ศูนย์รวมลูกหลานพญานาคศรีสัตตนาคราช

OK จ้า จารนิ PM มาแล้วกันจะไปพบในทันที ค่ะ

โมทนา สาธุ ด้วยนะคะ555

 

กลับมาเล่าต่อ ตอนไปเราดูเหมือนจะเป็นคนที่เป็นภาระให้คนอื่นต้องเป็นกังวลกับเราที่สุด กลับมาเลยมาทำหน้าที่เราเรื่องราวมาฝากญาติธรรมทุกท่าน
ส่วนรูป เดี๋ยวพี่หลวงคงทยอยเอามาลงอีกทีค่ะ

หลังจากที่เรากินข้าวมื้อเช้ากันเรียบร้อย เราก็นึกถึงคำพี่ครูที่บอกให้เราเที่ยวให้ทั่ว(จำได้แต่เรื่องเที่ยว เรื่องงานแกล้งลืมหมดค่ะ)เราก็มุ่งหน้าขึ้นหลุบเหลากันค่ะ ทั้งๆที่ตอนขึ้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขาเรียกว่าอะไร แต่พอเห็นบันได้ขึ้นได้ก็พากันขึ้นเลยค่ะ ตอนนั้นฝนเพิ่งตกใหม่ๆ ลงเม็ดปรอยๆด้วยค่ะ ทางขึ้นลื่นมากค่ะ พี่อาร์ทก็เพิ่งได้บาดแผลมา แต่ทุกคนก็เปรี้ยวซ่าส์กันสุดๆค่ะ ปานชะนีตัวแสบตามเขาไปทุกแห่งหนค่ะ พยายามมีสติกับทุกๆก้าวเพราะทางลื่นมากค่ะ โชคดีที่เลื้อยเก่ง เอ๊ยไม่ใช่ ความเป็นเด็กบ้านนอกทำให้เดินพื้นดินได้คล่องกว่าพื้นปูนค่ะ พี่ๆทั้งสองคนและน้องสาวดูแลดีมากๆค่ะ เราพากันปีนขึ้นไปถึงข้างบน เห็นมี ที่พักของพระภิกษุอยู่ค่ะ มีพระพุทธรูปค่ะ เราจึงเอาลูกแก้วที่หลวงได้เตรียมมาเผื่อพวกเราไปวางไว้ตามจุดต่างๆที่บนนั้นค่ะ เช่นหน้าพระพุทธรูปต่างๆ ปราญฯมี 2 ลูกจึงวางไว้หน้าพระพุทธรูป 1 ลูก และวางไว้บนดอกบัว 1 ลูกค่ะ
ในส่วนที่เป็นหลุบเหลามีพระนั่งปฏิบัติอยู่ค่ะ แสนเสียดายที่เราไม่ได้เข้าไปในนั้น ส่งพี่อาร์ทลงไปดูแล้วถอยทัพกลับค่ะ

ป.ล.ระหว่างขึ้นไปทุกคนมีความคิดที่ต่างกัน ปราญฯพยายามคิดตลอดเวลาว่า "พี่งูตาแดงจ๋าอย่าเพิ่งโผล่มาจ๊ะเอ๋ปราญฯตอนนี้นะ ปราญฯกลัว เดี๋ยวเผื่อพี่ไม่ได้เรียนหนังสือมาไม่รู้จักว่าเลขแปดเป็นยังไงจะยุ่งไปกันใหญ่ ^-^
ส่วนพี่หลวงก็มัวมองหาพี่งูตาแดงเลยเดินลื่นตกบันได้ 3 ขั้นค่ะ ขออนุญาตเล่าข้ามฉากเด็ดนะคะเดี๋ยวว่าเราเล่าละเอียดไป

 

ผมว่าไอ้จะยุ่งน่ะคือ ไม่รู้ว่าจะขดเป็นเลข 8 ไทย หรืออารบิคน่ะครับ

 

อุตส่าห์จะเล่าข้ามนะนี่เรื่องหลายบาท แบบว่ากรรมตามทันอย่างเห็นได้ชัด นั่นคือเมื่อเข้าไปถึงเขตวัด ปานชะนีก็เริ่มเพี้ยน ปราญฯเรียกชื่อพี่หลวงผิดตลอดค่ะ จนหงุดหงิดตัวเอง ป้ายแดงตัวเองด้วยการเก็บเงินตัวเองทุกครั้งที่เรียกผิด ปรากฏว่า 3 วัน 2 คืน โดนไปซะ 16 บาท --"

 

อิอิ มาถึงกันไวนะ นึกว่าจะมาถึงเช้าวันพุธ เมื่อคืนฝันเห็นท่านผู้หญิงมีอายุหน่อย เหมือนท่านจะเก่งเรื่องทางวิชาอาคม แต่ไม่รู้ว่าท่านคือใคร เห็นในฝันว่ามีคนมาไหว้ท่าน ปรากฎว่า ตอนเช้าลองกำหนดจิตถามหลวงปู่ ท่านบอกว่า คือท่านย่าแห่งซับลังกา ขนลุกไปเลย เพราะก่อนจะฝันไปที่ตลาดนัดมีแผงบูชาพระจากเจ๊คนหนึ่ง พอเห็นก็สงสารเข้าไปช่วยให้กำลังใจ บูชาพระตามกระแสที่สัมผัสได้ คราวนี้ก็ได้เหรียญที่ระลึกหลวงปู่บุดดา รุ่นบ้านเกิด สร้างที่วัดแถวลพบุรี ตกกลางคืนฝันเห็นท่านย่าเลย ที่เล่านี่ เล่าเป็นตัวอย่าง เผื่อน้องๆจะฝันแปลกๆ ในช่วงนี้บ้าง อิอิ

 

สรุปว่าได้เรียนสร้างพระ มาครบหลักสูตรป่าว อิอิ ของฝากอย่างแรก ต้องขอรับบุญก่อนหล่ะ โมทนาบุญด้วย เดี๊ยวพอตื่นนอน คงจะมาลงรูปเยอะๆให้ได้โมทนาบุญกัน

 

แน่ะ มีการถามแบบชิมลางก่อนด้วย อย่างนี้เรียกว่าเกริ่นเปิดประเด็นนะคะพี่ครู เดี๋ยวไว้หลังมือเอ๊ยหลังไมค์บอกค่ะ

 

ไม่ครบค่ะ เอาแต่เที่ยวซุกซนกันตลอด ได้ดูหลวงตาเทพระค่ะ แล้วก็ได้ช่วยกันร้อยลูกประคำถวายหลวงตา 36 เส้น พวกเรา 4 คน สรุปประมาณคนละ 9 เส้นค่ะ ที่ได้สร้างบุญตามโพสต์ของพี่โคมหลวงค่ะ

ได้ของมาฝากพี่ครูมากมาย อาทิเช่น เหรียญดวงพระโพธิญาณองค์สีทองเหลี่ยมกรอบพร้อมเชิญขึ้นคอจากน้องปราญฯ ประคำสีชมพูห้อยด้วยเหรียญดวงโพธิญาณอีกเช่นกัน แล้วมีอื่นๆด้วยค่ะ ปราญฯรับอาสารวบรวมส่งให้พี่ครูค่ะ แต่ขอเวลาสักครู่นะเจ้าคะ จะรีบจัดส่งไปให้ค่ะ

ป.ล.ปราญฯได้พระขรรค์มาแล้วนะคะพี่ครู สวยมาก ด้ามสีแดงค่ะ ^-^

 

คืนวันพระใหญ่ เป็นวันที่สามโลกเชื่อมต่อกัน วันเปิดโลก ก่อนนอนเลยได้อธิษฐานขอให้ท่านพ่อท่านแม่ผู้ที่เกี่ยวข้องได้มาสงเคราะห์ลูกบ้าง ก็เลยได้ฝันตามที่เล่าหน่ะ เพิ่งได้ข้อมูลสดๆร้อนๆ ท่านแม่ย่าแห่งซับลังกา นี่ คือท่านนางผมหอมนี่เอง เดี๊ยวจะเอาข้อมูลมาเล่าให้ฟัง เป็นเรื่องราวที่ไม่เคยได้ยินมาเหมือนกัน

 

ปรางค์นางผมหอม เทวสถานศักดิ์สิทธิ์ ณ บ้านโคกคลี จังหวัดลพบุรี

เรื่องราวของนางผมหอมมีอยู่ว่า พระโพธิสัตว์เมื่อชาติปางก่อนได้เสวยพระชาติเป็นลูกท้าว พระยา ในอดีตกาลยังมีเมืองนครศรี พระราชาและพระมเหสีมีธิดารูปงามนามว่า นางสีดา เมื่ออายุได้ 16 ปี ได้เสด็จประพาสป่า ระหว่างที่ชมป่าเก็บดอกไม้นานาชนิด ได้พลัดหลงจากพวกนางสนมกำนัลไปตามลำพังผู้เดียว เดินทางรอนแรมอยู่หลายวัน ทั้งหิวและกระหายจึงดื่มน้ำที่รอยเท้าช้าง (เป็นน้ำปัสสาวะช้าง) และรอยเท้ากระทิงด้วย ต่อมาเมื่อนางกลับถึงเมืองก็ตั้งครรภ์จากการดื่มน้ำจากรอยเท้าช้างและ กระทิง ได้ประสูติเป็นธิดาสององค์ คือ นางผมหอม และนางลุน นางผมหอมนั้นมีผมหอมเหมือนเกสรดอกไม้ เมื่อนางทั้งสองเจริญวัยก็พยายามไต่ถามถึงบิดาของตนแต่ไม่ได้คำตอบที่ดี ครั้นเมื่อไปเล่นกับลูกชาวบ้านก็ถูกเด็ก ๆ ลูกชาวบ้านล้อเลียน ในที่สุดนางสีดาก็เล่าเรื่องให้ลูกทั้งสองฟัง ต่อมาเมื่อนางผมหอมและนางลุนอายุได้ 13 ปี ได้ขออนุญาตมารดาเข้าป่าไปตามหาบิดา มารดาห้ามไว้เพราะในป่าใหญ่นั้นมีอันตราย โดยเฉพาะพระยาช้างนั้นเป็นช้างผีสิงกินสัตว์และมนุษย์เป็นอาหาร หากคนนั้นเป็นผู้มีบุญญาธิการเป็นเชื้อสายพระยาช้างจะยอมให้ขึ้นนั่งหลัง ได้ นางสีดาตระหนักว่านางลุนผู้น้องนั้นไม่ใช่เชื้อสายพระยาช้างเหมือนนางผมหอม แต่ก็สุดจะทัดทานนางลุน ทั้งสองจึงออกติดตามพระยาช้างผู้พ่อ ครั้นได้พบกัน พระยาช้างก็ทำการเสี่ยงทางว่าถ้าเป็นเชื้อสายก็จะสามารถไต่ตามงาขึ้นนั่งบน หลังช้างได้ แต่นางลุนไต่เท่าไรก็ไม่สามารถขึ้นนั่งได้เพราะนางเป็นลูกกระทิง จึงถูกจับกินเป็นอาหาร นางผมหอมเสียใจมากที่พระยาช้างฆ่าน้องตน แต่ต้องจำใจไปกับพระยาช้าง พระยาช้างสั่งฝูงช้างให้สร้างปราสาทเสาสูงเพื่อป้องกันภยันตรายตอนที่พระยา ช้างไม่อยู่ นางผมหอมอาศัยอยู่ในปราสาทนั้น โดยมีเครื่องใช้มนุษย์ อาหารการกินที่อุดมสมบูรณ์พร้อมทาสรับใช้ที่จับมาจากหญิงชาวบ้าน เมื่อนางผมหอมอายุได้ 16 ปี คิดอยากจะมีคู่ครอง จึงนำผมใส่ผอบทองลอยน้ำเสี่ยงทายว่า หากคู่ครองของนางอยู่ทิศใด บ้านเมืองใด ก็ขอให้ผอบทองลอยไปถึงเมืองนั้น ภายในผอบใส่สารแจ้งความจำนงของนางไปด้วย

 

สวัสดีครับท่านพ่อ เอ้ยท่านพี่ น้องๆผมได้กุญแจไขปริศนาธรรมของแต่ละคนมาครับ ได้เจอบางท่าน ครูบาบางองค์ที่ตามวาระต้องเจอครับ ทำให้ผมคิดว่า เป็นทริปของการพบปะเสียมากกว่าครับ
ไปไหนก็จะมีครูบาและแม่ชีท่านหนึ่งคอยช้อนพวกเราด้วยความเมตตาไปพบไปเจอะเจอไปคุยอะไรที่แปลกๆไม่เคยทราบทางธรรม ขอหลังไมค์ครับ ปัจจัตตังโดยแท้ครับผม

หลักสูตรทำพระไม่ได้เรียนครับพี่ เราไปช่วยงานอย่างอื่นเพราะดูท่าแล้วจะไม่สะดวกในการเรียน เราเลยช่วยหลวงตาร้อยประคำบ้าง ทำความสะอาดบ้าง มีหินถล่มที่ถ้ำเย็นเลยไปช่วยกวาดและเช็ดน้ำที่นองด้วยคราบหิน นอกนั้นก็นิ่งๆ นั่งนิ่งๆตามที่ต่างๆกัน อิอิ ส่วนพอพ้นเขตวัดก็ออกไปจนไกลๆๆ จนเดินกลับแทบแย่ (ช่วงเช้าหลังสวดหกโมงจะว่างเลยออกไปทานข้าวร้านอาจารย์กบและเดินดูวิว ชมวิถีชนบทไปด้วย เม้าแหลกไปด้วยอิงธรรมะนะครับ แหะๆแต่กลับไปก็สงบแบบเดิมครับ) อาหารอร่อยครับ อาร์ทกินทุกอย่างที่สั่ง กระเพราไก่ไข่ดาวอร่อยสุดๆครับ ผมไม่ได้ชิมเพราะเป็นมัง


ขอลงรูปออกแนวท่องเที่ยวก่อนนะครับ เพราะปราญกำลังเล่าเรื่องรวมๆจะได้เห็นภาพตาม ก่อนที่ผมจะนำรูปงานบุญมาให้โมทนาอย่างเต็มอัตราครับ
ต้องขออภัยหากลงภาพไม่เหมาะสมครับ เนื่องจากคนในรูปไม่อยากให้ลงหน้าร่วมถึงผม (เพราะเน่ามาก ฮา) เลยขอไว้ทริปจริงไว้เจอตัวๆกันเลยแล้วกันครับ อิอิ

 

กล่าวถึงเมืองหนึ่ง มีโอรสอายุได้ 16 ชันษา ได้จัดพิธีให้เจ้าชายเลือกคู่เพื่ออภิเษกและครองราชย์ต่อจะพระบิดา โดยสั่งให้หัวเมืองต่าง ๆ ส่งพระธิดามาให้เจ้าชายเลือกเป็นคู่ครอง ในงานพระราชพิธีนั้น เสนาอำมาตย์ได้พบผอบทองจึงนำมาถวายเจ้าชาย เมื่อเจ้าชายเปิดผอบได้พบสารเสี่ยงทายพร้อมกับเส้นผมที่หอมนั้นก็เกิดความ คลั่งไคล้ ขอลาพระบิดาไปติดตามนางผมหอม เจ้าชายเดินทางผ่านเมืองนางผีโพง นางผีได้จำแลงเป็นนางผมหอม แต่เจ้าชายจับได้เนื่องจากผมนางมีกลิ่นสาป จึงออกเดินทางต่อไปถึงแดนพระยาช้างพบกับทาสนางผมหอม นางจึงเชิญไปบนปราสาทพบกับนางผมหอม เจ้าชายได้มอบผอบทองและสารเสี่ยงทายแก่นางผมหอม นางได้ซ่อนเจ้าชายไว้บนปราสาทสูง (หอสูง) ไม่ได้บอกพระยาช้างผู้เป็นบิดาให้ทราบจนมีโอรสธิดาสององค์ โอรสชื่อ สีลา ธิดาชื่อ ชาดา

เจ้าชายกับนางผมหอมคิดจะกลับเมืองจึงพาลูกทั้งสองหนีพระยาช้าง เมื่อพระยาช้างกลับจากป่าเรียกหานางผมหอมไม่พบ พระยาช้างโกรธทำลายปราสาทแล้วออกติดตามจนมาทันที่ภูเขาสูงแห่งหนึ่ง พระยาช้างขึ้นภูเขาไม่ได้จึงอ้อนวอนให้นางผมหอมลงมาหา พร้อมกับจะยอมให้อยู่เป็นคู่สามีภรรยากันได้ แต่นางเกรงว่าจะถูกทำร้ายจึงไม่กล้าลงมา ก่อนตายพระยาช้างได้บอกให้เอางาของตนติดตัวไป งาข้างขวาเป็นอาวุธทำลายศัตรูได้ทุกประเภท ไม่ว่าจะเป็นยักษ์ ผีเสื้อ ครุฑ นาค ส่วนงาซ้ายนั้นสามารถเป็นพาหนะได้ทุกชนิดตามต้องการ ด้วยความเสียใจพระยาช้างจึงตายที่เชิงเขานั้นเองหลังจากสั่งเสียลูกแล้ว

เจ้าชายกับนางผมหอมจึงกลับเมืองโดยใช้งาช้างเป็นเรือ ระหว่างนางผ่านเมืองนางผีโพง นางผีหาโอกาสผลักนางผมหอมตกน้ำแล้วจำแลงตนเป็นนางผมหอมแทน เจ้าชายด้วยความที่โดนเวทมนตร์ของนางผีจึงไม่ได้ยินเสียงเรียกของนางผมหอม ลูก ๆ พยายามอ้อนวอนร้องไห้ให้หยุดเรือแต่ก็ถูกดุด่า ในที่สุดเจ้าชายจึงพานางผีโพงและโอรสเข้าเมือง

โอรสทั้งสองปรึกษากันที่จะหนีไปหามารดาเพราะชาดาทนหิวนมแม่ไม่ได้ ส่วนนางผมหอมได้ไปอาศัยอยู่กับฝูงลิงกัง ครั้นพบแล้วโอรสธิดาก็พากันกลับมา ฝ่ายเจ้าชายทราบว่าโอรสธิดากลับจากป่าจะลงโทษแต่ทั้งสองได้เล่าความจริงให้ ฟัง เจ้าชายรู้สึกสังหรณ์ใจอยู่แล้วนางผมหอมจำแลงนี้ต่างกับชายาองค์เดิม จึงได้พากันเข้าป่าแล้วก็ได้พบนางผมหอมจริง ๆ เมื่อกลับมาเจ้าชายได้ออกอุบายให้อำมาตย์หลอกนางผมหอมจำแลงสระผมแล้วลอบฆ่า นางเสีย เอาน้ำสระผมและเลือดนางผีโพงมาให้นางผมหอมสระผมชำระร่างกาย นางจึงฟื้นจากภวังค์และมีผมหอมเช่นเดิม ทั้งสี่จึงพากันเข้าเมืองและจัดงานเฉลิมฉลอง ตอนท้ายเรื่องได้กล่าวถึงการประชุมชาดกไว้ด้วย คือ นางสีดากลับชาติมาเกิดเป็นนางปชาบดีโคตรมี นางลุนเป็นนางวิสาขา พระยาช้างเป็นพระโมคคัลลานะ เจ้าชายเป็นพระพุทธองค์ นางผมหอมเป็นเมียขวัญ ฯลฯ

 

เรื่องการสร้างพระแบบครบหลักสูตร สงสัยเราจะต้องหาเวลากันไปอีกทีเป็นคณะใหญ่แหล่ะ อิอิ ตอนนี้ให้ได้ไปพบหลวงปู่หลวงตาแบบเต็มพลัง ถือเป็นวาสนาแล้ว ได้ทำบุญฝากกระแส ได้รับพลังงานจากพระแก้วแดงจากถ้ำ ได้พบท่านพ่อท่านแม่ แม้นว่าเราอาจจะไม่รู้ แต่ท่านก็เฝ้ามองเราอยู่ ในโลกนี้มีพ่อแม่ผู้มีพระคุณที่คอยสงเคราะห์เราอยู่ ความรักนี้ยิ่งใหญ่ แบบนี้แหล่ะ

 

มาตามกระแสเลยนะ อิอิ นอนกันพอแล้วเหรอ

 

เล่าต่อนะคะ

พอลงมาจากหลุบเหลาเราก็ไปทานอาหารกันค่ะ เดินดูสถานที่และธรรมชาติแถวนั้นค่ะ
กลับมาสวดมนต์รอบบ่ายค่ะ แล้วก็นำเงินที่พี่ๆน้องๆทุกท่านฝากกันมาทำบุญ ได้ยอดทั้งหมด 4,999 บาทค่ะ เติมกันใหญ่ให้ได้เลขสวยค่ะ บ่ายวันนี้ได้รับความเมตตาจากหลวงตาไปดูวิธีการทำพระค่ะ หลวงตาเมตตาตอบปัญหาต่างๆมากมายค่ะ หลวงตาท่านเทพระไปตอบปัญหาไป ตาก็ดูท่านเทพระ หูก็ฟังท่านพูดเรื่องต่างๆ จากนั้นก็แยกย้ายไปอาบน้ำค่ะเพื่อรอสวดมนต์รอบเย็น

ป.ล.พวกเราทั้ง 4 คน วิรัติศีล 8 กันค่ะ ไม่ได้อาราธนาเพราะท่องไม่เป็นและกลัวทำไม่ได้(โดยส่วนตัวปราญฯนะ คนอื่นทำได้อยู่แล้วอ่ะ)แล้วเราทุกคนก็ทำสำเร็จค่ะ

รอบเย็นมีการสวดมนต์ค่ะ ที่นั่นฝนตกปรอยๆตลอดค่ะ ส่วนมนต์เย็นรอบนี้มีอุปสรรคนิดหน่อยค่ะ เนื่องจากปราญฯไม่ค่อยสบาย พะอืดพะอม อาเจียนค่ะ อาจเป็นเพราะนอนไม่พอมั้งคะ(แต่ก็เป็นตั้งแต่ก่อนไปแล้วล่ะ)ทำเอาพี่ๆน้องๆ วุ่นวายเพราะปราญฯกันพอสมควร ต้องขอขมาทุกท่านด้วยค่ะ

คืนนี้เราเลยตัดสินใจไม่ได้นอนถ้ำค่ะ เพราะปราญฯกลัวทุกคนจะเป็นกังวลเพราะปราญฯค่ะเลยกลับไปนอนคอนโดฯ ก่อนไปนอนก็บอกพี่ยักษ์สุดหล่อว่า ให้ไปปลุกด้วยค่ะ แต่เอาแบบเนียนๆนะ กลัว--"

 

-------- หลวงตาท่านเคยเทพระให้ดูเหมือนกัน นั่นอาจเป็นนัยยะว่าท่านให้เราเริ่มสร้างพระได้แล้ว
แต่ด้วยที่พี่ครู ยังมีทิฎฐิมานะเหมือนกัน ไม่อยากได้บล๊อคจากใครเลยไม่เท จิตมารลึกๆกลัวจะสำเร็จกิจช้ากว่าคนอื่นนั่นแหล่ะ คือความโง่เขลา ไม่อยากเป็นรองใคร กลัวว่าเอาบล๊อคจากคนอื่นมา เดี๊ยวจะเป็นลูกน้องเขา นี่แหล่ะอัตตา ทำให้เสียโอกาส สร้างสมบารมี ดังนั้นใครที่มีเพื่อน เพื่อนทำบล๊อคพระแล้วก็รีบๆนำมาสร้างพระนะ เรื่องบุญบารมีต้องช่วยๆกันสร้าง ถึงจะไว

 

สะดุ้งเลยพี่ครู อิอิอิ รับทราบครับ

น้องขอน้อมรับจะเร่งศึกษาให้ทันครับ ผมขอตามพี่ผมจะทำให้สำเร็จ สักพิมพ์ก่อนก็ยังดีครับ

 

วันพุธเที่ยงๆจะเข้ามาดูรูป ดูรูปชะนี อิอิ

 

คร้าบโผม
จะรีบลงรูปครับกำลังย่อครับ อิอิ
รูปปราญชะนีทัดดอกฝักแม้ว ก๊าก
ผมหยุดยันวันจันทร์ครับ มีเวลาให้ได้ศึกษาอีกครับ
ตามที่ผมอ่าน วาระทำพระจะเกิดทริปหน้ากับหมู่คณะเยอะๆ เมื่อวาระถึงก็ด้ทำสินะครับ แต่ผมจะลองผิดๆถูกๆของผมเองก่อนครับ ท่านพี่พ่อ เอ้ย ท่านพี่ แหะๆ

เล่าต่อจากปราญครับ รูปเหล่านี้ เพราะพวกเองได้รับเชิญจากบางทานให้ไปในที่ต่างๆ หาไม่ได้ไปเอง ยกเว้น หลุบเหล่านี้แล
หลังสวดมนต์เสร็จเลยคิดถึงคำพูดพี่ครูว่า ไปให้ได้ทุกที่ (ตอนนี้คำว่าทุกทีเข้าใจแล้วครับว่าอะไร แหะๆ) เลยเห็นทางขึ้น เลยนึกอยากรู้อยากเห็นออกแนวซนนิดๆ อาร์ทตกร่องก่อนหน้านี้ ส่วนผมตอนขาลง ใจแอบลอยไปนิดเลยหันไปคุยเลยพลาดหงายหลังตกบรรไดจากที่สูงไปสามขั้น

รูปนี้กลับมาทำแผลกันโดนพยาบาลสาวปราญสุดสวยและเก่ง เจาะห้อเลือดที่มืออาร์และทำแผลสดที่เท้าอาร์ท(ปราญเอายาและอุปกรณ์มาแทบทุกชนิดรวมถึงเข็มเจาะและเข็มฉีด โอวว ขอบคุณมาก) ส่วนผมได้แค่ถลอกกับช้ำที่ก้นกบครับ
กล้าแข่งรถเสี่ยงตายแต่กลัวแสบเป็นลูกลิง อิอิ (แอบแซวเพราะผมก็กลัวเลือดเช่นกัน ฮา)

 

สวัสดีทุกท่านครับ
ทริปวัดถ้ำกลับมากันแล้ว ตามอ่านอยู่ครับ ยังเล่าไม่จบเลย มาเล่าต่อนะครับ พร้อมภาพประกอบสวยๆ ฮาๆ อิอิ

ขอโมทนาบุญทั้งหมดทั้งมวลกับพี่ครู คุณหลวง คุณปราญ คุณอาร์ท คุณใจ จารย์นิ และทุกท่านนะครับ

ผมได้ไปถวายเทียนพรรษา ผ้าอาบน้ำฝน ธูป 9 ชุด ถวาย 9 วัด , ชำระหนี้สงฆ์ , เวียนเทียน และสวดจักรพรรดิ 108 จบครับ

ผมรอกราบและทำบุญกับหลวงตา วันที่หลวงตาจะมาโคราช เห็นแม่ชีหนูนาว่าน่าจะประมาณต้นเดือนหน้า ไม่รู้ว่าจะได้เจอหรือเปล่า ยังไม่เคยไปเหมือนกันครับ

โมทนา...สาธุ