ชีวิต..กับ..การเลี้ยงลูกแบบ..นกอินทรี

ชีวิต..กับ..การเลี้ยงลูกแบบ..นกอินทรี ​

<TABLE class=blog_center_data><TBODY><TR><TD>

ชีวิต..กับ..การเลี้ยงลูกแบบ..นกอินทรี

หลายคนคงรู้จักและได้ยินชื่อ..นกอินทรี...นกขนาดใหญ่..ที่มีสายตาที่เฉียบคม..มองได้ไกล..เหมือนกล้องสอ่งทางไกล..แม้บินอยู่บนที่สูง..ก็มองเห็นเหยื่อตัวเล็กๆ..บนพื้นล่างได้ และบินโฉบลงมาจับกินได้อย่างง่ายดาย..และรวดเร็ว ในนิทานเราก็เคยได้ยิน นกบินลงมาจับทารกน้อยไป..
หลายประเทศใหญ่ๆ..มักใช้นกอินทรี..เป็นสัญลักษณ์..อินทรีย์..แปลว่า..ใหญ่..นกอินทรีก็คือนกขนาดใหญ่...​

ร่างกายของเรา..มี อินทรีย์ ๖ อยู่ในร่างกาย ซึ่งเป็นใหญ่เฉพาะด้าน คือ ตา หู จมูก ลิ้น กาย ใจ ทั้ง ๖ อย่างต่างเป็นใหญ่ในแต่ละด้าน ตา เป็นใหญ่ ทางการมองเห็น , หูเป็นใหญ่..ทางการได้ยิน...เรียงลำดับไปอย่างนี้

นกอินทรี..มีวิธีการเลี้ยงลูก..ที่แปลก..และน่านำมาประยุกต์ใช้กับการเลี้ยงลูกได้
ก่อนวางไข่...แม่นกพ่อนก..จะช่วยกันสร้างรัง..บนชะง่อนผาที่สูงชัน..ยากที่จะสิ่งรบกวนได้ ปลอดภัยจากสัตว์ร้ายอื่นๆ รวมทั้งมนุษย์ด้วย​

ชั้นที่ ๑ จะเป็นก้อนหิน ก้อนใหญ่ๆ วางล้อมกรอบเป็นวงขนาดพอตัว

ชั้นที่ ๒ จะเป็นท่อนไม้ท่อนโตๆ วางไขว้กันไปมา..ให้แข็งแรง
ชั้นที่ ๓ จะเป็นหนามขนาดใหญ่..วางพลาดระหว่าง.ท่อนไม้ ซ้อนไปมา
ชั้นที่ ๔ จะเป็นใบไม้วางหนาๆ..เพื่อป้องกันหนามที่แหลมคม และเป็นพื้นนอนได้
ชั้นที่ ๕ แม่นกจะจิกขนอ่อนที่อกของตน..เพื่อให้เกิดที่นอนนุ่นๆสำหรับลูกอ่อน
พอสร้างรังครบทั้ง ๕ ขั้นตอนแล้ว..แม่นกอินทรี ก็ได้เวลาวางไข่ ราวๆ ๓-๕ ฟอง และกกไข่เป็นเวลาพอสมควร..จนไข่ฟักออกมาเป็น..ลูกนกอินทรี..ตัวเล็กๆ..เสียงเจื้อยแจ้ว..น่ารักๆ
พ่อนก..แม่นก..ช่วยกันหาอาหารมาป้อนลูกน้อย..จนเติบโต..พอที่จะช่วยตัวเเองได้บ้างแล้ว
​

ขั้นตอนสำคัญ..ของการฝึกลูกนกอินทรี..ก็มาถึง..

ขั้นที่ ๑ แม่นกเริ่มจิกเอาขนนุ่มๆ..ออกจากรัง..ลูกๆเริ่มลำบาก..นอนไม่สบายเหมือนเดิม แรกๆก็ร้องลั่น..งอแง..แต่แม่นกก็อดทน..จนลูกเริ่มปรับตัวได้
ขั้นที่ ๒ เอาใบไม้ออกจากรังจนหมด...คราวนี้แย่แล้ว...เหลือแต่หนาม..ลูกนกจะนอนได้อย่างไร..ต้องพยายาม..นอนบนหนามให้ได้..จนต่อมา..ลูกนกเริ่มสนุก..กับการนอนบนหนาม..พลิกซ้าย ขวา ก็ต้องโดนหนามทิ่ม..ต้องมีสติเสมอ
ขั้นที่ ๓ เอาหนามออก..คราวนี้ ก้ามเนื้อขา ของลูกนกเริ่มแข็งแรง สามารถเกาะกิ่งไม้ หลับนกได้..สบายๆ แม่นกฝึกจนลูกๆ แข็งแรง เกาะกิ่งไม้ได้อย่างมั่นคงปลอดภัย
ขั้นที่ ๔ เอากิ่งไม้ออก..เหลือเฉพาะรากฐานที่เป็นก้อนหิน..คราวนี้..นอนบนกองหินได้.พื้นแข็งๆ..ลำบาก ไม่มีสิ่งอำนวยความสะดวกใดอีกแล้ว จนลูกนกอดทนได้..ลูกทุกตัวมีความพร้อมที่จะฝึกบินได้แล้ว
ขั้นที่ ๕ ฝึกบิน....เวลาที่นกอินทรี ฝึกลูกให้บิน แม่นก จะคาบลูกนก ทีละตัว บินขึ้นไปบนอากาศ ....ท้องฟ้าที่เวิ้งว้าง...ลมเย็นๆ..ลูกนกได้เห็นมุมมองของโลกอีกมุมหนึ่ง..ที่กว้างไกล บินไปทั่วๆรอบบริเวณ อาณาจักร ของนก แล้วนำกลับมาที่รัง ผลัดเปลี่ยนลูกนกตัวอื่นๆ เวียนจนครบทุกตัว
วันต่อๆมา คราวนี้ไม่คาบแล้ว....แม่นกแหย่ปีกลงไปที่รัง...ลูกนกตะกายขึ้นมาบนปีกของแม่....แล้วแม่นก..ก็พาบินขึ้นสู่ท้องฟ้า...คราวนี้ลูกนก..เหมือนนั่งเตรื่องบินจัมโบ้...ว๊าว...สนุกอะไรแบบนี้...ตาของลูกนกจ้องไปที่ข้างหน้า ดูโลกอันงดงามเบื้องหน้า...วิเศษ.จริงๆแม่...ลูกนกยิ้มอย่างอารมณ์ดี...เอาอีก...เอาอีก...ลูกนกร้องขอ...พอแล้วลูก...ว่าแล้วแม่นกก็...พาลูกนก..กลับมาคืนรัง พาลูกตัวอื่นๆขึ้นไปบ้าง.....โอ้โห...เล่ามาถึงตรงนี้....ชีวิต..ที่แม่นกอินทรีฝึกลูกนกให้บิน..มันสนุกอย่างนี้นี่เอง
ลูกนก...ตื่นเต้นดีใจ..รอคอยเมื่อไหร่ แม่จะกางปีกพาบินอีกบ้าง....​

ขั้นตอนสำคัญ

คราวนี้...แม่นก..พาบินทีละตัว...แม่นกบินโบกไปมาอย่างรวดเร็ว...เดี๋ยวขึ้น..เดี๋ยวลง...นึกถึงเครื่อง F 16 ที่บินโฉบ...อย่างรวดเร็ว...อะไรแบบนั้น
แม่นกพาบินขึ้นสูง...สูงขึ้น.จนสุดแรง...จนลูกนก..ใจหวิว..ว่าแล้วไม่ทันตั้งตัว...แม่นกสลัดปีกอย่างแรง...ลูกนกตัวน้อย..ลอยคว้างกลางอากาศ.....ลอยละลิ่วตกลงมา...อย่างรวดเร็ว...
ลูกนกตกใจ...ร้องลั่น...พรางขยับปีกไปมา...เพื่อประคองตัวเอง...แต่ร่างของลูกน้อย..ล่วงหล่นลงพื้นอย่างเร็ว...มิทันขยับปีก...แม่นกบินโฉบ..ลงมารับลูก..ก่อนถึงพื้น..ได้อย่างแม่นยำ..ไม่มีพลาด...ใจหายใจคว่ำ...พาลูกนกกลับมารังอย่างปลอดภัย...
แล้วแม่...ก็ฝึกลูกๆ...แบบนี้ทุกตัว...จนลูก..กางปีก..ร่อนกลางอากาศได้....จนกระทั่งลูกนก...บินไปพร้อมๆแม่ได้....​

เล่ามาถึงตรงนี้....ชื่นชม..และอดภูมิใจกับลูกนกไม่ได้..ที่มีพ่อแม่..เลี้ยงลูก...อบรมลูก..ฝึกลูก..ได้เป็นขั้นเป็นตอน..ได้ดีถึงเพียงนี้...จนลูกนก..เติบใหญ่ ปีกกล้า..ขาแข็ง...อย่างที่เราๆเรียกกัน...หากินเองได้

แล้วลูกคนล่ะ...เราทำได้ดีถึงเสี้ยวหนึ่ง..ของนกอินทรี..ฝึกลูกหรือไม่...​

​

</TD></TR></TBODY></TABLE>​

<TABLE class=blog_center_data><TBODY><TR><TD>



ข้อคิดจาก..นกอินทรี...เลี้ยงลูก..

ทุกวันนี้คงไม่มีใครได้ใส่ใจในการดูแลคนรอบข้างว่าชีวิตเขาจะเป็นอย่างไร...ชีวิตคนในเมืองต่างคนต่างอยู่...ต่างคนต่างเผชิญชะตากรรมของตัวเอง..บางที่รั้วบ้านติดกัน..ยังไม่เคยคุยกันเสียด้วยซ้ำ...ไม่ต้องนึกถึงเลยที่จะเหมือนก่อน..บ้านได้แกงหม้อใหญ่..จะตักเผื่อแผ่..ไปให้ข้างบ้าน..จะเห็นอยู่ก็สังคมในชนบท..ที่จะยังพอมีอยู่ สภาพสังคมที่เห็นแก่ตัว..ตัวใครตัวมัน..ไม่ต้องวุ่นวายกับชีวิตคนอื่น..สนใจแต่เรื่องของตัวก็แย่พออยู่แล้ว
สังคมไทย..เรากลายแบบนี้ไปแล้ว...ไม่แปลกใจหรอก..ที่เป็นแบบนี้..เพราะการอบรมเลี้ยงดู..ลูก..ของคนเราสมัยนี้..เราต่างประคบประหงมลูกเลี้ยงแบบไข่ในหิน..ไม่เคยได้ปล่อยให้เขาเผชิญกับการใช้ชีวิต..ดูแลตัวเองเลย..แต่เล็กจนโต..พ่อแม่เลี้ยงดูแบบยุงไม่ไตร่ไรไม่ตอม..ไม่ผิดหรอกที่รักลูก..อยากให้ลูกสบาย..





เรื่องราว..ของนกอินทรีเลี้ยงลูก...ถูกนำมาใช้ในขบวนการ.ของการจัดกิจกรรมต่างๆ..ในการจัดค่ายเยาวชน..เมื่อ ๒๐ ปีก่อน แนวคิดที่จะฝึกให้เด็กและเยาวชน ได้เรียนรู้ชีวิต..และใช้ชีวิตแบบนกอินทรี..รู้จักทำอะไรด้วยตนเอง..ช่วยตัวเองได้..หัดทำงานเอง สิ่งต่างๆในชีวิตประจำวันตั้งแต่ตื่นนอน..จนเข้านอน..ล้วนทำด้วยตนเอง รู้จักทำงานร่วมกันช่วยเหลือซึ่งกันและกัน..การดำรงชีวิตกลางแจ้ง





วันที่จากลา..ของแม่นกอินทรี
วันที่ลาจาก...ของแม่นก พ่อนกอินทรี...คล้ายๆจะสั่งลา...แม่นกพาลูกนกบินชื่นชมความงดงามของธรรมชาติ...บินไกล..สุดขอบฟ้า....และแล้ว..ทั้งแม่นก และลูกนก..ก็บินแยกทาง ต่างคนต่างไป..ลูกนก บินแยกออกไป..คนละทิศ คนละทาง ไม่ไปด้วยกัน....
ลูกนกเติบใหญ่..พอที่จะสร้างอาณาจักรของตัวเองได้แล้ว..ต่อแต่นี้ไป..ไม่ต้องหวนกลับมาอีก..ไปมีชีวิตของตนเอง...สู้ชีวิตด้วยตัวเอง...และสร้างครอบครัวใหม่..ของตัวเอง


เรื่องราวของนกอินทรีเลี้ยงลูก...มีผู้ศึกษา..และจดบันทึกไว้..จนมนุษย์เองก็คาดไม่ถึงว่า...นกอินทรี..จะมีวิธีฝึกลูกได้ขนาดนี้..เกิดเป็นคน..อาย..นกอินทรีจัง เราทำได้ไม่ถึงครึ่งนกอินทรีเลย
ตลอด ๒๐ ปีที่ผ่านมา ลูกหลานชาวค่าย จะได้ยินได้ฟัง เรื่องราวของนกอินทรี ในการฟังข้อคิดตอนเช้าวันสุดท้าย ของการจัดค่าย ผู้อำนวยการค่าย จะเป็นคนเล่าเรื่องนี้ทุกครั้ง เด็กๆทุกคนนั่งฟังอย่างตั้งใจ...ทบทวนชีวิตที่ผ่านมา...เรียนรู้และเข้าใจชีวิต..ว่าทำไม ต้องมาฝึกตนเองที่ค่าย ฝึกการใช้ชีวิตที่ลำบาก ไม่สบายกาย ไม่สบายใจ ห่างจากอ้อมอกพ่อแม่...ร้องไห้ทุกคืน..ก็เพื่อให้ตนเองได้รู้จักชีวิต..นำชีวิตในค่ายมาเป็นแบบฝึกหัดให้กับตนเอง..และออกไปเผชิญโลก เหมือนลูกนกอินทรี ที่ต้องบินจากแม่
ใครที่เป็นชาวค่าย...ไม่มีใครไม่รู้จัก นกอินทรี...ทุกครั้งที่มีกิจกรรม อินทรีคืนรัง...เราเหล่านกอินทรีทั้งหลาย..ได้มารวมกัน..เล่าเรื่องราว..ของชีวิตที่ไปพบไปเห็นในแต่ละที่ที่นกอินทรีเหล่านี้ไปพบเห็นมา...แบ่งปันและเล่าสู่ฟัง

​

ลองย้อนกลับไปดูเราฝึกลูกได้ดี..กว่านกอินทรีเลี้ยงลูกหรือยัง

ขอกราบขอขอบพระคุณ ท่านอุบาสิกา ศจ.รัญจวน อินทรกำแหง ที่สวนโมกข์ จริยาวัตรของท่านงดงาม ฟังท่านอธิบายธรรมแล้วเย็นใจ น้ำเสียงของท่าน ยิ่งฟังยิ่งนำความสงบเย็นมาให้ทุกครั้ง และขอบคุณเรื่องราวของนกอินทรี ที่ท่านได้เล่าให้ฟัง หากท่านได้รับรู้ นกอินทรีที่ท่านเล่าให้ฟังเกิดประโยชน์มากมายกับชีวิตคนอีกหลายๆคนที่นำไปใช้ให้เกิดประโยชน์จริง ขออนุโมทนา สาธุ





</TD></TR></TBODY></TABLE>




( ขอขอบคุณที่มา จากเรื่องเล่า..ของ อุบาสิกา ศจ.รัญจวน อินทรกำแหง แห่งสวนโมกข์ )
www.oknation.net/blog/nard/2010/08/17/entry-1

 

อนุโมทนาค่ะ มันสะท้อนสังคมอย่างเราๆว่าเราเลี้ยงลูกแบบใด บางครอบครัวรู้สึกว่าสิ่งที่ให้มันเป็นสิ่งที่ดีที่สุดแล้วที่จะมอบให้ลูกรัก แต่บางครั้งมันก็ดีเกินไปเพราะเด็กๆไม่ได้ต้องการสิ่งที่ดีที่สุดเขาแค่อยากได้ดีพอใช้สำหรับเขาแต่ให้มันมีความอุ่นใจและเข้ากันได้เป็นเนื้อเดียวกันกับพ่อแม่และสังคมของลูก ในขณะที่บางคนรู้สึกไม่จำเป็นต้องให้อะไรเพราะธรรมชาติให้พอแล้ว หรือบางทีก็หาครอบครัวไม่เจอจนเด็กที่ไม่ได้ถูกสถาบันครอบครัวขัดเกลาเลยมันก็สะท้อนปัญหาออกมาแบบที่เห็นเพราะเขาไม่ได้รับการบอกอย่างถูกต้องจากคนที่รัก ไม่มีรังนอนอะไรก็ตามที่ให้หายหิว หายหนาว เขาก็ทำให้ได้มาโดยวิธีที่คุ้นเคยไม่รู้ถูกผิด ทั้งที่เขาต้องการแค่Goodเท่านั้นเพราะBestมันหรูไป เราควรทำอะไรสักอย่างกับครอบครัวตัวเองก่อน พรมวิหาร4 เป็นธรรมมะที่ดีในการสร้างครอบครัวที่มีคุณภาพโดยเฉพาะลูกหลานเราเองเชื่อว่าความเมตตาที่แสดงออกในสถาบันครอบครัวก่อนจะแผ่ขยายวงกว้างเป็นสังคมที่เข้มแข็งและเอื้ออาทรต่อกันอย่างจริงใจนะเพราะเวลามันเหลือน้อยลงทุกทีๆ

 

ดีใจจังค่ะ ที่เห็นประโยชน์จากกระทู้นี้ เพราะตัวเองอ่านแล้วได้ข้อคิดอะไรมากมาย เลยอยากแบ่งปันเพื่อนๆค่ะ

​

 

ขอขอบคุณเรื่องเล่าดีๆที่นำมามอบให้
เรื่องของนกอินทรีย์เลี้ยงลูก จะเห็นถึงความเอาใจใส่ดูแลลูกอย่างต่อเนื่อง แต่การเลี้ยงลูกของมนุษย์เรานั้น ขาดแคลนในเรื่องการเอาใจใส่ หากมีเงินก็จ้างพี่เลี้ยงมาเลี้ยง ซึ่งก็ไม่พ้นการทำให้ทุกอย่าง เด็กทำอะไรไม่เป็น เพราะไม่ต้องทำ สำหรับพ่อแม่ที่ไม่มีเงิน ก็จะส่งให้กับคุณย่าคุณยายต่างจังหวัดเป็นผู้เลี้ยง และก็เช่นเดียวกัน ทำให้หมด เด็กไม่ต้องทำอะไร เด็กถูกเอาใจใส่แบบผิดผิด พอโตขึ้นก็เป็นเด็กกร้าวร้าว ไม่มีความอดทน ถ้าไม่ได้รับการเอาอกเอาใจก็จะโมโห โกรธ ใจร้อน และเสียคนได้ง่าย

 

อนุโมทนา สาธุ สาธุ ครับ ชื่นชม..และอดภูมิใจกับลูกนกไม่ได้..ที่มีพ่อแม่..เลี้ยงลูก...อบรมลูก..ฝึกลูก..ได้เป็นขั้นเป็นตอน..ได้ดีถึงเพียงนี้

 

ขอบคุณบทความดีดีค่ะ จะนำไปเล่าให้ลูกๆได้ฟัง และส่งต่อให้เพื่อนๆค่ะ

 

ยินดีเป็นอย่างยิ่งค่ะ ที่จะช่วยกันนำบทความดีๆแบบนี้ไปเผยแพร่
ถ้าเราจะมอบสิ่งดีให้สังคม ผ่านทางอินเตอร์เน็ท ก็เปรียบเสมือนเราสร้างบุญทางอินเตอร์ มากมายนับไม่ถ้วน ( จากกระทู้ บุญ - บาป ทางอินเตอร์เน็ท) ​

​