ฝึกมโนมยิทธิ เหมือนจิตออกจากร่าง กลัวมาก ผู้รู้ตอบที

ผมได้คำแนะนำมาจากเพื่อน คนนึง ว่าเคยเห็นนางฟ้า ผมก้เลยถามว่าจะมีวิธีฝึกให้ศึกษาไหม ก็เลยได้เว็บนี้มา วันแรก 27 ธ.ค 53 เวลา 00.10

ผมได้นั่งสมาธิแล้วเอารูปพระที่ผมศรัทธามาติดไว้ด้านหน้า แล้วก็นั่งไปซักพักนึง ตอนนั้นเพื่อนผมก็เปิดหนังดูเสียงดังมาก ผมก้ท่อง นะ มะ พะ ทะ แล้วนุกถึงพระที่ติดรูปไว้ ต่อมาก็รู้สึกว่ามือขวาที่ทับมือซ้ายอยู่เริ่มเหมือนวัตถุที่ทับกันอยูู่เฉยๆ ส่วนอื่นของร่างกายผมไม่รู้สึกอะไรเลย หลังจากนั้นก็รู้สึกว่า จิตกำลังออกจากร่างคือตอนนั้นไม่รู้ด้วยซ้ำว่าตัวเองมีตัวตนอยู่ เหมือนจิตผมกำลังหลงทาง ลอยอยู่ตรงไหนไม่รู้ ไม่รู้จะไปทางไหน ขนาดผมหลับตานั่งสมาธิ แต่รู้สึกเหมือนไม่ได้หลับตา ตอนนั้นก็รู้สึกกลัว คิดว่าจะกลับยังไง มองไปทางไหนก็ไม่เจออะไร บังค้บตัวเองก้ไม่ได้ หลงอยู่นานเลย รู้สึกตัวได้ไงก็ไม่รู้

ผู้รู้แนะนำที ครับ ฝึกวันแรก ตอนนี้ ยังกลัวอยู่เลย ว่าควรทำไง ต่อ(เรื่องจิตมันอธิบายได้ยากมากครับ ยังไม่เข้าใจเลยว่า ใช่จิต หรือวิญญาน ที่ออกจากร่างผม)

 

แหม คนกลัวความดี ไม่มีอะไรน่ากลัว ฝึกต่อไป

 

ตอนแรกผมก็กลัวเหมือนกัน ตอนรู้สึกตัวแล้วว่ากำลังจะออก แต่ก็ถอนกำลังออกจากสมาธิ พอระยะหลังๆ พอกำลังจะออกก็ภาวนา พุทโธ ไปเรื่อยจนออกได้ แต่ขอบอกนะครับอีกมิตินึงไม่มีกลางวันกลางคืนนะครับ และแม้กระทั่งบ้านตัวเองก็จะไม่เจอใครเลย เพราะเรากำลังอยู่อีกมิตินึงนะครับ

 

​

มโนยิทธิ นี่ สำคัญอยู่ที่การวางอารมณ์ การฝึกในครั้งแรก ควรมีครูฝึกสอน ควบคุมอารมณ์ เพื่อป้องกัน การหลงของจิต และบรรลุ จุดมุ่งหมายปลายทาง ของการฝึก

หากต้องการฝึกเอง .. ก่อนทำการฝึก ทุกครั้ง ควรพิจารณา ตัดละร่างกาย หรือขันธ์ ๕ เพื่อบรรเทา กิเลส คุมสติให้มั่นคง พร้อมนึกถึงคำภาวนา ว่า นะมะ พะธะ โดยหายใจเข้านึกว่า นะมะ หายใจออก นึกว่าพะธะ ลมหายใจ ต้องปล่อยตามธรรมชาติ อย่าบังคับลม เราเอาจิตแค่รู้ และนึกถึงภาพพระพุทธรูป เมื่อภาพพระทรงตัวดีแล้ว ให้น้อมจิต คิดว่าเราเข้าไปกราบ .. ควรทำตรงนี้ให้คล่องก่อน ก่อนจะฝึกท่องเที่ยว เป็นอันดับต่อไป

 

ขอบารมีพระช่วยสิครับ ก่อนไปก็อธิฐานว่ายังไงก็ขอไปนมัสการพระพุทธองค์ก่อนทุกครั้ง.

 

ใช่ขอพระพุทธองค์ช่วยหรือไม่ก็อธิฐานขอหลวงพ่อฤาษีมาช่วยซิ่...

 

ที่บอกว่ากลัวน่ะ มันกลัวตาย แล้วตกลงมันตายมั๊ย มันก็ไม่ตาย แล้วจะไปกลัวมันทำไม เอาใหม่นะ วางกำลังใจอย่างนี้ว่า ถ้าออกจิตไปได้เมื่อไหร่ ขอไปนิพพานทันที แค่นี้แหละครับ (หลายๆคนยังไม่ทันออกเลยกลัวแล้ว ก็เลยออกไม่ได้ ติดอยู่แค่ตรงนั้น แต่นี่ออกได้แล้ว แต่กลับกลัว)

 

ผมก็เป็นเหมือนกันครับ ฝึกแบบกล้าๆกลัว คนเดียวที่บ้าน โดยไม่มีครูฝึกเพราะกลัวอันตราย เลยออกไปไหนไม่ได้ซักที

 

พี่ควรที่จะพิจารณาธรรมเพื่อลดกิเลสให้บางลงก่อนที่จะเริ่มปฏิบัตินะครับโดยเน้นที่ 1.เชื่อมั้นใจพระรัตนไตร 2.ขณะนั้นรู้ตัวว่าศีลบริสุทธ์(ขณะที่นั้งอยู่ไม่ได้ลุกไปไหน วินาทีนั้นศีลไม่ขาดแน่นอนครับ^^~) 3.รู้เสมอว่าการตายเป็นเรื่องธรรมชาติที่ต้องเจอ และอาจเจอได้ทุกนาที

เมื่อวินาทีที่ฝึกนั้นมีอารมณ์ได้ตามนี้บ้างแล้ว ความแจ่มใสจะเกิด


และพี่ไม่ควรใช้กำลังของตัวเองในการปฏิบัติ แต่ให้ขอกำลังบารมีของพระท่านเข้าช่วย ขอให้พระท่านนำไป นึกถึงพระท่านไว้ แล้วจะไม่หลงทางเองครับถ้าเกาะพระท่านไว้


ไม่ต้องกลัวนะครับว่าจิตหลุดไปจะกลับไม่ได้แล้วตายไปเลย เพราะหากอาราธนาพระท่านสงเคราะนำทาง ไม่มีคำว่าหลงทางแน่ครับ อีกอย่างสิ่งที่จิตเราห่วงมากคือร่างกาย ถ้าจิตมันหลุดไปแล้วไม่กลับนี้คงต้องเป็นพวกที่ไม่ห่วงร่างกายเลยก็คือพระอรหันต์แล้วละครับ


ผิดถูกประการใดก็ขออภัยด้วยนะครับ ผมเองก็รู้น้อย อนุโมทนาครับ

 

ไม่ต้องกล้วครับ

จะลองที่จะทำดี ไม่ต้องกล้วเลย

ทำไปครับ แล้วจะเห็นเป็นปัติจัตตังเอง

รู้เอง เห็นเอง แต่นำไปเล่าเพื่อเผยแพร่ มักไม่ค่อยมีคนเชื่อ


ขออนุโมนทนาสำหรับจขกท. ด้วย

 

ok เริ่มจากนายกลัวถูกต้องมั๊ยคัรบ ผู้ฝึกใหม่ควรจะสมาทานพระกรรมฐานก่อนนะครับ เพื่อขอกำลังของพระท่านช่วยเวลาฝึก จะได้ไม่มีมารมากวน
นึกถึงองค์พระพุทธเจ้าจับภาพท่านไว้ เท่านี้ก็จะไปต่อได้เองอัตโนมัติ ครับ

ถ้ายังไปไม่ได้ขอให้หลวงปู่ช่วย ^^