ดอนเจดีย์เมืองกาญจน์

​

ถาม : ที่เมืองกาญจน์เมื่อเร็วๆ นี้ที่พระบรมนุสาวรีย์ (พระนเรศวรฯ) มีเหตุการณ์พิเศษมีนกมาบิน แล้วมีเมฆบังแล้วก็มีพายุ ?

ตอบ : อ๋อ ! พายุนั้นมาจากเฮลิคอปเตอร์

ถาม : เขาบอกว่ามีแสงพุ่งลงมา ?

ตอบ : ตรงสถานที่นั้นนะเป็นสนามรบจริงๆ สมัยที่พระนเรศวรท่านรบกับพระมหาอุปราชจริงๆ ตรงนั้น แต่ว่าสมัยก่อนพอเขาเสาะหาว่าสถานที่ไหนที่เป็นอนุสรณ์ดอนเจดีย์ที่พระนเรศวรสร้างไว้ เขาไปเจอเอาที่สุพรรณบุรีก็เลยไปปักใจมั่นเสียก่อนว่าเป็นตรงนั้นแน่

อย่าลืมว่าหลังจากที่พระมหาอุปราชท่านโดนพระนเรศวรฯ ฟันจนตายคาคอช้างแล้ว ทัพไทยตามตีทัพพม่าไปอีกจนกระทั่งถึงทุ่งลาดหญ้า ถ้าจากดอนเจดีย์ตีไปถึงโน้นก็เป็นลมตายเสียก่อน แต่ว่าจากพนมทวนไปนี่มันสมน้ำสมเนื้อกันมันไม่กี่กิโลเมตร

แล้วบริเวณนั้นก็มีกระดูกช้างกระดูกม้า มีอาวุธเก่าตกอยู่เต็มไปหมด เขาเก็บเอาไว้ให้ดูเป็นพิพิธภัณฑ์เลย เจดีย์เก่าก็ยังอยู่แต่ว่าพังเหลือครึ่งองค์เท่านั้น ตอนนี้เขาก็ยอมรับ นักประวัติศาสตร์เขาก็ยอมรับแล้วว่านั่นเป็นของจริง แต่บังเอิญว่าดอนเจดีย์เขายึดชื่อเสียงนั้นไปนานแล้ว จนกระทั่งกลายเป็นอำเภอดอนเจดีย์ไปแล้วด้วย แก้ไขไม่ได้

เคยไปแถวนั้นพอเดินเข้าไปในเขตนี้ขนลุกซ่าไปทั้งตัวเลย พวกมาสะกิดเตือนมีอะไรขอบ้าง ทำบุญไว้เยอะเขาขอบ้าง ไปตอนนั้นเขายังไม่ได้สร้างอะไร มาตอนหลังมีศาลพระนเรศวรฯ ตอนนี้ก็สร้างอนุสาวรีย์ไว้ด้วย ไม่ได้แวะไปนานแล้ว สมัยก่อนไปนี้หลงแล้วหลงอีก สมัยนี้เห็นเขาว่าทางลาดยางแล้ว ดอนเจดีย์ อำเภอพนมทวน จังหวัดกาญจนบุรี

สมัยก่อนมันจะเข้าไปทางดงอ้อย สมัยนี้มันกลายเป็นบ้านจัดสรรหมดแล้ว ? สมัยที่ธุดงค์นี่ชอบดงอ้อยมากเลย ไปนอนกับหมาก็ไปนอนในดงอ้อย เคยไปแล้วก็เขาจะมีเพิงพักสำหรับคนงานตัดอ้อย เราไปถึงก็แขวนกลดแล้วก็นอน กลางคืนหมามานอนด้วย บางทีมาทีแปดตัวสิบตัว มันกระโดดใส่กลดพังบรรลัยหมดต้องปลดมุ้งออกให้มันนอนด้วย หมานี่รู้สึกเขารักพระมากนะ ไปที่ไหนก็ไปด้วย บางตัวเรานั่งกรรมฐานก็เอามือท้าวไหล่เต๊ะจุ๊ยด้วย ท้าวไปท้าวมาเราไม่เล่นกับมันสักที มันก็แทะหูเราสนุกของมัน

เคยโดนผีหลอกอยู่กลางดงอ้อยด้วย สนุกดี แต่ว่าอย่างไรล่ะ เรามันหน้าด้านกว่า แรกๆ พอนอนภาวนาอยู่พอเริ่มสักสามสี่ทุ่มก็มาแล้วเสียงมันเหมือนหนูตัวเล็กๆ วิ่งตึ๊กๆ แล้วก็ไม่ได้ยินเสียง มันวิ่งอ้อมนะ มันวิ่งทางด้านนี้อีก มันวิ่งไขว้กันไปไขว้กันมาเห็นเราไม่สนใจที่เสียงมันดังขึ้น หนูนั่นตัวคงสักขนาดแมวได้นะ เสียงชักดัง พอดังแล้ววิ่งโครมๆ ไปสักพักหนึ่ง เราก็ไม่สนใจภาวนาของเราไป คราวนี้เหมือนอย่างกับหมาไปกัดกันทั้งฝูง เสียงโครมครามลั่นไปหมดเลย

เขาเองเขาพยายามจะดึงความสนใจของเรา เราเองไม่สนใจภาวนาไปภาวนามาเผลอหลับ ตื่นเข้ามาอีกทีดึกแล้ว คงเริ่มจะเหนื่อยหายหัวเงียบไปตอนไหนก็ไม่รู้?


สนทนากับพระอาจารย์เล็ก สุธมฺมปญฺโญ
ณ บ้านอนุสาวรีย์ฯ เดือนตุลาคม พุทธศักราช ๒๕๔๔



ที่มา : http://www.watthakhanun.com/webboard/showthread.php?t=970



.