ตา หู จมูก เป็นเหตุ

วันที่ ๑๖ มกราคม พ.ศ. ๒๕๒๕

ภาวนา กำหนดใจ ถ้ากำหนดใจได้แล้ว มันจึงรู้พุทโธ
เป็นมรรคของใจ ถ้าภาวนากำหนดจิตยังไม่ได้ มันก็แพ้
กิเลส กิเลสมันอย่ก่อน

ต้องมีสติรักษาใจจึงจะดี ถ้าไม่มีสติจิตก็จะไปเกาะ
เกี่ยวอันนั้นอันนี้ทั่วไป พาให้หลงไป เวลาหลงไป เช่นหลง
อะไร ให้ยกอันนั้น ขึ้นสู่การพิจารณา ตัวอย่างกาย ให้
เพ่งแยกส่วนของกายออก แต่ละส่วนเต็มไปด้วยของไม่
สะอาด ไหลเข้าไหลออกตลอดอยู่ทกขณะ การที่พิจารณา
แยกแยะจนเห็นเป็นของไม่งามไม่ใช่ของง่าย ในเมื่อจิตยังแส่
ส่ายหาอารมณ์อยู่

ต้องอาศัยความพากเพียรอดทน เมื่อจิตมีกำลังมันจึง
สงบ ถ้ามัวเกียจคร้านอยู่ จิตมันก็ไม่เป็นไป ตัวขี้เกียจ
ขี้คร้านนี้แหละเป็นตัวทำให้เสีย เป็นตัวกิเลส เวลานั่ง
ประเดี๋ยวหนาว ประเดี๋ยวหาว พวกนี้เป็นกิเลสทั้งนั้นแหละ
ถ้าพร้อมด้วยการกระทำจึงจะได้กำลัง ถ้าไม่พร้อมมันก็
ไม่ มี กำลัง

ร่างกายของเรานั้นที่เราเห็นว่างาม ก็เพราะมีของ
ไม่สะอาดเต็มท้องเต็มไส้อยู่ ถ้าในท้องในไส้ไม่มีอะไรเลย
ลองดูซิมันจะงามไหม ถ้าของในท้องในไส้ไหลออกหมด
มันก็เหี่ยวแห้งเหลือแต่หนังหุ้มกระดูกเท่านั้น
ถ้าพูดกับความจริงแล้ว ทั้งร่างกายเต็มไปด้วยของ
เสียทั้งหมด ถึงอย่างนั้นก็ยังหลงไปว่าเป็นของสวยงาม
แต่ใจมันไม่ว่าเต็มไปด้วยของไม่สะอาดหนา เราต้อง
ภาวนาพิจารณากลับไปกลับมา ทบไปทวนมาอยู่นั้นแหละ
เราไปหลงของไม่งาม จับอันนั้นต่ออันนี้เลยเห็นว่างาม
จนติดจนหลง

การภาวนาถ้านอนภาวนา มันเป็นภาวนอนไป
เสีย การฉันอาหารถ้าฉันมากเกินไป เวลาภาวนาก็นั่ง
หลับไปเสีย มันหลายเรื่องหลายราว ถ้าอะไรมันมากไป
จิตมันไม่สงบห้ามมันไม่ฟังอาหารมันทับ

พวกเรานอนกันอยู่ในท้องของมารดาตั้ง ๙ เดือน
๑๐ เดือน จึงจะออกมาพ้นร้องไห้อแว้ ๆ ได้ ถ้าดีใจก็หัวเราะ
เสียใจก็ร้องไห้...

กามนี้เราเคยติดมาแล้วนับอเนกอนันต์
พระสัมมาสัมพุทธเจ้า พระองค์เร่งความเพียรจนรู้
แจ้งเห็นจริง กามตัวเดียวที่ทำให้สัตว์ตาย กามตัณหา
ภวตัณหา วิภวตัณหา เอาเข้ากลายเป็น กามตันหน้า
ภวตันตา วิภวตันใจ

เมื่อกามเหล่านี้เข้าไปอุดไปตัน หน้า ตา ใจ แล้วก็
เกิดความหลง ความรัก ความชัง ความพอใจ ก็เพราะกาม
ความไม่พอใจก็เพราะกาม มันเกิดขึ้นกับใจ
ตา เป็นเหตุ หู เป็นเหตุ จมูก เป็นเหตุ เป็นเหตุแห่ง
ความรักความชัง

ตา เป็นเหตุ เมื่อได้เห็นรูปสวย รูปงาม รูปอัปลักษณ์
น่าเกลียดน่าชัง หู เป็นเหตุ ได้ยินเสียงการประโคมขับร้อง
อันไพเราะ หรือเสียงน่ารำคาญ จมูกและใจก็เหมือนกัน
ถ้าดีเป็นน่ารัก มันก็ติดก็หลง ถ้าตรงกันข้าม มันก็เกลียด
ก็ชัง จึงว่ามันเป็นเหตุ

การฆ่ากันก็เพราะกาม รักกันก็เพราะกาม ทั่ว
อากาศ ทั่วพื้นน้ำและบนบกเต็มไปด้วยกาม กามตันหน้า
ภวตันหู วิภวตันใจ ถ้าจะขยายออกไป มันก็ไม่มีที่สิ้นสุด
หรอกกาม เพราะความพอใจและไม่พอใจก็เกิดจากกาม
ทั้งสิ้น

พิจารณาให้ดี ๆ เป็นอย่างไรมันจึงหลงไป จนกลาย
เป็นบ๋อยรับใช้ไป