วิปัสสนาเมื่อใด

เมื่อจิตเข้าไปในฌาน 4

1. ควรยกขึ้นพิจารณา ในฌาณ 4 แล้วจิตจะถอยลงมาเอง หรือ

2. ต้องถอยจิตออกจากฌาณ 4 มาก่อน แล้วจึงค่อย ควรยกขึ้นพิจารณา

ผมใช้การพิจารณาในฌาณ 4 ซึ่งรู้สึกว่า สติ มันมีมากเลยพิจารณาไม่รู้ผิดหรือเปล่า

หรือต้องถอยลงมาจากฌาณ 4 ครับ

แล้วเราควรพิจารณาอะไรก่อนและ พิจารณาอย่างไร ครับ


อนุโมทนากับผู้ตอบด้วยครับ

 

ลองฟังหลวงปู่พุธ ฐานิโยดูครับ โหลดฟัง ช่วงไฟล์ ที่ 111 -112 - 113 - 114

 

มีสติรู้ทุกอริยบท นั่ง นอน คิด รู้ รู้ เนืองๆ ไม่เอาอะไร ไม่เพียร ไม่พัก แค่รู้ เดี๊ยวก็เห็นไตรลักษณ์เองครับ เพราะกว่าจะถึงญาณ 4 ได้ เดี๊ยวหลงทางไปไกลนะครับ ติดสมถะนานยกขึ้นวิปัสสนายากครับ สาธุครับ

 

สถาวะที่ท่านพิจารณาได้นั้นไม่ใช่การพิจารณาที่ ฌาน ๔ หลอกครับ.....ถ้าพิจารณาได้ มีสองขั้นคือ ขนิกสมาธิ กับ อุปจารสมาธิ ครับ......อุปจารสมาธิจะมีความสงบมากกว่าขนิกสมาธิ...ซัดส่ายน้อยกว่า...

ฌาน ๔ จะมี อุเบกขา เป็นอารมณ์ วางเฉย ครับ.....ตัวรู้ สติเด่นชัด...ไม่ซัดส่าย....ไม่สนใจเรื่องภายนอก.....หูดับ กายดับ ....

คำถามว่าถ้าได้ฌาน ๔ จะดีมากครับ....ตั้งมั่น ควรแก่การงาน...เมื่อถอยออกมาจากฌาน...จะสงบและมีกำลังพิจารณาได้สูงครับ......

ศึกษาต่อได้กับ.....หลวงพ่อฤาษี หลวงพ่อชา หลวงพ่อพุธ กับหลวงปู่หล้า นะครับ......

โมทนาสาธุตั้งใจปฏิบัติ......

 

ฌาน กับ ญาณ คนละตัวนะครับ.....พิจารณาให้ดีก่อนใช้.....

และเรื่องติดสมถะนี่อย่างไรก็ศึกษาต่อนะครับ.....ครูบาอาจารย์ท่านทำได้กันเป็นปกติ......ท่านแนะนำพร่ำสอนให้ปฏิบัติ.....ยกตัวอย่างก็หลวงพ่อฤาษี หลวงพ่อพุธ หลวงปู่ชา หลวงตามหาบัว......

อย่าไปกลัวดีครับ.....ทำให้มันได้ก่อนค่อยกลัวติดนะครับ.....ทำไม่ได้กลัวก่อนแล้วไม่ทำ....ท่านว่าพวกนี้ไม่มีความเพียร......

 

ฌาณ 4 พิจารณาไม่ได้ มันสงบสุดๆอยู่อย่างเดียว รอให้มันถอนออกมาเองก่อน พอตัวคิดเริ่มคิดได้แล้ว ถึงพิจารณา

 

คนเราจะ มีปัญญา วิปัสสนาได้ ต้องเป็นคน ช่างสังเกตุ

และต้องฝึก มหาสติปัฎฐาน ให้ชำนาญ คือ สังเกตุ กาย วาจา ใจ

ความคิดนึก อารมณ์ ความรู้สึก ให้เป็น

เมื่อ สังเกตุเป็นแล้ว คราวนี้จึงค่อยดูว่า จิตใจเรา ตอนนี้เป็นอย่างไร ความคิดเราฟุ้งซ่านหรือไม่ อารมณ์ ความรู้สึก เป็นอย่างไร

แล้ว พอทำจนชำนาญ แล้ว เวลาเกิดทุกข์ ใจนี้จะมีสติขึ้นมาทันที ตามที่เราเคยฝึกมาว่า

นี้ ใจเราที่ทุกข์เป็นแบบนี้ นั่นแหละ เราจึงจะสามารถใช้ กำลังสติ กำลังสมาธิ ที่เคยฝึกฝนมา ขุดคุ้ย ว่า สาเหตุมันมาจากไหนกันแน่

แล้ว คุณจะเห็นว่า มันมาจาก แรงอยาก หรือ แรงไม่อยาก ที่ใจเราสร้างขึ้นเอง

ทำใจให้ยอมรับ ความไร้สาระของแรงอยากหรือไม่อยากนั้นให้ได้ ด้วยปัญญา

 

อนุโมทนาครับ แต่ลิงก์โหลดไม่ได้ครับ

 

คุณเจ้าของกระทู้ ที่เอาลง เป็น มหาสติของหลวงพ่อพุธค่ะ ลอง load เอาไปฟังดูนะคะ

 

พยายามพิจารณาอยู่ครับ แตไม่ยังเห็นไตรลักษณ์ครับ ยากมากๆ ครับ

ยอมรับเลยครับว่าเคยติดสมถะครับ อยากนั่งสงบอยู่อย่างนั้น ไม่อยากพิจารณา

แต่ตอนหลังเริ่มลองหัดพิจารณาครับ สาธุครับ

 

อนุโมทธา สาธุ

ที่ให้ความรู้ครับ อยากทราบวิธีในการถอยออกจะฌาณครับ เพราะผมเองยังทำการสลับฌารไม่เป็นครับ ไม่รู้วธี สงสัยผมคงทำผิดวิธีพิจารณาในฌาณ 4
แต่ในฌาณ3 พิจารณาไม่ได้เลยใช่ไหมครับ เพราะว่ามั่นมีจิตตั่งมั่นคล้ายฌาณ 4 แต่มันมีอาการเคลิ้มเป็นระยะ เลยพิจารณาเลยไม่ได้ใช่ไหมครับ

 

สาธุ ง่ายๆได้ใจความ

 

สาธุครับ

ท่านขันธ์ ที่ให้ความรู้ ตัวผมเองในเรื่องการวิปัสสนาไม่ค่อยรู้เรื่องจริงๆ

จะลองสังเกตุ จิตตัวเองดูครับ สาธุ สาธุ

 

สาธุ ขอบคุณครับ จะโหลดไปฟังครับ

 

ตอนนี้ฝึกกรรมฐานกองใหนอยู่ครับ....<O</O

 

ฝึก อานาปนสติ อยู่ครับ รู้สึว่าถูกจริตดีครับ

 

อานาปานุสสติกรรมฐานดีครับ.....แนะนำให้ ทำให้ได้ถึง ฌาน ๔ เต็มกำลังให้เป็นปกติก่อนนะครับ......

คือเมื่อใดก็ตามถ้าคุณปฏิบัตินั้น...สมาธิตั้งแต่เริ่มนับลมหายใจ....ไปจนถึงสมาธิมีความละเอียดสูงสุด....ตัดกาย ตัดใจ มีอยู่ในความนิ่ง สติพร้อมบริบูญย์ อยู่ด้วยอารมณ์ที่เป็นหนึ่งตั้งมั้นก็ตามรู้ไปลมไป...จนถึงที่สุด.....ทำตรงนี้ให้คล่องก่อนนะครับ......ให้เป็นปกติ...ให้ได้ในทุกสถานการณ์ที่ต้องการรวมจิต......

เรื่องการสลับฌาน นั้น มีความละเอียดมาก...ฝึกต่อจากความชินที่กล่าวไปขั้นแรกครับ.....ถ้ายังไม่คล่องแบบแรกแล้ว....เลิกพูดเลยเรื่องสลับฌาน...ครับ....เพราะเรายังควบคุมและระงับนิวรณ์ไม่ได้เลย....ไม่ต้องไปพูดถึงรายละเอียดนะ.....

เมื่อฝึกแบบแรกจนคล่อง..ก็จะมีความเข้าใจในเรื่องของลำดับของสมาธินะ....คือมันมีความชิน...ภาษาพระเรียก วสี......เมื่อนั้นคุณก็จะมีความเข้าใจเอง.....

เรื่องอาการและลำดับของสมาธินี้....เราฝึกแล้ว สามารถตรวจสอบได้นะครับ....แนะนำ หนังสือ วิธีฝึกกรรมฐานแบบง่ายๆ และ คู่มือปฏิบัติพระกรรมฐาน....ของหลวงพ่อ ฤาษีลิงดำ......ท่านสอนไว้อย่างละเอียดครับ....เหมาะสำหรับผู้ที่ต้องการฝึกที่ละเอียดในทุกขั้นตอน...ความจริงในเวบนี้ที่ลงก็เอามาจากเล่มนั้น......

อย่างไรก็ โมทนาสาธุบุญ ตั้งใจปฏิบัตินะครับ....เจริญในธรรม....

 

ฟังๆดูแลคล้ายกับขับรถไปเที่ยวแถวๆภูเขา น้ำตก ยังไงๆชอบกลเลยนะครับ
แบบว่าลงเนิน ถอนลงเกียร์ต่ำ พอจะขึ้นเนินส่งกำลังสุดๆ หักซอกตบลงเกียร์ต่ำอีก เหยียบๆๆ ใส่เกียร์สูง ฮื่อ..ฟังๆแล้วมันวุ่นวายดีชะมัด

พยายามอย่าสร้างอนัตตามาเป็นอัตตาต่อไปเลย การพิจารณากับการตรึกตรองนี่มันเหมือนจะคล้ายกันแต่มันก็ไม่ได้แปลว่ามันจะเป็นเรื่องเดียวกันนะครับ

การพิจารณาธรรมนั้นไม่มีอะไรมากไปกว่า การมีสติกำกับอยู่ที่ปัจจุบันตรงนั้นเดี๋ยวนั้น

หายใจเข้า หายใจออก สั่นๆ นิ่งวิ้งๆๆ.. ตัวเบาโหวง ยังค้างอยู่อย่างนั้น หายไปแล้ว ปีติยินดีเสพสุขจากฌาน ฮ่าๆฉันทำได้แล้วว้อยย...(กลับมาอีกแล้วตัวฉัน) วันหลังมาเอาล่ะจะเอาอีกคิดมันทั้งวันเลยวันนี้ นั่งอีกเสพอีก วุ๊ว..วิเศษจังเลย เย้..

การที่เราเข้าไปรู้เข้าไปเห็นเข้าไปได้ยิน อะไรๆ หรือแม้แต่ไม่มีอะไรๆเลยซักอย่าง นี่ตรงนี้ต่างที่เป็นการพิจารณา เออมีว่ะ อ้าวไม่มี ดีไม่ดี รู้ ไตรลักษณ์อยู่ไหน ?
อยู่หมู่บ้านคุ้มนางเลิ้ง ซอย 10 หรือยังไง ?
อยู่ตรงนั้นแหละ ตรงที่มันไม่เที่ยงเลยซักอย่างนั่นแหละ เดี๋ยวเกิด เดี๋ยวดับ
เดี๋ยวสุข อ้าว..เปลี่ยนเป็นทุกข์อีกแล้ว นั่นไงไตรลักษณ์น่ะ
เห็นหรือยัง ว่านามธรรมมันไม่มีตัวตน แต่ว่ามันมี เหมือนสุขกับทุกข์เลย ตัวตนเป็นยังไงก็ไม่รู้มันอึดอัดคับแคบใจ หรือมันโล่งโปร่งสบายเบิกบาน มันก็อยู่ในใจในความจิตความรู้สึกเรานี่แหละ มันไม่เป็นตัวในลักษณะใดลักษณะนึง
ถึงได้บอกว่ามันเป็นอนัตตาไง จะเห็นได้ก็ด้วยการพิจารณาเห็นธรรมในสภาวะที่เป็นธรรมชาติ เป็นบุคคลคอยเฝ้าดู สังเกตุการ เกิดขึ้น ตั้งอยู่ ดับไป เห็นด้วยใจนะครับ ไม่ต้องเพ่งในความมืด นั่นแหละคือส่วนหนึ่งของพระไตรลักษณ์ คือทุกอย่างล้วนไม่เที่ยง เอ..หรือว่าเที่ยง
และที่พูดไปนั้นอย่าเชื่อเลยนะ ต้องลองปฏิบัติดูเอาเอง

ผมมีความคิดว่า ลักษณะจริตของเจ้าของกระทู้คล้ายๆกับคนผู้นึงในบอร์ดนี้เลยแบบเดียวกับเป๊ะ ราวกับว่าเป็นตัวตายตัวแทน แต่คนที่ว่ายังไม่ตาย
ปฏิบัติไปเห็นโน่นเห็นนี่ ก็ยังมีจริตเหมือนเดิม ชื่ออะไรจำไม่ได้ จำได้แต่โลโก้ เหมือนภาพวาดสีน้ำเงิน เป็นรูปคนเอียงข้างเป็นภาพครึ่งตัว กำลังเทอะไรซักอย่างลงศรีษะตัวเอง

 

เออ...จริงๆ กรรมฐานก็เหมื่อนการขับรถนะ....สมาธิเหมื่อนการใช้เกียร์....ฝึกใหม่เหมือนการหัดขับ....ทำไป..จึงรู้ว่า....เมื่อเจอทางแบบใหน...ใช้อะไรให้ดีกับทางนั้นๆ.....เพื่อให้เกิดประโยชน์สูงสุดคือถึงที่...และไม่เกิดอุบัติเหตุกลางทาง.....การใช้เกียร์ผิดกับทางก็อาจเป็นปัญหาเช่นเครื่องยนต์เสียไว...หรือประสพอุบัติเหตุได้.....สมกับที่พระพุทธเจ้าได้กล่าวไว้ว่า สมถะและวิปัสสนาต้องเจริญด้วยปัญญาอันยิ่ง.....




[๒๙๔] ดูกรภิกษุทั้งหลาย ก็ธรรมที่ควรให้เจริญด้วยปัญญาอันยิ่งเป็นไฉน?
คือ สมถะและ วิปัสสนา
ดูกรภิกษุทั้งหลาย ธรรมเหล่านี้ควรให้เจริญด้วยปัญญาอันยิ่ง.

พระไตรปิฎกเล่มที่ ๑๙ สุตตันตปิฎกที่ ๑๑ สังยุตตนิกาย มหาวารวรรค


วันนี้ได้ข้อธรรม คุณบอย...ขอบคุณครับ....

 

ขอบคุณครับสำหรับคำแนะนำจะลองพยายามปฏิบัติ ให้เป็น วสี ครับ สาธุ สาธุ