สวดมนต์ แล้วทำสมาธิ แต่ทำไมมีแต่ปัญหาเกิดขึ้นนะ

ดิฉันเป็นคนสวดมนต์เป็นประจำคะ ยิ่งหลังๆมานี้ ตั้งใจสวดมนต์มากกว่าเดิม
เสียอีก พอสวดมนต์เสร็จแล้ว เราก็นั่งทำสมาธิประมาณ 5-10 นาที
เพื่อที่จะอุทิศบุญ กุศล ไปให้กับ วิญญาณบุตรของเราที่เคยหลุดไป
เมื่อก่อนเราจะทำบ้าง ไม่ทำบ้าง แต่เดี๋ยวนี้ เราพยายามและตั้งใจทำทั้งสองสิ่ง
นี้ ไม่ให้ขาด และหมั่นทำอยู่เป็นนิจ เรานั่งสมาธิ มาได้เกิน 1 อาทิตย์แล้ว
คือ เมื่อก่อน จะเป็นแบบทำบ้าง ไม่ทำบ้าง แต่เดี๋ยวนี้ เราทำทุกวัน

ไม่เข้าใจเลยว่า พอตั้งใจทำทุกวัน ทำด้วยความเต็มใจ สบายใจ
แต่กลับมีเหตุการณ์หลายๆอย่าง มาทำให้เราไม่สบายใจ เช่น เราทะเลาะกับ
แฟนรุนแรงมาก เรากับแฟนไม่สบายหนักมาก เราจำได้ดี วันที่เรานั่งสมาธิ
วันแรกๆ ร้านค้าเรา ลูกค้า มาใช้บริการเยอะมาก และมาใช้บริการเยอะอยู่
เป็นประจำ แต่ทำไมพอเรายิ่งมีความสุขในการนั่งสมาธิมากเท่าไร
เราว่าตอนนี้ เรามีปัญหาเยอะเหลือเกิน เราไม่รู้ว่าเกิดจากสาเหตุใด
ทุกครั้งที่เรานั่งสมาธิ เราจะอธิฐานจิตไปถึงลูกของเราเสมอ ว่าขอให้เค้าได้รับ
ในผลบุญที่เราส่งให้ด้วยเถิด แล้วเดี๋ยวนี้ไม่ใช่เราคนเดียวที่สวดมนต์นะคะ
แฟนเราก็หันมาสวดกับเราด้วย แต่ทำไม เริ่มมีปัญหาเข้ามาในชีวิตแล้วละคะ

ผู้รู้ท่านใด โปรดบอกที ว่าสิ่งที่เราเป็นอยู่นี้ คืออะไรคะ

 

เป็นเหมือนกันครับ เเต่สมาธิทำให้เกิดปัญญา เเก้ปัญหาได้ทุกอย่าง
อ่านหนังสือ เขาบอกว่าเมื่อเรามีบุญมาก เขาก็ต้องการจากเรามากเหมือนกัน
ลองแผ่เมตตาให้เจ้ากรรมนายเวรเป็นประจำ คงจะดีขึ้นครับ
เป็นกำลังใจให้ครับ

 

จากที่ดูคลิปแม่ชีทศพรมานะคับ

แม่ชีท่านบอกว่า เวลานั่งสมาธิ ให้พิจารณาเพียงแต่ตัวของเราเองเท่านั้น
ห้าม พิจารณาคนอื่นเด็ดขาด ไม่เช่นนั้น จะเกิดปัญหาหลังจากที่ออกจากสมาธิ
เมื่อพิจารณาตัวเองขณะทำสมาธิ เมื่อเสร็จแล้ว ถอนจากสมาธิแล้วค่อยอุทิศบุญกุศล

แล้วก็เวลานั่งสมาธิ ต้องระวังเวลารู้สึกทุกข์ เพราะเมื่อ รู้สึกทุกข์ขณะนั่งสมาธิ
พอถอนออกมา จะทุกข์กว่าเดิม 30 เท่า

จากที่ได้ดูคลิปแม่ชีทศพรเรื่อยๆ ผมว่าเรื่องธรรมะเรื่องกรรม
เป็นเรื่องที่ละเอียดมากๆเลย คนส่วนมากที่ไปหาแม่ชีก็ เป็นรายละเอียดเล็กๆน้อยๆ
ที่ไม่คาดคิดว่าจะผิดแล้วกลายเป็นกรรม ทำให้ต้องทุกข์ใจยาวนาน
แต่คนที่ได้ไปหาแม่ชี ได้รับการช่วยเหลือถ่ายทอดออกคลิป ก็ถือว่าได้ให้ธรรมทาน
กลายเป็นอโหสิกรรมไปทันทีเลย

 

เป็นธรรมดาตามช่วงของกฏแห่งกรรมที่มาสนองอย่างหนึ่ง

อีกอย่างหนึ่ง

จิตของเรา เมื่อผ่านการฝึกอบรมมาพอสมควรแล้ว

จิตของเราจะเริ่มรู้จักทุกข์ เริ่มรู้จักการพิจารณาโดยละเอียด เริ่มมีสติและปัญญา ทำให้เราเริ่มที่จะสังเกตสิ่งต่างๆที่ผ่านเข้ามาอยู่ตลอดเวลา ทำให้ดูเหมือนว่าปัญหามันเข้ามาเยอะเหลือเกิน

ลองคิดย้อนไปเมื่อก่อนที่เราจะปฏิบัติธรรม เราเคยมองเห็นและรู้จักทุกข์นั้นมั้ย เคยสังเกตหรือพิจารณาสิ่งต่างๆที่เข้ามาโดยละเอียดมั้ย

หลายๆคนคงไม่เคย มีแต่ว่า พอเจอความทุกข์หรือปัญหาก็จะหาสิ่งที่จะบรรเทาความทุกข์นั้นมาแทนที่ เช่น บางคนไปเที่ยว บางคนเล่นเกมส์ บางคนฟังเพลง บางคนดื่มเหล้า ฯลฯ

ลองพิจารณาย้อนกลับไปกันดู ว่าเป็นเช่นนั้นหรือไม่

ขอให้พยายามต่อไปครับ

เจริญในธรรมครับ

 

สิ่งที่เกิดขึ้นนี้ เขาเรียกว่าบททดสอบค่ะ ทุกคนที่เมื่อเริ่มปฏิบัติดี เริ่มทำบุญ สวดมนต์ นั่งภาวนา มักจะต้องเกิดบททดสอบทุกคนค่ะ การที่คนเราหันมาพึ่งในศาสนา ก็เพราะชีวิตมีความทุกข์ เพราะคนที่มีสุขไม่ค่อยได้มีสำนึกเท่าไร การที่เราจะผ่านการเป็นคนดียากนะคะ ต้องพิสูจน์ให้เห็นในความเพียรของเราค่ะ นี่เป็นบทต้น ๆ นะ ต่อไปจะมีเข้ามาอีกหลาย ๆ บท จนกว่าเราจะพิสูจน์ความเพียรของเราได้อย่างแท้จริง เป็นธรรมะที่รู้ได้จากบททดสอบเหล่านี้ค่ะ อย่าท้อแท้นะคะ พยายามรักษาความดีต่อไป แล้ววันนึงคุณจะชนะเรื่องพวกนี้ได้ เป็นกำลังใจค่ะ

 

พิจารณาตามหลักความเป็นจริงสิครับ

นั่งสมาธิแล้วจะเอาบุญไปถูกรางวัลที่ 1 เหรอไง ผมนั่งสมาธิแล้วเห็นหวยอ่ะ ไม่ได้บอกว่าตัวเองเก่ง ผมนั่งสมาธิแล้วรู้เหตุการณ์ล่วงหน้าถูก ไม่ได้บอกว่าตัวเองเลิศ แต่ขนาดเห็นหวยอย่างนั้นแล้วยังซื้อไม่ถูกอ่ะ เพราะเล่นหวยไม่เป็นนี่ เป็นความผิดของบุญ ของเทวดาหรือเปล่าที่ไม่ช่วยให้ถูก หรือเป็นความซวยของผมเองที่เล่นหวยไม่เป็น ฉันใดก็ฉันนั้น

ผมเห็นหลายกระทู้แล้วที่ชอบบอกว่านั่งสมาธิแล้วทำไมยังมีความซวยอยู่ ก็ไม่เอาปัญญามาพิจารณาตามหลักความเป็นจริงหนิ คนเราตั้งแต่เกิดมาตัวคุณก็ด้วยทำบุญไปน้ำหนักเท่าไร แล้วเมื่อเทียบกับไอ้ที่ทำบาปอ่ะ อันไหนมันหนักกว่ากัน ดูสิยาจกถูกหวยรางวัลที่หนึ่งง่ะ ถึงเวลาเค้าชดใช้กรรมไปบ้างแล้วน้ำหนักบุญมันมากกว่าเค้าก็ได้รับผลบุญตามที่เค้ามีอยู่

แม้พระอรหันต์ก็ยังมีบาปติดตัวอยู่ทุกคน และก็หนีบาปไม่พ้นเหมือนกัน ดูอย่างพระโมคคัลลานะ ถูกทุบจนกระดูกแตกหมด จะหนีก็ได้แต่ท่านไม่หนี พระอรหันต์ท่านยอมรับความจริงและไม่มีความโกง ถึงเวลากรรมมันมาถึงก็ยอมชดใช้แต่โดยดี แม้แต่พระพุทธเจ้าก็เหมือนกัน ตัวอย่างมันมีให้ดูอยู่แล้ว.

ตัวผมถึงแม้จะเจริญภาวนา ปฏิบัติสมาธิเป็นประจำได้บ้าง ไม่ได้บ้าง แต่ทำเป็นปรกติ เพราะคิดเพียงว่า ทำบุญมันก็เหมือนปลูกต้นไม้ใหญ่ กว่ามันจะให้ดอกให้ผลมันก็นาน แต่มันกินไม่หมด แต่พวกที่เอาบุญไปใช้ครั้งเดียวหมดอย่างพวกที่ขอพรกับพระที่เข้าสมาบัติอ่ะ หมดแล้วก็หมดกัน ผมปฏิบัติมา 3 ปีแล้ว ชีวิตดีบ้าง ซวยบ้าง ถึงเวลาตายแล้วมันดันไม่ตายบ้าง นี่กับคนปฏิบัติแค่ไม่กี่วัน ไม่กี่นาทีนี่จะเอาอะไรกัน นั่งสมาธิได้วันละ 5-10 นาทีจิตว่างจากกิเลสนี่บุญที่สุดแล้ว พระพุทธเจ้าท่านบอก ตถาคตถือว่าผู้นั้นจิตไม่ว่างจากญาณ (หลวงพี่เล็กกับหลวงพ่อฤษีท่านเทศน์ ใช้ปัญญาพิจารณาเอาเถิด )
ปล.โทษทีครับ รีบพิมพ์ไม่ได้ตรวจทาน

 

ท่านกิดากรครับที่ท่านหมายถึงถูกตีกระดุกละเอียดพระโมคคัลละ หรือป่าวครับ ไม่น่าใช่พระสารีบุตรนะครับ เรื่องกรรมเป็นอจินไตย ปกิบัติเพื่อให้เกิดสติ และ เกิดปัญญาครับ

ท่านเจ้าของกระทู้ลองฝึกจิงๆจังๆจะรุ้เองครับว่าดีอย่างไร แต่ต้องปฏิบัติให้ถุกนะครับ แล้วก็เป็นสัมมาทิฐินะครับ สำคัญมากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

 

พยายามต่อไปนะคะ ศรัทธาในพระพุทธองค์ ปฏิบัติ สวดมนต์ นั่งสมาธิ ให้ต่อเนื่อง

มาร หรือ กิเสส เริ่มทำงานแล้ว ทดสอบความอดทน ว่าเราจะใช้ปัญญา
แก้ไขปัญหา แล้วมันจะผ่านไปได้ด้วยดี แบบเหลือเชื่อ

เหมือนที่ดิฉันได้เคยประสบมา อาจจะผ่านไปได้แสนยาก แต่พอผ่านไปแล้ว
ฟ้าหลังฝนเลยค่ะ เป็นปัจจัตตัง

 

อยากถามผู้ตั้งกระทู้ว่าการที่เราทำสมาธิจุดประสงค์ของเราคืออะไร...เพื่ออะไร การสวดมนต์และการทำสมาธินั้นเพื่อทำให้ใจของเราสงบ เมื่อจิตสงบแล้วก็จะเกิดพลังทางสมาธิ นำพลังสมาธินั้นมาพิจารณาให้เห็นความทุกข์ ว่าจริง ๆ แล้วสิ่งที่เรียกว่าทุกข์นั้นก็สืบเนื่องจากการที่เรายึดถือตัวตนหากปราศจากตัวตนนี้แล้วความทุกข์จะเกิดขึ้นได้อย่างไร ลองอ่านหนังสือหลวงปู่ฝากใว้สิครับ มีตอนหนึ่งเกิดไฟไหม้ตลาดในตัวจังหวัดสุุรินทร์ชาวบ้านส่วนหนึ่งได้มาพูดลำเลิกกับ หลวงปู่ดุลย์ ว่าอุสาห์ ทำบุญทำกุศลมาตั้งแต่สมัย ปู่ ย่า ตา ยาย แล้วทำไม่บุญกุศลจึงไม่ช่วยคุ้มครอง ไฟไหม้บ้านหมด แล้วเขาเหล่านั้นก็เลิกเข้าวัดทำบุญไปหลายราย หลวงปู่ว่า ไฟมันทำตามหน้าที่ของมัน ธรรมะไม่ได้ช่วยใครในลักษณะนั้น หมายความว่า ความอันตรธานความวิบัติ ความเสื่อมสลาย ความพลัดพรากจากกัน สิ่งเหล่านี้ มันมีประจำโลกอยู่แล้วทีนี้ผู้มีธรรมะ ผู้ปฏิบัติธรรมะ เมื่อประสบกับสภาวะเช่นนั้นแล้ว จะว่างใจอย่างไรจึงไม่ให้เป็นทุกข์ อย่างนี้ต่างหาก ไม่ใช้ธรรมะทำไม่ให้แก่ ไม่เจ็บ ไม่ตาย ไม่หิว ไม่ให้ไฟไหม้ไม่ใช้อย่างนั้น หวังว่าคงจะมีประโยชน์ต่อท่านสมาชิกบ้างนะครับและเป็นกำลังให้คุณpiecak00และเพื่อนสมาชิกมุ่งศึกษาและปฏิบัติธรรมะตามคำสอนขององค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าและนำคำสอนมาใช้ให้เกิดประโยชน์ตามเหตุการณ์นะครับ...ศาลา

 

อย่าท้อนะค่ะ.........................

 

มันคือบททดสอบครับ เรียกว่าชดใช้กรรมไปครับ เหมือนกับพอเรามีบุญขึ้นมา กฏเกณฑ์ของกรรมก็จะส่ง กรรมไม่ดีให้เรามาชดใช้ก่อน (ถ้าเราไม่ปฏิบัติถึงตอนนี้จะไม่เกิด แต่มันจะเกิดทีหลังแน่ๆแล้วก็หนักกว่าด้วย)


ผมมีประสบการณ์ประมาณนี้นะครับ เคยไป เข้าคอร์ส ที่วัดอัมพวันหลวงพ่อจรัญ ปฏิบัติประมาณ 8 วัน พอออกจากวัดนั่งมอเตอร์ไซค์ปั๊ป มอเตอร์ไซค์ล้มแผลเต็มตัวเลยข้อเท้าก็พลิก ใครจะเชื่อว่าเพิ่งจะลาศีลแค่หยกๆจะเกิดอุบัติเหตุได้ พอมาค่อยๆนึกมันคือ กรรมที่เราเคยทำชัดๆเพราะว่าเคยเป็นต้นเหตุให้ มอเตอร์ไซค์ชนกัน โดยผมเป็นคนขี่จักรยานอยู่ แล้วมาเหตุการณ์นี้ก็เกิดจากจักรยานตัดหน้าแล้วมอเตอร์ไซค์ผมล้ม ผมเลยคิดว่าถ้าไม่ปฏิบัติต่อไปผมอาจจะประสบอุบัติเหตุใหญ่กว่านี้ก็เป็นได้

ฉะนั้น อย่าท้อถอยในการสร้างความดีครับ ถือว่ารีบๆชดใช้ แล้วหลังๆก็จะได้รับผลดีเองครับ

 

ทำดีแล้วมีทุกข์
ทำไม่ดีแล้วไม่มีทุกข์หรือ

ทำดี มีสุขเป็นที่หมายได้
ไม่ทำดี จะมีสุขเป็นที่หมายได้หรือ

 

ตอนปฏิบัติธรรมน่ะให้พิจารณาไปด้วยนะ
ว่ากรรมเกิดจากอะไร

ป.ล. มันเป็นแค่กรรมน่ะ อย่าไปสนใจ เด๋วมันก็ดีขึ้นเองล่ะ กรรมเกิดขึ้นได้ มันก็ดับได้
ยิ่งเราหวังที่จะให้การทำบุญของเรามาตัดกรรม มันก็จะยิ่งทำให้เราฟุ้งซ่านจนปฏิบัติ
ไม่ได้

*** ถ้าอยากจะให้ธรรมก้าวหน้า ต้องรู้จักปล่อยวาง รู้จักวางอุเบกขา(อุเบกขานะ ไม่ใช่การทนอยู่เฉยๆ)

 

ก็เป็นความจริงนั้นแหละเมื่อใดที่ตั้งใจฝึกสมาธิสารพัดปัญหามันก็เกิดตามมากำลังเป็นอยู่ในขณะนี้แต่แปลกตรงที่ผมไม่ปวดสมองเพียงปวดคอเล็กน้อยเท่านั้นแหละปัญหามันเยอะก็ยิ่งพิจารณาธรรมมากขึ้นเพื่อหาสาเหตุของปัญหาก็แก้ได้ทุกครั้งก็รู้สึกว่าจิตใจมีความสงบมากขึ้นเราก็พยายามแก้ปัญหาที่เกิดขึ้นตามความสามารถแต่ถ้าแก้ไม่ได้ก็ปล่อยมันไปปัญหาของคนอื่นถ้าตัวเขาไม่แก้เองแล้วเราจะไปแก้ให้ได้อย่าง

 

ทาน ศีล ภาวนา การปฏิบัติ เปนสิ่งดีเหมือนเรากำลังล้างกรรมและกิเลส ออกจากตัว จากประสบการณ์ เรายิ่งปฏิบัตก็ยิ่งต้องใช้กรรม และยิ่งอยากกลับตัวเปนคนดีก็มักจะมีอุปสรรคแวะมาเสมอ หลายครั้งเลยที่ท้อจะเลิกแต่ก็ไม่รู้อะไรบอกในหัวว่า ไปสวดมนต์ นั่งสมาธิ ก็เลย okต่อ เวลานั่งสมาธินี่พิจรณาจนตัวโก่งเลยน่ะ ยิ่งทุกข์ยิ่งนั่งยิ่งนั่งยิ่งทุกข์ กว่าจะถึงวันนี้เรา ประมาณว่า ชินจัง อะไรจะเกิดกับกายนี้ก็จะไม่โวยวายอีกแล้ว จะขอใช้กรรมให้หมดในชาตินี้แหละ และสิ่งที่ใด้เปนของแถมคือความไม่ยึดติดกับสิ่งรอบข้างในบางส่วน ไม่มีอะไรเที่ยง เราตอนนี้ on the way ดีขึ้น ยังใงคุณก็ต้องอดทนอย่าท้อ เราเชื่อและศัทธาในพุทธองค์ และ ท่านครูบาอาจาร

 

อย่าเพิ่งท้อนะคะ..
สมาธิแม้เพียงเล็กน้อยก็มีผลบุญมหาศาล คงเป็นธรรมดาแหละค่ะที่เจ้ากรรมนายเวรเห็นก็คงอยากได้เป็นธรรมดานะคะ ถือซะว่าเป็นเวลาที่เราต้องพบเจอ...หมั่นแผ่ส่วนบุญส่วนกุศลให้เจ้ากรรมนายเวรท่านอื่นบ้างน่าจะช่วยได้ไม่มากก็น้อยนะคะ
เป็นกำลังใจให้ค่ะ

 

ผมก็เป็นครับ พอนั่งไปได้ซักพัก กฎแห่งกรรมจะคอยตามตัวเรา ถ้าเรากำหนดรุ้ ก็จะรุ้ทันทีว่าสิ่งที่เกิดกับเรานั้น มันเป็นสิ่งที่เราเคยทำกับผุ้อื่นในอดีต ยกตัวอย่างของผมนะครับ ผมเคยมีคนให้ยืมของแต่ลืมเอาไปให้จนลืมไปแล้ว ตอนนี้ ผมให้เพื่อนยืมหนังสือไปครับ แล้วก็ไม่ได้มาคืน ผมก็รุ้ได้เลยคับว่าเป็นกรรมที่ผมเคยทำไว้ในอดีต ซึ่งมีอีกหลายอย่างมากครับที่ผมสามารถรุ้ได้เองแล้วก็ไม่สามารถรุ้ได้ซึ่งบางทีอาจเป็นกรรมในอดีตชาติที่เคยทำไว้ ถ้าจะทำบุญให้ได้ผลดีที่สุดนะครับผมแนะนำให้ ไล่ลำดับความสำคัญคือ 1.กำหนดสติรุ้ คือรุ้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ร้อนก็รุ้ว่าร้อน หนาวก็รุ้ว่าหนาว 2.เดินจงกรม เป็นการเดินให้ช้าที่สุดให้รุ้ถึงการเคลื่อนไหวอย่างช้าๆ 3.นั่งสมาธิและสวดมนต์
ถ้าเราสามารถทำ1 และ 2 ได้ดีแล้ว 3 จะตามมาเองครั้บ ซึ่งสำคัญกว่าการนั่งสมาธิอีกครับ

 

ตอนนี้ คุณอาจกำลังใช้กรรมเก่าอยู่ บุญยังไม่ส่ง

ให้คิดในแง่ดีนะครับว่า ถ้าคุณไม่ปฎิบัติ อาจจะเลวร้ายกว่านี้ก็ได้

เคยฟัง หลวงพ่อท่านนึงเทศน์ไว้ว่า

กรรมก็เหมือนเกลือ บุญก็เหมือนน้ำ

คุณลองคิดดูว่า เอาเกลือ 1 ช้อน ใส่แก้ว น้ำใบเล็กๆ กับเอาเกลือ 1 ช้อน ใส่ลงไปในแม่น้ำ

อันไหนมันจะเค็มกว่ากัน

ส่วนเรื่อง การทำบุญไม่ยากเลยครับ

ทำทาน
ภาวนา
รักษาศีล
เจริญวิปัสนา-กรรมฐาน

นี่เรียงลำดับตามกำลังของบุญที่จะได้รับ

สำคัญ คือตัวศีล ศีล 5 ก็พอ ลอง ตั้งใจรักษา ดู สัก 1 อาทิตย์ 2 อาทิตย์ ถ้าคิดว่าแน่แล้ว สมาทาน แล้ว ตั้งใจว่า จะรักษาตลอดชีวิต

ศีลจะคุ้มครอง และนำแต่เรื่องดีๆมาให้ครับ

ขออย่าพึ่งท้อนะครับ ตั้งใจปฎิบัติต่อไป ชีวิตนี้ไม่สายเกินไปครับตราบที่ยังมีลมหายใจอยู่
​