ศูนย์รวมลูกหลานพญานาคศรีสัตตนาคราช

ก่อนจะเริ่มเล่าทุกๆเรื่องราว ปราญฯขออนุญาตขอบพระคุณ ในส่วนที่หาที่สุดมิได้ ปราญฯขอเก็บไว้ในหัวใจนะคะ
ขอบพระคุณ พี่ครู อย่างที่สุดค่ะ ปราญฯรู้ว่าพวกเราทุกคนในกระทู้นี้มีส่วนเกี่ยวพันกันมา ไม่ว่าทางใดก็ทางหนึ่ง พี่ครูเมตตาต่อปราญฯและพวกเราเสมอๆ พวกเราทุกคนรับรู้ได้ค่ะ ขอบคุณพี่ครูสำหรับทุกแรงผลักดัน แรงใจ ที่ส่งมอบให้แก่พวกเรา กราบอย่างสุดจิตสุดใจแม้ไม่เคยได้พบเจอหน้ากันก็ตาม

ขอบพระคุณ พี่หลวง อย่างที่สุดค่ะ พี่เป็นจุดเริ่มต้นของการเดินทางในครั้งนี้ ทั้งในเรื่องการแจกพระให้แก่พวกเรา ทำให้ปราญฯรู้จักบทสวดจักรพรรดิ ทำให้ปราญฯมีโอกาสได้เดินทางไปในครั้งนี้ คอยดูแลน้องสาวคนนี้อย่างดีโดยตลอด เป็นห่วงเป็นใยน้องๆทุกคน เป็นธุระจัดการให้ในทุกเรื่อง ดูแลทุกข์สุขของพวกเราทุกคน ขอบคุณมากค่ะ ไม่ว่าพี่จะทำด้วยหน้าที่ที่รับปาก "ท่าน" หรือทำด้วยหัวใจ น้องซาบซึ้งในพระคุณนี้อย่างที่สุด

ขอบพระคุณ พี่อาร์ท อย่างที่สุดค่ะ ตัวจริงพี่อาร์ทน่ารักมากๆ ฮาได้ทุกช็อต ทำเรื่องทุกเรื่องให้เป็นเรื่องขำขันได้ พี่อาร์ทดูแลน้องปราญฯอย่างดี ช่วยเหลือพวกเราทุกอย่างที่ทำได้ ตอนแรกคิดว่าพี่อาร์ทจะเงียบๆ เก๊กหล่อ ไม่ค่อยพูด แต่อยากบอกว่า ฮากระจายทุกมุขค่ะ
ขอบพระคุณ น้องน้ำใจ น้องสาวที่แสนน่ารักที่ดูแลพี่ปราญฯอย่างดี พี่ปราญฯขอบคุณน้องมากๆค่ะ ดีใจที่ได้มีน้องสาวเพิ่มขึ้นมาอีกคน

ขอบคุณพี่นิ คุณณัฐ และพี่ๆน้องๆทุกคนในกระทู้ค่ะสำหรับความห่วงใยที่มอบให้มา อบอุ่นมากค่ะ มากมายจริงๆ

 

เริ่มเล่าแล้วนะคะ อิอิ

 

เราเริ่มออกเดินทางกันเย็นวันที่ 23 ก.ค. ค่ะ ปราญฯนัดเจอกับพี่หลวงที่อนุสาวรีย์ชัยฯตอน16.30 น. ส่วนพี่อาร์ทและน้องสาวนัดเจอที่หมอชิตค่ะ รถออกชานชาลาที่ 34 เวลา17.45น.ค่ะ
ปราญฯก็ขออนุญาตออกจากที่ทำงานเร็วกว่ากำหนดค่ะ รีบเร่งออกเดินทาง เผื่อเวลาเดินทางไว้ ชั่วโมงครึ่งค่ะ กะจะไปให้ทันก่อนกำหนดค่ะ แต่ปรากฏว่าเราถูกทดสอบกำลังใจกันจนถึงวาระสุดท้ายจริงๆค่ะ เริ่มจาก ปราญฯขึ้นรถเมล์ผิดสายค่ะ แทนที่จะขึ้น ปอ.16 ดันทะลึ่งไปขึ้นสาย28ค่ะ อารมณ์นั้นลืมนึกว่ามันวิ่งกันคนละเส้นทางค่ะแต่ก็ยังทำใจดีสู้เสือเพราะกว่าจะนึกได้ก็ย้อนไปหารถเมล์คันอื่นขึ้นไม่ได้แล้ว แต่พอใกล้เวลาก็เริ่มกดดันค่ะ ไม่รู้จะทำอย่างไร กลัวไปไม่ทันค่ะ รถติดมากๆๆๆๆๆๆค่ะ ตอนนั้นก็นึกถึงหลวงปู่หลวงตาตลอดเวลาค่ะ สุดท้ายปานชะนีก็แบกกระเป๋าเดินทางใบโตพร้อมกระเป๋าเป้อีก 1 ใบ ขึ้นมอเตอร์ไซค์รับจ้างค่ะ เพราะตอนนั้นกะว่าถ้าไม่ทำอย่างนี้ก็ไม่ทันแน่แล้ว
พอไปเจอพี่หลวง โดนดุทันทีค่ะ แป่ว --" ดุว่าทำอย่างนี้ได้ยังไงรู้ไหมว่ามันอันตราย กำลังท้องกำลังไส้มานั่งวินมอเตอร์ไซค์--"(ไอ้เราก็แอบเถียงในใจว่า ถ้าหนูไม่ขึ้นวินมาจะทันได้ไงเล่าพี่ แล้วหนูก็ยังไม่ได้ท้องเลยอ่ะ) แหะๆ ไม่กล้าเถียงออกเสียงค่ะ ปล่อยให้พี่เขารอแล้วยังจะสร้างความลำบากให้เขาอีกค่ะ
ระหว่างอยู่บนแท็กซี่เราก็แอบเม้าท์พี่อาร์ทกันว่า พี่อาร์ทจะโหดไหม จะพกอาวุธ(แปรงสีฟัน)มาหรือเปล่า จะแอบดูหน้าพี่อาร์ทโดยไม่ให้รู้ตัวค่ะ อิอิ
ปรากฏว่า พี่อาร์ทยังมาไม่ถึง--" ที่นี้เราก็ลุ้นกันว่าพี่อาร์ทจะมาถึงตอนไหนจะทันรถไหม เพราะเวลา ฉิวเฉียดมากค่ะ
ตัดฉากมาที่น้องสาวเรา น่ารักมากๆค่ะ โทรหาพี่ปราญฯเป็นระยะๆโดยไม่ต้องให้พี่ปราญฯต้องเป็นกังวลเลย(ส่วนพี่อาร์ทนี่น้องปราญฯต้องเป็นฝ่ายโทรไป) ช่วงนี้ยังไม่มีประเด็นของน้องสาวค่ะเพราะนั่งกันคนละที่ แต่ก็มีการสั่งความไว้ว่า พี่อย่าลืมเรียกหนูด้วยนะคะ(แหม ใครจะลืมน้องลงจ๊ะ)
และแล้วเรา 4 คนก็ขึ้นรถกันได้โดยปลอดภัยค่ะ ทันเวลาทุกคน

โห แค่ขึ้นรถก็ยังเล่าซะละเอียด กว่าจะจบสงสัยหลับทั้งคนเล่าและคนรออ่าน อิอิ

 

อย่าอารัมภบทนานนะครับ สงสารคนไม่ได้ไปบ้างครับ คุณปราญชลี

 

dangsticker

มาเล่าของเราบ้าง
นัดกับพี่หลวงไว้ที่หมอชิต 4โมงเกือบ 5 โมง เดชะบุญงานที่ร้านเยอะมากกว่าจะเสร็จงาน 4.30 รีบอาบน้ำแต่งตัว ฝนก็เริ่มตกหนักมาก ออกไปนั่งแท็กซี่ก็ให้พี่เขารีบขับด่วน แต่รถติดสุดๆเลยครับนั่งขอหลวงปู่ว่าขอให้ทัน จังหวะนั้นเองเหมือนเรื่องบังเอิญ มองไปหน้ารถแท๊คซี่ เห็นรูปปั้นเทพกวนอู วางหน้ารถ เลยถามเจ้าของรถเจ้าของรถบอกว่า ไปได้มาอย่างไร เจ้าของบอกว่าได้ไปศาลเทพกวนอูที่เพชรบุรี ร่างทรงท่านเทพกวนอูทำพิธีให้ พอมองไปรอบคัน ท่านกวนอูลงยันต์ไว้รอบคันเลยครับ ในใจมันลิงโลด รีบนึกถึงท่านอีกองค์ ขอเบิกทางไปแสวงบุญ ตอนนั้นใจเชื่อว่ายังไงก็ได้ไปแน่นอน เพราะขอทั้งหลวงปู่ดู่ และเทพกวนอู
เรียกว่าทันแบบฉิบเฉียดเลยครับ ขึ้นรถได้ไม่ถึง 5 นาที รถก็ออกเลยมั้ง
แค่เริ่มต้นก็โชคดีขนาดนี้แล้ว (เจอพี่หลวงตอนแรกนึกว่า นักร้องนำ tattoo color ) หล่อนะพี่เรา

 

เมื่อขึ้นรถแล้ว ปราญฯก็นั่งคู่กับพี่หลวงค่ะ พี่อาร์ทเป็นผู้โชคดีที่ได้นั่งเบาะหลังถัดไป(เดี๋ยวจะเล่าว่าโชคดีอย่างไร อิอิ) ตอนนั้นยังไม่ได้สัมภาษณ์กันอย่างเป็นทางการค่ะ พี่อาร์ทขึ้นรถมาก็ "สวัสดีดีครับพี่ปราญฯ --"เลยทีเดียวเชียว" ก็แอบคุยกับพี่หลวงว่า คุณอาร์ทเขาดูนิ่งๆมากเลยอ่ะพี่หลวง ปราญฯกลัวเขาอ่ะ แบบว่าพี่อาร์ทหน้าเข้มค่ะ มีหนวดด้วย ตัวโต กล้ามโต แอ๊บเท่ห์ตลอด ใส่หมวกด้วย ส่วนน้องสาวเราน่ารักมากค่ะ เสื้อชมพู รองเท้าชมพู เป้ชมพู โบว์ผูกผมสีชมพู แก้มขาว เห็นหน้าแล้วอยากแอบหอมแก้มมากๆค่ะ

เมื่อขึ้นรถเป็นที่เรียบร้อย ปราญฯกับพี่หลวงก็เริ่มเม้าท์อย่างเมามันค่ะ คุยสารพัด พี่หลวงคุยเก่งค่ะ แต่หน้าตาอิดโรยสุดๆ เพราะพี่หลวงต้องเคลียร์หลายๆอย่างก่อนออกเดินทางมา ดูแล้วเห็นทีจะไม่ได้การ ยิ่งแอบบอกเราไว้ว่า"พี่ไม่เคยนอนหลับเลยนะครับน้องเวลาขึ้นรถ พี่ตื่นตลอดเวลาเลย"เราก็เห็นท่าจะไม่ได้การ เพราะหากคุณพี่เธอไม่ได้พักผ่อนบ้างเห็นทีจะพาเราซุกซนไม่ไหว พยาบาลอย่างปราญฯก็จัดการวางยาไป 1 เม็ด อิอิ แค่ยาแก้เมารถ ธรรมด๊า ธรรมดา พี่ท่านหลับปุ๋ยไปเลยค่ะ ได้พักผ่อนยาวหลายชั่วโมงอยู่ค่ะ ทีนี้ถึงคราวพี่อาร์ทที่น่าสงสาร ที่บอกว่าหน้าสงสารคือผู้ชายคนที่นั่งข้างพี่อาร์ทและนั่งข้างหลังปราญฯ เขานอนกรนสุดชีวิตค่ะ เสียงดังมากๆ สงสารพี่อาร์ทและตัวปราญฯเองที่สุด แต่ปราญฯไม่เป็นไร ความที่เราชินกับการอดนอนก็เลยไม่ทรมานเท่าไหร่ ก็หลับๆตื่นๆตลอดทาง ส่วนใหญ่ตื่นมากกว่าหลับค่ะ ได้หลับยาวสักชั่วโมงก็ตอนที่รถใกล้ถึงเชียงดาวแล้วค่ะ
ขอแอบเม้าท์อีกนิด คนโดนวางยา ขนาดรถวิ่งผ่านช่วงจังหวัดตาก(ถ้าจำไม่ผิด) ทางแย่มากๆแต่เธอก็นั่งหลับนิ่งไม่ไหวติงเลยค่ะ

ถึงเชียงดาวประมาณ 6 โมงเช้า เสียเวลาตอนตรวจด่านนิดหน่อย แล้วเราก็ได้นั่งรถสุดคลาสสิคขึ้นถ้ำค่ะ^-^

 

แง๊ จริงเหรอคะพี่นิ ปราญฯไม่เจอพี่งูตาแดงเลย เจอแต่พี่ยักษ์สุดหล่อ ตัวห๊อม หอม

 

วันนี้จบไหมครับ ลุ้นๆครับ

 

แล้วเจองูตัวเล็กรูปหล่อ สีเขียวๆเลื้อยมาหอมแก้มหรือเปล่าครับ เจ้างูน้อยฝากมาบอกว่าคิดถึงมากมาย

 

โมทนากับทุกๆคนด้วยค่ะ พี่โคม คุณปราญ คุณนิค่ะ คุณอาร์ท(ไม่ผิดชื่อละคิๆ) คุณน้ำใจค่ะ

อิ่มบุญถึงทางนี้เลย ^________^

สวัสดีทุกๆคนค่ะ คุณนาคนักรบด้วยคิๆ คุณเอด้วย(ใช่มั๊ยคะ)

 

วันนี้น้องตาลคงไม่ได้ทานข้าว อิ่มบุญซะแล้วนี่ครับ แซวซะเลย ฆ่าเวลา

เอ้า คนเล่าเรื่องอย่าช้านะครับรอฟังอยู่ครับ

 

ขอบใจน้องชาย พี่หล่อสู้น้องและพี่ครู(ตาแดง)ไม่ได้หรอก อิอิ

เราเล่าฝ่ายเราทั้งสิ คนละมุม คนละปัญหา

เราเรียกแท๊กซี่มารับเราที่บ้าน มาช้ามากเพราะรถตัดทะลึ่งติดทั้งๆที่เวลานี้ไม่เคยติด เราภาวนาขอให้ลูกไปทันและได้คนขับดีๆ เราไปติดอีกรอบที่ดินแดง เราแน่ใจมาไม่ทันแน่ๆทั้งๆที่ คนก็ยังไม่เลิกงานกันแต่คงไปรีบกลับต่างจังหวัด เราคิดไม่ออกว่าจะทำยังไงเพราะวางไว้แล้วว่าทันแน่นอนแต่ดันผิดไป

พอรถวนไปที่นัดหมายเราโทรหาปราญเป็นระยะๆ(อาร์ทไม่เคยโทรมาต้งแต่ได้ตั๋ว ฮาๆๆ) รถถึงที่นัดก็เกือบจะได้เวลาขึ้นรถบัสพอดี ใจเป็นทุกข์แต่นึกในใจว่า ยังไงก็ได้ไปแน่นอน นิ่งไว้ๆ เราคุยกับปราญตลอด เพราะอาจจะต้องวนรถไปรับ พี่คนขบใจดีมากได้ยินว่าเราจะไปงานบุญ เลยบอกว่าให้เค้าไปรับปราญ ไม่ว่าเธอจะอยู่ไหนแล้ว
พี่คนขับอาสาไปรับปราญ (ตอนนั้นนั่งมอเตอร์ไซเกือบถึง รพ.พระมงกุฎ เราก็แวะไปรอรับเลยเพราะเธฮนั่งมอเตอร์ซไซมาเลยให้รีบลง ถึงจะท้องรึไม่แต่ก็เสี่ยงตกรถได้ อย่ามาเถียงเชียว)
ขับวนรอบๆรพ. สองรอบรอเธอวิ่งมอบกระเป๋าใบโตมาเลยโฐรับ พี่คนขับอาสาไปส่งขึ้นทางด่วนลงหมอชิตเลย หากไม่ได้พี่ ถ้าเรารอรถคันใหม่คงมาไม่ทันเพราะ คนแย่งรถกันเยอะมากๆ ไปถึงก็ตามหาชานชลาไม่เจอ จะเข้าหมอชิตก็ไม่ได้ รถติดออกมยันถนนใหญ่เลย ลงจอดด้านหน้าแล้วหอบของ กระเป๋า น้ำผึ้งมากมาย วิ่งขึ้นสะพานลอยเดินเข้าไปจนทัน น้องสาวมาก่อนใครแต่ไปเดินชิวๆรอบๆสถานีเล่น ส่วนน้องชายมาสายเพราะรถติดเกือบจะไม่รอด (เราแอบคุยกับปราญว่า คนนี้คงจะคุยยากถ้าไม่ได้ใจเค้า แล้วจะพกอาวุธมาไหม ต้องใส่หมวกมาแน่ๆเลย แล้วก็ใส่หมวกมาจริงๆ ฮา)

 

ยังเลยพี่นาคนักรบคิๆ เดี๋ยวจะไปทานข้าวแล้วค่ะ ฝนตกหนักมาก กระแสบุญมาเต็มที่แน่เลย ฝนตกหนักเลย ขอบคุณค่ะคิๆ

 

งั้นบุญคงมาไม่ถึงพี่แน่ครับ เพราะที่นี่แดดออกครับ อิอิ

 

ระหว่างขึ้นถ้ำ หนุ่มๆก็ร่าเริงกันสุดๆค่ะ ดูวิวทิวทัศน์ 2 ข้างทาง ถ่ายรูปวิวกันสนุกสนาน เพิ่งได้ฟังพี่อาร์ทคุยชัดๆ โอ้ แม่เจ้า พี่ท่านคุยเก่งมาก entertain เก่งสุดๆ ไม่มีการห่วงหล่อกันเลย สาวๆ 2 คนก็ได้แต่นั่งมองตากัน ดูหนุ่มๆร่าเริง รถขึ้นถึงถ้ำอย่างปลอดภัยไร้กังวล ช็อตไหนที่อ่านแล้วไม่น่าอนุโมทนาเราจะเล่าข้ามนะจ๊ะ อิอิ
ขึ้นถึงถ้ำเขาก็ยังสวดมนต์กันไม่เสร็จ เราก็หอบสมบัติมากมายเดินขึ้นถ้ำกัน พี่อาร์ทเมตตาช่วยถือของให้น้องปราญฯ ขอบคุณเจ้าค่ะ น้องสาวเมตตาช่วยกางร่มให้พี่ปราญฯ ขอบคุณเจ้าค่ะ น้องหารู้ไม่ว่าพี่ปราญฯเห็นน้ำฝนนี่อยากจะร่าเริงตากฝนมากๆเลย อิอิ
พอขึ้นไปเราก็ได้สวดมนกันประมาณ10+จบเขาก็สวดกันเสร็จพอดี เรานั่งทำหน้าจิ้มลิ้ม อยู่ตรงด้านนอก พร้อมกระเป๋ากองโต หลวงตาเดินผ่านมาเราก็มีโอกาสได้กราบหลวงตากันค่ะ ปราญฯดูจะตื่นเต้นกว่าคนอื่นๆ(เก็บอาการไม่อยู่)ได้เห็นหน้าหลวงตาตัวเป็นๆเป็นครั้งแรก ได้เข้าไปนั่งในถ้ำต่อหน้าพระแก้วแดงเป็นครั้งแรก ปีติมากค่ะ มากที่สุด
จากนั้นเราก็ได้พบแม่ชีท่านนึง เมตตาช่วยแนะนำ ดูแลพวกเราค่ะ พาไปทานข้าว แต่เราก็ซนค่ะ แม่ชีพาเดินลงจากถ้ำด้วยทางลัดค่ะ แต่ปราญฯใจไม่กล้าค่ะเนื่องจากทางค่อนข้างลื่น แม้จะยังไม่ได้ตั้งท้องแต่ก็แอบหวังและดูแลตัวเองประหนึ่งว่ามี 2 ชีวิตค่ะ(กลัวว่าถ้าลื่นล้มไปจะยิ่งเป็นภาระให้พี่ๆน้องๆ)ปราญฯจึงเดินอ้อมไปลงบันไดแต่ผู้เดียว
สักประเดี๋ยว พี่อาร์ทก็ชิมลางเป็นรายแรกค่ะ ลื่นค่ะ ใส่รองเท้าแตะเดินแล้วพื้นลื่นค่ะ ปราญฯไม่ได้เห็นเหตุการณ์ เห็นเพียงแต่ทุกคนเดินกันมาตามทางปรกติ พร้อมทั้งพี่อาร์ทได้บาดแผลมาค่ะ กลางฝ่ามือห้อเลือด นิ้วนางและนิ้วก้อยหนังเปิด เป็นแผลค่ะ

ประเดิมทำแผลพี่อาร์ทคนแรกเลย แอบเม้าท์ว่าพี่อาร์ทกลัวเข็มสุดๆ

เล่าข้ามตอนไปทานข้าว อยากบอกว่าอาหารร้านอาจารย์กบอร่อยมากๆค่ะ น้องสาวและพี่อาร์ทติดใจข้าวผัดกระเพราเป็นที่สุด ปราญฯกับพี่หลวงทานมังสวิรัติ ผัดยอดฟักแม้ว อร่อยมากค่ะ ยอดอ่อนมากๆ ต้มจืดก็อร่อยค่ะ ^-^

 

อ้าวคุณนาค น้องตาลมาฟังนิทานกันแล้วนิ อิอิ ทำไมรู้สึกร้อยๆ จำแม่นมากนะปราญละเอียดเกินไปแล้ว บรรยายซะหมดหล่อ ฮา ๆๆ ผมนอนแค่สามชม แบบไม่ไหวติงจริงๆเพราะเหนื่อยมาก ผมพูดเก่งไม่ใช่เพราะปราญก็พูดเก่งรึ หมดแรงอ้อล้อเลยต้องรีบนอน มีคนด้านหลังหูเป็นมิ้กกี้เม้า ว่าคุยอะไรกัน หัวเราะร่วนเชียว

ยังไม่หมดนะ ผมรีบตื่นมาตีสามกว่า โทรติดต่อว่ารถขับรถจะมรับไหม เรากลัวเลย เลยตื่นมาดูเป็นระยๆกลัวไม่มีคนบอกให้ลงเพราะที่ๆจะจอดเป็นแค่ริมทาง ไม่ใช่สถานี ไปๆมา ตื่นมาตาแข็ง สอง ชมก็ยังไม่มีแววว่าจะถึง พี่คนขับมารับต้องแต่ตีสามกว่า แต่ถึงจริงๆหกโมง ฮา สงสารมากเลย ขอบคุณพี่จุนที่แนะนำมาครับ ได้รถสองแถวสวยๆขับขึ้นไปถ้ำ วิวสวยมากๆอากาศและหมอกบนภูเขาเช้าๆ ยิ่งขึ้นยิ่งสูง ถนนก็ดีอากาศดีอารมณ์ดี สบายใจ เข้าวัดมาก็มีบางท่านมาต้อนรับยินดีกับพวกเรา หอมหวลเป็นหย่อมๆ แต่ยังสงสัยกลิ่มเดียวกับท่านแก้วเหลืองของเราเลยเชียว (นิทาน อย่าได้เชื่อ)



จองลงรูป

 

55555+ไม่จบค่ะ ไปมาตั้ง 2 วัน ก็ต้องใช้เวลาเล่าซัก2วันถึงจะพอ

แหมงูที่ไหนจะกล้าคะ ปราญฯมีผู้พิทักษ์ร่างใหญ่ไปตั้ง 2 คน งูตาแดงไม่ได้เจอ แต่ถ้าเป็นงูปากแดงล่ะไม่แน่:boo:

 

งูปากแดงนี่เป็นเพศเมียแน่นอนครับ แล้วมีรอยลิปสติคติดอยู่หรือเปล่า ถ้ามีล่ะใช่แน่เลยครับ

 

อิอิ ปราญฯพูดเก่งมาตั้งแต่เกิดแล้วอ่ะพี่หลวง ว่าแต่ว่าเรื่องป้ายแดงอ่ะยังไม่ลืมนะ 2 โพสต์เกือบ 20 บาทแล้วอ่ะ:boo:

 

อย่ามาเมา เธอเองก็หลายบาทเช่นกัน อิอิ กำลังลงรูปลงเครื่อง ต้องมานั่งย่อก่อนนะ
พักได้แล้ว เดี๋ยวแขนจะบวมมากกว่านี้นะ คนที่แทบจะไม่ได้แผลเลยคือน้องสาวสุดท้องนะ พักเยอะๆ พี่ยักษ์หล่อกว่าเรานิ ใช่เส่