ที่ใดมีรักที่นั้นมีทุกข์ เกิดเป็นตำนาน แห่งการรอคอย ๑๔๐๐ ปี

มาฟังเรื่อต่ออีกนิดนะครับ

เรื่องนี้เกิดโดยบังเอิญตอนที่ไปถอนคำสาบานกันครับ

ตำนานเมืองรัฐการหรือเวียงท่ากาน​

เมืองซ้อนเมืองหลายภพชาติ​

<O​

เรื่องที่จะเล่าต่อไปนี้ เป็นผลจากนั่งสมาธิ โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่าน ผู้เล่าเรื่องนี้ ในอดีตชาติเป็นปุโรหิตของเมือง เพื่อไขปริศนาของเวียงท่ากาน
<O</O
ย้อนหลังประมาณปีพุทธศักราช ๒๑๕มีเมืองหนึ่งชื่อ ศิครินทร์นคร กษัตริย์ผู้ครองเมือง มีพระธิดาองค์โตชื่อ เจ้าหญิงอมราวดี มีอุปนิสัยห้าวหาญ คล้ายบุรุษ มีความฉลาดปราดเปรื่อง เก่งกาจเรื่องการรบ ชนะข้าศึกในหลายเมือง ศิครินทร์นคร สามารถขยายอาณาจักรโดยรอบ
<O</O
ห่างจากเมืองศิครินทร์มาทางตะวันออกฉียงเหนือ มีเมืองอีกเมืองหนึ่งชื่อ เมืองชัยการ (ห่างจากเมืองรัฐการ หรือเวียงท่ากานในปัจจุบัน ไปทางทิศตะวันตกเฉียงใต้ ประมาณ ๓๐-๔๐ กม.) เป็นเมืองที่เจริญรุ่งเรือง เป็นเมืองที่เก่งเรื่องการค้าขาย โดยมีเจ้าชายพระองค์โต ชื่อ เจ้าชายรัฐการ เป็นผู้ควบคุมดูแลการค้าไปตามหัวเมืองต่าง ๆ เจ้าชาย<?xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com</st1ersonName>รัฐการ เก่งในด้านการค้า เป็นผู้มีวาทศิลป์ในการเจรจาต่อรอง ประกอบกับเป็นเจ้าชาย<st1ersonName w:st="on" ProductID="รูปงาม มีนิสัยเจ้าชู้">รูปงาม มีนิสัยเจ้าชู้</st1ersonName> จึงเป็นที่หมายปองของเจ้าหญิงตามหัวเมืองต่าง ๆ เป็นอันมาก
<O</O
ต่อมาพระราชาแห่งเมืองศิครินทร์ต้องการขยายอาณาจักรไปทางทิศตะวันออกเฉียงเหนือ จึงให้เจ้าหญิงอมราวดี เป็นผู้นำยกทัพมาตีเมืองชัยการ หวังจะให้ชัยการนครเป็นเมืองขึ้นอีกเมืองหนึ่ง <O</O

ส่วนพระเจ้าชัยราชาธิราช กษัตริย์แห่งชัยการนคร เล็งเห็นว่า หากแม้พระองค์ให้รบกัน ฝ่ายเมืองของพระองค์จะมีแต่ความพ่ายแพ้ ไม่สามารถเอาชนะทัพของเจ้าหญิงอมราวดีได้ เนื่องจากเป็นผู้ชำนาญในการรบมากกว่า จึงได้ส่งทูตสันถไมตรีออกไปเจรจา เพื่อยอมแพ้ โดยไม่มีการรบ พร้อมเครื่องบรรณาการเป็นจำนวนมาก และเสนอว่า จะยอมส่งส่วยให้ทุกปีมิได้ขาด เจ้าหญิงอมราวดีผู้นำทัพจึงรับข้อเสนอและยอมยกทัพกลับ<O</O

ต่อมาพระเจ้าชัยราชาธิราช ทรงพิจารณาเห็นว่า หากพระองค์ยังเป็นเมืองขึ้นแห่งเมืองศิครินทร์นครต่อไป ไม่มีผลดีแก่เมืองของพระองค์เลย จึงคิดหาทางให้พ้นจากการเป็นเมืองขึ้นของเมืองศิครินทร์<O</O
พระองค์จึงได้ส่งพระราชสาส์นไปยังกษัตริย์แห่งเมืองศิครินทร์ ได้สู่ขอพระราชธิดาองค์โต คือ เจ้าหญิงอมราวดี เพื่ออภิเษกสมรสกับเจ้าชายรัฐการ พระราชบุตรองค์โตโดยให้เหตุผลว่า

..ศิครินทร์ได้มีการแผ่ขยายพระราชอาณาจักร จึงจำเป็นจะต้องใช้ทรัพย์ เพื่อเป็นเสบียงในการรบ ซึ่งเมืองชัยการก็อุดมไปด้วยทรัพยากรธรรมชาติทั้งหลาย อีกทั้งทรัพย์ที่ได้กำไรจากการค้าขาย จะทำให้ศิครินทร์นครยิ่งใหญ่กว่าเดิม และสงครามระหว่างสองเมืองจะไม่เกิดขึ้นอีก<O</O

เมื่อกษัตริย์แห่งเมืองศิครินทร์ได้รับพระราชสาส์นแล้ว ทรงพิจารณาเห็นด้วยกับความคิดของกษัตริย์เมืองชัยการ เนื่องจากเห็นว่า เจ้าหญิงอมราวดี พระธิดาองค์โตถึงเวลาอันควรที่จะอภิเษกสมรส <O</O

อีกประการหนึ่ง ในการรบ พระองค์ก็มีพระราชโอรสอีกหลายพระองค์ที่โตในวัยที่จะออกรบช่วยในการแผ่ขยายพระราชอาณาจักรของพระองค์ได้ จึงได้เรียกเจ้าหญิงอมราวดีมาสอบถาม
<O</O
ในครั้งแรกเจ้าหญิงอมราวดี ไม่ทรงรับปาก เนื่องจากเจ้าหญิงทรงไม่ปรารถนาที่จะอภิเษกสมรสกับชายใด อีกประการหนึ่ง พระนางได้ให้คนไปสืบข่าวเรื่องของเจ้าชาย<st1ersonName w:st="on" ProductID="รัฐการ ทราบว่า">รัฐการ ทราบว่า</st1ersonName> เจ้าชายเป็นคนเจ้าชู้หลายรัก แต่ต่อมาได้ยอมที่จะอภิเษกสมรส เนื่องจากเหตุผลทางการเมือง
<O</O
จึงได้มีพิธีอภิเษกสมรสระหว่างเจ้าชายรัฐการ และเจ้าหญิงอมราวดี ก็ถูกจัดขึ้น มีการทำพิธีกรีดเลือดสาบาน ว่าจะซื่อสัตย์ต่อคู่ครอง และทำพิธีต่อหน้าสิ่งศักดิ์สิทธิ์ หากแม้ว่าผู้ใด ผิดคำสาบาน ผู้นั้นจะต้องมีอันเป็นไป โดยมีกัณฐกะปุโรหิต เป็นเจ้าพิธีและเป็นพยาน
<O</O
หลังจากอภิเษกสมรส เมื่อปี ๒๑๘ เจ้าชายรัฐการก็ยังเดินทางไปตามหัวเมืองต่าง ๆ เพื่อติดต่อการค้า และยังมีนิสัยเจ้าชู้เช่นเดิม แต่เจ้าหญิงอมราวดีมิทรงทราบ
<O</O
จนกระทั่งวันหนึ่งเจ้าชายรัฐการเกิดความพอพระทัย เจ้าหญิงองค์หนึ่ง ซึ่งเป็นพระญาติห่าง ๆ ของเจ้าหญิงอมราวดี และเป็นเพื่อนสนิทตั้งแต่ยังทรงพระเยาว์ ถึงขนาดลักลอบเป็นชู้กัน หลายครั้ง<O</O

เมื่อเจ้าหญิงอมราวดีได้ทรงทราบ ทรงกริ้วขนาดหนัก และเนื่องจากพระวรกายที่เคยออกศึกมามาก ทำให้พระนางถึงกับล้มป่วยลง ก่อนเสียสิ้นพระชนม์ เจ้าหญิงอมราวดี ได้ทรงสาปแช่งทั้งสองไว้ว่า....
<O</O
“หากแม้เกิดมาชาติใด ขออย่าได้สมหวังในความรัก ไม่ว่าจะรักกันแค่ไหน อย่าได้สมหวัง ขอให้เป็นผู้ที่ได้รับการติฉินนินทา ถูกใส่ร้าย จนกว่าจะได้รับการอโหสิกรรม”
<O</O
และนางก็สิ้นพระทัยลง เมื่อปลายปีพุทธศักราช ๒๑๘ เมื่อเกิดเหตุดังกล่าวขึ้น กษัตริย์แห่งเมืองศิครินทร์จึงส่งพระราชสาส์นให้มีการลงโทษเจ้าชายรัฐการ ซึ่งเป็นเหตุให้เจ้าหญิงอมราวดี พระชายาสิ้นพระชนม์

หากเมืองชัยการไม่ทำตาม เมืองศิครินทร์จะยกทัพมาตีเป็นเมืองขึ้นดังเดิม เมืองชัยการ จึงมีคำพิพากษาให้จองจำเจ้าชายรัฐการอยู่สถานที่แห่งหนึ่ง ออกนอกเมืองชัยการประมาณ ๓๐ กว่ากิโลเมตร (บริเวณเวียงท่ากาน ในปัจจุบัน)

ส่วนเจ้าชายรัฐการ หลังจากได้ถูกจองจำแล้ว จึงพิจารณาโทษแห่งความเจ้าชู้ของตน เป็นเหตุที่ทำให้บ้านเมืองเดือดร้อน และระลึกถึงความผิดที่ตนได้กระทำมาตั้งแต่อดีต จึงไม่ปรารถนาที่จะมีคู่ในชาติต่อไป ต่อมาพระองค์ได้สิ้นพระชนม์ เมื่อปีพุทธศักราช ๒๒๕ นั่นเอง
<O</O
เมื่อเจ้าชายรัฐการสิ้นพระชนม์แล้ว ได้มีการปลูกต้นโพธิ์ไว้ ทางทิศเหนือของตำหนัก เพื่อเป็นที่ระลึกถึงเจ้าชายรัฐการนั่นเอง ปัจจุบันต้นโพธิ์เดิมได้ตายไปแล้ว ต้นโพธิ์ที่เห็นในปัจจุบันเป็นรุ่นที่ ๓ และได้มีการสร้างเมืองใหม่ซ้อนทับที่เดิม ดังที่เห็นในปัจจุบัน<O</O
<O

 

เพลงเพราะมาก หาฟังเพลงที่ อนุรักษ์ วัฒนธรรม ท้องถิ่น แบบนี้ ยากมากในปัจจุบันนี้ ขอร่วมเป็นกำลังใจในการ ที่จะร่วมกัน อนุรักษ์ เพลง พื้นเมือง ทำให้ มองเห็นภาพในอดืตที่ กำลังลางเลือน ให้ผุดขึ้นมาอีก เข้ากับบรรยากาศ ของเรื่องในอดืต ที่เล่ามา ขอบคุณที่สรรหาเพลงเพราะ ๆ นี้ มาเปิด

 

...ติดตามอ่านค่ะ อยู่ๆ ก้อแวะมาเฉยเลยที่กระทู้นี้ มีเหตุ มีเหตุ ....
นิมิต ที่ท่านได้มานั้น ฤาเพราะความผูกพันใดใด

 

ผมมีรูปท่าน หน้าท่านงดงานราวกับพระปฏิมากรรม​

 

ขออนุโมทนาบุญกับผู้เล่าและผู้ฟังทุกท่านนะค่ะ
และๆๆ ทุกๆๆ ดวงจิตที่กรรมเป็นเครื่องพรรณการ ให้คงอยู่ในภพใดภพหนึ่งเมื่อรอเวลาแห่งการหมดวาระแห่งกรรม
ขอให้ทุกๆๆ ดวงจิตที่ได้ร่วมรู้ หลุดพ้น ได้โดยง่าย ทั่วทุกท่านทุกคนทุกดวงจิต
เทอญ

สาธุ สาธุ สาธุ ค่ะ

 

นอกจากเก่งแล้ว ยังหน้าตาดี เอ๊ยนิสัยดีด้วยนะคะ (แอบเข้ามาแซว อิอิ)

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ

Numsai

 

เคยไปบ้านแฟนที่นนทบุรี ผมกึ่งฝันกึ่งตื่นเห็นผู้หญิงใส่ชุดไทยลอยสูงจากพื้นประมาณ 1 ฟุต มองไม่เห็นหน้ามีแต่ลำแสงสีทองเรืองรองไปหมดสะดุ้งตื่นมาเลยไปเล่าให้แม่แฟนฟังทีแรกผมนึกว่าผีบ้านผีเรือน/เจ้าที่รึเปล่า...แต่แม่บอกว่าแบบนี้ไม่มี"ลูกพอะไรติดตัวมารึเปล่า" ผมพกรูปหล่อพระนางจามเทวีทรงเครื่อง.... นอกนี้ก็เคยฝันว่าแม่ชีที่วัดดอยน้อยมาสอนคาถาให้บทธรรมดาๆนี่แหละครับ.....

 

ขอได้โปรดหนุนนำข้า ฯ ทุกคราไป ขอให้ได้สัมฤทธิ์ผลในอนาคตกาล

จงเป็นผลสำเร็จ
จงเป็นผลสำเร็จ
จงเป็นผลสำเร็จ

คำสาบานด้วยความที่ไม่รู้จริง"พระนางอุทุมมาพรเทวี" บัดนี้ขอได้ขาดจากกัน ให้จิตนางได้เป็นอิสระจากนี้สืบไป

 

อยากทราบ เพราะว่า ต้องการหาต้นกำเนิดเรื่องราวต่างๆ ที่กระผมสงสัยอยู่ตอนนี้ครับ เนื่องจากเคยเห็นภาพแบบคร่าวๆ แต่ไม่มีรายละเอียดเลย น่าจะเป็นวิชาที่มาจากทางเหนือเพียงแห่งเดียว ศึกษาเพื่อเรียนรู้เชิงวิชาการครับ ว่าเป็นมายังไง มีรายละเอียดยังไง ทำไมจึงสามารถผูกดวงจิตได้ และทำไมจึงส่งผลต่อภพชาติได้
เป็นสิ่งที่น่าศึกษาค้นคว้าครับ คือผมศึกษาเป็นเรื่องๆไปครับ ตามวาระและโอกาศ
รบกวนช่วยแนะนำเพิ่มเติมด้วยครับ ขอบคุณครับ

อนุโมธนา...

 

พระฉายงามไม่แพ้หญิงชาติใดในโลก​

 

จากหนังสือ ดับร้อน

พระพุทธองค์ตรัสว่า

ไฟคือราคะ หรือโลภะนั้นมีโทษน้อย แต่คลายช้า
โทสะมีโทษมาก แต่คลายได้เร็ว
โมหะมีโทษมากเช่นเดียวกับโทสะ ทั้งคลายช้าด้วย

 

ขออนุโมทนาด้วยครับ
เรื่องนี้คงมีหลายคู่ ไม่นึกว่าจะมีคนกล้าเล่า เพราะตอนปี ๔๙ ผมไปรับราชการที่จังหวัดลำพูน พักที่บ้านพัก หน้าบ้านมีต้นลำไยต้นใหญ่มาก ๑ ต้น มีผ้าสไบสีแดงพันไว้ พอดีแม่ผมเขาปฏิบัติสายหลวงพ่อฤาษีลิงดำ แม่บอกผมว่า มีเทวดาผู้หญิงที่ต้นลำไย รอผมอยู่นานแล้ว คอยให้ผมทำบุญให้ และหาผ้ามาเปลี่ยน ผมจึงไปซื้อผ้าลายลูกไม้คล้ายๆสไบ สีเขียวและสีนำ้เงิน มาเปลี่ยนให้ ซึ่งแม่ผมบอกว่าเขาเคยเป็นภรรยาผมเมื่อหลายชาติผ่านมาที่เมืองลำพูน แต่ก่อนนั้นไม่ทราบว่าเรียกเมืองอะไร เริ่มแรกไม่ค่อยเชื่องงๆ แต่ผมก็ทำตามที่แม่บอก อยู่มาวันหนึ่งตอนเช้าสักหกโมงเข้าขณะนอนอยู่เหมือนมีคนมายืนดู จึงหันไปดู เห็นผู้หญิงใส่ชุดสีนำ้เงินพร้อมเด็กอายุประมาณ ๖-๗ ขวบ ยืนยิ้มดูผมอยู่ข้างๆ ห่างจากที่นอนประมาณ ๑ เมตรกว่าๆ แล้วผมพยายามขยับตัว แต่ก็ขยับไม่ได้ หันแต่หัวไปมองเขาได้เท่านั้น จึงหลับตาท่องพุทธโธ สักพักจึงขยับตัวได้ ก็เลยสงสัยว่าภพชาติก่อนเกี่ยวกับเรามันคงจะมีจริง (ไม่ได้ให้เชื่อทุกคนครับ เป็นเรื่องที่ผมประสบมาด้วยตนเองคนเดียว คล้ายกับเจ้าของกระทู้เล่าซึ่งเก็บไว้นานแล้ว พอดีมาเจอเหตุการณ์คล้ายๆกันเลยบอกเล่าว่าก็เคยเจอเหมือนกันครับ ผู้อ่านโปรดใช้วิจารณญาณเองครับ ไม่โกรธกันครับ)

 

พระแม่ในชุดสีขาว ทรงบำเพ็ญเพียร ต้องไปดูที่วัดพระธาตุห้าดวง ลำพูน เหมือนองค์นั้นมากๆๆๆ

 

ขออนุโมทนาบุญด้วยค่ะ ขอผลบุญที่ข้าพเจ้าทำมา จงบังเกิดแด่ท่านทั้งหลายที่เกี่ยวข้องในทั้งสองเมืองนี้ ตลอดทั้งท่านกัณฐกะปุโรหิต เป็นที่สุด

ท่านใดที่มีทุกข์ ขอให้ปราศจากทุกข์เวรภัยทั้งปวง
ท่านใดที่มีสุข ก็ขอให้มีสุขยิ่ง ๆ ขึ้นไป ขอให้ท่านทั้งหลายได้มีดวงตาเห็นธรรมในที่สุด สาธุ...

Numsai

 

รูปที่ท่านเห็นนั้นคือรูปนิมิตแห่งพระนางจามเทวีครับ ไม่ใช้รูปแห่งพระนางอุทุมมาพรเทวีครับ

 

สวัสดีปีใหม่ครับ ขอให้รวยๆๆๆ เฮง ๆๆๆๆๆๆๆ สำเร็จทันใจ

 

search เรื่องเจ้าแม่จามเทวีอยู่ดี ๆ เข้ามากระทู้นี้ได้งัยเนี่ย คนที่มาเจอกันที่นี่คงมีบุรพกรรมร่วมกันมา โดยเฉพาะเรื่องเวียงท่ากาน เคยนิมิตฝันเห็นขวนแห่ไหว้สาสักการะพระธาตุเจ้าที่เวียงท่ากาน พร้อมหมู่ช่างฟ้อน และเพลงเนื้อหาบูชาพระธาตุเจ้า ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้เป็นคนเหนือคนเมืองเลย ทั้งเนื้อร้อง ทำนองออกมาจากไหนไม่รู้ ไปเชียงใหม่ ไปเวียงกุมกาม แต่ก็ไม่เคยกรายไปในเขตเวียงท่ากานเลย ทำไม่ไม่รู้ ไม่กล้าไปกลัว เหมือนมีคนรอเราอยู่เยอะ คงเคยทำไม่ดีไว้มาก ทำให้ใครเสียใจไว้ หากข้าพเจ้าได้เคยล่วงเกินพลั้งพลาดท่านใดด้วยกายกรรม วจีกรรม มโนกรรมก็ดี ขออโหสิกรรมซึ่งกันและกันมา ณ โอกาสนี้ด้วยเทอญ

 

เศร้าจัง ส่วนตัวแล้วเปนคนชอบเมืองเหนือมาก โดยฉเพาะวัฒนธรรม ภาษา และ ประวัติศาสตร์
ขอบคุณท่าน จขกท ที่นำมาเสนอให้เราใด้อ่านค่ะ จากที่ไม่อยากมีคู่อยู่แล้วก็ยิ่งไม่อยากมีเข้าไปอีกอ่ะ....กัว

 

อาจารย์ :เราบอกว่า เรารักภรรยาเรามาก ถ้าอย่างนั้น เวลาภรรยาไปมีสามีใหม่เราก็

ต้องอนุโมทนา สาธุ นะ

ศิษย์ : อ้าว ทำไมล่ะครับ

อาจารย์ : เอ้า! ถ้าเรารักภรรยาเราจริงๆ เวลาเราเห็นคนที่เรารักมีความสุขก็ต้องยินดีกับเขา

ด้วยซิ แต่ทุกวันนี้ มันไม่ใช่ความรัก มันเป็นความเห็นแก่ตัวต่างหาก อยากครอบ

ครอง ถ้าไม่ได้ดั่งใจก็ทะเลาะเบาะแว้งแทบจะฆ่ากัน....มันไม่เรียกว่ารัก

..................ขอให้เปลี่ยนความรักเป็นความเมตตาต่อกันแล้วโลกจะสงบสุข........

 

สาธุค่ะ......
อ่านจบแล้ว ดีใจ.... จนน้ำตาซึมเลยค่ะ

เคยคิดอยู่เหมือนกันนะ ว่าจะมีใคร รอเราอยุ่รึเปล่า...?
ตั้ง นานมาแล้ว อาจจะ ลืม ลืมจน จำกันไม่ได้แล้ว ......