ต้นกำเนิดมนุษย์คือ อาภัสราพรหมจริงหรือ

เรื่องที่จะนำมาเล่านี้ท่านผู้อ่านจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่ ถือว่ามาอ่านเพื่อประดับความรู้จริงเท็จอย่างไรไม่อาจพิสูจน์ได้ด้วยวิทยาศาสตร์ ถือว่าอ่านเป็นนิทานสนุกๆก็ได้ เพราะเรื่องนี้อ่านแล้วก็ไม่ได้ทำให้ได้มรรคได้ผลหรืออาจจะได้ก็ได้ เพราะในเรื่องนี้ก็ได้แสดงถึงการเวียนว่ายตายเกิด และกิเสลตัณหาความอยากเป็นตัวก่อ

 

กำเนิดชีวิต

กำเนิดชีวิต​

<O</O

โลกที่เราอยู่นี้คืออะไร? โลกเกิดมาได้อย่างไร? เราท่านเกิดมาได้อย่างไร?

<O</O
พระพุทธเจ้าได้ทรงตรัสถึงวิวัฒนาการของโลกไว้ใน อัคคุญสูตร ซึ่งเป็นสูตรสำคัญสูตรหนึ่งใน คุมภีร์นิกาย สรุปใจความย่อๆมีใจความว่า<O</O
<O</O
จักวาลนี้เดิมทีเป็นกลุ่มก๊าซไอน้ำ โลกเราก็เป็นกลุ่มก๊าซไอน้ำก้อนมหึมาก้อนหนึ่ง ในความเวิ้งว้างของอวกาศนั้น<O</O
มีสัตว์หมู่หนึ่งล่องลอยอยู่ไปมา ไม่มีร่างกาย มีแต่จิต ไม่ต้องกินอาหาร หากกินความปีติอิ่มเอิบใจเป็นอาหารจะเรียกว่าเสวยอารมณ์ทิพย์ก็ได้<O</O
สัตว์หมู่นี้ชื่อว่า อาภัสรพรหม มีแสงสว่างรัศมีในตัวเองคล้ายหิ่งห้อย แต่ทว่าแสงสว่างรุ่งเรืองกว่าหิ่งห้อยหลายร้อยหลายพันเท่า<O</O
ยุคนั้นเป็นยุคมืดตื้อ ไม่มีดวงอาทิตย์ไม่มีดวงจันทร์ไม่มีหมู่ดาวไม่มีกลางวันกลางคืน โลกและจักรวาลมีแต่กลุ่มก๊าซไอน้ำ<O</O
กาลนานมาพวกสัตว์ไม่มีร่าง มีแต่จิตเสวยอารมณ์ทิพย์พวกนี้ได้ล่องลอยมาเห็นโลกเข้าหรือจะเรียกว่าจุติมาก็ได้ ได้พบว่าบนผิวน้ำนั้นมีโอชะดินหรือง้วนดินลอยเป็นฝ้าอยู่เหนือน้ำเต็มไปหมด เหมือนผ้าที่อยู่บนผิวนมร้อนตอนที่มันเย็นลงนั้นแหละ<O</O
ง้วนดินนี้ระเหยขึ้นมาจากก้นทะเลด้วยอำนาจความร้อนภายในของโลก มีกลิ่นหอมหวนทวนลมยิ่งนัก<O</O
พวกอาภัสรพรหมเห็นเป็นของแปลกประหลาดจึงได้ลองลิ้มชิมรสง้วนดินดู พบว่ารสชาติหอมหวานยิ่งนัก (เข้าใจว่าคงจะยิ่งกว่าน้ำผึ้งเดือนห้าละกระมัง)ต่างก็ติดอกติดใจรสชาติของง้วนดินเลยกินกันใหญ่ มีความหลงใหลในโอชะดินจนลืมคิดที่จะเหาะล่องลอยท่องเที่ยวไปในอากาศพากันเพลิดเพลินเจริญใจเสพโอชะง้วนดินไม่ไปไหน<O</O
เมื่อบริโภคง้วนดินนานๆเข้าก็ปรากฏเป็นรูปร่างหรือกายหยาบขึ้น รัศมีสีแสงในตัวก็หายไปทีละน้อยๆจนหมดสิ้นในที่สุดพอรัศมีหมดไปจิตหรือวิญญาณมีร่างกายหยาบครองด้วยวิตามินง้วนดินที่เสพเข้าไป ทำให้ไม่สามารถจะเหาะล่องลอยไปไหนมาไหนเหมือนหิ่งห้อยได้อีกต่อไปก็กลายเป็นสตัว์โลกไป<O</O
ตอนนี้เอง กลุ่มก๊าซไอน้ำทั้งหลายในห้วงจักรวาล ได้ก่อปฏิกริยาด้วยพลังงานสสารธาตุในตัวเองกลายเป็นลูกไฟดวงใหญ่มหึมาขึ้น จะเรียกว่าดาวฤกษ์ก็ได้ เรียกว่าดวงอาทิตย์ก็ได้ เมื่อเกิดดาวฤกษ์หรือดวงอาทิตย์ขึ้นก็เกิดดวงจันทร์ เกิดดวงดาวน้อยใหญ่ขึ้นตามมาด้วยกฎธรรมชาติของจักรวาลเอง โดยหาได้มีใครสร้างขึ้นมาไม่<O</O
เมื่อพระอาทิตย์ขึ้นมา โลกที่เต็มไปด้วยน้ำก็เริ่มระเหยกลายเป็นไอเพราะถูกแสงแดดแผดเผา<O</O
ตอนนี้อาภัสรพรหมที่หลงใหลติดใจในรสชาติง้วนดินได้กลายสภาพเป็นสัตว์น้ำ พวกแรกที่เกิดขึ้นในโลกแต่จะเป็นสัตว์อะไรนั้น พระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัสถึงรายละเอียดพระองค์ทรงกล่าวแต่เพียวว่าเป็นสัตว์ที่ยังไม่มีเพศ ยังไม่มีความรู้สึกในด้านกามโลกีย์<O</O
กาลนานต่อมาอีกไม่รู้เท่าไหร่ ความร้อนของดวงอาทิตย์ที่แผดเผา ทำให้น้ำในโลกระเหยจนงวดเข้า เกิดแผ่นดินงอกขึ้นมาเป็นทวีป<O</O
สัตว์กลุ่มแรกหรือพวกอาภัสรพรหมที่มาติดใจในรสชาติง้วนดินได้ขึ้นมาเป็นสัตว์บก วิวัฒนาการทางรูปร่างเปลี่ยนไปตามธรรมชาติสิ่งแวดล้อม นอกจากจะกินง้วนดินเป็นอาหารแล้ว ยังกินพืชพันธุ์อย่างอื่นที่งอกขึ้นมาจากพื้นดินหล่อเลี้ยงชีพ ทำให้ร่างกายก็แปลกเปลี่ยนไปเรื่อยๆอย่างช้าๆ<O</O
จนในที่สุดได้เกิดแบ่งเป็นเพศตัวผู้และตัวเมียขึ้น ความเป็นสัตว์โลกโดยมบูรณ์ได้เริ่มขึ้นตอนนี้เอง คือเป็นสัตว์มนุษย์ จากนั้นการสืบพันธุ์แพร่ขยายชาติเชื้อก็ดำเนินไปตามกฎธรรมชาติ<O</O
ง้วนดินอันโอชารสได้หมดไปจากโลกแล้วในตอนนี้ มีแต่พืชพันธ์ต่างๆเป็นอาหารหล่อเลี้ยงชีพ ไม่โอชารสเหมือนง้วนดินในยุคแรกเลยต่อมาเหล่าสัตว์ไร้ร่างมีแต่จิตทั้งหลายคืออาภัสราพรหมที่อยากจะมาเกิดในโลก จึงจำใจต้องเข้าเกิดในท้องมนุษย์ พวกแรกนี้แทนบริโภคง้วนดิน การเข้าเกิดในท้องนี้ก็ฉวยโอกาสตอนที่มนุษย์ชายและหญิงสมสู่ร่วมประเวณีกันนั้นเอง โดยเข้าปฏิสนธิในครรภ์ฝ่ายหญิง<O</O
ต่อจากนั้นก็เกิดตัวตนออกลูกออกหลานแพร่ขยายพันธุ์กันมาเรื่อยๆเมื่อมีเกิด ก็มีตาย คือ เกิด แก่ เจ็บ ตาย<O</O
<O</O
กฎธรรมชาติ<O</O
ครั้นแล้วกฎแห่งธรรมชาติวิวัฒนาการของมนุษย์ได้เริ่มขึ้นใหม่อีกกฎหนึ่งในตอนนี้<O</O
นั้นคือกฎแห่งกรรมดี..กรรมชั่วหรือกฎธรรมชาติเมื่อมนุษย์แพร่ขยายพันธุ์ขึ้นในโลกมากมาย การแก่งแย้งชิงดีชิงเด่น แก่งแย่งกันทำมาหากินก็มากขึ้น มีการฆ่าฟันทำร้ายข่มเหงรังแกกันเป็นของธรรมดาสัตว์โลกปุถุชนกฎแห่งกรรมดี..กรรมชั่วหรือกฏหมายธรรมชาติที่เกิดขึ้นโดยอัตโนมัติอย่างน่าอัศจรรย์ในตอนนี้คือ...นรกโลกและเทวโลก<O</O
โลกทั้งสองที่เกิดขึ้นใหม่สดๆร้อนๆคือ นรกโลกและเทวโลกนี้ จัดไว้เป็นที่อยู่ของมนุษย์โลกที่ตายไปแล้ว เพื่อชดใช้กรรมดีและกรรมชั่วของตนที่เคยได้ทำไว้สมัยที่มีชีวิตอยู่ในโลกมนุษย์ นรกโลกและเทวโลกนี้ไม่มีใครสร้างเป็นโลกละเอียดปรมาณูหรือโลกวิญญาณที่เกิดขึ้นมาเองด้วยตัวของมันเอง โดยธรรมชาติกฎแห่งสากลจักรวาลอันเป็นหลักวิวัฒนาการ<O</O
มนุษย์คนไหนทำดี กฎหมายธรรมชาติคือทำดีได้ดีก็จัดส่งให้ไปเกิดในเทวโลก มนุษย์คนไหนทำชั่วคือทำชั่วได้ชั่ว กฏหมายธรรมชาติก็ส่งไปอยู่ในนรกโลกคือมนุษย์ตายไปแล้วสูญร่างกายหยาบ<O</O
ส่วนจิตวิญญาณที่มาจากอาภัสรพรหมนั้นยังคงอยู่เพื่อรับกรรม คือกฏแห่งการกระทำของตนเอง<O</O
<O</O
พรหมโลก<O</O
ขณะที่กฎแห่งธรรมชาติให้กำเนิดนรกโลกและเทวโลกขึ้นในจักรวาลนี้ พรหมโลกนั้นได้มีขึ้นอยู่ก่อนแล้ว คือโลกของอาภัสรพรหม หรือโลกของสัตว์ที่ไม่มีร่างหากมีแต่จิต เสวยอารมณ์ปีติอิ่มเอมใจเป็นอาหารทิพย์<O></O>
เป็นภูมินรกและภุมเทวดาได้เกิดขึ้นแล้วเช่นนี้ พวกอาภัสรพรหมที่คิดอยากจะท่องเที่ยวหรือจุติมาปฏิสนธิในโลกมนุษย์เหมือนอย่างแต่ก่อนก็เปลี่ยนไปคือไม่อยากจะมา เพราะโลกมนุษย์มีความเป็นสัตว์โลกหยาบช้าสกปรกมาก มีกิเลสชั่วร้ายมาก แก่งแย้งการทำมาหากินกันมาก ข่มเห่งรังแกกันมาก<O></O>
ฉะนั้นการเวียนว่ายตายเกิดจึงเกิดขึ้นเป็นวงโคจรหรือวัฏฏะขึ้นระหว่างมนุษย์โลก นรกโลกและเทวโลก<O></O>
ส่วนอาภัสรพรหมแห่งพรหมโลกที่อยากจะจุติมาเกิดในมนุษย์โลกบ้าง จะมาได้ก็ด้วยอาศัยพลังของตัณหาคือความอยาก<O></O>
ความอยากหรือตัณหาของพรหมนี้คือกิเลส อยากจะมาประกอบกรรมดีในโลกมนุษย์เพื่อทดลองบำเพ็ญความดี คือว่าอยากมาร่วมทุกข์ร่วมสุขวุ่นวายกับพวกมนุษย์ ไม่ใช่คิดอยากจะมากินง้วนดินอันโอชารสเหมือนพวกอาภัสรพรหมรุ่นแรกเพราะว่าตอนนี้ง้วนดินในโลกมนุษย์ไม่เหลือหลออะไรอีกแล้ว<O></O>
อาภัสรพรหมที่นึกสนุกอยากจะมาเกิดในมนุษย์โลกนี้มีเป็นส่วนน้อย ส่วนมากมักเลื่อนชั้นตัวเองขึ้นไปอยู่ภูมิที่สูงขึ้นไปอีกภูมิหนึ่งคือภูมิของ มหาพรหม<O></O>
<O</O
มหาพรหม<O</O
ภูมิมหาพรหมนี้ มีพรหมอยู่ร่างหนึ่งหรือองค์หนึ่ง ครองตัวเองอยู่อย่างโดดเดี่ยวท่ามกลางอาณาจักรอันเวิ้งว้างของจักรวาลอันเป็นเขต อวกาศ จะเรียกว่า สุญญากาศ ก็ได้ สุญตา ก็ได้มหาพรหมองค์นี้ เสวยสุข เสพปีติ ความอิ่มเอมใจอันละเอียดอ่อนเป็นอาหารทิพย์หล่อเลี้ยงมีแต่จิต ไม่มีร่างมีความบรมสุขยิ่งกว่าพรหมชั้นอาภัสรามากนัก<O</O
เมื่ออยู่คนเดียวองค์เดียวมหาพรหมก็หลงตัวเองคิดไปว่า ตัวเองยิ่งใหญ่กว่าพรหมทั้งหลายความจริงนั้นมหาพรหมก็เป็นเพียงสัตว์ชนิดหนึ่งในห้วงจักรวาลที่มีแสงรัศมีในตัวเองเท่านั้น เกิดขึ้นมาเองโดยธรรมชาติของสสารพลังงาน แต่เป็นธรรมชาติสสารพลังงานที่มีสติปัญญาคือธาตุรู้<O</O
มหาพรหมองค์นี้เสวยสุขอยู่คนเดียวมานานแสนนาน ก็เกิดเบื่อเหงา คิดอยากจะได้เพื่อนมาอยู่ด้วย พลันก็มีอาภัสราพรหมเลื่อนชั้นขึ้นมาอยู่ด้วยองค์หนึ่งคือเลื่อนชั้นขึ้นมาเองโดยธรรมชาติไม่มีใครดลบันดาลให้ขึ้นมาเลยเลื่อนชั้นภูมิตัวเองด้วยกฏอันเป็นข้อน่าอัศจรรย์ของมวลสารพลังงานจักรวาลนั้นเอง<O</O
มหาพรหมเกิดหลงผิดคิดไปว่า คนเองดลบันดาลให้อาภัสราพรหมองค์นี้ขึ้นมาเกิดอยู่ในอาณาจักรเดียวกัน เพราะเพียงแต่นึกอยากจะมีเพื่อนก็มีเพื่อนมาอยู่ด้วยเสียแล้ว อาภัสรพรหมได้เพิ่มจำนวนมาอยู่ด้วยทีละองค์สององค์เรื่อยๆ<O></O>
มหาพรหมก็เลยทึกทักเอาว่าตัวเองเป็นผู้วิเศษยิ่งใหญ่ นึกอยากจะให้อาภัสรพรหมมาอยู่ด้วยก็มาได้ทันใจดีแท้ มหาพรหมเข้าใจว่าตัวเองเป็นผู้เป็นเจ้าไปเสียแล้ว เป็นผู้สร้างสรรค์ทุกสิ่งทุกอย่างในสากลจักรวาลเป็นผู้กำหนด เป็นผู้ลิขิต เป็นผู้มีอำนาจสูงสุง<O</O
พวกอาภัสรพรหมที่จุติมาเกิดในโลกมหาพรหม เมื่อเห็นมหาพรหมมีอยู่ก่อนแล้วก็หลงผิดทึกทักเอว่ามหาพรหมเป็นใหญ่เกิดก่อนพวกตนต้องเป็นบิดาของตนแน่ พวกตนจึงได้มาเกิดมาอยู่ร่วมด้วยกับพระองค์ มหาพรหมเป็นผู้สร้างพวกตนให้เกิดขึ้นมา<O</O
กาลนานต่อมาพรหมในชั้นมหาพรหมเหล่านั้นได้จุติลงมาเกิดในโลกมนุษย์ด้วยอำนาจ กิเลสความอยากอะไรบางอย่าง<O></O>
เมื่อเติบใหญ่ครองเรือนอยู่ในโลกมนุษย์จนเบื่อหน่ายแล้วสัญชาตญาณดั้งเดิมของความเป็นพรหมได้ทำให้คิดละโลกีย์ สละโลก ด้วยอำนาจบำเพ็ญพรตเป็นฤาษีดาบส ไปตามกฎแห่งกรรมของตนเอง<O></O>
พอพำเพ็ญเพียรตบะได้ถึงจุดบรรลุฌานสมาบัติก็เกิดระลึกชาติขึ้นมาได้ว่าชาติก่อนตนเองเคยเป็นพรหมเสวยสุขบริโภคอาหารทิพย์ มีปีติอิ่มเอิบเป็นเครื่องเลี้ยงชีพ ก็เลยหลงผิดคิดว่าตัวเองลงมาเกิดในโลกมนุษย์นี้ เป็นเพราะมหาพรหมผู้เฒ่าองค์นั้นแน่ๆ เป็นผู้บันดาลให้มาเกิด<O></O>
ยิ่งทำให้หลงผิดเชื่อมั่นยิ่งขึ้นว่า มหาพรหม คือพระผู้เป็นเจ้าเป็นผู้ยิ่งใหญ่ทรงอำนาจสร้างสรรค์ทุกสิ่งทุกอย่าง อยากจะให้ใครเกิดก็ได้ ให้ใครตายก็ได้<O></O>
แหละนี่เองคือความหลงผิดของมนุษย์ในยุคแรกที่คิดว่ามีพระผู้เป็นเจ้าสร้างโลก สร้างจักรวาล ความรู้ความเข้าใจนี้ได้แพร่หลายออกไป กลายเป็นศาสนานับถือพระเจ้าขึ้นในโลกมนุษย์เป็นครั้งแรก<O</O
พระพุทธเจ้าผู้ทรงสัพพัญญุตญาณได้ทรงตรัสต่อไปว่าเมื่อธรรมชาติกฎแห่งจักรวาลได้สร้างมนุษย์โลก นรกโลก และเทวโลกขึ้นมาแล้ว ก็เกิดกฎแห่งการหมุนเวียนหรือวัฏฏะคือการเวียนว่ายตายเกิด เพื่อให้สัตว์ทั้งสามโลกนี้ได้ชดใช้กรรมดีกรรมชั่วของตัวเอง กฎแห่งวัฏฏสงสารนี้ก็คือกฎหมายธรรมชาติมีไว้สำหรับตัดสินสัตว์โลกนั้นเอง<O</O
<O</O
แดนนิพพาน<O</O
กฎแห่งธรรมชาติที่เกิดขึ้นตามมาอีกคือ กฎแห่งกการล่วงพ้นวัฏฏสงสาร กฎนี้มีไว้สำหรับผู้ต้องการบำเพ็ญความดีขั้นสูงสุด เพื่อความหลุดพ้นการเวียบว่ายตายเกิด ใครสามารถทำได้สำเร็จก็จะไปแดนพระนิพพาน ซึ่งเป็นแดนสุญตาหรือแดนพรหมขึ้นไปอีกไกลสุดกู่ พระพุทธองค์ตรัสว่า นิพพานังปรมังสุขัง นิพพานเป็นแดนสุขอย่างยิ่ง<O</O
พระพุทธเจ้าทรงค้นพบกฎแห่งการหลุดพ้นวัฏสงสารนี้ ชี้ให้สัตว์โลกเห็นแดนพระนิพพานซึ่งศาสดาดึกดำบรรพ์แรกนับถือมหาพรหม พระผู้เป็นเจ้า หลงเข้าใจผิดไปว่า แดนของพรหมคือนิพพานหรือนิรวาณัมอันเป็นแดนสุขอย่างยิ่ง เป็นอาณาจักรของพระเจ้า ซึ่งความจริงไม่ใช่<O</O
เพราะแดนนิพพานที่แท้จริงอยู่สูงไปอีกกว่านั้น เป็นแดนของพระอรหันต์โดยเฉพาะ ส่วนแดนนิพพานของพรหมก็คือแดนของพระอนาคามีในพระพุทธศาสนาเท่านั้นเอง<O</O
คุณๆผู้อ่านก็ได้รู้แล้วล่ะว่าเราท่านถือกำเนิดสืบเชื้อสายมาจากวิญญาณกลุ่มแรกที่มาจากนอกโลกคือ อาภัสรพรหม<O</O
แล้วอาภัสรพรหมล่ะ เกิดมาจากไหน?<O</O
คำตอบก็คือ อาภัสรพรหมเกิดขึ้นเอง เป็นเอง เป็นสสาร พลังงานธรรมชาติอย่างหนึ่ง ทีมีคุณพิเศษคือเป็นธาตุรู้ มีสติปัญญาความรู้สึกนึกคิดเป็นสัตว์ประเสริฐไม่มีร่างกายมีแต่ดวงจิตหรือวิญญาณ มีรังสีแสงเปล่งออกจากดวงจิตได้ด้วยพลังงานในตัวเอง<O</O​

​

 

มาคิดกันเล่น ๆ

น่าคิด................

มาคิดกันเล่น ๆ ว่า

ต้นกำเนิดจักรวาล โลก มนุษย์ และสรรพสิ่ง
คือ "ง้วนดิน"
หรือ
คือ พรหมที่หมดบุญจากชั้นอาภัสสราพรหมพวกนั้น
(ที่หลงมากิน "ง้วนดิน" จนกลับไปไม่ได้)

ถ้า "ง้วนดิน" ลอยเท้งเต้งอยู่เฉย ๆ ไม่มีพวก "อาภัสสราพรหม" มากิน
กับถ้าพวก "อาภัสสราพรหม" ลงมาบนแผ่นดินโดยไม่ได้ลิ้มรส "ง้วนดิน"
จักรวาล โลก มนุษย์ และสรรพสิ่ง จะกำเนิดขึ้นได้หรือไม่

มาคิดเล่น ๆ แบบปัญหาโลกแตก
"ไก่กับไข่ อะไรเกิดก่อน" กันดีกว่า

ตกลงใครเป็นต้นกำเนิดจักรวาล โลก มนุษย์ และสรรพสิ่ง ???

 

โองการแช่งน้ำ
วรรณคดีประเภทร้อยกรองที่เก่าแก่ของไทย
ที่สันนิษฐานว่าแต่งในสมัยสมเด็จพระรามาธิบดีที่ ๑ (พระเจ้าอู่ทอง)
มีตอนที่กล่าวถึง "ง้วนดิน" ว่า

"ขอให้คนทรยศ ไปเกิดเป็นปล่องไฟที่ถูกไฟเผาตลอดเวลา
ดื่มน้ำคลอง ให้น้ำกลายเป็นพิษ
นอนในบ้าน ให้หญ้าคาที่มุงบ้าน เป็นดาบปลายงุ้มทำร้ายเอา
ให้ฟ้าถล่มทับ แผ่นดินแยกสูบเอาชีวิตไป
ให้อยากกินไฟเหมือนเมื่อพรหมอยากกินง้วนดิน"
(กลิ่นหอมของดินที่ถูกไฟเผา เรียกว่า ง้วนดิน)

เอามาให้อ่านเล่น ๆ
ไม่มีอาไรหรอกจ้า

 

เคยสงสัยเหมือนกันครับ แต่สงสัยว่า จิต นี้มันเกิดจากเหตุปัจจัยอะไรกันแน่

 

ทำไม จึงเข้าใจยากแท้ แล้วจุดจบของจิตคือ?

 

มีใครรู้ไหมครับ

 

ทำPAGEใหญ่อ่านไม่สนุกเลยครับ

 

แล้วต้นกำเนิดของจิตอาภัสสราพรหมม มาจากไหน

 

แล้วต้นกำเนิด "ง้วนดิน" อะ
ขอรู้ด้วยจ้า

 

เคยมีเณรไปถามหลวงปูดูลย์ว่า ไก่กับไข่ อะไรเกิดก่อนกัน

หลวงปู่ดูลย์ ตอบว่า ไก่กับไข่ เกิดมาพร้อมกันนั่นแหละ

 

เป็นเรื่องของอาจิณไตย

อยากรู้ปฏิบัติไปให้ถึงขั้นในภพภูมินั้นก่อน
วันนี้ยังไปไม่ถึงไหน อย่าไปเดา อย่าเพิ่งไปปราสมาสหรืออนุโมทนา

ธรรมะขั้นสูง รู้ได้ด้วยจิตเท่านั้น

 

พระพุทธเจ้ารู้เรื่องกำเนิดทวีปต่างๆตั้งกว่า2500ปีมาแล้ว สมัยที่คนยังคิดว่าโลกแบนอยู่เลย นักวิทยาศาสเพิ่งมารู้ว่าโลกกลม ไม่นานนี้เอง ใครจำได้ว่ากี่ปีมาแล้วช่วยตอบด้วย

 

อนุโมทนาคะ
อ่านแล้วก็ดีคะ ชอบอ่านเรื่องแบบนี้
โพสอีกนะคะ จะรออ่านคะ

 

อืม ยังไม่ค่อยเข้าใจ ค่อยศึกษากันไปแล้วกัน

 

โดยความเห็นกระผม พุทธศาสนิกชนควรวางอุเบกขาและหนักแน่นในหลักพระกาลามสูตรครับ หากรายละเอียดเนื้อหาใดที่ยังไม่อาจต่อยอดได้จากหลักพุทธสัจธรรมที่สำคัญ หรือยังเกินขอบข่ายหลักวิชาการทางวิทยาศาสตร์ที่พิสูจน์ยืนยันได้

มิใช่ว่าหัวแข็งไม่ยอมรับเนื้อหาพระคัมภีร์ของพุทธศาสนา หากแต่เป็นความเคารพยิ่งต่อพระคัมภีร์ที่สอนในหลักสำคัญคือความไม่ประมาท

 

เรื่องนี้เป็นอจินไต ไม่สามารถมานั่งคิดเอาได้ แม้จะมีนักวิทายศาสตร์อธิบายการเกิดของโลกไวบ้างก็เป็นเพียงการสันนิฐาน
การที่จะรู้กำเนิดของโลกนั้นอย่างแท้จริงนั้นเป็นวิสัยของพระพุทธเจ้าแม้พระอรหันต์ยังไม่สามารถรู้ได้ท่านทั้งหลายคงต้องเป็นพระพุทธเจ้าเองถึงจะรู้
เพราะเช่นนั้นเรามารู้จักตัวเองให้ถ่องแท้ดีกว่ารู้กำเนิดโลกนะจ๊ะ

 

ไม่ใช่นะครับ

 

? หมายความว่าอย่างไรครับ

 

อิอิ น่าฉงนสงสัยเหมือนกันนะคะ คิดเท่าไหร่หัวแทบแตก หาคำตอบจริงๆก็ไม่ค่อยจะเจอ เจอก็ทฤษฎินักวิทยาศาสตร์หลายๆคน (one-eye)