กระทู้นี้ รวมนิทานวงการพระ

เรื่องแรกพระแท้ของลุงนาก อ.ทอดาว

ลุงนากเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ ชอบสะสมพระ
ไม่ได้เป็นคนขายพระ (แต่ใครอย่ามาขอซื้อ)
ลุงนากชอบให้ความรู้ คุยเก่ง ข้อมูลแน่น
บวกกับเป็นผู้หลักผู้ใหญ่น่าเชื่อถือ คนฟังจะเคลิ้ม
บางคนขอฝากตัวเป็นศิษย์ เวลาสอนก็สอนจากพระตัวเองว่าแท้ดูอย่างนั้นอย่างนี้ พระที่สนามเขาเล่นกันว่าแท้ๆ

ลุงนากบอกว่ามันคนรุ่นใหม่เล่นกันมาหลงทาง เอ็งอย่าไปฟังมัน มันจะหลอกขายพระเอ็งแพงๆ

สุดท่้ายลูกศิษย์หลงเชื่อขอเช่าพระไปหลงคิดว่าลุงนากรักใคร่เลยให้ราคาถูก ที่ไหนได้ ไม่เคยรู้ว่าลุงนากจับแต่พระถูก
พระแท้หายากแล้วลุงนากจะเอาจากไหนถ้าไม่ไปเช่ามา
เช่าพระถูกก้ำกึ่งไปไหนก็โดนสวด ประกวดก็ไม่รับ
แถมโดนเขาเอาพระเก๊มายิงให้ยังไม่รู้ตัว
คนปล่อยก็มาเล่าเป็นเรื่องโจ็กกันในสนาม
สุดท้ายว่าเขาตั้งตนเป็นเซียน ตัวเองแหล่ะ ตั้งต้นเป็นเซียนหลอกขายลูกศิษย์ ไอ้ฝ่ายลูกศิษย์ก็หลงเชื่อหัวปรักหัวปรำ
นึกว่าได้วิชามาครบกระบวนความ
ที่ไหนได้ เอาพระคนละพิมพ์มาเทียบกันเฉย
จำขี้ปากลุงนากมาเล่า แต่ดันจำผิด หรือลุงนากเล่ามั่วก็ไม่รู้
โดนล้างสมองคนเดียวไม่พอยังเอาลัทธิลุงนากไปเผยแพร่
คนเขาเล่นพระแท้สากล เพราะตัวพระมันแท้
ไม่ได้ฟังขี้ปากทั้งเซียนทั้งลุงนาก พระที่มาโชว์ก็เก๊น่าเกลียด
จนขำกลิ้ง ....


ปล ทั้งหมดเป็นเรื่องแต่งเพื่อความบันเทิง ลุงนากไม่มีตัวตนเป็นคนสมมุติ ลูกศิษย์ลุงนากก็ไม่มีตัวตนนะขอรับ

 

เรื่อง พระแท้ คือ อะไร เล่าโดย จานน้ำ

เรื่องแบบนี้มีอยู่ทั่วไปค่ะ เคยเจอคนนึงอายุเยอะแล้ว เป็นข้าราชการครูบำนาญ ชอบแต่พระสมเด็จนี่แระค่ะ มีหลายร้อยองค์ ใส่ตลับเงินบ้าง พุกบ้าง อย่างดีเลย เด๋วไปบ้านเพื่อนกลับมามีเรื่องเล่าใหญ่โต ได้สมเด็จวัดระฆังฟลุกเลย แค่ไม่กี่พันบาท ดีใจซะยกใหญ่ จนสมเด็จวัดระฆังเต็มบ้านไปหมด แล้วก็แขกไปใครมานำพระให้ชมอย่างภาคภูมิใจ สอนซะอีกด้วยว่าพระสมเด็จดูตรงนั้นนะ ตรงนี้นะถึงจะแท้ วันหนึ่งโชคชะตาเล่นตลกกับชีวิต ทำให้เงินทองร่อยหรอลง เมียก็เลยบอกให้เอาพระที่เช่ามาหมดไปหลายแสนไปปล่อย จะได้ได้เงินมาจุนเจือทางบ้าน คิดอยู่นานเพราะความเสียดาย แต่ไม่มีทางเลือกก็เลยนำไปปล่อยองค์นึงก่อน เข้าร้านไหนก็ไม่มีใครเอา บอกว่าดี ๆ แต่ไม่ซื้อ เลยยกมาทั้งกล่องเลย กลับไปให้ร้านดูใหม่ ร้านใช้เวลาดูไม่กี่นาทีบอกได้ทันที ไม่ชอบครับ ก็เลยขายไม่ได้สักองค์ กลับบ้านบอกเมียซะอีกว่าคนซื้อกดราคา เมียชักฉุนเลยวันหนึ่งแอบขนไปขายเอง ก็เลยรู้ความจริงว่าพระที่เสียเงินเช่าหามานับสิบ ๆ ปีเก๊เรียบค่ะ นิทานเรื่องนี้ก็จบลงแค่นี้ค่ะ

 

เรื่องสาม พระแท้ของหมอพร

หมอพร เป็นเซียนพระรุ่นเก่าๆมากๆ มีอภิญญา แกชอบจับพลังพระเครื่อง ชอบทำตัวเป็นอาจารย์สอนดูพระ ให้ความรู้แก่ลูกศิษย์ที่มีสตางต์ ข้อมูลแน่นเอี๊ยด แกเป็นผู้หลักผู้ใหญ่น่าเชื่อถือ คนฟังจะฝันดีฝันเด่น เคลิ้มทุกราย

ต่อมาคนชื่อ พอดาว มาขอฝากตัวเป็นศิษย์เอก ศึกษาวิชาเอกของสำนักจับพลัง เวลาที่หมอพรสอน ก็จะสอนจากพระตัวเองว่าแท้ ดูง่าย อย่างนั้นอย่างนี้
แกจะสอนให้จับพลัง โดยเอานิ้วชี้กับนิ้วกลางคีบพระ แกว่งไปมา เหนือศรีษะ ถ้าองค์ไหนพลังมาก แกจะรู้สึกขนลุกซู่ซ่าส์ๆ เย็นยะเยียบไปทั้งตัว
นี่คือ เคล็ดลับประจำสำนัก ไม่ถ่ายทอดแก่บุคคลภายนอก นอกจากเจ้าสำนัก

พระที่สนามเขาเล่นกันว่าแท้ๆ หมอพรบอกว่า...
มันคนรุ่นใหม่เล่นกันมาหลงทาง มันปั่นราคา เพื่อขายพระตัวเอง พระแท้ต้องจับพลัง เอากล้องส่องพระเห็นแต่เนื้อพระไม่รู้พลังพระ เอ็งอย่าไปฟังมันมากอ้ายหนู มันจะหลอกขายพระเอ็งแพงๆ ถ้าจะเช่าพระ เอาที่ข้า ไม่แพงอย่างที่คิด ช่วงนี้โปรโมชั่นลดแลกแจกแถม
พระของข้าแท้ มีพลัง(น้ำลาย)มาก พระของเซียนเก๊ ไม่มีพลัง(น้ำลาย) เอ็งอยากเก่งต้องเล่นพระด้วยการจับพลังแบบข้า อย่าไปเชื่อพวกเซียนพระมันนะ
พวกเซียนพระนี้มันพาเด็กๆแบบพวกเอ็งหลงทาง
อีกหน่อย ถ้าไม่มีข้า พวกเอ็งจะหลงทางเล่นตามพวกเซียนพระ ข้าสงสารพวกเอ็งเลยมีเมตตาสั่งสอนให้เอ็งไม่ไปโง่เชื่อพวกเซียนพระ

สุดท้าย บรรดาศิษย์หมอพรก็หลงเชื่อหัวปรักหัวปรำ เช่าพระหมอพรมาบาน หลายสิบองค์
หลงคิดว่า หมอพรรักใคร่เมตตาเลยให้ราคาถูก (หลอก) ที่ไหนได้ อุแม่เจ้าฯ ไม่เคยรู้มาก่ิอนว่าหมอพรจับแต่พระถูกๆ แผงแบกะดินตามสนามพระ ไม่กล้าเช่าพระแพง เพราะดูไม่ขาดกลัวโดน แกเช่าพระถูกก้ำกึ่งดูไม่ขาด ไปไหนก็โดนสวด ประกวดก็ไม่รับ ไปขายใครเขาก็ส่ายหน้า แถมโดนเซียนพระที่ตัวเองด่าเขา เอาพระเก๊มายิงให้ยังไม่รู้ตัว คนปล่อยพระขายหมอพร ชมเรียกหมอพรเป็นอาจารย์ เก่งโคตรๆยอดมนุษย์สุดๆ
ลับหลังหมอพรก็มาเล่า เป็นเรื่องโจ๊กกันในสนาม ฮาขี้แตกแตน เป็นตำนานแห่งวงการพระ

หลังจากที่ได้ศึกษาและเช่าพระจากหมอพรมาจนอิ่มแปล้ พอดาวก็เริ่มตั้งตนเป็นเซียนจับพลังหลอกขายลูกศิษย์ แบบเดียวกันกับปรมาจารย์ใหญ่จับพลัง
ต่อมาลูกศิษย์ทั้งหลาย มีทอดาวเป็นศิษย์เอก เป็นเทพบุตรผู้มีบุญญาธิการมาเกิดได้รับวิชามาเต็มๆ สูตร โดนมากกว่าใครทั้งหมด ได้วิชามาครบกระบวนความ โดนล้างสมอง โดนหนักคนเดียวยังไม่พอ เกิดมีเมตตาอยากจะเอาลัทธิจับพลังไปเผยแพร่ทั่วโลก เพื่อให้คนเล่นพระแท้สากล เลิกหันมาจับพลังแท้สากลแทน แบบยอดฝีมือทั้งหลาย
เมตตาท่านสูงส่งจริงๆ ท่านเจ้าสำนักจับพลังทอดาว


จบนิทานเรื่องพระแท้ของหมอพร
เป็นตำนานตกทอดมา ๓ รุ่น จากเก๊เก่ากล้วยทอดมาสู่เก๊ใหม่ไร้แอลกอฮอลล์

 

เล่าโดย ki2518

พูดถึงเรื่องจับพลัง มีหลวงพ่อที่นับถือกันท่านเล่าให้ฟัง

เมื่อก่อนแถวคุ้งน้ำมีอาชามท่านหนึ่ง เป็นที่นิยมของชาวบ้านละแวกนั้น เพราะแกมีฤทธิ์พิเศษสามารถจับพลังพระเครื่องได้ เรียกว่าจับไป กระดกเป๊ก จับไป กระดกเป๊ก นั่งมุมมิบ มุบมิบอยู่ซักพักก็มือสั่นเทา จับบางองค์แกกระเพื่อมทั้งตัวเลย

หลวงพ่อท่านเลยสั่งให้เด็กในวัดไปเก็บ "อึสุนัข" ขนาดกำลังดีที่แห้งได้ที่แล้ว มาห่อไว้แล้วถักเชือกหุ้ม แล้วเอาไปให้อาชามท่านนั้นลองจับพลังดู โดยบอกว่าท่านฝากให้มาเช็คดู ปรากฎว่า

อาชามท่านนี้นั่งมุบมิบๆ อยู่ซักครู่ แกก็มีอาการสั่นพั่บๆๆๆๆๆ ก่อนจะยื่นคืนแล้วบอกว่า ของดีๆๆๆ

เมื่อเด็กในวัดกลับมาบอกให้ท่านทราบท่านก็ สอนเด็กๆ และญาติโยมที่ทราบเรื่อง ว่าอย่าไปงมงาย เชื่อถือในเรื่องเหล่านี้มาก

ท่านเล่าให้ผมฟังท่านก็พูดติดตลกว่า สงสัยที่สั่นๆนั้น อาชามแกน่าจะเป็น Alcoholic มากกว่า

 

เรื่อง พระสมเด็จแท้ราคาสิบร้าน

อาจารย์เก่ง เป็นเซียนพระรุ่นเก่าแก่โบราณ ยุคชามสังคะโลก แกชอบสะสมพระเครื่อง ไม่ได้มีอาชีพเป็นคนขายพระ (แต่ใครอย่ามาถามราคา) แกห้อยพระสมเด็จเต็มคอมีทุกรุ่นองค์ใหญ่เท่าฝ่ามือ ดูง่ายมาก(เก๊ตาเปล่า) แกไปไหนหอบพระใส่ถุงผ้าไปด้วยมีเป็นร้อยองค์ พระแกส่วนใหญ่ก็เป็น พระ(เก๊) มาตราฐาน เช่น พระสมเด็จ หลวงพ่อเงิน พระหูยาน ฯลฯ

แกอาศัยอยู่ข้างวัด อาชีพหลักค้าพวกของเก่าโบราณวัตถุ (เก็บเศษเหล็กขาย) ชอบทำตัวเป็นอาจารย์สอนดูพระ แกมีลูกศิษย์(เด็กวัด)มาก มาขอถ่ายทอดวิชาในการดูพระ(องค์ไหนมีกับข้าวเยอะ) แกเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ที่น่าเคารพนับถือ (ในความเขี้ยวสุดๆ)

แกมักจะพร่ำสอนบรรดาศิษย์ โดยสอนให้ศึกษาจากพระตัวเองว่า แท้ องค์ใหญ่สุดที่แกแขวนในคอมีอิทธิปาฏิหารย์เมตตามหานิยมสุดๆ แกบอกว่า เวลาแกขึ้นรถเมล์ไม่เสียตังค์ แถมไม่ว่าสาวแก่แม่หม้ายยังลุกให้แกนั่ง ลืมบอกไป ปรกตินานๆ แกจะอาบน้ำสักที ที่สำคัญกลิ่นตัวแกเหม็นโคตรๆ

แกเคยบอกว่า.....
พระที่เซียนว่าแท้ๆ เอ็งอย่าไปฟังมันมากอ้ายหนู มันจะหลอกขายพระเอ็งพวกมันชอบปั่นราคา เพื่อขายพระตัวเอง
ถ้าไม่มีข้า คอยสั่งสอนพวกเอ็งจะหลงทางเล่นตามพวกเซียนพระ ข้าสงสารพวกเอ็งเลยมีเมตตาถือว่าเอาบุญ พวกเอ็งเอาไปคนละองค์ไม่แพง ห้ามติดตังค์จ่ายสด งดเชื่อเบื่อทวง ผ่อนได้เงินครบมาเอาพระทีหลัง

สุดท้าย บรรดาศิษย์ เช่าพระสมเด็จแกมาแขวนห้อยคอ มีมากมายหลายพิมพ์ เป็นพระสมเด็จฝังเพชรหลังร.๕ สมเด็จเรือแจว สมเด็จก้างปลา สมเด็จตราครุฑ ฯลฯ พวกลูกศิษย์เกิดความฮึกเหิมภาคภูมิใจ ที่ได้พระสมเด็จสุดยอดมาห้อยคอ เอาพระออกมาแขวนนอกเสื้อ เดินโชว์ทั่วสนามพระ ยิ้มแก้มปริ...กะว่า งานนี้ จะมีเซียนพระมารุมถามราคาว่า

หูย...พี่ท่าน สมเด็จองค์นี้ ท่านได้แต่ใดมา วานบอก เปิดราคา มั๊ยคร๊าบ

ที่ไหนได้....บรรดาเซียนพระกลับหัวเราะ ขำกลิ้ง ฮาขี้แตกขี้แตน เซียนพระคนหนึ่งตะโกนกลับไปว่า

พวกมรึง แขวนพระสมเด็จฝังเพชรฝังพลอยแบบอาจารย์เก่ง
ถ้าอยากได้ราคาสูงๆ พวกมรึงต้องเอาไปขายที่ท่าพระจันทร์ กูไม่มีปัญญาซื้อ พระสมเด็จราคาสิบร้าน(ไม่มีใครถามราคาซื้อ)

เป็นเรื่องโจ๊กกันในสนาม พระสมเด็จราคาสิบร้าน<!-- google_ad_section_end -->
__________________

 

เล่าโดย พี่exia

นิยายแบบนี้ผมก็เคยโดนมา (สมัยตอนเล่นแรกๆ)

ผมโดนพระถ้ำเสือ กรุเขาดีสลัก

ตอนนั้นไม่มีความรู้อะไรเลย แต่เห็นลงโฆษณาลงหนังสือพิมพ์แทบทุกวัน

มีเซียนใหญ่ออกมารับตีฆ้องร้องป่าวรับลูกมากมาย ว่าดีแท้แน่นอน

จัดเข้ารายการประกวด แล้วแบบนี้หมูสนามแบบผมจะรอดเหรอ

ผมดิ้นรนไปเช่าถึงมูลนิธิ........ เล่นมาซะหลายองค์

เก็บมาส่องด้วยความภาคภูมิใจ ว่ามีพระแท้ พระเก่า พระดี เอาไว้ครอบครอง

แล้วเที่ยวคุยไปเรื่อย จนวันนึงไปคุยกับนักเล่นคนนึง เรื่องพระถ้ำเสือ

มันก็หัวเราะ แล้วบอกว่าเอาไหมผมมีขายให้เฮียถูกๆ องค์ละ 1000 บาท

จะเอากี่องค์ดีละ (มูลนิธิพิมพ์เล็กองค์ละ 3500 มั่งถ้าจำไม่ผิด)

เล่นเอาผมสะดุ้งตกใจ เอาแล้วที่กลัวมาตลอด (กลัวซื้อพระเก๊)

ซื้อครั้งแรกสงสัยจะโดนซะแล้ว ผมก็เลยพยายามถามนักเล่นคนนั้น

ว่าพระถ้ำเสือกรุเขาดีสลักเป็นไง ดีไหม มันก็ไม่ยอมบอก

สรุปมันจะขายท่าเดียว ผมก็เลยไม่ซื้อ บอกมันว่าขอคิดดูก่อน

แล้วผมก็เลยเริ่มหาข้อมูล จนได้ข้อมูลแน่ใจว่า โดนคนชั่วหลอกจนได้

ตอนนั้นสุดแสนจะเจ็บใจ แต่ใจนึงก็อยากรู้ว่า เค้าแยกเก๊-แท้ พระเก่า-ใหม่

กันยังไง ตอนนั้นผมใช้วิธีซื้อดะไปหมด ซื้อด้วยถามด้วย พร้อมกับหาข้อมูล

จนพอดูได้ ก็กลับไปดูพระถ้ำเสือ กรุเขาดีสลักใหม่ เออ ใช่ เก๊จริง

ตอนหลังพวกเซียนตัวดี ที่ตอนแรกเชียร์นักเชียร์หนาว่า "แท้" ก็ออกมากลับ

คำพูดซะดื้อๆว่า เป็นพระเก๊ หลังจากรับทรัพย์กันจนกระเป๋าตุงกันแล้ว

เฮ้อ....ไอ้พวกผีเปรต

ของเก๊อย่าไปดูเลย เสียสายตา ดูของแท้ๆดีกว่า

พระถ้ำเสือ กรุเก่าจ้า ซาบซึ้งกว่ากันเยอะเลยครับ<!-- google_ad_section_end -->

 

โดยคุณ ทอดาว

นิทานสอนหญิง ตอน เทพยุทธ "พระแท้ของกรู
<o></o>
หนูนาเป็นสาววัยรุ่นหัดเล่นพระมาสองสามปี เวรกรรมหรือโชคชะตาพัดพาให้หนูนาไปพานพบปรมาจารย์อาวุโส ผู้ไม่เคยขายพระให้คนอื่น (หรืออยากจะขายใจแทบขาดแต่เขาไม่เอากันจึงขายแต่เฉพาะกับลูกศิษย์สายตรงที่ถูกล้างสมองเรียบร้อยแล้วเท่านั้น) ไม่เคยซื้อพระจากเซียน (เพราะไม่เคยซื้อพระแพง) เช่าแต่จากวัด (โคตรเก่ง เช่ามาแต่พระดังๆ ทั้งนั้น แต่กล่องไม่อยู่ หรือโดนเก๊จากหน้าวัดก็ไม่รู้) ไม่ก็เช่าแถววินมอเตอร์ไซด์ (ฮ่าฮ่า)

หนูนาได้รับการถ่ายทอดเทพยุทธ "พระแท้ของกรู" มาจนบรรลุขั้นเทพ เรียกว่าทฤษฏีคำสอนแม่นเปรี้ยะๆ หนูนายังนึกเผื่อแผ่เพื่อนร่วมโลก เผยแพร่คำสอนของปรมาจารย์อาวุโสต่อเพื่อนร่วมโลกด้วยความมุมานะ แต่ด้วยความอ่อนต่อโลกวงการพระอันโหดร้าย หรือลืมเอาทฤษฏีคำสอนที่เที่ยวเผยแพร่ไปทั่วมาปฏิบัติก็ไม่รู้ คะแนนทางปฏิบัติหนูนาจึงเกือบศูนย์ พระแท้ของพระอาจารย์โชว์มาแต่ละคนดูแล้วขำกลิ้ง

เพื่อนๆ หลายคน ในฐานะคนเคยรู้จักพยายามจะทักท้วงดึงหนูนากลับมาว่าปรมาจารย์อาวุโสแบบนี้มีเกลื่อนสนามพระ ลับหลังลูกศิษย์นั่งหัวร่องอหายกับเพื่อนๆ แต่หนูนาก็มั่นใจไร้สติหาว่าเพื่อนๆ เหล่านั้น อิจฉา ชอบเสียดสี ไม่รู้จริง แถมกำชับว่าพระแท้ๆ หายาก หาไม่เจอหรอกองค์ที่สอง (แต่ลืมไปเดินดูตามสนามพระเก๊) เพราะฉะนั้น พระของพระอาจารย์กรูถึงแท้แน่นอน พระในวงการมันปลอมทั้งนั้น โอ้ว ขั้นบรรลุของเทพยุทธ "พระแท้ของกรู" เป็นฉะนี้นี่เอง
<o></o>
สรุปสุดท้าย เพื่อนๆ จึงต้องปล่อยหนูนาให้ไปอยู่ในวังวนของปรมาจารย์อาวุโสจอมปลอม ดื่มด่ำลิ้มรสชาติความสุขกับพระแท้ของกรูไปเรื่อยๆ หวังแต่ว่าซักวันคงจะบรรลุว่า "พระแท้ของกรู" ไหงไปไหนก็มีแต่เสียงสวด ประกวดก็ไม่ได้ ขายก็ไม่ออก หว่า แล้วบรรดาศิษย์พี่ร่วมสำนักตรูไปไหนกันหมด หรือบรรดาศิษย์พี่บรรลุไปจนหมด(ทรัพย์)แล้ว

เช่นเคยครับ หนูนาไม่มีตัวตน (จริงจริ๊ง) ปรมาจารย์อาวุโสก็ไม่มี เป็นตัวละครที่ถูกสร้างสรรค์เผื่อความบันเทิงนะขอรับ คริคริ<o></o>

 

นิทาน ตอน ปรมาจารย์ใหญ่ "พระของกรูเอง แท้"
<o></o>
หมอ หยองเป็นหนุ่มโสดทั้งแท่ง รูปร่างมะขามข้อเดียว หัวหยิกหน้าหม้อคอสั้นฟันเหยิน เป็นนักเขียนนวนิยายธรรมะ ชอบสะสมพระเครื่องโดยเฉพาะสมเด็จกรุวังหน้าท่าพระจันทร์มีมาหลายไห ด้วยวาสนาบารมีที่สะสมมาแต่ชาติปางก่อน โชคชะตาได้นำพาหมอหยองไปพานพบปรมาจารย์อาวุโสท่านหนึ่ง พำนักใกล้ภูเขาทอง ริมแม่น้ำเจ้าพระยาท่าพระจันทร์ ผู้ไม่เคยขายพระให้ใคร (ขายแต่เฉพาะกับลูกศิษย์ที่ถูกล้างสมองเรียบร้อยแล้วเท่านั้น) ไม่เคยซื้อพระจากใคร (เพราะสร้างพระขายเอง) ถือศีลกินเจ คือ กินแต่หน่อไม้ไผ่ตงไม่กินปลาร้าปลาแดก

ต่อมาได้มีแมวมองเรียกหมอหยองไปออดิชั่นเดอะสตาร์ หมอหยองจึงได้เขียนใบสมัคร สอบสัมภาษณ์ผ่านจากผู้สมัครจำนวนมากเรือนหมื่น จนได้ผ่านรอบคัดเลือกแปดคนสุดท้ายเดอะสตาร์ ได้เข้าเป็นสมาชิกหนึ่งในแปด จนสุดท้ายได้รางวัลชนะเลิศ เป็นหยอง สตาร์ 6 นอกจากรางวัลต่างๆมากมายที่ได้รับ ยังโชคดีได้มีโอกาสไปเรียนวิชาขั้นสุดยอดและได้ฝากตัวเป็นศิษย์ปรมาจารย์อาวุโสผู้กินแต่หน่อไม้ไผ่ตง พำนักใกล้ภูเขาทอง ได้รับการถ่ายทอดเทพยุทธ "พระแท้ของกรู" จากปรมาจารย์ใหญ่จนหมดไส้หมดพุง คือ หลังจากเรียนจบครบหลักสูตรทุกวิชา ได้ซื้อพระสมเด็จประเภทผึ่งแดดรักยังไม่แห้งติดมือครบทุกพิมพ์ จนสามารถนำมาสร้างเป็นพิพิธภัณฑ์พระสมเด็จเก๊แห่งชาติ ด้วยความเมตตานึก สงสารแก่เพื่อนร่วมโลกที่หลงทาง จึงได้เผยแพร่คำสอนของปรมาจารย์อาวุโสต่อเพื่อนร่วมโลกชะตาเดียวกัน ด้วยความมุมานะพยายาม จึงได้สมญานาม หยองเดอะสตาร์ พระสมเด็จเก๊ตาเปล่า เอามาโชว์แต่ละคนดูแล้วขำกลิ้ง

เพื่อนๆ หลายคน ในฐานะคนเคยรู้จักพยายามจะทักท้วงดึงกลับให้หันกลับมาเล่นพระที่วงการนิยมเล่นหา หยองเดอะสตาร์ กลับเข้าใจผิด คิดว่าเพื่อนๆ เหล่านั้น อิจฉาตาร้อน ระราน ชอบเสียดสี ไม่รู้จริง เพราะหลงคิดว่า ตัวเองกำลังโด่งดังในวงการ มีกองเชียร์แฟนคลับมากพวกกองเชียร์แฟนคลับบางคน ชูป้าย ว่า "พระแท้ ดูง่ายหายาก" กองเชียร์แฟนคลับบางคนสับขาหลอกชูป้าย "I Love หยองเดอะสตาร์" ทำให้หยองเดอะสตาร์หลงใหลได้ปลื้มไม่ลืมหูลืมตา "เฮ้อ กูเนี่ย เก่งสุดๆ ใคร ก็ได้ ช่วยหยุด กรูที"

ต่อมาด้วยความเคารพรักในปรมาจารย์อาวุโส จึงได้เดินทางไปเยี่ยมเยียนถึงสำนักใหญ่
เอาพระที่ได้มาจากเพื่อนๆและญาติพี่น้อง ทั้งพระที่เคยเช่าจากปรมาจารย์ไปให้ปรมาจารย์ดูใหม่ ตัวปรมาจารย์เองดันลืมว่าเป็นพระของตัวเองที่หยองเดอะสตาร์ เคยเช่าจากแกไป แกคัดพระทั้งหมด แยกเป็นพระที่ได้มาจากเพื่อนๆและญาติพี่น้อง กับพระของแก ปรมาจารย์ชมว่าพระที่ได้มาจากเพื่อนๆและญาติพี่น้องแท้ แกตีพระของแกเก๊ เฉยเลย

หยองเดอะสตาร์ ทำหน้าเลิกลั่ก จีบปากจีบคอบอกปรมาจารย์ไปว่า
"พระเจ้าช่วยกล้วยทอด พระที่ปรมาจารย์คัดออกตีเก๊ เป็นพระของปรมาจารย์ครับผม"

เช่นเคยครับ ปรมาจารย์แกบอกว่า "พระของกรูเอง แท้"<!-- google_ad_section_end -->

 

เล่าโดย พี่พี เสาวภา

คนชอบเรื่องเครื่องรางของขลังนี่มันแปลก ถ้าไม่มีข้อยุติ ล่ะเล่นยาก

มีรอยจารซ่ะหน่อย ...เหอๆ ชัดเจนดี แต่พวกที่ยกมาที่ ถาดหนึ่ง สามสิบกว่าองค์ ต้องจารทุกองค์ เข้าแถวรอกันเลย อันนี้หนักมากน่ะครับ ต้องขอความกรุณาพิจารณาจิตของตัวเอง ว่าเห็น..ขนาดไหน

ท่านผู้เฒ่าน่ะจะหอบใส่แล้ว หูตามัว หายใจไม่ทัน มือไม้สั่นจารจะไม่เป็นตัวอยู่แล้ว ยังใช้ท่านลงคอ รุ่นนี้น่าจะเป็นรุ่นทรมาณผู้เฒ่า

แล้วที่หนัก คือรุ่น ICU ขนาดหลวงปู่ หลวงตา ไปนอน ให้อ็อกซิเจน น้ำเกลือ ให้ยาเข้าเส้น ต่อสายระโยงระยาง ยังขนพระไปให้ท่านเสกในห้อง ICU มันส์สุดยอดจริงๆ รุ่นนี้อย่าว่าแต่ขายผมเลย ให้ฟรีผมยังไม่เอาเข้าบ้าน

ที่พูดมาเห็นมาแล้วน่ะครับ ไม่ใช่มาโม้เล่นๆ

หลวงปู่ หลวงพ่อที่อายุสั้น เจอพวกนี้แหละครับ เอากันสักคนล่ะองค์ สององค์ก็พอแล้ว

 

พระแท้เช่ามาจากวินมอไซด์

ทิดโหน่ง ขาใหญ่ประจำซอยบางรัก ซอย9
มีอาชีพขับวินมอไซด์ เล่นพระเป็นงานอดิเรก
ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยขายพระ (ถ้าขาดทุน)
ด้วยความที่แกเป็นคนมีนิสัยดีน่าคบหา
ชอบไถพระจากเพื่อนวินมอไซด์ด้วยกันเป็นประจำ
นิสัยที่ดีอีกอย่างของแก คือ เป็นจอมไทเกอร์
และเป็นจอมยุทธผู้ชอบชักดาบเป็นอาจิณ


ทิดโหน่ง ชอบ เอาพระที่ซื้อมาจากวินมอไซด์มาอวดโชว์
กะว่า งานนี้จะมีคนชมพระของตัวเอง
ด้วยความหวังดีห่วงว่าเพื่อนๆจะเช่าพระจากเซียน
แกเลยบอกเพื่อนๆว่า...


"พระหลักที่ว่าแท้ๆ พวกเซียนพระมันเขาขายกินหมดตั้งนานแล้ว
พระแท้ๆ จะไปหาได้ที่ไหน มีแต่พระทำปลอมขึ้นมา
พระของกรูแท้(คนเดียว) เอามาโชว์ เพื่อให้พวกมรึงตาสว่างกัน

ระวังจะหลงทาง ถ้าขืนเล่นตามพวกเซียนพระ
พวกมรึงไม่มีของจริงศึกษา ดูแต่หนังสือรูปภาพจินตนาการเอา

ใครไม่มีพระแท้(คนเดียว)แบบกรู
ไม่มีวันรู้หรอกพระแท้(คนเดียว)เป็นอย่างไร"


ที่ไหนได้....บรรดาเเพื่อนๆ กลับหัวเราะ ขำกลิ้ง ฮาขี้แตกขี้แตน
เพื่อนคนหนึ่งตะโกนกลับไปว่า


"พี่โหน่งมั่นใจได้ไง....ว่าพระของพี่แท้
แล้วพี่รู้ได้ไงพระของเซียนเก๊"


ทิดโหน่ง ตอบสวนกลับไปว่า....


"กรูเช่าพระมาจากวินมอไซด์ ไปให้อาจารย์กำมะลอเช็คพระดูเรียบร้อยแล้ว...."


อาจารย์กำมะลอ ยิ้มกริ่ม ตอบแบบภาคภูมิใจ ว่า.....


พระของเซียนเก๊ พระของกรูแท้
เพราะกรูขายพระของกรูให้วินมอไซด์ มันไปเช่ามาจากวินมอไซด์....จะเก๊ได้ยังไง


เป็นเรื่องโจ๊กแต่งขึ้น

 

โจรโชคร้ายที่สุด

ลุงเบิ้ม แกเป็นชายแก่สูงอายุ เป็นคนเก่าแก่รุ่นบุกเบิกวงการพระ แกเป็นคนตลกโปกฮา พูดคุยสนุก ในวงการยกย่องให้แกเป็นตัวพ่อ จอมไทเกอร์ ไม่ลงทุนจับเสือมือเปล่า และเป็นจอมยุทธผู้มีเพลงดาบไร้น้ำใจ เมื่อใดชักดาบออกขากฝักแล้ว ทวงยังไงไม่คืนเงินเด็ดขาด

แกเป็นคนขายพระที่ชอบเล่านิทานประกอบการขาย ชอบยกแม่น้ำทั้งห้าิ แต่งเรื่องโกหก หลอกคนซื้อให้เคลิบเคลิ้มหลงเชื่อ....

ทิดโหน่ง เป็นขาประจำที่ซื้อพระเก๊ของแกมากที่สุด
เป็นผู้ที่โชคดีในรอบปีได้รับการคัดเลือก
ได้รับการผ่าตัดเปลี่ยนลูกตา และถูกล้างสมอง
จนได้เป็นศิษย์เอกที่ได้รับการถ่ายทอดวิชาสุดยอด
ดูพระเก๊เป็นพระแท้จากแก

แกสั่งสอนให้ทิดโหน่งท่องคาถาทุกวัน ว่า...

"พระหลักๆ ของเซียนพระเก๊ทุกองค์ พวกมันขายแต่พระปลอม"

"โหน่ง ศิษย์รัก เมิงระวังจะหลงทาง
ถ้าขืนเล่นพระตามพวกเซียนพระ

"เมิงไม่มีของจริงศึกษา ดูแต่หนังสือพระ
ไม่มีวันรู้หรอกพระแท้(คนเดียว)เป็นอย่างไร"

"เมิงต้องเช่าพระ(แท้คนเดียว)ของกรู
ไปเป็นตัวอย่างเอาไว้ศึกษา"

"กรูมีพระ(แท้คนเดียว)มากมาย
เมิงเช่าไปเก็บเอาไว้ให้มากๆ อีกหน่อยเมิงจะรุ่ง"

"ถ้าเมิงเช่าพระของกรูไปเก็บเอาไว้เป็นโกดัง อีกหน่อยเมิงจะรวยแบบไม่มีเหตุผล"


ทิดโหน่ง ยิ้มเศร้าๆ ฝันหวานวาดวิมานเอาไว้ในอากาศพังทะลายต่อหน้าต่อตา ตอบแบบร้องไห้ทั้งน้ำตาว่า.....


"พระทั้งหมดที่เช่าจากจานเบิ้ม โหน่งเอาไปเลี่ยมชุบทองฝังเพชรเก๊หมดทุกองค์ โดนโจรปล้นพระไปขาย "


นิทานเรื่องนี้ สอนให้รู้ว่า โจรโชคร้ายที่สุด
น่าสงสารโจรที่ขโมยพระไปขาย เพราะเป็นพระเก๊กรอบทองชุบฝังเพชรเก๊ งานนี้โจรเสียผู้เสียคน เพราะทิดโหน่งกับจานเบิ้ม

 

ตามอ่านค่ะ สนุกดีจัง

 

ตามอ่านด้วยคนครับ ซูโค่ยพี่วิสุทโธ

 

dencee:z5black_pig......งานนี้สงสัยต้องติดต่อสำนักพิมพ์ท่าทางจะขายดีแน่หนังสือเล่มนี้....อิอิอิ

 

มาติดตามขอบจอครับ

 

ปูเสื่อรอเรื่องต่อไป.. ^^

 

สำนักพิมพ์ไหนสนใจติดต่อได้ค่ะ รับรองรวมเล่มขายรวยเลย

 

ถ้าไม่มีความดีติดตัว ท้ายที่สุดก็แค่ห้อยดินห้อยหินกันหมดทุกคนนั่นแหละ ราคาก็สมมติกันขึ้นมาเองทั้งนั้น

 

เข้ามาอ่านนิทานครับ..น่าจะรวมพระเซียนปั่น((ราคา))ด้วยนะครับจะได้เป็นภูมิคุ้มกัน..จะติดตามอ่านเรื่อยๆนะครับ

 

สนุกมากครับ