สอบถามผู้รู้เรื่องกสินหน่อยครับ เกี่ยวกับภาพติดตา

คือผมสงสัยเรื่องภาพติดตาของกสินอ่าครับ ไม่รู้ว่าต้องเห็นภาพชัดขนาดไหน

เขาบอกว่าต้องเห็นภาพกสินทั้งตอนหลับตาเเละลืมตาเลย

สมมติว่าเราฝึกกสินไฟ เพ่งเทียนอยู่เนี่ย ตอนเราลืมตาถ้าเรามองไปที่ลูกเเก้ว

ลูกเล็กๆซักลูกนึง เราจะเห็นทั้งลูกเเก้วเเละภาพไฟจางๆซ้อนกันอยู่

หรือว่าภาพของกสินไฟมันบดบังลูกเเก้วไว้หมดเลยอ่ะครับ

ปล. รบกวนด้วยนะครับ ผมไม่รู้ต้องทำขนาดไหน

 

เคยศึกษามาว่า การเพ่งเทียนไม่ใช่การฝึกกสินไฟที่พระพุทธเจ้าสอนนะครับ
ถ้าท่านฝึกอย่างนี้ต้องหาอาจารย์สายเพ่งเทียนมาสอนดีกว่า เผื่อจะเป็นอันตราย
เพ่งเทียนนี่พระพุทธเจ้าไม่ได้สอนไว้ ผมก็ไม่รู้เรื่องนะ

 

เคยลองเหมือนกันนะ ที่แน่ๆน้ำตามันจะใหลเพราะแสบตา

 

หลวงพ่อ ฤาษี ท่านเคยบอกว่าเพ่งเทียนแทนได้เอาง่ายๆ ส่วนภาพนั้น ท่านไม่ได้ให้เห็นทางลูกตานะครับ ท่านให้เพ่งแล้ว จำนิมิตที่ติดนั้นไม่ได้เกิดที่ตาแต่ เกิดที่จิตจำภาพได้
เหมือนเวลาคุณจิตนาการถึงบ้านคุณคุณจะจำได้ว่า ของในบ้านคุณตรงไหนอยู่ไหน

นี่คือวิธีการทำนิมิตติดตาของผม แต่ผมก็ไม่รู้ว่าผมทำถูกหรือเปล่ารอผู้รู้มายืนยัน

ไม่รู้ว่าผมตอบผิดประเด็นหรือเปล่า ส่วนความชัดที่ผมเพ่งกสิณ แสงสว่าง ก็ชัด แต่ก็ไม่ได้ชัดขนาดตาเห็นนะครับ แต่ผมสามารถเพิ่มหรือลดขนาดของรูปกสินที่ผมเพ่งได้ ให้ขยับ บน ล่าง ซ้าย ขวาได้ รู้ผุ้รู้มายืนยันว่าอย่างไรถูกต้องกันแน่

 

ปูเสื่อรอคำตอบด้วยคนครับเเหะๆ อยากรู้เหมือนกัน

 

GoonS

คือผมสงสัยเรื่องภาพติดตาของกสินอ่าครับ ไม่รู้ว่าต้องเห็นภาพชัดขนาดไหน

เขาบอกว่าต้องเห็นภาพกสินทั้งตอนหลับตาเเละลืมตาเลย

การเห็นคือเห็นด้วยใจ คล้ายนึก (ลองนึกถึงหน้าใครสักคน นะ โดยหลับตานึก และ ลืมตานึก) ถ้าเราคล่องชำนาญ ภาพที่เกิดกับใจ จะคล้ายดูหนัง ดูทีวี ทำนองนี้ นะ เรียกว่าภาพติดใจ ไม่ได้ติดตา

สมมติว่าเราฝึกกสินไฟ เพ่งเทียนอยู่เนี่ย ตอนเราลืมตาถ้าเรามองไปที่ลูกเเก้ว

ลูกเล็กๆซักลูกนึง เราจะเห็นทั้งลูกเเก้วเเละภาพไฟจางๆซ้อนกันอยู่

หรือว่าภาพของกสินไฟมันบดบังลูกเเก้วไว้หมดเลยอ่ะครับ

ปล. รบกวนด้วยนะครับ ผมไม่รู้ต้องทำขนาดไหน

การเพ่งในที่นี้ คือ ลืมตามองภาพ พอจำได้ แล้วหลับตานึกภาพ ถ้าฝึกกสิณไฟ ไม่ควรเอา ลูกแก้วมาเกี่ยว ควรเอาไฟ อย่างเดียว (เตโชกสิณ และ อาโลกสิณ) และการจำภาพไฟ คือจำรูปร่าง และสีของไฟ (คือสี ส้ม ๆ เหลือง ๆ) ส่วนจะเป็น กองไฟ ไฟตะเกียง ไฟจากเทียน ใช้ได้หมด บางท่านที่ชำนาญแล้ว แค่นึกถึงไฟ ภาพก็ปรากฎ กับใจแล้ว

ครับ ถูกต้องแล้ว ครับ เรียกว่า ภาพติดใจ ไม่ได้ติดตา เมื่ออยู่ใน อุคหนิมิตแล้ว กำหนด ขยับ ย่อขยายได้แล้ว ให้ทรงภาพให้นิ่ง เพื่อสู่ปฏิภาคนิมิต และวิปัสนา ต่อไป

ผิดวิธี ครับผม ..

 

สงสัยเหมือนกันว่าเตโชกับอาโลกเหมือนกันมั้ย เพราะรู้สึกว่าการเพ่งไฟเทียน เหมือนพ่วงเอากสิณแสงสว่างมาด้วย เพราะบางทีนอนๆอยู่ เหมือนมีแสงอาทิตย์สว่างมากแยงตาเรา อารมณ์ตอนนั้นจะตกใจเพราะเหมือนกับเวลาที่มีใครใช้กระจกเงาเล่นแสงอาทิตย์แล้วส่องใส่ตาคนอื่น ซึ่งคนนั้นต้องหลบแสงนั้นโดยอัตโนมัติ บางทีเพ่งเตโชอยู่ก็มีแสงสว่างแบบนี้แหละที่โพล่มาชนิดไม่ทันตั้งตัว ทีเดียวสว่างไปหมด เหมือนดวงอาทิตย์ดวงใหญ่ ที่เราไม่เห็นขอบ รู้ตัวอีกที่ตัวเองก็ยกแขนขึ้นมาบังตาตัวเองไว้ เป็นแบบนี้ติดๆกัน 4-5 ครั้ง ทำให้เกิดความไม่แน่ใจขึ้น กลัวว่าจะเป็นกสิณโทษก็เลยหยุดฝึกไป 2-3 เดือน กำลังชั่งใจอยู่ ว่าจะเปลี่ยนมาเพ่งกสิณแสงสว่างแทน หรือว่าจะเพ่งเตโชต่อ แสงอะไรมาก็ช่าง ...ไฟที่ไหนก็มีความสว่างทั้งนั้น แต่ก็ยังลังเลอยู่

 

ขอถามเพิ่มนะคับ แล้วเวลาภาพนิมิตเปลี่ยนจะเป็นเปลี่ยนที่ใจหรือจะปรากฏให้เห็นตาเนื้อคับ

 

\
เห็นที่ใจน่าจะเปลี่ยนที่ใจ ตามความคิดผม เพราะ ตาเนื้อเราไม่ใช่ตาทิพย์

ผมคิดว่าเห็นที่ใจครับ

 

จิ๊บจิ๊บ

สงสัยเหมือนกันว่าเตโชกับอาโลกเหมือนกันมั้ย เพราะรู้สึกว่าการเพ่งไฟเทียน เหมือนพ่วงเอากสิณแสงสว่างมาด้วย เพราะบางทีนอนๆอยู่ เหมือนมีแสงอาทิตย์สว่างมากแยงตาเรา

ไม่เหมือนกัน แต่ผลคล้ายกัน กสิณที่ทำให้จิตสว่าง อันจะทำให้เกิด ทิพย์จักขุญาณ มีด้วยกันสามกอง คือ กสิณไฟ กสิณสีขาว กสิณแสงสว่าง

อารมณ์ตอนนั้นจะตกใจเพราะเหมือนกับเวลาที่มีใครใช้กระจกเงาเล่นแสงอาทิตย์แล้วส่องใส่ตาคนอื่น ซึ่งคนนั้นต้องหลบแสงนั้นโดยอัตโนมัติ บางทีเพ่งเตโชอยู่ก็มีแสงสว่างแบบนี้แหละที่โพล่มาชนิดไม่ทันตั้งตัว ทีเดียวสว่างไปหมด เหมือนดวงอาทิตย์ดวงใหญ่ ที่เราไม่เห็นขอบ รู้ตัวอีกที่ตัวเองก็ยกแขนขึ้นมาบังตาตัวเองไว้ เป็นแบบนี้ติดๆกัน 4-5 ครั้ง ทำให้เกิดความไม่แน่ใจขึ้น กลัวว่าจะเป็นกสิณโทษก็เลยหยุดฝึกไป 2-3 เดือน กำลังชั่งใจอยู่ ว่าจะเปลี่ยนมาเพ่งกสิณแสงสว่างแทน หรือว่าจะเพ่งเตโชต่อ แสงอะไรมาก็ช่าง ...ไฟที่ไหนก็มีความสว่างทั้งนั้น แต่ก็ยังลังเลอยู่

หากจิตมีกำลัง จนเป็นวสีแล้ว อาการเหล่านี้ จะหายไป คำว่ากสิณโทษ มีเฉพาะ ปฐวีกสิณ คือ กสิณดิน อย่างเดียวเท่านั้น .. ( คือไม่สามารถ แสดงฤทธิ์ได้ ตามคุณสมบัติ ของกสิณ กองนั้น ๆ )

หากจิตเราได้ถึงอุคหนิมิตแล้ว การเห็นย่อม เหมือนดูหนัง ดูทีวี แม้ภาพจะเกิดกับใจ ซึ่งตอนนี้ ประสาทตา กับประสาทใจ สามารถแยกเป็นสองส่วน การเปลี่ยนของภาพ เห็นด้วยใจ ครับ ( ลองนึก ถึงความฝัน นะ นั่นแหละ คือภาพที่เกิดกับใจ นี่เปรียบเทียบ เพื่อความเข้าใจ นะ )

 

เเจ่มเเจ้งเลยครับ ขอยินดีในบุญ เเละขอบขอบคุณด้วยครับ

 

ยินดีที่ได้รับความรู้เพิ่มเติมครับ ผมก็กำลังเพ่งกสิณไฟอยู่เหมือนกันครับ กำลังหาเพื่อนคุยอยุ่เลยเชียว pm มาได้นะครับทุกๆท่าน

 

เวลาเพ่งไฟแล้ว ภาพไฟมันจะติดตา หลับตาเห็นเงาไฟจางๆ แล้วก็จางหายไป

ภาพที่ติดกับตานี้เพ่งต่อไหมคับ หรือว่า นึกในใจอย่างเดียวจดจ่อในใจอย่างเดียว

 

คือหากเราเพ่งมอง แล้วหลับตา ก็จะเห็นจุดแดง จุดสีแดงนี้ จะเลื่อนหนีบ้าง จะจางบ้าง อันนี้เรียกภาพติดตา ผิดวิธีปฏิบัติ ครับ อย่าถือเอา
วิธีการ คือมองภาพ พอจำได้ และหลับตานึกภาพ ถ้าภาพเลือนไปให้ลืมตา ดูใหม่ จนกว่าจะคล่อง ...

 

ผมขอถามบ้างนะครับ

ปกติผมจะปฏิบัติแบบ เจริญสติโดยการพิจารณา

แต่วันนั้น ก่อนปีใหม่ ผมได้อ่านกระทู้ เกี่ยวกับการฝึกกสิณแสง เลยลองปฏิบัติดู (ลองปฏิบัติอยู่ 3 วัน) แรกๆก็อยากได้......หน่ะแหละ แต่พอปฏิบัติแล้วมันทำให้ผมนั่งสมาธิได้ดีขึ้น เลยคิดว่าจะนำไปลองปรับให้เข้ากับรูปแบบการนั่งของตัวเองดู

ไม่รู้ว่าผมทำผิดวิธีหรือเปล่าผู้รู้ด้านนี้ช่วยแนะนำหน่อยครับ

ผมนั่งจำภาพแสงตามแบบการฝึกที่มีบอกไว้อยู่ แต่ภาพแสงยังไม่ถึงขนาดปรากฏชัดตลอดเวลา แต่พอจิตผมเริ่มสงบ เข้าสู่อุปจารสมาธิ ผมจะเห็นเป็นภาพเหตุการณ์ที่สว่างเป็นวงกลมตามภาพกสิณแสงที่ใช้ฝึก รอบๆวงกลมจะไม่มืดสนิท แต่จะเห็นแบบสลัวๆ เหมือนเวลาเราอยู่ในที่มืด แล้วใช้ไฟฉายส่องนั่นแหละครับ

มันจะเกิดลักษณะนี้ตลอดเวลา ผมคิดว่าไม่ใช่ เลยตัดทิ้งหมดทุกครั้ง แต่มันก็เกิดอย่างนี้ขึ้นมาอีกทุกครั้ง (ต่อไปว่าจะลองตามภาพนั้นดู)

เอมันเป็นอะไรกันเนี่ย ไปทางไหนแล้วก็ไม่รู้สิผม

อนุโมทนาทุกท่านครับ

 

Supop
ผมขอถามบ้างนะครับ

ครับผม

ปกติผมจะปฏิบัติแบบ เจริญสติโดยการพิจารณา

ถูกต้องแล้วครับ การพิจารณา เป็นเหตุให้เข้าถึงแก่นของพระพุทธศาสนา (โยงเข้าหา ไตรลักษณ์ และ อริยสัจน์ ๔)

แต่วันนั้น ก่อนปีใหม่ ผมได้อ่านกระทู้ เกี่ยวกับการฝึกกสิณแสง เลยลองปฏิบัติดู (ลองปฏิบัติอยู่ 3 วัน) แรกๆก็อยากได้......หน่ะแหละ แต่พอปฏิบัติแล้วมันทำให้ผมนั่งสมาธิได้ดีขึ้น เลยคิดว่าจะนำไปลองปรับให้เข้ากับรูปแบบการนั่งของตัวเองดู

อนุโมทนา ครับ

ไม่รู้ว่าผมทำผิดวิธีหรือเปล่าผู้รู้ด้านนี้ช่วยแนะนำหน่อยครับ

ผมนั่งจำภาพแสงตามแบบการฝึกที่มีบอกไว้อยู่ แต่ภาพแสงยังไม่ถึงขนาดปรากฏชัดตลอดเวลา แต่พอจิตผมเริ่มสงบ เข้าสู่อุปจารสมาธิ ผมจะเห็นเป็นภาพเหตุการณ์ที่สว่างเป็นวงกลมตามภาพกสิณแสงที่ใช้ฝึก รอบๆวงกลมจะไม่มืดสนิท แต่จะเห็นแบบสลัวๆ เหมือนเวลาเราอยู่ในที่มืด แล้วใช้ไฟฉายส่องนั่นแหละครับ

มันจะเกิดลักษณะนี้ตลอดเวลา ผมคิดว่าไม่ใช่ เลยตัดทิ้งหมดทุกครั้ง แต่มันก็เกิดอย่างนี้ขึ้นมาอีกทุกครั้ง (ต่อไปว่าจะลองตามภาพนั้นดู)

ถ้าเราฝึกกสิณ เราต้องรักษาภาพนิมิตไว้ หากจิตเริ่มมีกำลัง ก็จะทรงภาพได้ เรียกว่า อุคหนิมิต หากภาพนั้น เริ่มขาว และสว่าง นั่นเรียกว่าปฏิภาคนิมิต (จิตเริ่มเข้าสู่ปฐมฌาณ)

เอมันเป็นอะไรกันเนี่ย ไปทางไหนแล้วก็ไม่รู้สิผม

ทำไปเรื่อย ๆ ครับ อย่าเพิ่งอยากรู้ อยากเห็นอะไร ทรงอารมณ์ให้ไว้ที่ภาพ อย่างเดียว (ใช้อารมณ์เบา ๆ)

อนุโมทนาทุกท่านครับ

อนุโมทนา ครับ

 

ขอบคุณ คุณ ทำเป็นงง นะครับ

ผมคิดว่านี่มันคงเป็นผลจากการที่ผมฝึกมาหลายอย่าง ภาวะของจิตมันเลยแสดงออกมาเป็นภาพนิมิตแปลกๆแบบนั้น

อนุโมทนาครับ