การทำบาปของผู้ที่รู้และไม่รู้ (มิลินทปัญหา)

<TABLE class=alt1 border=0 cellSpacing=0 cellPadding=0 width="100%"><TBODY><TR><TD align=middle></TD></TR></TBODY></TABLE>

ชานอชานปัญหา
: ถามเรื่องการทำบาปของผู้ที่รู้และไม่รู้

พระเจ้ามิลินท์ :

คนที่รู้ว่าบาปแล้วยังขืนทำ
กับคนที่ไม่รู้ว่าบาปแล้วทำลงไป
ทั้ง ๒ คนนี้ใครจะบาปมากกว่ากัน

พระนาคเสน :

คนที่ไม่รู้ว่าบาปทำลงไปเป็นบาปมากกว่า

พระเจ้ามิลินท์ :

อำมาตย์ของข้าพเจ้า คนที่รู้ว่าผิดแล้วขืนทำ
ข้าพเจ้าจะลงโทษเป็น ๒ เท่า เพราะถือว่ารู้แล้วขืนทำ

พระนาคเสน :

อุปมาเหมือนคนที่รู้ว่าก้อนเหล็กร้อน แล้วจับก้อนเหล็กนั้น
ส่วนอีกคนไม่รู้ว่าก้อนเหล็กร้อนแล้วจับ
ทั้งสองคนนั้นใครจะร้อนกว่ากัน

พระเจ้ามิลินท์ :

คนที่ไม่รู้ว่าก้อนเหล็กร้อน
แล้วจับนั่นแหละจะร้อนมากกว่า

พระนาคเสน :

คนที่ไม่รู้ว่าบาปแล้วทำบาปก็จะบาปมากกว่า
เช่นเดียวกับคนที่ไม่รู้ว่าก้อนเหล็กร้อน
แล้วจับก้อนเหล็กย่อมร้อนมากกว่า ฉะนั้น

จบชานอชานปัญหา



ที่มา “มิลินทปัญหา เล่ม ๑”,
กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ จัดพิมพ์, ๒๕๔๓, หน้า ๙๙


อชานันตัสสะปาปกรณะอปุญญปัญหา
: ถามเรื่องของการทำบาปของผู้ไม่รู้ว่าเป็นบาป

พระเจ้ามิลินท์ :

พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า ผู้ที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นบาป
เมื่อทำลงไปย่อมมีบาปมากกว่า

แต่ในพระวินัยตรัสว่า ภิกษุไม่รู้ว่าเป็นอาบัติ
กระทำลงไปก็ไม่ปรับเป็นอาบัติ

เช่นนี้ไม่ขัดแย้งกันหรือ

พระนาคเสน :

ไม่ขัดแย้งกัน เพราะเป็นเรื่องธรรมกับพระวินัย
คือที่ตรัสว่าผู้ไม่รู้ว่าเป็นบาป
ทำลงไปเป็นบาปมากนี้เป็นเรื่องธรรม

ส่วนที่ตรัสว่าภิกษุ ไม่รู้ว่าเป็นอาบัติ ทำลงไปโดยไม่รู้ตัว
หรือไม่มีความจงใจไม่เป็นอาบัติ นี้เป็นเรื่องวินัย

จบอชานันตัสสะปาปกรณะอปุญญปัญหา



ที่มา “มิลินทปัญหา เล่ม ๒”,
กรมการศาสนา กระทรวงศึกษาธิการ จัดพิมพ์, ๒๕๔๔, หน้า ๔๒


ที่มา::

 

ระเจ้ามิลินท์ :

พระพุทธองค์ทรงตรัสว่า ผู้ที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นบาป
เมื่อทำลงไปย่อมมีบาปมากกว่า

วรรคนี้ยังไงครับ ผมเข้าใจไปอีกทางหนึ่งเลยนะ

 

ที่เป็นเช่นนี้ เพราะรู้ว่าบาป เป็นเยี่ยงไร ก็น่าจะรู้ว่าบุญเป็นเยี่ยงไร อยู่บ้าง
แต่ถ้าไม่รู้เลยว่านี่คือบาป ก็ย่อมเป็นไปได้สูงว่า ไม่รู้จักบุญเป็นเยี่ยงไร เหมือนที่กล่าวกันว่า ไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษ นั่นเอง .....

เปรียบเทียบง่ายๆ เหมือนกับพวกเราในที่นี้นั่นแหละ เรารู้ใช้มั้ยว่าอะไรคือบาป แต่บางกรณีเราก็ยังทำ แต่ในขณะเดียวกัน เราก็รู้ว่าอะไรคือบุญ และเราก็ทำบุญไปด้วย นี่แหละ การรู้ว่าอะไรคือบุญ อะไรคือบาป

แต่ถ้าไม่รู้อะไรเลย.... ก็เหมือนอย่างที่กล่าวไว้ข้างต้นนั่นแหละว่า ไม่รู้จักบาปบุญคุณโทษนั่นเอง

เป็นความเข้าใจส่วนตัวนะครับ.....

 

การที่คุณอยากจะทราบโดยบริสุทธิ์ใจนั้น ไม่ถือว่าเป็นการล่วงเกินผู้ใดทั้งนั้น

การที่คุณสงสัย

ไม่เจตนา ไม่ถือเป็นกรรม แต่เป็นการกระทำและมีบาปเบาบาง ....นั้น

เหมือนกับกรณีที่ เราไม่รู้ว่าเพื่อนเราเป็นโรคเลือดไหลไม่หยุด เผอิญไปแกล้งเพื่อนจนเพื่อนเกิดบาดแผล เลือดไหลไม่หยุด ส่งหมอไม่ทัน ผลก็คือตาย ถามว่าเราเจตนาฆ่าเพื่อนไหม ก็ไม่ เพราะฉะนั้น บาปตรงนี้เบาบาง

ส่วนความหมายของมิลินทปัญหาก็คือ

ผู้ที่ไม่รู้ หรือไม่สนใจในเรื่องบาปบุญคุณโทษ ย่อมมีโอกาสที่จะทำบาปแต่ฝ่ายเดียว และไม่มีการทำบุญเลย เหมือนคนไทยพุทธบางคนที่ตัดเศียรพระพุทธรูปนะ คือไม่สนใจว่าบาปหรือไม่บาป เพื่อเงินทำได้ทุกอย่าง แล้วถามว่าคนชั่วขนาดนี้ เค้ายังจะสนใจทำบุญอีกหรือไม่

หรืออีกกรณีหนึ่ง อย่างเราๆท่านๆ สนใจศึกษาธรรมะ แต่เราก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า ในชีวิตประจำวัน เราก็ทำทั้งบุญทั้งบาป บางกรณีเรารู้ แต่เราหักห้ามใจตัวเองไม่ได้ เมื่อทำไปแล้วก็เกิดความสำนึกว่าผิด แต่คนที่ไม่รู้ว่าบาป ทำไปแล้ว ก็ยังไม่เกิดจิตสำนึกว่าบาปเลย นั่นแหละ น่ากลัวกว่ากันเยอะ....

จะยกตัวอย่างให้ชัดขึ้นไปอีกก็ได้ พวกลัทธิฆ่าตัวตาย หรือพวกระเบิดพลีชีพ เค้าคิดมั้ยว่าการกระทำของเค้าเป็นบาป ?

ถ้าสงสัยอะไรก็ถามได้ ถือว่าเป็นการสนทนาธรรม ผมจะตอบเท่าที่รู้

 

ไม่รู้ว่าผมเข้าใจถูกหรือปล่าว ถ้าผิดก็แนะนำด้วยนะครับ

การไม่รู้ว่าบาปก็เหมือนกับ ที่คุณ khomeraya อธิบายแต่ต้น คือไม่รู้บาปบุญคุณโทษ ยิ่งกว่าทำบาปโดยเจตนาอีก ก็คงคล้ายที่พระนาคเสนอุปมาไว้
แต่ไม่เจตนานี่ คือรู้ว่ามันเป็นบาป แต่ทำไปโดยประมาทหรือไม่ตั้งใจ น่าจะบาปน้อยกว่า คือยังมี หิริโอตัปปะ คือมีสำนึก มีความละอาย หลังจากทำไปแล้ว

 

ใช่ครับ อย่างที่เข้าใจนะครับ

เหมือนอย่างที่เราเคยเห็นในข่าวทีวีนะครับ ที่มีลัทธิแปลกๆ เจ้าสำนักพาสาวกฆ่าตัวตาย เพราะคิดว่านั่นคือบุญ

หรืออย่างระเบิดพลีชีพก็เหมือนกัน ตัวเองตายคนเดียวไม่พอ พาคนอื่นตายด้วย แถมยังเข้าใจว่าได้บุญอีก เวร....

เพราะฉะนั้น ถ้าเค้าไม่รู้ว่าบาปบุญคุณโทษเป็นเช่นไร แสดงว่าเค้ามีมิจฉาทิฐิเป็นอย่างมาก ตรงนี้แหละจะติดตัวไปอีกไม่รู้กี่ภพกี่ชาติ

 

อนุโมทนาสาธุ ทุกๆท่านที่ให้ความชัดเจนครับ มีประโยชน์มหาศาลจริงๆ

 

อนุโมทนาค่ะ กำลังเป็นปัญหาในชีวิตประจำวันเลย

เพราะบางครั้งจำต้องละเมืดศีลทั้งๆที่รู้ว่าผิดแต่ก็จำเป็น จากนั้นก็เกิดความละอายต่อบาป จึงมีการทำบุญเพิ่มขึ้นและกระทำความดีเพื่อชำระมลทินในใจอีกทั้งแผ่เมตตาแก่ผู้ที่เราไปล่วงเกินโดยเจตนา ..

แต่ก็ไม่ได้ทำให้ตัวเองย่ามใจทำผิดมากกว่าเดิมหรอก มีแต่จะต้องระวังมากขึ้น... คงต้องห้ามต้องเตือนตัวเองไปเรื่อยๆจนกว่าศีลจะบริสุทธิ์

 

คนที่ไม่รู้ว่าบาปแล้วทำบาปก็จะบาปมากกว่า
เช่นเดียวกับคนที่ไม่รู้ว่าก้อนเหล็กร้อน
แล้วจับก้อนเหล็กย่อมร้อนมากกว่า ฉะนั้น

 

เมื่อไม่รู้ว่าบาป ก็ไม่มีความยับยั้ง ทำไปเต็มที่ โดยไม่เกรงกลัว แต่เมื่อรู้แล้วว่าเป็นเวร เป็นภัย ใครยังจะกล้า แต่ถ้าจำเป็น ต้องทำก็ทำ แต่ไม่มาก เพราะ รู้ทั้งรู้

อุปมา เหมือนรู้ว่าเหล็กร้อน ใครจะกล้า แต่ถ้าต้องจับ ก็เพียงแค่ แตะ ๆ หรือหาทางอื่นซึ่งกลายเป็นว่าอาจไม่ต้องทำบาป แบบนี้ก็ได้ และหากมีความเคารพพระพุทธเจ้าแล้ว เคารพพระธรรมแล้ว ย่อมมีวิธีอื่นที่ดีกว่าแน่นอน

 

ขอทุกท่านใช้วิจารณญาณในการเชื่อความเห็นส่วนตัวของผมที่แสดงด้านล่างนะครับ ผมยังไม่ใช่ผู้รู้จึงอาจเข้าใจผิดก็ได้ แต่ถือว่าขอแสดงความเห็นนึงก็แล้วกันครับ

ผมคิดว่า ผู้รู้ว่าอะไรเป็นบาป ตอนที่จะตัดสินใจในการกระทำทำบาปนั้นลงไป จะเกิดความยั้งใจไว้บ้างในอารมณ์ใจที่ทำบาปนั้น กำลังใจในการทำบาปจึงน้อยกว่าผู้ที่ไม่รู้ว่าอะไรเป็นบาป ที่ด้วยความไม่รู้จึงได้ทำบาปนั้นไปด้วยกำลังใจเต็มที่ ไม่มีความยั้งใจ บาปจึงเกิดหนักกว่า

ประเด็นคือขนาดของบาปขณะที่ตัดสินใจทำบาปครั้งใด ขึ้นกับระดับกำลังใจเด็ดขาดในการตัดสินใจทำบาปตอนนั้น ถ้ายังมีอารมณ์ยั้ง กำลังใจในการทำบาปก็จะไม่เด็ดขาดนัก ขนาดบาปจึงถูกทอนลงดังนี้

 

ก็ไม่มีอะไรจะให้ นอกจากขออวยพรให้ทุกท่าน

เป็นผู้มีสัมมาทิฐิ และขอให้เจริญในธรรมยิ่งๆขึ้นไป

นับตั้งแต่บัดนี้ ตราบเข้าสู่พระนิพพานด้วยเทอญ

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุครับ ต้องหมั่นศึกษาธรรมะจากได้ไม่กล้าทำบาปครับ

 

ขึ้นชื่อว่า "บาป" (ความชั่ว) ไม่ทำเสียเลยดีกว่า

อย่ามัวชั่งน้ำหนักกันอยู่เลย

 

บาปที่มากกว่านี่ ผมว่าเป็นความทุกข์ใจมากกว่า
เช่น คนที่กินเหล้าเพราะเห็นว่าไม่ผิดคนอื่นๆเค้าก็กินกัน พอรับผลกับบอกว่าทำไมมันเป็นอย่างนี้ ทำไมมันลำบากอย่างนี้
กับคนที่รู้ว่ากินเหล้าแล้วผิด รู้ว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร ก็ยอมรับกรรมนั้น ทำให้เจ็บปวดใจน้อยลง มากกว่า ส่วนผลกรรมนั้นเหมือนกัน

 

เหอเหอ จะบาปมากบาปน้อย ยังไงก้อบาปเหมือนกัน
สติ สมาธิ ปัญญา เท่านั้น ที่จะทำให้เราพ้นการทำบาปได้

อนุโมทนา สาธุ

 

อนุโมทนากับเจ้าของกระทู้
เห็นว่า
นักเดินทาง ผู้รู้ว่าสิ่งใดเป็นขวากหนาม ทำอันตรายได้ ย่อมได้รับผลร้ายได้น้อยกว่านักเดินทางผู้ไม่รู้
เจตนา เหมือนกำลังที่วิ่งเข้าใส่ขวากหนามนั้น
ขึ้นชื่อว่าขวากหนามยังไงก็อันตราย

 

เห็นด้วยอย่างยิ่ง สาธุคับ
​

________________________________________________________________________

เล่ม 1. หนทางแห่งการพ้นทุกข์.rar
เล่ม 2. หนทางแห่งการบรรลุ​

 

สาธุ อย่างยิ่งครับบบ



http://palungjit.org/posts/3625104

ขอเชิญร่วมบุญแจกธรรมทานหลวงพ่อพระราชพรหมยาน กรณีร่วมบุญตั้งแต่ 300 บาทขึ้นไป รับเหรียญเป็นที่ระลึก

 

ขอบพระคุณจ้า
เพาะว่าได้ชื่อว่า เป็นคนไม่รู้จักบาปบุคุณโทษนี่เอง