ขอเชิญฝึกมโนมยิทธิ ทุกเสาร์-อาทิตย์ เวลา ๑๓.๐๐ น.

พุทธภาษิต
​

ท่านทั้งหลาย จงมีธรรมเป็นที่พึ่งเถิด อย่ามีอย่างอื่นเป็นที่พึ่งเลย<O
เราตถาคตเองเป็นที่พึ่งแก่ท่านทั้งหลายไม่ได้ ตถาคตเป็นแต่เพียงผู้ชี้บอกทางเท่านั้นส่วนความพยายามเพื่อเผาบาปอกุศล ท่านทั้งหลายต้องทำเอง ทางมีอยู่ เราชี้แล้ว บอกแล้ว ท่านทั้งหลายต้องเดินเอง

กรรมฐานทุกกอง และ ทุกหมวด (สุขวิปัสโก เตวิชโช ฉฬภิญโญ ปฏิสัมภิทัปปัตโต )ต้องขึ้นต้นด้วย อานาปาสติ ก่อนเสมอ เพื่อความมั่นคงของจิต
การก้าวแต่ละก้าว ของนักปฏิบัติ ต้องมั่นคง ช้าไม่เป็นไร ขอให้ศึกษาให้ถ่องแท้ เอาตามนี้ก่อน นะ

จุดมุ่งหมายของการปฏิบัติ คือ การพ้นทุกข์ ​

ทุกข์ หมายถึงสิ่งที่ทนได้ยาก
ทุกข์เกิดจาก เครื่องเศร้าหมองของจิต อันได้แก่ ความโลภ ความโกรธ ความหลง คือ กิเลส<O
กิเลส ความโลภ ความโกรธ ความหลง เกิดจาก ความทะยานอยาก คือ ตัณหา<O
ตัณหา ความทะยานอยาก เกิดจาก ความยึดมั่นถือมั่น คือ อุปทาน<O
อุปทาน ความยึดมั่นถือมั่น เกิดจาก ความไม่รู้ คือ อวิชชา
<Oก็ อวิชชา ความไม่รู้ นี้แล เป็นสาเหตุให้มี ร่างกาย คือ ขันธ์ ๕
<O
ขันธ์ ๕ ร่างกายนี้ เกิดจาก กิเลส ตัณหา อุปทาน และ อกุศลกรรม<O
ถ้าเราจะหน่ายทุกข์ ก็จงหน่ายที่ ร่างกาย เถิด
<O
การหน่ายร่างกาย คือ ละสักกายทิฐิ องค์สมเด็จ พระสัมมาสัมพุทธเจ้าทรง ชี้ไว้ ๔๑ เส้นทาง แต่ละเส้นทาง ก็สามารถ ถึงที่สุดของความพ้นทุกข์ได้ คือ

มหาสติปัฏฐานสูตร ๑ (ทุกจริต ปฏิบัติได้) เป็นแนวทางของ สุกกวิปัสสโก

กรรมฐาน ๔๐ (ปฏิบัติตามจริต ๖ มี ๓๐ กอง จริตกลาง มี ๑๐ กอง) เป็น แนวทางของ สุกขวิปัสโก ถ้าจับ กสิน ด้วย ก็เป็นแนวทางของ เตวิชโช ฉฬภิญโญ ปฎิสัมภิทัปปัตโต ถ้าทำได้นะ

​

ถ้าเราละ สักกายทิฐิ ได้แค่ตัวเดียว ครูบาอาจารย์ ท่านว่า ความเป็นพระอริยะ เหมือนหญ้าปากคอก
<O
ฉะนั้น ในเมื่อทาง มีถึง ๔๑ ทาง เธอจง ฉลาด เลือกทาง ซึ่งมีอยู่ ในการปฏิบัติ<O
ตาม ระดับ สติ ปัญญา เหมือนคนไข้ เลือกยาที่จะรักษา ตัวเอง

การทำสมาธิ ให้เกิดผล
​

ลองสำรวจตัวเอง ว่าเรามี อิทธิบาท ๔ ครบหรือเปล่า มีศิลบริสุทธิ์หรือเปล่า มีพรหมวิหาร ๔ บ้างหรือเปล่า ถ้าจิตมีนิวรณ์ สมาธิไม่เกิด ถ้าจิตมีสมาธิ นิวรณ์ ก็ไม่เกิด (เหมือนเด็กเล่นกระดานหก)

ในขั้นแรก ถ้าจะนั่งสมาธิ อย่าสวดมนต์นาน
นั่งในท่าที่สบายที่สุดผ่อนกล้ามเนื้อให้หย่อน อย่าเกร็ง หลับตา ช้าๆ นะ หายใจเข้า-ออก ให้สุด ลึกๆ สัก ๔-๕ ครั้ง (ระบาย ลมหยาบ) เอาใจรู้ลม เข้า ออก ช้า ๆ (อย่าใช้ประสาทตาเพ่ง จะปวดหัว) ลมหายต้องปล่อย ตามธรรมชาติ นะ อย่าฝืนลม เมื่อลมหายใจ เรียบแล้ว ค่อยใส่คำภาวนา (เครื่องโยงจิต) ที่ชอบที่สุด สมมุติว่าชอบ พุทโธ นะ พอลมเข้า นึกว่าพุท ลมออก นึกว่าโธ ใช้ใจนึกนะ กำหนด รู้ตามอย่างเดียว ตัดความมอยากรู้ อยากเห็น ทั้งหมดอย่าเกร็งร่างกาย
<O
การฝึกสมาธิ ให้เกิดผล ไม่ว่าเราจะนั่ง ยืน เดิน นอน ได้หมด ลืมตา หลับตาไม่จำเป็น ให้มีสติ รู้ ลมหายใจ เข้าออก หรือพิจารณา ไว้เป็นปกติ ตามโอกาสอำนวย จะนึกคำภาวนา หรือไม่ก็ได้ ให้มีสติรู้อย่างเดียว มันจะลืมบ้าง ก็ช่างมัน นึกมาได้ก็เริ่มใหม่ (เราฝึกที่จิต ไม่ได้ฝึกร่างกาย )
<O
และ หมั่น พิจารณา กฏของไตรลักษ์ เพื่อหาทุกข์ ไว้เนืองๆ เป็นประจำ ค่อยๆ คิด ค่อยๆ พิจารณา อย่างเช่น

ความเจ็บไข้ ไม่สบาย เป็นทุกข์ จริงมั้ย ?
<O
ร่างกายเรา เดินเข้าหาความ เสื่อมสลาย จริงมั้ย ?<O

ทุกวันนี้ เราเดินเข้าหา ความตาย อยู่ทุกวัน จริงมั้ย ?
<O
ความตาย ย่อมมีกับเรา แน่นอน จริงมั้ย ?
<O
เราต้องพลัดพราก จากของรัก ของชอบใจ มันเป็นทุกข์ จริงมั้ย ?
<O
เมื่อเราตาย สมบัติที่เรามีอยู่ ย่อมเป็นสมบัติโลก จริงมั้ย ?

อุจาระ ปัสสาวะ น้ำเลือด น้ำหนอง สเลด น้ำลาย ฯลฯ มันสกปก จริงมั้ย ?

ของเหล่านี้ มีมาในร่างกายเรา และ ร่างกายคนอื่น จริงมั้ย ?

หากเราเห็นคนแก่ เราก็พิจารณาว่า เราเองก็ต้องแก่ และเดินเข้าหา ความตายอยู่ทุกวัน

หากเราเห็นคนเจ็บ เราก็จารณาว่า เราเองก็ต้องเจ็บ

หากเราเห็นคนตาย เราก็พิจารณาว่า เราเองสักวัน คงต้องตาย ความตายไม่มีนิมิต เครื่องหมาย เราอาจจะตายวันนี้ ก็ได้


อันนี้เป็นตัวอย่างของการหาทุกข์ นะ คือมองอะไร ให้เห็นตามความเป็นจริง โยงเข้าหากฏของไตรลักษ์ ถ้าทำได้ แก่นของศาสนา เป็นของไม่ยาก
เวลาทำ อย่าอยาก ทำในท่าสบายๆ แต่ถ้าอยากเห็นความเป็นทิพย์ ค่อยมาว่ากันใหม่ เอาตรงนี้ก่อน<O
การหาทุกข์ เพื่อน้อมนำสู่ นิพพิทาญาน และ สังขารุเปกญาน เพื่อก้าวสู่ โคตภูญาน นำไปซึ่ง อริยมรรค อริยผล

ชราปิ ทุกขา ความแก่เป็นทุกข์ มรณัมปิ ทุกขัง ความตายเป็นทุกข์ โสกะปริเทวะทุกขะ โทมะสัส อุปยาส ความเศร้าโศกเสียใจ ก็เป็นทุกข์ <O

 

รับทราบทุกข้อความ

รับทราบในทุกข้อความ เเต่
เมื่อลมหายใจ เรียบแล้ว ค่อยใส่คำภาวนา (เครื่องโยงจิต) ที่ชอบที่สุด สมมุติว่าชอบ พุทโธ นะ พอลมเข้า นึกว่าพุท ลมออก นึกว่าโธ

โดยปกติผมได้เลิกใช้คําภาวณา มาพักใหญ่ๆเเล้วครับ ใช้เเต่กําหนด ลม เข้าออก ที่ปลายจมูกเพียงอย่างเดียว เพราะรู้สึกว่า ลมมันหายไปรวดเร็วกว่าเอา คําภาวณามาร่วมด้วย เเล้วมันเหมือนจะย่นระยะเวลาได้เร็วขึ้นมากโข

อยากจะสอบถามพี่ว่า ผิด ไหมครับ
เคยนํากลับเอาคําภาวณามาใช้ เมื่อตอนที่ เขารุม ดุ กันเยอะๆ เเต่ผลออกมา กลายเป็นว่า ติดอยู่ตรงนั้น ไม่ไปไหนเลย เลยกลับมาใช้วิธีเดิมเลยอยากทราบว่า ผิด ถูก ประการใด หรือไม่อย่างไร ครับ

ขอบคุณครับ

 

151020

รับทราบในทุกข้อความ เเต่

โดยปกติผมได้เลิกใช้คําภาวณา มาพักใหญ่ๆเเล้วครับ ใช้เเต่กําหนด ลม เข้าออก ที่ปลายจมูกเพียงอย่างเดียว เพราะรู้สึกว่า ลมมันหายไปรวดเร็วกว่าเอา คําภาวณามาร่วมด้วย เเล้วมันเหมือนจะย่นระยะเวลาได้เร็วขึ้นมากโข

ลมหายใจต้องปล่อยตามธรรมชาติ เราเอาจิตแค่รู้ แรก ๆ อาจจะขัดบ้าง ต่อไปก็คล่องไปเอง อย่าลืมว่า เราฝึก .. เวลาปฏิบัติ อย่าให้เคลียด ได้แค่ใหน เอาแค่นั้น .. ช้าไม่เป็นไร ขอให้มั่นคง

อยากจะสอบถามพี่ว่า ผิด ไหมครับ

ไม่ผิด คำภาวนาเป็นเครื่องประคอง หรือโยงจิต กันการสัดส่ายของจิต หากจิตเรามั่นคงก็ไม่ต้อง แต่คำภาวนา เช่น พุท โธ ย่อมมีอานิสงส์ ในพุทธานุสสติ ด้วย ...

เคยนํากลับเอาคําภาวณามาใช้ เมื่อตอนที่ เขารุม ดุ กันเยอะๆ เเต่ผลออกมา กลายเป็นว่า ติดอยู่ตรงนั้น ไม่ไปไหนเลย เลยกลับมาใช้วิธีเดิมเลยอยากทราบว่า ผิด ถูก ประการใด หรือไม่อย่างไร ครับ

ขอบคุณครับ


อนุโมทนา ครับผม

 

ในขั้นแรก ถ้าจะนั่งสมาธิ อย่าสวดมนต์นาน

เพราะเหตุใดครับ สี่สิบนาทีโดยประมาณ ถือว่านานไหมครับ
ขอบคุณในคําตอบครับ

 

๔๐ นาที โดยประมาณ ในการสวดมนต์ ถือว่านานครับ สำหรับนักปฏิบัติ ที่เริ่มต้น ... สิ่งที่เน้น สำหรับนักปฏิบัติ คือ ศีล สมาธิ ปัญญา (ผมสวดอยู่ประมาณ ๑๐ นาที)

การสวดมนต์ก็จัดว่าเป็นการทำสมาธิ ในรูปแบบหนี่ง ซึ่งอารมณ์ที่ได้ จะอยู่ในระดับ อุปจารสมาธิ แต่ไม่เกินปฐมฌาณ (มีอานิสงส์ ในด้านพุทธานุสสติ)

การสวดมนต์นาน จะทำให้เวลา ในการนั่งสมาธิ ลดน้อยถอยลงไป ด้วยเหตุทางร่างกาย (จุดหมาย เราต้องการฌาณ ๔ เพื่อความเข้มแข็งของจิต)

และก่อนนอน ควรพิจารณา ความตายเป็นอารมณ์ และหลับไปพร้อมกับ คำภาวนา .. หาก เวลาใดที่ว่าง ให้นึกท่องบทอิติปิโส ห้องแรก ในใจด้วย (อย่า เผยอปาก หรือ กระดกลิ้น ) ตรงนี้ถ้าทำได้ จะดีมาก ... เวลาทำอย่าให้เคลียด ถ้ารู้ตัวว่า เคลียดให้หยุด ... และควร เล่าผลการปฏิบัติ ด้วย นะครับ

 

รับทราบครับ

รับทราบครับ เดี๋ยวจะไปไล่อ่าน ให้เข้าใจ
คุณลองไปไล่ดูเรื่องบารมี ๑๐ ว่าเราบกพร่องอะไรบ้าง
จากนั้นก็พิจารณาเรื่องของสังโยชน์ ๑๐ ถ้าสงสัยอะไรก็สอบถามมาได้ครับ
ขอขคุณครับ

 

เข้ามาโพสลา พี่อริยบุตร ครับ

กราบลา พี่อริยบุตร ครับ ลูกผมกําลังจะเกิด ในไม่กี่ชั่งโมงนี่เเล้ว ครับ ต้องรีบกลับลงไปบ้านที่ลําพูน เอาไว้ วันหน้าฟ้าใหม่ เมื่อเสร็จศึก กับ พม่ารามัญ เเล้ว จะกลับมาขอคําปรึกษา ใหม่ นะครับ
ส่วนที่สอนมา ทั้งหมด นี้ จะเก็บไว้ปฎิบัติ ตามทุกๆคําสอน

ปล อย่าพึ่งเหาะเหินเดินอากาศ หนี ไปซะก่อนล่ะครับ เดี๋ยวผมจะไม่มีใครสอน เรื่อง มโน
ขอบคุณครับ กราบลาไปทําหน้าที่ ของพ่อคน ก่อนนะครับ เเต่สัญญาว่า จะไม่ทิ้ง ปฎิบัติ เป็นเเน่ครับ ลา ล่ะครับ

 

อนุโมทนา ครับ ต่อนี้ไป เราก็คงไม่ใช่ลูกคนแล้ว ละซิ เพราะจะเป็นพ่อคน แทน ... ตั้งใจปฏิบัติ นะครับ

 

ขออนุโมทนาครับผม...สาธุ...สาธุ ขอบคุณอย่างสูงครับ

 

มีใกล้ ๆ อุดรธานีไหมครับ

 

ตั้งใจจะไปฝึกเหมือนกันค่ะ แต่ก่อนที่จะไปฝึกที่ศูนย์ จะฝึกทำตามคำแนะนำของคุณ ชนะ สิริไพโรจน์ ก่อนค่ะ ขอบคุณและขออนุโมทนาด้วยนะค่ะ

 

ไปค้างได้ไหมครับ ถ้าได้กี่วันต้องเตรียมอะไรบ้าง บ้านอยู่ใต้ไป-กลับไม่สะดวกครับ

 

โมทนาสาธุนะคร้า อยากฝึกได้บ้างจัง
แต่เป็นคนขี้สงสัยค่ะ

 

รบกวนถามหน่อยครับ

ที่ฝึกแถวประจวบคีรีขันธ์มีไหมครับ