หลวงปู่ขาว หลวงปู่ชอบ และพ่อของแผ่นดิน

ทรงประกอบพิธียืดอายุของหลวงปู่

(จากหนังสือ หลวงปู่ขาว อนาลโย หน้า๔๗๙ เป็นตอนที่ รศ.ดร.ปฐม นิคมานนท์
คัดลอกจาก คุณหมออวย เกตุสิงห์)


ด้วยความที่ทรงเคารพและเป็นห่วงใยในหลวงปู่ ล้นเกล้าฯ ทั้งสองพระองค์
ทรงพระกรุณาเสด็จไปเยี่ยมอาการอาพาธหลายครั้ง

ครั้งหนึ่ง พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้ทรงพระอุตสาหะ ประกอบพิธี

 

ภาวนาจิตส่งพลังไปช่วยพระเจ้าอยู่หัว

(จากหนังสือหลวงปู่ขาว อนาลโย หน้า ๔๘๒

 

ขอเลิกสัญญา


(จากหนังสือหลวงปู่ขาว อนาลโย หน้า ๔๙๐-๔๙๑)


วันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๕๒๖ อาการของหลวงปู่ดีขึ้นเล็กน้อย คุณหมออวย
มีธุระทางกรุงเทพฯ ตอนเย็น ๑๗ น. จึงเข้าไปกราบลา หลวงปู่ ซึ่งท่าน
นอนนิ่งอยู่บนเตียง

คุณหมอบอกว่า ได้พูดกับหลวงปู่ด้วยใจว่า :-

"หลวงปู่ครับ ไปเสียเถอะครับ อย่าอยู่เลย หลวงปู่ลำบากเหลือหลาย
ลูกหลานเห็นแล้วว่าหลวงปู่เมตตา อุตส่าห์แบกสังขารอยู่กับพวกเรา
ลูกหลานสงสารหลวงปู่เป็นที่สุดแล้ว สำหรับตัวผม ขอเลิกสัญญาตั้งแต่บัดนี้
หลวงปู่ไม่ต้องคอยผมอีกแล้ว กลับไปถึงกรุงเทพฯ ผมจะกราบบังคมทูล
พ่อจ้าวแม่จ้าวให้ทรงถอนคำที่ขอหลวงปู่ไว้ ให้หลวงปู่ไปโดยไม่มีห่วง หลวงปู่
ไปเถิดครับ"

เป็นที่น่าสังเกตว่า ปกติคุณหมออวยจะเรียกหลวงปู่ว่า ท่านอาจารย์
แต่การอธิษฐานจิตบอกเลิกสัญญานี้ คุณหมอใช้คำว่า "หลวงปู่" ทุกคำพูดทีเดียว

เมื่ออธิษฐานแล้ว คุณหมออวยก็เดินทางเข้ากรุงเทพฯ โดยรถไฟ
ในคืนนั้น รุ่งเช้า วันที่ ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๒๖ พอกลับถึงบ้าน ท่านก็ได้
รับทราบว่า ทางวัดถ้ำกลองเพลโทรไปบอกว่า หลวงปู่สิ้นแล้ว เมื่อตีห้า
สี่สิบห้านาทีนี้เอง...


ท่านพระอาจารย์ชนะ ศิษย์อุปัฎฐากได้เล่าบอก คุณหมออวยว่า
"คืนวันที่ ๑๕ พฤษภาคม หลวงปู่จำวัดเป็นปกติ ตอนเช้าตื่นเวลาตี ๕ น.เศษ
เช่นเคย ล้างหน้าเรียบร้อยแล้ว สว่างแล้ว ฉันรักนกเช่นเคย กับข้าวโอ๊ต
เล็กน้อย แล้วก็ลุกขึ้นจากเตียง พระเณรพยุงเดินไปถึงเตียงสำหรับนอนพัก
ช่วงกลางวัน หลวงปู่ลงนั่งแล้วก็นอนลง และหยุดหายใจ ง่าย สบาย"

บันทึกสุดท้ายของคุณหมออวย เกตุสิงห์ มีว่า

"หลวงปู่หยุดแล้ว หยุดแบกสังขารทรมานตัว หยุดเหนื่อยหอบ
หายใจทางปาก หยุดมือสั่นด้วยความอ่อนเพลีย หยุดผุดลุกผุดนั่ง
เพราะหาท่าสบายไม่ได้ หยุดหมดทุกอย่างที่เป็นทุกข์ หลวงปู่ นอนนิ่งอยู่บนเตียงเป็นสุขแสนสุข

ยังไม่หยุดแต่คำสอนของท่านที่คอยเตือนคนนับไม่ถ้วน ตั้งแต่
สูงสุดจนต่ำสุด ให้อบรมสติ รักษาศีล อาศัยสติ เดินทางไปสู่ความสุข
สงบเหมือนอย่างท่าน

หลวงปู่ล่วงไปอย่างใบไม่ร่วง ใบไม้ที่เหลืองเต็มที่แล้ว เหลือติดต้น
ด้วยเยื่อใจนิดเดียว พอเยื่อขาด ใบก็ร่วง โดยไม่มีอาการล่วงหน้า และ
ไม่มีเสียง เหมือนใบไม่ร่วง"


สาธุ ! ศิษย์ขอกราบคารวะหลวงปู่ด้วยหัวใจและวิญญาณ
ธรรมะข้อใดที่หลวงปู่ได้รู้ได้เห็นอย่างประจักษ์ใจ ขอศิษย์ได้รู้ได้เห็น
ได้เจริญรอยตามหลวงปู่ในชาตินี้ด้วยเถิด