยดีในชีวิต..โดยไม่ห่วงสักนิดว่าชีวิต...(จะไม่มีชีวา)...;9k
พอย่างก้าว..เข้าไปในดง..ท่านที่เคารพทุกท่านขอรับ...ผมรู้สึกขนหัวลุก.และ..หัวใจจะหยุดเต้นแทนองค์หลวงปู่เสียให้ได้......เพราะสองฟากฝั่งของทางเดินแคบๆ..เติมไปด้วยขี้เยี่ยวของ...เสือ...มียี่ห้อเดียวแต่หลายชนิด...กลางเก่าใหม่หลากรูปแบบ..สีสรร...ให้เลือกดู..มิหน้ำซ้ำมันยังเก่งทางการตลาดป้ำตรา..คือตะกุย..ตะกาย..ให้ผู้พบเห็นใจสั่นเล่น..เป็นของแถม

พอเดินถึงหว่างกลางดง....ความมืดแห่งรัตติกาล...ก็แผ่ปกคลุมมืดไปทุกทิศ....
และแล้วทันใดนั้นเอง....สิ่งที่ใครๆก็คาดคิด(คิดแล้ว)....ก็ปรากฏตัวขึ้น...พร้อมกับแผดเสียงคำราม...กระหึ่มดังกัมปนาทไปทั้งป่า..ใช่แล้วครับท่าน..ในเวลาวิกาลกลางป่าเยี่ยงนี้ไม่มีใครมาแหกปากร้องตะโกนขายโอเลี้ยงเป็นแน่แท้..แต่..มันคือพญาเสือโคร่งใหญ่..มันกำลังเดินตามมาข้างหลังองค์หลวงปู่...หลวงปู่จึงเร่งฝีเท้าเดินหนี.....แต่คุณพี่(เสือ)ก็ยังเดินตาม...ครางฮึ่มๆเดินเข้าหา..ดูๆไปคล้ายๆมันเลื่อมไสศรัทธา..(แต่คงไม่น่าจะใช่.)..แค่นั้นยังไม่พอครับท่าน....งานเข้า...(แจ๊คพอดแตก).มันยังมีอีกตัวไร้สัมมาคารวะ...ยืนกอดอก...ร้องเรียกองค์ท่านหลวงปู่....อยู่ด้านหน้า..คราง.ฮึ่มๆงึมๆงัมๆพึมๆพำๆฮ้วยๆ.สองเสือต่างส่งสัญญาณ...พร้อมเตรียมทะยาน..จะเหินหาว.....จู่โจม...(cry)



คำว่าฮ้วยๆ หมายความว่า เสือที่ร้องแบบนี้ เป็นสายพันธ์ มาจาก อีสานครับ
วินาทีแห่งความเป็น.และ..ความตาย..ขององค์ท่านหลวงปู่ชอบที่เคารพของพวกเราจะเป็นเช่นใดหนอ...สองเสือจะจัดงานปาตี้เลี้ยงโต๊ะจีน.องค์ท่านหลวงปู่ได้หรือไม่เกล้ากระผมจะอัญเชิญ...น้อมนำมาเสนอให้ท่านได้รับทราบในกาลต่อไป

อย่าลืมติดตามอ่านนะครับ...ทรงคุณค่า...ราคาไม่ต้องพูดถึง...ไม่ใช้ลวด...ไม่ใช้สลิง...ของแท้...หาอ่านยาก....


เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญา ห้อง หนังสือธรรมมะเพื่อชาวพุทธ

 

:VOมีหลายท่าน....ได้หลวมตัวร่วมบุญกับเรา....โดยที่ผมไม่เคยบอกความเป็นไปของเราเลย.......บางคนก็ชะเง้อคออยากรู้แต่ไม่กล้าถาม..(กลัวคนตอบจะเก้อเขิน)

ฉะนั้นกระไรเสีย..จะขอเรียนให้ทราบเลยครับ

คุณพ่อคุณแม่ของกระผม เป็นชาวนา มาแต่เกิด

คุณปู่คุณย่าก็ถือกำเนิด เป็นชาวนา มาแต่ไหน

อันตัวของกระผมก็เป็น ชาวนา มาแต่ไร

เรียนจบเมื่อใด คงจะได้ ไปไถนา


ถึงแม้ว่า...จะเรียนจบมาหลายครั้ง....แต่ก็ยังเรียนอยู่ครับ...เรียนซ้ำ..เรียนซาก...เรียนซับ...เรียนซ้อน....ไม่เคย..หยุด..พักผ่อน..ในการเรียน...(เรียนนานเลยยากจน)....ก็เลยทนทำงานผสมผสานการเรียน..(ทำบุญมาน้อยครับ)


หลังจากพี่สาวพี่ชายแยกย้ายไปมีครอบครัวใหม่(มีคนหนึ่งไม่เอ่ย..โชคดี...ไปทำการค้าหลายปีแล้ว...ค้าถ่านนะท่าน)

ภาระทั้งหมดจึงมาตกอยู่ที่ผมเพียงลำพัง...ในการเลี้ยงดูสองตายาย(คุณพ่อคุณแม่)
คงเป็นกรรมเก่าแต่ปางหลังของสองตายาย..เพราะเหลือลูกชายเพียงคนเดียว...อันเป็นความหวังสุดท้าย...มันก็ไม่คิดสืบสกุล....มิหนำซ้ำยังคิดเนรคุณ....ใช้วาจาข่มขู่ผู้เฒ่า...ว่าอยากจะไปบวช.....หากท่านมีลูกชายเช่นนี้จะไม่ชอกช้ำใจตายหรือ..........(เพราะท่านก็ให้แล้วหนึ่งโบสถ์แต่มันคิดจะเอาสอง...เณรมันก็ไปบวชหลายปีแล้วตั้งแต่เด็ก)

เมื่อรู้ว่าตัวเองชอบโบสถ์..จึงเอาเงินที่อดออมมาทั้งหมดมาทำบ้านให้..ขนาดใหญ่พอประมาณ.(ท่านแก่แล้วทำนาไม่ไหว)..เผื่อผมไม่อยู่....คุณพ่อคุณแม่จะได้ทำการค้า..เล็กๆน้อย..พอได้เงินค่าน้ำค่าไฟ.ปะปา..ใส่บาตรพระ...ต่อกุศล

ครั้งที่ผมได้บวช...คุณแม่ไม่เหนี่ยวรั้ง..เพราะรู้ว่าลูกชายคงไม่หวนคืนกลับแน่....คุณพ่อก็มองการไกลขอให้ตรองดู.

ด้วยบุญกรรมยังสืบกันอยู่...จึงกลับมา..เลี้ยงดูสองตายาย....ความคิดจะทำการค้าก็ล้มเลิกไป...แต่กลับกลาย...ใช้เป็นที่ศึกษาธรรมมะของ
พระภิกษุ สามเณร อุบาสก อุบาสิกา และ ผู้ใฝ่ธรรมทุกท่าน

อนึ่งหนังสือใด..ที่มีข้อความว่าทำเพื่อแจก..ที่ท่านบริจาคมา..เราก็จะแจกให้แก่มหาชน...(เอาไว้บ้างแต่เพียงเล็กน้อย)

อันตัวของเกล้ากระผมผู้ดำเนินงาน....มิได้มุ่งหวังสิ่งใดในการเผยแพร่ธรรม....นอกจาก...ทำให้แจ้งซึ่งพระนิพพาน


ชื่อเรือนธรรมได้รับความเมตตาจิตตั้งโดย ท่านblack_pigอาจารย์ นันทภร โสภะpig_ballet วิทยากร..อบรมการปฏิบัติธรรมจากยุวพุทธิกสมาคมแห่งประเทศไทย...ขอขอบพระคุณท่านไว้ ณ ที่นี้ด้วยครับ..ที่ให้ความเอื้อเฟื้อเอนกอนันต์.....ในเส้นทางธรรม.และขอขอบคุณ...ผู้ช่วยกันห่อปกหนังสือให้อยู่คู่ห้องสมุดทนนาน....และสมทบบริจาคตามกำลัง..อาทิ..คุณ อาร์ท,ยุ,มน,ออย,กบ,ต้า,เหน่ง,ริน..แม่ใหญ่พัน,พี่อุ,พี่บอย

 

จอมเทวดา..ยังยอมรับ...หัวใจคนโครตเพชร (ตอนที่สอง)

;9kความเดิม....องค์ท่านหลวงปู่ชอบตกอยู่ในวงล้อมของพญาเสือโคร่งขนาดใหญ่....ดักข้างหน้า..และข้างหลัง.เหตุการณ์จะเป็นยังไงเชิญติดตามอ่านได้ ณ บัดนี้
และแล้วสรรพสิ่งก็เงียบสงัด...ได้ยินแต่ลมหายใจตัวเองแผ่วๆ....ก้าวที่ย่างทางที่เดิน.ก็มีเพียงวอมแวม(แสงไฟฉาย)ระวัง..งู.นอนตากแอร์(แอร์ธรรมชาติครับ)....ในช่วงเวลาแห่งมโหระทึก(ระทึกสุดขีด) ท่านที่เคารพครับ...เมื่อได้มองไปข้างหน้า...และข้างหลัง..ก็ต้องตื่นตะลึง...เงาทะมึน..ล้วนแต่สูงใหญ่เสียดฟ้า...(ในป่าใหญ่.)...
หัวใจของ...มุนีน้อย..ผู้ใฝ่หาความสงบ..มาบัดนี้...ไม่สงบเสียแล้วมันเต้นระรัว(เหมือนคนมาตีกลองเชิดสิงห์โต)อยู่ข้างใน...ขาขวาก็เหมือนจะก้าวไม่ออก...ขาซ้ายก็สั่นๆ..สมองตีบตันไปทุกด้าน..สวดมนต์ข่มใจก็สวดผิดๆถูกๆ
คิดเอาเองว่าวินาทีนี้...คือวินาทีแห่งความเป็นและความตาย..ได้เดินทางมาถึง.....จึงไขว่คว้าหาที่พึ่งหนึ่งเดียวทางใจ....คือพระบรมสารีริกธาตุ...ที่พระอาจารย์ให้มาแต่ก็หาไม่เจอ..ตายเสียแล้ว..พ่อแก้ว..แม่แก้วเอ๋ย(อันที่จริงก็มีอยู่แต่เผอิญถูกเข็มขัดพระหรือสายประคดคาดทับไว้)....สิ้นหวัง...ความกลัวที่ครุกกรุ่นอยู่ในใจเหมือนไฟลุกนิดๆ..มาบัดนี้ลุกถาโถม..โหมกระพือ...สุดห้ามหัก. .คอครางสั่นกั๊กๆ..ชาไปทั้งตัว.ขนหัวตั้ง.หัวใจเหมือนหยุดเต้น..ยืนนิ่ง...ราวกับว่าโลกนี้ได้หยุดหมุนไปเสียแล้ว......เมื่อท่านอ่านมาถึงวรรคนี้โปรดย้อนไปอ่านอีกที...ก็จะรู้เองว่าไม่ได้เกี่ยวกับองค์ท่านหลวงปู่ชอบแต่อย่างใด....แต่เป็นอาการกลัวผีแบบสุดๆ..ของผู้เขียนเอง...ตอนเดินกินลมชมวิว(พักผ่อนหย่อนอารมณ์)ในป่าช้า....ช่วงตีสามนิดๆ..(.ตีสี่หน่อยๆ).อันที่จริงไม่มีอะไรนะท่าน.แต่เกิดจากอุปาทานขันธ์ปรุงแต่งจิตคิดไปเอง......ต้องขออภัยที่นำมาร่ายสาธก...เขียนให้...วกๆวนๆ....ขอเริ่มของจริงหละทีนี้

ชีวิตหนอชีวิต...ชีวิตของผู้ยอมตาย..เพื่อบูชาธรรม...ช่างเป็นชีวิตที่ยากจะหาผู้เสมอเหมือนได้ยาก....นี้แหละครับ...ชะตาของพระป่า...ก็เหมือนไก่ป่า...ต้องระวังไพร...ชีวิตถูกแขวนติดไว้บนเส้นด้าย....จะตายวัน....ตายพรุ่งไม่ทราบชัด....
องค์ท่านหลวงปู่ชอบของพวกเรา....ท่านได้ทำความใกล้ชิด..ตีสนิทกับความตายมิได้ขาด(ระลึกถึงความตาย)....เมื่อคับขันจวนตัว...เข้าตาจน..เกินจะแก้ไข...องค์ท่าน..ได้นิ่งอยู่กับที่...ตั้งสติพิจารณาอนิจจัง...คือความไม่เที่ยง..ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเกิดขึ้น..ตั้งอยู่...แล้วดับไป..วางจิตวางใจ..พลีชีพให้...เจ้าสองเสือ...และขณะเดียวกัน..สภาวะจิตขององค์ท่าน..ขณะนั้น...เหมือนพวกใส่ชุดมนุษย์กบ...งมของหายในทะเล..(.คือ...ดำดิ่ง..ลงลึก.เนิ่นนาน...)...คำว่าเนิ่นนาน....โปรดอ่านลากเสียง หรืออาจขอความช่วยเหลือจากเด็กอนุบาลให้ช่วยอ่านยิ่งดีใหญ่
(cry)ใดๆในโลกล้วนแล้วอนิจจัง...สมาธิขององค์ท่านก็เหมือนกัน....เมื่อเข้าไปพักเต็มที่....แล้ว..ก็ถอน..เพราะในโลกนี้มิมีอะไรที่เที่ยงแท้...
เป็นธรรมดาอยู่ว่า...ขุนเขาอาจไม่สะเทือนด้วยแรงลม...แต่ผู้มีอานุภาพสามารถทำให้ขุนเขาสั่นสะเทือน..พร้อมมีไฟลุกโหมรอบด้านได้..อย่างน่าอัจจรรย์ใจ(ระเบิดภูเขา เผากระท่อม หนังไทย )...
องค์ท่านหลวงปู่ชอบ.ท่านก็เป็นผู้ทรงใว้อานุภาพยิ่ง.(คือ..รุ่งเรืองไปด้วยเดชแห่งศีล.)...และเป็นผู้ที่มีลักษณาการ...แห่ง พระโสดาบันโดยไม่ต้องสงสัย.ถ้าหากแม้นท่านเป็นปุถุชน...ซึ่งยังป็นผู้บริโภคกาม..นอนเบียดเสียด..ด้วยบุตรและภรรยา..ฉะไหนเล่าจะอาจหาญเดินดุ่มมา..ทั้งที่รู้ว่ามีภัย(มีความตายยืนรอยู่ข้างหน้า)....แต่เนื่องเพราะท่านคืออริยะผู้ละสังโยชน์สาม...คือละสักกายทิฐฐิ(ไม่ยึดถือในร่างกาย)....ละวิจิกิจฉา..(สิ้นความสงสัยในพระรัตนตรัย)...ละสีลัพตปรามาส(ละความถือว่าบุคคลจะบริสุทธิ์หลุดพ้นได้ด้วยศีลและวัตร)..อนึ่ง...องค์ท่านก็เป็นผู้ที่มีอุปนิสัย..ควรแก่การบรรลุธรรมขั้นสูงในกาลต่อไปยิ่งนัก

ด้วยประการฉะนี้แล...หากแม้น..จอมเทวดา.หรือเทพเจ้าเหล่าใด...พบเห็นองค์ท่านหลวงปู่ตกอยู่ในห้วงภยันตรายเยี่ยงนี้แล้ววางเฉย ไม่ช่วย..นิ่งอยู่ .เศียรของทวยเทพเหล่านั้นจักต้องแตกเป็นเจ็ดเสี่ยงเป็นแน่แท้(เริ่มขู่เทวดาแล้วครับ....กลัวเทวดาจะไม่ยอมช่วยหลวงปู่)

การเดินฝ่าดงขององค์ท่านราตรีนี้ ช่างห้าวหาญยิ่งนักเฉกเช่นบุรุษผู้กล้าไต่หน้าผาอันสูงชัน..........ซึ่งมีหุบเหวล้อมรอบ

และแล้ววินาทีแห่งชีวิตของมุนีผู้เด็ดเดี่ยวก็เดินทางมาถึง.......กล่าวคือองค์ท่านหลวงปู่ชอบที่เคารพของพวกเราได้...ลืมตาขี้นช้าๆ..
.

สูกะเรหิ สมัคเคหิ พยัคโฆ เอกายะเน หะโต หมายความว่าสุกรทั้งหลายพร้อมเพรียงกัน ยังฆ่าเสือโคร่งได้เพราะรวมใจเป็นหนึ่งเดียว(พระพุทธองค์ตรัสไว้ในตัจฉกสุกรชาดกเกี่ยวกับหมูวางแผนฆ่าเสือ...เสือก็ตายจริงๆท่านเพราะโดนหมูรุมขวิด)......

แต่องค์ท่านหลวงปู่ชอบของพวกเราก็รวมใจเป็นหนึ่งเหมือนกันครับ..(เป็นหนึ่งในสมาธิ)...ไม่ทราบว่าจะมีเสือตาย...บ้างไหมหนอ...เพราะเสือที่ว่านี้ขนาดของมันมหึมาตัวเท่าม้าก็ว่าได้.....และแล้วองค์ท่านหลวงปู่ก็ชำเลืองดูโคมเทียนส่องทาง..แต่กลับไม่เห็นแม้เปลวไฟ.......แต่ท่านผู้อ่านที่เคารพสิ่งไม่คาดคิด.(ไม่คิดมาก่อน)...ก็อุบัติขึ้น....คือปรากฏ..ว่า... ปลาดุก..ว่า...ปลานิล..ว่า..ปลาตะเพียร..ว่า...ปาฏิหาริย์..(ตัวหนังสือสีแดงคือใช้ลวด ใช้สลิง..ใช้ตัวแสดงแทนครับ).......เพราะเจ้าสองเสือได้ตายเสียแล้วหนอ...ตายแล้ว...ตายจริงๆ...ตายยังไงหรือครับ..ก็ตายไปจากความรู้สึก...แห่งความตื่นตะลึง..ระวังภัย..เพราะองค์ท่านหลวงปู่..มองหายังไงก็ไร้เงาเจ้าสองเสือ...ไม่รู้มันหายหัว(เสือ)ไปตั้งแต่เมื่อใด.....ไหล่ข้างหนึ่งสะพายบาตร..พร้อมแบกกลด...พึ่งเดินมาได้แค่กลางดง...แต่ยังงุนงง..อัจจรรย์จิต..คิดถึงเจ้าสองเสือ...เกิดความรักความผูกพัน.สงสาร.ว่ามันคือเพื่อนยาก..มาให้อรรถให้ธรรม...คิด..คิดไป..หากเจอกันอีกเมื่อไหร่จะลูบหลังมันเล่น..(ไอ้หย่า.~ยา!..ในประวัติเขียนเช่นนี้จริงๆนะขอรับ) เก้าโมงกว่าๆจึงทะลุดง..มหาชนแตกตื่น..สงสัยเต็มประดาว่าองค์ท่าน.รอดจากปากเหยี่ยว..ปากกา..(ปากเสือ)..มาได้ยังไง...พูดกันเชงแซ่..(แซ่อึ้ง!)..ทึ้งกันทั้งหมู่บ้าน

สะเก็ดเพชร:ก่อนฝ่าดง..ชาวบ้านถามว่า..กลัวเสือไหม..องค์ท่านตอบว่ากลัว..แต่ก็จะไป..(คนโคตรเพชร..จริงๆ)


วินาทีแห่งความเป็นและความตาย:ตอนสองเสือเตรียมตะครุบ..จู่โจม...ความรู้สึกขององค์ท่านจะเป็นอย่างไรอ่านต่อหน้าสี่นะขอรับ

 

เจริญพร ญาติโยมทุกท่าน อาตมาพระจิรวัฒน์ ญาณนวโร ขออนุโมทนาบุญในกุศลจิต ที่ทุกท่านได้ร่วมบริจาคหนังสือธรรมะ ในครั้งนี้อาตจะเดินทางไปด้วยอย่างเเน่นอน ยังพอมีเวลาสำหรับญาติโยมที่จะร่วมบริจาคหนังสือธรรมะโดยเดินทางมาบริจาคที่วัดต้นไทรย์ อ่อนนุช29 สวนหลวง กรุงเทพ หรือโทร0860152130 (เดินทางไปทำบุญเเละเเจกหนังสือธรรมะในวันที่20กุมภาพันธ์) ขอเจริญพร

 

จอมเทวดา...ยังยอมรับ...หัวใจคนโคตรเพชร (ต่อจากหน้า 3 )

หากท่านอาจารย์ญาณวโร..ไม่แสดงธรรมเสียแล้ว........เรือนธรรมแห่งนี้...จะไม่เกิดมี(จะไม่เกิดโดยเด็ดขาด)เกล้ากระผมขอนอบน้อมต่อท่านผู้แสดงธรรมประหนึ่งชฎิล...นอบน้อมต่อไฟ....ขอเชิญอ่านต่อครับ....สะเก็ดเพชร:
:VOตอนเสือมันเตรียมจะตะครุบ..องค์ท่านหลวงปู่ชอบบอกว่ากลัวสุดๆ.กลัวจนเลยกลัว..ยืนตัวแข็งทื้อ..นึกว่าตายสียแล้ว..ยังดีที่พอมีสติเหลืออยู่นิดหน่อย(ขออนุญาตอธิบาย.คำว่า..กลัวจนเลยกลัว...คือยังงี้ครับ.คล้ายๆแรกๆเรากลัวอยู่คนเดียว..แต่คุณพ่อคุณแม่..ขอมีเอี่ยว..ร่วมกลัวด้วย.แค่นั้นยังไม่พอ..คุณตาคุณยาย..คุณปู่คุณย่า..ไม่รู้มาจากที่ไหน..มาให้กำลังใจช่วยกลัว..ใจก็เลยสั่นระรัว..กลัว..โคตรๆ)....แต่เพชร ก็คือเพชร ครับ สิบนิ้วของเกล้ากระผมขอก้มลงกราบแทบเท้าองค์ท่านหลวงปู่ชอบ ฐานสโม แห่งวัดป่าสัมมานุสรณ์ (วัดเหนือ) บ.โคกมน ต.ผาน้อย อ.วังสะพุง จ.เลย.....ขอขมา..องค์ท่าน หากแม้นมี...กาย วาจาใด ของ เกล้ากระผม ก้าวล่วงองค์ท่าน.
;ปรบมือคนโคตรเพชรท่านที่ สาม ครั้งหนึ่งองค์หลวงปู่มั่นของพวกเราได้..ข้ามแม่น้ำโขง..จาริกธุดงค์...ไปเพื่อบำเพ็ญสมณธรรม.เหยียบย้ำสันดอย(ภูเขา)....แถวเมืองลาว...ครั้งนั้นมีสหธรรมิก...ไปวิเวกจิตด้วย....แต่แยกกันอยู่คนละหมู่บ้าน...ขออนุญาต..เอ่ยชื่ออันลือนาม..ท่านผู้นั้นคือ..องค์ท่านหลวงปู่สีทา..อายุพรรษา..อาวุโสกว่า..องค์บูรพาจารย์เล็กน้อย.....เกล้ากระผมหลังจากใช้มือฟอกของหอมแล้วก็ขออัญเชิญ....ยกเกียรติประวัติขององค์ท่านขึ้นเหนือเศียร...ก่อนที่จะร่ายสาธก.(.ให้วกๆ..วนๆ)

สังสารวัฎฏ์..ร้อยรัดยิ่งกว่า..เกลียวเชือก..ผู้ยินดีในรูปย่อมได้รูป.ผู้ยินดีในภพย่อมได้ภพ...ผู้ยินดีในการเกิดย่อมเกิดบ่อยๆ......การเกิดในที่ใดพระพุทธองค์ตรัสว่าเป็นทุกข์อย่างยิ่ง...ผู้มีปัญญาเมื่อรู้ว่าชีวิตเหมือนถูกลูกศรกำซาบยาพิษ...เสียบแทงอยู่..ย่อมขวนขวายหาวิธีรักษา..ดึงศรที่แทงนั้นเสีย...ไม่ต้องวิ่งวุ่นถามว่าลูกศรถูกยิงมาจากทิศใด..ใครเป็นคนยิง...องค์ท่านหลวงปู่สีทา..คือผู้หนึ่งที่เข้าใจชีวิตว่าดุจประหนึ่งกองเพลิง.(ที่ลุกโหมอยู่รอบด้าน).กล่าวคือเป็นทุกข์..จึงหาวิธีที่จะดับทุกข์นั้นเสีย.....ผู้ต้องการพ้นทุกข์จึงเป็นผู้ที่..ไม่เกียจคร้านทั้งกลางวันและกลางคืน.(ปรารพความเพียร)....

ราตรีนี้ก็เหมือนกันองค์ท่านได้กระทำความเพียร....พิจารณาสติปัฏฐาน..เดินจงกลม...เจริญสติ....รักษาวัตร..ในละแวกขุนเขา.กลางป่าใหญ่..ยามนี้วิเวกวังเวง...เดียวดาย..ประหนึ่งไร้ญาติขาดมิตร...ได้อาศัย.เพื่อนผู้สัตย์ซื่อคือเปลวเทียน..คอยให้แสงระวังภัย(ซื่อตรงจริงๆครับติดทุกครั้งที่จุด)....องค์ท่านหลวงปู่สีทาเร่งรุดทำความเพียร..เดินแล้วเดินเล่า...เดินกลับไปกลับมา...หวังลัดเลาะตัดต่อเมืองพระนิพพานที่เส้นทางจงกรม........ท่านผู้อ่านที่เคารพครับ.ขณะที่องค์ท่านหลวงปู่สีทาของพวกเรากำลังดื่มด่ำ..จิตจดจ่อ..มุ่งตรงต่อพระนิพพาน...สำรวมกายไม่วอกแวก....แต่สิ่งที่เกินใครจะคาดคิดก็พลันอุบัติ..เพราะขณะนี้..ได้มีอมนุษย์(หมายความว่าต้องไม่ใช่มนุษย์แน่ๆ)..มัน.แอบมาหลบซุ่ม..แฝงตัวในความมืด....มององค์ท่านหลวงปู่ทุกฝีก้าว...ราวกะจะไม่ให้คลาดสายตา.คราวยามต้องแสงแห่งเปลวไฟ(เทียน)......นัยน์ตาของมันก็ส่องแสงแวววาว..

:z12เหตุการณ์จะเป็นอย่างไรต่อไปกระผมรู้สึกสะพรึงกลัว....หัวใจคนเล่า..จะวายตายโปรดอดใจรอ...ไม่อยากจรแต่ต้องจาก...ดึกแล้ว..(ขอกราบขอบพระคุณท่านผู้อ่านทุกท่าน.ที่ส่งหนังสือมา.และ.ที่กำลังทะยอยส่งหนังสือมาร่วมบุญ..รวมทั้งผู้ไม่ประสงค์ออกนาม..

เรือนธรรม..แม้จะมีหนังสือ..ไม่กี่เล่ม..แต่เราได้ตั้งกฎใหม่ว่าให้ยืมได้ทั่วไปไม่จำกัดพื้นที่......คือให้คืนทางไปรษณีย์..ทีแรกกะทำแค่ในระดับตำบลนะครับ..เผอิญว่าคนที่อยู่ระยะไกลเขามายืมแล้วคืน....เราไม่กลัวหนังสือหายเพราะหนังสือธรรมมะอยู่ที่ไหน..พระพุทธองค์และพระสาวกย่อมอยู่ที่นั้น).:VO



[ame="http://www.youtube.com/watch?v=oLy6OKZu0XM&feature=player_embedded"]YouTube- ???? ???? (?????? ?? ????????)[/ame]

 

โรงพิมพ์ต้นบุญ...ที่คุณต้องคิดถึง..(plink plink)

เรือนธรรมแจ้งให้ทราบว่าได้มีมหาอุบาสกหรืออุบาสิกาไม่ทราบชัด...ส่งหนังสือมาร่วมก่อตั้งเรือนธรรม

คิดดี..ชีวิตเปลี่ยน....คือสุดยอดธรรมมะบรรณาการจาก...โรงพิมพ์ต้นบุญ.:z3.
ถ.ประชาอุทิศ...แขวงบางมด..เขตทุ่งครุ...กรุงเทพ..พร้อมกันนี้ได้รับหนังสือบทประพันธ์..ธรรมบรรยาย..ของ..บูรพาจารย์..ผู้ลือนาม พระอาจารย์..มั้น ภูริทัตตเถรคุณ..dencee.plink..plink:z5คือผู้ร่วมก่อตั้งเรือนธรรมครับอนึ่ง...ได้มีมหาอุบาสิกา..สองท่านได้ร่วมสบทบทุนในการจัดสร้างชั้นวางหนังสือ...และ...โต๊ะ..เก้าอี้สำหรับประชาชนมาใช้บริการดังนี้มหาอุบาสิกา..ท่านแรก..นาม.(ท่านนี้ไม่ประสงค์ออกนามนะครับแต่ขอบอกไบ้นิดหนึ่ง...กลัวท่านอึดอัด...นาม..อุทัยวรรณ..บอกนิดๆไปคิดเอาเองว่าเป็นใคร).. ห้าร้อยบาทถ้วน...เป็น..ชาวกรุงเทพครับ..(เป็นการฝากมาทำบุญรอบสอง ครับ)มหาอุบาสิกา..ท่านที่สอง..นาม..คุณวนิดาอุบาลี....
ฝากมาทำบุญ...ห้าร้อยบาท.....เป็นชาวตำบลพระเสาร์ อ.มหาชนะชัย จ.ยโสธร
ขออนุโมประกาศ...หากบุญใดสำเร็จกับผม..ขอบุญนั้นจงสำเร็จกับท่านทุกประการเทอญ;41




สาธุๆ..ขอแผ่บุญออกไปไม่มีที่สุดไม่มีประมาณ.....โดยเฉพาะเจ้าของภาพทุกภาพทุกท่านทุกแหล่งที่มา ที่เกล้าฯนำมาใช้ประกอบเผยแพร่ธรรม...ขอรับ

 

เรื่องที่คุณไม่รู้มาก่อน

เมื่อวานนี้....มหาอุบสิกานาม.คุณละเอียด สุวรรณรัตน์..ได้โทรมาแจ้งความประสงค์จะบริจาค..ซี.ดี.และหนังสือ...แต่ไม่มั่นใจในเนื้อหาแห่ง ซี..ดี..อยากให้ผมพิจารณาก่อนนำไปเผยแพร่....

โดยความเคารพครับ.....ขอกราบเรียน.....ให้ทุกท่านทราบเลยนะครับ...สื่อทุกอย่าง...เรือนธรรมพร้อมนำเสนอ......ทุกรูปแบบเกี่ยวกับธรรมมะ....ไม่เลือกสังกัด..(ไม่ใช่ค่ายเทป)...ไม่แยกสาย(ไม่ใช่รถเมล์)

เรือนธรรม...เปิดตัวไปแล้วอย่างเป็นทางการ...วันที่ ๒๑ กุมภาพันธ์..ผ่านมาหยกๆวันนั้น....เรานอกจากทำบุญเลี้ยงพระแล้ว.....ยังได้แจกหนังสือ...วิธีใช้หนี้และตอบแทนบุญคุณพ่อแม่......แก่เด็กนักเรียนจำนวนมาก...(ของผู้ร่วมบุญส่งมาแจก...)

และได้มอบ.....หนังสือธรรมมะ....ให้แก่โรงเรียนสองแห่งคือ..มอบให้ห้องหนังสือธรรมมะ.โรงเรียนตำบลนาสวรรค์...และ..มอบให้โรงเรียนบ้านโคกสว่าง(เป็นธรรมมะสำหรับเด็ก)โรงเรียนละหนึ่งลัง..พร้อมหนังสือสวดมนต์นิดหน่อย...(ตามมีตามเกิด)catt8ทำไม!ต้องให้ที่อื่นทั้งๆที่ตนเองยังเป็นผู้ขอ ...โดยความเคารพครับ...โดยเจตนาของผู้ร่วมก่อตั้งต้องการให้ธรรมทานของท่าน....เกิดประโยชน์สูงสุด..เอนกอนันต์...แก่มหาชนโดยแท้จริง..หนังสือที่แจกแก่มหาชนเขาระบุไว้แล้วทำเพื่อแจก..(เมื่อมีมากเล่มก็ต้องแจกสมตามเจตนาครับ)
ส่วนภาพ..งานบุญปรากฏแล้วด้านล่างราวปาฏิหาริย์....ต้องขอบพระคุณท่านผู้ให้การช่วยเหลือครับ.คุmagic strom.(ยอดเยี่ยมมากครับ)
กระผมต้องขอกราบ...ขอบพระคุณ..คณะจากทางกรุงเทพ.และเสรภูมิ..ที่เมตตาจิต..ไปร่วมแจกหนังสือในงานบุญ..ตลอดจนคณะครู..นักเรียน..พ่อค้า..ประชาชน..ทุกท่าน..ทุกคน..

เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญาห้องหนังสือธรรมมะเพื่อชาวพุทธ....58 หมู่ 3 ต.นาสวรรค์ อ.บึงกาฬ จ.หนองคาย 43140

 

<p><img src="http://upic.me/i/zi/dsc02249_resize.jpg" alt="iKeNG" width=500 height=350/></p>
<p><img src="http://upic.me/i/fy/dsc02262_resize.jpg" alt="iKeNG" width=500 height=350/></p>
<p><img src="http://upic.me/i/8i/dsc02266_resize.jpg" alt="iKeNG" width=500 height=350/></p>
<p><img src="http://upic.me/i/g4/dsc02267_resize.jpg" alt="iKeNG" width=500 height=350/></p>
<p><img src="http://upic.me/i/i2/dsc02276_resize.jpg" alt="iKeNG" width=500 height=350/></p>
<p><img src="http://upic.me/i/97/dsc02255_resize.jpg" alt="iKeNG" width=500 height=350/></p>
<p><img src="http://upic.me/i/yg/dsc02280_resize.jpg" alt="iKeNG" width=500 height=350/></p>

 

จอมเทวดา...ยังยอมรับ..หัวใจคนโคตรเพชร..(ต่อจากตอนที่แล้ว)

catt14ก่อนอื่น....ขออนุโมทนาประกาศ มหาอุบาสิกาผู้ใจบุญนามธนิดา ไตรภูวนาถ ผู้รูปงามนามเพาะชาว ต.สะเตง..อ.เมือง..จ.ยะลา..สุดยอดหนังสือที่ท่านส่งมาให้กำลังใจในการเผยแพร่ธรรม..คือเทวราชโองการไขความลับของนรก..ใหม่เอี่ยมแกะกล่อง..หากบุญใดจะสำเร็จกับผม..ขอบุญนั้นจงสำเร็จกับท่าน..และทุกท่านที่ร่วมอนุโมทนา..คุณพ่อของกระผม..รู้สึกปลื้มปิติ.ยกมือท่วมหัว.ในผลแห่งทานของท่านมาก..เพราะท่านมาไกล...ฝ่าดงระเบิดมาก็ว่าได้..:VO.จิตใจที่เปลี่ยมล้นด้วยศรัทธา(ขึ้นชื่อว่าน้อยไม่มี)สาธุ..สาธุ..สาธุ...
;ปรบมือ...ความเดิม...มีอมนุษย์..มาซุ่มดู.องค์ท่านหลวงปู่สีทา..หลังจากใช้มือฟอกของหอม..ก็จะขอน้อมอัญเชิญ.ยกประวัติขึ้นเหนือเศียร..เล่าขยาย.ณ กาลบัดนี้...องค์ท่านหลวงปู่สีทา..ขณะนั้นมีจิตจดจ่อ..ในการบำเพ็ญสมณธรรม..จึงไม่ได้ระแวง..ระไว.เฉลียวใจ..ระแวด..ระวัง..ยังคงเดินจงกรมไปมาตามปกติ...ส่วนผู้มาเยี่ยมเยือน..ก็ช่างเสียมารยาท..ไม่กระแอมกระไอ..ให้ได้ยินสักนิด..(ไร้คุณสมบัติของผู้ดี)..แม้เวลาจะผ่านไปหลายชั่วขณะมันก็ยังทำตัวเหมือนพวกโรคจิต...ด้อมๆ..มองๆ..อยู่ห่างๆ..พรางตัวอยู่ในความมืด..ไม่แสดงทีท่า..ว่ามันมีความประสงค์อันใด..และแล้ว..องค์ท่านหลวงปู่สีทาก็เงยหน้า....ชำเลืองมอง..พลันสายตาก็พานพบสบเนตรแห่งองค์ท่าน..ท่านที่ว่านี้คือท่านพญาเสือโคร่งใหญ่(อมนุษย์)..ไม่รู้ว่าท่านมานั่ง...กอดเข่า..เกาหัวตั้งแต่เมื่อใด..อยู่ห่างแค่วาเศษ.....ตาประสานตา..ก็ทำให้รู้สึกประหม่าในหัวใจ..ซาบซ่าน..หวั่นไหว...ขนลุกชูชัน(ลักษณะแบบนี้คงจะเป็นคนเล่าแน่ๆ)..ท่านผู้อ่านที่เคารพครับ..เกล้ากระผมเข่าจะอ่อนแทนองค์ท่านหลวงปู่สีทา..เพราะพญาเสือที่ว่านี้มันมหึมา..ที่สำคัญมันคือสามเสือ...เจอกันจะๆ..ระยะประชิด...เกินจะคิดแก้ไข.....ท่านได้แต่พิจารณาสบตากับความตาย(มรณัสสติ)...ขึ้นชื่อว่าตาย...จะตายช้าหรือตายเร็ว..ก็ย่อมตายเหมือนกัน...ทุกสิ่งทุกอย่าง..เมื่อเกิดขึ้น..แล้วตั้งอยู่..สุดท้ายก็ดับไป.จะยึดมั่นสิ่งใดได้ในโลกนี้.ว่าแล้วองค์ท่านก็ปล่อยวางจิต..สำรวมกายเดิน..กลับไปกลับมา..คล้ายๆจะท้ามฤตยู...ไม่แยแส..เจ้าสามเสือเลยสักนิด...ท่านโปรดลองคิดดูซิครับ..อกเขา..อกเรา..มันจะน่าช้ำใจขนาดไหน..สำหรับเจ้าสามเสือ...เพราะตั้งแต่มันย้ำไปทุกถิ่นทั่วหัวระแหง..สารทิศ..ทุกชีวิต..จะต้องแตกตื่น..แทบจะกราบกราน..ร้ำให้..ร้องขอต่อรองชีวิต...แต่มาบัดนี้ท่านผู้นี้เมื่อรู้ว่ามันเป็นใครมาจากไหน.ทรงอิทธิพลเพียงใด..หากยังรักตัวกลัวตาย....ก็ควรร้องขอชีวิตเสียแต่เนิ่นๆ..หรือหากแม้นจะไว้หน้ากันบ้าง..สักครา...ก็ควรจะหลีกไปเสีย...แต่ท่านผู้นี้นอกจากจะไม่หลีกไป..ยังคงเดินหน้า(จงกรม)...ท้าทายสายตา...ให้ระแคะ.ระคาย.ระเคือง...อารมณ์.ขุ่นข้อง..ในดวงแด(สามเสือ)...และแล้วความอดทน...ก็ถึงขีดแดง(ขีดสุด)..สามเสือจะต้องไว้ลาย.(.ชาติเสือ)....ว่าแล้วมันได้ตวาดเสียง.บึ้ม!บึ้ม! กระหึ่มป่า..ต้นหญ้าสะเทือน..วางกล้ามก้องคำรณ...ใช้อิทธิพล..ข่มขู่ก็น่าจะใช่..หรือมันกำลังคิดการใหญ่(หาของขบเคี้ยวเล่นแก้เหงา)..ใครหละจะทราบได้(ความในใจของอมนุษย์)..
catt9.ขึ้นชื่อว่ามุนีน้อย..ในจิตก็ไม่คิดระแวงระวังเสือ..และไม่ตื่นเต้นเรื่องเสืออีกต่างหาก..แต่มีจิตจดจ่อ..ต่อทางแห่งนิพพาน..คิด..คิดไป..ว่าขอเกิดชาตินี้เป็นชาติสุดท้าย....ไม่สนใจสิ่งรอบด้าน..อารมณ์ขณะนั้น..กำหนดรู้..กำหนดรู้..ย่างกายก็กำหนดรู้...อ่อน...แข็ง.ช้า...เร็ว.หนัก...เบา..อารมณ์ของจิตไปกระทบสิ่งภายนอก...ก็กำหนดรู้...แล้วกำหนดสติปัฏฐาน..ตั้งไว้อยู่ที่กายและจิต...พิจารณาไม่ถอย..กลับไปกลับมา....จากสมถะปะปนวิปัสนา...จนลืมเรื่องนอกกาย(สิ่งภายนอก)......แต่อมนุษย์ที่โหดร้ายนั้นหรือจะปราณี.....ประหนึ่งดุจสายฟ้า..คุณพระช่วย!...มันยืนท่วมหัว....ระยะประชิด..ชนิดหายใจรดต้นคอ...โอ้ย! หัวใจจะวายตาย!(จนต้องใช้มือกุมอก) ร้องเสียงหลงสั่นๆ..เพราะมันยิ่งกว่าที่สุดแห่งมหาระทึก.ท่านผู้อ่านที่เคารพครับ...นึกว่าเปรตที่ไหนมายืน(ทำเท่ห์) เหนือหัวทางจงกรม ที่ไหนได้เป็นจีวรตัวเองที่ตากไว้ดันลืม..มัวแต่ก้มหน้า..ก้มตา คิดเอาเองว่าเป็นการใช้ชะแรง(อารมณ์)..งัดแงะ... แชะร่อง... ดานประตู(เมืองพระนิพพาน).....พอเงยหน้าจึงรู้ว่าดำทะมึน..สูงตะหง่าน..ใหญ่โต..เกือบชน..แรกๆที่เห็นแทบจะกระเด็นวิ่งไปให้ไกล...หัวจิต..หัวใจ..หล่นหกตกหายเรี่ยราด..กระจัดกระจาย..ขวัญกระเจิง (จีวรคืออมนุษย์ที่โหดร้าย) แสดงอาการของผู้ไม่สำรวม โดยไม่อับอายรุกขเทวา..ที่นอน(อาบแดด)ใต้ร่มมะระกอ...เอาเสียเลย( เอ้อ! คนเราลองโอ.โค(ตกลง)ว่าได้กลัวก็ระแวงไปหมด.....ไม่เลือกเวล่ำ...เวลาเอาเสียเลย..ทั้งๆที่เป็นกลางวัน...แสกๆ...เที่ยงๆ(แท้ๆ)........

ภาพ...ทางจงกรม.ด้านบนจะสามารถห้อยจีวรได้..ขอรับ


(อาจารย์..จันทร์ฉาย เนตรวงศ์.และคุณสุทิน.เอื้อเฟื้อภาพ..กราบขอบพระคุณด้วยขอรับ)


.ทางเดินภายในวัด..(อาจารย์..จันทร์ฉาย เนตรวงศ์.และคุณสุทิน.เอื้อเฟื้อภาพ..กราบขอบพระคุณด้วยขอรับ)


.เอ๊ะ!..เขียนเองอ่านเอง..ชักจะงงๆ...คงจะเป็นเรื่องของทั่นมุนีกลัวผีอยู่ในป่าช้าแน่ๆ..เพราะเสือมันก็กระฮึ่มร้องมาตั้งนาน(ปานนี้คงเมื่อยคางแย่แล้ว)..ไม่ปรากฎว่าองค์ท่านหลวงปู่สีทาท่านทำอะไร..ต้องกราบขออภัยผู้เขียนใจลอย...คอยแฟน...จนปวดเอ็นคอ..ก็ยังไร้วี่แวว..(คำว่าจิตตรงต่อพระนิพพาน..เป็นการใช้สลิงนะท่าน...วันนั้นมุนีคือผู้เขียน..เต็มไปด้วยนิวรณ์.....คือผู้เขียนทั้งจงกรม..สองมือถือหนังสืออ่าน....และ..คอยลุ้นๆ...อยู่ในใจว่าเพื่อนใหม่(ในหลุม)..จะมาทักทายบ้างไหมหนอ(บวชใหม่ครับ)



วรรค...ขอตั้งสติข้ามฟาก...พายเรือข้ามโขง(แม่น้ำ)..กะจะเล่าให้จบก่อนงานบั้งไฟนาคา..ก่อนออกพรรษาแน่นอน.pig_cryyเหตุการณ์จะเป็นอย่างไร.มันบีบใจคนเล่า...โปรดอดใจรอ.เกล้ากระผมขอบวงสรวงต่อเจ้าพ่อไทรอันศักดิ์สิทธิ์.ตลอดท้าวสักกะจอมสวรรค์..ได้โปรดสอดส่องลงมายัง....ภาคพื้นปฐพีด้วยว่าขณะนี้..พระคุณเจ้า..ตกอยู่ในห้วงแห่งภยันตราย..ขอท่านอย่าดูดาย..ด่วนเร็ว....บุญกุศลหากเกิดมีจากการเผยแพร่ธรรม..เกล้ากระผมขอน้อมนำเพื่อช่วยเหลือหลวงปู่อย่างเร็วพลัน(cry).ขอท่านทั้งหลายสวดมนต์ภาวนาช่วยองค์หลวงปู่ด้วย.....และแล้ว..เจ้าสามเสือ(cry)มันก็แสดงธาตุแท้.(cry)..คือ..ยกหัตถ์อัญชลีกร.กราบวิงวอนมาว่า.เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญาเปิดแล้ว..ขอกราบนิมนต์เรียนเชิญ..พระภิกษุ สามเณร..ตลอดจน..อุบาสก..อุบาสิกา...ไปใช้บริการได้นะขอรับ..โดยเฉพาะถ้าเป็นสมณะไปอ่าน..เห็นคุณพ่อเคยเอ่ยว่าจะเลี้ยงก๋วยเตี๋ยว....จริงเท็จยังไง...ไปลองดูนะขอรับ..อนึ่งขอกราบขอบพระคุณผู้อ่านทุกท่านที่ส่งหนังสือและท่านที่กำลังส่งหนังสือมาร่วมเผยแพร่ธรรมครับ(เรือนธรรม..ของชายคนจน...ยินดีต้อนรับทุกคนที่มาเยือน)

ภาพด้านหน้าบริเวนด้านหน้ากุฏิ(ถนนภายในวัด)
(อาจารย์..จันทร์ฉาย เนตรวงศ์และคุณสุทิน..เอื้อเฟื้อภาพ..กราบขอบพระคุณด้วยขอรับ)

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ และขอบคุณที่คุณปฐมฌานรักษาคำพูดมากที่ไม่เอ่ยนามคุณอุทัยวรรณ สาธุ..สาธุ

 

กระผมลูกคนยาก...หลานคนจน...ขอยกหัตถ์...น้อบน้อม.วันทาอภิวาท อัญชลีกร..อะไรที่เกี่ยวกับกราบๆ ไหว้ๆ ยกมาหมดเพื่อ...อนุโมทนาสาธุการ....กับท่านผู้บรรลุพระโสดาบัน....ที่ท่านช่วยค้ำชูพระศาสนา

ทางเรือนธรรมของเรา..ก็ได้แต่ยกมือท่วมหัว.........เพราะท่านไม่ประสงค์จะออกนาม....ผมก็เลย..ติงตาง.คาดเดาเอาว่า..ท่านคงเป็นผู้..มีภูมิจิตภูมิธรรมระดับสูง

และล่าสุด..ก็มีอีกแล้วครับผู้ไม่ประสงค์จะออกนาม.....บริจาคหนังสือมาสิบสี่เล่ม. เนื้อหาเกี่ยวกับการอุทิศบุญให้ได้ผล ของหลวงปู่เกษม อาจิณณสีโล...(ทานของท่านมากล้นด้วยศรัทธาไม่มีคำว่าน้อย)

ขอบพระคุณ...ทุกท่านที่เมตตาการุณ....

:z3บ้านพลังจิต..แยกเก่า....ซอย.. magic strom (ท่านญาณวโรและluxuryมีหุ้นส่วนในซอยนี้...ผมไม่ใช่เจ้าของซอยนะครับ...โปรดอย่าเข้าใจผิด.ผมเป็นแค่เด็กปลูกต้นไม้..ดายหญ้า...ให้ร่มรื่น)จึงขอเชิญทุกท่าน..มาเดินเล่นในซอยเปลี่ยว...ใกล้วัด...คนแออัด...ล้วนแต่เป็นผู้ใจบุญ...:z13ทั้งสิบนิ้วของกระผมจึง...ขอนอบน้อม...ต่อทุกท่าน...ได้โปรดมาร่วมกันค้ำจุนพระศาสนา..หากท่านมีหนังสือธรรมะเก่าๆขาดๆ..หรือหนังสือได้รับแจกในงานศพ...ไม่อ่านแล้ว..ก็ขอได้โปรดส่งมา....เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญา...ลูกหลานและชาวบ้านป่ายังรอคอย


เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญา.....เรือนธรรมมะของคนจนๆ

 

จอมเทวดา.....ยังยอมรับ......หัวใจคนโคตรเพชร(ต่อจากตอนที่แล้ว)

;ปรบมือก่อนอื่นเกล้ากระผม..ขอนอบน้อมต่อมหาอุบาสกผู้ใจบุญ...ท่าน..สมชัย...สุวรรณสินพันธ์...ที่ช่วยบอกบุญไปยังญาติธรรมของท่าน.พร้อมกันนี้ท่านได้บริจาค..ซี.ดี..ทรงคุณค่าจำนวนหนึ่ง..เพื่อให้เกิดประโยชน์แก่มหาชน..ขอให้ท่านทั้งหลายร่วมอนุโมทนาด้วยนะขอรับ..จบข่าว

ความเดิม..ถึงตอนเจ้าสามเสือ..คำราม..ใส่องค์หลวงปู่...ระยะห่างแค่วาเศษ
หลังจากใช้มือฟอกของหอม...ก็จะน้อมบูชาเชิดชูประวัติ..ขององค์ท่านหลวงปู่สีทา..ขึ้นเหนือเศียร...ต่อจากนั้นก็เหลือเพียงพนมหัตถ์ร่ายขยาย...องค์ท่านผู้ยอมตายเพื่อธรรม....ครั้งหนึ่งพระสัมมาสัมพุทธเจ้าได้ตรัสกล่าวแก่พระเจ้าประเสนทิโกศลว่ามหาบพิตร...ปัญญาของคนพึงรู้ได้ด้วยการสนทนา...ความสามารถของคนพึงจะรู้ได้ด้วยการงาน..ความกล้าหาญหรือเรี่ยวแรงพึงรู้ได้ด้วยเวลาเมื่อมีอันตราย(ขอรวบลัดคัดมาแต่โดยย่อ..ขออย่าให้บาป..ที่ไม่กล่าว..พุทธวจนะ..ตลอดสาย..วลีคำ)...

ท่านผู้อ่านที่เคารพครับ...อยู่ใกล้ปากเสือ..ปากจะเข้(จระเข้)...จะไม่ถือว่าอันตรายได้อย่างไร....จอมเพชฌฆาตมันอยู่ห่างแค่ลมหายใจ(เสือนะไม่ใช่แมว)...ถ้าเป็นเกล้ากระผมก็คงไม่สามารถควบคุมสติและธาตุขันธ์ได้แน่นอน...เพชรแกร่งเพียงใด..จิตใจขององค์ท่านหลวงปู่..ก็คงจะแกร่งเพียงนั้น...เพราะตามประวัติไม่ปรากฏว่า..องค์ท่านร้องเรียกให้ใครช่วย(ปกติก็ไม่มีใครอยู่แล้ว)...หรือวิ่งหนีแต่อย่างใด...ท่านเพียงยืนนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง...แล้วก็ก้มหน้าก้มตา..เดินจงกลมต่อไปไม่สนใจเด็ก(เสือ)สักนิด...ที่ริคิดมาเรียกร้องความสนใจ...ความอาจหาญเช่นนี้.....ช่างยากจะมีผู้เสมอได้.

ต่อจากนั้นท่านก็สวดมนต์ภาวนา...แล้วก็จำวัดอยู่บนแคร่..ซึ่งไม่ห่างจากเจ้าสามเสือแต่อย่างใด...ช่างน่าอัศจรรย์ใจยิ่งนัก....เพราะเจ้าสามเสือเอาแต่มองแล้วมองเล่า(เกาหัว)..นั่งนิ่ง...เหมือนต้องมนต์catt7

เพราะเหตุใดหรือเจ้าสามเสือจึงมิอาจทำอะไรองค์ท่านได้?...หรือท่านใช้ทิพยอำนาจอะไร.....จึงทำให้เจ้าสามเสือเอาแต่..เกาหัว...อ้าปากค้าง..น้ำลายไหล?....ผมจะมาไขปริศนาให้ท่านทราบต่อไป..จะไม่ให้ชักช้า....จนเกินควร...อีกอย่างผมก็เป็นห่วงเสือขากรรไกรค้าง...คางแข็ง(เพราะอ้าปากนาน)....ก่อนจากกันคืนนี้

เจ้าสามเสือมันร้องออกมาว่า...ฝนดี...ป่ามี..หญ้าดี...สัตว์ได้อาศัย...ผมไม่มี.สัตว์ไม่มี.แต่ถ้าหากผมดก..เหมือนป่า..เสือก็อยากไปอาศัย...โปรดร่วมกันอนุรักษ์พันธ์สัตว์ป่า...โดยร่วมกันใช้สมุนไพร...จินดา
pig_ballet..ตราคนผมดก..black_pig.

เหตุการณ์วินาที...อันสำคัญ..ยังไม่ได้ถูกเล่า..โปรดติดตามเบื้องหลังการถ่ายทำ(สะเก็ดเพชร)...อนึ่ง...หากกาย วาจาใด..ผู้เขียน..แสดงจริต...กิเลสออกไป....เป็นที่ไม่ถูกกิเลส...ของท่านบัณฑิตทั้งหลาย..ขอให้ท่านผู้อ่านที่เป็นบัณฑิตได้โปรด...พิจารณาเมตตาลูกหลานด้วย

:z3เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญาdencee...ขอแจ้งให้ท่านทราบว่า...บุญบั้งไฟพญานาค..ปีนี้คนอาจไปดูกันเยอะ...ท่านที่เป็นญาติธรรมของเกล้ากระผมอาจไม่มีที่หลับนอน...เพราะจองโรงแรมไม่ทัน....อย่าไปนอนตามชายหาดแถวริมแม่น้ำโขงนะขอรับ...พญานาคอาจขี้เหงา..(เอาท่านไปเป็นกิ๊ก.)..จะหาว่าคนกันเองไม่เตือน....ถ้ากระไรเสียเบอร์โทร...ของคุณพ่อของกระผม...ก็โชว์อยู่...โปรดโทรบอก...ทางบ้านจะได้จัดที่หลับที่นอนให้ท่าน...

เกล้ากระผมประกาศเช่นไร..รับรอง...คุณพ่อคุณแม่ไม่เคยขัด....เพราะกระผมทราบชัดในน้ำใจท่าน

เรือนธรรมของชายคนจน....ยินดีต้อนรับทุกคนผู้เป็นกัลยาณมิตร.กัลยาณธรรม..กัลยาณชน.....แม้เราจะไม่มีความร่ำรวยหรือฐานะอันสูงล้น...แต่ยินดีต้อนรับทุกผู้คนที่มาเยือน....0857604175...เบอร์คุณพ่อคำผิว..58หมู่3 ต.นาสวรรค์ อ.บึงกาฬ จ.หนองคาย 43140

 

อนุโมทนาบุญผู้บริจาคหนังสือและซีดีน่ะค่ะ คุณปฐมฌาณเปลี่ยนชื่อเป็นชายคนจนแล้วเหรอค่ะ ? ชายคนจนแต่รวยน้ำใจและใจบุญเนอะ

 

จอมเทวดา....ยังยอมรับ...หัวใจคนโคตรเพชร

:'''(วันนี้ขอแวะมาขึ้นชื่อเรื่องที่จะเล่าต่อ...ด้วยคิดว่ามันคงขี้นไม่ยาก(เหมือนขึ้นต้นตาล)อนึ่ง....คุณพ่อบอกมาหลายวันแล้ว..สำหรับพระภิกษุ...สามเณร.มาใช้บริการที่เรือนธรรม.แต่ลืมแจ้ง..นอกจากก๋วยเตี๋ยว..ยังมีน้ำอัดลม..น้ำอัดไฟ....สำหรับอุบาสก..อุบาสิกา..ผู้ใฝ่ธรรม...ให้กินน้ำจิต..น้ำใจ(คือน้ำเย็น)......

และ....สำหรับผู้จะมาพักบ้านงานบั้งไฟนาคาพิภพ...คุณพ่อแจ้งให้ทราบเช้านี้...รองรับไม่ต่ำกว่าห้าร้อย...ฟังแล้วอย่าแตกตื่น..นอนได้หมด...ทั้งในบ้าน.นอกบ้าน..โรงถ่าน..โรงไฟ...เล้าไก่....โรงครัว..หลังคา..ห้องนง...ห้องน้ำ..ตลอดถึงห้องส้วม..(หมายความว่าทุกถิ่นที่......คุณพ่อยินดีต้อนรับ..ให้ท่านหลับนอน)

บ้านเราถึงจะบ้านนอก....แต่จะบอกให้(ใช้แอร์).....ท่านจะรู้สึกเหมือนได้สัมผัสจากธรรมชาติแท้ๆ....ชนิดลมโชย......เหมือนได้นอนอยู่กลางทุ่งนา.... (แอร์ธรรมชาติ)black_pig

 

สาธุ...สาธุ...ขออนุโมทนากับครอบครัวคุณปฐมฌาณที่เปี่ยมล้นไปด้วยน้ำจิตน้ำใจอันสูงส่ง

;41
แทนสาธุชนทั้งหลายที่จะได้รับอนุเคราะห์จากครอบครัวท่านในครั้งนี้

 

จอมเทวดา...ยังยอมรับ...หัวใจคนโคตรเพชร

;ปรบมือขอนอบยอบหมอกราบ...คารวะ...ชำระล้างมือฟอกของหอม...แล้วชูขึ้นเหนือหัวซึ่งประวัติพระเถราจารย์...องค์หลวงปู่สีทา...แล้วกล่าวสาธยาย...ณ กาลบัดนี้..........

ณ....ดินแดนแห่งขุนเขา....ราวป่าละแวกดอย.หน้าหนาว..หนาวสะท้านเย็นเข้าถึงกระดูก.....หนาวแบบเพิ่มโบนัส(หนาวเป็นพิเศษ)...หนาวจนน้ำกลายเป็นน้ำแข็ง....ท่านผู้อ่านที่เคารพ.องค์ท่านหลวงปู่มั่นท่านพระอาจาย์ใหญ่ของพวกเรา..และศิษย์ผู้ลือนามคือท่านอาจารย์..มหาทองสุก...กำลังตกอยู่ท่ามกลางแห่งอากาศอันวิกฤต...อนิจจา....สององค์ท่าน..นอกจากจีวรแล้วไม่มีอะไรพอจะได้อาศัยคราวตกยาก.......

องค์ท่านหลวงปู่มั่นจึงได้ปลงจิตวางใจ....ยอมตาย..คือหากจะตายก็ขอตายในธรรม....ว่าแล้วท่านก็เข้าสมาธิ...ท่านผู้อ่านที่เคารพครับ....ได้ปรากฏบุรุษมาในยามวิกาล...ท่านผู้นั้นคือท่าน:z12ท้าวเวสสุวรรณ...พร้อมบอดี้การ์ดสี่นาย(บริวาร)....และแล้วชายผู้ไม่ได้เรียกเชิญ...ก็ได้ทำหน้าที่เหมือนบริกรที่คอยบริการ...คือ..กางกั้นม่านสีแดง....ถวายองค์ท่านหลวงปู่มั่นและท่านอาจารย์มหาทองสุก...ปาฏิหาริย์.เกิดครับ...ความอบอุ่นก็มาเยือนท่านพระอาจารย์ทั้งสอง.(องค์ท่านหลวงปู่มั่นท่านทราบด้วยญาณทัสนะ)....ท่านผู้อ่านที่เคารพ....ตอนฟ้าสาง..ไปบิณฑบาตร...ชาวเขาถามองค์ท่านตลอดทางว่า.....ตุ๊เจ้าบ่หนาวก๊าๆ(แสดงว่าชาวบ้านคืนนั้นหนาวมาก..สังเกตที่ฟันชาวเขากระทบกัน.จนดัง..ก๊าๆ.)....

ด้วยเหตุประการฉะนี้แล..ธัมโม หะเว รักขะติ ธัมมะจาริงคือธรรมย่อมรักษาผู้ประพฤติธรรม:z17.องค์ท่านหลวงปู่สีทา...ท่านจึงไม่ได้รับอันตรายใดๆ...จากเจ้าสามเสือ...แม้ตามประวัติขององค์ท่านจะไม่ปรากฏเห็นเหล่าเทพยดาก็ตาม...แต่ว่าศีล..ย่อมเป็นเกาะอันอัศจรรย์(พระสัมมาสัมพุทธเจ้ากล่าวเช่นนี้)

หรือท่านผู้อ่านคิดอย่างไรหรือ...จะเป็นไปได้ไหม...ที่องค์ท่านหลวงปู่สีทาของพวกเราไม่ได้รับอันตราย...เพราะมันไม่ใช่เสือธรรมดา..แต่มันคือสามเสือเดียวดาย....ฟังแล้วงงไหมครับ...คือยังงี้ครับอันที่จริงมันคือพญาเสือโคร่งตัวเดียว...เดินเดี่ยวโดดๆ....แต่ผมเรียกมันเจ้าสามเสือเพราะเห็นมัน.เอาแต่นั่งนิ่ง(เหมือนหมา)...ดูท่าคล้ายจะเป็นเสืออุบาสก....ผู้ไฝ่ธรรมมาดูการจงกรม...ผมก็เลยฟันธงลงความเห็นว่ามันคือ...เสือ...สง....สัย (ลองนับดูซิครับครบสามเสือไหม)
สะเก็ดเพชร:องค์ท่านหลวงปู่สีทาเล่าไห้องค์หลวงปู่มั่นทราบภายหลังว่า....ตอนที่เสือมันกัมปนาท(กระฮึ่มคำราม)...ท่านรู้สึกศีรษะชาเหมือนใส่หมวกกันน๊อค...ก้าวขาไม่ออก..รอสักครู่เมื่อตั้งสติได้.....จึงก้าวเดิน..(โคตรเพชรอีกแล้วครับ)

ก่อนจากกันคืนนี้..เกล้ากระผมขอกราบ...ขอขมา...ต่อองค์ท่านหลวงปู่สีทาหากแม้น.มีสิ่งหนึ่งประการใดผมก้าวล่วงองค์ท่านด้วยความเขลา....และ.ขอขอบพระคุณทุกท่านที่มาอ่านและมาเขียนตอบกระทู้อนุโมทนา...ทุกครั้งที่ผมเห็นเหมือนโดนน้ำแข็งสาด(หมายความว่า..รู้สีกร่มเย็น..ไม่วังเวง..ขอบพระคุณในความเมตตาจิตแห่งท่าน).....รู้ไหมคุณplink plink..ที่เข้ามาเขียนกระทู้มีส่วนอย่างมากทำให้ผมอยากเขียนเกี่ยวกับคนโคตรเพชร....คือมาจุดไอเดียให้ผมโดยท่านก็ไม่เจตนา(หรือท่านเจตนาอยู่ลึกๆอันนี้ผมไม่รู้)

อนึ่ง.....ได้มีมหาอุบาสิกาผู้ใจบุญทางบ้าน...ซึ่งมีภูมิจิต..ภูมิธรรมระดับสูง..ท่านหนึ่ง(คุณluxury)ถามมาว่า.........เกล้ากระผมขอเรียนชี้แจงว่ายังนามเดิมคือปฐมฌาณ......ส่วนชายคนจนนั้นคือตำแหน่งครับ.....ถ้าจะเรียกให้สมยศและตำแหน่งจริงๆของเกล้ากระผมก็ควรจะเป็น......อัครมหาทุกขตมาณพ.:หมายความว่าชายหนุ่ม....ผู้เป็นเลิศกว่าผู้ใด....ในด้านความยากจน(หรือหนุ่มน้อยผู้จนโคตรๆก็ใช่)



ขอความสุข สวัสดิ มงคล จงเป็นของคนอ่านและคนนั่งข้างๆคนอ่าน...ตลอดจนคน..ขายโอวัลติลหน้าบ้านท่าน......และคนปั่นซาเล้ง


เรือนธรรมแสงทางแห่งปัญญา..................ยินดีต้อนรับทุกท่าน........เขียนจากจิต...คิดจากใจ...มือตะหวัดไป....ใจคิดถึง(คิดถึงที่หลับที่นอนครับ......มานั่งเขียนในร้านเนต....ง่วงครับง่วง!)เรือนธรรมของชายคนจน.....ยินดีต้อนรับทุกคนที่มาเยือน