ห้องนรก

คอลัมน์ ขนหัวลุก

ใบหนาด

"เอกชัย" เล่าประสบการณ์ขนหัวลุกจากห้องเช่าย่านรามคำแหง

ใครที่เคยอยู่ห้องแบ่งเช่าคงจะซาบซึ้งดีนะครับ ว่าชีวิตต้องวุ่นวายกับเพื่อนข้างห้องขนาดไหน ยิ่งเป็นห้องพักเล็กๆ แคบๆ ขนาดแมวดิ้นตาย ยิ่งมีเพื่อนห้องใกล้ๆ มากมายเหลือเชื่อ จนบางทีก่อปัญหาให้ปวดเศียรเวียนเกล้าไปเลย

พวกนี้ดูเผินๆ ก็ไม่มีอะไร ยิ้มง่าย คุยเก่ง เปิดเผย ตีสนิทรวดเร็ว เรียกพี่เรียกน้อง ชวนไปเที่ยวห้องบ้าง โผล่เข้ามาในห้องเราดื้อๆ โดยไม่ต้องเชิญชวน บางคนนั่งเล่นนอนเล่นเหมือนห้องตัวเองก็มี

ข้อสำคัญคือชอบขอยืมเสียทุกอย่าง!

โผล่หน้ามาก็...ขอยืมน้ำปลาหน่อย ขอยืมผงซักฟอกนิด เป็นที่รู้ๆ กันดีนะครับว่า "ไม่มีการใช้คืนเด็ดขาด" ใจจริงน่ะไม่เสียดายหรอก แต่ผมรำคาญกับเสียงเคาะประตูเรียกมากกว่า

วันหนึ่งนอนดูหนังสืออยู่ดีๆ เพราะใกล้สอบมิดเทอมแล้ว ได้ยินเสียงเคาะประตู ถอนใจเฮือกเลย เกือบจะหยิบขวดน้ำปลาหรือซอสเตรียมไว้แล้ว แต่ไม่แน่...เพราะบางคนน่ะเคยมาขอยืมไข่ไปเจียวกินดื้อๆ ป่านนี้ยังไม่ได้ใช้เลยครับ

อ้าว? กลายเป็นนักศึกษาสาวห้องติดกันนี่เอง หน้าตาสะสวย หุ่นงามพอใช้ ดูเผินๆ คล้ายน้องอั้ม-นางเอก "เพลิงพายุ" เคยเข้ามายืมนั่นยืมนี่บ่อยๆ ยังดีที่ไม่เคยยืมเงิน

วันนั้นเธอนุ่งกระโจมอกด้วยผ้าเช็ดตัวสีชมพูผืนเดียว อวดเนินอกขาวผ่องกับโชว์ขาอ่อนกลมกลึง กำลังยิ้มหวาน เอ่ยเอื้อนวาจาที่ทำให้ผมถึงกับยืนตะลึงแน่ะ

"ขอยืมสบู่หน่อยซีคะ ว่าจะซื้อตอนขามาก็ลืมซะสนิทเลย แป๊บเดียวเองค่ะแล้วจะรีบเอามาคืน...อ๋อยอาบน้ำไม่นานหรอก"

แล้วเธอก็หัวเราะคิกคักจนอกกระเพื่อม ทั้งๆ ที่ผมไม่เห็นว่าจะมีอะไรน่าขันตรงไหน เลยโพล่งไปอย่างประชดประชันว่า...เข้ามาอาบในห้องผมก็ได้ เชิญขัดสีฉวีวรรณตามสบาย ไม่ต้องรีบร้อน ดีมั้ย? เธอหัวเราะอีก แถมขยับปมผ้าขนหนูอีกต่างหาก

"ต๊าย! พูดอะไรไม่รู้ นึกว่าไม่กล้าเหรอ...เอาไว้วันหลังว่างๆ ละกัน อย่าหาว่ารบกวนนะ ถ้าอ๋อยจะวานถูหลังให้น่ะ"

ผมรีบไปหยิบสบู่ทั้งกล่องมาให้เลย บอกว่าเอาไปใช้เถอะ ไม่ต้องเอามาคืนหรอก อ๋อยยิ้มหวานรับสบู่ ทิ้งท้ายว่า...จะเอาก้อนที่ใช้แล้วมาให้ก็กลัวกลิ่นหนุ่มจะยั่วใจสาวๆ เหรอ?

ต้องรีบปิดประตูลงกลอนมาสงบอารมณ์อยู่ตั้งนานแน่ะครับ

ย่านรามคำแหงน่ะมีห้องเช่ามากมาย ผู้คนพลุกพล่าน รถราขวักไขว่จอแจแทบทั้งวันทั้งคืนก็ว่าได้ หนุ่มๆ สาวๆ รู้จักกันง่าย ยิ่งอยู่ห้องพักใกล้ๆ กันรับรองว่าหายห่วง ผมมีประสบการณ์ล้นเหลือพอที่จะเตือนตัวเองว่า ตั้งอกตั้งใจเรียนหนังสือดีกว่า...ไม่อยากโดนแซวว่า "รุ่นปู่" น่ะ ไม่ใช่อะไรหรอก

พูดถึงอ๋อย...ราว 4-5 วันเธอก็มาเคาะประตูอีก คราวนี้แต่งชุดนักศึกษากระโปรงเอวต่ำจนหัวเข็มขัดแทบจะหล่นจากใต้ท้องน้อย...ปรากฏว่าซื้อสบู่ใหม่มาคืนถึงสองก้อน บอกว่าเป็นดอกเบี้ยหนึ่งก้อน

"ไม่แน่นะ วันหน้าอ๋อยอาจจะมายืมสบู่เอกอีกก็ได้...คราวนี้ขอยืมห้องน้ำด้วยนะ ฮิๆ"

ผมอดกลืนน้ำลายไม่ได้ แต่นึกถึงการเรียนแล้วอย่าดีกว่า...เคยเห็นพวกเพื่อนๆ ที่อยู่คนเดียว ไม่ช้าก็มีเพื่อนสาวข้างห้องย้ายมาปักหลักอยู่ด้วยจนเรียนจบก็มี

กระทั่งคืนหนึ่ง เรื่องขนหัวลุกก็พลันอุบัติขึ้น!

ราวสี่ทุ่มเศษ ผมว่าจะดับไฟนอนอยู่แล้ว สังเกตว่าบรรยากาศเงียบเชียบเยือกเย็นชอบกล พวกห้องอื่นๆ อาจจะเข้านอนแล้ว หรือไม่ก็ยังไม่กลับ ห้องผมอยู่ชั้น 3 ส่วนมากมักจะคึกคักแถวชั้นล่างกับชั้น 2 ก็พอดีมีเสียงเคาะประตูที่จำได้ว่าเป็นเสียงของนักศึกษาสาวคนสวย หน้าตาขี้เล่นคนนั้นเอง

อ๋อยจริงๆ ด้วย คราวนี้นุ่งผ้าเช็ดตัวผืนเดียวเหมือนวันนั้น เอียงคอยิ้มหวานตามเคย...ขอยืมสบู่ค่ะ!

ผมไม่อยากต่อปากต่อคำด้วย รีบเดินไปหยิบสบู่ที่ยังไม่ได้แกะกล่อง...หันมาก็เห็นอ๋อยปิดประตูลงกลอนแล้ว เดินบิดสะโพกมาฉกสบู่ ชายตามองยั่วเย้า...ใครจะช่วยถูหลังให้เรามั่งนะ? โห...เธอใจถึงขนาดมาใช้ห้องน้ำผมจริงๆ อย่างที่พูดไว้ด้วยซี!

ต้องตั้งสติอารมณ์ก้าวขึ้นเตียงห่มผ้า ร้องบอกไปว่า อาบเสร็จแล้วออกไปก็ช่วยล็อกประตูให้ด้วยละกัน...คำตอบคือเสียงหัวเราะคิกๆ ตามเคย

อาจจะนอนดึกมาหลายๆ คืนก็ได้ ทำให้หนังตาหนักอึ้ง ไม่สนใจแล้วว่าอ๋อยจะหาว่าผมซื่อบื้อแค่ไหน? แว่วเสียงราดน้ำซู่ซ่าตามด้วยเสียงยั่วเย้าว่า...ใครช่วยถูหลังให้หน่อยไม่ได้เหรอ? ใจร้ายจังนะ...ในที่สุดก็หลับผล็อยไป

เสียงอาบน้ำซู่ซ่านั่นเองที่ปลุกผมขึ้นมา!

ดูนาฬิกาหัวเตียงก็เกือบสองยามแล้ว อากาศเย็นยะเยือก นึกได้ว่าอ๋อยมาขอยืมทั้งสบู่กับห้องอาบน้ำ! ใครจะเข้าใจผู้หญิงล่ะครับ...ว่าแต่เธออาบน้ำเป็นชั่วโมงเชียว?

จู่ๆ เสียงอาบน้ำก็เงียบหาย...อ๋อยคงอาบน้ำเสร็จออกไปนานแล้ว เสียงที่ได้ยินเมื่อตะกี้คงเป็นอุปาทานแน่ๆ แต่แล้วเสียงหัวเราะคิกคักก็ดังแว่วมาเข้าหู ผมเผ่นพรวดไปที่ห้องน้ำ ประตูเปิดกว้าง ในแสงไฟเยือกเย็นนั้นผมเห็นอ๋อยกำลังยืนอาบน้ำอยู่จริงๆ

...น้ำสีแดงฉานไม่ผิดกับเลือดสดๆ ไหลรินท่วมร่างเปลือย อ๋อยลูบหน้าเบิกตาจ้องเขม็งเหมือนจ้องมาจากโลกวิญญาณ เล่นเอาผมม่านตาพร่าพรายเห็นแต่สีเขียวๆ แดงๆ เต็มหน้า ร่างเธอเลือนรางจางหายไปดื้อๆ ผมแผดร้องสุดเสียง สิ้นสติไปบัดดล

รุ่งขึ้นได้ข่าวว่าอ๋อยโดนข่มขืนฆ่า โดนบีบคอจนตายคาห้องพักเมื่อคืนก่อน เพื่อนเธอมาหาก็เปิดประตูเข้าไปพบศพ...ผมต้องย้ายห้องหนี กลัวเธอมาขอยืมสบู่กับห้องอาบน้ำอีกน่ะซีครับ!

 

งงๆ กับเหตุกาณ์ที่คุณ ให้สบู่น้องอ๋อยโดยไม่ต้องคืน 4-5วันหลังจากนั้น น้องอ๋อยก็เอาสบู่มาคืนให้อีก 2 ก้อน ...

ในวันที่น้องอ๋อย เอาสบู่มาคืนให้ วันนั้นน้องอ๋อย ก็ยังมายืมสบู่อีก

เอ่อ คือ ว่า น้องอ๋อย ไปซื้อสบู่มา 2 ก้อน แต่ลืมซื้อให้ตัวเอง ใช่ป่ะ เลยต้องมายืมบ่อยๆ
แล้ว อีก อย่าง ประโยคนี้
จู่ๆ เสียงอาบน้ำก็เงียบหาย...อ๋อยคงอาบน้ำเสร็จออกไปนานแล้ว เสียงที่ได้ยินเมื่อตะกี้คงเป็นอุปาทานแน่ๆ แต่แล้วเสียงหัวเราะคิกคักก็ดังแว่วมาเข้าหู ผมเผ่นพรวดไปที่ห้องน้ำ ประตูเปิดกว้าง ในแสงไฟเยือกเย็นนั้นผมเห็นอ๋อยกำลังยืนอาบน้ำอยู่จริงๆ

ตกลงว่าได้ยินเสียงอาบน้ำ หรือไม่ได้ยินกันแน่ อะ
ตอนแรกไม่ได้ยิน แต่ไปๆมาๆ บอกว่า เห้นอ๋อยกำลังยืนอาบน้ำอยู่จริง ประโยคนี้ งงๆ

 

ขอให้ไปสู่.ที่ชอบๆเถอะค๋ะ

 

ขอให้ไปอยู่ที่ชอบที่ชอบค่ะ

 

สยองจัง

พระเครื่อง | เครื่องรางของขลัง | ข่าวพระเครื่อง | บทความพระเครื่อง | ฝากรูป<!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end --><!-- google_ad_section_end -->

 

สบู่ยี่ห้อไรหรอ บรือๆๆๆๆ อิอิอิอิ ขอให้สู่สุขตินะครับ

 

น่าจะไปช่วยเค้านะครับ ฮ่าๆ น่ากลัวดีครับ